Zijn er nog kinderen zónder rugzakje?
Ik verbaas me er soms over. Ik verbaas me erover dat vrijwel iéder kind tegenwoordig wel "iets" heeft. Is het geen aandoening in het spectrum van ADHD/PD-NOS/Autisme, dan wel op zijn minst een gluten- of koemelkallergie, maar helemaal zónder iets lijken er geen kinderen meer te bestaan. Laatst was ik op een feestje, gezien de omstandigheden geen grootse happening, er waren ca. 15 mensen aanwezig. En dan zitten er toch 3-4 moeders met elkaar te praten over de ervaringen die ze hebben met de schoolleiding, jeugdzorg, begeleiding, want... hun zoon/dochter heeft (vul maar in) en niemand begrijpt het en de jeugdzorg klooit maar aan en de school snapt het ook al niet, en ga zo maar door.
En je hoort tegenwoordig bijna niet anders. Iéder kind lijkt wel iéts te hebben waardoor het "speciaal" is en speciale aandacht nodig heeft.
Ik denk wel eens: bestaan er ook nog gewone kinderen zónder al dat gedoe, die gewoon, zoals bij kinderen hoort, af en toe lastig zijn, de kont tegen de krib gooien, zónder dat dat meteen een etiketje heeft?
mijn kind lijkt - vooralsnog- normaal
"Ooit een normaal mens ontmoet? En . . . beviel het?"
Oftewel, wie zegt dat jij normaal bent? En als jij ook graag een stickertje/stempeltje/rugzakje wilt dan verzin ik er graag samen met jou 1!
gr Angela
Ja de mijne. Al zijn ze wel super slim 
Maar dan zonder etiket 
ik ken veel kinderen die niks mankeren, bijna niemand heeft een etiket. Misschien ligt het aan jouw omgeving.
Het dedain druipt er vanaf. Ik heb een tegenvraag: Ben je oprecht geïnteresseerd of wil je gewoon via een omweg de ouders met de kinderen met diagnoses afzeiken?
Ja, dat vraag ik me ook weleens af… Wij hebben vier kinderen. Twee zonder diagnose. Één met ADHD en één die binnenkort getest gaat worden op hoogbegaafdheid en ASS. Wij hebben als ouders weleens verzucht, is het nu echt nodig om al die onderzoeken te doen, etiketjes te plakken, et cetera, maar goed, vanuit school wordt daar best op aangedrongen. Uiteindelijk is het in het belang van m’n kind dat ‘ie je juiste hulp krijgt, maar ik ben het wel met je eens dat het in dat opzicht wellicht vroeger écht beter was.
Lily. schreef op 25-03-2022 om 18:22:
ik ken veel kinderen die niks mankeren, bijna niemand heeft een etiket. Misschien ligt het aan jouw omgeving.
Kan, dat geef ik toe. Maar het verbaast me gewoon dat ik het zó vaak hoor. Ik kan het helemaal mis hebben, maar ik denk dan: je zou toch verwachten dat kinderen met een beperking of een stoornis of een aandoening slechts een paar procent uitmaken, maar je hoort het zo vaak dat ik wel eens denk: zijn kinderen zónder iets tegenwoordig in de minderheid?
Mija schreef op 25-03-2022 om 18:24:
Het dedain druipt er vanaf. Ik heb een tegenvraag: Ben je oprecht geïnteresseerd of wil je gewoon via een omweg de ouders met de kinderen met diagnoses afzeiken?
Absoluut niet, maar ik maak me wel zorgen over het feit dat steeds meer kinderen "een" diagnose lijken te krijgen.
Pejeka1 schreef op 25-03-2022 om 18:27:
[..]
Absoluut niet, maar ik maak me wel zorgen over het feit dat steeds meer kinderen "een" diagnose lijken te krijgen.
vroeger hadden ze problemen en werd er niets aan gedaan. Nu gelukkig wel en zijn alleen mensen zoals jij nu het probleem.
gr Angela
Ik had vroeger ettertjes in de klas, doe altijd liepen te klieren en continu straf hadden. Domme kinderen, die niet konden lezen. Dromerige kinderen die heel langzaam waren. Kinderen die woedeaanvallen kregen als er iets onverwachts gebeurde.
Nu hebben zulke kinderen een etiketje met de hulp en gebruiksaanwijzing die daarbij hoort. En kunnen ze veel beter meedraaien in de klas, en is er veel meer begrip voor hun specifieke eigenschappen.
Mijn oudste heeft niets, ze is de enigste in de familie van al de neefjes en nichtjes. Mijn jongste heeft ADHD. Maar daar is niets mis mee, zorgt er voor dat het wel gezellig hier is in huis, lekker druk, de oudste is zo rustig dat we soms wel vergeten dat ze thuis is..
Pejeka1 schreef op 25-03-2022 om 18:27:
[..]
Absoluut niet, maar ik maak me wel zorgen over het feit dat steeds meer kinderen "een" diagnose lijken te krijgen.
Maak jij je zorgen over die kinderen? maak je je zorgen over gebrekkige jeugdzorg? Maak je je zorgen over de veeleisende maatschappij? Maak je je zorgen over slecht onderwijs? Of denk je dat ouders van deze kinderen zich aanstellen? Wat bedoel je precies? en wat doe je met al die zorgen?
RosaMontana schreef op 25-03-2022 om 18:38:
[..]
Maak jij je zorgen over die kinderen? maak je je zorgen over gebrekkige jeugdzorg? Maak je je zorgen over de veeleisende maatschappij? Maak je je zorgen over slecht onderwijs? Of denk je dat ouders van deze kinderen zich aanstellen? Wat bedoel je precies? en wat doe je met al die zorgen?
Waar ik me zorgen om maak, is dat zó veel kinderen "iets" lijken te hebben, en dan denk ik: de norm zou moeten zijn niéts te hebben, en die lijkt nu soms naar de andere kant over te slaan.
school krijgt geld als er een etiketje opgeplakt zit dus hoe meer hoe beter.
Tijgeroog schreef op 25-03-2022 om 18:36:
Ik had vroeger ettertjes in de klas, doe altijd liepen te klieren en continu straf hadden. Domme kinderen, die niet konden lezen. Dromerige kinderen die heel langzaam waren. Kinderen die woedeaanvallen kregen als er iets onverwachts gebeurde.
Nu hebben zulke kinderen een etiketje met de hulp en gebruiksaanwijzing die daarbij hoort. En kunnen ze veel beter meedraaien in de klas, en is er veel meer begrip voor hun specifieke eigenschappen.
Spijker op z'n kop. Er zijn altijd kinderen geweest die lastig waren, buiten de boot vielen, niet meekwamen. Alleen wisten we vroeger niet waar dat door kwam, en was er dus ook geen goede hulp beschikbaar. Nu gelukkig wel.
