Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Hulpvragende ouder

Hulpvragende ouders is een vindplaats van kindermishandelaars. Daar stoppen we eerst een hoop geld in voor onderzoeken en betrokkenheid van teams op het niveau van scholen en instellingen, artsen, gogen, zatteams, leerplicht, mentoren, leerkrachten. We vragen iedereen zijn zorgen en meningen ongeremd te uiten en gaan daar een dossier over voeren dat ook weer gemaneged en geadministreerd moet worden en waar weer veel werk in gaat zitten. Dan bezorgen we ze een rechtzaak waar ook weer veel overheidsgeld uit te geven valt aan voogdijmedewerkers, griffie, rechter, advocaten. Dan geven we ze een gezinsvoogd, na een tijdje wachten dat wel, en dan gaan we eens een stappenplan maken en bedenken wat we dit mishandelde kind aan hulp gaan bieden. Helaas te laat, de zaak is al gierend uit de bocht gelopen, dus dan maar een time-out in een kliniek voor observatie of in een instelling voor gedragsbehandeling of als het wonderwel nog wat lijkt mee te vallen dan naar een pleeggezin, kunnen we daar weer mooi bakken met geld aan uitgeven. Voor de ouder kunnen we ook nog wel wat verzinnen. Er is nog plaats in een gezinsbehandelingscentrum met de andere kinderen dan maar.

Probleem

"De beschuldigingen gaan bijna nooit over dat er geen hulp nodig is, beschuldiging gaat over dat er geen passende hulp is en dus wordt het kind slechter terwijl juist het doel beter zou moeten zijn, zie die kliniek"

In zo'n geval kan bjz ook de bal terugkaatsen: Ouders bieden geen passende opvoeding aan het kind. Ondanks dat ze erkennen dat er een probleem is, want ze zijn zelf onderdeel van het probleem, en dat wordt niet erkend.

Dus het kind bij de ouders laten is ook niet goed voor het kind.

Ik zegt niet dat bjz gelijk heeft, zeker niet! Maar beide kanten van het verhaal zijn voor verschillende interpretaties vatbaar.

Fred

Werkelijk Fred, het helpt geweldig om het van jou kant te bekijken.
"In zo\'n geval kan bjz ook de bal terugkaatsen: Ouders bieden geen passende opvoeding aan het kind." BJZ geen passende hulp maar ouders geen passende opvoeding. Kortom het is hopeloos. Maar het is wel een goede analyse. Als ouder mag je niets inbrengen want je hebt het al fout gedaan. Inderdaad, zo werd ik wel behandeld.
Ik ben blij toch dat ik me daar niets van aangetrokken heb. Met mijn kinderen gaat het gelukkig bijzonder goed omdat ik namelijk wel deskundige hulp gevonden heb, Het is er namelijk wel maar soms moet je een beetje geluk hebben, deskundige mensen tegenkomen, goed zoeken, vragen en erbij blijven, en jezelf inlezen en leren over de sociale kaart en de mogelijkheden, cursussen doen. Die educatieve trip had was iets handiger geweest als ik daar geen tegenwerking maar medewerking bij had gehad.

Zoektocht

Die zoektocht dus, naar passende hulpverlening en scholing, die zoektocht als ouder dat doet geen hulpverlener je na.
Vandaag nog een aardig inkijkje gehad. Kind dat jarenlang niet naar school is geweest en moeder radeloos alle adviezen heeft opgevolgd. Elke hulpinstelling deed een poging en als het niet lukte dan was het jammer dan mevrouw wij zijn er klaar mee. Niemand die deze mensen bij de hand nam en samen ging zoeken tot het opgelost was. Uiteindelijk komt het nu goed via de huisarts die wel even knopen legt.
Duurt ook weer even maar ik zie dat het de goede route is. Is dat nou zo moeilijk?

Miriam

Miriam:"De kans dat jouw schoonzusje of vergelijkbare gevallen in een liefdevol pleeggezin belanden is nihil. De kans dat ze in een gesloten inrichting belanden waar geweld, drugsgebruik en seksueel misbruik aan de orde van de dag is, is mega."

Heb je toevallig een link naar cijfers hiervan?

Positief

Wat een leerzame discussie is dit. Ik ben bezig met een lerarenopleiding, en volg deze draad met grote interesse. Door het lezen van jullie ervaringen ben ik echt na gaan denken over de manier waarop ik in de toekomst om wil gaan met zorgmeldingen. Ik ben er kritischer door gaan denken. Hoe ik dat vorm wil gaan geven weet ik nog niet, maar ik heb nog wel even om daar over na te denken.

Jekaa

Net als voor ouders is het voor een leerkracht denk het zelfde. Ken je sociale kaart, ken je netwerk, ken de oplossingsmogelijkheden van mensen en instellingen in je omgeving. Houdt het klein, vooral naar de huisarts, en bedenk praktische kleinschalige oplossingen waar mogelijk. En realiseer je dat niet alle kinderen hetzelfde zijn en dat je met zaken als dyslexie, adhd, autisme enzovoort wel iets kunt als je maar bereid bent om ervan te leren.

Zorgmelding

Bij zorgmelding altijd nadenken wat je te weeg brengt, welk circus mensen over zich heen krijgen. En gaat dat oplossen wat je denkt dat een kind nodig heeft? Ook al is het soms moeilijk om met de ouders te communiceren, dat kan een aantal redenen hebben, ouders voelen zich door hun eigen problemen al in de stress, ze hebben zelf autisme of Gilles de la Tourette, ze zitten niet te wachten op nog een energievreter van jou erbij. Denk oplossingsgericht er kan soms meer dan je denkt.
En veel van dit soort mishandelingsverhalen zijn helemaal niet zo concreet als de spotjes op tv. Een vader die zijn kind te hardhandig heeft aangepakt heeft meer aan jou aanbod dat kind ook bij terecht kan, want toch op dezelfde trap, dat kan soms net dat beetje lucht geven, dan dat je de buurman aangeeft bij de instanties. Die hebben zo hun procedures waar je niet blij van wordt en het leven van een kind niet leuker.

Het kan wel

"En gaat dat oplossen wat je denkt dat een kind nodig heeft?"

Het kan wel. Ook al zou het voor mij niet de eerste optie zijn om bjz te waarschuwen.. eerst kijken of er op andere manieren een oplossing kan komen.

Maar het kan.

Ook al wordt ik dit topic het bestaan van liefdevolle pleeggezinnen ontkend, ze bestaan wel. Mijn moeder kent diverse pleeggezinnen, en zij zegt dat kinderen daar soms echt even op adem komen.

Niet omdat de eigen ouders altijd monsters zijn, maar omdat ze zo met eigen problemen zitten, stress hebben, en niet altijd in staat zijn een veilige omgeving te scheppen voor een kind.

Soms is er geen oplossing binnen het eigen gezin. Dan blijft het maar doormodderen. Dan komt het zelf in een ouderrol, en is het vooral bezig met overleven.

Niet fijn als een kind zo'n een jeugd heeft, omdat niemand stappen durft te ondernemen, omdat op het internet allemaal enge verhalen rondzwerven over de bjz. die je altijd in een enge gevangenis stopt.

Ideaal

We kunnen er heus ook ideaal over denken: elk kind in de knel verdient een fijn pleeggezin. Het is alleen niet realistisch. Natuurlijk zijn ze er wel, die fijne pleeggezinnen. Maar de werkelijkheid is dat kinderen al een hersenkoorts krijgen van het weg zijn bij het eigen vertrouwde gezin, hoe goed of slecht ook, en dat een pleeggezin niet altijd matcht. Met als gevolg dat kinderen opgroeien in pleeggezinnen, meervoud, ziekenhuizen en inrichtingen. Zonder een vertrouwde figuur die getuige en vastigheid is in die gang door de instituties. Pleeggezinnen meervoud afgelopen week nog een volwassene ontmoet die ik naar haar ouders vroeg.
De praktijk is weerbarstiger dan het ideaal.

Daar ben je te slim voor

Fred:"Maar, omdat er zo'n asymmetrie is zal waarschijnlijk nooit erkend worden als bjz het wél goed zou doen."
Wacht even. Er zullen altijd klagers zijn, daar heb je helemaal gelijk in. Maar de klachten komen niet alleen van ouders.
Fred:"Want beschuldigende verhalen over bjz worden onmiddellijk aangenomen als zijnde waar."
Die klachten worden degelijk onderbouwd. Ik weet niet wat jij hebt zitten doen in deze discussie, maar heb je de links en verwijzingen gelezen?
Fred:"Maar als bjz van mening is dat de ouders het slecht genoeg doen om harde maatregelen te rechtvaardigen (het kind gaat erop vooruit als het uit huis wordt geplaatst) dan is het allemaal weer \'maar een mening\'."
Je maakt dezelfde fout die BJZ maakt. Je legt een meetlint naast ouders en keurt ze af, terwijl je je niet buigt over de kwaliteit van het alternatief voor het kind. Daar hebben kinderen niks aan. Je kunt van mening zijn dat ouders het helemaal verkeerd doen, je kunt zelfs gelijk hebben, maar met die mening heb je nog geen betere oplossing voor handen. Het is de praktijk nog krasser: kinderen worden uit een bedreigende situatie gehaald (daar zijn criteria voor) en vervolgens in een nog bedreigender situatie gezet. Dat is geen zeurklacht van een mopperouder, maar komt gewoon uit onderzoek (Commissie Samsom, en net ook weer de Ombudsmannen).
Fred:"Ook al wordt ik dit topic het bestaan van liefdevolle pleeggezinnen ontkend, ze bestaan wel. "
Kom Fred, je bent te slim voor dit soort conclusies uit dat wat er geschreven is. Ja, er bestaan liefdevolle pleeggezinnen. De kwestie is dat beslissingen over toezicht of uhp genomen worden onafhankelijk van de vraag of er plaats is.
Je kunt wel liefdevolle pleeggezinnen dromen, maar er geen blik van opentrekken voor een schijnbaar oneindige hoeveelheid kinderen.
Groet,
Miriam Lavell

Onderbouwen.

"Die klachten worden degelijk onderbouwd. Ik weet niet wat jij hebt zitten doen in deze discussie, maar heb je de links en verwijzingen gelezen?"

Klopt, maar ik neem aan dat bjz zijn beslissingen ook onderbouwt. En dat bjz voor elk kind een kosten/baten analyse maakt.

Met een psychisch zieke ouder leven is niet gezond.. maar er zijn nu geen pleeggezinnen, en het gevang in is nog ongezonder. Dus in dat geval, niet doen. Zoiets.

Niet dus

Nee Fred. Dat doen ze niet. Dat is de hele kwestie juist.
Geen baten analyse, geen rapportage, geen cijfers, niet eens onderzoek naar het verloop en wat het beste werkt.
"Met een psychisch zieke ouder leven is niet gezond.. maar er zijn nu geen pleeggezinnen, en het gevang in is nog ongezonder. Dus in dat geval, niet doen. Zoiets."
Dat zou moeten, maar dat gebeurt niet.
Dat is ook al gezegd in deze draad. Uitgelegd. Uitgesponnen zelfs.
Jammer dat je dat gemist hebt. Dan waren we het al veel eerder eens geweest.
Groet,
Miriam Lavell

De onderbouwingen worden gebaseerd op roddels

Voordat Jeugdzorg bij een gezin aan de slag gaat is er al heel wat vooraf gegaan.

Vaak heeft er al iemand zonder nadenken zijn zorgen geuit bij het AMK. Het AMK komt dan langs, spreek met de ouders en kijkt naar de kinderen. Ook spreekt het AMK met mensen die het kind goed kennen, zoals de school en de huisarts.

De meeste meldingen worden afgesloten als kindermishandeling niet bevestigd.

Wat het AMK daarna doet is aan de melder en aan iedereen die ze gesproken hebben een brief sturen. Daarin staat dat het onderzoek is afgerond en dat er geen aanwijzingen zijn voor kindermishandeling.

Wat er in die brief ook staat is dat de men weer contact met het AMK moet opnemen als er weer nieuwe zorgen zijn!

Ik ben zelfs in de dossier een telefoonnotitie tegen gekomen waarin het AMK aan de school vraagt om ons gezin heimelijk in de gaten te houden!

Op het moment dat een gezin met het AMK te maken heeft gehad worden de mensen die dit weten heel alert. Ze gaan dan heel erg overdreven letten op signalen van kindermishandeling. Dit opletten wordt nog eens aangestuurd door de propaganda's op televisie en de vele workshops over signaleren van kindermishandeling.

Wat al die mensen dan doen is met elkaar over het gezin praten. Er wordt alleen gepraat over de zorgen en over de signalen die ze hebben opgepikt. Van lieverlee gaan mensen steeds meer er in geloven dat er iets niet goed zit in het gezin. Haast iedereen raakt met elkaar overtuigd dat er hulp nodig is.

De ouders zelf merken niet dat er over ze gepraat wordt. Er wordt door een enkeling wel eens wat tegen de ouders gezegd, maar dat herkennen ze zelf niet. In ieder geval niet in zo'n extreme vorm.

Aan de ene kant denken de ouders dat het goed gaat, en aan de andere kant zijn er zeer grote zorgen. Het kliekje van roddelaars wordt het met elkaar eens dat het wel heel erg gesteld is in het gezin en dat Jeugdzorg zich er maar mee moet gaan bemoeien. Er volgt weer een AMK melding.

Wanneer het AMK dan nogmaals onderzoek doet dan krijgen ze van van alle kanten zorgelijke signalen. Maar als ze dan in gesprek gaan met de ouders dan blijken deze de zorgen helemaal niet zo te herkennen.

Wat er daarop volgt is dat het AMK tot de conclusie komt dat de ouders de zorgen bagatelliseren. Als de ouders de voorgesteld vrijwillige hulp niet aanvaarden, dan zegt het AMK dat ouder niet meewerken en wordt er meteen bij de Raad voor de Kinderbescherming verzocht om het kind onder toezicht te stellen of uit huis te plaatsen.

De Raad voor de Kinderbescherming gaat nog eens bij al deze mensen te rade om alle belastende beweringen te verzamelen. Tevens gaat de Raad voor de Kinderbescherming bij de ouders langs om nog eens te beklemtonen dat de ouders totaal niet de zorgen inzien. Verder ziet de raadsonderzoeker een gezin dat onder spanning staat met allerlei uitingen die daarbij horen. Dat wordt nog eens nadrukkelijk vermeld.

Dit is voldoende om de ouders pedagogisch onbekwaam en psychische gestoord te verklaren.

Ten slotte worden alle aantijgingen - welke ondertussen zijn omgevormd tot feiten - aan de kinderrechter voorgelegd. Deze zet er nog eens zijn stempel onder om de ouders voorgoed de mond te snoeren.

Met al deze nonsens gaat Jeugdzorg met het gezin aan de slag. Kun je het de gezinsvoogd kwalijk nemen dat deze van tevoren al een heel vertekend beeld heeft over het gezin? Als men niet zo geroddeld had dan was het niet zo ver gekomen.

Een verstandige gezinsvoogd doorzit dat, en luistert eerst naar het verhaal van de ouders.

Maar dat is lastig, want door al die leugens hebben ouders bij voorbaat al een defensieve houding gekregen tegenover Jeugdzorg. De gezinsvoogd komt met de beste bedoelingen - in zijn belevingswereld - en die wordt ontvangen door boze ouders.

Je kunt er de donder op zeggen dat deze verstandhouding geheid een keer mis gaat.

Het is niet alleen Jeugdzorg die er zo'n puinhoop van maakt. Maar ook de mensen zelf, die roddelen en te schijterig zijn om op een normale manier met hun medemensen te praten.

Daarbij worden we door de overheid voor de gek gehouden dat er heel veel kinderen mishandeld worden en dat wij dat in de gaten moeten houden. Het verlinken van je medemens wordt makkelijk gemaakt doordat je anoniem kunt blijven en omdat valse meldingen niet strafbaar zijn.

Tevens wordt het roddelden gerechtvaardigd. Als het om kindermishandeling gaat dan heeft men het recht om privacy gevoelige informatie over het kind aan elkaar door te geven, zonder dat de gezaghebbende ouders dat hoeven te weten.

Maar ja, geloven we nou echt dat er 119.000 kinderen in Nederland per jaar door hun ouders zo zwaar mishandeld worden dat ze beter af zijn in een pleeggezin? Wees realistisch.

Laats was er een programma op tv over een zorgboerderij. Mijn kind van negen wist al precies waar het om draaide. Ik wil nooit het huis uit - zei ze.

Aansprakelijkheid voogden/jeugdzorg

Voor zover ik weet kun je voogden persoonlijk aansprakelijk houden en daar ook een procedure voor opstarten indien zij willens en wetens en zeker moedwillig zorgen voor een situatie dat een kind schade oploopt. De precieze wetten weet ik nog niet, maar ik werd er door iemand opgewezen en heb dit al eens aan onderzoekers aangegeven waarop de concept rapportage, welke volstond met aantoonbare leugens, totaal omgedraaid werd.

VB. Er zijn diverse aanwijzingen van mishandeling van een kind, maar voogd probeert het kind en de ouder te dwingen om toch naar die situatie te gaan. Indien het kind daadwerkelijk mishandelt wordt, dan kan de voogd persoonlijk aansprakelijk gehouden worden.

Zij kunnen zich niet verschuilen achter beleid en ook de verzekering van jeugdzorg vergoed dit niet voor zover ik nu weet.

Misschien weet iemand hier nog meer van?

Kan altijd

Je kunt altijd iedereen aansprakelijk stellen. Civiele rechtsgang (daar gaat het om) is vrij (als je de advocaat en de procedure maar kunt betalen).
Of de rechter het met je eens is, is vers twee.
"en heb dit al eens aan onderzoekers aangegeven waarop de concept rapportage, welke volstond met aantoonbare leugens, totaal omgedraaid werd."
Ik weet niet in welke context je dat ziet, maar inderdaad: het kan helpen om helder te maken dat je aansprakelijk zult gaan stellen.
Ik denk overigens dat je dan niet de voogd maar de werkgever/organisatie aansprakelijk moet stellen. Die is verantwoordelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Hey, laat ik eens...

Net zoals een ouder niet denkt 'hey, laat ik mijn kind eens slaan' denkt bjz heus niet 'hey laat ik eens een kind zomaar in een enge inrichting stoppen'. Daar gaat heus wel serieus overleg aan vooraf.

Dat ze dat niet bijhouden in een uitgebreide bureaucratie, ja dat valt ze inderdaad aan te rekenen.

Ik werk zelf niet bij bjz, maar misschien kan iemand die dat wel doet eens zeggen dat men heus niet over éen nacht ijs gaat? En dat dat niet meteen wordt afgefakkeld wordt, met een keihard 'echt niet!'? Maar net zo serieus genomen als alle spookverhalen?

Dat denken ze wel

Er is een concreet voorbeeld in het nieuws op dit moment. Zie http://www.nu.nl/binnenland/2964482/excuses-leed-kinderen-instelling-loot.html
Afgelopen mei verklaarde de directeur van de WSG als volgt:"'De Loot was streng en ouderwets, dat leek te passen in de evangelische gemeenschap waar de opvang plaatsvond.' Dat zei Peter Kouwenberg van de William Schrikker Groep. Hij reageerde in De Vijfde Dag voor het eerst op de klachten over mishandeling in het pleegzorghuis."
Mind you, die meneer is ook bestuurslid van overkoepelend Jeugdzorg. Hij verkondigde daarmee dus een heersende opvatting binnen jeugdzorg.
'Streng religeus' is wel oke, zo meende men. Die opvatting was zelfs zo dominant, dat klachten over mishandeling niet werden opgevolgd (slaan hoort bij streng religieus).
Naast 'streng religieus' zijn er nog andere vormen van rigide die de boventoon voeren. Zo is er met enige regelmaat de roep om 'opvoedkampen' die 'structuur' moeten bieden.
En dat is weer de opvoedstijl die je tegenkomt in gesloten inrichtingen. ZIe de link die AnneJ gaf http://nos.nl/op3/video/442470-film-over-behandelmethode-jeugdinrichting-op-idfa.html
Ik weet niet welke kritiek jij precies hebt op je schoonmoeder, maar het zou mij niets verbazen als die er juist op neerkomt dat je haar te rigide vindt.
Groet,
Miriam Lavell

Nog leuker

Deze tekst is nog leuker http://nos.nl/artikel/443365-sorry-voor-geweld-opvang-de-loot.html
Sorry....
Konden ouders maar sorry zeggen. Kregen ouders maar zo lang de tijd om hun opvoedmening bij te stellen.
Pikant:"Zo worden pleegzorgmedewerkers streng gescreend en moeten alle WSG-medewerkers volgend jaar een training hebben gehad in het herkennen van (seksuele) kindermishandeling."
Kijk aan! Die hadden ze kennelijk nog niet gehad. Op basis waarvan werd er dan besloten over ouders?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

"Geen baten analyse, geen rapportage, geen cijfers, niet eens onderzoek naar het verloop en wat het beste werkt."

Weer een enorme generalisatie die gewoon niet waar is. Zie rapportage over functioneren BJZ, niet dat ze er positief uitkomen. Zie bijv. onderzoek naar de Deltamethodiek (wel positieve uitkomsten). Klopt dus niet dat er niets zou worden onderzocht (weet ik uit eigen privé ervaring).

Duidelijk ook uit dit onderzoek blijkt dat er nog veel te verbeteren valt. Wordt ook niet ontkend. Maar als het zo makkelijk was was er nu niet een discussie geweest. Er is inderdaad geen meetlat, ben ook bang dat die er nooit gaat komen, want hoe meet je opvoedkundige kwaliteiten van ouders. Er is nog nooit een goed instrument ontwikkeld dus blijft het 'de professionele' inschatting (met collega's) in combi met wat meetlijstjes die niet geeigend zijn. Ok dat werkt niet, maar dat betekent niet dat kinderen thuis altijd het beste af zijn. Ook niet met veel stutten en steunen. Helaas kan dat ook schadelijker zijn dan uhp. Maar daar hoor ik hier niemand over (want tja hoe meetbaar is dat?).

Nog een andere vooroordeel dat BJZ altijd altijd het besluit neemt dat kinderen niet meer thuis kunnen blijven. Vergis je niet wat er op 'vrijwillige' basis wordt besloten en ja dus door ouders. Wat dat betreft is binnen de jeugdzorg nog sprake van een 'verzorgingsstaat'. Ouders die zeggen we kunnen het niet meer bij 17 jarige pubers, hij moet maar een zelfstandigheidstraject.....Zonder echte hulpvraag...

Verwachtingen en uitkomst

Margriet:"Weer een enorme generalisatie die gewoon niet waar is."
Wel waar. De Ombudsmannen vinden het ook in hun rapport. Ja er is hier en daar rapportage, maar er is onvoldoende onderzoek naar de effecten van het middel en de kwaal.
Margriet:"Helaas kan dat ook schadelijker zijn dan uhp. Maar daar hoor ik hier niemand over (want tja hoe meetbaar is dat?)."
Onzin. Dat is wel aan de orde geweest. Bovendien is het bijzonder meetbaar: vraag het het kind. Daar gaat het om namelijk. Maar dan niet op de manier die op de site ditisjeugdzorg.nl is gedaan.
Andere meetbare factoren zijn te vinden in de indicatie zelf: op grond waarvan wordt het kind geplaatst en zijn die klachten verholpen?
Margriet:"Vergis je niet wat er op \'vrijwillige\' basis wordt besloten en ja dus door ouders."
Ik vertrouw die cijfers niet, om het simpele feit dat ouders zich niet tegen een vrijwillige setting kunnen verdedigen. Wie dat advies krijgt maar niet wil, krijgt OTS. Zo is de systematiek.
Maar ondertussen: Ja, er zijn zeker ouders die hun kind zelf bij BJZ af komen leveren voor plaatsing waar dan ook.
Daar is ook al een voorbeeld van gegeven: zie de link van AnneJ naar nieuwsuur. De vraag blijft wat die kinderen daaraan hebben. Ouders zetten zo'n stap in de verwachting dat het helpt.
Ik wil zelfs direct geloven dat er ouders zijn die hun kind, alsof het een hondje is, naar BJZ brengen alsof dat een asiel is (wij willen het niet meer).
Maar dat lijkt me een ander probleem. Hoewel het toch ook een link heeft met verwachtingen.
Groet,
Miriam Lavell

Er wordt veel gepraat over gezinnen, slechts zelden wordt er gep

Bij Jeugdzorg zijn ze heilig overtuigd dat ze goed werk doen. Ze zullen nooit met opzet een kind weghalen. Daar gaan heel veel overleggen aan vooraf. Alleen als ze zeker weten dat het beter is voor het kind, dan wordt er ingegrepen.

Alleen het stomme is dat ze daar allemaal een bord voor hun kop hebben. Ze staan namelijk niet open voor het verhaal van de ouders. En helemaal al niet voor het verhaal van het kind.

Dat zie je aan de kinderen die nagejaagd worden door Jeugdzorg wanneer de ouders alle dossiers met onjuistheden in de publiciteit hebben gebracht. Je ziet aan de demonstrerende ouders, waarvan 80% direct een sanctie heeft gekregen. Ook zie je dat aan de claims van een paar ton aan gewone mensen zoals jij en ik die op internet hun objectieve mening over Jeugdzorg hebben geuit. Je ziet het aan advocaten die de noodklok luiden en hun toga aan de wilgen hangen. Tevens zie je dat aan de discussiegroepen van Jeugdzorg waar kritische opmerking worden weggemoduleerd.

Heel Jeugdzorg leeft in een eigen wereldje. Ze komen niet naar buiten. Er worden veel congressen gehouden over het Jeugdbeleid. Maar ouders mogen daar niet bij zijn.

Wat ik op dit draadje vertel is geen spookverhaal, maar nuchtere feiten. Ik kan ze zo aanstrepen in de dossiers die ik overal heb opgevraagd.

Jeugdzorg is blind. Die maken zich met elkaar wijs dat ze de juiste beslissingen nemen. Maar ze leven daar niet in de realiteit.

De bescherming van een paar kinderen gaat ten koste van tienduizenden normale gezinnen die compleet worden gesloopt. Ouders zijn bang van Jeugdzorg, want ze worden bedreigd met maatregelingen op hun kinderen als ze er tegenin gaan.

Dit moet gewoon eens een keer stoppen.

Nog een spookverhaaltje voor fred

Het serieus overleg bestaat wel maar het uitgangspunt is zo verkeerd. Dat uitgangspunt is: wij overleggen wel, maar het kan niet zo zijn dat wij iets fout doen of zien of dat wij iets te leren hebben.
Zoals ik al zei: ik heb in ons geval gezien hoe ze een uitspraak van de rechter gewoon-niet-uitvoerden onder het motto: wij weten het echt beter.
Daar krijg je ook in andere gevallen dit soort berichten van (zojuist om 11.40 uur online verschenen)
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3351995/2012/11/22/Jeugdhulp-leed-aan-tunnelvisie-bij-De-Loot.dhtml
Jeugdzorg zal blijven beweren dat dit allemaal kwaadaardige roddel is en dat ze heus uitsluitend handelen in het belang van de kinderen. Ja hoor, alleen willen ze niet inzien dat ze dan alert zullen moeten zijn en dus klachten over hun eigen voorzieningen en arrangementen serieus zullen moeten gaan nemen. Om te beginnen.
Maar hun houding is nu zo defensief, dat ik daar geen hoop meer op heb.

Oeps

Ik zie dat de Loot al langs was geweest. Alleen viel mij op in het bericht uit mijn eigen link dat klachten van ouders eveneens niet serieus waren genomen in dit geval. Iets dat ik zeer herken.

Hetzelfde gerommel

Jeugdzorg roeit net zo met de riemen die ze hebben (geld, toegankelijkheid voorzieningen, kennis) als ouders dat doen.
Kritiek op dat gerommel leidt tot een defensieve houding, net als ouders in het defensief schieten als er kritiek is op wat zij doen.
Jeugdzorg heeft net zoveel moeite met het loslaten van opvoedmeningen of paradigma's als ouders dat hebben.
Ouders hebben bij jeugdzorg net zo goed 'niet pluis gevoelens' als andersom.
Het rare is dat Jeugdzorg als bestuursorganisatie wel clementie krijgt voor dit soort gerommel, ook als het tot fouten en zelfs kindermishandeling leidt, terwijl ouders die ruimte helemaal niet krijgen.
Vervang het woord jeugdzorg door ouders en toets aan de matrix van criteria die er zijn, en je kunt maar tot één conclusie komen: Jeugdzorg is onvoldoende capabel.
Dat dat desondanks soms toch leidt tot kinderen die beter af zijn, is geen excuus. Dat is namelijk bij ouders ook zo. Onduidelijk blijft of de verbeteringen er zijn ondanks of dankzij het ingrijpen van jeugdzorg.
De enige die daar antwoord op kan geven, is het kind zelf.
Groet,
Miriam Lavell

Grootste probleem

'De enige die daar antwoord op kan geven, is het kind zelf. '
En daarin schuilt wellicht het grootste probleem: het kind zelf kan pas achteraf aangeven of het baat heeft gehad bij de aangeboden hulp, vooraf valt dat niet te zeggen; Bovendien kun je een leven niet twee keer leven, dus je kunt niet tegelijkertijd het een en het ander uitproberen om te zien wat het beste resultaat geeft.

En dat terwijl je nú beslissingen moet nemen.

Er is denk ik wel onderscheid te maken tussen situaties die nu direkt om ingrijpen vragen (in de spits las ik dat ouders vrij massaal kinderen brandwonden toebrengen, nou ja zeg, dat lijkt mij dan evident, als je het verschil niet weet tussen een asbak en een kind moet je onmiddellijk uit de ouderlijke macht worden ontzet, zelfs al worden dan 200.000 ouders uit de ouderlijke macht ontzet); en situaties die gebaseerd zijn op verwachtingen omtrent de toekomst van het kind (het preventieve ingrijpen etc.). Vooral dat laatste vraagt nogal wat fingerspitzengefühl, waarbij beiden, zowel ouders as jeugdzorg de voorzichtigheid moeten betrachten, dat niemand weet hoe een kind zich gaat ontwikkelen. Ook jeugdzorg niet, en zij hebben er al helemaal geen claim op.

Tsjor

Uiteindelijk wel

"En daarin schuilt wellicht het grootste probleem: het kind zelf kan pas achteraf aangeven of het baat heeft gehad bij de aangeboden hulp, vooraf valt dat niet te zeggen; "
Dat is nog wel zo. Zou je systematisch gegeven verzamelen over hoe kinderen hun 'redding' zelf hebben ervaren, dan bestaat er mogelijk wel degelijk een lijn te ontdekken.
Daar heb je wat aan voor het vervolg.
Vooral ook voor dat onderscheid tussen situaties die om direct ingrijpen vragen en die die om verwachtingen over de toekomst gaan.
tsjor:"En dat terwijl je nú beslissingen moet nemen."
Dat is nog maar de vraag. Er zijn al heel lang bijzonder gefundeerde klachten over jeugdzorg en toch worden beslissingen op zijn beloop gelaten. Kennelijk is de gedachte dat er haast is, nogal willekeurig. Om de kinderen gaat het in ieder geval niet.
Groet,
Miriam Lavell

Met de neus in de luier

Ik heb even gezocht naar dat artikel in Spits.Zie http://www.spitsnieuws.nl/archives/binnenland/2012/11/ouders-brandmerken-kind
Nou weet ik weer niet welk onderzoek dat dan is en of je dat ook 1:1 naar Nederland kunt overhevelen. Wat ik wel wet is dat dit "Geregeld worden kleintjes met hun handen op hete voorwerpen of verwarming gedrukt als straf. " net als een pak rammel, internationaal tot vrij breed gedragen volkswijsheden hoort. Net als zindelijk maken door het kind met de neus in de luier te duwen. Of, zie de Loot, slaan.
Die ouders zijn, net als de pleegouders bij Loot (of de schoonmoeder van Fred), in de vaste overtuiging dat ze het goed doen. Die zijn 'bewust' aan het opvoeden. Het is nog sterker zelfs: er zijn mensen die zich extra aangemoedigd voelen er in door te slaan, door publiciteit over kinderen die geen grenzen kennen, hangpubers, loverboys en meer.
Dit soort onderzoek naar kindermishandeling doet alsof er een algemeen erkende maat voor opvoeden is die iedereen op dezelfde manier begrijpt. Maar dat is helemaal niet zo. Zelfs niet binnen de professionele voorzieningen die Jeugdzorg in Nederland heeft.
Groet,
Miriam Lavell