Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

En daar gaan we weer

Ik citeer even uit het artikeltje waarvan Miriam de link geeft:

"Veel vaker dan verwacht mishandelen ouders hun kind door het brandwonden te bezorgen. Grondig internationaal onderzoek op Eerste Hulpposten heeft uitgewezen dat ongeveer een kwart van het kroost dat binnenkomt met dergelijke verwondingen door de vader, moeder of een ander familielid is toegetakeld.

Geregeld worden kleintjes met hun handen op hete voorwerpen of verwarming gedrukt als straf. Ook worden kinderen als asbak gebruikt. Niet altijd is er sprake van een bewuste mishandeling. Het komt ook voor dat ouders dermate nalatig zijn dat hun kind gewond raakt, maar ook dit wordt als mishandeling gezien."

Let even op die laatste zin. Nalatigheid met daaruit voortvloeiende verwondingen wordt ook als mishandeling gezien.

Dus een kwart van de brandwonden die leiden tot een bezoek aan de SEH zou te wijten zijn aan familie, maar een onbekend deel van dat kwart is niet te wijten aan opzet, maar aan nalatigheid.

Even weggelopen bij de pan met kokend water om de deur open te doen, toch een theepot op het theelichtje op het overhangende tafelkleedje laten staan, en je komt kennelijk in de mishandelingsstatistieken, naast de vader die zijn kind bewust een strijkijzer op de arm drukt. Lekker dan.

Doet mij denken aan de discussie die hier een tijd geleden liep over het percentage "terechte meldingen bij het AMK", waar bij nadere beschouwing bleek dat 'melding' iets heel anders betekende dan de gewone Nederlander zou denken, en bovendien bleek dat het getuige zijn van agressie jegens een van de ouders ongeveer even ernstig werd genomen als door je ouder met een bezemsteel te worden bewerkt.

Het zou wel aardig zijn als opzettelijk toegebracht lichamelijk letsel werd gescheiden van overig leed, gewoon om een beetje een helder beeld te krijgen.

Groeten,

Temet

Ach

Het rare is dat Jeugdzorg als bestuursorganisatie wel clementie krijgt voor dit soort gerommel, ook als het tot fouten en zelfs kindermishandeling leidt, terwijl ouders die ruimte helemaal niet krijgen.

Wel toch? de meeste kinderen groeien op bij hun rommelende ouders

Per decreet

Temet:"Het zou wel aardig zijn als opzettelijk toegebracht lichamelijk letsel werd gescheiden van overig leed, gewoon om een beetje een helder beeld te krijgen."
Dat vereist wel inzicht in het verschil tussen expres en per ongeluk. Volgens mij is dat er niet, of wordt het niet hebben van het inzicht dat bepaald handelen onder mishandeling valt, als gebrek aan inzicht bij de ouders gezien.
De werkelijkheid is nog ingewikkelder.
Zo is dat handje op die kachel een opvoed trucje dat ik van over de hele wereld van schaamteloos navertellen ken (toen heb ik dat handje... nou en toen leerde ze het wel af). Ook vanuit Nederland. Het eventuele echt schadelijke gevolg (de kachel is te heet of het duwen te hard of te lang), is per ongeluk. Het gebruik zelf als mishandeling benoemen, wordt steevast ontvangen met "mij heeft het ook geen slecht gedaan".
Overigens: in de gevallen die ik ken gaat het steevast om gezinnen met een andere opvoed stijl dan de mijne (kromme tenen hier en daar), maar ook wel degelijk om een liefdevolle relatie tussen ouders en kind.
Ik mis de antropologische invalshoek. Het is helemaal niet eenvoudig om ingesleten opvoed gewoontes te veranderen. Ondertussen buitelen dit soort onderzoeken over elkaar met telkens weer een bredere definitie van kindermishandeling. Alsof dat bij vergadering door enkelen voor de rest van de wereld besloten kan worden.
"Nou moeten ze toch wel weten dat dat theelichtje.... dat hebben we al wel duizend keer gezegd".
Yeah, right.
Groet,
Miriam Lavell

Ken ik niet

Anderss:"Wel toch? de meeste kinderen groeien op bij hun rommelende ouders"
Dan mis je de pointe. Als er bij jeugdzorg iets structureel mis gaat, dan wordt de organisatie niet direct uit de bevoegdheden ontheven. WSG heeft nog steeds vergunning, mag zichzelf controleren, krijgt geen OTS.
Naar waar het mis gaat bij ouders wordt actief onderzoek gedaan en dan ook nog in een definitie die nog veel verder gaat dan concrete mishandeling.
Anderss:"Er is in elk geval wel systemisch onderzoek gedaan naar hoe kinderen mishandeling ervaren "
Nee hoor. Of is er recent iets verschenen? Heb je een link?
Groet,
Miriam Lavell

Sjonge, nog eens screening

Ergens in het begin van deze draad schreef ik het volgende:

'Dan laat die bewuste instelling echt steken vallen. Misschien staat het dan wel in het protocol maar houden ze zich er niet aan. In het geval wat bij mij bekend is kwam er alleen een medewerker praten. Een paar dagen later werd er een kind geplaatst.'

Zie ik toch net op het rtlnieuws iemand van dezelfde stichting toegeven dat hun screening in een van de pleeggezinnen niet in orde was. Ik vrees dat die nalatigheid niet bij de screening van deze 2 pleeggezinnen gebleven is.

Sociale wetenschappen

Ergens staat dat een directeur een sociale universitair opgeleide is en dat zou fout zijn. Toch denk ik dat juist in die hoek een verbetering kan zitten. In plaats van al die juridische nonsens, procedures en maatregelen is het verstandiger om nou eens te investeren in wat nou eigenlijk goede hulp zou kunnen zijn. Bijvoorbeeld voor zo'n puber die in huize Alexandra terecht komt. Sociale wetenschappers kunnen interviews en data verzamelen over situaties waar er verbetering optrad en waar dat mogelijk door kwam. Misschien wel gewoon in de vorm van verhalen. Dat kan een zinnig aanbod zijn om het hulpverleningsaanbod van jeugdinstellingen te verbeteren.
Er zal altijd een vorm van relativering in moeten zitten want het blijft mensenwerk. Maar het is natuurlijk onacceptabel om kinderen in zo'n doolhof te laten verdwalen.
Ook pleeggezinnen zijn gebaat met positieve verhalen. De hele sector zou gebaat zijn met verhalen als die van Sara Harkink.
Ook vond ik een opmerking van de kinderrechter mevrouw Quick-Schuit wel markant. Ergens is de jeugdzorg overgegaan van VWS naar Justitie. Vervolgens heeft dat geen prioriteit bij dat departement. Andere zaken zijn meer urgent blijkbaar en kinderen horen daar niet bij.
En inderdaad, veel vaker zal er praktisch geholpen moeten worden in plaats van geneuzeld en gestreden. Met meer terughoudendheid om de rechten van ouders en kinderen te overtreden.
Afijn, beetje idealen moeten er wel blijven want verder vind ik het vrij hopeloos. Maar misschien als we als ouders consequent een beroep doen op de oplossingsmogelijkheden van instanties en zelf doelgericht blijven zoeken naar goede oplossingen, geen paniek, niet meegaan in die strijd, gewoon staken te doen. Misschien helpt dat wel iets.

Raak

Eigenlijk is het niet zo moeilijk. Er moet gewoon een rem komen op die juridische processen. Melden moet met zoveel waarborgen voor hulpverleners, leerkrachten en anderen opgezadeld worden, zoals eigen onderzoek, een multiplechoice vragenlijst die je eerst moet opvragen en dan invullen wat je zelf al gedaan hebt en wat de signalering betreft, met alle mogelijkheden en instructie. Dat dat mensen juist gaat afremmen.
AMK meldingen niet meer anoniem.
En geef de RAAK groep en adepten de opdracht om nou eens na te denken over het hulpaanbod bij de diverse problemen die een kind kan hebben en die allemaal volgens de boekjes kindermishandeling heten. Al die opgeleide mensen kunnen beter positief en oplossingsgericht gaan bijdragen dan al die congressen en workshopjes hoe erg het wel niet is en hoe de lijsten nu weer uitgebreid moeten worden en hoe je ouders negeert en doordendert met die immorele beweging.

Richard je bericht van 21 november (roddels)

Volkomen eens! Dit is precies zoals het gaat, zeker als ouders zich van geen kwaad bewust zijn.

In de periode dat wij ermee te maken hadden heb ik ook heel veel gepraat met ervaringsdeskundigen die zelf eea achter de kiezen hadden met Jeugdzorg.
Voorbeeldjes:
Je komt om voor hulp omtrent problemen die een bepaald kind heeft, en preventief worden je andere twee kinderen uit huis gehaald. Het kind met problemen blijft thuis en krijgt geen hulp.
Je komt met een hulpvraag met betrekking tot de problemen die een kind heeft, en al je kinderen worden maar meteen uit huis gehaald.
Je komt om hulp en er wordt hulp opgedrongen aan de kinderen die geen problemen hebben, het kind met problemen krijgt geen hulp.
Dit zijn enkele bizarre verhalen die ik heb gehoord.
Zelf hebben wij ook meegemaakt dat er onze dochter door de hulpverlening werd verteld dat wij haar niet meer wilden. Als wij belden deed men alsof ze er niet was en geen zin had om met ons te praten. Als we haar wel aan de lijn kregen, (ze had van ons een illegale mobiel gekregen zodat we wel contact hadden), moest ze onder dwang iets anders zeggen dan ze wilde. Men stond bij het telefoongesprek.

Stijging jeugdzorg

http://www.jeugdzorgnederland.nl/de-vraag-naar-jeugdzorg/
Dit zeggen ze er zelf van:
Oorzaken
Hoe komt dat? Jeugdzorg Nederland ziet verschillende oorzaken. Mensen hebben er steeds minder moeite mee om hulp te zoeken. Op tv en in hun omgeving zien ze hoe anderen openlijk erkennen dat ze er in hun eentje niet uitkomen. En dankzij de media-aandacht voor jeugdzorg weten ze ook dat die hulp beschikbaar is.
Sneller ingrijpen
Maar ook meldingen door anderen nemen toe. Mensen die kindermishandeling vermoeden bijvoorbeeld. Politie, scholen of ziekenhuizen die signalen opvangen dat het met jongeren niet goed gaat. En tot slot is in de samenleving een duidelijk tendens zichtbaar: we moeten eerder en sneller ingrijpen als jongeren niet veilig opgroeien.

Geen cijfers

http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2009/04/28/antwoorden-op-kamervragen-van-langkamp-over-de-explosieve-groei-van-kinderen-die-onder-toezicht-staan-van-bureau-jeugdzorg-rotterdam.html
Nadat men constateert dat de groei aan het afvlakken is (maar nog steeds groei!) wordt het volgende gezegd:
"Antwoord 4
Zoals uit de antwoorden op vraag 2 en 3 blijkt is er geen sprake van een “explosieve toename” van het aantal ondertoezichtstellingen in de stadsregio Rotterdam. Ik zie derhalve geen reden om onderzoek te doen.""

Dit is de situatie in Rotterdam waar kamervragen over gesteld werden vanwege de explosieve groei van de aantallen OTS en UHP.

Ik kan me niet voorstellen dat meer ouders zich vrijwillig melden bij jeugdzorg. Wel kan ik me voorstellen dat men doorverwezen wordt, bijvoorbeeld vanwege indicaties en pgb's die in veel regio's inmiddels via bureau jeugdzorg gaan, en dan krijgen we de inmiddels bekende taferelen. Zogenaamd vrijwillig gemeld voor hulp. Ook is bureau jeugdzorg steeds aanweziger op scholen en zowel bij de basisschool als het voortgezet onderwijs van mijn kinderen stelde men zich voor samen met het docententeam aan het begin van het jaar, zonder daarbij te vermelden dat hulp vragen aan jeugdzorg niet vrijblijvend is. Nee, het is zo aardig dat ze er zijn als kinderen problemen hebben en eens met iemand willen praten. Op de basisschool hebben we er maar even hartelijk om gelachen, dat gaf wel enige commotie en verwarring. Op het voortgezet onderwijs heb ik me suf gepiekerd hoe ik andere ouders kon waarschuwen zonder zelf als de bonte hond bekend komen te staan. In elk geval heb ik mijn kinderen gewaarschuwd voor deze mensen.

Beslissingen

Mirjam, ook als je niet ingrijpt of beslissingen op zijn beloop laat neem je een beslissing.

Nog even terug naar de vraag: op basis waarvan worden beslissingen genomen. Ik kreeg gisteren een huiveringwekkend inkijkje in wat er binnen de kluis-van-graniet gebeurt.

Stel je voor, een OTS eindigt met de opdracht (rechter en BJZ) een psychologisch onderzoek te laten uitvoeren naar mogelijke trauma's van het kind (uitkomst: kind heeft trauma's van de plotselinge uithuisplaatsing, van het schoolplein afgehaald worden door de gezinsvoogd). In de rapportage van ddat onderzoek kom je informatie tegen die uit rapporten van BJZ zou komen: oma zou een alcoholist zijn, opa gewelddadig en stiefvader zou een been van het kind gebroken hebben.
Die informatie ben je nooit eerder ergens tegengekomen, in alle stukken van BJZ niet, noch in het dossier dat je zelf mocht inzien.
Waar komt die informatie vandaan? En die informatie klopt niet: oma dronk geen druppel, opa was een sul en het kind brak het been door een val van de bank. Maar aangezien je deze informatie nooit onder ogen gehad hebt heb je hem ook nooit kunnen corrigeren.
Nu zit het team bij elkaar, met de gedragsdeskundige die alles weet over hoe je eigen opvoeding doorsijpelt in de manier waarop jij je kinderen opvoedt. En het team beschikt over deze foutieve informatie, die eigenlijk geheim gehouden wordt. Op basis van die geheime informatie worden beslissingen genomen: kind is in gevaar, direkt UHP, van het schoolplein afhalen.
Pas nu er een rapport komt van een psycholoog krijg je deze informatie te zien. Dat heeft dus jarenlang op de achtergrond meegespeeld, waardoor iedereen het gevoel zal hebben dat ze echt een kind gered hebben uit barbaarse omstandigheden, simpelweg foute informatie, die geheim gehouden wordt.
Wat kan in hemelsnaam het belang zijn van zo'n werkwijze?

Overigens geeft het rapport een aardig inzicht in hoe kinderen zelf een UHP ervaren: traumatisch. Zomaar weggerukt worden van het schoolplein, onder het mom 'we gaan naar een nieuwe school, vervolgens ergens anders belanden, niemand die uitlegt waarom, geen kontakt met je ouders, ergens wildvreemd achtergelaten worden, en dat voor een jong kind. Kinderen worden dan agressief of juist depressief en dat wordt dan bestreden met stevige medicatie.

Tsjor

Pleeggezin

En zo komt een kind dan aan in een pleeggezin. En die menen dan te weten dat het kind er zo erg aan toe is vanwege de slechte opvoedingssituatie bij de eigen ouder. Gevoerd door de informatie van de gezinsvoogd.
Ik snap dat er ook situaties zijn waarin een kind echt knel heeft gezeten maar de voorbeelden van kinderen die knel gezet zijn door dit proces zijn te erg. Ik had nachtmerries van een pleeggezin voor mijn kinderen. Angst en woede, met name als ik ze dan zou mogen bezoeken. Ik wist niet of ik dat nog kon handelen.

Nog een

Moeder is bang voor jeugdzorg. Eerst meldt ze dat dat komt van alle verhalen op tv en internet. Dan vertelt ze dat een kind van een kennis 2 jaar uit huis is geplaatst, gemeld door school en buren vanwege de vele blauwe plekken. Na 2 jaar komen ze er achter dat het kind een afwijking heeft in de witte bloedcellen. Moeder staat klaar om wie dan ook van de deur weg te sturen mochten ze voor haar en haar kind komen. Al jaren kwetsbaar vanwege een chronische ziekte. Gelukkig wordt haar kind volgend jaar 18 jaar. Net op straat gehoord. En echt, ik ben niet op zoek naar die verhalen.
Je zou toch denken, wat zouden die pleegouders daar nou van vinden. 2 Jaar een kind van een ander in huis om onterechte redenen. Maar er is vast nog een heel verhaal bij gesprokkeld waardoor iedereen het er toch over eens blijft dat het een goede zaak was om die jongen uit huis te plaatsen.

Zonder analyse

Maar dat is het dus: een signaal, een niet pluis gevoel en handelen maar. Dat is nog steeds zo. Het is de afgelopen jaren alleen maar erger geworden.
Er is geen waarheidsvinding of analyse. Daar wordt al lang over geklaagd, en dat is een terecht verwijt.
Jeugdzorg zou een bolwerk van kennis over kinderen moeten zijn, waarbinnen iemand snel op het idee zou moeten komen dat er iets met blauwe plekken en witte bloedlichaampjes kan spelen waardoor mishandeling alweer een stuk minder aannemelijk is.
Maar in de praktijk blijkt die kennis niet zo groot te zijn en is de onderbuik de belangrijkste raadgever.
Niet dat analyse altijd uitsluitsel geeft trouwens. Mijn man en mijn dochter telden haar blauwe plekken altijd samen in bad. 48 is het record, maar minder dan 30 waren (en zijn!) het er nooit. En ja, er is iets met stolling in haar bloed (kan niet anders), maar gericht onderzoek daarnaar (is gedaan) levert onvoldoende resultaat om dat te vinden.
Gelukkig is mijn dochter ouder dan 18, dus kan ik zonder angst vertellen over al die blauwe plekken en het feit dat ze meestal met papa in bad ging.
Groet,
Miriam Lavell

Achter de voordeur

Er is een nieuwe achter de voordeur.
http://www.ouders.nl/mdos2012-voordeur5.htm

Nog een 2

Nieuwsgierig geworden heb ik het verhaal van het uithuisgeplaatste jongetje met blauwe plekken doorgevraagd. De derde (!) pleegouder vond de blauwe plekken, die natuurlijk ook zichtbaar bleven in het pleeggezin, een bezoekje waard aan de huisarts waarna de zaak uitgezocht werd. Beide gezinnen hebben nog steeds een goed contact, kind logeert er nog weleens, men gaat samen dagjes uit, en de ouders zijn deze mensen uiteraard ongelooflijk dankbaar.

Anders bekijken

Je kunt ook beweren dat het maar goed is dat deze twee pleeggezinnen er waren, anders was die jongen nog in een kindertehuis beland ook.
Kortom: wordt pleeggezin en zorg dat je je stinkende best doet om contact/omgang met de ouders te houden én zoek verder dan je neus lang is. Blauwe plekken, dat kan ook iets anders zijn.
Blijft natuurlijk dat ook pleeggezinnen met een voogd te maken hebben die nogal dwingend een reeks van dingen kan verbieden of opleggen.
Dan zit er niks anders op om het voor dat kind in die tussentijd zo prettig mogelijk te maken. Ik zou die poging van pleeggezinnen bepaald niet als 'medeplichtigheid aan het systeem' betitelen.
Nou ja, behalve dan die pleeggezinnen die zich meer als bedrijf gedragen. Die zijn er ook. Het eerder genoemde 'de Loot' is daar een van.
Ja, die zijn onderdeel van het probleem.
Groet,
Miriam Lavell

Aanvulling

Het is trouwens goed mogelijk dat dat kind bij die eerste twee gezinnen vandaan is gehaald omdat zij zelf al snel ontdekten dat die blauwe plekken 'vanzelf' ontstaan, maar dat de voogd daarvan niet wilde weten.
Dat is ook weer een bureaucratisch dingetje: de voogd maakt zich niet druk om de feiten. De procedure moet eerst stap voor stap worden afgewerkt. En ja, dat kan een jaartje of wat duren.
Groet,
Miriam Lavell

Meen je dat nou miriam?

je schreef "Dat is ook weer een bureaucratisch dingetje: de voogd maakt zich niet druk om de feiten. De procedure moet eerst stap voor stap worden afgewerkt. En ja, dat kan een jaartje of wat duren."
Dat is toch ongelooflijk! Het betreffende kind moet inderdaad wel blauwe plekken bij de pleeggezinnen hebben gehad als de oorzaak een ziekte is. Of zou voogd in kwestie de pleeggezinnen dan weer als mishandelend aanmerken? Dat de voogd zich niet om feiten mag bekommeren is al zo iets kroms. Wat zouden die voogden daar zelf nou van vinden? Ik kan me zo voorstellen dat dat ook tegen hun eigen geweten in gaat werken in sommige gevallen.

Dat mag wel

Er staat nergens geschreven dat voogden of bjz zich niet met de feiten mogen bezig houden. Maar ze doen het niet.
Feiten doen er maar magertjes toe in het vervolg van de opvang of behandeling van kinderen. Nou ja, behalve het bureaucratische feit dat dat kind onder verantwoordelijkheid van BJZ staat. Die verantwoordelijkheid durft men niet los te laten. Stel je voor dat er daarna toch wat gebeurt met dat kind?
Had je deze uitzending al eens gezien?
http://brandpunt.kro.nl/seizoenen/seizoen_2012/afleveringen/04-11-2012/fragmenten/de_verloren_jeugd_van_remzi_-_opgesloten_tussen_zwakbegaafden
Gaat over Remzi, een jongen in een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Maar dat is hij niet, ontdekt een medewerkster. Die medewerkster wordt ontslagen en Remzi blijft zitten waar hij zit tot zelfs 1,5 jaar na de rechtelijke uitspraak dat hij daar weg moest.
Pleegouders krijgen ook met dit soort processen te maken. Bij commentaar (voogd, klopt de conclusie over dit kind wel?), worden de kinderen weggehaald.
Eigenlijk: Als er iemand slecht tegen kritiek op of zelfs maar reflectie over de eigen opvoed stijl kan, dan is dat de koepel die zich bezig houdt met kinderen onder toezicht.
Groet,
Miriam Lavell

Ok en wat

Kan ik daar nu als 'leek' aan veranderen? Wat zou ik kunnen doen? Me omscholen tot familierecht-advocaat?
Een handtekeningenactie?
En hoe kom je als ouder je dagen door zonder je kind?! Arg..

Zelf

Tja, je handen jeuken maar ook advocaten komen er niet door.
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2011/11/brandbrief-jeugdrechtadvocaten-aan.html
Deze brief is uit 2008.

Advokaten reageren op de nieuwe wet op de jeugdzorg met een actie om je advokaat te vragen een brief te sturen.
http://www.argusoog.org/open-advocatenbrief-aan-eerste-kamer-oproep-van-peter-prinsen/

Peter Prinsen, advocaat, die al sinds jaar en dag verweer voert tegen de absurde zaken in het recht voor ouders en kinderen.
http://peterprinsen.nl/Wieisernutegenhetbelangvanhetkind.htm

Afijn.

De sector zal het zelf moeten doen en ouders dienen zich schrap te zetten en de waarschuwingen in acht te nemen.

Nog een dan..

Vandaag op http://www.nieuws.nl/728260
De Volkskrant (papieren versie) meldt dat de kinderen van de vrouw uit het bericht uit huis geplaatst zijn vanwege de moordbeschuldiging waar het een ongelukkig incident bleek te zijn wat in elk geval aan de omstanders direct duidelijk was. Hopelijk wordt ze nu, na 2 jaar, snel herenigd met haar kinderen.

binnenland
Helmondse vrijgesproken van moordpoging op dochter
(Novum) - Een 28-jarige vrouw uit Helmond is vrijgesproken van een moordpoging op haar acht maanden oude dochter. De vrouw liep twee jaar geleden op het station van Helmond met de kinderwagen tussen twee spoorbanen terwijl er een trein aankwam, waarna de omstanders dachten dat zij zichzelf en haar dochter om het leven wilde brengen.
De rechtbank in Den Bosch vindt dat niet bewezen kan worden dat de vrouw zichzelf en haar baby van het leven wilde beroven. De vrouw heeft zelf ook altijd gezegd dat dit niet haar bedoeling was, en dat ze per ongeluk tussen de rails belandde omdat ze diep in gedachten verzonken was.
Direct na het incident zag de politie geen aanleiding om de vrouw aan te houden, maar een maand later werd ze alsnog opgepakt. Justitie had vier jaar cel, waarvan twee jaar voorwaardelijk, tegen de vrouw geëist. De rechtbank betreurt het dat justitie de zaak niet eerder op zitting heeft gebracht, omdat de gevolgen van de vervolging voor de vrouw en haar twee kinderen 'zeer ingrijpend' zijn.

Nog een dan.... iets meer ontlastend

http://kluwer-strafrecht.nl/nieuws/vrijspraak-voor-poging-moord-dochter/
Vrijspraak voor poging #moord dochter
Een 28-jarige vrouw uit Helmond is zojuist vrijgesproken van de poging haar toen 8 maanden oude dochter van het leven te beroven. De vrouw liep op 20 april 2010 met de kinderwagen op het station van Helmond tussen twee sporenbanen en stond op enig moment tussen de rails terwijl er een trein naderde.
Volgens de rechtbank is er geen wettig en overtuigend bewijs dat de vrouw haar dochter om het leven wilde brengen. De rechtbank stelt dat er sprake is van een bizar feitencomplex en acht het zeer aannemelijk dat getuigen, en dan met name de machinist van de aankomende trein en een vrouw op perron 1, dachten dat het ging om een poging tot zelfmoord waarbij het kind in de kinderwagen zou worden meegenomen.
De vrouw heeft volgens de rechtbank echter van meet af aan consistent verklaard dat zij niet de bedoeling had zichzelf of haar kind van het leven te beroven, maar dat ze diep in gedachten verzonken per ongeluk tussen de spoorbanen belandde. Toen ze haar vergissing bemerkte, heeft de vrouw als eerste geprobeerd haar dochter in veiligheid te brengen door de reiswieg op het perron te zetten.
Geen zelfmoord
Direct na het voorval verklaarde de vrouw tegenover de machinist en de conducteur dat ze absoluut geen zelfmoord had willen plegen. Voor de verbalisanten of de medewerkers van de crisisdienst die haar hebben onderzocht was er geen aanleiding haar aan te houden of om onmiddellijk maatregelen te treffen om een nieuwe zelfmoordpoging te voorkomen. Uit politie- en getuigenverklaringen blijkt ook dat de vrouw, toen zij eenmaal op het perron was, niet in paniek, verward of merkbaar onder invloed van drank was. Ze werd een maand na het voorval aangehouden door de politie.
De rechtbank betreurt dat het openbaar ministerie de zaak niet eerder en voortvarender heeft aangebracht op de zitting. De gevolgen van de vervolging van de verdachte zijn zeer ingrijpend, niet alleen voor haarzelf, maar ook voor haar beide minderjarige kinderen.

Binnenkort overleg jeugdzorg en kritischejeugdzorgadvocaten

Ik kwam min of meer toevallig onderstaand bericht tegen:

http://www.wagenaaradvocaten.nl/overleg-jeugdzorg-met-kritische-jeugdzorgadvocaten-page/

Binnenkort start een overleg tussen Bureau Jeugdzorg Groningen en een aantal Groningse kritische jeugdrecht advocaten en een gezinsvoogd met als voorlopig doel het verbeteren van de communicatie tussen jeugdzorg en ouders en het zo mogelijk voorkomen van uithuisplaatsingen. Onderstaande gesprekspunten zijn door mr. Ivonne Wagenaar ingebracht

Graag hoor ik op- en aanmerkingen en nieuwe/andere gezichtspunten. Met betrekking tot het kind • gebrekkige kennis van ontwikkelingspsychologie waar het betreft hechting (problematiek) en impact uithuisplaatsing (UHP) als zodanig almede aanwijzingen met betrekking tot omgang, overplaatsingen, schoolwisselingen etc. Met betrekking tot de ouders • gebrek aan professionele houding/neutraliteit van de gezinsvoogden en teamleiders. Klakkeloos overnemen van –verouderde - psychiatrische diagnoses in rapportage. Het zelf stellen van “psychiatrische diagnoses” • gebrek aan communicatieve vaardigheden met betrekking tot laagopgeleide ouders, ouders met beperkingen • waarnemingen worden niet gecheckt • gebrekkige kennis in interculturele kwesties • te weinig probleemgericht denken • ouders worden niet/nauwelijks op hun rechten gewezen. Kwesties worden veelal persoonlijk gemaakt, zodat gesprekken/procedures ontaarden in een machtsstrijd. Kritische ouders wordt gebrek aan (intrinsieke) medewerking, gebrek aan inzicht in problematiek verweten. Procederen wordt ouders verweten: zij stellen het belang van het kind niet centraal, is het verwijt. Scheve machtsverhoudingen leiden per definitie tot kwalitatief ‘slechte’ rapportages/beslissingen en gebrek aan draagvlak bij ouders. Marginale toetsing van de rechter leidt tot bevestiging van de ‘juistheid’ van de eigen beslissingen. Sprake van Hermetisch Systeem. Praktijkvoorbeelden: • Gezinsvoogden (Gezinsvoogd/Jeugdzorg) voeren beschikkingen van de kinderrechter niet uit of naar eigen visie. Daardoor wordt niet bereikt wat de kinderrechter had beoogd in beschikking: bijvoorbeeld omgang met de andere ouder bewerkstelligen. • Gezinsvoogd neemt visie van weigerouder over (identificatie met deze ouder).Geen contact tussen niet - verzorgende ouder met het kind en handelwijze van gezinsvoogd is vervolgens daar op gericht. • De gezinsvoogd initieert een psychologisch onderzoek kind (medicalisering kind ) met als doel een rapport te verkrijgen dat concludeert: omgang niet in het belang van het kind is. Onafhankelijkheid onderzoeker in niet vanzelfsprekend. • De kinderrechter en de (Raad voor de Kinderbescherming) verlaat op de volgende zitting haar eerder ingenomen standpunt. Doel van weigerouder is bereikt. • Gezinsvoogden stellen (verzinnen) psychiatrische diagnoses (ja!) op grond waarvan kinderen uit huis worden geplaatst. De formulering is dan: “Het lijkt dat moeder aan …….lijdt”. “Er is een vermoeden van….” • Deze “diagnoses” worden niet voorafgaand aan een ondertoezichtstelling (OTS) of uithuisplaatsing (UHP) getoetst op feitelijkheid/waarheid • Algemene klacht van ouders: de rapporten staan vol met onjuistheden en regelrechte leugens. Wanneer deze leugens op grond van feiten/bewijsstukken zijn weerlegd komen deze leugens of andere onjuistheden toch weer terug in de navolgende stukken. (overschrijven en plakken) • Veel gezinsvoogden hebben een autoritaire en neerbuigende attitude jegens ouders. Met name jegens laagopgeleide ouders. • Gezinsvoogd/ Jeugdzorg werken niet, na een uithuisplaatsing (UHP), stevig aan terugplaatsing zoals verplicht op grond van de Wet op de Jeugdzorg. Te snel wordt aangenomen dat kinderen naar perspectief biedend gezin gaan. Te weinig en te laat opgestarte hulpverlening en onderzoek van deskundigen. • Waarom zijn er zoveel meer uithuisplaatsingen (UHP) in Nederland dan elders in de wereld Wij hebben toch de meest gelukkige kinderen ter wereld • Waarheidsvinding bestaat niet in het jeugdrecht. Het algemene bewijsrecht geldt niet in het jeugdrecht. • Kinderrechters hebben 20 minuten voor een uithuisplaatsing (UHP) zitting. Kinderrechter toetst te marginaal en neemt veelal te weinig kritisch de stellingen van Bureau Jeugdzorg (BJz) over. • Welke zijn de eigen belangen van jeugdzorg en pleegzorg • Veel kinderen worden geplaatst in Christelijke instellingen en pleegsettingen tegen de wil van anders gelovige ouders of niet gelovige ouders. Dit kan extreme proporties aan nemen • Te weinig onderzoek naar de traumatische gevolgen van een uithuisplaatsing (UHP). Als het slecht gaat met de kinderen in het pleeggezin is dit steevast (volgens Jeugdzorg) te wijten aan de situatie bij ouders. • Veel wisselingen van gezinsvoogd. Veel ouders zijn aan hun zesde Gezinsvoogd toe. • Veel doorplaatsingen van uithuisgeplaatste kinderen binnen jeugdzorg (pleeggezinnen en instellingen • Kinderen verblijven langdurige in instellingen zonder psychiatrisch onderzoek. • De sfeer binnen de instellingen triggert seksualiserend gedrag bij jongeren, wat steevast de jongeren wordt verweten in de rapportages. • Opleidingsniveau van gezinsvoogd te laag. Zeker gelet op de machtspositie. Uiteindelijk beslist een redelijk laag opgeleide hulpverlener over de toekomst van kinderen en gezinnen. • Waarom wordt zo weinig een netwerkplaatsing (binnen de familie) onderzocht alvorens uit huis wordt geplaatst bij voor het kind wildvreemde mensen. • Te weinig aandacht voor de belangrijke rol van grootouders bij uithuis geplaatste kinderen. Grootouders krijgen nauwelijks meer toegang tot hun kleinkinderen. • De beslissingsbevoegdheid en volledige toetsing weer naar de kinderrechter, zoals commissie Samson adviseert. • Te veel verschillende hulpverlening in een gezin die langs elkaar heen werken • Plukken van kinderen van school en bed door een legertje politie. Enz. enz. enz.
Binnenkort start een overleg tussen Bureau Jeugdzorg Groningen en een aantal Groningse kritische jeugdrecht advocaten en een gezinsvoogd met als voorlopig doel het verbeteren van de communicatie tussen jeugdzorg en ouders en het zo mogelijk voorkomen van uithuisplaatsingen. Onderstaande gesprekspunten zijn door mr. Ivonne Wagenaar ingebracht.

Graag hoor ik op- en aanmerkingen en nieuwe/andere gezichtspunten.

Met betrekking tot het kind

• gebrekkige kennis van ontwikkelingspsychologie waar het betreft hechting (problematiek) en impact uithuisplaatsing (UHP) als zodanig almede aanwijzingen met betrekking tot omgang, overplaatsingen, schoolwisselingen etc.

Met betrekking tot de ouders

• gebrek aan professionele houding/neutraliteit van de gezinsvoogden en teamleiders. Klakkeloos overnemen van –verouderde - psychiatrische diagnoses in rapportage. Het zelf stellen van “psychiatrische diagnoses”
• gebrek aan communicatieve vaardigheden met betrekking tot laagopgeleide ouders, ouders met beperkingen
• waarnemingen worden niet gecheckt
• gebrekkige kennis in interculturele kwesties
• te weinig probleemgericht denken
• ouders worden niet/nauwelijks op hun rechten gewezen.

Kwesties worden veelal persoonlijk gemaakt, zodat gesprekken/procedures ontaarden in een machtsstrijd. Kritische ouders wordt gebrek aan (intrinsieke) medewerking, gebrek aan inzicht in problematiek verweten. Procederen wordt ouders verweten: zij stellen het belang van het kind niet centraal, is het verwijt.
Scheve machtsverhoudingen leiden per definitie tot kwalitatief ‘slechte’ rapportages/beslissingen en gebrek aan draagvlak bij ouders. Marginale toetsing van de rechter leidt tot bevestiging van de ‘juistheid’ van de eigen beslissingen. Sprake van Hermetisch Systeem.

Praktijkvoorbeelden:

• Gezinsvoogden (Gezinsvoogd/Jeugdzorg) voeren beschikkingen van de kinderrechter niet uit of naar eigen visie. Daardoor wordt niet bereikt wat de kinderrechter had beoogd in beschikking: bijvoorbeeld omgang met de andere ouder bewerkstelligen.
• Gezinsvoogd neemt visie van weigerouder over (identificatie met deze ouder).Geen contact tussen niet - verzorgende ouder met het kind en handelwijze van gezinsvoogd is vervolgens daar op gericht.
• De gezinsvoogd initieert een psychologisch onderzoek kind (medicalisering kind ) met als doel een rapport te verkrijgen dat concludeert: omgang niet in het belang van het kind is. Onafhankelijkheid onderzoeker in niet vanzelfsprekend.
• De kinderrechter en de (Raad voor de Kinderbescherming) verlaat op de volgende zitting haar eerder ingenomen standpunt. Doel van weigerouder is bereikt.
• Gezinsvoogden stellen (verzinnen) psychiatrische diagnoses (ja!) op grond waarvan kinderen uit huis worden geplaatst. De formulering is dan: “Het lijkt dat moeder aan …….lijdt”. “Er is een vermoeden van….”
• Deze “diagnoses” worden niet voorafgaand aan een ondertoezichtstelling (OTS) of uithuisplaatsing (UHP) getoetst op feitelijkheid/waarheid
• Algemene klacht van ouders: de rapporten staan vol met onjuistheden en regelrechte leugens. Wanneer deze leugens op grond van feiten/bewijsstukken zijn weerlegd komen deze leugens of andere onjuistheden toch weer terug in de navolgende stukken. (overschrijven en plakken)
• Veel gezinsvoogden hebben een autoritaire en neerbuigende attitude jegens ouders. Met name jegens laagopgeleide ouders.
• Gezinsvoogd/ Jeugdzorg werken niet, na een uithuisplaatsing (UHP), stevig aan terugplaatsing zoals verplicht op grond van de Wet op de Jeugdzorg. Te snel wordt aangenomen dat kinderen naar perspectief biedend gezin gaan. Te weinig en te laat opgestarte hulpverlening en onderzoek van deskundigen.
• Waarom zijn er zoveel meer uithuisplaatsingen (UHP) in Nederland dan elders in de wereld Wij hebben toch de meest gelukkige kinderen ter wereld
• Waarheidsvinding bestaat niet in het jeugdrecht. Het algemene bewijsrecht geldt niet in het jeugdrecht.
• Kinderrechters hebben 20 minuten voor een uithuisplaatsing (UHP) zitting. Kinderrechter toetst te marginaal en neemt veelal te weinig kritisch de stellingen van Bureau Jeugdzorg (BJz) over.
• Welke zijn de eigen belangen van jeugdzorg en pleegzorg
• Veel kinderen worden geplaatst in Christelijke instellingen en pleegsettingen tegen de wil van anders gelovige ouders of niet gelovige ouders. Dit kan extreme proporties aan nemen
• Te weinig onderzoek naar de traumatische gevolgen van een uithuisplaatsing (UHP). Als het slecht gaat met de kinderen in het pleeggezin is dit steevast (volgens Jeugdzorg) te wijten aan de situatie bij ouders.
• Veel wisselingen van gezinsvoogd. Veel ouders zijn aan hun zesde Gezinsvoogd toe.
• Veel doorplaatsingen van uithuisgeplaatste kinderen binnen jeugdzorg (pleeggezinnen en instellingen
• Kinderen verblijven langdurige in instellingen zonder psychiatrisch onderzoek.
• De sfeer binnen de instellingen triggert seksualiserend gedrag bij jongeren, wat steevast de jongeren wordt verweten in de rapportages.
• Opleidingsniveau van gezinsvoogd te laag. Zeker gelet op de machtspositie. Uiteindelijk beslist een redelijk laag opgeleide hulpverlener over de toekomst van kinderen en gezinnen.
• Waarom wordt zo weinig een netwerkplaatsing (binnen de familie) onderzocht alvorens uit huis wordt geplaatst bij voor het kind wildvreemde mensen.
• Te weinig aandacht voor de belangrijke rol van grootouders bij uithuis geplaatste kinderen. Grootouders krijgen nauwelijks meer toegang tot hun kleinkinderen.
• De beslissingsbevoegdheid en volledige toetsing weer naar de kinderrechter, zoals commissie Samson adviseert.
• Te veel verschillende hulpverlening in een gezin die langs elkaar heen werken
• Plukken van kinderen van school en bed door een legertje politie. Enz. enz. enz.

Bij lezing blijkt

dat de door deze advocaten aangehaalde punten vrij nauw overeenkomen met de punten die in hierboven zijn aangehaald. Onder andere ook de vraag wat de eigen belangen van jeugdzorg en pleegzorg zijn.
Is dat ook jeugzorg bashen, beste OOLers? Of wordt het nu door de goegemeente wat serieuzer genomen, omdat het afkomstig is van advocaten.
Ik ben wel benieuwd naar bv. een verslag van dit overleg.