Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin
Ik start deze draad nav de draad van Jasmino, een jonge pleegmoeder die hier komt voor advies etc. In deze draad heb ik mijn gal gespuwd over de manier waarop de besluitvorming in de jeugdzorg verloopt en hoe ik vind dat pleegouders daar onderdeel van zijn. Hoe een kleine hulpvraag kan leiden tot een uithuisplaatsing, waarna ouders niet meer tellen en de pleegouder groot respect geniet voor het 'goede werk' wat hij doet. Maar is dat wel zo. Of loop je als pleegouder toch ook wel -met al je goede bedoelingen- toch ook wel het risico onder de noemer weldaad mee te doen aan een enorme misdaad. Want dat is het onrechtmatig uit huis halen en houden van kinderen. Wie praat mee?
Perceptie.
"Subjectiviteit, afhankelijk van de persoonlijke realiteit en willekeur van de voogd, die ver van de werkelijkheid afstaat en tot geldende norm verheven word."
Het gevoel van de ouders is net zo goed subjectief. En over die 'onwetendheid' ik ontken niet dat er fouten gemaakt worden.
Ook ontken ik niet dat er misschien fouten in het systeem zelf zitten.
Het enige wat ik wil zeggen is omdat er veel perceptie is, er altijd mensen zullen zijn die zich onrechtvaardig behandeld voelen.
Dat is bij het onderwijs en de zorg trouwens niet anders.
Iedereen heeft wel een verhaal over een botte huisarts of meester die graag zijn macht doet gelden.
Misschien helpt dit
Stel je voor, je bent die jongen van Rauw. Je vindt je moeder vreselijk lief, maar je voelt aan je water dat er iets geks aan de hand is. Dat wil je niet. Je wil 'gewoon' en net als iedereen.
Iedere keer als er zich iemand van buiten mee bemoeit, trek je je terug op schoot bij moeder. Je verdedigt haar.
Maar dan, als de aandacht van buiten weer even is gaan liggen, komt het toch weer in je op. Je wil wat. Erover praten met iemand van buiten. Het allerliefste wat je wil is dat je moeder haar fanatisme een beetje loslaat. Dat het een beetje 'gewoon' kan zijn. Al is het maar een keer in de week.
Je zoekt op internet en je vindt dit http://www.bjznh.nl/jongeren/veelgestelde-vragen
Zou je dan bellen?
Ik denk het niet. De onveiligheid druipt er mijlenver vanaf. Je herkent het ook direct. Binnen de kortste keren is het uit jouw handen en neemt iemand anders heel dwingend jouw leven over. Van de regen in de drup.
Bovendien gebeurt er iets wat je juist niet wil: men gaat het gevecht aan met je moeder.
Dat dat zo werkt is gewoon uit de informatie te halen. Het taalgebruik en het paternalisme spat van de pagina. Je hebt niks te vertellen.
Wat heb je daar dan aan?
Groet,
Miriam Lavell
Fred
Dream one....
Sietske1
Het is toch niet zo moeilijk Sietske. Als je ziek bent laat je je ook niet door de slager op de hoek opereren. Als kinderen of gezinnen in ernstige moeilijkheden zitten hoort er deskundige hulp te komen. Niet een legertje HBOers met een algemene opleiding, wat applicatiecursussen, die geen kennis van zaken hebben, maar wel de macht om heel vergaande beslissingen te nemen. Kinderen en ouders hebben de allerbeste hulp nodig, dat is niet bureau jeugdzorg. Geen verpleegster langs sturen als mensen een dokter nodig hebben.
Primavera
Sorry, maar het was absoluut niet de bedoeling om jouw slapeloze nachten te bezorgen. Ik heb dit voorbeeld genoemd juist omdat ik wil weten hoe hulp in te zetten zonder jeugdzorg in te schakelen, zeker niet om iemand te kwetsen.
Cijfers
Ik had van de week wat opgezocht over jeugdzorg Zeeland.
Krap 1250 kinderen in de vrijwillige of gedwongen jeugdzorg, 183 kinderen in jeugdreclassering, 460 amk-onderzoeken en zo'n 650 amk-adviezen. Hiermee zijn 175 (voornamelijk parttime) medewerkers aan het werk....en komen van het rijk bijna elf miljoen euro aan subsidies, waarvan 9 miljoen opgaat aan loonkosten. Dit bedrag is alleen voor de mensen die 'mogen zeggen hoe het moet'. De daadwerkelijke hulp (tenminste: de hulp die zij zeggen dat nodig is, waar zij dan een indicatie voor af kunnen geven) komt daar nog bij.
Ik pleit voor laagdrempelige hulp zonder deze tussenschakel van Bureau Jeugdzorg. Een poetshulp voor een moeder die het niet redt wordt te duur gevonden, maar als ik dan kijk dat een fulltime-plek om te zeggen hoe het moet 62.500 per jaar kost en daar dan de geindiceerde hulp nog bovenop komt (en soms desastreus uitwerkt), dan denk ik toch: was voor die poetshulp van een tientje per uur gegaan........
Tango
Als dit werkelijk jouw intentie is, dan kan ik dat waarderen. Vraag die mij bezig blijft houden is echter hoe erg het werkelijk allemaal is. Is het een verhaal de ratten over de vloer of toch minder erg?
Nu ik toch aan het spitten ben....
naar de cijfers in Zeeland wat het op jeugdzorggebied zo goed zou doen volgens de media (die niets meer heeft laten zien dan een verslag gemaakt door de grootste jeugdzorgaanbieder aldaar)......De grootste pleegzorgaanbieder van zeeland heeft daarvoor een budget van 4,3 miljoen euro. Dat komt dus al bovenop die 11 miljoen die bureau jeugdzorg al krijgt. En dan hebben we het nog steeds niet over al die verplichte therapietjes enzo. Maar slechts over het budget voor 'zeggen heo het moet' en 'pleegzorg.' Om nog maar te zwijgen over wat al dat rechtbankgedoe kost (en de kosten die ouders moeten maken om zich te verweren, je kunt hierdoor kapotgeprocedeerd worden.)
Als ik nog meer cijfers vindt, dan zet ik ze zeker neer.
Gevonden
De grootste jeugdhulpverlener aldaar is ook een bedrijf van 32-miljoen! Zij doen naar ik begrijp niets anders dan geindiceerde hulp verlenen, voor het grootste deel voor buro jeugdzorg, voor een deel gehandicaptenzorg waar echter buro jeugdzorg ook weer tussen kan zitten.
Hoeveel kinderen waren er ook weer in de gedwongen of vrijwillige jeugdzorg (die eigenlijk niet vrijwillig is, want als je ermee stoppen 'gaan we over tot ots)? Krap 1250......
Emine
Hoeveel kinderen wonen in Zeeland? 1250 is veel, maar denk je echt dat alle ouders van deze kinderen slecht geholpen worden? Is er ook online ergens een tevredenheidsonderzoek te zien?
Ik geloof de verhalen van de ervaringsdeskundigen hier, maar het is wel een erg eenzijdig verhaal. Maar goed, dat kan natuurlijk weer als naief, onwetend en struisvogelpolitiek opgevat worden.
Ik gaf deze cijfers....
....om aan te tonen dat het om iets gaat waar heel veel geld in om gaat en dat de verhouding van het geld tussen hoeveelheid kinderen in het systeem ook behoorlijk is. Ik weet niet hoeveel kinderen er in Zeeland wonen, denk eerlijk gezegd ook niet dat dat relevant is in deze discussie.
Ik begrijp niet zo goed waarom er toch steeds door bepaalde mensen in de discussie wordt gehamerd op de succesjes en goede dingen die jeugdzorg zou maken, het gaat om de enorme bijvangst.....
Oh okee
Laat dan maar. Ik hamer helemaal nergens op, maar vroeg mij gewoon wat af. Succes verder met deze "discussie".
Directeur bjz utrecht
Die op televisie was afgelopen week en daar zo kordaat zat te definieren wat het belang van het kind is en waarom ze zo goed bezig zijn: studeerde geschiedenis en politicologie.
Was nog niet klaar
En heeft verder geen kennis of opleiding richting zijn sector. Daar zit in ieder geval mijn punt: het is in de meest letterlijke zin een bureau, niet een instantie die is toegerust om echt hulp te verlenen. Terwijl je er wel met alles: van mishandeling tot depressie tot verslaving tot escalerende echtscheiding terecht moet.
Dan kun je klachten wegwuiven met: er gaat ook wel eens iets goed. Maar hoe bezorgd ben je echt om kinderen, hoeveel geef je echt om hun welzijn als je op die manier de meldingen in deze draad wegwuift? Zijn die kinderen minder belangrijk dan die rauwkostetende jongen? Dus dan moet er in het geval van die jongen " iets gebeuren". Maar als mijn kind een adequate behandeling wordt onthouden zodat zijn leven zelfs gevaar loopt, dan is dat bijvangst en gaan we over tot de orde van de dag. Elk kind verdient passende state of the art hulp en BJZ zit dat in de weg. Zolang BJZ er is wordt er geen beter toegeruste instelling met beter opgeleide mensen ingezet zo eenvoudig is het. Je kunt het geld namelijk maar 1 keer uitgeven. Tot schade van veel kinderen. Maar ja, bijvangst he..,,
Nog zoiets:
De Inspectie Jeugdzorg heeft haar toezicht op de Bureaus
Jeugdzorg met ingang van 1 oktober 2011 veranderd. De
Inspectie richt zich primair op de ernstige incidenten: de calamiteiten.
De overige incidenten worden niet meer gemeld bij
de Inspectie, maar worden intern gemeld en geregistreerd door
BJU. Twee keer per jaar geeft BJU een overzicht hiervan aan
de Inspectie, inclusief een periodieke analyse en verbetermaatregelen.
Bron: jaarverslag BJZ utrecht. Let wel: de bureaus kunnen zelf bepalen wat zij melden, als particulieer kun je niet bij de inspectie terecht. Ik kan over utrecht even geen cijfers vinden, maar dat Juvent in Zeeland heeft in heel 2011 drie meldingen aan de inspectie gedaan.....waaronder 1 van een vermoeden van misbruik.....kan dit kloppen gezien het rapport van de commissie samson of is er sprake van een rookgordijn?
Jaarverslag
Zoek van jouw Bureau Jeugdzorg maar eens het jaarverslag of jaarbericht op: heel interessant!
Positieve verhalen
Ja, Fay, het is een eenzijdig verhaal. Ik hou daar ook niet van. Maar ik heb me blind gezocht naar positieve verhalen. Ken jij ze, uit de eerste hand?
Ik heb wel een site gevonden van jeugdzorg die is opgericht om nu eindelijk eens tegenwicht te bieden aan al die negatieve verhalen.
http://www.ditisjeugdzorg.nl/nl/home/
Kun jij aanwijzen welk verhaal je positief over jeugdzorg vindt?
Het persoonlijke verhaal dat ik wel vond vind je hier http://www.stombp.nl/ Vind je dat positief over kinderbescherming?
In het meest recente rapport over Jeugdzorg (van Nationale en Kinderombudsman) wordt nogmaals benadrukt dat de effectiviteit van jeugdhulp onvoldoende onderzocht wordt.
Het laatste onderzoek is van 2001 en laat zien dat (destijds) 30% van de kinderen met een voogd (ots en of uhp) er beter van wordt.
Hoe de cijfers nu liggen, weten we niet. Na dit eerste onderzoek is het nooit meer onderzocht.
Wel bekend is dat de doelgroep aanmerkelijk groter is geworden. Meer ots en uhp. Ik kan me niet voorstellen dat dat tot betere resultaten leidt.
Er zijn wel tevredenheidsonderzoeken. Zeeland heeft ze ook. Op sommige vragen geeft 100% hetzelfde antwoord. Helaas staat er niet bij hoeveel deelnemers er waren, laat staan welk percentage van de populatie.
Het laatste jaarverslag van de klachtecommissie BJZ Zeeland, laat zien dat er 9 klagers waren. Dat lijkt weinig.
Maar als je uit het tevredenheidsonderzoek leest dat de meerderheid (tot wel 90%) niet weet hoe je een klacht in moet dienen, dan zegt dat cijfer weer weinig.
Groet,
Miriam Lavell
Bedankt miriam
Of ik zelf positieve verhalen over jeugdzorg ken? Ja wij hebben zelf een positieve ervaring, niet met bureau jeugdzorg maar met jeugd ggz. De manier waarop er met ouders werd omgegaan daar ben ik ook erg tevreden over. Dat is niet iets waar ik het in het dagelijks leven eens lekker over ga hebben met anderen. Veel te prive.
Ik ken "in het echt" maar 1 ouder die verteld over haar ervaring met de jeugdzorg, en dat is een verhaal waar je niet vrolijk van wordt. Maar voor mij geen bewijs dat de jeugdzorg totaal niet deugt. Sommige kinderen hebben echt pittige problemen die niet snel opgelost kunnen worden.
Ik vind het heel goed dat er kritisch gekeken naar de instantie jeugdzorg. Als ik de verschillende websites bekijk dan komen de organisaties wel als open over. Hoewel het mij daar weer irriteert dat er op een van de sites alleen positieve verhalen vermeld worden.
Maar goed, ik vind de manier waarop het onderwerp hier besproken wordt dus eenzijdig, met weinig (tot geen) ruimte voor nuance. Ook als het echt zo is, dan nodigt deze manier van discusseren niet echt uit om dat te onderkennen. Ik zeg dit omdat ik het wel belangrijk vind dat deze verhalen bekend worden, maar op deze wijze komt het niet over.
Zo'n jaarverslag he?
Ik lees nu even het jaarverslag 2011 van BJz in deze regio. Het valt me opdat het vooral leest als reclamefoldertje. Als ik het hoofdstuk kwaliteitsbeleid doorneem, had ik het zelf geschreven kunnen hebben. Sterker, ik schrijf regelmatig dergelijke teksten over kwaliteitsmanagement en ik ruik de gebakken lucht.
Emine
ik snap zo langzamerhand werkelijk niet wat het doel van dit draadje is: als je graag een lotgenotenplek hebt willen creeeren waarin alleen ruimte mag zijn voor een kant van het verhaal, ben je in de opzet geslaagd, en hoef je niet meer verder te lezen.
Als het je doel is om bewustwording over de schaduwkanten van jeugdzorg te creeeren en een breder publiek aan te spreken, faal je in mijn ogen jammerlijk. Het stuit me gigantisch tegen de borst dat je het over succesjes van jeugdzorg hebt: deze opmerking getuigt ( hopelijk) van onwetendheid over de situatie waarin kinderen kunnen verkeren. Nee, een kind dat ernstig en voor het leven door de ouders beschadigd is, en door jz uit die omgeving gehaald is geen succesje! Uit je postings is geen enkele keer een blijk van empathie gekomen voor de andere kant van het verhaal, integendeel! De tunnelvisie die hier aanwezig is over een situatie die zo enorm complex is als jeugdzorg is nogmaals prima als je in je eigen obsessie wi blijven zitten en lotgenoten zoekt, als je werkelijk op wilt komen voor ouders en kinderen die slachtoffer zijn van jeugdzorg zou ik me terug trekken en een advocaat voor de zaak vinden die wel in staat is om het geheel te overzien, Miriam lijkt me hiervoor wel geschikt.
Sietske
Succesjes
Sietske, goed dat je ingaat op mijn woord 'succesjes.' Ik heb dit doelbewust overgenomen uit het jaarverslag van een van de bureaus. . Ik vind het woord succesje denigrerend en gebruikte het om een reactie uit te lokken. Dit is het stuk waaruit ik het heb:
Er is in 2011 een nieuw plan van aanpak ontwikkeld voor
de jeugdbescherming waarin de uitgangspunten van de
Delta methodiek en het risico-analysemodel van Signs of
Safety worden gecombineerd. Cliënten worden in het
plan van aanpak ‘nieuwe stijl’ niet langer geconfronteerd met ‘oude plannen’ waarin ‘oude problemen’ staan die iedere keer opnieuw worden opgeschreven. Behaalde succesjes worden in het plan zichtbaar gemaakt en hier wordt op voortgebouwd
Paard en wagen emine
Ik lees in hetzelfde document de bijdrage van de voorzitter van de RvT. Hij begint met: "Bij onze organisatie draait het natuurlijk allemaal om mensen: medewerkers die zorgen voor cliënten." en sluit af met: "Tot slot nog de nuancering. Natuurlijk is het belangrijk naast de managementsystemen de menselijke kant in beschouwing te blijven nemen als er oplossingen worden gezocht die draagvlak en steun bij de betrokkenen krijgen. Daar zullen we altijd aandacht voor moeten hebben"
En zo wordt het paard achter de wagen gespannen.
Leerzaam
Fay, positieve verhalen zijn ook leerzaam. Voorzover ouders en kinderen in een positie komen waar een iets andere houding zou helpen in de communicatie, zijn de positieve verhalen een voorbeeld.
Ook voor ouders en kinderen die nog geen contacten hebben gehad met bjz, maar die dat op enig moment wel zouden kunnen krijgen.
Maar er is nog iets anders.
Als mensen over hun leven vertellen (positief of negatief), dan noemen ze man en paard. Mijn moeder heeft me gered of juist mishandeld. Die dokter (naam en toenaam vaak) wist wel wat ik mankeerde, of maakte er een potje van. Die hulpverlener snapte precies wat ik bedoelde, of intimideerde mij.
Merk op dat op de 'positieve verhalen site' van jeugdzorg, nergens man en paard genoemd wordt. Het doet gecensureerd aan en lijkt toch meer wervend dan een ervaringsverslag.
Ik ken niet een verhaal, niet eens uit de literatuur (fictie, non fictie) over een veilige gezellige kindertijd na uit huis plaatsing, waarin hulpverleners met naam en toenaam genoemd worden.
Dat soort verhalen zouden er wel moeten zijn, als ots of uhp een redding zou zijn. Ze zouden bovendien leerzaam kunnen zijn.
Ook jouw verhaal kan leerzaam zijn.
Ik snap dat je niet je hele prive open en bloot neer wilt leggen, maar als je goed kijkt, dan doen de negatieve verhalenvertellers dat ook niet.
Ze hebben het wel over de manier waarop contact verloopt. Bij GGZ binnen stappen en binnen de kortste keren via grote stappen snel thuis, in een gedwongen traject belanden.
Die stappen beschrijven ze. In eerste instantie geen hulp of zicht daarop, maar wel een diepgravend onderzoek naar de vraag of het kind misschien door mishandeling zo gekomen is.
Hoe ging dat bij jou dan?
Groet,
Miriam Lavell
Tunnelvisie
Sietske, bedankt voor het compliment.
Ik vind het wel jammer dat je verder niet inhoudelijk ingaat op wat ik schrijf. Die kans heb je wel. Wat vind je dan van die oplossingen die ik gaf? Wat is jouw beeld bij de informatie die de kindertelefoon op de site geeft? Wat is jouw beeld van de processen binnen jeugdzorg?
Ik wil dolgraag een bredere kijk. Ik kan me dat ook permitteren: Ik ben niet gekwetst door jeugdzorg. Ik ben bovendien zelf een 'redder' al was dat mijn bedoeling niet en wist ik dat op dat moment helemaal niet.
Wat je werkelijk betekent in iemands leven, hoor je pas als die persoon zijn leven samenvat.
Ik had geen handelingsplan, rapportage of kwaliteitsrapport. Ik had ruimte, geld, twee zachte armen en gezond verstand. Dat had ik allemaal ook nog eens meegekregen van thuis. Het bleek genoeg voor leeftijdgenoten uit mijn omgeving en 25 jaar later ook voor leeftijdgenoten van mijn kinderen.
Ik hoop dat mijn kinderen op dezelfde manier wat kunnen betekenen voor anderen. Niet met de ambitie om ze redder te laten zijn, maar met de ambitie dat negatieve jeugdervaringen van anderen, gelardeerd kunnen worden met positieve.
Overigens: In mijn speurtocht naar positieve verhalen kwam ik op het forum van Viva iemand tegen die heftig worstelde met het feit dat ze de gezinssituatie van een collega had gemeld bij het AMK.
De collega had tussen de middag het kind van 4 van school gehad en thuis voor tv gezet en was vervolgens weer gaan werken. Oppas kon ze niet meer betalen. Diverse gesprekken leverde geen oplossing op, het aanbod om samen naar een andere oplossing te zoeken werd van de hand gewezen.
Ja, ik zou in zo'n geval ook het AMK bellen.
Er is in die gevallen niks beters. Maar dat betekent wat mij betreft dan weer niet dat dat traject goed of zelfs maar nuttig is.
Was het maar anders.
Groet,
Miriam Lavell
Flauw miriam
"Ik heb wel een site gevonden van jeugdzorg die is opgericht om nu eindelijk eens tegenwicht te bieden aan al die negatieve verhalen.
http://www.ditisjeugdzorg.nl/nl/home/
Kun jij aanwijzen welk verhaal je positief over jeugdzorg vindt?"
Hoe zou het zijn als deze kinderen thuis zouden blijven wonen. Zou het dan wel alleen maar positief zijn? Zijn de verwachtingen soms niet erg hoog.
Ik vind het eerste filmpje dat ik bekijk 't Is zoals het is in dat opzicht neutraal. Wat de titel zegt: Gezien de omstandigheden is het zoals het is.
Fora zijn er toch altijd om je gal te spuien. Kijk naar reviews over telefoons/wasmaschines/schoenen. Hoeveel is er positief?
Ik mis overigens in deze hele discussie wel de visie van de kinderen. Ouders kunnen bepaalde meningen hebben, maar vinden kinderen het ook zo?
Klachten wegwuiven
Zijn die kinderen minder belangrijk dan die rauwkostetende jongen? Dus dan moet er in het geval van die jongen " iets gebeuren". Maar als mijn kind een adequate behandeling wordt onthouden zodat zijn leven zelfs gevaar loopt, dan is dat bijvangst en gaan we over tot de orde van de da
Natuurlijk wil ik ook dat de baten groter zijn dan de kosten voor bjz.
Dus als de bijvangt meer leed veroorzaakt dan er kinderen geholpen worden, moet het anders. Dit spreekt voor zich.
Zucht, heb echt het idee dat ik gek aan het worden ben en dat jeugdzorg gewoon een vermomde Russische mensenhandelbende is.
Wat FayW ook zegt, hier klinkt maar éen geluid, een discussie is het niet echt.
Als bjz dan toch een groot complot is begin dan liever een draadje hoe het allemaal veranderd zou kunnen worden (Emine had het al over laagdrempelige hulp)ipv jeugdzorg en pleegouders neerzetten als 'misdagigers'.
Hoe het ging
Het gaat hier om een puber. Het ging echt heel slecht met dochter. Na doorverwijzing huisarts naar laagdrempelige instelling voor hulp een doorverwijzing naar jeugd ggz. Waar een team van psychologen, kinderarts, psychiater ed een gesprek met dochter hadden, daarna met ons en dochter, daarna behandeling besproken waarbij eerlijk verteld werd dat een diagnose stellen bij een puber lastig is. Dochter individuele gesprekken met een psycholoog en groepstherapie (wekelijks), wij individuele gesprekken met eigen begeleidster en groepsgesprekken met andere ouders. De individuele gesprekken vond ik erg fijn, het contact was zakelijk en goed, heb goede tips gekregen. Oudergesprekken vond ik heftig, herkende mij niet in de problematiek van de andere ouders. Sfeer was wel heel goed, de begeleiding ook. Dochter knapte langzaam op, kreeg veel zelfinzicht. Na een jaar kwam de conclusie dat dochter niet in het groepje hoorde waar ze was ingedeeld, haar probleem waarmee ze binnenkwam paste daar wel in. Toen nieuwe gesprekken, nog een keer hele verhaal van haar jeugd en onze jeugd, daarna gesprek met psychiater, daarna aanvullend onderzoek, daarna diagnose: asperger. En toen viel bij dochter alles op de juiste plek. Zij krijgt nog steeds hulp. Wij mogen als wij willen hulp vragen.
Wij zijn er blanco ingegaan, hebben ons open opgesteld, maar ik heb mijn emoties nooit teveel laten gaan. Het contact was gelijkwaardig en het doel ook: zorgen dat het goed ging met mijn dochter.
Ik praat hier niet graag over vanwege de privacy van mijn dochter, omdat ik er nog maar kort over praten kan zonder teveel emoties, en omdat ik, ondanks dat ik zie dat het mijn dochter heel goed doet, moeite heb met haar etiket.
Maar mijn dochter is dus gered door jeugdzorg, dankzij jeugdzorg is ze er nog en gaat het ook nog eens goed met haar.
Vicieuze cirkel die leidt
tot een self-fullfilling prophecy. Om er nog maar eens een klassieke hulpverleningsterm tegen aan te gooien.
Het probleem is dat de jeugdzorg zich constant ontwikkeld maar dat de meeste wijsheid hier van fora/eigen ervaringen in het verleden/onderzoeken ed wordt gehaald. Maar wie heeft er kennis/zicht op wat er nú binnen de jeugdzorg gebeurd? Ik lees hier niet veel over terug. Vooral aannames dat het wel zo zal gaan die worden gegeneraliseerd (gebaseerd op hoeveel ervaring/kennis), bijv. jouw ideeën over ITB. Of Miriam die met het JAC komt (ehhh jaren 80...). We hebben nu toch de kindertelefoon/internet. Ik lees nog niet waarom het toen zoveel beter was?
Ook oplossingen die hier worden gemeld: Signs of Safety (bestaat al drie jaar!) en de Deltamethodiek (bestaat ook al 8 jaar) is niet meer nieuw. Beiden geïmplementeerd (met kleine vorderingen), maar we zijn er nog lang niet......
Overigens vond ik pas een erg slecht plan en nee dit is niet door BJZ bedacht. https://zoek.officielebekendmakingen.nl/dossier/32529/h-ek-20122013-3-6?resultIndex=2&sorttype=1&sortorder=4
Dit is met name een ordinaire bezuiniging vanuit de overheid gestuurd (sterk ondersteund door prof. Weterings van de universiteit Leiden. Bezuiniging is wel 3000 euro per kind per jaar omdat BJZ dan niet meer de de voogdij hoeft uit te voeren.
We leven niet meer in het stenen tijdperk binnen de jeugdzorg maar dat is wat velen hier niet willen zien. De systematiek is de afgelopen jaren en wordt de komende jaren enorm gewijzigd juist met als doel de uhp te verminderen/voorkomen (uiteraard ook gestuurd door de enorme bezuinigingen). Ik snap dat je dat niet interessant is want het is veel makkelijker om over 'oude koeien' uit het verleden te blijven praten en daar blijvend een punt van te willen maken. Dat de systematiek niet voldoende deugd en dat het anders moet, dat punt is hier nu echt wel gemaakt.
Er gaat veel mis, dat is een feit en dat wordt erkend. Probeer ook eens iets in zijn perspectief te zien en de discussie breder te trekken. Dat dat lastig is blijkt maar in deze discussie waar veel persoonlijke verhalen de boventoon voeren.
Overigens
zijn de kritische fora die ik bezocht niet om door heen te komen. Enorme lappen tekst die niet uitnodigen tot lezen en waarvan onduidelijk is welk punt gemaakt moet worden.
