Zeiltocht om de wereld als 13-jarige

Klaag klaag klaag

Sorry hoor, maar wat een pot zuurpruimen is er weer opengegaan. Het is ook allemaal zo oneerlijk...
Reken maar dat er bestuurders zijn die zitten te tandenknarsen omdat ze ouders die tegen inenten zijn niet onder toezicht kunnen stellen. Dat niet inenten maatschappelijk geaccepteerd is is volgens mij niet waar.
Wie bepaalt dat kinderen gehersenspoeld worden door hun ouders of dat ze gewoon hun opvattingen meegeven? Wat is een normale omgang met andere kinderen?

Dat is wel waar kaaskopje

"Dat niet inenten maatschappelijk geaccepteerd is is volgens mij niet waar." Het is wel maatschappelijk geaccepteerd. We hechten kennelijk aan keuzevrijheid en dat vind ik best. De kinderbescherming rukt er niet voor uit. Ook niet als het om niet-religieuze redenen is, maar om redenen van zweverige ideeën over vaccinatieschade. Als het kind dan polio krijgt (en heus, dat gebeurt!!), zie ik nog geen stille tocht georganiseerd worden voor zo'n slachtoffer.
Verder heb ik hier zitten gieren dat je mijn argumenten over de mistige voorspellende capaciteiten van het gogendom vergelijkt met Idols. Hilarisch. Intussen maak je de vader van Laura, die zelf uitgebreide zeilervaring heeft, verdacht. Je stelt hem op 1 lijn met ouders die hun kind a. naar Idols sturen, b. niet kunnen horen dat het schaap niet kan zingen. Wat een nare manier van argumenteren.

Millenia

Dat niet inenten wettelijk 'geaccepteerd' is, is iets anders dan algemeen maatschappelijk geaccepteerd. Het is geaccepteerd in relatief kleine bevolkingsgroep. Ik vind het niet acceptabel en heel veel met mij ook.
En waarom wordt er inderdaad niet een stille tocht georganiseerd voor een kind wat aan een vermijdbare ziekte is overleden en wel voor een kind wat door mishandeling om het leven is gekomen? Ik vind dat in béide gevallen bewust met het leven van een ander is gespeeld. Maar ja, die keuzevrijheid om niet in te enten hè.

Bieke

"Wat mij stoort is de kinderachtige naam van haar boot; \'guppy\' Als je zo stoer bent om de oceanen over te gaan waarom dan geen sterke naam voor je boot of gewoon een nummer? Of gewoon e."

klopt, het is ook nog een kind, vandaar het woord kinderachtig ; ))

Kaaskopje

"Dat niet inenten wettelijk \'geaccepteerd\' is, is iets anders dan algemeen maatschappelijk geaccepteerd. Het is geaccepteerd in relatief kleine bevolkingsgroep. Ik vind het niet acceptabel en heel veel met mij ook. "

Laten we dan eens aannemen dat je gelijk hebt. Waarom de ouders van Laura dan wel voor de rechter brengen en de veel grotere groep ouders die niet laat enten niet? Waarom een keuzevrijheid bij inenten en niet bij je kind weloverwogen een reis laten ondernemen? Waarom accepteren we dat dan, als maatschappij, dat een gelovige die keuzevrijheid heeft en de vader van Laura niet? Ik heb persoonlijk veel meer moeite met mensen die iets doen omdat het door het geloof is opgelegd dan met mensen die een weloverwogen keuze maken die anders dan de mijne is (want nee, mijn kind zou ook niet mogen gaan).

Dynastie

Waarom de ouders van Laura dan wel voor de rechter brengen en de veel grotere groep ouders die niet laat enten niet?===

Gelukkig ben ik maar een klein radertje in het geheel. Ik zou die mensen maar wat graag voor de rechter slepen om ze zo te dwingen.
Ik vraag me ook af of je de keuze van streng christelijke mensen zo simpel moet zien. Ze zien heus wel dat ze met die beslissing een risico nemen, maar zien dat als beproeving en als een kruis wat gedragen moet worden.
Zou de vader van Laura het ook zien als 'een kruis wat gedragen moet worden' als er iets met haar gebeurt?
Weloverwogen beslissingen zijn niet altijd verstandige beslissingen.

Lekker laten gaan

Ja misschien ook om van het gezeur af te zijn. Mijn kinderen hebben hun buik er inmiddels van vol.

Tirza

"Overigens: minder dan de helft van de NL bevolking is het met de rechter eens. Meer dan de helft heeft blijkbaar iets van: lekker laten gaan."

Die andere helft zegt volgens mij niet "lekker laten gaan". Ze zijn het niet eens met de rechter. Een klein deel van deze andere helft zegt misschien "lekker laten gaan". Een ander deel is het niet eens met de rechter maar had graag gezien dat de rechter iets anders had gedaan.

Het kan mij nooit

een biet schelen wat de NL bevolking ervan vindt. Vreemd dat dat ook meteen wordt onderzocht, door die de Hond natuurlijk weer. Gelukkig leven we niet in Amerika, met juryrechtspraken van totale leken. De rechter heeft hiergoed besloten denk ik, het wordt nog onderzocht.
Ik zou mijn dochter op die leeftijd willen laten zien dat er meer is dan alleen zeilen, nl. sociale contacten met leeftijdgenoten en andere interessen. En ik zou haar niet zolang willen missen. Twee jaar, dat is een hele tijd!

Tsjor

Ja, ik zou het een veilig gevoel vinden als anderen op z'n minst meedenken, ik ben er niet zeker van dat ik m'n eigen kinderen altijd reeël kan beoordelen. 'Liefde maakt blind', soms ook naar je eigen kinderen toe. Bij zoiets ingrijpends zou ik wel graag deskundigen horen (ook al is het misschien niet altijd leuk wat je te horen krijgt).

Mirreke en millenia

"Is het arrogant als je denkt dat je iets kan? Als je aangeeft dat je iets kan? Moet je het dan eerst onderdanig vragen, en aan wie dan?"

"Waarom moet ze aantonen dat ze het wel kan aan mensen die zelf geen verstand hebben van zeilen? Die kunnen dat toch helemaal niet beoordelen?"

Omdat wat voor jou zo klaar als een klontje kan zijn, voor een ander niet meteen helder hoeft te zijn. Ik neem toch niet aan dat jullie vinden dat ieder verzoek tot een reis om de wereld door kinderen voortaan met een stralende glimlach begroet moet worden. "Wat zegt u? Uw Pim van vijf kan dat heus aan? Nou, maar dan is het in orde, hoor. Tuurlijk!"

Ervan uitgaan dat JUIST onwetenden wel meteen vol bewondering overstag zullen gaan voor je unieke plannen is behoorlijk arrogant, ja. En dan ook nog eens een erg naïeve vorm van arrogantie. Want, Mirreke ("aan wie dan?"), dat lijkt me inmiddels wel duidelijk.

Wanneer ze het minder arrogant hadden aangepakt, veel langer geleden toestemming hadden gevraagd met een gedegen onderbouwd verzoek, uitgaande van de zeer vanzelfsprekende gedachte dat het een ongewoon verzoek was dat toelichting behoefde, dan sluit ik niet uit dat ze veel verder waren gekomen.

Het lijkt er nu meer op dat Laura en haar vader een soort mededeling hebben neergelegd. En zo werkt het dus niet.

Grappig

"Ik vind het een hele enge tendens." (Mirreke)

Grappig, want ik zou het een veel enger tendens vinden wanneer ouders voortaan klakkeloos zouden mogen beslissen hun kinderen onverantwoordelijke dingen te laten doen.

Waarmee ik niet zeg dat dat hier gebeurt, maar dat zal toch eerst even goed onderzocht moeten worden.

Inenten

"Waarom de ouders van Laura dan wel voor de rechter brengen en de veel grotere groep ouders die niet laat enten niet? Waarom een keuzevrijheid bij inenten en niet bij je kind weloverwogen een reis laten ondernemen? Waarom accepteren we dat dan, als maatschappij, dat een gelovige die keuzevrijheid heeft en de vader van Laura niet?"

Om te beginnen lijkt het me nogal een tijdverspilluing om mensen voor de rechter te dagen die iets doen wat is toegestaan: niet inenten.

"Waarom al die mensen niet voor de rechter dagen die niet stemmen!?"
"Eh, omdat er geen stemplicht is?"
"Ja, maar in Australië wel!!!"
"Ja, maar hier dus niet."

Je vraag is dus eerder: waaróm is dat niet verboden. Wel, hoogstwaarschijnlijk heeft zich daar al menig kop over gebogen en is men tot de conclusie gekomen dat je dat niet kunt doen. Daar mag jij het als individu niet mee eens zijn, maar dat kan moeilijk een richtlijn zijn, jouw persoonlijke mening.

En waarom is de vader van Laura dan niet vrij om zijn kind een gevaarlijke wereldreis te laten maken? Dat mag hij misschien best. Het moet alleen even onderzocht worden. Hoe weloverwogen weloverwogen precies is.

Youp van 't hek

zaterdag 29 augustus 2009 door nrc.nl
Familieruzie

Mijn tante Els is 94 en zwaar dement. Regelmatig neemt ze haar gebit uit haar mond en zet dat op haar hand. Ze laat haar gebit dan zogenaamd praten en gaat er fel mee in discussie. Omdat mijn tante doof is schreeuwt ze nogal. De andere bejaarden dommelen hier meestal gewoon doorheen. Soms zegt er een dat ze niet zo moet hard moet praten.

Dan geeft mijn tante haar gebit de schuld en zegt ze tegen de nylon tanden dat ze niet zo moeten schreeuwen omdat de andere oudjes er last van hebben. Haar gebit ontkent dat en krijst dat ze zelf niet zo hard moet praten. Dan wordt het pas echt hommeles. Deze ruzie tussen mond en gebit kan eindeloos duren. Meestal komt er een verpleegkundige met de oplossing door de prothese terug in haar mond te plaatsen. Dan klaagt ze een tijdje dat ze haar gebit kwijt is en dat ze nu niemand heeft om mee te praten.

Nu is er een groot conflict in mijn familie ontstaan. Tante Els wil namelijk op reis. En niet zomaar op reis, ze wil op haar waterscooter de wereld rond. Haar kinderen vinden het een geweldig plan. De waterscooter was altijd moeders lust en leven. Als iemand de kinderen op de gevaren wijst dan zeggen zij dat diegene niet moet zeuren.

Wat is nou een mooiere dood dan op je 94ste te sterven op volle zee? En dat nog wel tijdens het uitoefenen van je grote hobby. Schitterende euthanasie noemt haar oudste zoon het. Haar dochter wuift sowieso alle bezwaren weg. Haar moeder is oud en wijs genoeg!

Tante Trui, de zus van tante Els, is net als het bejaardenhuis fel tegen het avontuur van haar zus. Ze zegt dat de kinderen zo enthousiast zijn omdat ze de zinloze bezoekjes aan hun oude moeder beu zijn. Daarbij is de moeder vermogend en vooral haar tweede zoon, die stevig getroffen is door de economische crisis, kan zijn erfdeel goed gebruiken.

Dit alles verklaarde tante Trui tegenover Daphne en Katja in het nieuwe televisieprogramma De tafel van 5 waar ze gisteravond de actuele gast was. Ze had liever bij Andries en Tijs gezeten, maar daar zat de advocaat van tante Els al.

Andries opperde dat het waarschijnlijk Gods wil is om de oude demente vrouw Zijn oceanen op te sturen. De geriater van tante Els zat bij EenVandaag, terwijl Netwerk de directeur van het bejaardenhuis op bezoek had. In Nova zat de geriatrisch gedragsdeskundige die zowel de maatschappij als tante Els begreep. NRC liet een bejaardenpsycholoog aan het woord, de Volkskrant twee ervaren waterscooteraars die bang zijn dat tante Els de werkelijke gevaren onderschat en de Telegraaf interviewde een sluiswachter die tante Els al drie keer geweigerd heeft. In het AD stond een gesprek met de hoogbejaarde Willem Platvink die op zijn waterscooter de wereld al twee keer rond geweest is. Hij deed dit de laatste keer toen hij 89 was.

Dus hij heeft een kans om zijn record kwijt te raken aan tante Els. Met 94 is zij veruit de oudste en ook nog eens de eerste vrouw. Het waterscooteren is vooral een mannenaangelegenheid.

Wat ik er van vind? Ingewikkeld. Ik ken mijn tante te goed om er objectief over te kunnen oordelen. Belangrijk om te weten is dat mijn tante, haar drie broers en twee zussen geboren zijn op het water. Hun ouders waren beurtschippers. Op hun boot stonden steevast drie waterscooters en als de kinderen even niks te doen hadden dan ravotten ze met die dingen op de rivier. De familie is een echt waterscootergezin met een afgevulde prijzenkast.

Als het tehuis tante Els daadwerkelijk gaat tegenhouden dan wil ze gaan verhuizen naar een bejaardenhuis in Emmeloord. Die zouden geen bezwaar hebben. Het tehuis in Emmeloord zelf ontkent dit en wil eerst wachten tot tante Els zich meldt. Maandag dient het kort geding. Tante Els zal daar zelf niet bij aanwezig zijn, maar haar gebit zal na afloop optreden als woordvoerder.

Dit verhaal is geplaatst op zaterdag 29 augustus 2009 om 10:51 uur. Trackbacken vanaf uw eigen site is mogelijk. (Wat is trackbacken?)

grappig....

Ik heb niet alles gelezen..

..dus wat ik hierop zal zeggen zal ook eens gezegd zijn.
Toen ik voor het eerst op tv zag dat een meisje van 13 toestemming van haar ouders kreeg om met een zeiltocht over de wereld te maken was mijn eerste gedachte dat dit geen discussie waard is. Ik was verbijsterd. Haar uit de ouderlijke macht zetten en haar onder de hoede plaatsen van de kinderbescherming is prima. Maar de hele heisa (juridische processen, etc.) daarna is toch niet nodig? Waarom moet er hierover gediscussieerd worden? Men mag niet toestaan dat zij zoiets gaat ondernemen, het is te onverantwoord. Als zij volwassen is is dat voor haar eigen rekening. Maar waar PRATEN wij over! Zij is nog maar een KIND!
1. Laura is 13 jaar, dus minderjarig èn leerplichtig.
2. Zij ziet helemaal niet de gevolgen wat zij mee kan maken bij zo'n eenzame reis over de onberekenbare oceanen. Zij èn haar ouders gaan ervan uit dat ze dat kan, zij weet hoe de boot in elkaar zit en heeft zeilervaring (hoe, zeilen met ouders op de achtergrond òf alleen op de Friese meren).
Ik vermoed dat zij vooral overtuigd is van haar kunnen door de hoeveelheid romannetjes die zij heeft gelezen. Die verhalen zitten vol met avonturen en lopen altijd goed af. Hoe kan zij nou de gevolgen van zo'n reis overzien? Dagen en nachten op zo'n boot op de eindeloze oceaan ronddobberen en totaal geen aanspraak hebben? Jezelf en je kleine bootje overleverd voelen aan onverwachte stormen waarbij de zee uit golven zal bestaan van 6 meter hoog met zware onweersbuien? Boten tegenkomen met piraten die een kind op een bootje wel interessant vinden (niet zoals zij denkt!)? Dag èn nacht waakzaam zijn wat een kind van 13 jaar niet zou kunnen? Overvallen door een enorme eenzaamheid? Ontberingen (ziektes) lijden? Wie helpt je dan? En dan zijn er geen ouders die je bij kunnen staan. Laura gaat zij ervan uit dat ze de eeinzaamheid het hoofd zal bieden om regelmatig zal aanleggen bij verschillende havens van onbekende landen met totaal andere culturen waar zij kinderen van haar leeftijd zal ontmoeten. Maar tussen die kinderen zijn ook volwassenen die misschien andere plannen met haar hebben dan wat zij voor ogen heeft?
Ik kan nog begrijpen dat een avontuurlijk kind van 13 dit graag wil doen. Het is geweldig interessant om populair te zijn (zij is al wereldberoemd voordat zij daadwerkelijk in dat bootje is gestapt) en het is natuurlijk nog fantastischer als zij het record breekt van "de jongste zeiler van de wereld".
Maar wat ik niet begrijp is dat de ouders hiermee akkoord gaan. Ik, die al huiverig ben om mijn dochter (12) alleen met een bus of trein te laten gaan of haar 's-nachts alleen laat fietsen kan niet begrijpen dat er ouders zijn die hun dochter toestemming geven om wekenlang op de oceaan op een zeilbootje rond te dobberen, overleverd aan natuurgeweld, piraterij en je-weet-maar-nooit-figuren die ze in een wildvreemd land waar zij aanlegt kan tegenkomen... en die hebben niet altijd het beste met haar voor!
Dit MAG niet en KAN niet. Daar hoeft men niet over te discussieren, klaar! Laat haar maar eerst 10 jaar wachten voordat zij aan zo'n reis begint.

Psychologisch onderzoek

En dat men haar psychologisch wil onderzoeken.. stel dat dit een positief resultaat geeft (zij is volgens dat onderzoek wel in staat om de wereld rond te zeilen) wat gebeurt er dan? Zij heeft een advocaat die haar bijstaat.. is men (de rechter) wel zo gek om haar dan alleen te laten gaan?
Misschien over 10 jaar wel, maar nu even niet!

Karind, heel toepasselijk!

Geweldig leuk verhaal, KarinD!

Jetteke en monique d

Jetteke, ik ben het helemaal met jou eens. Het zou fijn zijn als iedereen die zich nu met Laura bezighoudt zich zou bezighouden met kinderen die echte problemen hebben, waar ze onvrijwillig in zijn terechtgekomen.
En Monique, ze heeft wel iets meer ervaring hoor! Ze is al eens naar Engeland gevaren en terug. Dat is geen wereldreis, maar toch wel iets anders dan een Fries meer.

Prulletje

Ze kan heel goed zeilen, maar..

Toen ik dit bericht schreef had ik nog niet alles gelezen. Ik wist niet dat ze een retourtje Engeland had genomen met haar zeilboot.
Maar al is ze de beste zeilster van de wereld... ik vind het toch wel link om zo'n jong meisje alleen de zee op te sturen.. de grote onberekenbare oceaan is wel een verschil met de Noordzee. Zeker als je ruim een maand daar ronddobbert of een speelbal wordt van de metershoge golven tijdens een storm. En dan heb ik de andere factoren niet genoemd (kapotte boot, geen ondersteuning van ouders, storing aan communicatiemiddelen, eenzaamheid, slaaptekort, piraterij). Ik heb het idee dat zij die reis (zeker met haar jonge leeftijd) het als een roman beschouwt. En vader zit zich te verkneukelen op de eer dat zijn dochter het Guiness Book of Records haalt als de jongste zeezeilster om de wereld!
En wat is de Wereldschool nou voor zoiets? Neemt ze haar studieboeken mee op de boot als het windstil is of legt ze ergens aan om daar naar een depandance van de Wereldschool te gaan?

Monique

"Ik vermoed dat zij vooral overtuigd is van haar kunnen door de hoeveelheid romannetjes die zij heeft gelezen." Hoeveel romannetjes heeft zij dan wel niet gelezen, volgens jou? Heb je het bijgehouden? Kijk, dat is nou zo schrijnend hieraan. Dat je dit soort commentaren krijgt van mensen die zelfs geen benul hebben van het feit dat het nogal doorzichtig is om iemand, ook al is ze dertien, a priori zo weg te zetten.
Ik acht Laura beter in staat om een weloverwogen beslissing te nemen, dan dat ik jou er toe in staat acht. Zij heeft ruime zeilervaring, is al eens naar Engeland gezeild en ervaren zeezeilers beamen dat ze de nautische capaciteiten zonder meer bezit. Jij daarentegen, komt aanzetten met romannetjes, zonder dat je ongetwijfeld ook maar enig idee hebt van wat ze nu wel of niet kan en wat ze nu wel of niet leest. Ik vertrouw jou nog geen rubber badeendje toe, maar haar wel een zeewaardig zeiljacht.

Naschrift monique

Ik zie dat we tegelijkertijd hebben gepost. Maar in je tweede posting zeg je: "Ik heb het idee dat zij die reis (zeker met haar jonge leeftijd) het als een roman beschouwt. En vader zit zich te verkneukelen op de eer dat zijn dochter het Guiness Book of Records haalt als de jongste zeezeilster om de wereld!" Je gaat weer uit van allerlei gezwets dat je helemaal niet kunt aantonen, om Laura maar weg te kunnen zetten als een gans van dertien jaar. Ik vertrouw jou nog steeds geen rubber badeendje toe.

Dat zeilen zal haar echt wel lukken

En die school, ach dat haalt ze later wel in. MAAR: de landen en de havens die ze in haar eentje aandoet. Daar schuilt volgens mij het gevaar. Geen haar op mijn hoofd die er over zou peinzen mijn dochter op haar 13e een wereldreis te laten maken. Niet met een boot, maar ook niet met een vliegtuig, trein of bus. Die reis met dat vliegtuig zou ook vast wel goed gaan, maar ik geloof dat er allerlei gevaren dreigen bij een alleen reizend meisje van 13. En er zijn volwassenen nodig om dat te kunnen overzien.

Toestemming vragen

"veel langer geleden toestemming hadden gevraagd met een gedegen onderbouwd verzoek, uitgaande van de zeer vanzelfsprekende gedachte dat het een ongewoon verzoek was dat toelichting behoefde, dan sluit ik niet uit dat ze veel verder waren gekomen."

Ik zie het verband helemaal niet. Ze wordt namelijk niet voor de rechter gedaagd door de leerplichtambtenaar maar door de Kinderbescherming. De enige aanvraag die Lara moest doen, was die voor ontheffing van de leerplicht, bij de leerplichtambtenaar. Hoewel je er nog over kunt discussieren of ze die ontheffing uberhaupt had hoeven aanvragen, omdat veel leerplichtambtenaren de wereldschool gewoon als school erkennen (maar duidelijk niet allemaal).

In Nederland hoef je niet bij de overheid/instantie/kinderbescherming toestemming te vragen om op reis te gaan. Dat heeft Laura dan ook niet gedaan. Dus wat had ze dan eerder moeten aanvragen?

Ijsvogeltje

Ik heb het allemaal niet zo gevolgd, maar als ik het goed begrepen heb is het balletje aan het rollen gekomen omdat de leerplichtambtenaar het verzoek zo opzienbarend dat hij zijn leidinggevende heeft ingelicht, die vervolgens uit bezorgheid over de plannen contact heeft opgenomen met de Kinderbescherming.
Als die info van mij klopt, dan is de redenatie dat de leerplichtambtenaar bij een beter en grondiger onderbouwd verzoek eerder 'normaal' had gereageerd.
En dan kunnen we gaan discussieren de vader van Laura had moeten (kunnen) weten dat het verzoek aan de leerplichtambtenaar beter had moeten onderbouwen om een seintje naar de Kinderbescherming te voorkomen

Grr

errata:
omdat de leerplichtambtenaar het verzoek zo opzienbarend *vond* dat
we gaan discussieren *of* de vader

Was dat maar waar

Sancy:"Als die info van mij klopt, dan is de redenatie dat de leerplichtambtenaar bij een beter en grondiger onderbouwd verzoek eerder \'normaal\' had gereageerd."
Was dat maar waar!
Het probleem begint al bij het feit dat er helemaal geen eisen aan verzoeken gesteld zijn (behalve data in sommige gevallen). Je weet niet wat je moet doen om het goed te doen. Instemming van een lpa is volledig afhankelijk van het gemeentelijk beleid. En dan nog een laagje dieper, van de ambtelijke vrijheid die de lpa heeft.
Melden aan de Kinderbescherming of niet, hoort ook tot die vrijheid. Dat gebeurt net zo willekeurig als toestemming geven of weigeren.
De willekeur zit 'm in het feit dat elke gemeente eigen beleid en omgang mag hebben en dat de omgang ook nog eens afhangt van de luim van de lpa. Toestemming hangt daarmee af van waar wanneer je bed staat. De vraag of je de kinderbescherming op je nek krijgt ook.
Er zijn lpa's die op een wonderlijk verzoek niet meteen een afwijzende brief sturen, maar de ouders uitnodigen voor een gesprek. Er zijn er ook die afwijzen en meteen daarop de kinderbescherming inlichten.
Er zijn er ook die bot weigeren op een zeer gedegen verzoek waarbij ook nog toestemming en medewerking van de school is georganiseerd voor het afstandsonderwijs.
Dat hebben we meegemaakt met Bloeme.
Hoe dan ook: de redenatie doet alsof dit geval zo is verlopen omdat er een rommelig of slecht onderbouwd plan is ingeleverd. Dat geloof ik niet. Ten eerste omdat ik weet dat het ook zo kan verlopen bij goed onderbouwde plannen en ten tweede omdat ik weet dat een tochtje varen net zo gepland en uitgetekend wordt als een tochtje vliegen.
Laura heeft sponsors. Die haken niet in op slecht onderbouwde plannen.
Groet,
Miriam Lavell

Slauerhoff

IN NEDERLAND

In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijschen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.

In Nederland wil ik niet sterven,
En in de natte grond bederven
Waarop men nimmer heeft geleefd.
Dan blijf ik liever hunkrend zwerven
En kom terecht bij de nomaden.
Mijn landgenooten smaden mij: ,,Hij is mislukt."
Ja, dat ik hen niet meer kon schaden,
Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt.

In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er altijd naar iets streven,
Om ‘t welzijn van zijn medemenschen denken.
In het geniep slechts mag men krenken,
Maar niet een facie ranslen dat het knalt,
Alleen omdat die trek mij niet bevalt.
Iemand mishandlen zonder reden
Getuigt van tuchtelooze zeden.

Ik wil niet in die smalle huizen wonen.
Die Leelijkheid in steden en in dorpen
Bij duizendtallen heeft geworpen...
Daar loopen allen met een stijve boord
- Uit stijlgevoel niet, om te toonen
Dat men wel weet hoe het behoort -
Des Zondags om elkaar te groeten
De straten door in zwarte stoeten.

In Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.

Jan Jacob Slauerhoff (1898-1936)
Scheepsarts