Weinig waardering

Druk uit je omgeving is eenvoudig op te lossen door niet te praten over werk, het aantal uren en hoe jij je dag doorbrengt. De omgeving weet van alles of denkt het te weten, succes ermee, ik zou het niet gaan verantwoorden of uitleggen. 
Krijg je wel waardering van je man? Vindt hij jou een lieve moeder en daarnaast waardeert hij je werk en zorg in huis? 
Van 6.00 tot 's nachts 24.00 uur werken is natuurlijk belachelijk, niemand werkt 18 uur per dag, week in, week uit.

Watmoetik schreef op 07-01-2025 om 19:16:

Hij begint rond 6 uur in de ochtend dus het zijn echt lange dagen (op zondag wel korter), er is geen ander en ik heb ook al gezegd dat dat geen probleem voor mij zou zijn dus dat is ook niet echt iets waar ik bang voor ben.

Het probleem is voor mij nu echt dat ik er zo'n rotgevoel van krijg dat er werkelijk niemand lijkt te zien die inziet dat ik net zo goed toch wat doe. Het gevoel dat ik een slecht mens ben begint me echt op te breken.

Als ik zeg dat ik het niet meer trek zegt hij eigenlijk alleen maar ach ze worden vanzelf groter toch dan krijg je steeds meer de ruimte. Maar dit is iets wat al jaren speelt dus niet echt iets wat ik nog op wil lossen alleen de druk van mijn omgeving dat er blijkbaar toch iets mis is met mij is voor mij eigenlijk nog het lastigste. Ik voel me continu schuldig dat ik niet gewoon een 'normale vrouw' ben geworden die al die dingen helemaal op een rijtje heeft.

Serieus, is vetgedrukte het enige waarover jij je druk maakt?

Heb je eigenlijk wel enige eigenwaarde, dat is hetgeen ik me vooral afvraag? Weet je wie je zelf bent, waar je van houdt, waarvoor je staat?

Stel jezelf deze vragen eens, al dan niet met een professional! Je man behandelt je als een deurmat, waarom laat je dit gebeuren? Ga alsjeblieft eens aan jezelf denken, boeien wat anderen van je denken of zeggen. Je bent zoveel meer waard! 

Je bent beter af zonder je man, want je doet het allemaal al alleen, je moet het alleen nog zelf gaan beseffen. Wat een verdrietige situatie is dit dan…..

Nou het is wel de moeite waard om je af te vragen: hoe zou het zijn als je wel heel erg gewaardeerd werd om wat je allemaal doet? Of als het een baan zou zijn die goed betaald zou worden? 
Ik denk dat gedachten als 'was ik maar een normale vrouw' los moet laten. Iedereen baalt ervan als zij haar leuke werk los moet laten en dan dingen moet gaan doen die niemand lijkt te waarderen. 
Maar los gezien daarvan: waar bestaat jullie huwelijk nog uit? Jullie slapen apart, hebben geen seks. Zien elkaar weinig, eten dus ook niet met elkaar, klinkt ook eenzaam voor jou trouwens. Wat is er wel? Lachen jullie wel eens samen? Kan je verhalen over de kinderen aan hem kwijt en is hij daar in geïnteresseerd? Waarom zijn jullie nog partners?

Standaard tot 12 uur weg? Om 6 uur in de ochtend beginnen? Sorry maar jij bent erg naïef. Er is geen mens die dat kan volhouden. Met zoveel uur zouden jullie heel erg rijk moeten zijn. En dan kan jij makkelijk hulp inhuren. Er is geen werkgever die dit kan vragen. Dus wellicht is hij eigen baas en dan werkt hij zich kapot. Of het is niet rendabel wat hij doet. 

En ik ken heel erg weinig mannen die jarenlang opeens geen behoeftes meer hebben. Natuurlijk zegt hij dat niet. Maar 5 jaar geen intimiteit? Tenzij hij opeens impotent is geworden of spontaan aseksueel. Grote kans dat hij iemand huurt of heeft. Met zoveel uren en complete dagen van huis kan je er prima een relatie bijhebben hoor. 

Als hij elke dag tot middernacht weg is en om 6 uur weer vertrekt, zie en spreek je je man dan überhaupt wel?

kortom; je bent eigenlijk een alleenstaande moeder....

Met zulke lange werkdagen en reizen heeft hij gewoon een heel leuk leven buiten jullie deur, slaapkamer en tafel, terwijl jij thuis gevangen op zijn statussymbool past (mooi huis, vrouw en kinderen) Hij heeft waarschijnlijk heel relaxte en uitgebreide zakenlunches en -diners, en ik zou er niet van staan te kijken als hij er een minnares op na houdt die hij ook aan het lijntje houdt. Reken maar niet dat hij dat gaat opgeven om ook voor huis en kinderen te zorgen. 
TO, ga alsjeblieft ook een eigen sociaal leven en netwerk opbouwen naast je eigen werk aan huis en de kinderen. Die zul je hard nodig hebben. Een scheiding gaat alleen lukken als hij het initiatief neemt, als je het mij vraagt. Als jij het initiatief zou nemen dan is dat een vernedering voor hem en dat wordt denk ik heel erg hommeles.

Als ik dit lees, denk ik: je bent zonder er echt over na te denken in een heel traditionele relatie gegleden. Ik snap dat je heel ongelukkig bent in deze situatie, maar ik vraag me ook af: hoe heeft dit zo kunnen ontstaan. Je zegt dat je man wel meehelpt als je het vraagt, en ik lees niks over ruzies of ander onaardig gedrag. Dat klinkt een beetje alsof hij zich van geen kwaad bewust is.

Hoe maken jullie beslissingen in jullie relatie? Zien jullie elkaar nog wel eens echt? Hebben jullie (nog) wel diepgaander gesprekken dan alleen over de gewone dagelijkse dingen die moeten gebeuren?

Het klinkt alsof je een soort van stilzwijgend meegegaan bent in wat jouw man en anderen om jullie heen verwachten. Alleen jij kan daar wat aan veranderen. Ik zou hier hulp bij zoeken. Ga ik gesprek met de praktijkondersteuner van de huisarts en begin met kleine stappen. Kijk inderdaad of er kinderopvang te regelen is. En ga meer voor jezelf doen. Benoem dit ook bij jouw man.

 Of jullie relatie nog de moeite waard is om voor te vechten, ga je dan misschien wel vanzelf merken. Is hij bereid met je mee te veranderen? Maar misschien is de koek al op. Wat je beschrijft over zijn persoonlijke hygiëne, hoe weinig hij thuis is, en dat jullie al jaren apart slapen, dan kun je eigenlijk vaststellen dat jullie huisgenoten zijn, maar geen intimiteit meer ervaren.

Het voordeel van als je zelf aan de slag gaat met bereiken wat je wilt, is dat je er ook sterke voorstaat als je besluit dat je wil scheiden.

ik snap wel dat je omgeving de indruk krijgt, dat jij slechts een hobby baantje kan hebben, wanneer je man zoveel van huis is. 
In het geval hij werkelijk zulke lange dagen maakt, is het niet verwonderlijk dat hij thuis geen zin meer heeft in schoonmaken. Zulke lange werkdagen zijn ook eigenlijk niet toegestaan, en dat is niet voor niets.
Of hij liegt, of hij is zichzelf over de kop aan het werken. In beide gevallen moet er iets gebeuren.

Izza schreef op 07-01-2025 om 20:04:

Standaard tot 12 uur weg? Om 6 uur in de ochtend beginnen? Sorry maar jij bent erg naïef. Er is geen mens die dat kan volhouden. Met zoveel uur zouden jullie heel erg rijk moeten zijn. En dan kan jij makkelijk hulp inhuren. Er is geen werkgever die dit kan vragen. Dus wellicht is hij eigen baas en dan werkt hij zich kapot. Of het is niet rendabel wat hij doet.

En ik ken heel erg weinig mannen die jarenlang opeens geen behoeftes meer hebben. Natuurlijk zegt hij dat niet. Maar 5 jaar geen intimiteit? Tenzij hij opeens impotent is geworden of spontaan aseksueel. Grote kans dat hij iemand huurt of heeft. Met zoveel uren en complete dagen van huis kan je er prima een relatie bijhebben hoor.

Overgewicht kan daar wel voor zorgen. Stress ook.

madee schreef op 07-01-2025 om 18:06:

Zo gemakkelijk als sommigen hierboven beschrijven gaat scheiden niet voor TO, denk ik. Met zo’n sociaal netwerk zal zij de schuld krijgen en hij gesteund. Voordat je het weet heb je een vechtscheiding of gaat vader negatief over moeder praten tegen de kinderen. Of hij zoekt een nieuwe vrouw/sloof die dat voor hem doet. Zo te lezen is haar man namelijk van de status: kinderen horen erbij, vrouw doet al het zorgwerk en hij maakt carrière met buitenlandreizen (en wie weet wat hij daar nog meer uitspookt) en heeft daardoor het goede imago wat bij zijn sociale kring hoort. Die gaat niet in lieve vrede akkoord met een scheiding, vrees ik.

Mijn advies aan TO is om een fijne oppas/nanny/hulp in de huishouding te regelen, die haar ontlast. Dan kan ze een leuke hobby of sport buitenshuis gaan doen, en daar sociale contacten en steun opdoen. Niet gaan lopen klagen over en tegen man, maar zelf weer een leuke frisse vrouw worden die goed voor zichzelf zorgt.

Sterkte en wijsheid gewenst Watmoetik!

Dit vind ik een heel lief advies. Ik wil er alleen nog een leuk einde aan breien. 

Als je weer die leuke vrouw bent ga dan ajb scheiden... Ik wens je van harte een heel leuk leven 

Nou vrouw, als ik dit zo lees dan vraag ik me af in welke eeuw jouw man en schoonfamilie leven. Ze lijken je bovendien met z’n allen een beeld voor te spinnen wat totaal niet overeenkomt met de feiten: Je man op een voetstuk en het slachtoffer van kwade jij. Het ligt hier echt andersom en ik hoop dat je heel snel uit deze situatie kunt stappen. Het klopt niet wat ze zeggen, ga jezelf hier tegen beschermen. Sta je al ingeschreven voor sociale woningbouw of kon je daar niet voor in aanmerking? Ga dat uitzoeken. En ga je juridische en financiële positie verkennen bij een scheiding. Kom in de actie-stand TO, dit is niet houdbaar 💪