We mogen terug naar het aanrecht (bijsterveldt weer)

Tja, ze weten niet wat ze willen...

En zo schuift de vergoeding voor kinderopvang iedere 5 jaar van het ene naar het andere uiterste. Ik zat toevallig in een "slechte" periode; opvang werd niet echt enthousiast vergoed, het kostte bakken geld, en het resulteerde dus heel vaak in moeders die maar thuis bleven maar zeker zo vaak in oma's die dan maar tegen wil en dank gaan oppassen.
Is mevrouw Bijsterveld zelf ook een jaartje of 7 achter het aanrecht gedoken met kleine kinderen? geen idee eigenlijk.
Mijn zusje kreeg iets later kinderen en zat in de tijd van zeer riante vergoedingen voor kinderopvang... iedereen zag eigenlijk de bui al hangen, dat is niet vol te houden.
En dus wordt er nu weer gekort, onder het motto dat ouders (lees moeders) een kind niet effe als tussendoortje moeten zien maar zich serieus met opvoeding moeten bezig houden.
Ik kijk het allemaal wel aan, mijn kinderen hoeven niet meer naar de opvang (gelukkig), en ik ben altijd serieus bezig geweest met opvoeden, daar doet mijn werk niets aan af. Opvoeden is nl ook jezelf ontwikkelen, en een voorbeeld geven.
Maar brrrr.... die Bijsterveld, ik word al nooit erg vrolijk van dat mens
groetjes, Tess

Maar

Ze is dan ook van het CDA, die toch weer meer staan voor het gezin is de hoeksteen van de samenleving bla bla bla.
Zou de sociale dienst er ook intrappen trouwens als je met dit argument zou komen????
Een betere oplossing zou zijn is denk ik als het deeltijdwerken echt makkelijker werd gemaakt.
Tigerfeet

Gelukkig

Ik krijg binnenkort een nieuw aanrecht..

Een ontbijtbuffet

Jezus, wat een bekrompen vergelijking, hou toch op, een ontbijtbuffet, van alle vergelijkingen die je kan verzinnen kiest zij het ontbijtbuffet. Bovendien als het eten echt mooi en lekker gemaakt is kan ik buitengewoon veel eten, wie zegt dat ik naast de vezels en fruit niet 3 gebakjes erbij neem en 2 verschillende sapjes en ook nog een stukje worst en bacon en eieren, ik sta niet regelmatig bij een ontbijtbuffet dus die ene keer dat het kwaliteit is dan neem ik het er lekker van (onderweg naar Z-fr).

Dat we moeten kiezen klopt wel, ik ben erg voor een nieuwe verkiezing, meer sociaal meer liberaal !

gek mens, zeg gewoon dat er bezuinigd moet worden, dat de kosten voor kinderopvang veel te hoog uitviel en nu weer bijgesteld moet worden. Dat vind ik veel prettiger dan dit wijzende vingertje dat ik moet kiezen. Kinderen is overigens geen baan, net zo goed dat mijn man, de poes, de tuin geen baan zijn.

Andere rubriek

Eigenlijk hoort dit draadje thuis inde rubriek 'ouders en school'. Bijsterveld maakt deze opmerking in verband met het toenemende geweld op school van ouders en kinderen.

Het is niet niks wat er gebeurd is: leraar zet kind uit de klas, ouder gaat verhaal halen, ouder bedreigt leraar, leraar wordt opgepakt door de politie. Excuses achteraf zijn mooi, maar wat er gebeurde was natuurlijk te bizar voor woorden.

De analyse van Bijsterveld is dat ouders meer betrokken moeten zijn bij school (en het gezag van leraren moeten ondersteunen). In dat verband heeft ze haar opmerking geplaatst (ik baseer dit even op een radio-gesprek met haar).

Ik deel haar analyse volstrekt niet en denk dat ze precies de verkeerde kant uit gaat. Zelf refereert ze aan vroeger: als je straf kreeg op school kreeg je thuis ook nog eens op je kop. Voor een goede situatie van vroeger mag je dan erbij vertellen, dat ouders helemaal niet op school kwamen voor van alles en nog wat (behalve rapportgesprekken).

Als je de agressie op school (die er echt wel is, zowel van ouders als van leerlingen) wil aanpakken, dan zul je juist weer meer onderscheid moeten maken: school is school, en daar is de leraar de baas; thuis is thuis; en daar is de ouder de baas. Wat de ouder thuis acceptabel vindt kan op school onacceptabel zijn. Voorbeeld: briefje van ouder: mijn kind hoeft van mij geen huiswerk Nederlands te maken.

Ouderparticipatie op school heeft inmiddels verschillende componenten:
- de hoogopgeleide thuisblijfmoeder, die graag met haar kinderen mee de school in kwam om toch nog een zinnig leven te hebben;
- de allochtone ouders, die niet weten wat er op school gebeurt;
- de wensen van de school om steeds exclusievere en leukere activiteiten te organiseren, die zonder hulp van de ouders geen doorgang kunnen vinden;
- de belofte van de school dat het (individuele) kind centraal staat, en de ouders die vervolgens op basis van die belofte mee de school in denderen om te vertellen wat hun kindje nodig heeft, en of de school maar wil leveren;
- en dan het gedrag van kinderen dat de school niet aankan, waarvoor school ouders verantwoordelijk houdt, alsof wij onze kinderen met een afstandsbediening kunnen sturen.
Al deze componenten bij elkaar maken dat er een behoorlijk gespannen verhouding tussen ouders en school is ontstaan. Enerzijds moeten ouders van alles en worden zij voor heel veel meer verantwoordelijk gehouden (op die lijn lijkt Bijsterveld mee te gaan); anderzijds wil school die veeleisende ouders helemaal niet binnen hebben, en hebben zij het liefste de fluorhappende, kerstversiering aanbrengende ouder in huis, die braaf meehelpt met het uitvoeren van activiteiten.

Ik ben nooit enthousiast geweest over de ontwikkelingen. Ik gun kinderen dat zij in verschillende leefwerelden opgroeien en zo hun vermogen om te incasseren en te ontwikkelen op verschillende niveaus en in verschillende leefwerelden uitproberen. Op school in een groep met leeftijdgenoten, thuis in een kleinere groep met verschillende leeftijden.

Maar nu zou ik een nog warmer pleidooi willen houden om een andere weg in te slaan: scheid de wereld van het onderwijs en de wereld van de ouders weer. Ouders hebben het inderdaad druk genoeg met van alles: werk, papierwinkel, eigen ouders, alle clubjes van de kinderen, naast de tandarts de orthodontist etc. etc. Vroeger was dat ook al zo, alleen was het toen 'op de boerderij' en deden de kinderen gewoon mee in die werereld. De relatief korte periode dat ouders (=moeders) vrijwel niets anders om handen hadden dan de paar kinderen die zij hadden gekregen is geen gelukkige periode geweest voor vrouwen, en gezien de lange levensverwachting ook echt niets iets waar we naar terug moeten verlangen.

Bovendien: als ouders op school komen treffen ze daar leerkrachten aan met een PABO-opleiding, terwijl ouders zelf vaak hoger opgeleid zijn: dat roept geen gezag meer op.

Als je het geweld op school wil stoppen, als je ouders daarin wil laten stoppen, als je kinderen daarin wil laten stoppen, dan moet school weer de wereld van de school worden.

De leerkracht van het briefje had een mooi antwoord: van mij hoef je je huiswerk ook niet te maken, laat je vader het maar maken, maar ik moet het wel hebben, nu.

Als we op de lijn van Bijsterveld doorgaan dan gaan ouders straks inderdaad ook het huiswerk maken van hun mokkend kind, en de proefwerken, en de examens.

Bijsterveld slaat echt de verkeerde weg in.

Tsjor

Ouders die verhaal komen halen

Ik heb het stukje in de Telegraaf gelezen. Het gaat dus vooral om ouders die verhaal komen halen als ze het niet eens zijn met school. Volgens mij valt dat allemaal wel mee. In dat gebeuren met die vader en de conrector was het gewoon een stuk gajes (vader en kind). Vroeger had je ook gajes en kwam dat ook verhaal halen op school, maar dan werd dat niet binnen een uur rondgetwitterd en op internet gegooid dus had niet heel Nederland daar een mening over.

Balkenende

"Mag ik even Balkenende weer terug over waarden en normen in de samenleving?"

Nou, die gebruikte de normen en maden ook precies zoals in zijn kraampje te pas kwam... Maar je hebt gelijk. Ik durf zelf haast niet te geloven dat ik stiekem wel eens naar hem terug verlang. Het was niet ideaal, maar zo'n kabinet vol leugenaars, mensen die niet kunnen rekenen, mensen die adviezen (niet van de eerste de beste adviseurs) naast zich neerleggen, en mensen als Geert "Doe eens normaal man" Wilders die er geen probleem van maakt complete groepen in een hoek te trappen...

Wat ouders betreft: scholen lijken me aardig machteloos. Ik heb pestgedrag gezien van kinderen, waar de ouders trouw aan meededen, inclusief bedreigingen van leerkrachten en ouders die daar tegenin gingen. Dat waren niet altijd "Tokkies", daar zaten ook "hardwerkende" mensen tussen in mooie koopwoningen. Het slag mensen dat voor mijn deur stond te roepen dat ik een vies, dik mens in een sociaal huurflatje was, toen ik één van hun prinsjes nadrukkelijk had gevraagd weg te gaan na de zoveelste treiter-actie.

Tegen dat slag volk lijkt school behoorlijk machteloos. Intimidatie, agressie en bedreiging, wat kan je daartegen beginnen?

Het is in ieder geval heel duidelijk dat mevrouw B. totaal geen sjoege heeft wat zich werkelijk afspeelt. Maar dat heeft ze ook met andere dingen al laten zien. Wat dat betreft past ze uitstekend in dit kabinet.

Vic

'Volgens mij valt dat allemaal wel mee.' Dat is helaas niet zo. Wat dat betreft is er echt iets veranderd. Ik merk het zelf: het liefste bemoei ik me niet met school, maar soms wordt het zo'n ramp, dat ik wel moet. Bijvoorbeeld als ik voor de derde keer in een half jaar tijd alle zeilen bij moet zetten om mijn kind (14) tijdens de lestijden weer terug naar school te krijgen. En dan ben ik ook boos, om de simpele reden dat ik ervan uit mag gaan dat ze toch wel in staat zijn om mijn kind gewoon op school te houden! Ik vraag niet eens meer om zinnige lessen! Kind heeft geen adhd of wat voor etiketje ook, ook geen brutaal kind, alleen zijn de kinderen bij gebrek aan echte lessen zo druk bezig met het onderlinge geharrewar, waardoor ruzies ontstaan, die er toe leiden dat ze huilend de klas en de school uit rent.
Uiteraard had ik die hele ochtend liefdevol thuis moeten zitten wachten met een kopje thee. Dat is niet zo. Maar zelfs als dat wel zo was, dan nog zou ik willen dat school de kinderen gewoon simpelweg binnenhoudt.
Zo ken ik van mezelf nog wel meer voorbeelden, waarbij ik geheel tegen mijn wens en diepste bedoeling in toch me bezig moet houden met school en wat daar gebeurt.
Ik wil dat niet. Ik wil dat school school is, en dat ze zelf ervoor zorgen dat ze de kinderen binnenboord houden. Dan doe ik de rest thuis wel. Na mijn werk.
Overigens los je dit probleem niet op door ouders meer te betrekken bij school. Ik denk dat als ik meer betrokken zou zijn en meer zou weten, dat ik dan nog veel vaker boos zou zijn. Ik wil het niet weten. Ik wil dat school eigen verantwoordelijkheid neemt, niet terug kan vallen op ouders, ook niet kan klagen over ouders, gewoon alles in eigen hand, glazen kooitje om de school heen, als de kinderen binnen zijn is het aan de school om ermee om te gaan.

Tsjor

Tsjor

De relatief korte periode dat ouders (=moeders) vrijwel niets anders om handen hadden dan de paar kinderen die zij hadden gekregen is geen gelukkige periode geweest voor vrouwen, en gezien de lange levensverwachting ook echt niets iets waar we naar terug moeten verlangen.===
Vind jij dat of is dit uitgezocht?

In je laatste reactie pleit je ervoor dat school ervoor moet zorgen dat leerlingen hún probleem zijn en niet van de ouders, voor zover het schoolse zaken aangaat. Kun je het ook omdraaien naar: ouders moeten school weer aan de school overlaten?

Klapstoeltjes

" Is dit een verkapte manier om de tekorten op de arbeidsmarkt op te lossen, door de helft van alle ouders te laten kiezen "voor de kinderen"? "

Zou best kunnen. Ik weet niet meer wie het zo'n twintig jaar geleden opmerkte: vrouwen zijn de klapstoeltjes van de arbeidsmarkt. Zijn er tekorten, dan zijn ze nodig, zijn er overschotten, dan moeten ze snel weer aan de kant gezet worden.

Nou ja, dat kan ook nog best meespelen, naast wat Tsjor aanvoert.

Kaaskopje: "Kun je het ook omdraaien naar: ouders moeten school weer aan de school overlaten? "

Volgens mij bedoelt Tsjor dat ook. Gelijk oversteken. School lost de eigen sores op, en de ouders die van hun. Maar wat scholen nu doen, is vals. Wel om de haverklap een beroep doen op ouderbetrokkenheid, en -participatie, maar niet willen dat ouders weerwoord geven. Tja, het is kiezen of delen natuurlijk.

Groeten,

Temet

Trouwens

Iets heel anders, ben ik de enige die vindt dat Van Bijsterveldt praat als Beatrix?

Pabo

Wat mij, als moeder van een zeer gemotiveerde toekomstige Pabo-studente, pijnlijk raakt is deze uitspraak: Bovendien: als ouders op school komen treffen ze daar leerkrachten aan met een PABO-opleiding, terwijl ouders zelf vaak hoger opgeleid zijn: dat roept geen gezag meer op.
Moet de juf van de kinderen van de huisarts zelf ook een universitaire graad hebben dan? Mijn hemel, ik ga mijn dochter adviseren om het bijltje er nu maar vast bij neer te gooien, als gebrek aan ontzag van hogeropgeleide ouders haar toekomst wordt.
Ik ben zelf niet hoog opgeleid. Ik heb 'slechts' mavo-4 (jaren '70 diploma). Voor míj is een onderwijzer iemand die méér gestudeerd heeft dan ik. Ik respecteer het beroep volledig. Waarom is het zo normaal dat iemand die hoger opgeleid is geen ontzag meer heeft voor de onderwijzer van zijn of haar kind? Hangt dat alleen van dat diploma af dan? Is de samenleving verdeeld in drs'en waar we tegenop kunnen kijken en weinig ontzag inboezemende hbo'ers en mbo'ers?
Ik ben inmiddels in de situatie dat ik ouder ben dan ál mijn leidinggevenden en ongeveer net zo oud als de leidinggevende van mijn leidinggevenden. Is mijn leeftijd voldoende om hun leidinggevende capaciteiten in twijfel te trekken, zuiver omdat ik mogelijk meer levenservaring heb?
Kortom, ik vind het een zeer ongelukkige uitspraak.

Pomme

Nee, het is niet hetzelfde, ook al heeft ze er misschien voor de spiegel op geoefend. 't Is dat je er over begint, tot nu toe wist alleen mijn man hoe vreselijk ik haar vind.

Wanner gaan we weer eens opvoeden!.

Volgens mij is dat de boodschap van de minister.
Volgens mij heeft het niets te maken met de ouders die werken.
Volgens mij is nu het punt dat er te weinig ouders zijn die de kinderen eens leren respect te hebben voor een leerkracht. Het gevolg is dat het een zootje in de klassen is,kinderen die respectloos naar de docenten zijn. Daardoor kan er dus niet normaal meer les gegeven worden.
Ga eens bij je zelf na, een groep pubers die je alleen maar een grote bek geven,die je eruit moet sturen maar dan lekker lopen te jennen (vastpakken mag niet). Dat ligt echt niet aan de docent, wel aan de leerlingen die zo respectloos om gaan met docenten.
Dus thuis daar over "opvoeden"!.

Kaaskopje

Persoonlijk ben ik er wel een voorstander van dat de Pabo een universitaire opleiding wordt of dat in elk geval het niveau flink wordt verhoogt want het is nu gewoon vaak echt bedroevend. Dat zegt niks over de studenten aan de Pabo overigens want die kunnen daar niet veel aan doen. Het is de opleiding zelf die tekort schiet. In Finland heeft het beroep van leerkracht nog aanzien. Waarom? Daar worden alleen de beste studenten gerekruteerd als leraar. Daar staat uiteraard een goede vergoeding tegenover. Als het beroep van leraar meer aanzien krijgt trekt het ook betere studenten.

Wat mij betreft worden sowieso alle leraren opleiding middelbare school universitaire opleiding. Gewoon omdat vakinhoudelijke kennis daarbij voorop staat en de stof op de universiteit toch nog een stuk dieper gaat.

Voor de Pabo is het praktische aspect ook zeer belangrijk maar wat ik aan Pabo materiaal heb gezien de afgelopen jaren stemt mij niet vrolijk. Overigens de grootste klachten die ik op dit gebied heb gehoord zijn afkomstig van Pabo studenten die zelf graag meer willen. Dus dat niveau kan echt beter.

Als land zouden we in een positie moeten komen dat als leraar werken een prestigieuze zaak. Dat het alleen voor mensen is die echt wat in huis hebben aan zowel vak inhoudelijke als pedagogische kennis. Een vak met zulke reputatie trekt eerder de beste studenten aan. Waarvan acte in Finland.

Kaaskopje

'Vind jij dat of is dit uitgezocht?' Ik kan een heel expose houden, het is niet zomaar een mening, maar er zitten heel veel onderzoeken onder.
Twee belangrijkste factoren: een onderzoek van heel lang geleden, naar de ontwikkeling van levensverwachting versus de zorg voor kinderen. Generatie van mijn oma: jongste kind gaat het huis uit vlak voordat ouders overlijden. Gevolg: zorg voor kinderen is echt een levenstaak. Generatie nu: zorg voor kinderen beslaat ongeveer 20 jaar van je leven, daarna heb je gemiddeld nog zo'n 30 tot 40 jaar te leven.
De generatie daar tussenin, de overgangsgeneratie, dat is ook precies de generatie waarbinnen boeken als ' het onbehagen van de vrouw' konden verschijnen. Die generatie, waarvoor kinderen geen levenslange taak meer was en het huishouden geen 40+-urenbaan, daar was de onvrede die leidde tot de tweede feministische golf.

Tsjor

Gezag leerkrachten

Kaaskopje, jammer dat je je het zo persoonlijk aantrekt. Een oom en tante van me, waarvan de dochter de pabo heeft gedaan zuchtten, dat ze weliswaar een geweldige lerares zal zijn, maar het gebrek aan algemene ontwikkeling vonden zij verontrustend. Dus je kunt toch achter je kind staan en zien wat er werkelijk aan de hand is.
Het gezag van leraren, waar iedereen het over heeft, was vroeger gebaseerd op een beter opleidingsniveau van de leerkrachten (heel basaal: zij konden wel schrijven). Een mogelijkheid is dat je een poging doet om dat terug te halen: pabo op universitair niveau, weer meer mannen voor de klas, tegen een hoger salaris. Dat kan een uitweg zijn.
Het is overigens niet zo dat alleen maar drs. telt: ik geloof de vakman van de garage volledig op zijn blauwe ogen als hij vertelt wat er mankeert aan de auto. Ik weet er namelijk niets vanaf. Maar dat is niet zo als het gaat om kinderen, lezen, schrijven etc. Elke ouder heeft onderwijs genoten en elke ouder heeft een manier gevonden om kinderen iets te leren (potje plassen, fietsen etc.). Gezag op basis van opleidingsniveau is niet meer haalbaar.

Tsjor

Maartje

' Volgens mij is nu het punt dat er te weinig ouders zijn die de kinderen eens leren respect te hebben voor een leerkracht. Het gevolg is dat het een zootje in de klassen is,kinderen die respectloos naar de docenten zijn. Daardoor kan er dus niet normaal meer les gegeven worden.'
Dit is echt veel te simpel en het verplaatst de verantwoordelijkheid volledig naar buiten de school. Als je zo redeneert kun je als school wachten tot sint juttemis, en ondertussen maar klagen.

Als kind leerde ik op de kleuterschool om stil te zijn (handen over elkaar, vinger aan de mond, en dat twee minuten volhouden). zo hield de leerkracht het vol met 40 kinderen in de klas. Als je dat nu niet meer wil als school heb je dus kinderen die niet geleerd hebben om stil te zijn. Je kunt dat niet verplaatsen naar thui, want thuis hoeven kinderen niet met 40 tegelijk in een lokaal te zitten.

Tsjor

Mja

Ik weet niet of het opkrikken tot universitair niveau DE oplossing is. Zowiezo: zul je genoeg leerkrachten hebben op gegeven moment? Daarbij: ik ken een paar leerkrachten, die hebben het gewoon in hun vingers. Net klaar op de pabo, maar het zijn werkelijk parels binnen de school. Met een mengeling van duidelijkheid en humor zijn kinderen als was in hun handen en draaien die klassen als een tierelier. Een van die twee leerkrachten heeft, twee jaar na de pabo al een groep 8 onder haar hoede. Zij hebben gewoon dat fingerspitzgefuhl, wat volgens mij geen opleiding jou kan leren. Op dizelfde school loopt een oude rot in het vak die het nooit zal leren, al zijn ervaring ten spijt....

Ze doen hun best

'Kun je het ook omdraaien naar: ouders moeten school weer aan de school overlaten?'
Ik zou daar wel voor pleiten, ja. En dan de school niet serieus nemen als ze zeggen dat het kind centraal staat etc. etc. Maar ervan uitgaan dat ze ' hun best' doen, en als ze straffen, dan is dat zo, als ze huiswerk opgeven, dan is dat zo, als ze onvoldoende aanbieden, dan bied je dat zelf aan buiten de school etc. Dus veel lagere verwachtingen, veel minder eisend, veel milder in de beoordeling. Juffen zijn ook maar mensen.
Net als bij opvoeding de ' good enhough' basis voldoende moet zijn zou in het onderwijs de ' ze doen hun best'-houding de basis moeten zijn. Dat vraagt bijstelling van de kant van ouders vooral.

Tsjor

Tsjor

Het begint bij de ouders...

Als ik zie wat de gemiddelde 9-jarige zijn moeder tegenwoordig mag toesnauwen zonder dat daar enige vorm van sanctie tegenover staat, dan kan ik me goed voorstellen dat er van respect voor de juf ook maar weinig overblijft.

Sterker nog, ik zie vaak dat dit alleen maar aangewakkerd wordt. Ouders weten het vaak allemaal zoveel beter dan de juf (want inderdaad ook naar school geweest en ook wel eens een lesje in iets gegeven...), en dragen dit ook uit naar de kinderen. Goed voorbeeld doet volgen hè...

Ik geloof best dat scholen wel eens wat steken laten vallen en dat je als ouder niet alles hoeft te slikken wat school je voorschotelt. Maar uiteindelijk was het in mijn tijd (ook ca. 35 jaar geleden) echt niet zo dat daar een verwend meisje in de klas zat waar niets goed genoeg voor was en waar de ouders bij het minste of geringste verhaal gingen halen. Dat gebeurde bij ons gewoonweg niet. School was school en thuis was thuis en als een andere volwassene een beslissing nam voor je kind werd dat gewoon gerespecteerd.
Ik denk dat tegenwoordig iedere schoolklas wel een of meerdere van dit soort prinsjes en prinsesjes in de gelederen heeft. Ga daar als leerkracht maar eens aan staan.

Ik vind de kreet: als we nou weer gewoon eens gingen opvoeden nog niet zo gek. Respect begint namelijk gewoon thuis.

Overigens vind ik de koppeling van mevrouw Bijsterveld dat kinderen tegenwoordig maar gewoon erbij gedaan worden laakbaar. Dat is idd ongeveer hetzelfde zeggen als terug naar het aanrecht!

Opvoeden

Ben het met Tsjor eens dat opvoeden ook op school gebeurt. Iets meer begrip voor dat verschil zou kunnen schelen. En verder heb ik veel begrip voor de drukke taak die leerkrachten hebben. En verder denk ik dat je overal hufters hebt die direct aanvallen, intimideren en beschuldigen. Ook en vooral onder directieleden van scholen.

Het hoeft ook niet perse een universitaire opleiding te worden hoewel mijn voorkeur daar naar uitgaat maar het niveau moet echt omhoog. De beste studenten zijn niet altijd de beste leraren maar er moeten toch bepaalde selectie criteria gelden. Overigens hoeven dat niet allemaal theoretische criteria te zijn, een grote praktijk component met stages hoort hier ook deel van uit te maken. En uiteraard hoort dat ook mee te tellen in de beoordeling. In elk geval wat voor een papiertje het ook oplevert het niveau is nu gewoon te laag.

Het beroep van leraar kampt ook met een imago probleem. Those who can do, those who can't teach. Deels misschien niet terecht en deels wel terecht. Veel studenten haken ook af op de Pabo vanwege het feit dat alles blijft hang in wollig geneuzel en abstracties. Tsjor haalt al aan dat je nauwelijks mannen meer ziet op de Pabo maar ik weet zeker dat ook veel meisjes afhaken hier door.

De wet van Sullerot speelt ook mee in dat imago probleem. Hoe meer vrouwen ergens werken hoe lager het aanzien van het beroep wordt. Mijn voorkeur gaat er naar uit om dat imago op de kop te zetten. Om van het beroep van leraar een begeerde functie te maken. Dat idee heb ik niet zelf opgedaan maar is zoals het in Finland bijvoorbeeld gaat. En gezien de uitstekende kwaliteit van het Finse onderwijs lijkt me dit een goede positie om naar te streven.

En natuurlijk zijn er ondanks de Pabo ook nog genoeg hele goede leraren maar er zijn ook genoeg minder goede leraren die wel gewoon dat papiertje halen.

School

School is wezenlijk anders dan thuis. De verwachtingen zijn ook anders. School is een massa instituut en er zal nooit de ideale situatie ontstaan voor elke individuele leerling. Het is goed als ouders dat beseffen. School kan veel maar school kan lang niet alles.

Binnen een school gelden nu eenmaal andere regels dan thuis en is er minder ruimte voor het individu. Dat is moeilijk te accepteren omdat er tegenwoordig binnen het gezin meer ruimte is voor het individu dan vroeger. Dan kan dat met school botsen. Op school geldt toch meer een massale aanpak. En dat is ook volkomen logisch want anders zou men aan lesgeven niet meer toekomen. Dus ja, kinderen moeten het gezag van de leraar accepteren ook als ze thuis wel van alles in te brengen hebben. kinderen kunnen dat ook best leren maar alleen is dat duidelijk is en helder van zowel de kant als de school als van de kant van de ouders.

Vroeger was er veel meer afstand tussen leerling en leraar. Het goede daarvan was dat het voor kinderen ook veel makkelijker was om de juiste omgangsvormen te hanteren. Tegenwoordig is het verwarrende. De leraar is aardig, doet alsof hij een vriend is maar op het moment dat je vervolgens met hem omgaat als met een vriend dan ben je opeens brutaal. Dat leren de kinderen ook wel weer maar de scheidslijnen zijn wat minder scherp dan vroeger; wat voordelen en nadelen heeft.

Deze minister

Deze minister is het spoor bijster. Ze verwart de zaken. Zij denkt dat de paar excessen die er onlangs zijn geweest en het algemenere gedoe rondom respect voor de leerkracht komen door een gebrek aan opvoeding, dat weer veroorzaakt wordt doordat de óuders te veel willen en kinderen "erbij" doen. Dat lijkt mij een volslagen misvatting. De maatschappij is mondiger geworden. Dit doordat de mens momenteel in het algemeen beter op de hoogte is van zaken. Dat is een goede zaak. Mw. het Spoor Bijster wil misschien dat we door dom te worden respect krijgen voor mensen die meer weten.
Mondigheid hoort bij de huidige maatschappij. Jammer dat nog niet iedereen door heeft dat mondigheid best samen kan gaan met respect voor andere mensen. Dat heeft niets te maken met ouders die beiden werken, maar met wormen en naarden.
Merkwaardig ook dat ze mensen terug verwijst naar het aanrecht, waar we aan de andere kant in Nederland een tekort aan hevig talent hebben op bepaalde wetenschapsgebieden, en daarvoor talent uit het buitenland moeten aantrekken.

Maylise

Dat het niveau nu voor verbetering vatbaar is, wil niet zeggen dat de vooropleiding omhoog moet. De qualiteit van de inhoud van het lesaanbod moet blijkbaar verbeterd worden waardoor ook leerlingen met havo-niveau, dus ook mbo-4 leerlingen, les kunnen geven zoals gewenst is.
Ik merk dat er een rare beweging is naar 'hoe hoger opgeleid hoe beter', voor álle beroepsgroepen. Daardoor onstaat er een soort 'natuurlijke' selectie bij bepaalde vacatures. Mensen met vakkennis delven het onderspit bij hbo-diploma (en nu bij Pabo delft middelbaar opgeleid het onderspit bij vwo/hbo in uitspraken van jou en Tsjor),maar die mensen met hbo of meer weten vaak totaal niet wat er op de werkvloer leeft, of hebben het gevoel dat hun geleerde kennis niet uit de verf kan komen bij het werk wat ze doen. Want éigenlijk is het werk wat ze doen voor middelbaar niveau, maar ja... de baas wil hbo of meer. Ik heb tot nu toe teveel voorbeelden gezien van een kloof tussen mensen met een fraai hooggeschoold niveau en de werkvloer.

Volgens mij

Een van de redenen voor de problemen in het onderwijs is dat vroeger de kweekschool het hoogst haalbare was voor slimme kinderen uit arme gezinnen. Daardoor waren onderwijzers vaak erg goed (over-)gekwalificeerd. Dat effect is nu helemaal weg.

Sorry, ik zie niet hoe een mbo-er 30 kinderen van heel verschillend niveau kan lesgeven. Wij hebben slimme kinderen en als ik naga met welke docenten we de meeste problemen hebben gehad, dan waren dat degenen die zelf maar net het hbo gehaald hadden. Die konden zich echt totaal niet verplaatsen in onze kinderen. Ze kwamen met onzinnig extra-werk, vooroordelen over hoogbegaafdheid en vooral heel veel traagheid en misverstanden. Het enkele jaar dat de juf ook aan de universiteit gestudeerd had of zijinstromer was kwamen ze weer helemaal bij.
Dus nee, Kaaskopje, de inzet van je dochter zal ik niet ontkennen. Maar het doorhameren van jou dat dit het beste is wat het onderwijs te bieden kan hebben, daarmee neem je het inderdaad zoals hiervoor al gezegd is, te persoonlijk.

Eisen

Bij ons op de bso werken twee pedagogisch medewerkers (m/v) die het echt prima doen met de kinderen. Ze hebben allebei de toelating voor de pabo niet gehaald (spelling en rekenen), waardoor ze nu aan het rondkijken zijn welke HBO-opleiding nog haalbaar voor ze is. Ik heb ze heel veel succes gewenst, maar eigenlijk vind ik dat ze zouden moeten zorgen dat ze heel goed (nog beter) worden in hun vak. Waarom zou je met hangen en wurgen een opleiding willen doen, terwijl je in feite de intellectuele bagage niet hebt?
Het is natuurlijk een algemeen probleem, de ontwaarding van diploma's en de steeds mindere waardering voor 'vakwerk'.

Tsjor

Dat ik het mij persoonlijk aantrek vanwege de beroepskeuze van mijn dochter is toeval. Als mijn dochter kinderdagverblijfleidster of -directeur had willen worden had ik echter hetzelfde gezegd.
Je zegt, dat je bij iemand met bijvoorbeeld technische kennis zijn 'gezag' wel onderkent, maar blijkbaar heb je dat gevoel niet meer bij een onderwijzer die minder heeft geleerd dan jij. Niet alleen wat een onderwijzer heeft geleerd valt dan onder het kopje 'daar heb ik geen ontzag meer voor' als de graadmeter is of jij het snapt of hoger bent opgeleid. Is deze denkwijze misschien een bodem voor het gedrag van ouders die onderwijzers uitschelden waar kinderen bij zijn? Ik 'ken' jou en weet dat jij dat niet zult doen, maar in het algemeen gezegd is misschien de (onbewuste) gedachte dat je geen respect hoeft te hebben voor iemands positie als dat lager of gelijkwaardig is aan de jouwe.