Wat te doen (kind heeft slaapfeestje bij van misbruik beschuldigde vader)
Nou de titel zegt het al. Mijn dochter heeft een slaapfeestje bij een vriendinnetje bij gescheiden vader die van misbruik beschuldigd is. Ja, door de moeder (ik weet dat een boel mensen het dan minder serieus nemen, ook de kinderbescherming, de politie vond het echter wel heel ernstig. Doordat jeugdzorg en amk niet aan waarheidsvinding doen heeft de moeder maar gekozen voor verplichte mediation . Of hij het echt gedaan heeft, weten we dus niet zeker, dat zijn de woorden van een zesjarig kind. De politie nam het ernstig maar zei niks te kunnen doen omdat moeder al bij de huisarts was geweest.
Ik heb mijn ex over het gebeuren ingelicht. Erbij gezegd dat ik het ook verschrikkelijk zou vinden als hij vals beschuldigd zou worden maar nog erger als ons kind ook iets zou overkomen. En dat ik eigenlijk niet wilde dat ons kind daar zou slapen of met hem alleen zou zijn.
Hij zegde toe met me te overleggen in geval van een logeerpartijtje.
Nu gaat hij aanstaand weekend naar het buitenland met zijn vriendin en hij had dus oppas nodig. Ik heb al een paar keer voorgesteld te ruilen maar dat wil hij niet. Nu kwam die uitnodiging voor dat slaapfeestje en dat kwam blijkbaar goed uit want hij heeft dat toegezegd aan mijn dochter en ook al aan de vader, zonder met mij te overleggen dus.
Mijn kind heeft er erg zin in, er komen ook andere vriendjes en ze gaan een discofeestje houden (zij zijn 10/11) het vermoedelijk misbruik gaat om het jongere zusje van zeven.
Ik kan er voor mijn gevoel nu niks meer aan doen. Weigeren zou mijn kind totaal niet begrijpen. De vader weet niet dat ik weet van de beschuldiging van misbruik.
Ik zit hiermee. Wat nu.
Meegaan naar slaapfeestje?
Meegaan naar een slaapfeestje? Ik zie me al aanbieden dat ik meekom, daar kan die vader dan natuurlijk ook wel weer heel rare dingen bij gaan denken... Ze zijn tenslotte geen 4 meer.
Ik zou het wel heel lastig vinden , deze situatie. Maar als je je dochter uitlegt dat ze bij vriendinnen in de buurt moet blijven (wat toch meestal automatisch al gebeurt tijdens een slaapfeest) kan er denk ik toch weinig gebeuren.
Leuke meid
Nee, ik vraag dit niet om te schamperen, ik vraag oprecht welke criteria jij hanteert.
Wedervraag 2 (toelichting op mijn criteria)
Waar let je als zorgzame ouder *niet* op?!
Voor mij hoeft een huis echt niet smetteloos schoon te zijn, maar ik vind het wel belangrijk dat aan de minimale voorwaarden voor een goede hygiëne voldaan wordt. Ziekte en aanverwante ongemakken wil je tenslotte zoveel mogelijk voorkomen.
Aan rommel stoor ik mij slechts, als deze de veiligheid van mens en (huis)dier in gevaar brengt. Een al te ordelijk huis kan mij daarentegen juist een unheimisch gevoel bezorgen.
Het inkomen van ouders zal mij een zorg zijn, zolang als hun welvaart maar voldoende ruimte biedt voor een goede verzorging van kinderen.
Over hoe men zich uitdost begin ik mij pas zorgen te maken, als er opvallend weinig rekening gehouden wordt met de weersomstandigheden.
Voor de liefhebbers van smeuïge details, wil ik wel enkele voorbeelden uit de praktijk geven van aanleidingen die mij ertoe hebben gebracht mijn dochter ergens niet (meer) te laten afspreken.
Sommige ouders blijken weinig of geen oog te hebben voor risico´s als elektrocutie. Zo heb ik het eens meegemaakt dat een moeder een zwembadje reeds aan het vullen was met water, terwijl haar kind van zeven jaar dat badje nog aan het opblazen was met een elektrische pomp. Kinderen liepen in en uit het badje, vonden het water wat te koud en zij voegde doodleuk kokend heet water toe uit een waterkoker …
Ook liet een ouder ooit haar kind en het mijne zwemmen in een zwembadje dat al dagenlang in de brandende zon had gestaan, gevuld met gebruikt, maar niet gedesinfecteerd water, zonder dit water eerst even te verversen. Echt verfrissend was dat badje niet meer!
Maar los van dit soort van onverantwoordelijk gedrag in praktische zin, let ik eigenlijk nog wel het meest op de manier waarop mensen in het leven staan en hun medemens (en dan vooral de kinderen) tegemoet treden.
Een goede verzorging van kinderen vereist dat er voorzien wordt in hun behoeftes. Om goed in te kunnen spelen op de behoeftes van kinderen is het nodig goed met hen te communiceren. Ik vind de communicatie tussen ouders en hun eigen kinderen boekdelen spreken. In de omgang met andere ouders let ik erop, of zij wel voldoende aandacht aan hen besteden en respectvol met hen omgaan.
Het lijkt me voor zich spreken, dat als een vader of moeder het eigen nageslacht slecht behandelt, mijn kind een grote kans loopt om ook niet goed behandeld te worden door (een van) hen. Zo geef ik mijn kind liever niet mee aan de ouder(s) van een kind dat nooit thuis wil zijn. Ouders die hun kind(eren) ziek naar school brengen, boezemen bij mij, zacht gezegd, ook al geen vertrouwen in.
Het draait bij mij vooral om een geborgen, positieve (levens)sfeer. Zaken die daar afbreuk aan doen (zoals ruzies, agressie, intimidaties, schuldtrucjes, leugens, list en bedrog, kleinerende uitspraken, pesterijen en het altijd maar te veel haast maken, of nooit ergens tijd voor hebben) zijn voor mij in principe uit den boze. Regelmatig lees ik op internet het lijstje door van signalen van kindermishandeling, en let er ook op in mijn omgang met kinderen.
Ik luister goed naar wat mensen me zelf vertellen, richt me erop om zoveel mogelijk belangrijke informatie te onthouden en maak op een gegeven moment een soort van totaalplaatje op. Voor stoken, roddels, kwaadsprekerij en overig manipulatief gedrag ben ik ronduit allergisch. Ik ervaar het wel als een geluk bij een ongeluk, als het mij ter ore komt, dat iemand met een ernstige persoonlijkheidsstoornis of een of andere verslaving kampt, dan wel verdacht wordt van seksueel misbruik. Waarschuwingen onderzoek ik overigens, voor zover mogelijk, altijd op waarheidsgehalte.
Ik sla niet aan het bagatelliseren als mensen mij curieuze uitspraken doen, als: ¨Ze luisteren wel naar me, want ze weten dat ik anders ga slaan¨. Ook neem ik het serieus als iemand wat al te vreemde denkbeelden blijkt te hebben. Aan iemand die erin gelooft, dat aliens via trillingen de mensheid helpen bijvoorbeeld, sta ik de zorg voor mijn kind liever niet af. Zeker als diezelfde persoon de vaste gewoonte heeft zich op allerlei gebied onder haar verantwoordelijkheden uit te wurmen. Je moet er immers op kunnen vertrouwen, dat er accuraat gehandeld wordt, indien dat nodig is.
Wat te denken van een moeder die niet blijkt opgetreden te hebben tegen het afpakken van een knuffeltje, zodat dochterlief een hele woensdagmiddag lang in tranen achter een grote broer en dito zus van een klasgenootje heeft moeten aanrennen in de hoop haar knuffeltje weer terug te krijgen? Moeder had de hele tijd op de bank zitten te lezen, maar wist na afloop wel te melden dat ze het allemaal reuze naar hun zin hadden gehad. ¨Dat grut, dat voegt zich wel¨!
Uit ervaring weet ik inmiddels ook, dat het aanspreken van mede-ouders op dingen die fout gaan, je helaas meestal niet in dank afgenomen wordt. Zulke reacties zijn op hun beurt ook weer een nuttige bron van informatie. Want hoe leerzaam is het wel niet, als een moeder je probeert te intimideren met het (waan)idee, dat door jouw (te) hechte band met je dochter, zij over een jaar of drie in therapie zal moeten? En hoe leerzaam is het wel niet, als de vader je jaren later (terwijl van een noodzaak tot therapie voor je dochter inmiddels helemaal geen sprake blijkt) in opdracht van die moeder op barse en intimiderende toon nogmaals komt uitschelden voor slechte moeder? Het is voor mij dan echt niet meer een vraag, of hun kinderen (en het mijne) wellicht ook een dergelijke bejegening te vrezen hebben! En natuurlijk kom je er dan achter, dat zijzelf een dochter hebben, die in therapie heeft gemoeten.
Hoe dan ook gaat bij mij de deur onherroepelijk dicht, als de verstandhouding met ouders tot een dergelijk laag niveau afzakt. Ouders die zich asociaal gedrag permitteren, veroorzaken slechts overlast.
Last but not least: ik ga vooral ook af op mijn dochter zelf. Zij weet als geen ander met wie en bij wie het prettig toeven is. Ik vaar om die reden vrijwel blindelings op haar signalen.
Het mag eigenwijs, arrogant of naïef van me zijn, maar al met al denk ik, dat je seksueel misbruik en zo veel andere ellende wel degelijk voor kunt zijn. Er is een spreekwoord dat zegt: ongeluk komt nooit alleen. Zo ondervind ik het ook vrijwel altijd met ouders en hun kinderen. Als het totaalplaatje slecht is, dan is het meestal ook goed slecht. Je wordt dan geconfronteerd met een zeer alarmerende combinatie van verontrustende signalen. Gelukkig maar, want dat is wel zo duidelijk.
Je moet het wel aandurven om preventief op te treden. Zonder risico is het vrijwel nooit. Net als het leven in het algemeen. Meestal vallen de gevolgen van preventief handelen echter in het niet bij de gevolgen van lijdzaam toezien hoe het leven een dramatisch slechte wending neemt.
Kleine taalkundige correctie
¨Wat te denken van een moeder die niet blijkt opgetreden te hebben tegen¨ moet zijn: ¨Wat te denken van een moeder die blijkt niet opgetreden te hebben tegen¨.
Leuke meid
Maar hoe weet je dat allemaal van die ouders? Misschien is mijn ervaring niet representatief voor hoe het in het algemeen toegaat. Echter op de school van mijn kinderen was het de gewoonte dat kinderen gewoon onderling afspraken zonder dat de ouders daar verder een grote rol in speelden.
Ik kom bijvoorbeeld X van school halen en X zegt dan 'mama mag ik bij Y spelen.' Ik ken Y van naam en verder niet. Ik vraag dan wat de moeder van Y daarvan vindt. Die vindt het goed dus dan is het geregeld. Ik zie de moeder van Y dus hoogstens 2 minuten op het schoolplein.
Soms weet je wel iets meer af van andere ouders doordat ze in de buurt wonen of doordat de kinderen al vaker bij elkaar over de vloer komen maar het komt ook vaak voor dat kinderen gaan spelen bij redelijk onbekende mensen.
Ik heb het wel een paar keer meegemaakt dat een moeder de eerste keer mee kwam maar dat ging dan om uitzonderlijke situaties (moeders uit ander landen die nog maar net in Nederland waren of een kind met een gebruiksaanwijzing). In mijn ervaring is zoiets echt een uitzondering.
Mijn kinderen hebben vriendjes gehad bij wie ze regelmatig kwamen spelen maar waar ik zelfs nooit binnen ben geweest (omdat ze zelf naar huis konden, omdat ik bij het ophalen niet naar binnen ging) en in mijn omgeving was en is dit allemaal heel normaal.
Leuke meid
Ik laat ook gerust een zwembad in de zomer een paar dagen staan. Kom op zeg, ik ga zo'n bad niet iedere dag opnieuw vullen. En nee ik desinfecteer de boel niet.
Ik heb vorige week mijn 2 jarige zoon achtergelaten op het schoolplein. Gelukkig dacht ik er onderweg aan en heb ik hem snel weer opgehaald. Hij had mij nog niet eens gemist.
Mijn dochter van 6 ging gisteren naar school in een zomerrokje en een korte legging. En het was toch koud 
. Ze houdt ook van twee verschillende schoenen en stoere jongenssokken onder leuke meisjesjurken. Mijn zoon heeft bijna altijd een gescheurde spijkerbroek aan. En is de hele dag buiten om te voetballen. Mijn andere zoon draagt het liefste een blouse en een ribcordbroek. Speelt viool en houdt helemaal niet van voetbal.
Waarschijnlijk voldoen wij als gezin niet aan je eisen. Toch is het hier een zoete inval. Ik zit regelmatig met 8 kinderen aan tafel.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ach leuke meid
Op basis van je criteria zou deze vader zooooo ontzettend door de beugel kunnnen! Oei oei, wat zou je de fout ingaan voor wat betreft je eigen stellingname.
Ik vind het interessanter als je het over intuitie hebt. Ik vind inderdaad dat met name moeders op hun intuitie af moeten gaan en dat heb ik in onderhavig geval er ook in betrokken. (Ik heb me menigmaal niets van een geldende mening aangetrokken als een persoon niet goed voelde voor mij. Hier was dat niet. En ik wil er voor open blijven staan dat ook mijn intuitie geen feilloos mechanisme maar ook een door angst ingegeven projectie-apparaat. Ik ben namelijk ook een mens en geen alles weter als moeder. Wat ik ook mee heb laten wegen zijn gesprekken met en het oordeel van mensen die er helemaal vanuit gaan dat deze man schuldig is en hen gevraagd wat zij van dit partijtje dachten. Daarnaast heb ik het verslag van de AMK over deze zaak gelezen.
Me dunkt en ik vind het zeker dat ik hier zeer weloverwogen te werk ben gegaan. En ik wijs dan ook een vergelijking met bijv. mamavantwee als door generalisatie angst en onwetendheid omtrent de betreffende situatie met kracht van de hand.
Ik herken mezelf wel in jou, alles in de gaten willen houden, alles voor willen zijn. Maar ik ben erachter gekomen dat weloverwogen vertrouwen vaak een groter veiligheid biedt dan dwangmatige controle die ontstaat vanuit angst.
Te snel geschreven
in bovenstaande bericht:
En ik wil er voor open blijven staan dat ook mijn intuitie geen feilloos mechanisme maar ook een door angst ingegeven projectie-apparaat
moet zijn:
En ik wil er voor open blijven staan dat ook mijn intuitie geen feilloos mechanisme maar ook een door angst ingegeven projectie-apparaat kan zijn.
En ik wijs dan ook een vergelijking met bijv. mamavantwee als door generalisatie angst en onwetendheid omtrent de betreffende situatie met kracht van de hand.
Moet zijn:
En ik wijs dan ook een vergelijking met bijv. mamavantwee als een door generalisatie angst en onwetendheid omtrent de betreffende situatie ingegeven stellingname, met kracht van de hand.
Ja nog even leuke meid
hoe oud zijn/is je eigen kind(eren) eigenlijk?
Antwoord
Mijn dochter is nu 10 jaar oud en heeft echt niet een door angst gedreven, dwangmatige controlfreak als moeder. Je schrijft dat de vader die ervan beschuldigd wordt zijn dochter van zeven te hebben misbruikt, niet aan mijn criteria zou voldoen. Zeg je daarmee, dat jou gebleken is dat er geen reden meer is tot zorg?
Nee natuurlijk niet lm
Dat zijn namelijk jouw criteria, niet de mijne. Ik zou zeggen lees mijn posting. Ik heb geen zin in dit soort argumentenspelletjes. Voelt niet goed.
Interessant (beetje ot wel)
Na lezing van de lange posting van Leuke meid (Wedervraag 2) over de criteria waarop zij haar besluit baseert om haar kind niet bij bepaalde mensen te laten spelen, bleef de kwestie me eigenlijk een beetje bezighouden. In eerste instantie denk je: goh, ja, nee, ik wil ook geen electrocutie tijdens een speelafspraakje, logisch. Het zijn eigenlijk vooral de andere voorbeelden waarover ik tijdens het koken en afwassen meer en meer begon te vallen (niet letterlijk, hoor. Letterlijk val ik meer over Duplo en losrollende Barbiehoofden).
Met name die geborgen, positieve levenssfeer: mama mia, daar vraag je nogal niet wat op continubasis. Geen schuldgevoel, nooit haast maken, geen ruzies, altijd ergens tijd voor hebben en nooit roddelen. O, en een nietlezende moeder die alles hoort en ziet. Ik weet een ding zeker, wij kwamen niet door de selectie. En de gezinnen waar onze oudste regelmatig speelt ook niet.
Begrijp me goed, ik ben helemaal voor geborgen en positief. Ik vind zo'n restrictief speeldatebeleid alleen uiterst curieus. Bovendien (en dat zou ik belangrijker vinden dan kakelvers zwemwater) leert je kind toch ontzettend veel van het meemaken van een ander gezin?
Vanzelfsprekend (ik denk niet dat deze kanttekening erbij zou moeten, maar op basis van vijf jaar forumervaring doe ik het toch even) zou ik onze dochter niet laten logeren bij een meneer die graag kleine meisjes bepotelt.
Mea
Zo'n opmerking gaat te ver Mea: .....zou ik onze dochter niet laten logeren bij een meneer die graag kleine meisjes bepotelt........
En hopelijk hoef ik dat niet uit te leggen.
Annej
Graag uitleg. Wat is er zo vreselijk aan mijn opmerking? Ik had hem er nog wel bijgezet uit vrees dat Leuke Meid anders zou denken dat ons kind bij werkelijk iedereen mag spelen, ook enge meneren. Of mag je niets met een knipoog zeggen als het een Ernstig Onderwerp betreft?
Nadere uitleg
Een karikatuur valt per definitie heel makkelijk in het belachelijke te trekken. Zelfs ik kan er ook wel om lachen, hoor: hoe men hier probeert mijn betoog over het voorkomen van seksueel misbruik en andere ellende in diskrediet te brengen. Het getuigt wel van gevoel voor humor, als je op het idee komt de discussie zo´n wending te geven. Sterker nog: ik ben jullie zelfs wel dankbaar. Mijn huiver voor schamperende reacties blijkt terecht. Een duidelijker bewijs van mijn gelijk hadden jullie niet kunnen aandragen. Als je een beetje goed oplet, kun je bepaalde zaken wel zien aankomen.
Goedgehumeurd als ik daardoor nu ben, wil ik diegenen die mijn woorden om een andere reden verkeerd hebben opgevat, nog wel wat nadere uitleg geven.
Zoals ik al eerder schreef: een door angst gedreven, dwangmatige controlfreak ben ik zeker niet. Eerder een vrolijke, optimistische, leuke meid met een open opstelling naar mijn medemens. Met het overgrote merendeel van de ouders en hun kinderen, meesters en juffen staan mijn dochter en ik op heel goede voet. Zodoende raken wij ook goed geïnformeerd over die en gene.
Natuurlijk ga ik niet zozeer af op incidentele, op zichzelf staande indrukken. Net als bij iedereen is het meestal het totaalplaatje dat ertoe doet: de combinatie van indrukken. Slechts in uitzonderlijke gevallen is dit plaatje zo negatief, dat van afspraakjes geen sprake (meer) kan zijn.
Ik en mijn partner proberen onze dochter zoveel mogelijk op te voeden tot een zelfverzekerd, assertief en autonoom handelend individu. Dit lijkt ons aardig te lukken.
Ik heb mijn bijdrages aan dit draadje niet bedoeld om jou, Marrie, voor te schrijven wat te doen. Het idee alleen al! Ik heb me slechts laten leiden door de behoefte mij solidair met je te tonen. Naar aanleiding van jouw verhaal is er een soort van plaatsvervangende woede op jouw ex bij mij komen opborrelen. Ik vind dat hij jou op schandelijke wijze in een lastig parket heeft gebracht. Ik wens je er van harte heel veel sterkte mee.
Ja maar leuke meid
toch ben je voor mij wat onbegrijpelijk hoor. De woede op mijn ex had ik ook. Maar ik vind dat jij eigenlijk ook aan mij voorbijgaat.
Je plaatst me in plaatje dat ik alleen maar overruled ben door ex. Je neemt geen beweegredenen mee die ik noem: intuitie, gesprekken met mensen die overtuigd zijn van zijn schuld en hoe zij dit feestje zien, en nota bene het verslag van het AMK! (waarin hij wordt vrijgepleit)
Nee je probeert me argumentatief voor het blok te zetten door te gaan vragen (stellen?) dat het zeker wel goed voor mij is als betreffende vader aan jouw criteria voldoet! Pardon? Over retorische dwaalwegen gesproken. Ik vind in dit kader zelfs jouw wens voor mij "ik wens je van harte heel veel sterkte hiermee" nogal paternalistisch overkomen.
Oef ja izar
daar kan ik me ook weleens over verbazen. Tomeloos interesse voor privézaken van anderen, de splinters van de anderen zal ik maar zeggen.
Gaat vaak gekoppeld met een balk in het eigen oog.
Ik begreep overigens dat narcisme uit de DSM gaat omdat het tegenwoordig alomtegenwoordig is.
Dus, leuke meid, volgende keer graag "mijn partner en ik" en niet "ik en mijn partner".
Dat vind ik nou echt opvoeding 101, dat je de ander in zo'n opsomming voor laat gaan.
Ter correctie van een dreigende scheve beeldvorming
Marrie, je bewandelt zelf een retorische dwaalweg door mij verkeerd te citeren. In mijn bijdrage ´Antwoord´ staat: ¨Je schrijft dat de vader die ervan beschuldigd wordt zijn dochter van zeven te hebben misbruikt, niet aan mijn criteria zou voldoen. Zeg je daarmee, dat jou gebleken is dat er geen reden meer is tot zorg?¨ Deze vraag stelde ik uit oprechte belangstelling. Ik vond je berichtgeving eerlijk gezegd nogal onbegrijpelijk. De aantijging dat ik je met deze vraag ¨argumentatief¨ voor het blok heb proberen te zetten, wijs ik resoluut van de hand. Als iemand jou voor het blok heeft gezet, dan is het jouw ex wel. Reageer je frustratie daarover alsjeblieft niet af op mij.
Ter geruststelling van Izar en Rode Beuk draag ik gaarne het volgende citaat aan uit mijn bijdrage ´Wedervraag 2´ : ¨Voor stoken, roddels, kwaadsprekerij en overig manipulatief gedrag ben ik ronduit allergisch.¨ En ik voeg er maar aan toe, dat ik suggestieve opmerkingen over psychiatrische stoornissen als narcisme laat voor wat ze zijn: suggestieve opmerkingen.
Speciaal voor Rode Beuk laat ik nog een derde citaat volgen uit mijn bijdrage ´Nadere uitleg´:
¨Met het overgrote merendeel van de ouders en hun kinderen, meesters en juffen staan mijn dochter en ik op heel goede voet.¨ Met oprechte excuses ervoor, dat ik in een andere zin ¨ik en mijn partner¨ heb geschreven. Ik wek niet graag een verkeerde indruk, maar doe dat kennelijk soms wel.
Fijn dat je het zo sportief opvat
..ik bedoelde het ook niet al te zwaar.
Er zit een soort serieusheid in je betoog die lijkt door te slaan naar uitersten, naampje geven gaat het me niet om, maar het klinkt alles bij elkaar niet realistisch. Ik denk dat je niet alles kunt vermijden in het leven, ik denk dat het niet fris is om eindeloos bij iedereen over iedereen signalen en informatie op te vangen.
Je expliciteert je controle zodanig dat er gewoon te weinig normaal leven overblijft. Je geeft je kind ook een reuzezware last van Maakbaarheid en tegelijkertijd onzelfstandigheid mee.
Mama voorkomt en bewaakt alles, en zelf kan ze kennelijk niets, anders zou je niet zo'n 100%-controle hoeven uitvoeren.
Maar zelf lees je ook niet bepaal goed hoor lm
Ik schreef namelijk: "Op basis van je criteria zou deze vader zooooo ontzettend door de beugel kunnnen!" Hij zou dus wel volkomen aan jouw criteria voldoen. Ga daar nou eens op in.
En nog steeds lm
geldt dit ook nog:
Ik vind dat jij eigenlijk ook aan mij voorbijgaat.
Je plaatst me in plaatje dat ik alleen maar overruled ben door ex. Je neemt geen beweegredenen mee die ik noem: intuitie, gesprekken met mensen die overtuigd zijn van zijn schuld en hoe zij dit feestje zien, en nota bene het verslag van het AMK! (waarin hij wordt vrijgepleit)
Ik vind in dit kader zelfs jouw wens voor mij "ik wens je van harte heel veel sterkte hiermee" nogal paternalistisch overkomen.
Wat grappig
Dat het nichtje van rode krullenbol ook actief is op dit forum 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
In antwoord op uw schrijven
Rode Beuk, de tegenstelling die je creëert, is wat mij betreft een valse tegenstelling. Het is heel goed mogelijk een normaal leven te leiden met je ogen en oren open. Met een waakzame levenshouding laat je je echt niet automatisch te zeer leiden door angst en onzekerheid. Laat staan, dat je je kind daarmee vervolgens zou opzadelen.
Nogmaals: mijn dochter, partner en ik staan op goede voet met heel veel mensen. Dit betekent dat wij hen vertrouwen. Er is dus ook helemaal geen sprake van ¨zo'n 100%-controle¨; noch van ¨een reuze zware last van maakbaarheid en tegelijkertijd onzelfstandigheid¨.
Izar, ik raad je aan niet al te huiverig te zijn voor het doorspelen van informatie over jouw kind aan andere ouders. Hoe goed ik het ook kan vinden met de meeste juffen en meesters; ik heb het nog nooit meegemaakt dat zoiets gebeurde. Ik heb ook nooit een poging gedaan hen informatie te ontfutselen. Zoals ik heb willen aangeven: ik ga af op mijn eigen indrukken.
Marrie, ik schreef al dat ik jouw bijdrages nogal onbegrijpelijk vind. Zo heb ik er bijvoorbeeld geen flauw idee van wat jij bedoelt met de uitspraak: "Op basis van je criteria zou deze vader zooooo ontzettend door de beugel kunnnen!". Wat zeg je hier nou mee? Hopelijk toch niet, dat ik mij ook, net als jij, zou hebben laten overreden mijn dochter toch maar deel te laten nemen aan een slaapfeestje bij zo´n man? Zelf weet ik namelijk wel beter. Ik was die discussie niet eens aangegaan.
De discussie of mijn houding naar jou al dan niet ¨paternalistisch¨ is, ga ik ook niet aan. Ik zie het een non-issue, dat afleidt van het onderwerp dat je hier hebt voorgelegd.
Jahaa ely
de manier van redeneren runs in the family.
Het wordt meta en ot. Tijd om te stoppen met dit draadje denk ik.
Ja dat zeg ik wel
wat is daar nou moeilijk aan te begrijpen? Jij zou er met open ogen ingestonken zijn
En nog steeds niet in op de argumenten die ik noem. Hoe makkelijk.
Correctie
En nog steeds ga je niet in op de argumenten die ik noem. Hoe makkelijk.
Slaapfeestje is geweest
ze heeft het heerlijk gehad en goed geslapen.
Makkelijk?!
Hoe kan ik nu reageren op ´argumenten´, als die niet zijn aangedragen?
Dus toch leuke meid/ rode krullenbol
you just blew your cover. Argumenten: lees gewoon, ik blijf niet aan de gang
Ja, bewijs is geleverd
Maar de stijl is ook wel heel herkenbaar.
Leuke rode krullenbol: wat lijkt met dat ongelooflijk intensief, als je regelmatig op het internet alle lijstjes door moet kijken die signalen bevatten voor kindermishandeling, en daar vervolgens alle je contacten naast moet gaan leggen.
Staan ze er trouwens al in: de signalen van onoplettendheid: het omgaan met zwembadjes en het water erin?
