Wat gaat er gebeuren met de huidige bureaus jeugdzorg?
Even nav de draad van AnneJ, weet iemand wat er gaat gebeuren met de huidige Bureaus Jeugdzorg? Ik dacht steeds dat de indicerende en vrijwillige tak eraf zou vallen en alleen het gedwongen kader voor hun zou overblijven? Maar dat gaat ook naar de gemeente? Maar als ik de jaarverslagen van de Bureaus Jeugdzorg lees, bereiden ze zich voor op de toekomst....Hoe zit het nu?
En ben ik heel erg dom als ik denk dat het wel goed is dat het naar de gemeente gaat, opdat een einde gemaakt wordt aan de huidige klopjacht en gezinnen door de strot geduwde non-hulp die nogal eens tot het opheffen van een gezin leidt?
Natuurlijk, ik vind het ook zorgelijk dat ambtenaren nu gaan indiceren en je mogelijk met je zorgenkind in de kou staat, maar was dat niet al heel lang zo?
Emine
Voor bepaalde zaken was je als ouder van een zorgenkind al afhankelijk van een hoop bureaucratie.
Leerlinggebonden financiering, pgb enzo.
Maar voor medische hulp, via een psychiater, kon je gebruik maken van je zorgverzekering. Kinderen hadden daar recht op, net als volwassenen. Het is belangrijk om te benoemen dat het hier om heel veel kinderen gaat, die alleen maar deze hulp krijgen. Geen andere ondersteuning, geen andere problemen. Kind is psychisch ziek en kind gaat naar de dokter voor psychische ziekten.
Met de transitie jeugdzorg, worden psychisch zieke kinderen anders behandeld dan psychisch zieke volwassenen. De psychologische en psychiatrische consulten, worden uit de zorgverzekering geschrapt. Als ze dan achttien geworden zijn, krijgen ze die hulp wel weer vergoed. Er wordt dus een (zeer achterhaald) onderscheid gemaakt tussen lichamelijke en psychische ziekten en tussen mensen van onder en boven de achttien.
In de nieuwe situatie bepaalt de gemeenteambtenaar, of en wanneer je kind vergoeding krijgt voor psychiatrische of psychologische hulp. Daar moet je dan eerst om vragen bij de gemeente en als er nog budget is en men vindt het erg genoeg, dan mag je naar de psychiater met je kind. Als men vindt dat het komt doordat er wat met jou of je gezin mis is, of als het geld op is, mag je naar een opvoedcursus.
Anders bedoeld
Ik bedoelde mijn opmerking anders dan hij misschien gelezen kan worden. Ik vind het natuurlijk niet goed dat kinderen die hulp nodig hebben die niet krijgen, maar ik vind ook dat de indicatie via de bureaus jeugdzorg geen oplossing was. Niet zelden leidde een simpele of complexere hulpvraag uiteindelijk tot uithuisplaatsing. Dit kwam in mijn ogen omdat bureau jeugdzorg een commerciele machine is, die beide loketten (vrijwillig en gedwongen) onder zich had en je via het een heel gemakkelijk in het ander kon duwen. Zou dat (dus het via een hulpvraag in de molen van ots en uhp terecht komen) nu afgelopen zijn of komt er gewoon nog een loket voor?
En wat gaat er gebeuren met de bureaus jeugdzorg?
Emine
Ik weet dat in veel gemeenten al jaren gewerkt wordt via bureau jeugdzorg maar ook de route via de huisarts hoor. Ouders weten dat vaak niet of de huisarts verwijst zelf door naar bureau jeugdzorg.
Wij zijn gewoon via de huisarts bij de jeugd ggz terechtgekomen.
Het gaat om geld
De gemeente gaat waarschijnlijk gewoon bureau jeugdzorg, de 'gecertificeerde instelling' inhuren. Dus er verandert niets. Behalve dat ouders die nu nog via huisarts naar (vrijgevestigde) psychiater konden dat nu alleen mogen nadat de gemeente en de 'regisseur' hebben bepaald dat het kan. Er blijft niet veel van de jeugd ggz over zo, en als de gemeente zaken gaat doen met 'discount-ggz' ben je zo klaar, geen vrijgevestigden meer.
Het alternatief wordt nu, hier vaker genoemd, de kinderarts of (kinder)neuroloog. Jaja, alleen vaardige of rijke ouders worden nog goed geholpen.
De link van karmijn
"De kinderen die in de kinder- en jeugdpsychiatrie, komen hebben echter niet zomaar een pijntje, zij zijn niet een beetje ongelukkig en ook niet een beetje zenuwachtig. De tienjarige Erik ging al drie maanden niet meer naar school, omdat hij na een stevige griep extreem bang was geworden voor bacteriën. Hij durfde niets meer aan te raken en op geen enkele stoel meer te zitten. De zestienjarige Anna kon vrijwel nergens meer heen, omdat een stem in haar hoofd zei dat alle mensen haar stom vonden. De tienjarige Ahmed moest al maanden zoveel dwangrituelen uitvoeren, dat hij soms zichzelf niet eens kon aankleden. Al deze kinderen hadden eigenlijk al veel te lang ‘op eigen kracht’ geprobeerd van hun problemen af te komen. Vaak hadden ze eerst zelfs niets tegen hun ouders gezegd over die problemen. En toen deze het eenmaal wisten, hadden ook zij van alles geprobeerd, voordat ze eindelijk professionele hulp zochten."\
Else de Haan is overigens ook De Bascule, maar wel met een antenne voor ouders.
Emine stelt een interessante vraag
waar geen antwoord op komt. Anne J., jij zit geheel in je eigen spoor, ik zou het op prijs stellen als iemand anders hier nu even op in gaat. De BJZ is nu op provinciaal niveau georganiseerd, ook qua financiering. Interessant is natuurlijk, waar die financiering dan straks vandaan gaat komen. Ook heel interessant is deze denkbeeldige casus: het gezin van Pietje krijgt een AMKmelding aan de broek. Gaat dat dan uiteindelijk door naar de Raad van Kinderbescherming zoals tegenwoordig voor een onderzoek? Wie betaalt dat onderzoek? De gemeente, het rijk, of de provincie? Ik ben met Emine echt heel benieuwd hoe het nu allemaal precies georganiseerd gaat worden.
Bureau jeugdzorg
Ik weet het eigenlijk ook niet. Ik ben het geloof ik nog niet tegen gekomen. Volgens mij moet elke gemeente dat zelf organiseren.
In west brabant west, hebben ze al een heel concept uitgewerkt. Hier is hun filmpje, (in tenenkrommende Jip en Janneke taal).
In het filmpje is er sprake van twee regisseurs. Joop en Jose. Joop is er als je als ouders meewerkt en lief bent, Jose komt als je niet meewerkt met het geweldige plan.
Mijn probleem blijft: als je met een eenduidige vraag zit, bijvoorbeeld (zoals wij): Ons kind is depressief, ten gevolge van de verkeerde benadering van school, dan is dit Jeugdbos wel het laatste waar je behoefte aan heb. Brrrr.
Perverse geldstromen
Alles, behalve de kinderbescherming, wordt voortaan gebudgetterd door de gemeente. Als het geld op is doet het AMK geen onderzoek meer maar wordt doorgestuurd naar de Kinderbescherming op kosten van justitie.
http://tinyurl.com/perversegeldstromen
De volgende voorzieningen worden gedecentraliseerd naar gemeenten: de provinciale
(geïndiceerde) jeugdzorg, de gesloten jeugdzorg, de geestelijke gezondheidzorg voor jeugdigen
(jeugd-ggz), de zorg voor jeugdigen met een verstandelijke beperking, de begeleiding en
persoonlijke verzorging van jeugdigen, vervoer bij begeleiding en persoonlijke verzorging van
jeugdigen, kortdurend verblijf ten behoeve van jeugdigen, ggz in het kader van het jeugdstrafrecht
(forensische zorg) en de uitvoering van kinderbeschermingsmaatregelen en van jeugdreclassering.
Eigen kracht
http://tinyurl.com/eigenkracht
"Voor leraren speciaal nog dit: de 'gewone' ouder die nu moppert dat er te veel zorgleerlingen op uw school zitten wordt straks geacht om deze leerlingen zonder professionele hulp thuis bij te staan. Samen met u. Dat is 'eigen kracht'."
Vanuit de overheid
Zijn ouders en kinderen die hulp nodig hebben een criminele bende
http://www.cda.nl/bestuurdersvereniging/actueel/toon/klankbordgroep-jeugdzorg-dinsdag-27-augustus/
Annej
Lees nou toch eens wat er in de laatste kamerdebatten over is gezegd. Reagerend op de petitie en vragen uit de Tweede Kamer wordt keer op keer bevestigd door de staatssecretaris dat de huisarts of kinderarts nog altijd doorverwijst naar de GGZ. Daar komt helemaal geen gemeenteregisseur tussen. De rekening gaat alleen niet naar de ziektekostenverzekeraars maar naar de gemeente. En in de transitiefase zal wsl een afspraak worden gemaakt met de ziektekostenverzekeraars dat zij de zorg nog blijven inkopen, tot alle kennis en kunde aan de gemeente is overgedragen.
Waar het vooral omgaat is dat je daar waar de psychiatrische problematiek gepaard gaat met andere problematiek de regie in 1 hand hebt. Juist om te voorkomen dat er eindeloos langs loketten moet worden geshopt. Dus naast eventuele ggz, ook schuldsanering en ook een gesprek met de leerplichtambtenaar. En een regisseur waar je als gezin zaken meedoet. Mij lijkt dat echt zinvol. Voor de enkelvoudige psychiatrische problematiek verandert er niet zo veel. Dat blijft gewoon via de arts lopen.
Er is nog veel onduidelijk, maar elkaar (of jezelf) steeds maar herhalen zonder dat dat zijn grond vindt in het wetsvoorstel of beleidsstukken is nodeloze bangmakerij.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Jeltje
Stel dat het zal gaan zoals jij denkt/hoopt ( wat overigens niet zo in de plannen die er nu liggen staat, jij hebt het over kamervragen, kamervragen worden alleen gesteld, als burgers/stemmers hun bezorgdheid uiten). Stel dat het zo zal zijn dat voor enkelvoudige problematiek, er nog steeds een verwijzing via de hudige kanalen plaats zou vinden, dan nog.
Hoe zou je het vinden, als jijzelf voor je depressie geld moet gaan krijgen via de gemeente? Als jijzelf voor je psychose, de rekening moet inleveren bij die gemeenteambtenaar, die misschien wel die stomme moeder op het schoolplein is? Zou je dat voor jezelf,als volwassene acceptabel vinden? Zou je dat als volwassene handig vinden? Ik niet! En mijn kinderen moeten dat zometeen wel accepteren, dat allerlei gemeentemedewerkers, zich van hun psychisch welbevinden op de hoogte kunnen stellen. Mijn kinderen vinden dat belachelijk, waarom zouden er voor hen andere regels bestaan, dan voor hun ouders? Waarom zouden zij genoegen moeten nemen met deze aantasting op hun recht op medische zorg en privacy? Mijn kinderen zijn nogal gehecht aan hun privacy, ze wilden ook al zeer bewust niet meedoen aan die lacher van dat epd. Vooral onze zoon voelt zich zeer onveilig door deze rare aantasting van zijn rechten.
Gelukkig is hij over drie jaar achttien. Tot die tijd houden we het hopelijk wel vol, met alleen ondersteuning van de kinderarts. Maar ik blijf het een rare zaak vinden. Vind jij het dan niet raar, dat er ineens onderscheid gemaakt moet worden tussen psychische en lichamelijke gezondheidszorg? Als ik mocht kiezen, heb ik liever mijn lichamelijke medische diagnoses, dan mijn psychische diagnoses op het bureau van die moeder van het schoolplein.
Maar
Die moeder op het schoolplein kan nu toch ook bij jouw verzekeraar werken? En het medisch beroepsgeheim, plus alle wetten die nu de kwaliteit van zorg regelen blijven van kracht. Is veel aandacht voor in de wet.
En nee, ik had het niet over kamervragen maar over vragen die gesteld werden tijdens het laatste kamerdebat. Lijkt me tamelijk relevant aangezien de kamer uiteindelijk de wetgever is. Lijkt me een stuk belangrijker dan wat er wordt gezegd in een colum in de Metro...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Jeltje
De jeugdpsychiatrie moet gewoon niet naar de gemeente. De jeugd psychiatrie is niet vertegenwoordigd in het wetsvoorstel. Het wetsvoorstel is toegeschreven naar jeugdzorg en kindermishandeling en gaat helemaal niet over ggz hulp. Die minachting blijkt al uit de plannen die er inmiddels liggen.
http://www.balansdigitaal.nl/media/3128657/nieuwe_jeugdwet_april_2013.pdf
"Zo wil de regering bijvoorbeeld vanaf 2015 investeren in extra wijkverpleegkundigen
met geld dat ze zullen weghalen bij de jeugd-GGz. Op deze manier willen ze bevorderen dat de zorg
dichter bij de mensen thuis wordt geleverd."
Een wijkverpleegkundige had de problematiek in mijn gezin helaas niet kunnen voorkomen. Je hoopt het natuurlijk wel maar dat is ongeloofwaardig, deze mensen zitten vol met signaleringslijsten en zijn niet opgeleid in de pedagogiek van zorgenkinderen.
Zo wordt de jeugdpsychiatrie gemarginaliseerd. Dat wil je echt niet. Dat is een historische vergissing.
Moeder
Nou, het is veel onwaarschijnlijker, dat die moeder bij mijn verzekeraar werkt. Ik ken in mijn omgeving vier mensen die bij onze gemeente werken, geeneen, die bij een verzekeraar werkt.
En die vragen tijdens het kamerdebat, ook die worden gesteld, omdat er mensen zijn, zoals menno oosthof, robert vermeiren, balans, etc. die aan de weg timmeren. Iemand moet toch opkomen voor de belangen van kinderen.
Ik ben zo blij, dat er in ons land mensen zijn, die wel kritisch zijn en niet naief.
Maar goed, hoe zou jij het vinden, als jouw eigen depressie of psychose, langs het gemeentehuis moet, voordat jij persoonlijk hulp zou mogen krijgen? Zou je dat een prettig idee vinden, Jeltje?
Karmijn
Oh omdat jij meer mensen kent die bij de gemeente werken is het waarschijnlijker dat de stomme moeder op het schoolplein bij de gemeente werkt.
Fijn dat je dit even zo uiteenzet, dan weet ik meteen op welke waarde ik de rest van jouw bijdragen moet schatten.
Lioara
Nou, dat kan ook wel wat minder.
De ziektekostenverzekering zit voor de meeste mensen aan de andere kant van het land. Bij je eigen gemeente werken veelal mensen uit je directe omgeving.
Ja, ik zou ook een behoorlijke drempel voelen om bij de gemeente aan te kloppen. Aan de andere kant zou ikook niet graag een ambtenaar zijn (ben ik lange tijd geweest) die keuzes over individuele gevallen moet nemen. Wat als het niet goed gaat met de jongere in kwestie?
Via huisarts blijft jgz bereikbaar maar wel conform afspraken die zijn gemaakt door gemeenten.
Bureaus Jeugdzorg (provinciaal) gaan diensten aanbieden aan gemeenten. Ik verwacht niet dat er heel veel gaat veranderen in de dienstverlening. Alle financiele middelen gaan naar gemeenten. Veelal zullen die in een groter verband (meerdere gemeenten bij elkaar) inkopen gaan doen. En ik verwacht wel dat er slimmer wordt ingekocht.
Liora
'Oh omdat jij meer mensen kent die bij de gemeente werken is het waarschijnlijker dat de stomme moeder op het schoolplein bij de gemeente werkt.'
Ja, dat klopt. Dat is wiskunde. Er zijn niet zoveel mensen die bij zorgverzekeringen werken in mijn omgeving, volgens mij niemand, maar het staat niet op mensen hun voorhoofd. Ik woon niet in de buurt van een zorgkantoor. Er zijn meer mensen die bij de gemeente werken in mijn omgeving. Dus de kans dat iemand die ik ken bij de gemeente werkt, is veel groter, dan de kans dat diegene bij een zorgverzekering werkt. Daar kan ik ook niets aan doen.
Gelukkig is op een forum als dit, niemand verplicht elkaars bijdrages te lezen, of op waarde te schatten.
Wet
'Via huisarts blijft jgz bereikbaar maar wel conform afspraken die zijn gemaakt door gemeenten.'
Dat is een veronderstelling, die Jeltje maakt, op grond van de kamerdebatten. Het staat niet in de memorie van toelichting. Het staat nog niet in de 'wet' die de regering aangenomen wil zien. (of ik moet me nu heel erg vergissen).
En zelfs al is dit zo, dat komt de rekening van de consulten (met diagnose waarschijnlijk, dus informatie op grond van het medisch beroepsgeheim) alsnog op het bureau van die geweldig lieve (maar ook soms wel een beetje irritante) moeder van het schoolplein (of iemand anders uit jouw gemeente, de meeste gemeentehuis werknemers werken volgens mij in hun eigen gemeente).
Petitie
Door de manier waarop hier actie wordt gevoerd voel ik me totaal niet geroepen om de petitie te ondertekenen. Ik weet er zelf niets van, het is geen materie waar ik zo bij betrokken ben dat ik alle duizend aangehaalde links en columns ga bekijken en moet het dus hebben van wat hier neergezet wordt. En dan komen in alle eerlijkheid de bijdragen van Jeltje op mij betrouwbaar over, misschien omdat zij het gewoon zakelijk houdt? Ik heb hier wat betreft inhoudelijke kennis geen recht van spreken. Maar misschien kan mijn bijdrage wel helpen om door wat zakelijker communicatie aan wat meer handtekeningen te komen?
Liora
Ik snap even niet wat je probleem is maar ik zelf vind het al niet zo heel prettig dat ik mijn doktersassistente tegenkom op het schoolplein. Nu heb ik werkelijk niets te verbergen maar dat kan wel eens veranderen. Ik vertrouw er ook op dat ze er niets mee doet maar je huisarts tegenkomen in de supermarkt is nog tot daar en toe (dat was in het verleden meer een probleem voor de huisarts want ze heeft 1x gezien dat wij een kar vol gezonde dingen hadden, geen idee wanneer dat was, en daar heeft ze het nu nog over.... ik had mijn chips maar teruggelegd) maar de assistente wordt al minder en wat Karmijn bedoelt lijkt mij nog erger.
Nils
Ik weet niet wat er redelijk aan is dat de jeugd ggz uit het ziekenfonds gaat.
Natuurlijk speelt daar voor mij doorheen dat ik de gevaren zie van een overheid die 'ieder kind veilig' wil voordoen door signaleringscontrole van maatschappelijk werkers van jeugdzorg. We weten al dat de overheid geen zorgzame opvoeder is. Kinderen in de jeugdzorg en de pleegzorg worden veel vaker mishandeld en misbruikt.
En toch wordt er nog steeds keihard gewerkt aan een 'dekkend' systeem. Het AMK wordt serieus voorgesteld als de zorgtoegang. Ouders zijn kindermishandelaars.
Is dat niet vreemd?
Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen Nils. Maar ik zeg het toch maar.
Kind en badwater
In de draad hierboven staat in de rc. van Mirreke wat het verlies aan zorg en expertise van de jeugd ggz betekent. Wat leveren ze nu op. "Feiten over de jeugdggz nu en onduidelijkheden over nieuwe jeugdwet"
Niet de jeugd ggz moet veranderen. Wat goed gaat moet je juist zien te behouden.
De moloch en de jungle van de jeugdzorg moet anders en daar doet deze wet niets mee. Integendeel zelfs. Er wordt voortgedendert op 'ieder kind veilig' door meer maarschappelijk werkers en verpleegkundigen in buurten en scholen. En dat levert misschien meer zorgmeldingen en procedures op maar toch niet meer echte hulp. Die echte hulp wordt nu juist wegbezuinigd. Dat zou de jeugdzorg zich ook moeten aantrekken. Je wilt toch ook iets te bieden hebben. Het probleem met jeugdzorg is nu ook vaak dat ze de jeugd ggz te weinig weten in te schakelen in de gezinnen waar ze komen.
Bezuinigen
Van mij kan en moet er anders bezuinigd worden. Per direct de enorme acties en scholing tegen kindermishandeling afschaffen. Dat is een hype die meer kapot maakt dan je lief is. Ik vind de CJG's an sich een prima intiatief maar niet met de achterdeur naar de verplichte tak van bureau jeugdzorg. Kan dat niet dan moeten ze afgeschaft en gaat de gemeente zaken doen met de opvoedpoli die kan uitbreiden naar alle grotere gemeenten. Daarin komt ook gespecialiseerde hulp als psychologen en ortopedagogen voor. Dwang en dranghulp moet een ultimum remedium zijn en niet de standaard voor de hulpverlening. Professionals kunnen niet beter opvoeden dan ouders. En als er zich een echt schrijnend geval voordoet bel je maar met een meldpunt en dan mag je hopen dat daar mensen zitten die echt hulp kunnen verlenen door laagdrempelig een gezin in te gaan en niet die dure gerechtelijke procedures waar geen kind of gezin mee geholpen is. Zwak sociale gezinnen en gezinnen van verstandelijk beperkte mensen zijn toch wel in beeld en die moeten geholpen worden maar vooral ook ingezet op samenwerking en niet op die alomtegenwoordige dwang. Daar gaat veel te veel geld heen en dat leidt tot stigmatisering en sociale ellende. De overheid zorgt zelf voor mishandeling door alle hulp aan gezinnen onder te brengen als kindermishandeling. Dat is niet normaal. Daar zou eens grondig 'genormaliseerd' en 'ontzorgd' moeten worden. Doe maar gewoon.
Samenwerken van jeugdzorg en jeugd ggz kan zonder allerlei nieuwe wetten. Jeugdzorg (dwang) kan toegroeien naar de jeugd ggz (vrijwillig) door samen programma's op te zetten zoals ze in Groningen nu in het 'poortje' gedaan hebben.
Die hele wet hoeft er helemaal niet te komen. Dat bespaart transitiekosten en onrust en gebrek aan doorlopende hulp. Met het afschaffen van de puist aan 'kindermishandeling' heb je de taakstelling aan bezuiniging binnen. Met uitzondering van een beperkt aantal teams van het NFI, maar dat zijn ook mensen die er echt voor doorgeleerd hebben.
We moeten hier niet toegeven aan de onderbuik van Nederland die iedere keer gretig opveert als er weer eens kritiek is op 'etikettenkinderen' . Dat kan ook heus minder als er meer in het onderwijs geinvesteerd wordt en er adekwater rechtstreeks met zorgenkinderen omgegaan wordt in het onderwijs. En als etikettenkinderen ook gewoon hulp kunnen krijgen zonder dat ze een etiket moeten halen. Anders gaat het niet. Het ligt niet aan de opvoeding en de samenleving. In elke tijd en cultuur vallen mensen buiten de boot die geholpen worden in de ggz omdat ze daar nog iets kunnen betekenen voor de stress die mensen oplopen en die tot echte gezondheidsschade leidt.
Tja
Ik kan het niet duidelijker maken Annej. En verder snap ik dus echt niet waarom het vervelend zou zijn de dokter, specialist, psycholoog, psychiater, de assistente van deze behandelaars, de juf die op de hoogte is van persoonlijke info, enz., enz. tegen te komen op het schoolplein, in de kerk of bij de sportclub. Moet ik me schamen voor mijn aambeien, angststoornis, schimmelinfectie en andere onvolkomenheden? Moet ik me ongemakkelijk gaan voelen? Dat dacht ik dus niet. Stigma's verdwijnen er in ieder geval niet door.
Arts en privacy
Een arts is gebonden aan geheimhouding en je weet dat die daar ook verstand van heeft. Scholen en maatschappelijk werkers, jeugdzorg al helemaal niet, hebben geen idee van bescherming van privacy.
Er worden met alle instanties om het kind heen, zonder de ouders, gegevens uitgewisseld.
Daarom zou ik zo iemand nou niet graag tegenkomen op een schoolplein. Ik zou me afvragen wat ze in dat netwerkje van hen over mij hebben zitten roddelen. Want zo werkt dat ook in die groepjes als ZAT teams en andere vergader en beoordelingsclubjes. Mensen houden van roddelen en doen dat dan ook in die clubjes. Alleen mijn huisarts bond mij steeds op mijn hart toch vooral ook zelf mijn privacy goed te bewaken.
Stigma
De overheid zorgt zelf voor het allergrootste stigma voor psychische hulp door alle hulpvragen van ouders onder te brengen onder 'kindermishandeling'. Dat zie je ook aan deze nieuwe wet. Het gaat niet over diagnoses en de jeugd ggz maar wel over de diagnoses van jeugdzorg 'opvoedonmacht' en 'kindermishandeling'. Je komt binnen en je bent al vleugellam gemaakt als ouder terwijl je in al je oprechtheid meent dat je bij instanties komt vanwege de expertise die zij wel hebben en jij niet. Zo ziet de overheid dat niet. Als jij je aanmeldt dan kom je je 'onmacht' belijden. Over stigmatisering gesproken. Doe maar normaal dan wordt het misschien nog eens wat.
Annej
Ik stop maar gewoon met het lezen van jouw bijdragen over dit onderwerp. Ik begin te denken dat het spuien van jouw frustaties belangrijker voor je is dan de toekomst van kinderen met psychische klachten en hun ouders. Anders zou je ook eens kritisch naar je eigen bijdragen kijken en je manier van "reclame maken" aanpassen. Het werkt volgens mij alleen contraproductief.
Hoe dan nils?
Wat stel je dan voor Nils?
Moeten we de overheid dan maar vertrouwen? Zoals Pieter Hillhorst: vertrouw op de professional en Erik Gerritsen: ontketen de kracht van de professional?
Alsof dat geen valse voorstelling van zaken is, bedoeld om het algemene publiek in slaap te sussen.
Toevallig heb ik daar inmiddels ervaring mee en dan is je hele beeld van de hulpverlening toch anders geworden.
