Waarom willen mannen vader worden?
Hoi allemaal,
Ik ben getrouwd en mijn man heeft een sterke kinderwens. Bij mij is dat vele malen minder. Ik geniet van het leven en mij vrijheid en zie vaak kinderen als een blok aan mijn been. Ik weet dat andere anders over nadenken, maar dit is hoe ik mij voel.
Dit onderwerp speelt een belangrijke rol in onze huwelijk. In mijn ogen geef je als vrouw veel meer op dan als man. Je lichaam, 9 maanden niet kunnen eten en drinken wat je wilt en iedereen verwacht van de moeder dat ze daarna minder werkt enzovoort. Ik wil heel graag proberen te begrijpen waarom mannen nu zo graag vader willen worden. Je kunt immers staan en gaan waar je wilt, het is niet per se een “must” zoals bij vrouwen en leeftijd speelt een mindere belangrijke rol.
Van vrouwen weet ik het inmiddels wel waarom ze dat willen, maar voel vrij om ook te antwoorden. Ik vraag dit omdat ik mijn man ook beter probeer te begrijpen.
Alvast bedankt.
Maxan32 schreef op 27-02-2023 om 20:46:
[..]
Klopt, daar heb je gelijk in, dat kan ook komen omdat ik dus soms dingen zie bij andere waar ik persoonlijk heel ongelukkig van zou worden. Gelukkig heb ik ook mensen om mij heen die wel snappen hoe ik moederschap zie. Kinderen krijgen is niet zomaar iets, je leven verandert en is best wel een ding. Ik vind het oprecht eng want ie wilt ook vrouw blijven en je eigen ding kunnen doen. Wij hebben ook weinig tot geen opvang vanuit familie en daarom ben ik alles heel goed aan het (over)wegen.
De meeste mensen denken niet licht over kinderen en weten dat hun leven verandert.
Ik denk ook niet dat opvang vanuit familie een overweging zou moeten zijn voor wel of geen kinderen. Naast kdv hebben wij zelden oppas bijvoorbeeld, maar als je het wel nodig hebt zijn er ook wel weer opties.
Maar zijn wens voor kinderen als jouw wens op dit moment voor geen kinderen zijn even belangrijk. Je moet het vooral niet doen voor een ander.
Maxan32 schreef op 27-02-2023 om 21:31:
Misschien ben ik het allemaal aan het overthinken.
Nee hoor. Je hebt gelijk, dit is een heel belangrijke beslissing die je niet meer terug kunt draaien. Als je niet écht wil, moet je het gewoon niet doen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor het kind.
Jillz schreef op 27-02-2023 om 21:14:
Verder raad ik je aan eens kritisch naar de inbreng van je partner te kijken in jullie huidige relatie. Doet hij veel in het huishouden of moet je hem daartoe aanzetten? Is hij verzorgend richting jou of verzorg jij hem? Als hij niet zorgzaam en initiatief rijk is dan zou ik er zeker niet aan beginnen want dan komt het op jouw schouders terecht.
Dit vind ik een heel belangrijke vraag. Is hij nu niet spontaan zorgzaam, dan zou ik het niet doen.
Maar ook als jij de behoefte niet voelt, dan niet doen. Moeder worden is géén verplichting. Die tijd hebben we gelukkig gehad.
Als je uiteindelijk besluit er wel voor te gaan, dan kun he het goed voorbereiden. Wat Jillz ook al zegt: zwanger zijn en bevallen zul jij moeten doen, maar voor daarna kun je afspraken maken. Bijvoorbeeld beiden 80% werken en kind 3 dagen naar de creche. Als kind ziek is, om de beurt thuisblijven, niet maar 1 van beiden (kan niet op mijn werk is een stomme smoes). Om de beurt de "nachtdienst". Allebei 1 avond per week "babyvrij" om te sporten of iets met vrienden te doen (en een belangrijke tip: boek ook 1 avond per week of per 2 weken een babysit om samen als stel iets leuks te gaan doen, zodat jullie elkaar niet kwijtraken).
Ook ik had geen uitgesproken kinderwens. De kinderen zijn er wel gekomen en toen bleek dat mijn inmiddels ex helemaal geen leuke vader was, integendeel. Had ik vooraf nooit gedacht, en wij waren ook al 10 jaar samen. Misschien had ik die kinderwens niet omdat ik deep down wel voelde dat hij niet de beste keuze als vader was? Luister goed naar je buikgevoel, dat liegt nooit.
Met jouw argumentatie snap ik juist waarom mannen vader willen worden en veel minder waarom vrouwen moeder willen zijn.
Wij wilden graag kinderen omdat we graag kinderen wilden. Ik heb altijd al graag moeder willen worden, maar ik wist wel zeker dat ik niet in mijn eentje moeder wilde worden en ook niet met elke willekeurige man als vader.
Wij waren zonder kinderen ook gelukkig als koppel, maar onze dochter voegt toch echt wel die extra dimensie toe.
Verder zijn kinderen wel iets waar je als ouders echt beide achter moet staan. Een compromisbaby, dat zou ik niet willen. Het is toch echt wel heel bepalend voor je leven en de invulling daarvan, zeker de eerste jaren.
Wij hadden geen specifieke kinderwens en ongepland zwanger geraakt. Het krijgen van kinderen is het leukste wat me is overkomen, moet ik zeggen. Nu boffen we wel enorm met 2 leuke kerngezonde kinderen die altijd makkelijk zijn geweest qua karakter, maar zowel ik als man hebben ook heel veel tijd in ze geïnvesteerd. Dus wat je zegt dat je gehecht bent aan je vrijheid, dat ben je dan wel kwijt inderdaad. Je krijgt er (heel erg cliché maar zo waar) ook veel voor terug! Nu mijn kinderen allebei op de middelbare school zitten ervaar ik vrij veel vrijheid zo langzamerhand.
Een zwangerschap is maar tijdelijk; niet alles kunnen eten vond ik minder erg dan de kwaaltjes zoals misselijkheid, minder goed kunnen slapen, bekkeninstabiliteit e.d.
Mijn man wilde vader worden omdat hij voelde dat er anders echt iets ontbrak in zijn leven. Niet omdat hij traditioneel is en vindt dat kinderen erbij horen, maar echt vanuit zijn eigen gevoel. Net als dat voor veel vrouwen ook een reden kan zijn.
Dat niet kunnen eten en drinken wat je wilt valt wel mee, veel dingen mogen ook nog wel en het is maar voor 9 maanden in je hele leven. Daarnaast is het tegenwoordig ook niet persé meer vanzelfsprekend dat de vrouw minder gaat werken. Ik zou zeggen bespreek het met je man. Ik ken genoeg stellen waarbij de vader thuisblijft en de moeder werkt of waarbij het gelijk verdeeld is. In goed overleg is alles mogelijk.
"In mijn ogen geef je als vrouw veel meer op dan als man. Je lichaam, 9 maanden niet kunnen eten en drinken wat je wilt en iedereen verwacht van de moeder dat ze daarna minder werkt enzovoort."
In mijn ogen heeft een vrouw het voorrecht om (als het lukt) zwanger te mogen zijn en een kind te laten groeien in haar lichaam. Hoe bijzonder is dat!
Boehoe, erg hoor, om 9 maanden lang geen alcohol te mogen drinken (erg gezond) en geen biefstuk te mogen eten. Er is geen moment geweest dat die gedachte mij op enige manier beïnvloedt heeft in de overweging om een kind te willen.
En het is tegenwoordig echt niet meer zo dat verwacht wordt dat de vrouw minder werkt dan de man.
De andere redenen om wel/geen kinderen te willen vind ik veel logischer en die gelden voor zowel mannen als vrouwen.
Jesse_1 schreef op 28-02-2023 om 00:34:
"In mijn ogen geef je als vrouw veel meer op dan als man. Je lichaam, 9 maanden niet kunnen eten en drinken wat je wilt en iedereen verwacht van de moeder dat ze daarna minder werkt enzovoort."
In mijn ogen heeft een vrouw het voorrecht om (als het lukt) zwanger te mogen zijn en een kind te laten groeien in haar lichaam. Hoe bijzonder is dat!
Boehoe, erg hoor, om 9 maanden lang geen alcohol te mogen drinken (erg gezond) en geen biefstuk te mogen eten. Er is geen moment geweest dat die gedachte mij op enige manier beïnvloedt heeft in de overweging om een kind te willen.
En het is tegenwoordig echt niet meer zo dat verwacht wordt dat de vrouw minder werkt dan de man.
De andere redenen om wel/geen kinderen te willen vind ik veel logischer en die gelden voor zowel mannen als vrouwen.
Nou dit is wel te romantisch voorgesteld. Ja er zijn vrouwen die het geweldig vinden en dat getrappel in de buik de rest van hun leven missen.
Maar een zwangerschap is meestal loodzwaar voor het lichaam van de vrouw. Het vraagt het uiterste van het lichaam op alle mogelijke manieren. Veel vrouwen kampen met bekken en/of rugproblemen tijdens de zwangerschap. De hormonen kunnen zorgen voor extreme vermoeidheid, misselijkheid en mentale instabiliteit. En veel vrouwen houden restschade zoals incontinentie over aan de bevalling. Er loopt hier niet voor niks een zwangerschaps klaag topic. En er wordt zelfs geregeld medisch ingegrepen omdat een vrouw het niet langer aankan (inleiden).
Ja het is bijzonder dat er een baby in een mensenlichaam kan groeien, maar ik zie het niet als voorrecht dat ik dat wel kan en mijn man niet. En wat mij betreft is een ei leggen en samen uitbroeden net zo bijzonder.
@TO je schrijft dat je een kleinere kinderwens hebt dan je man, maar je schrijft ook nu geen kinderen te willen. Wil je ze nu niet, omdat de omstandigheden voor jou ontbreken of wil je ze nu niet omdat de wens nu ontbreekt? En als die wens er nu niet is, is die er dan wel ooit geweest waardoor je het durft als iets tijdelijks te zien? Of hoop je dat die ooit nog komt?
Aan de ene kant schrijf je namelijk over de omstandigheden waarom je nu niet wilt, maar tegelijkertijd lees ik nergens een echte kinder of moederschapswens in jouw posts. Het lijkt mij belangrijk dat je hierover eerlijk durft te zijn naar jezelf, maar ook naar je man. Zodat hij ook weet waar hij aantoe is.
Lollypopje schreef op 28-02-2023 om 08:25:
@TO je schrijft dat je een kleinere kinderwens hebt dan je man, maar je schrijft ook nu geen kinderen te willen. Wil je ze nu niet, omdat de omstandigheden voor jou ontbreken of wil je ze nu niet omdat de wens nu ontbreekt? En als die wens er nu niet is, is die er dan wel ooit geweest waardoor je het durft als iets tijdelijks te zien? Of hoop je dat die ooit nog komt?
Aan de ene kant schrijf je namelijk over de omstandigheden waarom je nu niet wilt, maar tegelijkertijd lees ik nergens een echte kinder of moederschapswens in jouw posts. Het lijkt mij belangrijk dat je hierover eerlijk durft te zijn naar jezelf, maar ook naar je man. Zodat hij ook weet waar hij aantoe is.
Ik weet niet of @TO voor mij is (ben nieuw hier) maar het is voor mij nu de vrijheid dat ik heel belangrijk is. Ik heb meer tijd nodig heb ik het gevoel. Ik ben al boven de 30 en mijn man wil niet lang wachten meer. Ik voel momenteel een tijdsdruk. Iedereen om mij heen krijgt nu kinderen en je voelt je bijna apart omdat je zelf die drang nu nog moet hebt.
TO = topic opener, soms wordt ook wel TS (topicstarter) geschreven. Dus dat ben jij inderdaad, Maxan32 
Maxan32 schreef op 28-02-2023 om 09:20:
[..]
Ik weet niet of @TO voor mij is (ben nieuw hier) maar het is voor mij nu de vrijheid dat ik heel belangrijk is. Ik heb meer tijd nodig heb ik het gevoel. Ik ben al boven de 30 en mijn man wil niet lang wachten meer. Ik voel momenteel een tijdsdruk. Iedereen om mij heen krijgt nu kinderen en je voelt je bijna apart omdat je zelf die drang nu nog moet hebt.
TO betekent Topic Opener, dus dat ben jij inderdaad
Als ik je goed lees is de wens nooit echt (sterk) aanwezig geweest en altijd iets voor later. De vraag is echter, wanneer is later? Je bent boven de 30 en de wens is er nog niet. Gaat hij dan uberhaupt nog komen? En hoop je dat voor jezelf of voor je man? Ik snap wel dat je man niet heel lang wil wachten en daarom is het goed voor jezelf te onderzoeken of het ooit wel komt?
Maxan32 schreef op 28-02-2023 om 09:20:
[..]
Ik weet niet of @TO voor mij is (ben nieuw hier) maar het is voor mij nu de vrijheid dat ik heel belangrijk is. Ik heb meer tijd nodig heb ik het gevoel. Ik ben al boven de 30 en mijn man wil niet lang wachten meer. Ik voel momenteel een tijdsdruk. Iedereen om mij heen krijgt nu kinderen en je voelt je bijna apart omdat je zelf die drang nu nog moet hebt.
Laat je zeker niet dwingen!! Als jij echt voelt dat je het niet wilt; doe het dan niet. Dat je je onzeker voelt en je afvraagt of je het allemaal wel aankan en of het geen blok aan je been zal zijn (ja dat zal het zeker zijn; de vraag is of je dat nog zo voelt want het wordt zo eigen<3), maar je moet het wel voelen:'Ja, ik wil een kind'. Echt. Doe het anders niet. En laat je vooral geen schuldgevoel aanpraten. Je bent 32, denk ik? Je hebt echt nog wel een paar jaar.
