Waarom willen mannen vader worden?
Hoi allemaal,
Ik ben getrouwd en mijn man heeft een sterke kinderwens. Bij mij is dat vele malen minder. Ik geniet van het leven en mij vrijheid en zie vaak kinderen als een blok aan mijn been. Ik weet dat andere anders over nadenken, maar dit is hoe ik mij voel.
Dit onderwerp speelt een belangrijke rol in onze huwelijk. In mijn ogen geef je als vrouw veel meer op dan als man. Je lichaam, 9 maanden niet kunnen eten en drinken wat je wilt en iedereen verwacht van de moeder dat ze daarna minder werkt enzovoort. Ik wil heel graag proberen te begrijpen waarom mannen nu zo graag vader willen worden. Je kunt immers staan en gaan waar je wilt, het is niet per se een “must” zoals bij vrouwen en leeftijd speelt een mindere belangrijke rol.
Van vrouwen weet ik het inmiddels wel waarom ze dat willen, maar voel vrij om ook te antwoorden. Ik vraag dit omdat ik mijn man ook beter probeer te begrijpen.
Alvast bedankt.
Mevrouw75 schreef op 03-03-2023 om 20:44:
[..]
Omdat het ontkent waar het niet eigen schuld dikke bult is. De werkelijkheid is vele malen minder simplistisch dan geschetst wordt. En misschien is het wel een trauma, ik ben echt keihard overal tegenaan gebotst, maar ik weet zeker dat ik niet de enige ben bij wie het niet eigen schuld dikke bult, je zet zélf die bammetjes neer en je bent zélf met een luiwammes getrouwd, is.
Volgens mij wordt er hier van twee kanten heel makkelijk geroepen.
Als ik sommigen moet geloven zijn mannen niet in staat om net zoveel als de moeder voor hun kinderen te zorgen. En als ik anderen moet geloven is dat dan volledig de schuld van de vrouw.
Feit is dat je met twee personen te maken hebt die ieder hun eigen ideeën hebben over de invulling van het ouderschap. Soms komen die ideeën aardig overeen en soms botst het gigantisch. Daar kan je het vooraf uitgebreid over hebben, maar vaak kom je daar pas echt achter als er kinderen zijn. Ik ben bijvoorbeeld echt niet de moeder geworden die ik verwacht had te zullen zijn. En ik heb een kant van mijn man leren kennen, die ik daarvoor ook nog niet had gezien. Beiden zowel positief als negatief.
Koekie1980 schreef op 03-03-2023 om 18:45:
[..]
In principe wel, maar zie toch echt in mijn eigen vriendenkring dat de moeders naast werken ook t complete huishouden runnen, speelafspraken, kinderfeestjes, tandarts, logopedie, zwemles blabla... En vader doet daarin minder en vooral de leuke dingen. Uiteraard meestal wel meer uren werken. Een papadag is vooral leuk, bij een "maandag" worden ook de boodschappen en strijkers gedaan.
Wel denk ik dat moeders t graag doen en hun man "minder vertrouwen". Of graag willen dat vaders t precies op hun manier doen en zich wat meer zorgen maken. Dus het daarom liever op zich nemen. "Eigen schuld" klinkt wat hard, maar hopelijk begrijpen jullie hoe ik t bedoel
Voorbeeld; ik ben al vaker met mijn vriendinnen een weekend weg geweest, thuis staan dan de tupperware bakjes eten klaar, kleren per dag al klaargelegd want onze Sofie zou eens met een roze rokje en groene maillot de deur uit gaan, ziet er niet uit. Terwijl de vaders denken: als ze maar warm genoeg aangekleed zijn, de rest zal wel.
Ook met een gezamenlijke bbq staan de mannen bij elkaar met een biertje en zien die kids niet eens meer. Terwijl de moeders bezig zijn met borden vol scheppen, vlees voor ze snijden, snoeten poetsen etc.
Vandaar dat ik t ermee eens ben dat ik liever vader zou zijn dan moeder. Of je eigenlijk beiden niet 😜
Ik bedoelde mamadag & strijkwas 🤣
Gisteren bij "Help mijn man is klusser" een man die (nog) geen vader wilde worden. Interessant!
Ik vind vader zijn fantastisch! Lekker met de kinderen spelen en leuke dingen doen!
Mevrouw75 schreef op 01-03-2023 om 09:05:
[..]
Ik ben echt geïntrigeerd door jouw vraag. Waarom wil je zo graag weten waarom mannen zo graag vader worden als het gaat om je eigen twijfel?
Niet per se over mijn eigen twijfel. In het algemeen en in mijn kring als ik die vraag aan vrouwen stel krijg ik een antwoord. Bij mannen heb ik het minder gevraagd en vind het ook misschien lastiger, ik weet het niet. Ik zie vaak genoeg nog dat vrouwen inderdaad toch meer doen in de opvoeding dan mannen, of het gaat het makkelijker af. En ik ben benieuwd hoe mannen hier in staan. Waarom willen zij kinderen krijgen?
Tot op heden als een man zegt dat hij geen kinderen wilt is het prima en als vrouw word je heel raar aangekeken. Ik heb mijn twijfels in het verleden geuit en ik hoorde alleen maar, komt nog wel, jouw eierstokken gaan ook rammelen en zulke dingen. Ik hoor nooit iemand zo iets zeggen tegen een man. Mannen hebben overigens ook meer tijd dan vrouwen, misschien kunnen zij later een keuze maken?
Wij vrouwen hebben helaas een houdbaarheidsdatum, ook iets wat heel vervelend is om te horen.
Gingergirl schreef op 01-03-2023 om 16:09:
[..]
Tja...dit is een forum voor ouders nietwaar ....en er wordt door TO gevraagd aan mannen met kinderen of zij haar uitleg kunnen geven over waarom zij vader willen worden. TO heeft niet gevraagd of alle kinderloze mensen hier een promotie praatje willen houden over wat er zo leuk is aan geen kinderen hebben. Wees welkom maar nu gaat het wel erg off topic.
TO; ik heb het aan mijn man gevraagd voor je; voor hem was de reden van vader willen worden; omdat hij kinderen erg leuk vindt, het een enorme verrijking vindt en graag een eigen familie wilde maken, de levensloop mee willen maken. Ons leven was geweldig zonder kinderen en fantastisch met onze kinderen.
Dank je wel voor een antwoord 
Temet schreef op 01-03-2023 om 16:51:
Maxan, ik heb een hele rits berichten overgeslagen want toen ik even niet oplette is dit draadje ontploft. Dus misschien zeg ik iets wat al tien keer is gezegd, in dat geval sorry.
Als je man een duidelijk uitgesproken kinderwens heeft, dan ben jij nu in een uitstekende onderhandelingspositie. Van vrouwen wordt mbt het moederschap van alles verwacht en verlangd. Dat is allemaal cultuur, er is geen enkele reden waarom vrouwen het gros van de verzorgings- en huishoudtaken op zich zouden moeten nemen (met uitzondering van borstvoeding). Dat veel vrouwen zich blijmoedig daarin schikken kan waar zijn, het kan ook zijn dat veel van die vrouwen zich maar neerleggen bij de feitelijke situatie omdat het nou eenmaal niet anders is, maar jouw zorgen zijn terecht. Dus leg aan je man je zorgen voor, en probeer zijn goede intenties in klinkende munt - ofwel: harde afspraken - om te zetten. Als je aan kinderen begint, dan alleen met de afspraak dat hij ook de helft van de zorg en de huishoudtaken - inclusief alle logistiek eromheen! - voor zijn rekening neemt. Niet dat jij de hoofdverantwoordelijke bent en hij je helpt. En dat structureel, niet alleen tijdens een periode van ouderschapsverlof. Ja, dan doet hij meer dan het gros van de heteromannen. Daar krijgt hij misschien vervelende opmerkingen over. Net zoals jij vervelende opmerkingen krijgt over het feit dat jij niet mee kan met het bezoek van school aan de kinderboerderij. Maling aan hebben, alletwee. Smeed het ijzer nu het heet is, want als het kind er eenmaal is dan moet je alle zeilen bijzetten om niet in de val van de cultuurgebonden verwachtingen te trappen.
Tenzij je gewoon echt ten diepste geen kinderen wilt en al je zorgen eigenlijk vooral een rationalisering zijn van een gevoel dat je het echt niet wilt. Dan moet je aan dit gesprek niet eens beginnen. Dan moet je aan je man duidelijk maken dat je geen kinderen wilt, nu niet en nooit niet, en dat hij, als hij kinderen wil, die met een andere vrouw zal moeten krijgen.
Temet bedankt voor je antwoord, heel mooi geschreven. Als ik 100% wist dat ik geen kinderen wilde dan zou ik niet zo over praten of vragen. Wat je aangeeft heb ik mijn man al verteld. Ik zei ook, van dat hij ook zeker evenveel moet doen vooral in het begin. Die hele babyfase vind ik denk ik het lastigste en blijf te veel daar in hangen. Zodra kinderen 2 jaar en ouder zijn vind ik ze heel leuk en blijkbaar kan ik er steeds beter mee omgaan (of naja ik durf nu meer) en zegt iedereen dat ik mij nergens zorgen over moet maken. Kan zijn dat ik aan mezelf twijfel of ik het kan, of ik mezelf niet kwijtraak daarna.
En de hele topic is inderdaad ontploft. Ik heb paar dagen niet kunnen lezen en ben nu alles aan het inhalen.
Maxan32 schreef op 07-03-2023 om 13:32:
[..]
Temet bedankt voor je antwoord, heel mooi geschreven. Als ik 100% wist dat ik geen kinderen wilde dan zou ik niet zo over praten of vragen. Wat je aangeeft heb ik mijn man al verteld. Ik zei ook, van dat hij ook zeker evenveel moet doen vooral in het begin. Die hele babyfase vind ik denk ik het lastigste en blijf te veel daar in hangen. Zodra kinderen 2 jaar en ouder zijn vind ik ze heel leuk en blijkbaar kan ik er steeds beter mee omgaan (of naja ik durf nu meer) en zegt iedereen dat ik mij nergens zorgen over moet maken. Kan zijn dat ik aan mezelf twijfel of ik het kan, of ik mezelf niet kwijtraak daarna.
En de hele topic is inderdaad ontploft. Ik heb paar dagen niet kunnen lezen en ben nu alles aan het inhalen.
Ik denk wel dat het lastige is dat in die baby fase meestal ook meer bij de vrouw terecht komt. Borstvoeding is zo’n ding bijvoorbeeld, sommige baby’s willen wel 12 keer op een dag drinken. Maar die babytijd duurt maar even natuurlijk.
Madamecannibale schreef op 07-03-2023 om 14:27:
[..]
Ik denk wel dat het lastige is dat in die baby fase meestal ook meer bij de vrouw terecht komt. Borstvoeding is zo’n ding bijvoorbeeld, sommige baby’s willen wel 12 keer op een dag drinken. Maar die babytijd duurt maar even natuurlijk.
En je hoeft ook geen borstvoeding te geven, als je dat niet wilt.
Maar de zwangerschap, bevalling en het bijbehorende herstel kun je niet zomaar overslaan natuurlijk.
Maxan32 schreef op 07-03-2023 om 13:32:
[..]
Temet bedankt voor je antwoord, heel mooi geschreven. Als ik 100% wist dat ik geen kinderen wilde dan zou ik niet zo over praten of vragen. Wat je aangeeft heb ik mijn man al verteld. Ik zei ook, van dat hij ook zeker evenveel moet doen vooral in het begin. Die hele babyfase vind ik denk ik het lastigste en blijf te veel daar in hangen. Zodra kinderen 2 jaar en ouder zijn vind ik ze heel leuk en blijkbaar kan ik er steeds beter mee omgaan (of naja ik durf nu meer) en zegt iedereen dat ik mij nergens zorgen over moet maken. Kan zijn dat ik aan mezelf twijfel of ik het kan, of ik mezelf niet kwijtraak daarna.
En de hele topic is inderdaad ontploft. Ik heb paar dagen niet kunnen lezen en ben nu alles aan het inhalen.
Dat worden ze vanzelf, maar die 1e jaren moet je door.
Net zoals je moet leren voor een diploma, ingewerkt moet worden bij je nieuwe baan, verhuizen en klussen voor afgaat aan een nieuw huis, toe werken naar een relatie investeren kost en een relatie goedhouden inzet kost.
Daarnaast mag je ook vertrouwen dat de meeste mensen hun eigen kroost vanzelf accepteren/van houden. Wat je voelt voor andere kinderen valt in het niet tov je eigen kinderen. Ik snap de twijfel en de moeite wel; het is erg definitief. Ik wens je wijsheid en dat het antwoord duidelijk wordt
ik heb eigenlijk maar 1 vraag, namelijk waarom niet?
Dven88 schreef op 08-03-2023 om 12:48:
ik heb eigenlijk maar 1 vraag, namelijk waarom niet?
Omdat het me teveel tijd, energie en geld kost. Geen zin om verantwoordelijk te zijn voor een ander wezen, om dat andere wezen op te moeten opvoeden terwijl ik in die tijd ook leuke dingen kan doen. Ik geen zin heb om me te committeren aan dat andere wezen naar sport, clubjes, vriendjes etc te moeten brengen, om zooi en kots van een ander op te ruimen, omdat ik wil kunnen uitslapen als ik daar zin in heb, omdat ik niet meer tijd kwijt wil zijn aan huishouden/wassen doen, ik geen druk kind om me heen wil, ik geen zin heb om uren te moeten doen over lunch en avondeten als ik een kind blijk te hebben die moeilijk eet (hier weleens gelezen in een topic), op vakantie iets wil doen waar ik blij van wordt, niet wat bij een kind van een bepaalde leeftijd past etc
' Ik zei ook, van dat hij ook zeker evenveel moet doen vooral in het begin."
Dat 'vooral in het begin' moet er af. En hou scherp in het oog dat huishoudelijk werk en planning rond zorg en huishouden ook evenredig moet worden verdeeld, dus niet alleen de directe zorg voor/contact met je kind. Ook dingen als het plannen van het avondeten, het regelen van de glazenwasser en het kopen van cadeautjes voor verjaarspartijtje. Onder nog veel meer...
Cala schreef op 08-03-2023 om 14:39:
[..]
Omdat het me teveel tijd, energie en geld kost. Geen zin om verantwoordelijk te zijn voor een ander wezen, om dat andere wezen op te moeten opvoeden terwijl ik in die tijd ook leuke dingen kan doen. Ik geen zin heb om me te committeren aan dat andere wezen naar sport, clubjes, vriendjes etc te moeten brengen, om zooi en kots van een ander op te ruimen, omdat ik wil kunnen uitslapen als ik daar zin in heb, omdat ik niet meer tijd kwijt wil zijn aan huishouden/wassen doen, ik geen druk kind om me heen wil, ik geen zin heb om uren te moeten doen over lunch en avondeten als ik een kind blijk te hebben die moeilijk eet (hier weleens gelezen in een topic), op vakantie iets wil doen waar ik blij van wordt, niet wat bij een kind van een bepaalde leeftijd past etc
Dat zijn goede redenen om geen kind te willen.
