Teken petitie voor behoud van de thuisbevalling

Ik vind het een afschuwelijke link rembrand

treurig eenzijdig ook. Ik kan me niet voorstellen dat een weldenkend persoon blindelings dit soort loze artikelen volgt.

En ik heb goede voorlichting gehad over hoe je pijn moet "opvangen" en wat een gotspe is dat!

Niemand kan je voorbereiden op zo'n pijn en dat is echt niet af te leiden met romantische kaarsjes langs het bad of esoterische oliën die zogenaamd wee-opwekkend zijn.

Ik zie nu al op tegen de derde bevalling en dat lijkt me toch ook niet de bedoeling.
Wij voelden ons destijds trouwens ook uitermate geschoffeerd en onder druk gezet om af te zien van pijnbestrijding.

En de vereniging "Samen bevallen" bedient zich mijns inziens van dezelfde emotionele chantagemiddelen als mijn verloskundige destijds. Je licht vrouwen eenzijdig en foutief voor en praat ze een schuldgevoel aan dat ze zelfs maar over pijnbestrijding hebben nagedacht en dan maak je ze ook nog wijs dat het hun gevoel van eigenwaarde ten goede komt.

Ik vind het hele artikel propagandistisch geneuzel en ik denk dat het beter is dat de mensen die dit geschreven of "onderzocht" hebben en/of dit onderschrijven niet meer in de buurt van prille zwangeren komen.

Als je wilt bevallen zonder pijnbestrijding prima, als je als vrouw meerdere malen aangeeft dat je een ruggenprik wilt heb je je als verloskundige daar gewoon naar te voegen.

Kiki

Ik neem zonder meer van je aan dat bij veel vrouwen het gewoon niet te doen is, maar misschien wil je dan van mij aannemen dat sommigen het wel redden puur op ontspanning en goede ademhaling. Ik vind de link ook eenzijdig, maar laten we niet toegaan naar een situatie dat vrouwen wordt aangepraat dat bevallen zonde pijnstilling onmogelijk is.

Nee fio

dat ben ik best met je eens, maar dat moet vrije keus zijn. Momenteel is het de andere kant op dat vrouwen worden aangepraat dat het een halve misdaad is om pijnbestrijding te willen.

En ik vind gewoon niet dat iemand die zich hier als deskundige profileert op het gebied van baby's, borstvoeding en kennelijk ook op het gebied van bevallen dit soort propaganda moet plaatsen.

Er zijn zat mensen die onzeker zijn en veel minder kritisch.

Dames

Ik heb gisteren duidelijk op het verkeerde tijdstip zitten posten.
Als jullie meer ( en betere info ) willen ga ik mijn best doen om het bij elkaar te verzamelen. Omdat er ook opgemerkt is dat de discussie niet deze kant op zou moeten gaan heb ik mijn twijfels hier nog over.
M.

Vic - endorfine

Hoi Vic,

Dat kunnjr voelen. Ik herinner me bij mijn eerste bevalling dat ik tussen de weeën door heel suf was en steeds wegzakte. Dat waren volgens mij de endorfinen.

Liora

Even een nieuw draadje openen denk ik??

Iedere bevalling is anders

Er zijn mensen die makkelijk kunnen bevallen zonder pijnbestrijding, die krijgen pas flinke pijn bij 9 cm en vinden dan dat mensen die bij 1 cm al groene sneeuw zien en pijnbestrijding nodig hebben als, flauw, en als: dan moet je je maar beter ontspannen.

Je stelt je niet aan als je een ruggenprik wil, omdat de buurvrouw toevallig heel gezellig en vrolijk thuis bij kaars licht is bevallen zonder ook maar 1 paracetamol.

Je bevalling is dan gewoon anders,

mensen die zeggen: "ik heb het in 1,5 uur gedaan" kan ik bijna wel wurgen, een bevalling overkomt je, ik heb het ervaren als een lichaam waar je geen controle meer over hebt.

Ik heb 3 totaal verschillende bevallingen gehad, en het meest traumatische vond ik bij de eerste bevalling dat er niet naar me werd geluisterd, en dat er mensen aan mijn bed stonden "ach mevrouwtje stelt u zich eens niet zo aan"
later bleek dat de ruggenprik die ik had gehad niet goed zat, waardoor mijn benen volledig gevoel loos waren maar waardoor ik verder alles voelde. Fijn dat ze daar net voor de KS achter kwamen..

Pijnbestrijding

Tjonge, alleen al aan het bijlezen van mijn eigen draadje ben ik zo drie kwartier bezig geweest Maar na een hectisch volle feestjes- en afscheid-groep8-week begin ik weer enigszins bij te komen en wil ik graag nog even terugkomen op een paar dingen.

Ten eerste over die pijnbestrijding: ik ben in principe met jullie eens dat iedereen die dat wil pijnbestrijding moet kunnen krijgen. Maar zelf hoor ik bij de vrouwen die van tevoren niet weten wat ze tijdens de bevalling willen. Ik begon vol zelfvertrouwen aan mijn bevalling (in het ziekenhuis wegens medische indicatie - niet dat er een gynaecoloog bij was), en binnen een uur riep ik al wanhopig om pijnbestrijding. Die kreeg ik niet. Na nog een uur of twee begonnen mijn eigen endorfinen te komen, en werd mijn bevalling werkelijk waar een schitterend hoogtepunt. Niet omdat ik geen pijn meer voelde trouwens, maar vanwege juist een fantastisch gevoel dat er een aardverschuiving in mijn lijf plaatsvond waar ik mij ten volle bewust van was en waar ik ondanks alles de regie over had. Het meest fantastische wat ik ooit ervaren heb. Ik geloof dat ik dit nu calvinistisch moet noemen, of dat ik te veel emotioneel raaskal, maar ik kan er niks aan doen, ik ben achteraf zo blij dat ik geen pijnbestrijding heb gekregen.

En deze ervaring schrijf ik niet om pijnbestrijding te bagatelliseren, maar juist om aan te geven hoe moeilijk dat ligt. Werkelijk, ik heb erom gevraagd, maar dat was toch niet wat ik blijkbaar wilde. Ik wist niet wat ik wilde.

(Ik heb trouwens vier keer in mijn leven een epiduraal gehad, voordat ik kinderen had, dus ik weet goed hoe dat voelt.)

Ik geloof dus óók in de filosofie van: niet meteen pijnbestrijding geven na de eerste wee. Sommigen van jullie vinden dit denigrerend en calvinistisch, maar serieus, hoe kun je als vrouw die aan haar eerste bevalling begint weten wat je te wachten staat? Er zijn toch genoeg vrouwen zoals ik, die euforisch worden van bevallingen? Of ben ik - naast Massi - dan echt de enige. En heb ik nu meteen geen recht van spreken meer, zeker .

Nee, maar serieus, ik vind het echt iets wat je niet kúnt weten, tenzij je al eerder bevallen bent, en dan nog, want je volgende bevalling is toch weer totaal anders.

Van tevoren kiezen voor pijnbestrijding is zoiets als voordat je ooit seks hebt gehad alvast definiëren welke standjes je zeker wel en zeker nooit wilt proberen. Zoiets ontwikkelt zich toch, je kunt dat niet van tevoren weten, en je moet soms ook ergens doorheen om erachter te komen dat er dingen zijn die je lekker vindt die je nooit had gedacht. Natuurlijk zijn er zat mensen die van tevoren precies weten waar waar hun grenzen liggen. Maar voor mij geldt dat niet, en ik denk voor veel vrouwen niet.

Een bevalling is voor mij iets vergelijkbaars, maar dan in geconcentreerde vorm.

Nou ja, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de extra risico's die je neemt voor je baby, maar daar hebben anderen het al over gehad.

De rest zet ik wel in een andere posting.

Margje

Prenatale sterfte en thuisbevalling

Biene schreef ergens over het hoge prenatale sterftecijfer in Nederland:

"De eerste keer dat deze cijfers werden gepresenteerd waren er veel verschillen in de manier van tellen in de verschillende landen, maar die verschillen zijn nu veel kleiner. Onder professionals is er nu niemand meer in Nederland die betwist dat de sterfte hier hoger is (afgezien van Frankrijk en Estland)."

Ik heb mijn vriendin gevraagd, die dit onderzoek ook bijhoudt, of zij het hier mee eens is. Ze schrijft mij dit terug:

"De PRN cijfers zijn niet goed te vergelijken omdat Nederland ook kinderen van 500 gm mee telt. De meeste landen tellen vanaf 1000 gm. Ook hebben wij een vriendelijker beleid naar prematuren die we niet kost wat kost in leven houden zoals de Duitsers dat doen. Wij zijn erg goed in het registreren, elk dood kind gaat mee in de registratie. Volgens de Europese cijfers scoren wij erger dan Hongarije. Sorry hoor, maar het is daar een puinhoop, ze registreren haast niets, daar kan je Nederand niet mee vergelijken." En ook: "Dit is niet alleen de blik van verloskundigen, want véél gynaecologen zijn het hier eens".

Daar noemt ze dus nog wel een paar punten die volgens mij nog niet langs gekomen waren. Dat er een hoog sterftecijfer is: Soit, blijkbaar. Maar er zijn mogelijk nog andere oorzaken dan alleen ons thuisbevallingssysteem.

"Het probleem zit 'm in de overdracht, dat is duidelijk. Dat ligt aan allerlei zaken.", zegt mijn vriendin. En dat is eigenlijk wat Manda al eerder zei, en Fiorucci geloof ik ook: je zou in Nederland toe moeten naar een systeem met het beste van beiden, en dat is niet: alles naar het ziekenhuis brengen. Verloskundigen zijn erg goed in het begeleiden van 'gewone' bevallingen. Gynaecologen daarop inzetten vraagt een verschuiving in expertise die niet nodig is, als je de verloskundigen volwaardig inzet. En als je verloskundigen erbij betrekt, kun je ook de thuisbevalling in stand houden, en waar dat niet mogelijk is kraamhotels/kraamklinieken.

Ik ben het niet helemaal met Biene eens dat de thuisbevalling een 'lieverkoekje' is wat je meteen kunt wegstrepen in het kader van "alleen het resultaat telt". Hoe Beatrijs Smulders hier ook verguisd wordt (en toegegeven, alleen al de geur van wierook zou me onpasselijk maken tijdens een bevalling), ik geloof toch dat er vrouwen zijn die beter bevallen in hun eigen slaapkamer of huis, waar ze alles kennen. Ik behoor daar zelf in elk geval toe (mijn fantastische ziekenhuisbevalling ten spijt). En een ontspannener bevalling is een makkelijkere bevalling met meer kans op een goed resultaat, vul ik zelf even in.

Mijn vriendin: "Het is eigenlijk al lang duidelijk dat er bij laag risico vrouwen geen verschil is in sterfte tussen thuis en zh. Echter in het ZH heb je een hogere kans op onnodige interventies (Buitendijk), ook is het duurder (Engels onderzoek) en zijn vrouwen minder tevreden ( ’09 Rijnders)."

Ik zou nog verder kunnen uitwijden over het onderzoek wat er gedaan is waaruit die sterftecijfers rolden en de 'trial by media' die meteen volgde waarmee de thuisbevalling en het verloskundigensysteem als boosdoeners werden aangewezen. (Die term 'trial by media' heb ik trouwens gepikt van Gerard Spong die dat gisteravond noemde n.a.v. die kwestie Strauss-Kahn vs. kamermeisje, maar dat geheel terzijde).

Maar dat gaat misschien wat ver, om dat hier nu ook nog eens allemaal neer te zetten.

Margje
Dat is dus niet de conclusie die je moet/kunt trekken.

Verloskundige liet mij kiezen

Mijn eerste bevalling is 15 jaar geleden thuis met verloskundige. Ja ik wilde op gegevn moment ook pijnbestrijding. Waarop. Verrloskundige zei: "dat kan maar dan moeten we naar het ziekenhuis, dat kan/mag thuis niet. De keuze is aan jou, probeer het anders nog even vol te houden, lukt dat niet dan gaan we." alleen al weten dat ik het dus zelf in. Hand had, ik zou beslissen wanneer nar het zoekenhuis voor pijnbestrijding gaf mij al zon gevoel van controle dat ik het op een of andere manier toch heb volgehouden ( had geen zin in verkassen naar ziekenhuis, pijn was eigenlijk voor mij nog wel te harden). Ik ben nog blij met die verloskundige die mij gewoon serieus nam in mijn pijn en de keuze bij mij neerlegde. Het was achteraf niet nodig maar ik had de controle!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app

Margje, met alle respect

nog afgezien van het feit dat ik niemand ken die euforisch raakte van zijn/haar bevalling, vind ik het nogal wat om andere vrouwen pijnbestrijding te ontnemen omdat jij er euforisch van werd. Het is niet aan jou om te bepalen dat vrouwen geen pijnbestrijding bij de eerste wee mogen hebben. Jij wil(de) het niet voor jezelf en dat is prima, andere willen het wel en dat is OOK prima.

De bevalling zelf heb ik uitermate naar ervaren beide keren. Ik voelde me weinig serieus genomen en ik had het gevoel geen controle te hebben over wat IK wilde. Wat voor mij echt een akelige ervaring is, want ik ben een controlfreak.

De reden waarom ik me weinig serieus genomen voelde is inderdaad het bijkans weigeren van pijnbestrijding en het dedain waarop ze mijn man vertelde dat ik zelf mijn eigen bevalling zwaarder ervoer dan hij was en dat hij mij niet naar de mond moest praten. Om het bij de nabespreking dan wel zelf een zware pittige bevalling te nomen, mijn man voelde zich zwaar voorgelogen en belazerd en ik voelde me gekleineerd.

Ik vind het respectloos om voor andere vrouwen te beslissen dat ze maar geen pijnbestrijding moeten nemen omdat ze anders wellicht dat "euforische gevoel" missen.

Geef gewoon een keuze zoals de verloskundige van Ekeim en bemoei je er verder niet mee en laat je oordeel voor je

Kiki, wat zeg je nou weer

Ik heb toch niet gezegd dat je vrouwen pijnbestrijding moet onthouden omdat IK het liever niet gehad had willen hebben? Juist niet. Maar daar is iedereen het volgens mij wel over eens in deze draad (dat er keuze zou moeten zijn).

Ik probeer juist iets toe te voegen door te zeggen dat het niet zo makkelijk is dat iedereen van tevoren weet wat ze wil.

En om dan "met alle respect" mijn reactie te bagatelliseren tot een enkele zin die jij eruit pikt vind ik nogal kort door de bocht.

De meeste mensen hier gebruiken hun eigen ervaringen om hun standpunt of perspectief te illustreren. Ik doe niet anders. Ik had nog niet gehoord in deze draad (behalve van Massi) dat een bevalling niet altijd een pijnlijke bedoening is die je liefst snel vergeet. Vandaar.

Margje

Ps kiki

Alsof jij je zo genuanceerd uitlaat.

"En ik heb goede voorlichting gehad over hoe je pijn moet "opvangen" en wat een gotspe is dat!"

Omdat het voor jou niet werkte is het een gotspe?

Ik was er blij mee. Ik had erg veel aan de verloskundige die mij bijstond en me erin coachte, wat resulteerde in die inderdaad euforische bevalling.

Beter ontspannen leidt tot beter baren, ook al werkt dat niet voor iedereen. Maar voor degenen voor wie het wel werkt is het beter dan pijnbestrijding.

Margje

Als het niet hoeft...

Ons eerste kindje was al overleden toen het geboren moest worden. De baarmoedermond was totaal nog niet rijp voor een bevalling dus de weeën moesten sowieso opgewekt worden. In eerste instantie gebeurde dat 'gewoon' via een infuus. Aanvang hiervan was op woensdag. Deze manier van inleiden sloeg niet aan. (wel weeën, maar amper een centimetertje resultaat) Vervolgens werd er een gel in de baarnmoedermond aangebracht wat er schot in moest brengen... geen resultaat. Ik was er toen (vrijdag)helemaal doorheen om eerlijk te zijn. Zondag er na heb ik onder narcose een tampon ingebracht gekregen waarin ook weeënopwekkend spul zat. Een paardenmiddel. Dat werkte! En maandag ben ik bevallen van ons zoontje. De gynaecoloog vond dat ik geen pijn hoefde te lijden bij deze tja... toch vrij zinloze bevalling. Een hoop ellende waar ik geen levend kind aan over zou houden. Ik weet niet meer wat ik kreeg, zou morfine kunnen??, maar ik beviel totaal pijnloos van ons zoontje. Ik vond het een onwerkelijk moment. Zonder iets van de geboorte te voelen op een warm flubberig iets na was de bevalling voorbij. Aan een kant was ik blij dat ik inderdaad geen pijn had gevoeld. Ik was met de arts eens dat ik bij deze bevalling geen pijn hoefde te lijden. En toch denk ik dat deze bevalling mij juist in mijn mening gesterkt heeft dat een normale bevalling best een beetje zeer mag doen. Ik heb het daarbij natuurlijk niet over een helse pijnen, uiteraard wens ik die niemand toe. Maar ik vind, voor mijzelf, dat je best mag merken dat er gewerkt wordt en dat dat veel doet met je lijf. Zeker omdat je de geruststellende wetenschap hebt dat het ook weer voorbij gaat. Ik lees net wat Margje hiervoor heeft geschreven en ik zie dat zij haar bevallingen ook zo beleefd heeft. Juist het alles zo puur beleven... ik zou dat niet willen afvlakken met een ruggeprik. Net als Margje denk ik dat een vrouw tijdens de bevalling onverwacht haar grenzen veel verder kan leggen dan ze van te voren had gedacht. Haha, net als bij seks ja

Kiki

op het moment dat ik mijn dochter, warm en nat, in mijn armen kreeg, meteen nadat ze geboren was, was ik toch echt even op een andere planeet dan de rest van de mensen in de verloskamer. Ik had nog nooit zoiets verrukkelijks gevoeld. Euforie is wel een goed gekozen woord daarvoor. Ik heb de hele nacht erna nog op die wolk gezweeft.

Aanvulling

dat euforische gevoel was dus ook een gevolg van het harde werk tijdens de bevalling zelf. Voor mij hoorde het een bij het ander.

Kaaskopje-euforie

Ik durf toch redelijk zeker te stellen dat de meeste moeders zich euforisch voelen ná de geboorte, hard gewerkt of niet.( En wat is hard gewerkt? Ik ben zelf kunstmatig ten top bevallen na een inleiding, ruggenprik en keizersnede, maar vind toch ook wel dat ik er wel wat voor over heb gehad , en euforischer dan toen heb ik me nooit meer gevoeld.

Snuggle's

Margje

Of ben ik - naast Massi - dan echt de enige.
Nee!)

Pijnbestrijding

Het stoort me dat de pijnbestrijdingscritici het steeds hebben over a priori pijnbestrijding, vóór of bij de eerste wee. Het is makkelijk scoren, want natuurlijk vinden we dat allemaal belachelijk. Maar het gaat nergens over, want hoeveel procent van de vrouwen zou nou werkelijk bij de eerste wee om pijnbestrijding vragen?

Thuisbevalling

En on topic: ik heb gezegd dat ik de petitie niet teken omdat ik de thuisbevalling geen doel op zich vind. Dat de thuisbevalling steeds minder plaats vindt (en daardoor minder mogelijk wordt) komt níet doordat iemand zegt dat hij minder veilig is. Dat zeg ik trouwens ook niet. Iets anders is dat het niet vast staat dat een eerstelijnsbevalling (of hij nu thuis of poliklinisch plaatsvindt) net zo veilig is als een bevalling onder verantwoordelijkheid van een gynaecoloog. Dat weet niemand, want die cijfers zijn er nog niet.

Margje, neem van me aan dat we het in Europees verband slecht doen. Misschien doen we het eigenlijk beter dan Hongarije, waar ze slecht registreren. Maar een sterfte die twee keer zo hoog is als het Europees gemiddelde wordt niet veroorzaakt door te goed registreren of prematuren onder de 1000 gram, er speelt een ander probleem (of meer) en het is goed dat daarnaar gezocht wordt.

Ik was laatst bij een congres waar dieper op de cijfers werd ingegaan, bijvoorbeeld door in te zoomen op de risico's bij specifieke subgroepen (waar verschillende registratiecriteria dan meteen een veel kleinere rol spelen) of verschillen tussen bepaalde landen, en ik vond de verschillen schokkend.

Sjonge

Ik merk dat ik steeds meer geirriteerd raak. Alhoewel het befin van deze discussie gaat over het al dan niet tekenen van een petitie, is deze discussie inmiddels aangekomen bij wel of geen pijnbestrijding. Uiteraard geen probleem als een draadje andere punten raakt. Maar sorry, wat een vooringenomenheid wordt hier getoond! Een vrouw mag best een beete hard werken, euforisch gevoel juist vanwege dat harde werken, bij het aanbieden van pijnbestrijding zou eigenlijk terughoudendheid voorop moeten staan. Werkelijk, is dit de tendens? Sorry, maar van dit soort opmerkingen raak ik geirriteerd. Ik heb vier bevallingen achter de rug, eerste en vierde met ruggenprik, tweede en derde zonder. Overigens, de epiduraal voor pijnverlichting bij een bevalling is anders dan een ruggenprik voor alternatief voor narcose. Ik kan jullie verzekeren: ik was euforisch ten top bij alle vier. Ik heb me verrekte hard uit het zweet gewerkt bij alle vier. Ik heb pijn gehad bij alle vier en ik heb alles bij elkaar gevloekt bij alle vier. Al dan geen pijnbestrijding had daarop geen invloed. Mijn vierde bevalling was de meest waardeloze. Waarom? Omdat er niet naar mij geluisterd werd, ik niet serieus genomen werd en de vk van het ziekenhuis het beter wist. Urenlang heb ik een weeenstorm gehad terwijl er geen ontsluiting kwam. Het infuus werd steeds meer open gezet, alle heftigheid nam toe maar pijnbestrijding? Ho maar. Letterlijk citaat:" maar mevrouwtje het is uw vierde en die rolt er zo uit". Pas na 13 uur kwam er een ruggenprik en kon ik ontspannen. Twee uur later werd mijn vierde geboren. Tot die 13 uur stond ik stijf van de stress, van de pijn en van onbegrip. Detailnis dat mijn tweede en mijn derde binnen 5 respectievelijk 3 uur geboren zijn. Mijn tweede is zonder pijnbestrijding geboren en ik heb erna nog dagen moeten herstellen. Tijdens de beballing bleek mijn blaas klem te hebben gezeten wat een helse pijn opleverde. Op het moment dat ik aangaf dit niet langer te kunnen volhouden gaf de gyn aan, dat ze dacht dat de helse pijn door de snelheid van de bevalling kwam. Ze wilde het nog 20 minuten aanzien en als er dan toch niet veel extra ontsluiting was dan zou pijnbestrijding volgen. Wat volgde was mijn kind. Alhoewel ik onwijs pijn heb gehad was de keuze van de gyn voor mij goed. Ze nam me serieus, legde uit waardoor de helse pijn kon komen en gaf toestemming indien de bevalling niet te snel zou gaan. Die bevalling heeft me een goed gevoel gegeven omdatber geluisterd werd. Maar het is wel de bevalling geweest waarna ik dagen heb moeten herstellen van de heftige pijnen.
Het klopt, je weet niet hoe een bevalling zal gaan, hoe snel of langzaam, hoe een vrouw zich zal voelen etc. Maar dat valt ook helemaal niet in een protocol te vangen. Ik vind goede en eerlijke voorlichting voor een bevalling op zijn plaats, waarna er respectvol met een barende ient te worden omgegaan. Wat voor de een geldt, geldt voor de ander niet en andersom. Maar respect tonen voor iedereen en iedereen vrij laten in de keuze, dat kan wel. Als jullie ervaring euforisch is en dat zonder pijnbestrijding dan is dat geweldig. Maar hang dat euforische gevoel niet aan het ontbreken van de ruggenprik op, zo zwart/wit is het niet.

Wat een spelfouten, excuses! Het toetsenbord van mijn telefoon is ook veel te klein voor dit soort lange berichten...

Valse verwachting

Heeft iemand het boek Valse Verwachting gelezen van Naomi Wolf, Engelse titel: Misconceptions? Het gaat over bevallen en zwangerschap in de VS. Daar wordt heel vaak zonder goede reden een ruggeprik gedaan en ook heel veel onnodige keizersnedes. Dat is echt iets wat we niet willen.

Ik vind ons systeem zo slecht nog niet. Als de thuisbevalling er de oorzaak van is dat wij zulke hoge babysterfte hebben, dan is het goed dat daar kritisch naar wordt gekeken.

Nu las ik op teletekst dat bij Creoolse Surinamers de babysterfte twee maal zo hoog is als bij ons gemiddeld, men weet nog niet waarom. Wellicht blijkt er toch een andere reden te zijn dan de thuisbevalling?

Verder niet zo relevant maar ik heb twee hele goede bevallingen gehad zonder pijnbestrijding, beide in het ziekenhuis. Ik voelde me beide keren serieus genomen.

Liora

Sascha

Ik ben volledig voor serieus nemen van elke vrouw en vooral te luisteren. Ik schreef al eerder dat ik vermoed dat miscommunicatie een grote rol speelt bij problemen rondom de bevalling. Maar dat neemt niet weg dat er ook een grote groep vrouwen is die de mazzel hebben dat het lukt zonder pijnbestrijding. Ik denk dat we ervoor moeten waken dat pijnbestrijding standaard wordt. het kent namelijk ook nadelen. Maar het feit dat ik dat vindt, wil niet zeggen dat ik het onzin vindt dat veel vrouwen het wel nodig hebben. Ik vind het jammer dat je het zo opvat.

Liora

Ik heb begrepen dat men vermoed dat het deels te maken heeft met zorgmijden van veel moeders uit vooral achterstandswijken.

Sascha

"Maar sorry, wat een vooringenomenheid wordt hier getoond! Een vrouw mag best een beete hard werken, euforisch gevoel juist vanwege dat harde werken, bij het aanbieden van pijnbestrijding zou eigenlijk terughoudendheid voorop moeten staan. Werkelijk, is dit de tendens?"

Nou, nee, dus. Dat is de "Smulders-insteek" die een jaar of 15 geleden populair werd/was en verloskundigen hebben jarenlang geprobeerd dit uit te dragen.

Maar tegenwoordig kan je dit niet meer zeggen, Smulders is passé en er wordt anders naar bevallingen aangekeken. Je ziet dat ook in deze draad gebeuren.

Ik ben het daar op zichzelf mee eens. Als procedures niet werken, als er grote missers ontstaan doordat verloskundigen of gynaecologen niet goed met elkaar communiceren, als er inschattingsfouten worden gemaakt, etcetera, etcetera. En pijnbestrijding is daar ook een onderdeel van: waarom pijn lijden als het niet hoeft.

Ik heb getwijfeld of ik het hier op zou schrijven, zoals ik de bevalling en de pijn van de weeën heb ervaren. Want ja hoor, daar heb je dat geluid weer, dat is soooo nineties. Maar alles wat ik er mee wil zeggen is: Gooi het kind niet met het badwater weg. Medicalisering van een bevalling, standaard in een ziekenhuis bevallen terwijl alles wat er gebeurt een natuurlijk proces is wat je eigen lijf kan afhandelen, dat stuit mij tegen de borst. En nogmaals: ik wil absoluut niet dat iedereen dat dus moet vinden.

En dat iedereen euforisch is na de bevalling, ja, gelukkig maar. Natuurlijk ben je euforisch, ook na een keizersnede. Zelfs bij adoptie, lijkt me. Voor mijzelf geldt: het moment halverwege mijn bevalling, waarop ik de pijn kon omzetten in controle, was voor mij een cruciaal moment wat ik niet had willen missen.

Dit is het enige geluid wat ik had willen toevoegen aan deze discussie. Het was/is geen waardeoordeel over anderen.

Margje

Fiorucci

Dat dacht ik al

Biene - pijnbestrijding

"Het stoort me dat de pijnbestrijdingscritici het steeds hebben over a priori pijnbestrijding, vóór of bij de eerste wee. Het is makkelijk scoren, want natuurlijk vinden we dat allemaal belachelijk. Maar het gaat nergens over, want hoeveel procent van de vrouwen zou nou werkelijk bij de eerste wee om pijnbestrijding vragen?"

Nou, volgens mij heb ik er in deze draad al wel een paar voorbij zien komen, of anders wel elders op het forum. Vrouwen die werkelijk van tevoren aangeven dat ze geen pijn willen voelen, want dat hoeft bij de tandarts ook niet.

Margje

Biene - thuisbevalling

Ik wil dat best van je aannemen, dat de cijfers hier slecht zijn. En dat verschillen in subgroepen een grote rol spelen verbaast mij ook niet.

Maar ons systeem is met geen enkel land te vergelijken. Er zitten duidelijk aspecten aan dat systeem die niet goed zijn, met name op coördinatiegebied. Maar de beide delen van ons systeem zijn m.i. zeer waardevol: verloskundigen die gezonde vrouwen coachen en deskundig zijn om in te schatten wanneer ze moeten overdragen, versus gynaecologen die serieus nemen wat de verloskundige aangeeft en die de complicaties doen. Het klinkt zo simpel, maar er is een enorme machtsongelijkheid tussen gynaecologen en verloskundigen, die de discussie ook sterk kleurt, met als gevolg polarisering in de media en de zwarte piet bij de verloskundigen leggen.

Margje