Te dik kind en de ouders doen niks?

Niks

je kunt er niets mee.
Wellicht heeft het kind een rijke fantasie mbt dat altijd snoep mogen.

Maar ga eens kijken bij ouders en school hoe er gereageerd word over alleen fruit eten op school al. Hoe zouden deze ouders reageren als jij met opmerkingen komt over hun algemene voedingspatroon?

Dat kinderen geen conditie hebben komt vaker voor, daar hoef je niet dik voor te zijn. Hier ook heel veel conditie verschillen terwijl de meesten gewoon lekker sporten en eerder te omschrijven zijn als type graat. De 1 rent naar school, de ander houdt bij de straathoek op.

Niks

Ik schreef net al in het draadje hieronder dat ik vind dat we wel heel makkelijk zorgen neerleggen over andermans kinderen. Dat ik dan denk: goh, in in jouw gezin is alles wel prima op orde? Je doet zelf nooit wat je nu de ander verwijt? Waarom 'moeten' we toch overal wat mee?

Hoe kom je erbij dat de ouders niets doen trouwens? Dat lijkt me niet meer dan een aanname. En dat vind ik echt afschuwelijk. Je zult maar je kind bij iemand laten spelen en vervolgens zal dit de conclusie zijn. Op basis van....een uitspraak van een kind, het feit dat ze niet goed kon rennen en ouders zelf ook te dik zijn?
Dat het aan voedingspatroon ligt kan, er kan ook aanleg zijn, maar dat ouders niets doen en het zo ongeveer volstoppen met snoep is een overtrokken conclusie.

Ik kan goed geloven dat dat kind zegt dat ze thuis zoveel mag snoepen als ze wil.....kinderen zeggen ook tegen de ene ouder dat ze dat van de andere altijd wel mogen.....of nog zoiets: ik mag van de dokter echt geen gezonde dingen meer, want ik ben veel te gezond....dus bedankt voor de appel, maar dat mag ik neit hebben. Heeft u chips? Tsja....daar zou niemand aan twijfelen of dit klopt of dat het gezegd wordt om chips te krijgen. Dit zit volgens mij echt op hetzelfde niveau hoor. Tja over die sportiviteit, ik sluti me aan. De een is sporteiver dan de ander. Daar kun je geen geluk of persoonlijkheid aan ophangen

Over kapot gaan

Hiermee bedoel ik dat ik me zorgen maak om haar gezondheid.
Als ze het nu al zo moeilijk heeft met een klein beetje beweging, hoe moet dat dan verder met haar? Wanneer je eenmaal obesitas hebt is het bijna onmogelijk om er vanaf te komen. Het is echt een rotziekte, waar je ook vaak nog suikerziekte bij kado krijgt.

Zorgen om andermans kinderen

Ik maak me inderdaad zorgen om dat meisje. Het zou volgens mij eerder afschuwelijk zijn wanneer het me niets kon schelen.

Niets

Je kunt hier volgens mij niets mee, wel hanteerde ik altijd mijn regels in huis. Zoon had een vriendje die nooit de korstjes van zijn brood hoefde op te eten, ook niet toen hij al bijna 10 was. "nou maar hier moet dat wel" zei ik dan simpel tijdens het broodje eten. Vaak deed hij het dan wel, maar ik ging er ook geen halszaak van maken. Ik zou geloof ik wel tegen zo'n meisje zeggen dat een boterham eten gezonder is dan snoepen. Geen hele preken hoor, maar eigenlijk wat ik ook tegen mijn eigen kinderen zeg. Dat snoepen lekker is, maar dat je het niet te veel moet doen.

Kapot gaan

Mimi,
Kinderen met wat overgewicht gaan veel eerder psychologisch kapot doordat ze door iedereen als een soort paria behandeld worden. Terwijl slanke leeftijdsgenootjes kunnen vreten wat ze willen zonder dat iemand er iets van zegt wordt bij hen met argusogen gekeken naar alles wat ze in hun mond stoppen. Vaak wordt geadviseert dat ze wat meer moeten bewegen, maar zodra ze in sporttenue zich in het openbaar verschijnen moeten ze dealen met de openlijke afkeuring van hun wel slanke omgeving. Om het nog maar niet te hebben over de net iets te luide opmerkingen als ze naar het strand of zwembad willen gaan.
Aan alle kanten wordt zo'n kind verkapt of zelfs expliciet duidelijk gemaakt dat ze dankzij haar lichaamsomvang een echte looser is. Het gevolg is meestal een totaal verknipte verhouding met haar eigen lijf, laag zelfvertrouwen en eetproblemen.
Echt, je helpt dat kind veel meer door te accepteren wie ze is. Natuurlijk hou je bij jouw thuis je eigen regels aan en ga je haar niet volstoppen met snoep of ze dat nou gewend is of niet. Maar de rest ligt buiten jouw taak.
En maak het alsjeblieft allemaal niet zo rampzalig. Ze is nog maar 6, er kan nog van alles veranderen. En bovendien: er is leven voor dikkerds en ze kunnen zelfs gelukkig zijn. De gezondheidssituatie van dit kind is misschien niet ideaal, maar gek genoeg is een soort 'éénheidsworstopvoeding', waarbij alles precies volgens de dan geldende inzichten voor het gemiddelde kind worden strikt toegepast worden, het werkelijke recept voor kapot gemaakte kinderen. Liefhebbende ouders met al hun fouten, die individueel voor hun kind bekijken wat ze het beste lijkt, blijken het toch een stuk beter te doen.

Mimi en anderen

Je hebt gelijk hoor, dat je je zorgen maakt; overgewicht op zo een jonge leeftijd wordt door jou niet rampzalig gemaakt, maar is feitelijk in de meeste gevallen zeer ernstig. Ik denk alleen dat je er niet zo veel mee kunt: ouders hebben het volste recht hun kinderen vet te mesten. En Emine, in mijn vriendenkring ken ik werkelijk geen gezin waar tegen kinderen geschreeuwd wordt, waar klappen worden uitgedeeld of waar kinderen zo dik gemaakt worden dat ze niet goed mee kunnen. Ik voel me zelf ook helemaal niet aangesproken door het 'wie zonder zonde is'- argument, het gaat hier voor mij niet op. Het begint me eerlijk gezegd behoorlijk te irriteren dat de verantwoordelijkheid van ouders voor het welzijn van hun kinderen hier consequent door een aantal geminimaliseerd wordt. De schade van obesitas voor kinderen is buitengewoon ernstig, heeft voor de meesten een negatieve invloed op de rest van hun leeftijd en is in veruit de meeste gevallen terug te voeren op de thuissituatie. Ik begrijp ook wel dat het meeste uit onmacht voortkomt, en niet uit slechtigheid, maar de gevolgen voor de kinderen zijn niet minder ernstig.

Leeftijd = leven

Ipv leeftijd had er leven moeten staan

Schade

Ik ben het met Primavera eens dat de stigmatisering en uitsluiting van mensen die dik zijn erg schadelijk is. Ik zou niet weten hoe ik mensen zou moeten helpen die te dik zijn, zelf slank zijn is echt geen gezondheidsgarantie laat staan dat het je een diploma geeft waarmee je andere mensen iets kunt leren. Dat vind ik echt te ver gaan. Het antwoord op afvallen is er gewoon niet, er zijn wel een hoop onzinantwoorden en je zou je zomaar zelf daaraan schuldig kunnen maken.
Ik zou gewoon aardig zijn voor het meisje en haar accepteren wie ze is, ik ben niet de probleemhouder van haar overgewicht.

Annej

Wie heeft hier ontkend dat stigmatisering en uitsluiting schadelijk zijn? Natuurlijk is dat zo. Het is echter tegelijkertijd zo dat niet alleen de grote boze buitenwereld, overheid, school mensen met vooroordelen en weet ik niet wie overgewicht schadelijk maken, obesitas op jonge leeftijd brengt ernstige gezondheidsrisico's met zich mee. Er is wel degelijk een antwoord op overgewicht: minder en gezond eten en meer bewegen. En die verantwoordelijkheid ligt primair bij de ouders.

Blijkbaar weer moeilijk

Blijkbaar is het weer moeilijk om mijn woorden te pakken zoals ik ze gezegd heb, blijkbaar moeten ze weer uit hun verband gerukt worden. Ingrijpen in andermans gezin, is blijkbaar de norm. Belachelijk.

Je kan hier wel je riedel afsteken over obesitas, maar we kennen neit eens de BMI van het kind! En om nou te roepen dat een kind kapot gaat.....en dat ouders niets doen. Dat zijn aannames. Dat weet je niet. Misschien zegt ze wel dat ze snoep mag omdat ze er heel veel zin in heeft, maar het thuis niet krijgt. Weet jij veel!

Ik reduceer niet de verantwoordelijkheid van de ouders, dat doen degene die constant willen ingrijpen. Met alle schade die dat met zich meebrengt vandien.

Zo moeilijk is het niet hoor

Waar heb ik gezegd dat er ingegrepen moet worden? Over aannames gesproken... Maar goed Emine, fijn dat jijzelf zo fantastisch goed leest. Zou je ook eens inhoudelijk willen reageren?

Overbuurjongen ook

Hier een soortgelijk verhaal. En nee, ouders hebben niet van alles geprobeerd. Meer dan een halfslachtig 'hij zou wat meer buiten moeten spelen' komt er niet uit. Wat onzin is, want het kind speelt zo 2 uur buiten op een doordeweekse dag en in het weekend veel meer. Ze eten altijd gefrituurd, en overal gaat mayonaise overheen. Laatst at hij hier een boterham en vroeg hij ook om de mayonaise. Ik maak me ook zorgen om hem. Hij is best ontvankelijk voor gezonder eten. Als hij hier eet, vindt hij eigenlijk alles lekker en ik kook heel bewust als hij hier is. Weinig vet, zout en veel groente. Gaat prima.
Ik geloof absoluut dat die ouders vreselijk slecht voor dit kind zijn, op dit gebied. Mag dat niet gezegd of gedacht worden? Hier gaat hij last van houden, wat er ook beweerd mag worden over stigma's en dat slank zijn ook geen garantie voor gezondheid geeft. Nee, dat geldt ook voor niet roken.

Vroeger

Echt van deze tijd die individualisering. Je mag je ook al niet meer zorgen maken over andere kinderen en die hier uitspreken. Het moet niet gekker worden. Vroeger hing de hele straat over het balkon (in de stad dan) of roddelde zich een ongeluk bij de dorpspomp. Nu gebeurt dat op een forum. Wat is er mis om zorgen te bespreken over anderen en je af te vragen of er je ergens mee kunt helpen. We spreken hier constant van betrokken zijn bij netwerk van kinderen etc etc etc. Wat is hier dan anders aan. Ik vind kinderen met obesitas ook zorgelijk (genoeg onderzoeken die dat onderbouwen). Ik vind het ook rot om te signaleren dan kinderen door overgewicht bepaalde dingen niet kunnen, niet kunnen meekomen. Dat beschrijf Mimi heel duidelijk. Ik zou inderdaad thuis mijn eigen lijn aan houden, dat jullie brood eten en na school niet gelijk snoepen. Ik schat in door het overgewicht dat ze ook een te hoog BMI heeft maar moet dat een soort bewijsmiddel worden. Te dik en te weinig conditie is sowieso voor een kind niet goed. Het ene kind heeft meer temperament dan het andere maar of dat zoveel met conditie te maken heeft?

Emine

maar dat ouders niets doen en het zo ongeveer volstoppen met snoep is een overtrokken conclusie.

-> wat ze wel doen is in ieder geval niet het goede voorbeeld geven....

Oke

Ach Siobo, ik zal het er speciaal voor je bij zeggen: ik heb niet gezegd dat JIJ dat zei.....volgens mij heb ik toch echt goed gelezen dat de topicstartster de moeder wil aansporen er wat aan te doen. Dat heet volgens mij ingrijpen.

Verder zal ik het nog eens benoemen voor wie het niet duidelijk was. Mijn inhoudelijke reactie is dat je eerst een aantal dingen moet weten voor je kunt oordelen en ingrijpen. Een paar aannames is daarvoor onvoldoende. Zoalng je niet weet hoe het zit, kun je niet meer dan neutraal informeren.

Je kunt niet zomaar zeggen dat ouders er niets aan doen, 'dat kind kapot gaat' etc. Overigens vind ik het bijzonder knap om te weten dat het kind van de overburen (of wat was het?) alleen maar gefrituurd eet en met mayonaise. Hoe kom je aan die kennis?

Een beetje eens met margriet!

Ik ben het voor de verandering een beetje eens met Margriet.

"Wat is er mis om zorgen te bespreken over anderen en je af te vragen of er je ergens mee kunt helpen."

Niets. Topcstartster heeft het echter over "de moeder aansporen er iets aan te doen." En dat is toch net even wat anders. Met de insteek "kan ik iets voor je doen?" heb ik minder moeite.

Mussie

Meningen zijn vrij Mussie het gaat er wel om wat je er vervolgens mee doet. Ik zou er niet van gecharmeerd zijn als mijn kind voortdurend commentaar krijgt op haar omvang of eetgewoonten. Ik heb toch liever dat ze in goed gezelschap leuk kan spelen en leven zonder dat commentaar. En ja, eigen schuld dikke bult verhalen heb ik ook niets mee. Lekker makkelijk als het je zelf wel lukt om in de publiek goedgekeurde vakjes te blijven. Maar het valt niet mee, ik ben zelf ook zeer geopinieerd, misschien wel op andere vlakken, maar ik vind ook van mezelf dat ik een ander meer ruimte moet geven, ik ga niet overal over, dat is zelf overschatting en de balk in je eigen ogen niet zien. Helpt ook niet ga je niet over enzovoort. Waartoe zijn wij op aard? Denk ik dan maar.
Dochter had ook een wat zwakbegaafd vriendinnetje dat thuis niet al teveel groente kreeg. Ze hebben samen tijden leuk gespeeld en dan kookte ik maar eens extra lekker en vroeg de moeder ook te eten, zonder commentaar. Ik sta niet in haar schoenen.

Gefrituurd en mayonaise

Dat gefrituurde en de mayonaise weet ik omdat ik het zie (bijna elke avond wordt er eten gehaald), omdat kind het vertelt, omdat mijn zoon daar veel is en vertelt dat ze daar altijd zo lekker eten. Maar soms is er wel wat afwisseling en staat de bezorger van de Domino's pizza voor de deur. Echt, ik snap het punt. Je kunt niet zomaar oordelen en ingrijpen is het laatste redmiddel. Maar er zijn ook echt kinderen die in slechte omstandigheden opgroeien. bij mijn overbuurjongen gaat het verder goed. De ouders zijn niet zo actief maar best lief, denk ik. En dat is ook niet aan mij om daar over te oordelen. Maar qua eten zie ik de gevolgen met eigen ogen. Het wordt steeds erger. Ingrijpen is verwerpelijk blijkbaar, maar ingrijpen is niet verwerpelijk?

Niet ingrijpen

Die laatste zin moest natuurlijk 'niet ingrijpen is niet verwerpelijk' zijn.
Ik vind het lastig hoor. En dus doe ik maar niets, behalve hem af en toe bij de lunch verse tomatensoep en een sinaasappel voorzetten. Maar ik ben niet trots op mezelf, dat ik dit zomaar laat gebeuren.

In de familie

Mijn nichtje is veel te dik. Al van jongs af aan heeft ze een voorliefde voor slecht, maar vooral veel eten. Het is een feest om haar aan tafel te hebben want ze lust alles, maar voor haar is het minder natuurlijk. Mijn zus (die zelf ook al vanaf de kindertijd mollig is) wil haar dochter niet heel erg op rantsoen zetten dus mijn nichtje krijgt een keer per dag een snoepje en een keer chocomel o.i.d. Verder probeert ze haar zoveel mogelijk in beweging te krijgen, wat natuurlijk niet makkelijk is als je zo zwaar bent. Eerlijk gezegd zie ik wel waar het mis gaat. Ze drinken veel vruchtensap (gezond he) en de porties zijn veel te groot. Maar ik ga er dus niet bovenop zitten als betweterige zus. Ik zie de inspanningen die mijn zus doet en ze zit er echt mee, maar zowel mijn zus als mijn nichtje hebben ergens ook simpelweg pech dat ze zo snel aankomen.

Mussie

Dan ben ik trots op je dat je wat lekkers en gezonds aan een kind geeft en je verder weet te beheersen. Je kunt niet alles oplossen maar wel een hoop verpesten met commentaar waardoor je anderen een vervelend gevoel geeft zonder dat het iets oplost, dat moeten ze toch zelf doen. En wie weet heeft een kind juist veel aan jou goede voorbeeld zodat hij zelf later lekker gaat koken vanwege de goede herinnering of thuis ook eens tomatensoep wil maken.

Eens met annej

Ik ben het in deze helemaal eens met AnneJ. Vind dat het je siert Mussie dat je begaan bent, maar denk inderdaad dat je weinig kunt doen. Vind het ook top dat je aangeeft dat de jongen het verder helemaal niet slecht heeft. Het zou zomaar vergeten worden.

Overigens vind ik het aan de huisarts of de schoolarts om ouders aan te spreken op het moment dat de gezondheid bedreigd wordt. Zij kunnen daar over oordelen nl.

Ingrijpen

Ingrijpen is nu niet echt een woord dat ik in gedachten had. Eigenlijk meer bewust maken.
Die moeder mag ik graag en het meisje ook. Ik weet niet of het de kennis of de kracht is die ze mist, of beide, maar ik twijfel er niet aan dat ze het beste wil voor haar dochter.
De schoolarts is inderdaad een goede, daar had ik nog niet aan gedacht. Ik hoop dat dat gaat helpen en dat het niet te lang duurt voor de kinderen weer onderzocht worden.

Sis, herkenbaar

Precies wat Sis zegt, mensen doen veel moeite om het goed te doen, gezond te eten en evt. af te vallen, maar nemen dan toch veel vruchtensap en te grote porties. Dat is echt jammer, en je kunt er moeilijk iets van zeggen zonder te kwetsen zo dus weer andere schade te veroorzaken. Ik denk dat de voorlichting die er is over gezonde voeding toch niet goed genoeg is.

Mimi

Ik weet even niet of jij de topic had gestart, maar ik vind het wel fijn dat -ondanks dat de topic soms best heftig verloopt- te merken dat we (met zijn allen) in gesprek blijven en aanknopingspunten vinden.

Precies weet ik het niet meer, maar op welk moment komt de schoolarts om de hoek? En anders zal het ongetwijfeld toch voorkomen dat het kind wel eens bij de huisarts moet zijn? Bij ons (waar ik woon) heb ik er wel van gehoord dat de huisarts zijn zorgen gewoon bespreekt met ouders. Ik weet niet of dat landelijk zo is of alleen hier en daar, maar het lijkt me wel de weg.

Goed ook te lezen dat je de moeder eigenlijk graag mag. Is dat niet juist een aanknopingspunt om het erover te hebben. Neutraal. Zonder oordeel. Gevolgd door: kan ik iets voor je doen?

Voor wat betreft de voorlichting over goede voeding: zou het kunnen zijn dat overdaad juist schaadt? Dus dat als mensen overstelpt worden met hoe ze het moeten doen, ze dan op een gegeven moment gewoon niet meer geluisterd wordt?

Zo'n meisje

Herinnert zich later misschien wel dat er toch 1 moeder van zus en zo vriendinnetje was, die toen is begonnen over het eten.. ? Zoiets? Dat iemand toch iets heeft gedaan/ondernomen?
Dat kan een voordeel zijn van iemand (subtiel) aanspreken op het al dan niet ongezonde dieet van hun kind.

Je mag er van alles over denken

maar meer ook niet.
Mijn ervaring is dat kinderen heel overtuigend kunnen zeggen dat ze van alles mogen van hun ouders, terwijl die ouders van de prins geen kwaad weten.
Je mag het meisje natuurlijk zielig vinden, maar ik vind niet dat je je daar verder mee moet bemoeien. Daar zijn andere mensen voor, zoals de schoolarts of de onderwijzer. Behandel dat meisje zoals je je eigen kind(eren) behandelt. Ze is bij jóu thuis, dus moet zich aanpassen aan wat jij verstandig vindt. Jammer dan als ze het daar niet mee eens is.