Stop Jo Frost!

Annej

Ik heb alleen de laatste 5 minuten gezien, dus heb geen mening, maar op het Viva forum vonden ze de vader allemaal een zak hooi. Grappig dat jij hem dan heel anders waardeert

kritiek

De kritiek is natuurlijk dat er liefdevoller manieren zijn om zaken met je kind om te buigen en daar kies je dan liever voor ook al neemt het wat meer tijd.
En vader heeft er ook geen moeite mee en vind ook de kleintjes in bed prima want ze zijn maar zo kort klein. Dus van vader had het ook niet gehoeven.
Maar moeder is er helemaal klaar mee en voelt zich uitgewoond en wil graag met haar man slapen. En je bent zelf de grens want zonder jou inzet gebeurt het allemaal niet meer, dus je zorgt ook goed voor jezelf.
Het doet de kleintjes echt wel pijn maar de ouders zijn erbij om ze te troosten tijdens de overgang.
En hopelijk geeft het nou niet de indruk dat je daar geen keuze in hebt want als je dat zelf prima vind is het prima om met je kleintjes te slapen en de borst te geven, maar 25 keer zou mij ook te ver gaan. Inderdaad op die leeftijd nam dochter nog 2 tot 3 keer de borst. Ergens is er met dit kleintje iets mis gegaan in het beginnen met ander voedsel en het drinken uit een bekertje.
Je ziet wel dat ouderschap veeleisend is. Vader geeft aan dat die kleintjes zo veel van je eisen dat je ook wel even op de bank wil hangen maar dan toch heeft de oudste ook nog recht op je aandacht en maak je daar ruimte voor. Al is het met een opmerking waarin je laat merken dat ze gezien wordt door jou en door gezamenlijke activiteiten in te plannen. Tegen de zwaartekracht in en ook al ben je moe, je gaat door.
Jo die moeder aanraadt goed voor zichzelf te zorgen en rust te nemen terwijl ze met het hele gezin ziek in bed ligt! Hoe doe je dat?
Aan het ouderschap worden ook onmogelijke eisen gesteld.
Maar vader pakt het goed op en steekt de handen uit de mouwen.
Ook de oudste dochter lijkt me een zacht meisje, net als haar vader.
Maar moeder is ook heel geduldig en lief met de kinderen.
Lief gezin. Dat vond ik leuk om te zien. Leuke mensen.

Katniss

Waarom moet een man een 'man' zijn?
En wat is er mis met een lieve, geduldige, aandachtige man? Die ook nog eens direct snapt dat het echt wel uitputtend is als je in je eentje voor 2 kleintjes zorgt en ook nog eens het eten maakt en ze dat geeft. En die zijn handen er niet voor omdraait om even de woonkamer uit te benen?
Zo wordt het natuurlijk nooit wat met de emancipatie.
Hij doet me denken aan mijn vader. Die kon ook zo 'zacht' zijn maar het was beslist geen eitje want hij heeft zijn hele leven in het onderwijs met pubers gewerkt, met veel plezier, en hij had de wind er onder en had er dan ook vele functies naast waar ze hem voor vroegen door zijn vanzelfsprekende positieve omgang met jongeren en ouderen. Juist door warme aandacht, geduld en tolerantie. En deze vader laat zich ook niet zomaar sturen maar heeft een eigen mening en warme liefdevolle aandacht voor zijn kinderen.
Je zult zo'n vader hebben!

Grens

De grens bij in bed laten slapen of borstvoeding geven is vooral de grens van de ouders. Als je als ouder geen enkel probleem hebt met de eerste x jaar kinderen in je bed dan is daar helemaal niks mis mee. Echter als je als ouder daar geen zin in hebt dan is de grens daar en kan je beter het kind in zijn eigen bedje laten slapen. Ik vind het zelf bijvoorbeeld vlug te warm en dan nog zo'n kacheltje erbij kan ik niet slapen. Dus eigen bed.
Borstvoeding ben ik zelf mee gestopt na een maand of 6. Prima als mensen langer doorgaan maar als je eigen grens is bereikt dan stop je.
In dit geval ging het allang niet meer om de voeding maar om een gewoonte waar de andere kinderen last van hadden en het kind zelf eigenlijk ook. Want een peuter die de hele dag aan de borst hangt en dat gebruikt als voeding/troost/tegen verveling heeft ook niet de kans om andere strategieen te ontwikkelen. Net zoals met constant uit bed komen ontwikkelen kinderen soms gewoontes die ze zelf heel lastig kunnen doorbreken. Cold Turkey kan een goede methode zijn, afbouwen ook. Dat hangt ook een beetje van het kind/situatie af. Bij een baby bouw je natuurlijk rustig af. Bij een peuter kan ik me wel iets voorstellen bij cold turkey. Net zoals wij bij ons door de tv geobsedeerde kind de televisie gewoon helemaal een poos hebben weggehaald. Als het namelijk nog wel een paar keer per dag mag heb je ook de kans dat de peuter toch daar een fixatie op blijft behouden en steeds er om blijft vragen. Bij cold turkey is het even doorzetten maar na een weekje of zo is iedereen aan de nieuwe situatie gewend.

Na een week

Na een week is iedereen aan de nieuwe situatie gewend. En als je het rustig afbouwt lukt dat je met een 2-jarige ook wel in een week. Dus waarom de harde methode met veel drama?

Een goede kennis van ons heeft de borstvoeding bij haar peuter afgebouwd met behulp van een lampje. Als het lampje uit was mocht er niet gedronken worden. Als het lampje aan was wel. Kind begreep dat veel meer dan in één klap niet meer mogen drinken en er was amper drama. Afbouwen was heel snel gebeurd. De eerste dag was ze nog heel erg gefixeerd op dat lampje en steeds vragen wanneer hij eindelijk aan ging maar zonder drama en huilen. De tweede dag was het al minder. Na enkele dagen ging ze gewoon spelen en merkte ze het soms niet eens op dat het lampje aan was gegaan.

En dat is maar één methode. Er zijn er nog wel meer.

Nu weet ik natuurlijk niet wat deze moeder zelf allemaal al had geprobeerd. Als ze al van alles heeft geprobeerd maar niets werkte, tja, dan moet je iets. Maar als ze nog niets had geprobeerd om af te bouwen zou ik het eerst kindvriendelijk proberen. Je kunt pas zeggen dat iets bij een specifiek kind niet werkt als je het hebt geprobeerd.

Och

Is het minder erg om nee te zeggen als je er een lampje bij aan doet?

Soms het idee

Ik denk soms dat mensen het idee hebben dat een peuter een soort mini-volwassene is met het denk- en redenatievermogen van een volwassenen en dat we vergeten dat wat voor ons heel logisch of normaal is dat voor een peuter heel anders kan zijn. Een volwassene of ouder kind kun je iets misschien in één klap ontzeggen, even erbij zeggen waarom je dat doet en dat wordt dan vast niet meteen geaccepteerd maar in ieder geval begrepen. Een peuter van 2 heeft het vermogen nog niet om dat te begrijpen.

Net zoals wij denken dat als je iets te vaak toelaat bij een peuter dat het dan een gewoonte zal worden of dat je een gewoonte kan doorbreken door het gewoon niet meer toe te laten, van de één op de andere dag. Omdat dat bij onszelf zo werkt. Maar peuters zitten heel anders in elkaar. Denken en redeneren heel anders en hebben een heel ander beeld van het leven en de wereld om zich heen.

Ik zou dus zeggen: sluit niet alleen aan wat bij jou past of wat bij de situatie past maar ook bij de leefwereld van het kind. Verdiep je er eens in, kijk eens naar moeilijke situaties of gewoontes door de ogen van een peuter. Er gaat een wereld voor je open...

Daar gaat het niet om, katniss

Een lampje is iets concreets voor een peuter. Zie bovenstaand bericht. Een volwassene begrijpt wel dat iets er opeens niet meer is. Een peuter van 2 begrijpt dat niet. Een mondelinge uitleg met wat niet, waarom niet, wanneer wel, etc. wordt door een 2-jarige gewoonweg niet begrepen. Een korte uitleg van lampje aan is wel borst en lampje uit is geen borst is voor een peuter veel concreter en dus veel beter te begrijpen. Het is tastbaar en zichtbaar en dat hebben peuters nodig.

Tuurlijk is het voor een peuter nog steeds niet leuk als iets niet meer mag wat eerst wel mocht. Maar je voorkomt wel een hoop drama door het duidelijk te maken op het ontwikkelingsniveau van het kind en niet op het ontwikkelingsniveau van een volwassene, want een peuter is nu eenmaal nog lang geen volwassene.

MamavanSenH

Jij gaat ervan uit dat peuters het zouden kunnen of willen begrijpen. Omdat dat bij jouzelf als volwassene kennelijk zo werkt. Maar misschien is dat helemaal niet zo. Als je peuter bent zijn dingen zoals ze zijn en alles wat zich herhaalt daar is een peuter aan gewend en alles wat daaraan verandert moeten ze opnieuw aan wennen en vinden ze meestal niet leuk. En dan kun je kiezen, kort en duidelijk of langer en onduidelijk. Ik zou dus zeggen…

Kort en duidelijk

Ineens iets van de één op de andere dag niet meer mogen is voor een peuter NIET duidelijk.

Wat is jouw achtergrond met betrekking tot peuters, Karin? Ontwikkelingspsychologie gestudeerd?

Soms

Ik ben van de softe tak, maar sommige veranderingen kun je het beste in een keer doorvoeren. Zo zijn mijn kinderen ook Cold Turkey gestopt met een speentje. Natuurlijk wel met een toelichting. Dat kost dan wat nachtrust, maar de gezondheidsvoordelen wegen daar tegenop. Vind ik dan
Bij zo'n bv-kwestie had ik al veel eerder iets gedaan, omdat ik vind dat we allemaal goed en rustig alleen moeten kunnen slapen.

Ik denk

dat een hele hoop getroost, verontschuldigen, op jouw manier afbouwen van iets, je wil is om het goed te doen en ook daarmee indirect je ziel afkopen van schuldgevoel.

Elke ouder wil een rein hartje. Eerst je kind uitschelden (even algemeen) en vervolgens sorry zeggen. Daarna vinden dat je het voortreffelijk hebt aangepakt omdat je sorry zei.

Cold Turkey

Soms is cold turkey juist veel makkelijker te begrijpen voor een peuter. De boodschap dat de melk op is want mama's kunnen alleen melk geven als ze een baby hebben en als de baby groter wordt dan gaat de melk op is voor een peuter minder abstract dan het mag wel als het lampje aan is. Ik zeg niet dat het lampje een slechte methode is. Ik denk dat het prima kan werken. Maar er zit natuurlijk voor een peuter totaal geen logica achter dat het wel mag als het lampje aan is. De boodschap de melk is op is veel minder abstract en de ervaring dat iets op kan zijn (koekjes, een beker limonade) hebben ze al gehad.

mamavansenh

Op zich vind ik het best een goed idee (ik heb de afl nog niet gezien, alleen de eerste tien min) maar een andere methode is niet per definitie fout. Je gaat hoe dan ook een huilend kind krijgen wat over zijn toeren raakt en dan kan minder vaak aanbieden heel erg onduidelijk zijn bij sommige kinderen.

Het ene kind zal het prima doen met een lampje en het andere kind zal het sneller oppikken met 'de melk is op'. Je kunt inderdaad speentjes afwennen door ze eerst niet meer mee te nemen naar buiten, dan alleen nog maar in de slaapkamer en dan er mee stoppen maar je kunt ook zeggen: 'speentje is kwijt'.

Het zou heel fijn zijn als jij ook eens accepteert dat niet elk kind hetzelfde is en dat niet elk kind floreert onder jouw methodes. Ik heb de bv afgebouwd naar alleen de ochtend en/of avond en op de ochtend van mijn zoons tweede verjaardag was het de laatste keer. Hij heeft de volgende dag niet gezeurt of wat dan ook. Wat ik in de eerste tien min zag is anders, de hele nacht door en de hele dag door en kind at/dronk niets anders. Als je dan met lampjes gaat werken gaat het kind nog steeds niets anders eten/drinken en kijkt het alleen naar het lampje. Dat duurt te lang (maar goed ik moet de hele afl nog zien).

Accepteer ook eens dat je je kind niet zonder huilen en drama's groot krijgt en dat een kind daar niet altijd trauma's van krijgt ook al heb jij die wel!

mammavs

"Ineens iets van de één op de andere dag niet meer mogen is voor een peuter NIET duidelijk."

Soms is een peuter simpelweg nog te klein om dingen goed te snappen. Hij of zij zal het gevolg van het lampje door ervaring doorkrijgen, maar zal geen enkel besef hebben wat dat lampje nu met de melk te maken heeft, noch het snappen waarom hij of zij niet meer kan drinken. Totaal onduidelijk en slechts conditioneren van gedrag. Maar omdat wij onze "grote-mensen-gedachtes" op peuters projecteren vinden wij dat wel heel duidelijk.

Moeder was een speen

Ik heb geen moeite met het cold turkey. Een 2-jarige snapt best wat 'op' is of 'klaar'. Dat zal ook gezegd worden met tv kijken, snoepje eten, spelletje doen, etc.
En ze was verder heel veilig, dicht bij Mama. Mama troostte haar, dicht tegen zich aan. Alleen was de speen 'op'.
Als je wilt afbouwen in borstvoeding, dan snap ik dat lampje heel goed. Nu ging het om stoppen met een speen en dan vind ik cold turkey prima.

En over het slapen. Je hebt het programma niet afgekeken mamavan. De kinderen sliepen ongeveer 3 meter van het bed van de ouders, zonder dat daar een deur tussen zat. Heel veilig dichtbij dus. En moeder bleef zo dichtbij vanaf dat ze in bed werden gelegd.

De vader, die was lief maar heel verwend. Maar ik vind het mooi hoe hij zijn verantwoordelijkheid heeft genomen. Ook cold turkey

Ik moest lachen om de zogenaamde onnozelheid van Jo in de keuken. Zo moest vader wel aan de bak met koken.

MammavanSenH

ma, 09/03/2015 - 14:26
#245
MamavanSenH
Ho

@Kaaskopje #240.

Dat onderste wat jij nu van mij quote zijn niet mijn woorden. Dat was een stuk tekst van een website waar ik veel aan gehad heb en waar ik het inderdaad mee eens ben, maar het is niet mijn tekst.

====

Je hebt het wel neergezet als tekst waar jij achterstaat en dat herhaal je nu ook weer.

Ik vind het onnodig

Om een kind iets af te leren door het overstuur te maken, te laten schreeuwen, huilen, boos zijn etc. terwijl er honderden manier zijn om het anders te doen, zonder drama's en allemaal gedoe die even snel effect hebben.

Maar goed, heb inmiddels wel door dat ik blijkbaar de enige hier ben die zo denkt.

Hoe?

Het speentje (ik heb even geen beter voorbeeld, bv stopte ik al na 10 weken mee) heb ik van de ene op de andere dag weg genomen want 'dat is slecht voor je tandjes'. Oudste heeft vanaf dat moment geen middagslaapje meer gedaan (ja jammer), en heeft ook wel een paar avonden dramatisch staan roepen in haar bedje. Mijn antwoord was dat ze nu een grote peuter was en speentjes voor baby's waren, waarop zei (2,5 jaar oud, maar nogal bijdehand) allerlei kinderen van het kdv ging opnoemen die wél een speentje hadden. En voor je het weet heb je een discussie, maar dit was nu juist iets waar ik niet over wilde discussiëren want speentjes zijn slecht voor je tanden.
Vergelijk het maar met het autostoeltje vs nog even met duplo spelen voor ze naar bed moet. Over het tweede kun je discussiëren, onderhandelen, het een beetje mooier maken en zoeken naar consensus, over het autostoeltje niet.

Gewoontes afbouwen

Gewoontes afleren is het gevolg van gewoontes aanreiken. Of dat nu een speen is of slapen in ouderlijk bed.
Een baby kan alleen in de box of de kinderwagen slapen, dus ook alleen in een eigen bed. Een kind dat vanaf dag 1 in eigen bed slaapt, hoeft niet een proces in te gaan dat het als alsnog moet leren, na 2 jaar iets anders gewend te zijn.
Op zich is het in het begin wel erg gemakkelijk, een baby in bed. Zo hoeft moeder 's nachts niet het bed uit en voelt ze de kou niet langs haar benen optrekken wanneer ze in een gemakkelijke stoel de baby aan de borst legt. Er is natuurlijk wel een risico dat de baby eraan gewend raakt en leer het dan maar af.
Ik ben ook blij nooit een sigaret geprobeerd te hebben, ik kan best moeilijk van koekjes afblijven-.
Dus geen cold turkey als er geen 'verslaving' wordt gecreeërd.

Emotionele verwaarlozing is eerder het gevolg van leven in een omgeving met harde toon en weinig aandacht zodat een kind zich ongewenst voelt dan niet bij de ouders in bed slapen. Hoofdstuk 1 ontwikkelingspsychologie-

niet te extreem

De meningsverschillen hier zijn helemaal niet zo groot hoor. Mamavan SenH geeft direct aan dat er verschillende manieren zijn om zaken ook op een andere manier om te buigen. Niet alleen haar methode. En het is ook weer niet zo dat de mening van MamavanSenH verder door niemand gedeeld wordt.
En een lampjesmethode wordt ook gebruikt bij kinderen die je 's morgens nog even op hun kamer wilt houden en niet iedereen wakker maken. Ik vind het ook prettiger als je een liefdevolle manier kunt vinden en dat heeft beslist mijn voorkeur want anders doe je een kind onnodig pijn. Is die mogelijkheid niet voorhanden dan doe je het zo goed je kunt en bevestigd de emoties van je kind, je troost, je leidt af, maar blijft wel duidelijk. Anders doe je nog meer pijn, je verlengt de ellende.
Zelfs Jo doet vader voor hoe je met een peuter praat en uitlegt wat je van haar verlangt: even stil zijn in de slaapkamer want de mevrouw legt wat uit en dan luisteren we naar haar. Anders kun je niet in de slaapkamer zijn. Je gebruikt concrete taal en de toon in je stem. Geduldig en vastberaden. En zie, het lukt ook nog!
Peuters begrijpen meer dan je denkt en jou taak is je te verdiepen in de taal en de houding die nodig is zodat je kind het begrijpt.
Niet om haar te dwingen maar om haar medewerking te krijgen.

Speen

Mijn oudste dochter had een speen. Toen ze al op de peuterzaal zat had ze hem nog. In principe voor in bed of bij flinke vermoeidheid, ik probeerde het al wat te ontmoedigen. Op een dag was speen kwijt. Nérgens te vinden. Paniek natuurlijk. "Ga toch maar slapen lievie..." Huilen natuurlijk, maar wel in slaap gevallen. Dat ging de rest van de dag best goed eigenlijk. Op een gegeven moment, de volgende dag, zag ik de speen opeens liggen. Wat nu?? Toen dochter toch naar de speen vroeg heb ik gezegd dat hij nog steeds weg was. "Niet leuk, maar hij is weg." Ze heeft er denk ik twee dagen aan moeten wennen, zonder al te veel drama eigenlijk en toen was het klaar. Cold turkey kan goed uitpakken. Dat een peuter nog niet doorheeft dat de winkel altijd spenen heeft hielp ook.

Dat in bed slapen

Als je een peuter in je bed niet ziet zitten moet je inderdaad niet beginnen aan een baby bij je in bed. Vind je een peuter in je bed geen probleem dan kun je prima afwachten tot het zelf toe is aan een eigen kamer en eigen bed. Een baby bij je in bed laten slapen hoeft dus niet per se te leiden tot "cold turkey" (rare uitdrukking, een koude kalkoen) een gewoonte afleren. Het kan ook geleidelijk vanzelf gaan alleen duurt het dan misschien wat langer. Hoeft overigens niet.

S was 18 maanden toen we het idee begonnen te krijgen dat ze toe was aan haar eigen plekje. Ze werd ineens wakker van ons als we 's avonds zelf gingen slapen en als ze midden in de nacht wakker werd kwam ze niet meer terug in slaap omdat ze veel liever wilde spelen met ons. Toen hebben we de rommelkamer uitgeruimd, een bed gekocht en haar daar een keer een middagslaapje ingelegd. Als ze dat niet had gewild, geen probleem. Dan had ze weer bij ons gemogen. Maar het was blijkbaar haar tijd, ze was eraan toe, want ze vond het geweldig en heeft vanaf dat eerste middagslaapje dag en nacht in haar eigen bed geslapen. Zonder drama en zonder moeite. Gewoon op het moment dat zij er zelf aan toe was.

Dus H ligt weer bij ons in bed (nouja, nu nog in de co-sleeper tot hij wat groter is) en gaat naar een eigen bed wanneer hij daar klaar voor is. Maakt ons niets uit of dat is wanneer hij 1 is of pas wanneer hij 4 is. Daarom laten wij hem bij ons slapen. Omdat we een peuter of kleuter bij ons in bed ook niet erg zouden vinden.

tja

'Om een kind iets af te leren door het overstuur te maken, te laten schreeuwen, huilen, boos zijn etc. terwijl er honderden manier zijn om het anders te doen, zonder drama's en allemaal gedoe die even snel effect hebben."

Omdat het zonder al te veel (hoe precies) drama's is verlopen bij die kennis (gaf die ook 25x op een dag) wil dat niets zeggen over andere kinderen. Door het heel lang te laten duren moet je dus ook heel lang zeggen dat er nu GEEN bv is (of zeggen dat het lampje nog aan is) en dat kan leiden tot een veel langer drama hoewel misschien ietsje minder heftig. De meeste kinderen leren afkicken binnen een paar dagen (vergelijk het slapen) en dan ben je er maar mee klaar. Met langzaam afbouwen ben je no heel lang bezig als je een beetje pech hebt want niet elk kind is gelijk. Elke keer weer nee zeggen en op een ander moment opeens wél weer bv geven... en dat vind jij duidelijk voor een peuter?

Vergelijken met lampjes bij het opstaan, Annej, gaat niet op; dan ben je niet cold turkey bezig met iets wat de hele dag duurt.

mama van s en h

Het is altijd fijn als je iets 'doet' in de opvoeding en het blijkt te werken.

Zo te lezen heb je tot nog toe geluk gehad met heel gemakkelijke kinderen. Dat is natuurlijk hartstikke fijn voor jullie.

Maar het is een grote misvatting om dan te denken dat dat komt omdat je zo'n goede opvoeder bent, dat anderen het dus wel minder goed doen, en dat wat jij doet ook voor andere kinderen werkt, enz. enz.

Om het in je eigen woorden te zeggen:
Verdiep je eens in een ander, kijk eens naar moeilijke situaties of gewoontes door de ogen van een ander. Er gaat een wereld voor je open...

Jippox

Ik weet niet of je de rest van dit topic heb gelezen, maar mijn kinderen zijn niet mijn eerste ervaring met kinderen en opvoeden. Dat doe ik al 14 jaar. Ik heb in die 14 jaar een heleboel verschillende kinderen gezien. Van engeltjes die nooit wat fout doen tot zwaar puberende jongens die zich aan geen enkele regel houden, kinderen met ADHD, autisme, andere stoornissen, kinderen van verslaafde ouders, noem maar op.

Gelukkig heb ik makkelijke kinderen. Maar ik heb in de 14 jaar hiervoor een hoop kinderen gehad die niet makkelijk waren en die het ook prima deden op de "zachte" aanpak. Ja, op de harde aanpak deden ze het ook prima. Maar die heeft niet mijn voorkeur.

Ik zeg niet dat ik het perfect doe of iets dergelijks, ik ben ook een mens en maak fouten. Ik ben ook onzeker op z'n tijd. Ik zeg alleen dat er meerdere methodes zijn dan alleen cold turkey, laten huilen, straffen e.d. Het klinkt hier nu nog steeds in de meeste posts alsof dat de enige manieren zijn om een kind grenzen te geven. Zodra ik kom met een andere mogelijkheid word die onderuit gehaald alsof dat de grootste onzin is.

nee

'Zodra ik kom met een andere mogelijkheid word die onderuit gehaald alsof dat de grootste onzin is.'

Nee, jij veroordeelt elke andere methode en wij proberen uit te leggen dat niet elk kind het goed doet op die van jou. Verder begrijp ik niet dat jij werkelijk denkt dat het oppassen op kinderen hetzelfde is als echt werkelijk de ouder zijn. Kinderen weten dat jij 'betaalt' wordt en over een paar uur niet meer in het zicht bent. Dat is heel anders. Jij weet dat je over een paar uur ze niet meer hebt en dat je dan kunt bijtanken, dat lukt niet als je de ouder bent.

Ja hoor

Ja hoor, ik veroordeel elke andere methode. Jullie veroordelen constant mij en mijn methodes. Ik heb nooit een methode veroordeelt. Alleen gezegd dat er ANDERE methodes zijn. Dat is toch heel wat anders dan zeggen dat de methodes die anderen hanteren slecht zijn.

mama van s en h

"Zodra ik kom met een andere mogelijkheid word die onderuit gehaald alsof dat de grootste onzin is"

Hoe kom je daar nou toch bij? Lees jij wel wat er geschreven wordt, of heb je al vooraf zoveel ingevuld, dat je er alleen nog maar uit kunt halen wat je verwacht te gaan lezen??