Stop Jo Frost!

sarah

" Ook een kind in de supermarkt dat huilt omdat het geen snoep krijgt kun je gewoon troosten."

Waarom zou je publiek ongewenst driftig gedrag gaan oplossen met troosten in plaats van afleiden of gewoon-even-toespreken. (bijvoorbeeld).

Ik zie het (even overdrijven dat doe ik graag) al weer helemaal gebeuren.
Keesje wordt getroost omdat hij zijn emoties nog niet onder controle heeft en Jantje's hersens net geprobeerd heeft te kraken met een houten blok. Ondertussen wordt Jantje met gillende sirene's afgevoerd en mag Keesje lekker op schoot omdat hij nog steeds boos en geschrokken is. Het arme kind.

ah en dat dragen

Mijn kindje woog nog geen 5 pond, maarja met artrose in je rug valt er niet zoveel te dragen. Op de arm dragen ging beter, maar verder wilde ze niet belemmerd worden in haar bewegen. Ik was vrij gehandicapt met 1 arm vrij, kreeg last van heup, rug en schouder door het scheef staan. Heb de doek wel geprobeerd maar hield het nog geen half uur vol en dochter eigenlijk ook niet. Vond het er altijd wel knus uitzien moet ik zeggen.

tja

'Voor mijn vrouw is dat dragen zo logisch. Toen zij voor het eerst in Nederland kwam was ze met stomheid geslagen van verbazing dat baby's hier in een aparte slaapkamer liggen en in een kinderwagen vervoerd worden. Dat gebeurde in haar thuisland ook wel maar dan in de grote steden en daar kwam ze amper. '

Ik vraag me af wat zo iemand dan hier komt doen. Je woont met 40 indianen in een dorpje volledig afgesloten van de buitenwereld en dan ga je hier naar toe? Ik denk dat er dan wel meer is waar ze 'met stomheid geslagen' naar keek behalve de kinderwagens. Beetje flauw ook zo'n reactie terwijl ze heus wel weet dat dat in haar land ook zo is en dan afgeven op ons? Inwoners van haar land doen precies hetzelfde als wij en ze kan niet bedenken waarom dat zou zijn?

sarah

'Astrid, je mag best overdrijven, maar jammer, heb als troostende moeder toch niet gezorgd voor zeer asociale kinderen. Dus nee, heb mijn kinderen niet hoeven troosten in situaties waarin ze andere kinderen iets aandeden.
En in supermarkt; afleiden kan net zo goed soort van troost zijn. Toespreken kan natuurlijk ook. (afhankelijk van situatie enz) Maar dan heb je het net zo goed niet over negeren van huilen, daar ging het over."

He psst, zal ik eens wat vertellen... Mijn kinderen zijn ook niet asociaal. Wat een verrassing he? Nooit boos of driftig geworden in een supermarkt, nooit onhandelbaar geweest, nooit een ander kind pijn gedaan, nooit anderen gepest, nooit enig teken van een verkeerde hechting getoond, nooit problemen met eten gehad of in een autostoeltje of kinderwagen of wat dan ook. Dus waar ik ze 1x heb leren zelf in slaap vallen is er verder helemaal niets mis gegaan in de opvoeding dus jammer, ik heb ook niet gezorgd met mijn methode voor asociale kinderen. Pas een paar maanden later kon ik weer eens gewoon een hele nacht doorslapen, zo gewend ben je aan dat maandenlang achter elkaar wakker worden in de nacht voor een uur of 3 tot 4. Je hebt geen idee wat slaapgebrek doet bij een mens en zolang je dat niet maandenlang hebt meegemaakt (vooral mamavansenh) kun je niet zeggen hoe je dat aanpakt. Eigenlijk verbaas ik me al of deuren dichtslaan als je kind eens een keertje 's avonds lastig is. Als mamavansenh dit wekenlang achter elkaar heeft...

"De natuur" (off topic)

Heeft toch intrinsiek geen waarde in zich? De natuur is er gewoon, maar niet goed of slecht. Ik snap dat argument dus nooit zo goed, dat natuurlijk de norm zou moeten zijn. En dan natuurlijk definiëren als hoe jagers en verzamelaars leven? Ik ben dolblij dat ik hier geboren ben en niet in een bergdorpje in Zuid-Amerika of de binnenlanden van Somalië. Dat ik op weg naar mijn (leuke) werk mijn kinderen bij een (leuk) gastgezin kon brengen, en niet de godganse dag met een kind op mijn rug besjes moest gaan plukken. Dat mijn kinderen een gezond slaappatroon konden ontwikkelen, juist omdat ze geen mogelijke prooi voor een of ander eng beest waren. Dat ik mijn eigen geboorte en bevalling overleefd heb. Dat mijn kinderen geen enge kinderziekte hebben moeten doormaken zonder goede medische voorzieningen. Dat mijn ouders nog leven en met hen veel meer leeftijdsgenoten dan elders in de wereld. Dan maar niet natuurlijk.

Eerst koffie?

Ook goedemorgen.

Waarom

Het gaat er niet om of je wel of niet moet troosten om sociale en goed opgevoede kinderen te krijgen. Dat hangt van veel meer af dan alleen dat. Maar waarom zou je een kind dat huilt van verdriet niet troosten (ik neem aan dat ik niet de enige emotionele muts ben en dat iedere ouder wel een steek in z'n hart voelt, waarom het jezelf zo lastig maken) als je met wel troosten ook gewoon sociale kinderen krijgt?

En wat dat dragen betreft: je moet natuurlijk zelf weten of je draagt of niet. Maar zwaar, keizersnede etc. hoeven niet per se redenen te zijn om niet te dragen. Mijn vrouw kreeg 2 keizersnedes en droeg enkele dagen daarna zelf. En S groeide anderhalve kilo per maand in het begin dus was ook echt geen klein en licht kind. En zit nu met zowel lengte als gewicht op de bovenste lijn in de curve maar wordt nog met plezier op de rug gedragen. De kunst is ergonomisch dragen (dus geen Baby Björn, Chicco, Stokke, etc. draagzak) en strak genoeg, als een drager of doek te los zit word het gewicht niet goed verdeeld en dat ga je inderdaad voelen aan je rug en schouders.

En die natuur

Dat is ieders eigen visie. Onze visie is dat de natuur goed is en dat alles in de natuur een reden heeft dat het is zoals het is. En dat we niet gaan strijden tegen de natuur. Ik wil ook absoluut niet menen dat iedereen het moet doen zoals wij het doen, echt niet. Maar het is wel een beetje irritant dat mensen maar lijken te denken dat je moet straffen en laten huilen om grenzen te geven en regelmaat in huis te hebben want dat slaat nergens op.

Ik ben benieuwd naar dat onderzoek

Wil je kijken of je dat kunt vinden?
Op de pagina van de link die je gaf, staan alleen verwijzingen naar film die daarover gaat.

Waarom?

Omdat je soms je kind, volgens ons dan, een grotere dienst bewijst door het niet fysiek te troosten.

Wat dacht je dat er aan de hand was toen bij mijn dochter op 2 jarige leeftijd haar maag leeggepompt was. Daar was geen troosten bij. Dat was leven of dood. Wij konden niet meer dan toekijken vanaf de zijkant en sussende woordjes roepen, zo gaat dat.

Wat is dan anders dan wat Barvaux gedaan heeft? Kind over de flos in bed, maar moet leren slapen. Met iedere keer oppakken gaat dat niet lukken. Dan kun je toch ook niet meer doen dan af en toe binnen lopen en wat sussen.

Dus nogmaals, probeer je eens in de situatie te verplaatsen voordat je nogal hoog van de toren blaast.

Draaglijk en huilen

Mijn tweede kind, ook een huilbaby, moest niets van de draagdoek hebben. Zodra ik haar daar in deed strekte ze zich als een plank en ging nog harder huilen.

Mijn net éénjarige nichtje huilt altijd even vijf minuutjes als ze in haar eigen bedje te slapen wordt gelegd, daarna slaapt ze als een roosje. Zij is de makkelijkste, blijste baby die ik ooit gezien heb.

Ik denk niet dat je kan stellen dat alle baby's het automatisch prima doen op de draagdoekmethode.

Skik

mamavansenh

Mijn kind huilde niet van verdriet, het huilde omdat het heel graag wilde slapen maar niet wist hoe. Door te troosten los je dat probleem niet op.

Daar uit volgt:
* Hoe los je huilen op omdat een kind niet in een kinderzitje wil? Je kunt wel zeggen dat je geen kinderzitje hebt en lekker geheim houden hoe je dat oplost maar stel je nu gewoon eens voor dat je met je kind naar het ziekenhuis moet in je eigen auto en je kind krijst alles bij elkaar omdat ze niet in het stoeltje wil? Troosten heeft geen zin want kind wil niet in het stoeltje. Ik heb kinderen gezien die konden voorkómen dat twee volwassenen ze in dat stoeltje kregen!

* Hoe troost je een huilend kind overstuur in de supermarkt? Elke aandacht die je dan geeft zorgt er voor dat het de volgende keer nóg erger wordt.

Stomme autocorrect

Die maakt van draagdoek de ene keer draagmoeders (da's nog tot daar aan toe), maar deze keer draaglijk. Yuk, ik ga echt niet met een lijk lopen zeulen.

Skik

Dragen en huilen

Het staat in een tijdschrift, ik vond een samenvatting.

"Hunziker, A., and R. Barr, Increased carrying reduces infant crying: a randomized controlled trial. Journal of Pediatrics 77: 641-648, jan. 1986 In deze studie werden 99 moeders van baby’s van 3 weken willekeurig ingedeeld in een controle- en een experimentele groep. De controlegroep werd gevraagd de baby zoveel te dragen als zij gewend waren te doen, en verder een plaatje van een gezicht op te hangen in de box. Ze bleken hun baby gemiddeld 2,7 uur per dag te dragen, voornamelijk tijdens het voeden. De andere groep kreeg een babydrager en de opdracht de baby tenminste 3 uur per dag te dragen, ook als ze niet huilden: het werden er gemiddeld 4,4. In de controlegroep huilden de baby’s 1,7 uur per dag in week 3, piekten naar 2,2 uur in week 6, waarna het huilen afnam tot 1,3 uur per dag in week 12; een vrij gebruikelijk patroon in onze cultuur. De baby’s in de experimentele groep huilden in het begin evenveel, maar er volgde geen piek met 6 weken, integendeel: het huilen nam geleidelijk af naar 1,2 uur in week 6 en 1 uur in week 12. Het verschil tussen de twee groepen was rond de avond –het befaamde huiluurtje- het grootst."

ok dan

"Maar het is wel een beetje irritant dat mensen maar lijken te denken dat je moet straffen en laten huilen om grenzen te geven en regelmaat in huis te hebben want dat slaat nergens op."

Weet je wat ook irritant is? Mensen die na een keertje een onrustig kind de deur al dichtGOOIEN omdat ze het niet meer aankunnen die een moeder (en vader) veroordelen die al bijna twee jaar lang 2-4 uur per nacht wakker is! Een moeder en vader die ook overdag moeten functioneren, die ook nog een ander kind hebben die naar school gaat en een moeder en een vader die dat heel heel heel lang hebben volgehouden met alle liefde die ze hadden. Die het kind al die tijd keurig uit bed haalden en een moeder die dat kind al die uren bij haar liet liggen om borstvoeding te kunnen geven en zo een hazeslaapje te kunnen doen binnen die uren.

Kind sliep overigens door met 7 weken maar ging volledig van de rel door een verhuizing! Kind heeft volledige borstvoeding gehad tot de zesde maand en borstvoeding tot en met dag dat hij twee werd! Zo, knap he voor zo'n nuchtere hollander die niet uit een bergdorpje komt met Indianen!

Dit

Was overigens een stuk tekst dat voor mij uiteindelijk de definitieve doorslag gaf.

"Vluchters, Verstoppers en Dragers

Binnen de groep van de zoogdieren heb je Vluchters, Verstoppers en Dragers.

Baby’s van Vluchters worden min of meer ‘af’ geboren. Denk hierbij aan paarden, koeien, herten (Bambi!): ze worden geboren, afgelikt en binnen een half uur na de geboorte kunnen ze al staan en lopen. Dit is hun manier om de kwetsbare jongen te beschermen tegen roofdieren. De melk van Vluchters is vooral heel eiwitrijk, zodat spieren en botten snel opgebouwd worden.

Verstoppers leggen hun jongen in een nest, komen enkele malen per dag bij ze om ze te voeden en zijn de rest van de tijd op jacht naar voedsel. Denk hierbij bijvoorbeeld aan katten. De melk van Verstoppers bevat veel vet, om de jongen lange tijd achter elkaar verzadigd te houden. De jongen van Verstoppers houden zich stil op de momenten dat de moeder er niet is, zodat ze niet worden ontdekt door roofdieren.

De baby’s van Dragers worden min of meer ‘onaf’ en hulpeloos geboren, en zijn voor hun veiligheid en verzorging afhankelijk van de moeder/ouders. Denk hierbij aan vrijwel alle primaten, en dus ook de mens. De melk van Dragers bevat vooral veel koolhydraten om de hersenen snel te laten rijpen, maar de jongen blijven lichamelijk nog lang hulpeloos.

Als ze alleen gelaten worden zijn ze kwetsbaar voor roofdieren, en ze zullen dan ook alarm slaan (=huilen) om te zorgen dat hun moeder, die ze zijn kwijtgeraakt, hen zo snel mogelijk weer kan vinden. Hun verdediging tegen gevaar moet van de moeder komen en die ‘hoort’ dan ook continue bij ze in de buurt te zijn.
Huilen

De mens behoort overduidelijk tot de dragers (kijk bijvoorbeeld naar de melksamenstelling). Maar wij gedragen ons vaak als verstoppers: we leggen de baby in een eigen bedje in een andere kamer, en we verwachten dat hij zich een paar uur stil zal houden. Wíj weten namelijk dat hier geen roofdieren zijn en dat de baby veilig is in zijn eigen bedje… maar de baby weet dat niet! Een baby is een bundeltje impulsen, reflexen en instincten. Dat wij de laatste paar eeuwen geen roofdieren meer in onze omgeving hebben, kan een baby niet weten. Op het moment dat hij ‘veilig’ in zijn bedje ligt, is er voor hem iets helemaal mis: zijn moeder is er niet om hem te beschermen en dus is hij onveilig! Groot Alarm! Mama, waar ben je?...

Iemand die bezig is met Natuurlijk Ouderschap zal een baby nooit lang laten huilen. Het kindje slaat alarm, en om te zorgen dat het vertrouwen krijgt in de ouders, reageren zij op het alarm. Ze weten dat een baby instinctief bij de ouders wil zijn. Dit is geen manipulatie; daar zijn baby's nog niet toe in staat. Het verdriet en de angst van een baby die alleen is, is volledig oprecht. Wanneer je een baby laat huilen, zal hij uiteindelijk stil worden. Hij heeft dan niet 'geleerd' in zijn eigen bedje te slapen, hij heeft het opgegeven zijn ouders te roepen...

Onderzoek laat zien dat de cortisolniveau's van baby's die hard huilen hoog zijn, ook wanneer ze eenmaal in slaap zijn gevallen. Cortisol is een stresshormoon dat groei tegenhoudt. Het vasthouden van een baby en huid-op-huid-contact zorgt juist voor het vrijkomen van oxytocine, het bindingshormoon dat zorgt voor een gezonde celgroei en ontspanning."

MamavanSenH

Waarom zou je een kind niet troosten?

Waarschijnlijk zijn de meeste mensen hier die wat fanatieker op dit punt reageren ouder van een voormalige huilbaby, en voelen ze zich aangevallen door jouw houding, die toch ietwat superieur en veroordelend overkomt. Je bericht #190 ook weer:"Maar het is wel een beetje irritant dat mensen maar lijken te denken dat je moet straffen en laten huilen om grenzen te geven en regelmaat in huis te hebben want dat slaat nergens op." Daarmee stel je het veel meer zwart wit dan de ouders het hier bedoelen, ik kan me niet voorstellen dat iemand maar zijn kind laat huilen om een kind met harde hand te disciplineren. En je bekritiseert andermans opvoedmethoden zelfs vrij grof, door te zeggen dat het nergens op slaat.

Als je hele dagen met je baby bent die veel huilt (iemand noemde zelfs 12 uur huilen aan een stuk), dan moet je wat. Het is gewoon (zelfs bewezen) zeer stressvol om veel tijd door te brengen met babygehuil, dus om jezelf wat rust te gunnen is het bijna noodzakelijk om het kind af en toe weg te leggen. Heb je de opmerkingen niet gelezen hier? 'het was of de baby laten huilen, of haar uit het raam gooien'.
Ook als je eindelijk eens wilt/moet doorslapen -of je bent zo moe dat je het gehuil niet eens hoort, overkwam mij vaak- dan kan het de moeite waard zijn om te kijken of je kind 's nachts vanzelf weer in slaap valt, als je niet komt troosten. Dat schijnt te werken bij veel kinderen, namelijk. En ik neem aan dat mensen daarbij wel bepaalde grenzen hanteren: als je baby heel hard huilt, of na een half uur nog, of het lijkt gewoon niet te werken na een paar dagen proberen, dan werkt het niet. Ik weet niet wat voor beeld jij hebt bij de boze buitenwereld, maar ik geloof niet dat wij baby'tjes treiteren om ze te leren dat ze ook vanzelf kunnen stoppen met huilen.

Jij zegt dat je kindt leidt en dat jullie volgen. Tot op zekere hoogte zit daar wat in, maar aangezien het kind moet samenleven met andere mensen, zou er een wisselwerking moeten zijn: het kind moet jullie ook volgen, voor haar eigen gezondheid, omdat ze nog zoveel moet leren. En een kind dat geen weerstand ondervindt in welke vorm dan ook, wordt een erg ongelukkig egocentrisch wezen.

onbegrip

Wat jammer toch dat sommigen hier maar niet kunnen accepteren dat niet ieder kind hetzelfde is, en ook niet iedere ouder. En dat je altijd op zoek moet naar 'iets' dat past bij jou als ouder èn dat past bij jouw kind. En dan moet het ook nog passen binnen de omstandigheden. Niet iedere ouder kan naar zijn werk met een kind op zijn rug gebonden, zeg maar.

Er zijn kinderen die het fijn vinden om zo'n beetje continu rondgesjouwd te worden. Maar er zijn ook kinderen die daar he-le-maal niet van gediend zijn. Je moet dan ook doen wat bij JOUW kind past, niet wat volgens de buurman, mevrouw Frost, de indianen in Zuid Amerika of wie dan ook wordt gezien als het beste.

Juist door heel hard vast te houden aan 'zo moet het, zo hoort het, zo is het natuurlijk' ontneem je jezelf en je kind de kans om te ontdekken wat het beste bij jullie past. Want dat 'beste' is in iedere situatie weer wat anders.

Medische aspect

In de link legt een chiropractor uit dat huilbaby's kan worden verklaard door problemen in de wervels. Daar kunnen ze overheen groeien. Ipv een baby te troosten, kan een ouder ook een baby laten bekijken door een chiropractor.

Ons kind had een voorkeursligging en ging met 4 mnd naar de fysiotherapeut voor oefeningen zodat de nekspieren weer even lang en sterk werden.

Als er een medisch aspect de bron kan zijn van het huilen, pak het dan ook medisch aan.
Al is het maar om te voorkomen dat een moeder op langer termijn last krijgt van versleten wervels door het vele dragen.
Mijn jongste was bij geboorte al 5kilo, jaren later bleek mijn ruggegraat en bekken uit het lood te staan. Dat is wel weer goed gekomen maar het was wel een gevolg van omgemerkt zwaar tillen op de heup.
Een goede gezondheid is zowel voor knd als voor moeder belangrijk.

http://www.chiropractie-ede.nl/klachten/
Item huilbaby en item baby onderaan pagina.

Die zijn er echt hoor

Ik ben nog steeds van mening dat wanneer je een baby hebt die 12 uur aan één stuk huilt daar een psychische of lichamelijke oorzaak achter zit en dat in bed leggen en laten huilen daar dan niet de oplossing voor is. Want een gezonde baby hoort niet zoveel te huilen.

Overigens zijn ze er dus echt hoor, ouders die menen dat je een huilende baby vooral niet moet troosten want dan verwen je ze. Meestal zijn die van de wat oudere generatie. Mensen die zelf inmiddels volwassen kinderen hebben en klagen dat met de huidige "zachte" aanpak de maatschappij "naar de klote gaat" omdat je door veel aandacht en troosten nooit goed gesocialiseerde kinderen gaat krijgen. Inclusief mijn moeder die als S is gevallen gewoon roept "niet troosten hoor, laat haar maar, daar word ze hard van". Dan sta ik op het punt om uit m'n vel te springen. Ik wil niet dat ze hard word. Of mensen die hun baby vanaf dag 1 in een eigen kamertje leggen en er om de 4 uur naartoe gaan om te voeden, niet als de baby eerder dan die 4 uur huilt en als reden geven "anders gaan ze eraan wennen dat ze met huilen hun zin kunnen krijgen". Zoveel voorbeelden van gezien en gehoord. Laatst serieus iemand toen H 6 weken was die meende dat we hem geen nachtvoeding meer moesten geven op deze leeftijd. Niet meer nodig en anders word het gewenning... Zes weken!

Ik zeg overigens niet dat iemand anders zijn opvoedmethode nergens op slaat, dat lees je verkeerd. Ik zeg dat de mening dat je enkel goed kunt opvoeden als je grenzen stelt door straffen, belonen en op z'n tijd laten huilen nergens op slaat. Of je dat doet moet je zelf weten. Menen dat dat de enige goede manier is, dat slaat nergens op. Dat is wat ik bedoelde.

uh mamavansenh

Hertjes/Bambi zijn vluchters? Wie heeft dat geschreven? http://mobiel.mooilaarbeek.nl/nieuws/algemeen/71439/hertje_geboren_in_dierenpark_regter_eind

Waarom zouden ze anders die stippels hebben denk je?

Vergat ik nog

Mijn 'baby's' waren 16 en 20 maanden toen ik ze liet huilen. Op die leeftijd laten de ouders de kinderen in het bergdorpje van je vrouw ze al op slangen en schorpioenen stappen omdat ze dan zo lekker goed alles kunnen leren!

Dat is wat ik vaak lees

Bij deze moet ik zeggen: ik heb een psychish probleem in de omgang met andere mensen. Ik ben mensenschuw, heb Asperger en ben zeer hoogsensitief. Niet als excuus, maar wel dat het misschien duidelijk is waarom ik dingen opvat zoals ik ze opvat.

Wat ik lees is het volgende voorbeeld:
Ik: "Ik draag mijn kinderen de hele dag als baby, ze slapen bij ons in bed en ik volg ze in hun ontwikkeling. We sturen ze niet om in ons leven te passen maar wij passen ons leven aan aan hun ontwikkeling en hun tempo."
Een ander: "Wij geven onze kinderen duidelijke regels. Bedtijd is bedtijd en dan blijven ze in bed. Soms moeten ze zichzelf in slaap huilen maar dat hoort bij de opvoeding. Onze kinderen zijn inmiddels groot en heel sociaal en gelukkig."

Daarin lees ik: "Je moet je kinderen duidelijke regels geven, nooit van die regels afwijken en af en toe laten huilen om die regels duidelijk te maken want anders krijg je geen sociale en gelukkige kinderen."

Als ik dat verkeerd begrijp, vertel het me maar.

Dat is niet waar Barvaux

Er is in de cultuur van mijn vrouw geen enkel ouder die een kind op een schorpioen of slang laat stappen. Waar in hemelsnaam heb je die onzin vandaan?

Zo moet het zo hoort het

Heb hier steeds meegelezen maar nog niet geschreven. Nu na #200 wil ik toch even reageren.
Met mijn eerste kind had ik zelf een perfect ritme ontwikkeld, we gingen blij en gelukkig door het leven.
Toen kwam het consultatiebureau zich er mee bemoeien en werd ouderschap ineens een stuk ingewikkelder.
Met 4 maanden kreeg dochter geen nachtvoeding meer, want ze sliep zelf door. Ze was nog erg licht dus ik MOEST een wekker zetten en haar rond de klok van drieën een voeding geven van die dames van het consternatiebureau. Stress alom, kind dronk geen slokje, wilde alleen maar slapen. Door die door mij verstoorde nachtrust ging ook haar hele dagritme overhoop en bestond mijn hele leven alleen nog maar uit baby, ik kwam nergens meer aan toe. Met een hoop getob zijn we doorgegaan tot 7 maanden toen moest die nachtvoeding eraf van het bureau, omdat dat zo hoort. Toen werd het weer gezellig thuis, ik een goede nacht en kind ook.
Op de leeftijd van ruim een jaar kwamen de dames er achter dat dochter geen middagdutje meer deed. Ze sliep vanaf 20.00 uur tot een uur of 6 dan kreeg ze een vroeg pap ontbijt (keurig met lepel geen papfles, die zo door de dames werd verfoeid) en sliep nog verder tot een uur of negen soms half 10. Dat middagdutje moest dus, stress alom kind stond alleen maar in bed te roepen mama!!!!!!!! uit!!!!!!!!!. Dat heb ik volgehouden tot ze ruim 2 jaar oud was (snap nog steeds niet waarom) Toen was ik zwanger van de tweede en altijd misselijk wat nog verergerde door de stress van een kind dat niet sliep maar dat wel moest van het consternatiebureau.

In zoverre kan ik meegaan met mamavanSenH. Het kind is in deze situaties leidend, slaap kan je niet dwingen, en wakker worden trouwens ook niet. Maar in allerlei andere situaties ben ik de ouder en bepaal wat wel en wat niet kan.
Toen nummer 2 geboren was vulde ik op het bureau de gewenste antwoorden in en ging thuis mijn eigen gang. Nummer 2 was trouwens meer een kind volgens het boekje, die heeft tot en met zijn derde verjaardag keurig een middagslaapje gedaan.

foute conclusie

"Daarin lees ik: "Je moet je kinderen duidelijke regels geven, nooit van die regels afwijken en af en toe laten huilen om die regels duidelijk te maken want anders krijg je geen sociale en gelukkige kinderen."

Dat is dus onzin. Dat zegt helemaal niemand. Jij trekt die conclusie.

Ik denk dat het namelijk niets uitmaakt. In beide gevallen krijg je sociale gelukkige kinderen. Alleen jij geeft steeds aan dat als je je kind laat huilen of ergens toe dwingt dat heel slecht is.

Het interesseert mij namelijk helemaal niets hoe iemand anders zijn of haar kinderen opvoedt. Maar ik verwacht ook dat als ik het anders doe iemand mij in mijn waarde laat.

Moedervansenh

Dan begrijp je inderdaad niet goed wat er staat. Als ik bijvoorbeeld zeg dat mijn ouders voldoen aan jouw beeld van horrorouderschap en ik toch veilig gehecht ben, wil dat niet zeggen dat je dus het voorbeeld van mijn ouders moet volgen. Wel dat je op moet houden ze te veroordelen. Jouw oordelen komen op mij wat ongepast over, alsof jij de enige echte goede opvoedmethode hanteert en de rest een lesje nodig heeft. Het is nuttig ervaringen uit te wisselen, maar op een lesje goed opvoeden zitten de meeste ouders niet te wachten.

Moedervansenh

"Ik ben nog steeds van mening dat wanneer je een baby hebt die 12 uur aan één stuk huilt daar een psychische of lichamelijke oorzaak achter zit en dat in bed leggen en laten huilen daar dan niet de oplossing voor is. Want een gezonde baby hoort niet zoveel te huilen."

Ik legde mijn 12 uur aan één stuk huilde dus niet in bed maar droeg haar in de draagmoeders en in mijn armen of ze lag bij mij in bed. We waren al naar de huisarts geweest om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Ze kreeg BV op verzoek en ik was niet gestresste. Ik neem aan dat ze zonder draagdoek 20 uur per etmaal had gehuild?

Skik

Anders niet

Anders doen, natuurlijk is dat prima. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Ik heb ook nooit gemeend dat het gewoon anders doen niet zou kunnen, laat staan slecht is. Maar een heleboel psychologen en onderzoekers zijn al meerdere keren tot de conclusie gekomen dat het zowel voor de lichamelijke als emotionele ontwikkeling van een kind niet goed is om alleen te worden gelaten als het huilt. Dat is niet mijn oordeel maar ik hecht wel waarde aan het oordeel van mensen die daar verstand van hebben en daar onderzoeken naar hebben gedaan.