Liora
Dwingen...dus neus dicht en de trechter erop ofzo? Als hij zelf achter dit dieet staat, kun je hem toch niet dwingen.
Jeltje
Opgelost, dank voor je toelichting.
Annej
Ik blijf erbij dat je jezelf in de discussie onderuit haalt met je standpunt over school, maar goed, ik heb het gezegd en that's it.
Waar heb je dat over Micha de Winter vandaan?
De arts (richard)
Ik begreep uit de film dat de kinderarts(-en) erg hun best hadden gedaan om de moeder tegemoet te komen. De eerste arts leek best aangedaan over het feit dat ze niet meer kwamen.
Vrij idioot vond ik dat ze naarstig ging googelen op calcium en vlees en zo haar standpunten weer aanhaalt. Zij denkt werkelijk dat ze meer kennis heeft dan de artsen met tig jaren studie..
De moeder had het over een montessorischool en vrije school, daar al lukte het niet met een 'gezonde' kantine. Ik vrees dat er geen enkele school is die aan de eisen van de moeder voldoet. Die wil gewoon niet dat hij in contact komt met mensen die andere dingen eten.
Het wordt echt een probleem; medische hulp afdwingen zal niet lukken, naar school sturen gaat niet lukken, de moeder wil niet en hij blijft loyaal. Hij zal wel naar z'n vader gaan en dan gaat die moeder met hem mee voor het thuisonderwijs daar...
Micha de winter
Pagina 5 van de Volkskrant van vandaag met de vraag van de journalist of een UHP gerechtvaardigd is. Fysieke krant dus. Online moet je een abonnement hebben.
O ja,....
....daar zullen ze wel naar refereren ja. Kolder zeg. Maar ach, je scoort in dit land nu eenmaal hoge ogen met kinderetjes 'te redden.' Vind ik met die ene arts met 'r blinkende bakkus dus ook, ze blonk gewoon toen ze'r verhaaltje mocht doen. 'Zie mij eens opkomen voor een kind in nood.' Maar intussen is er zo'n bak ellende over deze mensen gekomen. Ongehoord gewoon dit.
Ondergedoken
Ik las dat Tom nu is ondergedoken. Het is gewoon een hetze tegen ze zolangzamerhand. Wat Justine twittert: ze hadden nooit een documentaire over zichzelf moeten laten maken. Die moeder hoopte hierdoor wellicht zieltjes te winnen voor haar dieet, missie mislukt.
Arts met blinkende bakkus heb ik niet gezien, ik kijk er kennelijk anders naar.
Arts
De arts heeft binnen de idiote opvattingen van ma manieren gevonden om gezonder te eten: doet ma niet. Ze heeft geschreven en gemaild, ook naar ma en ook naar Tom. Zij komen niet meer op afspraken.
Ik denk dat de arts alles heeft gedaan wat ze kon doen.
Wat erg!
......zal maar niet zeggen waar mijn kind van 3 maanden aan likte dan.....
Ik vind het heel lief dat je het voor deze moeder opneemt, maar waarom moeten de kinderen van je buren nou weer uit huis geplaatst? Wie zong het ook alweer: Het land vol van verdraagzaamheid, behalve voor de buurman...de grote vraag die blijft altijd, waar betaalt'ie nou de huur van, 15 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde, die schrijf je niet de wetten voor, die laat je in hun waarde.......
Het was trouwens een Magnum.
Bak ellende
Ja, een bak vol ellende, waar iedereen nu over praat. Dat laatste is met name het gevolg van de keuze die moeder heeft gemaakt om mee te werken aan de documentaire: iedereen mee laten kijken betekent ook dat iedereen erover praat.
In Trouw van afgelopen woensdag staat een citaat van moeder over de dreigende uithuisplaatsing: 'Nee, ik ben geen slachtoffer. Ik sleep Tom er wel in mee, dat wel. Maar ik leer hem ook een les. Soms komt er iets op je pad waar je niet omheen kunt. Kruip je dan weg achter een rots of ga je rechtop staan.' Deze les had deze moeder Tom moeten laten leren op school, toen was hij in een omgeving waarin zijn keuze voor rauw eten op de proef werd gesteld en toen had hij kunnen leren om rechtop te staan voor zijn eigen keuze. In plats daarvan heeft ze hem daar weggehaald. Waar ze het nu over heeft zijn de dingen die op haar weg komen, de dreigende uithuisplaatsing, wat voor haar een probleem is (en voor Tom, maar dan typisch in een krachtenspel waar Tom weinig greep op heeft.)
Het argument om Tom niet naar school te laten gaan vind ik dus vreemd.
Neemt niet weg dat er een ander manco achter het thuisblijven zit en dat is dat er eigenlijk niets geregeld is in Nederland voor thuisonderwijs. Als er vormen van inspectie, toetsen etc. bestonden, dan had de keuze voor thuisonderwijs nog een gecontroleerde keuze kunnen zijn.
Wat betreft het voedsel, het is een medisch experiment dat moeder aangaat, zij weet zelf ook niet wat de consequenties zijn van het radicale dieet. Ondervoeding en daardoor problematische ontwikkeling vind ik wel degelijk ernstig. Dat had bij Savanna al reden moeten zijn voor uithuisplaatsing. Het ingewikkelde zit nu in en claim die moeder heeft over de gevolgen van haar dieet (gezonder, want geen groeihormonen etc.) en de waarde van die claim. In hoeverre mag je een kind als experiment 'gebruiken'. Het zou nog te verteren zijn als dat in samenspraak zou gaan met mensen die medisch onderlegd zijn en daarin mee willen denken. Moeder heeft het gesprek met de arts stopgezet, omdat ze niet behandeld wilde worden als iemand die niets weet van voeding. Maar dat is háár probleem, haar ego, haar zelfvertrouwen en haar mogelijkheden om een eigen gefabriceerde levensovertuiging in gesprek te brengen met andere visies. Ze had hier over haar eigen schaduw heen moeten springen en voor Tom moeten kiezen, in die zin dat ze zelf ook niet wil dat haar experiment Tom schade zou berokkenen. Dat laatste vraagt om meer inzichten en begeleiding dan alleen Tom en moeder zelf, het gaat immers om inschattingen voor de toekomst. De vraag is dan: wat weet je nu, wat zijn mogelijke risico's en hoe kun je die risico's beperken.
In de documentaire bespreekt moeder met haar advocaat het beeld uit de rapporten van jeugdzorg dat ze iemand zou zijn met oogkleppen op (kort samengevat). De advocaat kan geen 'ja' zeggen, maar toch had iemand tegen har 'ja' moeten zeggen. In elk geval wekt ze die indruk, o.a. door alle confrontaties met andere levensovertuigingen uit de weg te gaan (Tom niet naar school, contact met artsen stopzetten). Haar innerlijke beleving zal anders zijn, omdat ze zelf via internet allerlei informatie opzoekt (en daar alleen maar bevestiging vindt van haar eigen keuzes), maar dat is een interne dialoog met zelfgekozen bronnen. De externe dialoog is ze uit de weg gegaan. Voor ouders die met jeugdzorg te maken krijgen is het belangrijk om de indruk die gewekt wordt deels te bestrijden met advocaten en papieren, maar aan de andere kant ook alles in het werk te stellen om te voorkomen dat je die indruk wekt. En dan moet je soms door het stof heen gaan. Maar dat is dan toch in het belang van het kind dat je dat doet: hoe voorkom ik dat ik die negatieve indruk wek.
Het heeft alles bij elkaar veel te lang geduurd, vind ik. Jarenlange OTS zonder dat er duidelijk iets relevants is gebeurd: Tom is in die twee jaar niet naar school gegaan en er is geen verder medische begeleiding gekomen. Doelstellingen van de OTS hadden duidelijk moeten zijn, op kortere termijn. Het alternatief had niet een uithuisplaatsing moeten zijn, maar een overplaatsing van Tom van moeder naar vader. Moeder is na de echtscheiding met twee kinderen weggegaan uit Engeland, waar vader woont, daardoor is het kontakt tussen vader en kinderen moeilijker geworden. Tom wil graag bij vader en broer blijven (en bij moeder in Amsterdam, maar moeder kan ook verhuizen naar Engeland om kontakt te houden met haar kinderen). Als vader onderwijs en medische begeleiding toelaat is de situatie voor Tom daar beter, naar de normen van jeugdzorg etc. Van toezicht af zijn omdat er weer vertrouwen is is het allerbeste wat een kind kan overkomen.
Tsjor
Tsjor
Mooi verwoord, 100% eens!
Waar zou tom zijn?
En dan bedoel ik natuuk niet dat zijn evt. schuilplaats verraden moet worden, maar zou hi nog bij moeder zijn of inmiddels al uhp?
Verraden..
Tijdens de opnames heeft moeder al aangegeven waar hij naar toe zou kunnen gaan als ze hem komen halen. Ben benieuwd of hij daar daadwerkelijk zit pfffff dat ze nu wat anders heeft bedacht.
Bij een UHP wordt waarschijnlijk wel gekeken of hij bij vader kan wonen alleen kan daar het OTS niet uitgevoerd worden. Mogelijk kan hij bij zijn vriendin gaan wonen of bij opa en oma. Het doem denken bij jeugdzorg is helemaal niet nodig. Als je er ooit mee te maken krijgt en je gaat er met de negatieve blik van sommigen instapt zul je dat ook zo ervaren en kom je er ook niet snel positief uit.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Jeeeeeeee tasja.....
........is dat het, hebben daarom zoveel mensen problemen met de jeugdzorg, omdat ze er te negatief zijn ingestapt? Geweldig dat je DE oplossing voor het probleem hebt gevonden! Positief denken....dan komt het wel goed, ook in de jeugdzorg.....
Ik vind je opmerking nou niet getuigen van bijster veel kennis van zaken, mededogen voor mensen die het overkomt of enige doordachtheid. Bij het plaatsen van deze opmerking ook bedacht dat er juist veel mensen zijn die naar bureau jeugdzorg zijn toegesptapt omdat zij verwachtten daar hulp te krijgen (lijkt me toch redelijk positief van die mensen) en die vervolgens in diepe ellende zijn geraakt?
Tsjor
Toch begrijp ik je niet in je verhaal over deze moeder. Het lijkt nu net alsof je van deze moeder verwacht dat ze meer moet meebuigen of doen alsof, maar ook dat ze het oordeel van andere mee moet laten tellen. Als tamelijk eigenzinnige moeder myself denk ik dat je dat niet kunt stellen. En dan roepen dat je het aan jezelf te danken hebt? Nou neuh.
Er valt hier voor moeder gewoon niet mee te buigen. Artsen zullen haar dwingen kind vlees of vis oid te geven dat zij juist afwijst en waar die hele zaak om begonnen is. Artsen weten niet alles van voeding. Wat een nonsens ik zelf van artsen gehoord heb over de allergie van mijn kinderen, dat hielp ook niet echt. Alsof allergie, getest en wel, een soort van geloof zou zijn. Neu, artsen zou ik niet zondermeer vertrouwen wat voeding aangaat.
Meebuigen met de kinderbescherming helpt niet. Ik ben ook van mening dat het juist in moeders voordeel kan zijn om in de publiciteit te staan. Als ze de voedingsgewoonten van haar zoon had kunnen verbergen dan prima. Maar nu beschermt het haar ook tegen al te suggestieve dossiervorming. Iedereen kijkt nu mee en dan kom je niet zomaar weg met een regeltje of twintig, dertig, ongefundeerde suggesties en beschuldigingen. Dan zou iedereen namelijk zien hoe dat bedrijf te werk gaat en hoe absurd dat is, dus dat zien we nu niet.h
De OTS heeft geen nut gehad. Mogelijk heeft het zelfs de tunnelvisie bij moeders veroorzaakt.
Ik ben het ook helemaal niet eens dat Tom op school had moeten leren zijn mening overeind te houden. Zo'n eigenzinnige mening kun je als kind niet alleen overeind houden, dat is teveel gevraagd. Ik snap heel goed dat moeder, om de eetwijze van beiden in stand te houden, Tom van school heeft gehaald.
Vooral ook omdat niet veel mensen haar daarin zullen steunen en deze extreme eetwijze, hoe doordacht ook, uit onwetendheid zullen afkeuren. Die afkeuring daar wil je een kind ook niet aan blootstellen.
Voor mij moet je het gewoon simpel houden.
OTS en UHP heeft geen zin gehad en zal geen zin hebben. Dwang heeft teveel consequenties in verhouding tot het risico. Tom heeft nog een paar jaar te gaan. Ik zou ze loslaten en Tom een kans geven op een eigen mening. Want nu loopt ie zo in de kijkert dat hij zich door de publieke opinie nog aan zijn dieet gehouden zal voelen.
Loslaten dus.
Willekeur
Als je hiermee de willekeur hebt willen benadrukken dan snap ik je punt. Want dat is het: het is puur wie zich in de kijker speelt of gespeeld wordt.....
Maar annej
Hoe zie jij dan voor je dat deze jongen straks zijn brood gaat verdienen? En denk je dat collega's (als jij die al krijgt) niet de gek zullen steken als jij met een banaan naar zijn werk komt? Ik hoor het wel al hoor 'bananenman, tatadadada, bananenman, tatadada.....' En hoe moet deze jongen daar dan mee omgaan als hij dat nog niet geleerd heeft. Hij maakt nu alleen maar gekozen settings mee (de voetbal), maar geen verplichte settings, die eenmaal ook bij het leven horen. Er had hier natuurlijk ook wel een taak bij de betreffende school gelegen, pestprotocol etc. Maar je begrip voor geen school gaat ver, heel ver.
Een UHP gaat nog veel verder en de OTS heeft absoluut geen nut gehad, het is onzinnig, maar dat wil niet zeggen dat alles daar goed gaat/is. Praat nou fout niet goed omdat je tegen de jeugdzorg bent.
Emine
Als een OTS en een UHP geen toegevoegde waarde hebben dan ben je toch klaar met BJZ? Hoef ik helemaal niets van te vinden, dat is mijn punt hier niet Emine. Bovendien sluit ik helemaal niet uit dat BJZ ook weleens wel zaken goed doet. Heus dat is te veel eer voor mij. Met name in het vrijwillige circuit kan ik me daar best iets bij voorstellen, heb ik niets mee. Ik ben zelf dwarsgezeten door het AMK en de kinderbescherming en 3e lijns jeugdhulpverlening. Dus ik kan je niet eens een ervaring met BJZ, behalve dan het AMK dat eronder valt, geven.
Mijn reflex komt uit de irritatie dat dit soort instanties zaken groter en dramatische maken, eigen ervaring, waar je er toch echt voor kunt kiezen om zaken praktisch en klein te houden, feitelijk en logisch.
Mijn kind is mijn project
en dan ben ik als moeder projectontwerper, uitvoerder en toezichthouder tegelijk. No matter what happens. Zo nemen ouders kinderen mee naar duiveluitdrijvingen, tot de dood toe; naar sektes die het einde van de wereld verwachten, houden moeders hun 13-jarige dochter binnen vanwege de risico's voor de maagdelijkheid, krijgen kinderen geen levensreddende operatie, omdat ze geen bloed mogen van de ouders. Er zijn zelfs ouders die hun kinderen na een echtscheiding meenemen naar hun eigen land! Allemaal mensen met een bepaalde levensvisie, met een bepaald idee over wat goed is voor kinderen en met het vastberaden voornemen om zich aan die ideeën te houden. Hoe meer weerstand, des te vastberadener.
Ik ben wel koppig, maar mijn kind is niet mijn project. Ik doe wat ik denk dat ik moet doen, volg mijn intuïtie als ik er heilig van overtuigd ben dat dat nodig is, maar weet ook dat er grenzen zijn aan wat kan en wat niet.Die grenzen heb ik tandenknarsend te accepteren en als ik iets wil veranderen, dat moet ik het gesprek aangaan.
'En dan roepen dat je het aan jezelf te danken hebt?' Dat ging over de publiciteit.
'Artsen zullen haar dwingen kind vlees of vis oid te geven' Waar haal je dat vandaan? Je maakt een spookbeeld: de nare afschuwelijke buitenwereld met mensen die alleen maar kwaad willen. Wat moeder zelf heeft gezegd in de documentaire is, dat zij wel behandeld wilde worden als iemand die heel veel wist van voeding. Dat gaat over ego, over trots, nergens anders over. Een van de kwaliteiten die je als ouder moet hebben is, dat je over je eigen schaduw moet kunnen springen als dat nodig is ten behoeve van je kind. Dat wordt ernstig en serieus als er problemen of vraagtekens zijn over de ontwikkeling van je kind. Dus: het toontje slikken en met onderbouwde argumenten het gesprek aangaan, tot de ander beseft dat je er echt veel van weet, dan verandert het toontje ook.
'Neu, artsen zou ik niet zondermeer vertrouwen wat voeding aangaat.' Moeders wel dan? Ook die moeder die hun kinderen chips en frites geven?
'Meebuigen met de kinderbescherming helpt niet.' Als de OTS mede gebaseerd is op een bepaald beeld dat er van jou als ouder geschetst wordt, dan helpt de publiciteit van de documentaires ook niet. Ook advocaten die zeggen dat het niet zo is helpen dan niet. Alleen als je kunt laten zien dat het anders is, dan kun je dat beeld veranderen. Idem met hulp, mijn ervaring is dat ouders die na een OTS niet meer gaan wachten op de hulpverleners, maar zelf de hulpverlening gaan organiseren en kunnen laten zien bij de rechter wat ze gedaan hebben, dat die ouders de meeste kans hebben op het stoppen van de OTS.
'Zo\'n eigenzinnige mening kun je als kind niet alleen overeind houden, dat is teveel gevraagd.' Dat is een lastige, want in alle onderzoeken en bij de rechter wordt er steeds gevraagd naar de mening van het kind zelf. Zoals moeder zegt: 'Tom wil ook niet naar school'. die mening kan hij wel volhouden in een omgeving die er anders over denkt. Dus waarom zou dat niet kunnen met zijn mening over voedsel?
'Die afkeuring daar wil je een kind ook niet aan blootstellen.' Daarmee zouden homoseksuele, roodharige, te witte of te zwarte, te grote of te kleine kinderen met recht school kunnen weigeren. Sterker nog: alle ouder die hun homoseksuele, blinde, roodharige kind wel naar school sturen zouden het blootstellen aan afkeuring en daarmee schade doen. Zo krijg je de scholen snel leeg. Zou goed zijn voor de begroting van de overheid.
Tsjor
Brood verdienen
Dat hoofdstuk geldverdienen is nog helemaal niet aan de orde. Ik sluit niet uit dat Tom gewoon een of andere vervolgopleiding gaat doen als zijn middelbare school klaar is. Hij kan staatsexamen doen en dan een opleiding naar keuze doen. Misschien is zijn moeder wel in bonus en hoeft hij nooit te werken. Misschien opent hij wel een winkel in rauw voedsel en aanverwanten. Waarom zo zorgelijk? Het is nog helemaal niet zo ver.
Hoeveel kinderen hebben niet een piercing die ze echt kwijt moeten als ze gaan werken. Wie zegt, als je deze mensen nou eens met rust laat, dat ze zelf daar gewoon keuzes in gaan maken als die zich voordoen? Waarom zo extrapoleren naar de toekomst?
Misschien doekt Tom dat rauw voedsel eten wel gewoon op omdat hij niet langer aangesproken wil worden op zijn voedselgewoonten. Zo ver is het allemaal nog helemaal niet en het leidt af van waar het nu om gaat. Te groot dus. Kleiner houden lijkt me praktischer.
Ik verbaas me over je annej
en ik blijf me over je verbazen. Ik vind nog steeds dat je dat wat wel aan de hand is, enorm baggetaliseerd in je strijd tegen jeugdzorg.
Hmm
Er is in mijn ogen maar 1 manier om te laten zien dat Tom er zelf voor gekozen heeft om rauw te eten: hem naar school laten gaan.
Verder was duidelijk dat hij ook wel eens een kroketje eet en ik denk dat dat dus juist de reden is dat moeder hem niet naar school wil laten gaan: ze vertrouwt er niet op dat hij zelf heeft gekozen om rauw te eten.
Kaatje
Tja, dat zat er dik in natuurlijk. Maar het enige dat daar staat is dat Jeugdzorg een machtiging heeft om de jongen uit huis te plaatsen. Moeder kan overigens nog in beroep (maar de uitspraak geldt in de tussentijd wel).
Alleen: waar is-ie? Jeugdzorg kan dan wel een machtiging hebben, ze hebben de jongen in kwestie nog niet...
Groeten,
Temet
Slappe hap
Wat heb je aan Jeugdzorg als je onder hun toezicht doodleuk 3 jaar niet naar school kunt gaan? Heeft die moeder een boete van 250 eurie's gekregen; anderen hebben dat te pakken als ze een paar dagen eerder op vakantie gaan. Rechters erbij, advocaten, dokters en er gebeurd geen f**k. Geeft echt vertrouwen in de daadkracht van dit poldermodelinstituut.
Slappe hap
Het probleem is de verwachting dat de Kinderbescherming danwel Jeugdzorg WEL iets kunnen doen. En van boetes wordt ook niemand met kinderen blij. Er zijn er genoeg die het vanwege hun principes uitzitten en dat gaat ten koste van de bestedingsruimte voor de kinderen.
Bovendien houdt de moeder van Tom hem gemotiveerd van school, blijkbaar is dat te prefereren boven ouders die hun kind voor een vakantie van school houden.
Allemaal onnodige verwarring dus. Net als zo'n opmerking van de arts dat de voedingstoestand van Tom te vergelijken is met een ondervoed kind in Afrika. Dat is alleen maar verwarrend en voor de buhne. We weten het niet.
Blijkbaar is er een dilemma. Dat zou ik toch zo scherp mogelijk willen formuleren en er niet van alles bijhalen dat in feite er niet toe doet of niet toe zou moeten doen.
Argumenten tsjor
Ik denk dat een kind met deze voedingswijze niet te vergelijken is met een roodharig of anderszins anders kind. Als daar gepest wordt heb je veel meer kans dat omstanders het gaan opnemen voor zo'n kind dat er in feite niets aan kan doen, je wordt er mee geboren.
Deze jongen is niet geboren met dit dieet. Ook volwassen omstanders zullen onverstandig hun mening klaar hebben en de schuld bij de moeder neerleggen. En als daar de focus ligt wordt er niet meer ingegrepen bij het pesten. Ik denk niet dat je dit soort verwarring moet zaaien Tsjor.
Roken, alcohol en weed
Ik heb nu al 2 keer een mentor meegemaakt die mijn zoon en mijzelf begon te ondervragen over middelengebruik. Niet uit bezorgdheid of om hun hulp aan te bieden. Maar gewoon, om het eigen onvermogen toe te dekken. Beide keren lag het probleem gewoon aantoonbaar bij de school. Je moest eens weten hoe scholen met pesten omgaan. De goede niet te na gesproken. Je kunt bureau jeugdzorg op je dak krijgen omdat de school het probleem bij jou en je kind legt. Leer mij de mensen kennen. Dus als Tom een pestprobleem heeft met de manier waarop hij eet en men kijkt de moeder erop aan, dat is niet zo moeilijk want ze heeft vast niet veel aansluiting met de andere ouders door haar uitzonderlijke opstelling, dan is er niemand die zegt dat je dat maar moet accepteren. Volslagen duidelijk zal zijn dat er een hoop leerkrachten afkeurend op reageren, niet alleen op de eetwijze maar ook op de moeder van Tom. Hoe moet zo'n jongen zich dan voelen?
Ander voorbeeld dan voor annej
Mijn kind werd een keer in de zeik gezet door en docent maatschappijleer, omdat hij een bepaald merk kleding aanhad.
Tsjor
