Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
Saga schreef op 23-05-2022 om 23:02:
[..]
Een ouder die zover komt dat je als kind zijnde 50% van jezelf moet wegpoetsen, heeft niet zelden zelf problematiek. Als je niet kunt verdragen dat je kind dat stukje van zichzelf kan behouden, hoe kan het kind dan onbeschadigd opgroeien?
Er worden hierboven casussen beschreven die op basis van wat er staat alle factoren in zich dragen van klassieke ouderverstoting. En het wordt gezien als normaal...
Ik vind het eerlijk gezegd ook schokkend dat men dit normaal vindt.
In aangehaalde casus bij 3.17 staat;
Door de moeder en de oma is geen verzoek gedaan tot het vaststellen van een zorgregeling, zodat de rechtbank geen regeling kan vastleggen. Wel vindt de rechtbank het van belang om daar iets over te zeggen, vooral gelet op wat de oma en de moeder (bij monde van haar advocaat) daarover hebben verklaard op zitting. Zij hebben namelijk verklaard dat zij zich waarschijnlijk geheel zullen terugtrekken uit het leven van [minderjarige 1] bij een wijziging van de hoofdverblijfplaats en/of een uithuisplaatsing.
Voor deze moeder is het dus alles of niets.
Ze heeft alle mogelijkheden en kansen gekregen aan een acceptabele bezoekregeling mee te werken waar geen UHP bij aan de orde was.
Nu aan het einde van de rit (helaas) deze ingrijpende beslissing genomen wordt, trekt zij zich terug uit het leven van haar kind.
Wie is dan de traumatiserende ouder en wiens belang had deze moeder voor ogen, lijkt mij eigenbelang?
Tover-Feetje schreef op 23-05-2022 om 23:29:
[..]
Ik vind het eerlijk gezegd ook schokkend dat men dit normaal vindt.
In aangehaalde casus bij 3.17 staat;
Door de moeder en de oma is geen verzoek gedaan tot het vaststellen van een zorgregeling, zodat de rechtbank geen regeling kan vastleggen. Wel vindt de rechtbank het van belang om daar iets over te zeggen, vooral gelet op wat de oma en de moeder (bij monde van haar advocaat) daarover hebben verklaard op zitting. Zij hebben namelijk verklaard dat zij zich waarschijnlijk geheel zullen terugtrekken uit het leven van [minderjarige 1] bij een wijziging van de hoofdverblijfplaats en/of een uithuisplaatsing.
Voor deze moeder is het dus alles of niets.
Ze heeft alle mogelijkheden en kansen gekregen aan een acceptabele bezoekregeling mee te werken waar geen UHP bij aan de orde was.
Nu aan het einde van de rit (helaas) deze ingrijpende beslissing genomen wordt, trekt zij zich terug uit het leven van haar kind.
Wie is dan de traumatiserende ouder en wiens belang had deze moeder voor ogen, lijkt mij eigenbelang?
Wat dacht je van beiden? De vader omdat hij het dusdanig uit de hand laat lopen en de moeder omdat zij daarop bereid is haar kind in de steek te laten door dit gebeuren.
Tover-Feetje schreef op 23-05-2022 om 23:29:
[..]
Ik vind het eerlijk gezegd ook schokkend dat men dit normaal vindt.
In aangehaalde casus bij 3.17 staat;
Door de moeder en de oma is geen verzoek gedaan tot het vaststellen van een zorgregeling, zodat de rechtbank geen regeling kan vastleggen. Wel vindt de rechtbank het van belang om daar iets over te zeggen, vooral gelet op wat de oma en de moeder (bij monde van haar advocaat) daarover hebben verklaard op zitting. Zij hebben namelijk verklaard dat zij zich waarschijnlijk geheel zullen terugtrekken uit het leven van [minderjarige 1] bij een wijziging van de hoofdverblijfplaats en/of een uithuisplaatsing.
Voor deze moeder is het dus alles of niets.
Ze heeft alle mogelijkheden en kansen gekregen aan een acceptabele bezoekregeling mee te werken waar geen UHP bij aan de orde was.
Nu aan het einde van de rit (helaas) deze ingrijpende beslissing genomen wordt, trekt zij zich terug uit het leven van haar kind.
Wie is dan de traumatiserende ouder en wiens belang had deze moeder voor ogen, lijkt mij eigenbelang?
Echt ongelooflijk he!
En zelfs dat wordt nog gebagatelliseerd en zal het wel allemaal door vader komen, zie reactie hierboven.
En ook in zo'n casus waarbij kind geen enkele behoefte voelt aan contact met vader omdat papa, mama zo'n pijn heeft gedaan. Zien mensen niet hoe ongezond dat is? Hoe zo'n kind de pijn van moeder gaat dragen waar het geheel geen verantwoordelijkheid in zou hoeven nemen. Hoe moeder dat ook nog toestaat en daardoor het kind op gelijke voet plaatst met zichzelf? Hoe het kind voelt dat moeder geen emotionele toestemming geeft voor contact met vader en het kind daardoor voor zijn arme mamsie gaat zorgen door dan maar 50% van zijn eigen identiteit op te geven? Ach maar het is zo'n goede moeder. Ja, in sommige opzichten vast en zeker wel. Maar emotioneel?
En het is waar, deze mensen doen het allemaal niet heel bewust waarschijnlijk en echt met de allerbeste intenties.
Zit jij ook in de hulpverlening Tover-Feetje?
Saga schreef op 24-05-2022 om 07:48:
[..]
Echt ongelooflijk he!
En zelfs dat wordt nog gebagatelliseerd en zal het wel allemaal door vader komen, zie reactie hierboven.
En ook in zo'n casus waarbij kind geen enkele behoefte voelt aan contact met vader omdat papa, mama zo'n pijn heeft gedaan. Zien mensen niet hoe ongezond dat is? Hoe zo'n kind de pijn van moeder gaat dragen waar het geheel geen verantwoordelijkheid in zou hoeven nemen. Hoe moeder dat ook nog toestaat en daardoor het kind op gelijke voet plaatst met zichzelf? Hoe het kind voelt dat moeder geen emotionele toestemming geeft voor contact met vader en het kind daardoor voor zijn arme mamsie gaat zorgen door dan maar 50% van zijn eigen identiteit op te geven? Ach maar het is zo'n goede moeder. Ja, in sommige opzichten vast en zeker wel. Maar emotioneel?
En het is waar, deze mensen doen het allemaal niet heel bewust waarschijnlijk en echt met de allerbeste intenties.
Zit jij ook in de hulpverlening Tover-Feetje?
Dat zeg ik niet. Maar als door mijn toedoen de moeder van mijn kind hem verlaat ben ik veel te ver gegaan lijkt mij, dan zet ik liever een stap terug zodat mijn kind in elk geval enigszins happy kan opgroeien.
Battle-Royale schreef op 24-05-2022 om 08:46:
[..]
Dat zeg ik niet. Maar als door mijn toedoen de moeder van mijn kind hem verlaat ben ik veel te ver gegaan lijkt mij, dan zet ik liever een stap terug zodat mijn kind in elk geval enigszins happy kan opgroeien.
Als de moeder op zo'n manier de rechter onder druk wil zetten (ik het kind helemaal alleen of geen kind) dan is er wel ernstig iets mis met haar. Ik zou dan als vader alleen maar meer een rol willen spelen in het leven van het kind.
De meeste mensen deugen, maar sommige mensen sporen niet. Dat meisje dat van de flat werd gegooid door haar moeder, wilde vast liever bij haar vader wonen. Dat meisje Rowena dat dodelijk gemarteld werd door haar moeder en stiefvader ook. Dit soort dingen gebeurt bij vaders, maar ook bij moeders.
ik vind de gedachtegang van sommigen hier zo krom. Iig in mijn ogen. Als moeder zich gaat misdragen op het moment dat vader contact wil met zijn kind, dan moet vader dat contact maar loslaten. En als vader dan toch contact wil, dan zijn alle fouten die moeder vanaf dan maakt de schuld van vader. Mijn brein werkt veel rechtlijniger; als vader zich misdraagt is vader fout, als moeder zich misdraagt is moeder fout. En ja, daar kunnen allerlei invloeden en oorzaken onderliggen. Maar dan nog ligt het probleem bij degene die zich misdraagt.
De discussie wordt hier nu breder getrokken door er andere cases bij te halen. Best interessant, maar elke situatie is anders. Als we een mening willen vormen over wat volgens ons een goede aanpak zou zijn voor het kleinkind van TO, zullen we die mening moeten baseren op de informatie die zij geeft.
Ik vind dat lastig omdat we alleen haar kant horen - die vanaf dag 1 gekleurd is door wantrouwen richting de moeder en het op emotionele wijze verdedigen van de vader. De openingspost bijvoorbeeld, zie ik als een brief van TO aan haar kind waarin ze haar intense medelijden toont. Haar emoties snap ik, de situatie is sowieso hartverscheurend, maar we weten niet hoe terecht de aantijgingen van TO zijn omdat we niet alle kanten van het verhaal kennen. Waarom is de moeder terughoudend? Hoe ziet die omgangsregeling eruit? Is langzaam opbouwen daarin opgenomen of laten ze dat over aan het eigen inzicht van de ouders? Volgens mij is geleidelijk opbouwen en na elke stap kijken wat het beste is voor het kind namelijk vrij gebruikelijk en daar vind ik ook echt iets voor te zeggen. Dit kindje ziet haar vader eens in de zoveel weken/maanden. Ze ziet de bakker vaker. Een dagje alleen met hem, laat staan een logeerpartij, kan dan een hele vervelende ervaring voor haar worden. Als je echt een band op wil bouwen, wil je dat voorkomen.
Ik denk dat het verstandig is als de ouders hun eigen emoties even aan de kant zetten en gaan kijken hoe dit contact met vader, desnoods met begeleiding, op een voor het kind vertrouwde manier opgebouwd kan worden.
Volgens mij is elk verhaal dat hier geplaatst wordt eenzijdig, waarom is het nu dan ineens een probleem?
'Volgens mij is geleidelijk opbouwen en na elke stap kijken wat het beste is voor het kind namelijk vrij gebruikelijk en daar vind ik ook echt iets voor te zeggen.' Heel mooi gezegd. Maar als je nu ook nog mee wil nemen dat moeder hieraan niet mee wil werken, dan zijn we een stap verder en kunnen we doorgaan over het echte probleem en de vraag: wat doe je dan?
Tsjor
Overigens werd Rowena gedood door haar vader, Savanna door haar moeder. Onvoorstelbare trieste uitkomsten van vechtscheidingen. En zij zijn helaas niet de enigen.
Tsjor
tsjor schreef op 24-05-2022 om 09:33:
Overigens werd Rowena gedood door haar vader, Savanna door haar moeder. Onvoorstelbare trieste uitkomsten van vechtscheidingen. En zij zijn helaas niet de enigen.
Tsjor
Even rechtzetten voordat een onschuldige man met een groot verlies onterecht neergezet wordt als kindmoordenaar
De stiefvader van Rowena is de aanleiding voor het vreselijke drama daar
Niet de vader, die vecht juist om stiefvader bij z’n andere dochter vandaan te houden
Je hebt gelijk, excuses voor deze fout. Tsjor
yette schreef op 24-05-2022 om 09:21:
De discussie wordt hier nu breder getrokken door er andere cases bij te halen. Best interessant, maar elke situatie is anders. Als we een mening willen vormen over wat volgens ons een goede aanpak zou zijn voor het kleinkind van TO, zullen we die mening moeten baseren op de informatie die zij geeft.
Ik vind dat lastig omdat we alleen haar kant horen - die vanaf dag 1 gekleurd is door wantrouwen richting de moeder en het op emotionele wijze verdedigen van de vader. De openingspost bijvoorbeeld, zie ik als een brief van TO aan haar kind waarin ze haar intense medelijden toont. Haar emoties snap ik, de situatie is sowieso hartverscheurend, maar we weten niet hoe terecht de aantijgingen van TO zijn omdat we niet alle kanten van het verhaal kennen. Waarom is de moeder terughoudend? Hoe ziet die omgangsregeling eruit? Is langzaam opbouwen daarin opgenomen of laten ze dat over aan het eigen inzicht van de ouders? Volgens mij is geleidelijk opbouwen en na elke stap kijken wat het beste is voor het kind namelijk vrij gebruikelijk en daar vind ik ook echt iets voor te zeggen. Dit kindje ziet haar vader eens in de zoveel weken/maanden. Ze ziet de bakker vaker. Een dagje alleen met hem, laat staan een logeerpartij, kan dan een hele vervelende ervaring voor haar worden. Als je echt een band op wil bouwen, wil je dat voorkomen.
Ik denk dat het verstandig is als de ouders hun eigen emoties even aan de kant zetten en gaan kijken hoe dit contact met vader, desnoods met begeleiding, op een voor het kind vertrouwde manier opgebouwd kan worden.
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Echter, de ene persoon kan zijn emoties hierin wat gemakkelijker aan de kant zetten dan de ander, zeker als het hun kind betreft. Sommige ouders raken verblind en zien hun eigen belangen (ik wil mijn kind opvoeden op mijn eigen manier en mijn ex uit mijn leven) als gelijk aan die van het kind. De moeder in het verhaal van TO lijkt (op basis van wat hier bekend is) hier wat hulp bij nodig te hebben.
Battle-Royale schreef op 24-05-2022 om 08:46:
[..]
Dat zeg ik niet. Maar als door mijn toedoen de moeder van mijn kind hem verlaat ben ik veel te ver gegaan lijkt mij, dan zet ik liever een stap terug zodat mijn kind in elk geval enigszins happy kan opgroeien.
Een moeder die haar kind verlaat als ze de vader van het kind in zijn/haar leven moet toelaten heeft wat mij betreft heel wat meer issues dan wat vader veroorzaakt kan hebben door contact te willen met zijn kind. Wat maakt dat jij die verantwoordelijkheid voor het gedrag van moeder zo op jezelf zou betrekken in zulke situatie?
Ik kan voor mezelf zeggen, het zou me geen reet interesseren wat er gebeurd, helemaal niks zou kunnen maken dat ik mijn kind in de steek zou laten. Een man is nooit verantwoordelijk voor mijn gedrag, daar kies ik dan toch echt zelf voor.
Saga schreef op 23-05-2022 om 23:02:
[..]
Een ouder die zover komt dat je als kind zijnde 50% van jezelf moet wegpoetsen, heeft niet zelden zelf problematiek. Als je niet kunt verdragen dat je kind dat stukje van zichzelf kan behouden, hoe kan het kind dan onbeschadigd opgroeien?
Er worden hierboven casussen beschreven die op basis van wat er staat alle factoren in zich dragen van klassieke ouderverstoting. En het wordt gezien als normaal...
Niemand geeft aan dat het normaal is, dus leg anderen aub geen woorden in de mond.
Ik schrijf mee vanuit beleving van een paar kinderen die ondertussen jongvolwassen zijn maar wel al hun hele leven in angst gebleven hebben. Ik neem aan dat jij een andere persoonlijke ervaring van mensen van dichtbij hebt kunnen volgen of iets in die trant, zodanig dat je er een andere kijk op hebt.
De kinderen ik heb kunnen volgen, behoren niet tot de 20% kinderen die depressief zijn, geen zelfvertrouwen of zelfs suïcidaal. Ze hebben hun opleidingen afgerond en werken. Ze hebben wel een nare gespannen jeugd meegemaakt omdat er zo aan hen getrokken werd.
Saga schreef op 24-05-2022 om 09:46:
[..]
Hier ben ik het helemaal mee eens.
Echter, de ene persoon kan zijn emoties hierin wat gemakkelijker aan de kant zetten dan de ander, zeker als het hun kind betreft. Sommige ouders raken verblind en zien hun eigen belangen (ik wil mijn kind opvoeden op mijn eigen manier en mijn ex uit mijn leven) als gelijk aan die van het kind. De moeder in het verhaal van TO lijkt (op basis van wat hier bekend is) hier wat hulp bij nodig te hebben.
De vader kan misschien ook wat lesjes communiceren met je babymama gebruiken aangezien hij ook niet echt de stabiliteit zelf was.
