Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
kipp1998 schreef op 25-05-2022 om 15:10:
Wat een lange reacties in dit topic.
Ik begrijp de reacties waarin de moeder wordt verdedigd niet goed. Als vader het kind zou weghouden bij de moeder, zou er dan ook zo worden gereageerd?
In dat geval zal er heus wel wat aan de hand zijn. Wie weet is hier ook wel van alles aan de hand en heeft de moeder goede reden om de vader die zelf ook niet stabiel is te wantrouwen.
tsjor schreef op 25-05-2022 om 15:02:
'Dat zie je verkeerd; de moeder wordt geen hand boven hoofd gehouden, er wordt je alleen uitgelegd dat een stellige houding juist averechts kan uitpakken. Ben je nog verder van huis.'
Dat zie jij dan weer verkeerd. Zie je eigen berichten.
Over die stellige houding: als een moeder te maken heeft met een vader die het kind bij haar weghoudt begrijpen we heel goed dat moeder tot het laatste toe doorvecht voor haar kind.
Tsjor
Uitleg want Geval appels en peren,
Ik moest even zoeken op term bittere eind, maar op 24 mei om 21:31 schreef ik:
‘De stelling moeder en vader allebei recht op omgang, kan wel zo vaak aangehaald worden om duidelijk te maken dat de moeder een probleem creëert en het allemaal door haar veroorzaakt wordt ( ze heeft ook ptss, dus ergens niet eens geschikt als ouder) . Op basis van wat ik zag; de narcisme en onderdrukking binnen gezin met die kinderen die ik persoonlijk ken, kan ik snappen, dat er moeders zijn die tot bittere eind doorgaan. In dit geval was de moeder daarbij ook bang dat vader de kinderen niet thuis zou brengen.’
Bittere eind sloeg op een situatie waarin de veiligheid van een paar kinderen kind in geding was. Dat heeft invloed op een mening.
Even later schreef ik ‘Het hand boven het hoofd’ , maar dat had niets te maken met gedrag van de moeder goed praten of bagatelliseren, in lijn met bovenstaande situatie waarin kinderen in gevaar waren. Het was een reactie op de boze reactie van TO vanwege slechte jeugd. Ik wilde geenszins TO de indruk geven dat ik de moeder een hand boven het hoofd hield en die misverstand wilde ik recht zetten.
In mijn ogen twee verschillende aspecten. In de eerste was er sprake van gevaar, in tweede aspect was er sprake van een aanname dat moeders werkwijze door oa mij gebagatelliseerd werd.
Alhoewel ik eerder aangaf niet meer te reageren, vond ik het wel nodig dit Tsjor uit te leggen zodat ze mij niet verkeerd begreep. Maar dit draadje is wel vermoeiend, terwijl de boodschap / waarschuwing zo duidelijk is.
pfff...wil al 100x iets typen, maar ik houd er maar mee op. Wat een treurnis. Mijn standpunt is duidelijk (die van de wetenschap ook!).
Ik houd er me maar aan vast dat ik in het werkveld een kentering bemerk. Dat de starre houding dat kinderen altijd het beste af zijn in de 'veiligheid' van moeder en dat vader maar in de wachtstand moet, steeds meer bekritiseerd wordt en dat steeds meer duidelijk wordt welke schadelijke effecten dit heeft op het kind. Voor de moeders die dit gedrag vertonen natuurlijk heel vervelend, want zij worden steeds vaker tot de orde geroepen. Het gaat allemaal heel traag, maar beetje bij beetje treedt er verandering op.
Sterkte TO! ik hoop dat je zoon op korte termijn een rol in het leven van zijn dochter kan spelen, op welke wijze dan ook. Moeder doet zowel haar dochter, jouw zoon als ook zichzelf enorm te kort door hem volledig niet toe te laten.
Saga, dat is herkenbaar. Ik kan het niet meer terugvinden, maar eenzelfde beweging is gaande rond biologische ouders en uithuisgeplaatste kinderen. Was het eerst (en nog te vaak) vooral de inzet, dat biologische ouders zo min mogelijk kontakt moesten hebben met de kinderen, om zo te zorgen voor een veilige hechting in het pleeggezin, nu was er grond om aan te nemen dat kinderen ook met biologische ouders kontakt kunnen houden, terwijl ze in een pleeggezin zitten.
Ik ben heel erg blij dat er gaten geschoten worden in die 'hechtingsdoctrine'.
Tsjor
tsjor schreef op 26-05-2022 om 10:03:
Saga, dat is herkenbaar. Ik kan het niet meer terugvinden, maar eenzelfde beweging is gaande rond biologische ouders en uithuisgeplaatste kinderen. Was het eerst (en nog te vaak) vooral de inzet, dat biologische ouders zo min mogelijk kontakt moesten hebben met de kinderen, om zo te zorgen voor een veilige hechting in het pleeggezin, nu was er grond om aan te nemen dat kinderen ook met biologische ouders kontakt kunnen houden, terwijl ze in een pleeggezin zitten.
Ik ben heel erg blij dat er gaten geschoten worden in die 'hechtingsdoctrine'.
Tsjor
Klopt Tsjor! En gelukkig maar.
En heel eerlijk ben ik ook opgelucht om te merken dat hier eigenlijk de overgrote meerderheid die logica begrijpt.
Ook rondom eventuele onveiligheid die de eventuele moeder richting zoon van TO zou hebben. Of in andere casussen hier beschreven. Een moeder (of vader) die haar ex uit haar leven wil, zal al gauw gronden vinden om die ex 'te wantrouwen' of onveilig te vinden. Maar alsnog is dan het trauma om die ouder (of de bio-ouders in het geval van een pleeggezin) dan maar volledig af te snijden van het kind groter, dan het toelaten van enig contact zo nodig onder begeleiding. Ook bij kinderen die het schijnbaar goed doen.
De mening van een aantal forummers die zich stellig uitlaten op basis van hun n=1 geval, doet me echter wel sterken in de overtuiging dat we in hulpverleningsland nog steeds moeten inzetten op goede voorlichting voor gezinnen in deze situatie. En dat het nodig is dat hulpverleners aandacht hebben voor deze problematiek.
Ik heb het allemaal prima gelezen en ik snap dat je hem steunt. En dat je dus alles behalve uit eerste hand haar verhaal kent. Je kent het verhaal uit zoon zijn situatie. Ik gun hem of eigenlijk het kind twee ouders. Ik lees dan ook dat dat niet elke keer slaagt. Maar ik lees ook dat ze hem wel heeft toegelaten.
Niet elke professional is gelijk degene die beide op het goede pad zet. Dat geldt voor haar en voor jouw zoon.
