Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
nee joh, sorry ik ben in de war! Verder gaat het wel goed met me hoor
Pippeltje schreef op 25-05-2022 om 09:12:
nee joh, sorry ik ben in de war! Verder gaat het wel goed met me hoor
hahaha ik snap dat er soms verwarring is, excuses aanvaard 👍️
Dat ik misschien heftig/ overtrokken reageer is omdat ik nogmaals niet begrijp dat een moeder steeds weer de hand boven het hoofd wordt gehouden. Ik ben persoonlijk iemand die van het gesprek aan gaan is, echter moet de ander daar wel voor open staan. Ik heb mijn kinderen ook zo opgevoed, ga het gesprek aan en bekijk wat eraan gedaan kan worden om een probleem op te kunnen lossen.
Zoals ik al eerder heb geschreven kan ik niet alle ins en out vertellen, niet die van de moeder en niet die van mijn zoon. Echter is het hier het geval dat er geen normale communicatie mogelijk is.
Even een beknopte omschrijving van het gebeuren
Moeder geeft aan dat vader geen ervaring heeft met het opvoeden van baby's, vader geeft aan dat zij hem dat kan leren, of dat tegen de tijd dat de kleine bij hem komt hij aan familie of vrienden die ook een baby hebben advies kan vragen. Inmiddels had hij al wat ervaring opgedaan bij die vrienden.
Er worden bezoek afspraken gemaakt bij moeder thuis. Op de dag van de afspraak zegt ze af, kleine is ziek, of ze heeft plots een andere afspraak. Op de voorstellen van vader om dan later op de dag of een andere dag te komen, wordt niet of afwijzend gereageerd.
Buiten de contactmomenten gaan alle gesprekken gaan via whats app, geen telefonisch contact of anderszins.
Moeder woont begeleid, helaas is van begeleiding weinig te merken of mogelijk wil moeder dat begeleiding zich hiervan afzijdig houdt, dat weten we niet. Vader zou het prettig vinden om met haar en haar begeleiding een gesprek te hebben, dit is tot nu toe nog niet tot stand gekomen.
Samen wilden ze hun kindje laten dopen, gezamenlijk hebben ze daar afspraken over gemaakt over de voorbereidingen, uitnodigingen, etc. Plots zegt ze af want ze heeft geen zin om met familie en zijn beste vrienden een doop te vieren.
Hij wordt voor diverse dingen uitgenodigd door moeder; wandelen, speeltuin, zwemmen etc, vervolgens hoort hij niets meer over wanneer het op de planning staat.
Ze zegt allerlei afspraken af zoals erkenning die ze samen op bepaalde datums hadden afgesproken, mediation heeft ze alle keren afgezegd.
Vader heeft zelfs een lang gesprek gehad met vrienden die met regelmaat op hun dochtertje oppast. Maar daarin worden zaken naar voren gehaald die niet kloppen, waarbij deze mensen verbaasd reageren. Toch wordt hem het een en ander verweten en gewaarschuwd dat als hij de kleine ooit iets zou aan doen zij hem weten te vinden. Mijn zoon heeft aangegeven dat het gesprek hierbij op houdt. Dat hij zich niets in de schoenen laat schuiven die niet kloppen of nergens op gebaseerd zijn.
Ik wil mijn zoon niet heilig verklaren maar hij is een integere jongeman, hij houdt niet van ruzie, is nooit agressief naar iemand geweest, hij is erg geduldig en wil het beste voor iedereen.
Echter wordt hij op allerlei manieren tegengewerkt, worden er leugens over hem verteld die niet waar zijn en waar geen bewijs van is. Vader heeft alle gesprekken die zij via whats app hebben gehad uitgeprint, daarin is ook te zien dat hij gefrustreerd raakt doordat ze hem bij hun dochtertje weg houdt. Bijvoorbeeld als ze in het ziekenhuis ligt, of als ze hem weert op haar verjaardag etc etc.
Daarin is ook te lezen hoe wisselvallig moeder is en van het ene uiterste naar het andere uiterste gaat. Van gezellig kletsen, dingen delen over hun dochtertje en vervolgens hem uitkaffert, of overal op blokkeert.
Het is een moeilijk en trieste situatie, maar mijn zoon wil zijn dochtertje zien opgroeien, iets wat elke ouder wil.
'Of als de rechter heeft bepaald dat moeder contact mogelijk moet maken. Niemand staat boven de wet. Ook deze moeder niet. Ze kan ook gewoon werken aan haar eigen issues zonder haar kind (en de vader) daarmee op te zadelen.'
Helemaal eens met engeltje. Sterker nog: alle gedachtenspinsels over zware jeugd, PTSS etc. van moeder zouden eerder reden zijn om te zorgen dat het kind niet bij haar blijft, zeker niet zonder dat er enig contact is met de andere ouder en/of toezicht.
Ja, het leven wordt leuker, zinvoller met een kind. Het geeft je een bepaalde positie in de samenleving, waar je van kunt profiteren. Maar daarvoor moet je een kind niet gebruiken. Als je een kind hebt gekregen heb je een verantwoordelijkheid ten aanzien van dat kind. Daar hoort bij dat je het besef hebt dat een kind geen eigen bezit is, dat een kind ook een vader heeft en dat er wetten in het land zijn waar je je aan moet houden. En vooral ook het besef, dat jij niet de enige bent die weet wat goed is, dat je daarin beperkt bent, zoals alle ouders, dat je niet alwetend bent en de enige bent die alles rondom een kind gaat bepalen. Er gaan meer wegen naar Rome.
Tsjor
Romi:’ Dat ik misschien heftig/ overtrokken reageer is omdat ik nogmaals niet begrijp dat een moeder steeds weer de hand boven het hoofd wordt gehouden.’
Dat zie je verkeerd; de moeder wordt geen hand boven hoofd gehouden, er wordt je alleen uitgelegd dat een stellige houding juist averechts kan uitpakken. Ben je nog verder van huis.
En waarom een gesprek met haar en haar begeleiding, waarom roddelen met vrienden? Klinkt alsof hij een dikke vinger in de pap wil houden.
Waarom heeft de moeder hem eigenlijk op de hoogte gesteld van de zwangerschap? Als ze graag alleenstaande moeder wil zijn, had ze ook meteen kunnen besluiten dat vader geen rol krijgt in het leven van het kind.
Daarbij vind ik een begeleid wonen omgeving niet per definitie de beste plek voor een kind om op te groeien. De mensen die daar wonen zitten daar niet voor hun zweetvoeten en hebben zelf ook hun issues. Ik zeg niet dat het per definitie niet goed is, maar een vinger aan de pols houden is wel goed. Moeder lijkt niet heel stabiel.
Daarnaast heeft een rechter bepaald dat vader en kind recht hebben op omgang. Het is niet aan moeder om dat te blokkeren. Daarnaast nodigt ze vader dus af en toe wel uit voor dingen om vervolgens alle afspraken af te zeggen of niet na te komen. Dat spreekt bepaald niet in haar voordeel. Ze komt niet betrouwbaar over.
Ik zou het niet met vrienden over het gedrag van de moeder gaan hebben.
Met de begeleiding zou ik wel bespreken dat moeder haar afspraken en de uitspraak van de rechter niet nakomt. Dat is namelijk wel iets waar een begeleider invloed kan uitoefenen. Ik kan me voorstellen dat afspraken leren nakomen ook een onderdeel is van de begeleiding. Dat is uiteindelijk ook in het belang van het kind.
MamaE schreef op 25-05-2022 om 13:55:
Waarom heeft de moeder hem eigenlijk op de hoogte gesteld van de zwangerschap? Als ze graag alleenstaande moeder wil zijn, had ze ook meteen kunnen besluiten dat vader geen rol krijgt in het leven van het kind.
Daarbij vind ik een begeleid wonen omgeving niet per definitie de beste plek voor een kind om op te groeien. De mensen die daar wonen zitten daar niet voor hun zweetvoeten en hebben zelf ook hun issues. Ik zeg niet dat het per definitie niet goed is, maar een vinger aan de pols houden is wel goed. Moeder lijkt niet heel stabiel.
Daarnaast heeft een rechter bepaald dat vader en kind recht hebben op omgang. Het is niet aan moeder om dat te blokkeren. Daarnaast nodigt ze vader dus af en toe wel uit voor dingen om vervolgens alle afspraken af te zeggen of niet na te komen. Dat spreekt bepaald niet in haar voordeel. Ze komt niet betrouwbaar over.
Ik zou het niet met vrienden over het gedrag van de moeder gaan hebben.
Met de begeleiding zou ik wel bespreken dat moeder haar afspraken en de uitspraak van de rechter niet nakomt. Dat is namelijk wel iets waar een begeleider invloed kan uitoefenen. Ik kan me voorstellen dat afspraken leren nakomen ook een onderdeel is van de begeleiding. Dat is uiteindelijk ook in het belang van het kind.
Begeleid wonen kan ook gewoon in haar eigen (huur) woning zijn en ik denk dat ze wel beter weten dan zich hier in te mengen. Ze zijn er niet om hem te begeleiden maar haar.
MamaE schreef op 25-05-2022 om 13:55:
Waarom heeft de moeder hem eigenlijk op de hoogte gesteld van de zwangerschap? Als ze graag alleenstaande moeder wil zijn, had ze ook meteen kunnen besluiten dat vader geen rol krijgt in het leven van het kind.
Daarbij vind ik een begeleid wonen omgeving niet per definitie de beste plek voor een kind om op te groeien. De mensen die daar wonen zitten daar niet voor hun zweetvoeten en hebben zelf ook hun issues. Ik zeg niet dat het per definitie niet goed is, maar een vinger aan de pols houden is wel goed. Moeder lijkt niet heel stabiel.
Daarnaast heeft een rechter bepaald dat vader en kind recht hebben op omgang. Het is niet aan moeder om dat te blokkeren. Daarnaast nodigt ze vader dus af en toe wel uit voor dingen om vervolgens alle afspraken af te zeggen of niet na te komen. Dat spreekt bepaald niet in haar voordeel. Ze komt niet betrouwbaar over.
Ik zou het niet met vrienden over het gedrag van de moeder gaan hebben.
Met de begeleiding zou ik wel bespreken dat moeder haar afspraken en de uitspraak van de rechter niet nakomt. Dat is namelijk wel iets waar een begeleider invloed kan uitoefenen. Ik kan me voorstellen dat afspraken leren nakomen ook een onderdeel is van de begeleiding. Dat is uiteindelijk ook in het belang van het kind.
Ze woont in een moeder kind huis, daarvoor woonde ze begeleid, maar vanwege de zwangerschap kon ze daar niet blijven.
Dat gesprek was juist met vrienden was op aandringen van moeder en die vrienden om te kijken of het mogelijk was dat hij daar hun dochtertje kon bezoeken, zodat vader en moeder een time out hadden onderling. Echter bleek tijdens het gesprek dat moeder niet helemaal eerlijk is geweest tegen die vrienden. Uiteindelijk was hun doel, je trekt de rechtszaak in of je ziet je dochtertje niet meer.
Nou ik zie een moeder die voor haar zoon opkomt, logisch. Maar wel een volwassen jongen. Ik zou me nu eens op de achtergrond houden. Het gaat je en vooral je zoon en je kleinkind niet helpen achter het recht te duwen wat zo zou moeten zijn. Ja kindje heeft een vader maar uit alles blijkt wel hoe je haar als moeder niet vertrouwd. Hoe ze verder is daar zal een geschiedenis achter zitten.
Ik benadruk nog maar eens hoe zoon met een hulpverlener cq professional haar gaat benaderen. Liefst iemand die geen partij kiest. En een omgangshuis. Zodat er naast gesprekken aan die opbouw gewerkt wordt. En daar ben jij als oma dan niet bij. Dat is een fase later.
Dat je hier ontlucht en alles kan uitlaten is prima eh goed voor jou. Maar dit oplossen moeten de ouders zelf. En als zij de moeder geen steun van haar ouders zus familie vrienden heeft voelt het als achterstand dat de vader met oma steeds blijft trekken en achter je rug om gaat informeren en conclusies trekken.
als je het echt lekker bedoeld, zorg dan dat je voor de moeder uit beeld bent even want je zou mij ook hoe goed bedoeld ook op de zenuwen werken en me kunnen gaan terug trekken omdat je steeds de vader van haar kind steunt. Uit alles blijkt dat ze voorzichtig is, vertrouwen komt de voet. En als ze weer heeft van wat jullie bekokstoven gaat vertrouwen te paard en ben je verder van huis. Dat is al genoemd. Dus ik hoop dat je je niet persoonlijk aangevallen voelt maar dat je van een afstandje het patroon begrijpt. Kind, twee ouders, jouw zoon. Maar het wordt als je niet op past moeder en kind. Vader en oma blijven op afstand.
'Dat zie je verkeerd; de moeder wordt geen hand boven hoofd gehouden, er wordt je alleen uitgelegd dat een stellige houding juist averechts kan uitpakken. Ben je nog verder van huis.'
Dat zie jij dan weer verkeerd. Zie je eigen berichten.
Over die stellige houding: als een moeder te maken heeft met een vader die het kind bij haar weghoudt begrijpen we heel goed dat moeder tot het laatste toe doorvecht voor haar kind.
Tsjor
Wat een lange reacties in dit topic.
Ik begrijp de reacties waarin de moeder wordt verdedigd niet goed. Als vader het kind zou weghouden bij de moeder, zou er dan ook zo worden gereageerd?
maar ts verdedigd haar zoon toch ook hier. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Ik denk ook dat het vast een verstandige jongen is. Miss wel verstandiger dan ze zelf weet van heeft, of juist niet.
De moeder kan zich hier niet verklaren. Dat is ook verhaal van oma.
kleinejongen schreef op 25-05-2022 om 15:16:
maar ts verdedigd haar zoon toch ook hier. Zo snijdt het mes aan twee kanten. Ik denk ook dat het vast een verstandige jongen is. Miss wel verstandiger dan ze zelf weet van heeft, of juist niet.
De moeder kan zich hier niet verklaren. Dat is ook verhaal van oma.
Mijn reactie ging dan ook niet over de topicstarter 
kleinejongen schreef op 25-05-2022 om 14:53:
Nou ik zie een moeder die voor haar zoon opkomt, logisch. Maar wel een volwassen jongen. Ik zou me nu eens op de achtergrond houden. Het gaat je en vooral je zoon en je kleinkind niet helpen achter het recht te duwen wat zo zou moeten zijn. Ja kindje heeft een vader maar uit alles blijkt wel hoe je haar als moeder niet vertrouwd. Hoe ze verder is daar zal een geschiedenis achter zitten.
Ik benadruk nog maar eens hoe zoon met een hulpverlener cq professional haar gaat benaderen. Liefst iemand die geen partij kiest. En een omgangshuis. Zodat er naast gesprekken aan die opbouw gewerkt wordt. En daar ben jij als oma dan niet bij. Dat is een fase later.
Dat je hier ontlucht en alles kan uitlaten is prima eh goed voor jou. Maar dit oplossen moeten de ouders zelf. En als zij de moeder geen steun van haar ouders zus familie vrienden heeft voelt het als achterstand dat de vader met oma steeds blijft trekken en achter je rug om gaat informeren en conclusies trekken.
als je het echt lekker bedoeld, zorg dan dat je voor de moeder uit beeld bent even want je zou mij ook hoe goed bedoeld ook op de zenuwen werken en me kunnen gaan terug trekken omdat je steeds de vader van haar kind steunt. Uit alles blijkt dat ze voorzichtig is, vertrouwen komt de voet. En als ze weer heeft van wat jullie bekokstoven gaat vertrouwen te paard en ben je verder van huis. Dat is al genoemd. Dus ik hoop dat je je niet persoonlijk aangevallen voelt maar dat je van een afstandje het patroon begrijpt. Kind, twee ouders, jouw zoon. Maar het wordt als je niet op past moeder en kind. Vader en oma blijven op afstand.
Ik weet niet of je het goed gelezen hebt allemaal, maar ik ben al ruim een jaar op de achtergrond, spreek, app, zie haar niet, maar dat wil niet zeggen dat ik mijn zoon niet mag steunen.
Verder zijn er professionals in beeld geweest, echter weigert moeder medewerking
