Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
Beertjelief schreef op 20-05-2022 om 14:26:
Ik kan eigenlijk pas wat zeggen als ik weet wie er weggegaan is
Naja in mijn ogen, de persoon die vertrekt zal z’n kinderen logischerwijs een stuk minder zien
De andere ouder is gebleven
En als dan blijkt dat dat helemaal niet kan, omdat dat niet gaat en de ouder die fulltime zorgt daar niet achter staat
Dan is dat treurig, maar ook een keuze van de gezinsverlater die nog steeds 50% moet bijdragen aan alle kosten van het kind
En het kind bezoeken in haar huis, zodat ze niks hoeft te missen van het kind
(Ik weet dat ik dit heel zwart /wit zie, maar kinderen horen op te groeien bij 2 ouders en als 2 ouders vechten, moeten ze er alles aan doen om dat niet meer te doen)
Ben je het huis uitgezet, ging ze vreemd, werd je psychisch en emotioneel zwaar mishandeld
En zit ze ondanks de rechtszaken je nog steeds te pesten
Dan zal ik veilig thuis inschakelen voor mijzelf en bezoekrecht in haar huis afdwingen
En krijg je een dikke knuffel voor dit intense oneerlijke verdriet
Maar opgeven zal ik niet
Wat een onzin zeg. Gelukkig voor kinderen maken ze in Nederland geen verschil hierin. Ouder ben je en ouder blijf je. De enige uitzondering is in mijn ogen bij kindermishandeling. Zelfs dan moet er contact blijven tussen ouder en kind, maar dan op een voor het kind veilige manier.
Daarbij komt dat het heel goed mogelijk is dat een ouder vecht terwijl de ander er bijna alles aan doet om dat te voorkomen/stoppen.
absor schreef op 20-05-2022 om 15:52:
hoe mooi zou het zijn als mensen voor de seks bedenken dat je er kinderen van kan krijgen
goh...
Battle-Royale schreef op 20-05-2022 om 15:24:
[..]
Kan het dan niet via het omgangshuis?
er is begeleiding, er was mediation, er waren afspraken, maar steeds trekt zij zich terug, of weigert mee te werken
Daglichtlamp schreef op 20-05-2022 om 15:29:
Wat verdrietig voor je zoon. Is hij nu wel officieel als vader erkend? Heeft hij ook ouderlijk gezag gekregen of alleen erkenning en een omgangsregeling? Wat zegt zijn advocaat? Als de moeder niet mee blijft werken aan omgang rest niet anders dan opnieuw een gang naar de rechter en daar een dwangsom eisen per keer dat de omgang niet nagekomen wordt.
Jullie hebben het inmiddels op alle manieren geprobeerd, eerst via de minnelijke weg, toen via de rechter. Uiteindelijk is het in belang van het kind dat die in staat wordt gesteld om een band te krijgen met haar beide ouders.
erkenning is nog steeds niet geregeld, wss gaat de rechtbank dat regelen. Gezag is nog niet uitgesproken. er ligt nu een uitspraak met dwangsom als ze zich niet aan de afspraken houdt. Maar we weten niet hoe dat gaat lopen, vanuit gaande dat ze dit kan betalen, of nog steeds niet wil meewerken, dan moeten we wederom naar de rechter...
Chiquita schreef op 20-05-2022 om 15:41:
Lieve Romy-1997, ik heb toendertijd al je hartverscheurende verhaal mee-gelezen. Wat verschrikkelijk dat je nog steeds niet onbezorgd kunnen genieten van oma-zijn en dat je zoon het zó ontzettend moeilijk gemaakt wordt.
Ja hij gaat er echt aan kapot, zoveel gemist al van haar, hij doet zo zijn best, probeert van alles te regelen ook zijn werkgever kijkt mee wat de mogelijkheden zijn zodat als ze straks kan komen hij niet in de knel komt met werktijden etc. Als oma sta ik aan de zijlijn en het enige wat ik kan doen is hem steunen zoveel ik kan. maar ook ik ga hier kapot aan. Het lijkt een gebed zonder einde
Dank je voor je antwoorden Romi
Haar ouders zijn uit beeld
Hoe lang al? hoe oud is ze?
Is ze niet heel erg gewend om alles zelfstandig aan te pakken en ervaart ze hulp misschien als dreiging?
Ik begrijp dat het allemaal erg treurig is, maar ik weet niet of “hysterisch” een label is wat bij haar past
Ze klinkt jong, alleen en met een enorm dik gekweekte huid
Daartegenover staat een jongeman die geïnteresseerd was in een one night stand, maar niet in een relatie
Ergens ook logisch, want ook hij is erg jong
Deze jongen heeft ouders (of in elk geval een moeder) die erg om hem geeft en graag oma wilt zijn
Met een huis en denkt volwassen
Dat kan zo bedreigend overkomen
Wie helpt haar? Heeft ze een voogd? Of moet ze betalen voor hulp?
Kan mij voorstellen dat ze zich heel alleen voelt
En dat jullie een stoer masker zien bij een moeder die nog jong is en goed genoeg voor een one night stand
Er komt dwang, er komen advocaten en een grote rechter die tegen een jonge moeder zegt “je moet”
Maar ze wilt niet en haar leven klinkt al overhoop zonder kind
Kan ze dit kind zien als enige stabiliteit van liefde en houvast?
Dat zij er wel wilt zijn voor haar kind, daar waar haar ouders dat niet zijn? Zoiets als je zoon?
Hoe gaan de gesprekken nu? Zonder advocaten of oma?
Gaat je zoon weleens langs zonder toeters en bellen? Gewoon om even nader tot elkaar te komen met zijn twee?
Is zoiets te realiseren, dat het contact vanuit hem komt en hij expliciet erbij zegt “zonder anderen”
Misschien een mail waarin hij schrijft dat hij graag (zonder het woord “recht”) z’n dochter wilt leren kennen, samen met haar
Want net als haar lijkt het hem heel mooi om er voor zo’n klein meisje te kunnen zijn
Met een datum dat hij dan en dan even langskomt om z’n dochter een knuffel te geven
En dat hij graag haar verhalen wilt horen hoe het ouderschap haar bevalt?
Of denk ik te makkelijk?
Een heleboel vragen, maar ik probeer de situatie een beetje te begrijpen zonder in te vullen
Romi-1997 schreef op 20-05-2022 om 16:06:
[..]
er is begeleiding, er was mediation, er waren afspraken, maar steeds trekt zij zich terug, of weigert mee te werken
Zij wil niks dus? Misschien dat hij het over enkele jaren weer kan proberen? Ik zat ook in een soortgelijke situatie en de eerste drie jaar hadden we ook geen regeling, zij wilde ons kind niet aan mij meegeven en verder eigenlijk ook niks van me. Is uiteindelijk met veel geduld goed gekomen, het eerste jaar zag ik mn kind nauwelijks maar het 2e en 3e jaar liet ze me steeds meer toe.
Je zou echt het vorige draadje even moeten lezen. De vader heeft echt geprobeerd om via overleg en redelijk zijn contact met zijn kind te krijgen. De moeder heeft dat afgehouden. Dat er dus uiteindelijk rechters en advocaten aan te pas zijn gekomen lag niet bij de vader. Fijn dat er al een dwangsom uitgesproken is. Alle keren dat de omgang niet nagekomen wordt dat ook melden bij jullie advocaat. Het is een lange weg, maar fijn voor het kind dat zijn vader er ook voor hem wil zijn.
Daglichtlamp schreef op 20-05-2022 om 16:37:
Je zou echt het vorige draadje even moeten lezen. De vader heeft echt geprobeerd om via overleg en redelijk zijn contact met zijn kind te krijgen. De moeder heeft dat afgehouden. Dat er dus uiteindelijk rechters en advocaten aan te pas zijn gekomen lag niet bij de vader. Fijn dat er al een dwangsom uitgesproken is. Alle keren dat de omgang niet nagekomen wordt dat ook melden bij jullie advocaat. Het is een lange weg, maar fijn voor het kind dat zijn vader er ook voor hem wil zijn.
Daarom over een paar jaar nog een poging wagen.
Ik denk ook niet dat iemand beweert dat er iets aan de vader ligt
Althans, ik niet
Ik lees een verdrietige oma die het verhaal van haar kind toeziet
En daar geen stap verder mee komt
Ook niet na dwang
Conclusie: dwang en recht werkt niet, maar waarom niet?
Dat probeer ik te begrijpen, haar verhaal
Ze lijkt mij ook erg jong en je wilt het beste voor het kind
Dat zijn twee ouders die op z’n minst samen door één deur kunnen
Als ze zich nog meer verzet na dwang is zoon nog verder van huis en blijft het verdrietig
Dan vraag ik mij af, heeft hij in de afgelopen tijd ná het proces nog geprobeerd rustig contact te zoeken? Want zijn vraag is niet vreemd, heel goed juist!
En dan kan ze die dwangsommen betalen (vast niet) en ziet hij het kind nog steeds niet
Hij krijgt het kind ook niet automatisch als ze in gijzeling wordt genomen als ze de dwangsommen niet betaald, sterker nog, dan beland kind in een situatie die niemand wilt
Battle Royale is een ervaringsdeskundige
(Hoewel ik enkele jaren, best wel heel erg ver weg vind klinken)
Heb je iets gedaan waardoor ze ineens wel contact toeliet?
Ik weet niet of dit al geprobeerd is, maar misschien een maand niks laten horen en hem dan voorzichtig contact laten leggen?
Ze komt nu erg over dat haar houding sowieso “nee” blijft
Beertjelief schreef op 20-05-2022 om 16:51:
Ik denk ook niet dat iemand beweert dat er iets aan de vader ligt
Althans, ik niet
Ik lees een verdrietige oma die het verhaal van haar kind toeziet
En daar geen stap verder mee komt
Ook niet na dwang
Conclusie: dwang en recht werkt niet, maar waarom niet?
Dat probeer ik te begrijpen, haar verhaal
Ze lijkt mij ook erg jong en je wilt het beste voor het kind
Dat zijn twee ouders die op z’n minst samen door één deur kunnen
Als ze zich nog meer verzet na dwang is zoon nog verder van huis en blijft het verdrietig
Dan vraag ik mij af, heeft hij in de afgelopen tijd ná het proces nog geprobeerd rustig contact te zoeken? Want zijn vraag is niet vreemd, heel goed juist!
En dan kan ze die dwangsommen betalen (vast niet) en ziet hij het kind nog steeds niet
Hij krijgt het kind ook niet automatisch als ze in gijzeling wordt genomen als ze de dwangsommen niet betaald, sterker nog, dan beland kind in een situatie die niemand wilt
Battle Royale is een ervaringsdeskundige
(Hoewel ik enkele jaren, best wel heel erg ver weg vind klinken)
Heb je iets gedaan waardoor ze ineens wel contact toeliet?
Ik weet niet of dit al geprobeerd is, maar misschien een maand niks laten horen en hem dan voorzichtig contact laten leggen?
Ze komt nu erg over dat haar houding sowieso “nee” blijft
Alimentatie betaald, en het heel rustig aan gedaan, contact met kind alleen op haar initiatief, verder niks afgedwongen, toen hij 1,5 was liet ze me soms even alleen met hem in haar huis, ging ze zelf even boodschappen doen of iets, toen hij 2 werd mocht ik hem ook een paar uur mee en hij bleef pas slapen in mijn huis toen hij al 3,5 was. Erkenning en gezag kwam veel later.
Battle-Royale schreef op 20-05-2022 om 16:57:
[..]
Alimentatie betaald, en het heel rustig aan gedaan, contact met kind alleen op haar initiatief, verder niks afgedwongen, toen hij 1,5 was liet ze me soms even alleen met hem in haar huis, ging ze zelf even boodschappen doen of iets, toen hij 2 werd mocht ik hem ook een paar uur mee en hij bleef pas slapen in mijn huis toen hij al 3,5 was. Erkenning en gezag kwam veel later.
Dat is dus niet vergelijkbaar, er was dus wel contact, alleen niet veel. Hier is er dus helemaal geen contact.
Daglichtlamp schreef op 20-05-2022 om 16:58:
[..]
Dat is dus niet vergelijkbaar, er was dus wel contact, alleen niet veel. Hier is er dus helemaal geen contact.
Ik denk dat als ik meteen in het 1e jaar met rechtszaken was begonnen er hier ook geen contact zou zijn.
Battle-Royale schreef op 20-05-2022 om 17:01:
[..]
Ik denk dat als ik meteen in het 1e jaar met rechtszaken was begonnen er hier ook geen contact zou zijn.
Hier is ook zeker niet direct begonnen met rechtszaken, daarom mijn advies om het vorige draadje ook te lezen.
Wat verdrietig. Er ligt een gerechtelijke uitspraak dus daar zal de moeder zich aan moeten houden.
Wat is de reden dat ze het kind een vader wil ontzeggen?
Het mag dan wel niet gepland zijn, als je volwassen spelletjes speelt moet je ook met de gevolgen dealen. Jouw zoon toont duidelijk aan dat hij verantwoordelijkheid wil nemen. De moeder blijkbaar niet.
