Papa
Je bent papa van een mooi dochtertje, je wilt haar helpen opgroeien, zien opgroeien, van haar genieten, haar zien spelen, lachen, huilen, slapen, etc
Je hebt een aantal rechtszaken gewonnen, je mag haar zien, je mag haar bij je hebben, je mag in haar leven zijn. Eindelijk gerechtigheid, voor je dochtertje en voor jezelf.
Maar dan blijkt dat haar moeder nergens aan mee wil werken, alles tegenwerkt en je nog steeds op datzelfde punt staat als waar alles mee begon.
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 11:53:
[..]
Dat hoeft ook niet want ik kan eerlijk gezegd ook maar weinig begrip voor je zoon opbrengen en ik meen gelezen te hebben in je eerdere topic op een van de eerste pagina’s dat zij die erkenning in het begin wel wilde, daarom vraag ik waarom is hij daar toen niet in mee gegaan? En nee je in haar verplaatsen hoeft niet moeilijk te zijn. Zou jij zelf je twee maanden oude baby meegeven aan een kerel die je nauwelijks kent en die jou goed genoeg vond voor seks maar voor een relatie was je te min? En heeft je zoon uitgezocht hoe een regeling voor een baby eruit kan zien? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je met twee maanden al aan een omgangsregeling wil beginnen.
Jaja moeder is heilig....
Een omgangsregeling kan ook uit bezoekjes bestaan he. Het hoeft niet direct een 50/50 verdeling te zijn.
Omdat niet zeker was dat hij de vader is, erkenning niet ongedaan gemaakt kan worden en leidt tot onderhoudsplicht en erfrechtelijke aanspraken.
Saga schreef op 22-05-2022 om 13:20:
[..]
Jaja moeder is heilig....
Een omgangsregeling kan ook uit bezoekjes bestaan he. Het hoeft niet direct een 50/50 verdeling te zijn.
Mee eens. Moeder vond die "vreemde vent" blijkbaar goed genoeg om het bed mee in te duiken, maar nu er een kind van is gekomen en de vader (wat in hem te prijzen is) zijn verantwoordelijkheid wil nemen, is het opeens een "vreemde vent" die zijn kind niet mag zien. Ik vind dat nogal vreemd.
Romi-1997 schreef op 22-05-2022 om 11:16:
[..]
Wat bedoel je met deze zin? welk gevaar? Wat heeft hij fout gedaan?
Deze jonge vrouw wist al heel snel dat ze dit kindje graag wilde. Vanaf dat moment was haar zwangerschap het belangrijkste in haar leven. Ze hoopte dat je zoon er net zo over dacht. Dat hij misschien zelfs zó betrokken zou zijn dat hij haar prille babybuik zou willen zien ...
Dat wilde hij niet. Hij raakte bevriend met een ander meisje, betwijfelde of hij wel de vader was en maakte de aanstaande moeder duidelijk dat hij het zowel voor hemzelf als voor haar een erg slecht idee vond om een kind krijgen.
Beide visies zijn volkomen legitiem.
Maar een aanstaande vader die een aanstaande moeder vertelt dat hij het door haar zó gewenste kind niet geboren wil laten worden, maakt daarmee duidelijk dat hij haar verantwoordelijkheidsgevoel voor het welzijn van hun kind niet met haar deelt. Bovendien kenden ze elkaar amper. Moest deze vrouw ondanks zijn onwil blijven hopen dat hij ook best een betrouwbare, zorgzame vader kon zijn? Een aanstaande moeder wil weten waar ze aan toe is. Vrij logisch dat ze onder die omstandigheden besloot dat ze niet op je zoon kon rekenen en dat hun kind beter af zou zijn als ze het zonder hem deed. Want hij wilde niet.
Het is ontzettend moeilijk om vanuit die situatie weer genoeg vertrouwen te krijgen. Voor een volgende stap de goede kant op, is het volgens mij dus belangrijk dat de vader beseft dat de moeder hem niet zomaar als veilig voor hun kind kan beschouwen omdat hij nu zegt wèl de verantwoordelijkheid voor het welzijn van hun kind te willen delen. Ik hoop dat hij dat in ziet en het ook niet ziet als iets slechts. Ze wil het beste voor haar kind, dus zal ze hem moeten vertrouwen voor ze haar kind met een goed gevoel aan hem mee kan geven. Dat gaat niet zomaar. Ze zal hem de ruimte moeten geven om te laten zien dat hij haar vertrouwen waard is en hij moet haar de ruimte geven omdat zoiets niet van de ene op de andere dag kan. Veel uit te praten dus. Eventueel met hulp. Begrip voor elkaar krijgen.
Mijns inziens leidt dat tot een stabielere situatie voor hun kind dan wanneer er een omgangsregeling wordt afgedwongen.
yette schreef op 22-05-2022 om 14:36:
[..]
Deze jonge vrouw wist al heel snel dat ze dit kindje graag wilde. Vanaf dat moment was haar zwangerschap het belangrijkste in haar leven. Ze hoopte dat je zoon er net zo over dacht. Dat hij misschien zelfs zó betrokken zou zijn dat hij haar prille babybuik zou willen zien ...
Dat wilde hij niet. Hij raakte bevriend met een ander meisje, betwijfelde of hij wel de vader was en maakte de aanstaande moeder duidelijk dat hij het zowel voor hemzelf als voor haar een erg slecht idee vond om een kind krijgen.
Beide visies zijn volkomen legitiem.
Maar een aanstaande vader die een aanstaande moeder vertelt dat hij het door haar zó gewenste kind niet geboren wil laten worden, maakt daarmee duidelijk dat hij haar verantwoordelijkheidsgevoel voor het welzijn van hun kind niet met haar deelt. Bovendien kenden ze elkaar amper. Moest deze vrouw ondanks zijn onwil blijven hopen dat hij ook best een betrouwbare, zorgzame vader kon zijn? Een aanstaande moeder wil weten waar ze aan toe is. Vrij logisch dat ze onder die omstandigheden besloot dat ze niet op je zoon kon rekenen en dat hun kind beter af zou zijn als ze het zonder hem deed. Want hij wilde niet.
Het is ontzettend moeilijk om vanuit die situatie weer genoeg vertrouwen te krijgen. Voor een volgende stap de goede kant op, is het volgens mij dus belangrijk dat de vader beseft dat de moeder hem niet zomaar als veilig voor hun kind kan beschouwen omdat hij nu zegt wèl de verantwoordelijkheid voor het welzijn van hun kind te willen delen. Ik hoop dat hij dat in ziet en het ook niet ziet als iets slechts. Ze wil het beste voor haar kind, dus zal ze hem moeten vertrouwen voor ze haar kind met een goed gevoel aan hem mee kan geven. Dat gaat niet zomaar. Ze zal hem de ruimte moeten geven om te laten zien dat hij haar vertrouwen waard is en hij moet haar de ruimte geven omdat zoiets niet van de ene op de andere dag kan. Veel uit te praten dus. Eventueel met hulp. Begrip voor elkaar krijgen.
Mijns inziens leidt dat tot een stabielere situatie voor hun kind dan wanneer er een omgangsregeling wordt afgedwongen.
Mooi verhaal, maar feit is dat de vader zijn verantwoordelijkheid wil nemen en dat de moeder dat tegenwerkt. En hoezo is de moeder degene die overtuigd moet worden qua vertrouwen, een kind heeft twee ouders, dus waarom hoeft de moeder de vader niet te overtuigen qua vertrouwen? Laten we eerlijk zijn, het kind is ontstaan uit een onenightstand, niet dat ook maar één van beide partijen de bedoeling had er een kind uit te laten voortkomen, ook de moeder niet. Het is beiden "overkomen". De vader wil zijn verantwoordelijkheid naar zijn kind nemen, de moeder ligt dwars. Hoe eerlijk is dat?
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 15:06:
[..]
Mooi verhaal, maar feit is dat de vader zijn verantwoordelijkheid wil nemen en dat de moeder dat tegenwerkt. En hoezo is de moeder degene die overtuigd moet worden qua vertrouwen, een kind heeft twee ouders, dus waarom hoeft de moeder de vader niet te overtuigen qua vertrouwen? Laten we eerlijk zijn, het kind is ontstaan uit een onenightstand, niet dat ook maar één van beide partijen de bedoeling had er een kind uit te laten voortkomen, ook de moeder niet. Het is beiden "overkomen". De vader wil zijn verantwoordelijkheid naar zijn kind nemen, de moeder ligt dwars. Hoe eerlijk is dat?
Het probleem is dat hij zodra hij hoorde dat hij vader zou worden, aangaf dat hij dat kindje niet wilde omdat hij zichzelf geen geschikte vader vond.
Als hij al geen vertrouwen in zichzelf had, hoe moet een jonge vrouw die hem amper kent dat dan wel hebben?!
En als wat hij toen zei blijkbaar niet klopte, klopt wat hij nu zegt dan wel?
Kijk, van mij mag hij best draaikonten. Ik snap het nog ook. Maar het komt niet echt betrouwbaar over, zeg maar.
yette schreef op 22-05-2022 om 15:45:
[..]
Het probleem is dat hij zodra hij hoorde dat hij vader zou worden, aangaf dat hij dat kindje niet wilde omdat hij zichzelf geen geschikte vader vond.
Als hij al geen vertrouwen in zichzelf had, hoe moet een jonge vrouw die hem amper kent dat dan wel hebben?!
En als wat hij toen zei blijkbaar niet klopt, klopt wat hij nu zegt dan wel?
Kijk, van mij mag hij best draaikonten. Ik snap het nog ook. Maar het komt niet echt betrouwbaar over, zeg maar.
De situatie dat er ineens onverwacht een baby aankomt, vind ik persoonlijk een hele andere dan de situatie waarin de baby er daadwerkelijk is. Zeker voor jonge mensen die nog hele andere plannen hadden voorheen.
Mensen veranderen, en situaties zoals deze kunnen zo een proces behoorlijk versnellen.
yette schreef op 22-05-2022 om 14:36:
[..]
Deze jonge vrouw wist al heel snel dat ze dit kindje graag wilde. Vanaf dat moment was haar zwangerschap het belangrijkste in haar leven. Ze hoopte dat je zoon er net zo over dacht. Dat hij misschien zelfs zó betrokken zou zijn dat hij haar prille babybuik zou willen zien ...
Dat wilde hij niet. Hij raakte bevriend met een ander meisje, betwijfelde of hij wel de vader was en maakte de aanstaande moeder duidelijk dat hij het zowel voor hemzelf als voor haar een erg slecht idee vond om een kind krijgen.
Beide visies zijn volkomen legitiem.
Maar een aanstaande vader die een aanstaande moeder vertelt dat hij het door haar zó gewenste kind niet geboren wil laten worden, maakt daarmee duidelijk dat hij haar verantwoordelijkheidsgevoel voor het welzijn van hun kind niet met haar deelt. Bovendien kenden ze elkaar amper. Moest deze vrouw ondanks zijn onwil blijven hopen dat hij ook best een betrouwbare, zorgzame vader kon zijn? Een aanstaande moeder wil weten waar ze aan toe is. Vrij logisch dat ze onder die omstandigheden besloot dat ze niet op je zoon kon rekenen en dat hun kind beter af zou zijn als ze het zonder hem deed. Want hij wilde niet.
Het is ontzettend moeilijk om vanuit die situatie weer genoeg vertrouwen te krijgen. Voor een volgende stap de goede kant op, is het volgens mij dus belangrijk dat de vader beseft dat de moeder hem niet zomaar als veilig voor hun kind kan beschouwen omdat hij nu zegt wèl de verantwoordelijkheid voor het welzijn van hun kind te willen delen. Ik hoop dat hij dat in ziet en het ook niet ziet als iets slechts. Ze wil het beste voor haar kind, dus zal ze hem moeten vertrouwen voor ze haar kind met een goed gevoel aan hem mee kan geven. Dat gaat niet zomaar. Ze zal hem de ruimte moeten geven om te laten zien dat hij haar vertrouwen waard is en hij moet haar de ruimte geven omdat zoiets niet van de ene op de andere dag kan. Veel uit te praten dus. Eventueel met hulp. Begrip voor elkaar krijgen.
Mijns inziens leidt dat tot een stabielere situatie voor hun kind dan wanneer er een omgangsregeling wordt afgedwongen.
Precies! En daar wringt nu net de schoen.
Daarnaast, hoe je het ook went of keert, een moeder die alle contact in de weg staat tussen vader en kind, biedt (ook) geen veiligheid! Er zijn een hele hoop manieren om toch contact te laten bestaan.
Klaas_Jesper schreef op 22-05-2022 om 13:28:
Omdat niet zeker was dat hij de vader is, erkenning niet ongedaan gemaakt kan worden en leidt tot onderhoudsplicht en erfrechtelijke aanspraken.
Is er wel een vaderschapstest gedaan?
Saga schreef op 22-05-2022 om 13:20:
[..]
Jaja moeder is heilig....
Een omgangsregeling kan ook uit bezoekjes bestaan he. Het hoeft niet direct een 50/50 verdeling te zijn.
Helaas dachten zoon en oma daar anders over, zij hadden ook al spullen gekocht en vonden het belachelijk dat zoon zijn kind niet alleen mee kreeg, dat ze niet alleen bij hun mocht zijn en al helemaal niet mocht blijven slapen. Want zoon is blijkbaar wel enkele keren bij zijn dochter langs geweest en moeder is met de baby bij oma geweest en vanaf toen ging het mis. En ik lees in dat andere topic dat de baby pas 2 maanden was. En ik zeg nergens dat die moeder heilig is maar dat de zoon destijds wel erg snel ging, dat heeft hem nu een verstoorde relatie met de moeder opgeleverd. En ipv dwangsommen kan hij beter werken aan het herstellen van vertrouwen.
yette schreef op 22-05-2022 om 15:45:
[..]
Het probleem is dat hij zodra hij hoorde dat hij vader zou worden, aangaf dat hij dat kindje niet wilde omdat hij zichzelf geen geschikte vader vond.
Als hij al geen vertrouwen in zichzelf had, hoe moet een jonge vrouw die hem amper kent dat dan wel hebben?!
En als wat hij toen zei blijkbaar niet klopte, klopt wat hij nu zegt dan wel?
Kijk, van mij mag hij best draaikonten. Ik snap het nog ook. Maar het komt niet echt betrouwbaar over, zeg maar.
Het is hen beiden overkomen na een avondje seks. Zo simpel is het. En die vrouw zal waarschijnlijk net zo overvallen zijn geweest als die vader. Ook die vrouw zal haar twijfels hebben gehad en haar onzekerheden. Niet geweten hebben of ze wel klaar was voor het moederschap, niet geweten hebben hoe te dealen met die plotselinge onbedoelde verandering van haar leven. En tuurlijk geldt dat dan ook voor de vader. Maar feit is dat hij zijn kind wil kennen, zijn verantwoordelijkheid wil nemen ten opzichte van het kind, en deel wil zijn van zijn/haar leven, als vader. Genoeg mannen die zouden zijn weggelopen. En ik vind het dan totaal unfair die man te behandelen als iemand die geen rechten zou hebben als vader.
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 16:32:
[..]
Het is hen beiden overkomen na een avondje seks. Zo simpel is het. En die vrouw zal waarschijnlijk net zo overvallen zijn geweest als die vader. Ook die vrouw zal haar twijfels hebben gehad en haar onzekerheden. Niet geweten hebben of ze wel klaar was voor het moederschap, niet geweten hebben hoe te dealen met die plotselinge onbedoelde verandering van haar leven. En tuurlijk geldt dat dan ook voor de vader. Maar feit is dat hij zijn kind wil kennen, zijn verantwoordelijkheid wil nemen ten opzichte van het kind, en deel wil zijn van zijn/haar leven, als vader. Genoeg mannen die zouden zijn weggelopen. En ik vind het dan totaal unfair die man te behandelen als iemand die geen rechten zou hebben als vader.
Paps kan beginnen met zn portemonnee trekken en financieel gewoon bij te dragen.
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 16:43:
[..]
Paps kan beginnen met zn portemonnee trekken en financieel gewoon bij te dragen.
Paps heeft daarnaast gewoon recht op omgang met zijn kind.
Pejeka1 schreef op 22-05-2022 om 16:45:
[..]
Paps heeft daarnaast gewoon recht op omgang met zijn kind.
Ja en bij baby’s en kleine kinderen is dat meestal een paar contacturen per week meestal in het huis van de moeder omdat zij de primaire hechtingsfiguur is. Blijven slapen is pas als het kind een jaar of 4 is, moeder wilde gewoon die tijd afwachten tot kind enigszins zelf kon kiezen om bij papa te slapen. Papa en oma vonden dan dat het kind meteen al moest komen slapen en dat papa de baby gewoon mee moest kunnen nemen zonder moeder erbij.
Battle-Royale schreef op 22-05-2022 om 16:56:
[..]
Ja en bij baby’s en kleine kinderen is dat meestal een paar contacturen per week meestal in het huis van de moeder omdat zij de primaire hechtingsfiguur is. Blijven slapen is pas als het kind een jaar of 4 is, moeder wilde gewoon die tijd afwachten tot kind enigszins zelf kon kiezen om bij papa te slapen. Papa en oma vonden dan dat het kind meteen al moest komen slapen en dat papa de baby gewoon mee moest kunnen nemen zonder moeder erbij.
Waarom is de moeder meer speciaal dan de vader? Heeft de vader geen recht op hechting dan? En waarom wachten tot het kind zelf kan kiezen, en waarom heeft de moeder tot die tijd meer rechten dan de vader? Man en vrouw zijn gelijk toch?
