Ouder zorgt voor kind = kind zorgt voor ouder
In het huidige debat over de kosten van de verzorging wordt een enorm appel gedaan op kinderen om voor ouders te zorgen. Onder het motto: ouders hebben ook voor jou gezorgd (Trouw deze week, maar niet alleen daar). Een zwaar moreel appél.
Maar is die zorg een op een vergelijkbaar?
Mij valt juist op, dat het eigenlijk omgekeerde zorg is.
De zorg voor een kind betekent:
je begint met 24 uur per dag, 7 dagen per week met een wezentje dat helemaal afhankelijk is van jou. Langzamerhand wordt dat minder, kind gaat naar school, gaat zelf spelen, krijgt eigen vriendenkring en gat op zichzelf wonen. als je eraan begint weet je dat bij een gezond kind de zorg ongeveer 18 jaar zal duren, de afhankelijkheid steeds minder wordt (de zorgen niet altijd) en het uiteindelijke doel is dat iemand zonder jouw zorgen kan.
Bij oudere ouders is het verloop precies andersom: je begint met iemand die zelfstandig is, maar op kleine punten hulp nodig heeft, die kleine punten worden meer punten en de afhankelijkheid wordt groter. Bovendien weet je niet hoe lang het gaat duren. Mensen worden steeds ouder, dus sommigen ouderen hebben wel 20 tot 30 jaar zorg nodig. Het einde is dat iemand niet meer zal leven.
Het morele appel is dus ongepast, omdat het het verschil in de aard van de zorg niet meeneemt.
Nog afgezien van praktische problemen: wat te doen met mensen die bewust of onbewust geen kinderen hebben, of met kinderen die zelf al oud zijn (onder het motto: de kinderen moeten ervoor zorgen, zag ik een keer een 'kind' met rollator en al op bezoek komen bij vader, dat schiet niet op) of die zowel de zorg voor kinderen als de zorg voor ouderen hebben, dus dubbelop.
Ik zorg voor mijn kinderen, maar niet met de verwachting dat zij straks die zorg 'terugleveren'. Hoe het straks moet zie ik wel, maar mijn doel is dat ze een zelfstandig leven kunnen leven en zelf voor hun eigen eventuele kinderen kunnen zorgen.
Tsjor
Mirreke
Er zijn al vele vormen van wonen met behoud van je eigen privacy en toch een vorm van gedeelde zorg. Vaak op basis van eigen initiatief komen dergelijke woonprojecten tot stand.
Ik zou eerder voor een gemengde vorm kiezen, waarbij je ook jongeren een kans geeft om ergens te wonen en eventueel een bijdrage aan de zorg te geven.
Tsjor
Dat vind ik te arbeidsintensief
Dat vind ik organistorisch te arbeidsintensief. En ik heb geen angst voor internet, maar denk dat veel mensen die privacy gevoelens als obstakel zullen ervaren. En ook niet weten aan wie je het aanbied zie ik als een belemmering.
Arbeidsintensief betekent ook dat het geld kost. En dat is er dus niet
groeten albana
Geld
Albana, de internetvrees deel ik wel, maar ik denk dat er slimme experts zijn die daar iets op vinden. Zoals met dating-sites bijvoorbeeld. Laatst een app gezien voor twee mensen, waarbij ze ieder ver van elkaar over het scherm kunnen gaan met een vinger en elkaar virtueel kunnen aanraken, geweldig. Ik snpa er neits van, maar zie wel dat er veel kan.
Wat betreft de kosten, ja, in het begin zal het zeker arbeidsintensief zijn, omdat mensen zich vaak niet realiseren welke talenten zij eschikbaar hebben.
Maar let wel, de gemeente betaalt nu ook mensen om aanvragen tegen te houden. Mijn moeder wilde graag een traplift en een toilet boven. de woningbouwvereniging (dat is 1) was het ermee eens en wilde wel verbouwen. Maar de gemeente moet het goedkeuren. Dan komen er twee keer verschillende mensen, die rapporten opmaken en dat weer komen bespreken, om te concluderen dat die toilet boven niet nodig is, want er kan ook een toiletstoel geplaatst worden en dan kunnen de kinderen 's morgens komen om de toiletpot leeg te halen. Echt niet. De traplift en de toiletpot is er gekomen mijn moeder kent zelf veel te goed de weg in dit land om zo aan de kant gezet te worden. Een dag na plaatsing viel ze en brak een schouder. Het is puur geluk en doorzettingsvermogen, dat ze nu eigenlijk zonder enige verdere inspanning toch gewoon in haar eigen huis kon blijven en daar kon revalideren. Ik bedoel maar: de gemeentes trekken nu ook geld uit, maar dan vooral om claims voor zorg weg te halen, terwijl dat eigenlijk veel meer geld kan kosten.
Het is inderdaad een eerste investering, maar de vruchten kunnen groot zijn. Niet alleen voor ouderen, ook voor jonge gezinnen met oppasproblemen, mensen die geen band meer kunnen plakken, mensen die te druk zijn om een gezonde maaltijd op tafel te zetten, kortom: veel mer mensen hebben elkaar nodig en kunnen iets betekenen voor elkaar.
Tsjor
Albana
""Het gaat een hele lastige klus worden. Waar niet écht iemand een oplossing voor weet. Die er w.s. ook niet gaat komen....of het worden \'lapmiddeltjes\' of je moet het enorme geluk hebben dat je kinderen hebt die er toe in staat zijn óf de financiën.""
Het vervelende is dat er nu alleen maar oplossingen op papier staan waar "ze" dan ontzettend trots op zijn. De uitwerking in de praktijk zal uitwijzen of het werkt. Ondertussen zijn de ouderen aan de goedwillende kinderen, buren overgeleverd . Of je moet een flinke smak geld hebben dan huur je gewoon die particuliere zorg in. Ik denk dat die ook als paddenstoelen uit de grond gaan komen. Net zo als al die kleine, soms ook malevide thuiszorg bureaus hier, die gewoon niet de goede zorg kunnen bieden.
""Ik voorzie ook een heleboel mensen die gaan versmeren, vereenzamen en misschien wel ondervoed raken en ben ook bang dat er overlast gaat onstaan in de vorm van licht dementerenden die \'s nachts op deuren gaan kloppen omdat ze hun dagritme kwijt zijn. Dat gaat heisa geven. Let maar op. Wij zijn dat ook niet gewend...dat we moeten omkijken naar ouderen in onze buurt, netwerk etc.""
Dat voorzien wij ook, maar voorzien die beleidsmakers dat ook?. Stelletje sukkels!. Daar kunnen wij ons dan weer zo boos over maken!.
Mirreke
""In die zin denkt ik in andere oplossingen. Eigenlijk een soort kleinschalige en zelf-gefinancierde groepswoning, met wel eigen kamers, gezamenlijke woonkamer, keuken.""
Mensen willen geen gezamenlijke woonkamer en keuken. Ze willen helemaal niet "gezellig" samen bij elkaar in een woonkamer zitten. Er zullen echt weinig ouderen zijn die daar voor kiezen. Wat ik al eerder schreef is dat er meer wooncomplexen zouden moeten komen waar iedereen zijn eigen huishouden heeft, maar beroep kan doen op hun mede bewoners die nog wel fit zijn om een boodschapje te gaan doen e.d.
Ik moet er zelf niet aan denken om als ik oud en hulpbehoevend zou zijn samen met anderen in een huis te wonen met alleen maar een eigen kamer en de huiskamer en keuken te moeten delen met anderen.
""Daarnet trouwens op radio 1: dementie is volksziekte nummer 1. Bij ouderen boven 70 meen ik 1 op 4. Hoe gaan we dat doen? Daar moet de ouderenzorg naartoe, verpleging enz. Genezing laat op zich wachten, dus ga er maar aan staan.""
Dat is nu al een punt van zorg bij ons en dat zal steeds erger gaan worden.
Nee ik geloof niet dat iemand er trots op is.
Nee ik geloof niet dat er iemand 'trots' op is. Het is dat het 'moet' dat bewijzen de cijfers en dat kan iedere oen zien. En als er niets gebeurd loopt de boel gewoonweg vast....En van de gemeente weet ik dat wel zeker en ik denk ook niet dat het rijk er blij mee is. Die hebben een verantwoordelijkheid en hebben uit die positie iets moeten doen....maar nee daar zijn ze vast ook niet blij mee.
Ook in de toekomst zullen aanvragen serieus genomen en onderzocht moeten worden. Ongeacht wat. Omdat de gemeente dat verplicht is. Wat dat betreft komt er dus ook met meer mantelzorg géén besparing op dat gebied. Er zullen wel meer afwijzingen komen en heel misschien dat mensen het dan niet meer proberen als dat ingeburgerd is. Maar elke aanvraag moet onderzocht worden. Nee ik denk ook niet dat oudere mensen bij elkaar willen wonen en gezamelijke ruimtes zullen willen delen. Daar zijn we (nu) al te verwend voor...We hebben onze eigen ruimte nodig. Pas als we behoefte hebben aan veiligheid omdat we dementerend zijn b.v. hebben we behoefte aan samen wonen met anderen. Voor die tijd is het ieder op zichzelf. Maar een complex met een soort enigzins verplichte burenhulp waar jong en oud door elkaar woont daar zie ik wel wat in. Dat je b.v. korting krijgt op de servicekosten als je in natura je steentje bijdraagt aan de zorg voor medebewoners daar zie ik wel wat aan (desnoods met iets van subsidie ofzo, hoeft niet veel te zijn voor een student ofzo is een beetje ook al veel). Ik vind ook dat er een belastingaftrek moet komen voor mensen die in nature mantelzorg verlenen. Dat is er ook voor vrijwilligerswerk. Mantelzorgers moeten geregistreerd worden in een bestand zodat ze vrijwilliger zijn. En ook zo worden verzekerd (collectief, kost amper iets) en dan ook hun investering in tijd moeten kunnen opgeven aan de belastingen.
Dat zouden dingen zijn die gaan helpen.
Maar vooralsnog is dat nog niet zo.
groeten albana
Hoezo /moet/ dat?
Het is dat het \'moet\' dat bewijzen de cijfers en dat kan iedere oen zien.
Dan ben ik een oen hoor Albana want ik ben niet zo overtuigd van dat /moeten/. Het is een keus, de politiek c.q. onze samenleving stelt een beperking aan het budget voor de zorg en dan is dit het resultaat ja, maar er kunnen ook andere keuzes worden gemaakt. Dat willen we met z'n allen echter (nog?) niet, we geven het geld liever uit aan andere dingen. Ik zeg niet dat ik de oplossing heb en uit welke hoek het geld dan moet komen, maar een keus is het wel.
Ja precies het is een politieke keuze hoor
Want blijkbaar is de JSF (om maar een voorbeeld te noemen) niet te duur.
Mara, nathalie
Ik gaf dit argument een dag of 10 geleden ook al aan, dat je je euro maar 1 keer kan uitgeven en dat wij met z'n allen bepalen waar het geld heen gaat.
Ik ben het dus volledig met jullie eens, maar ik realiseerde me gaandeweg dit draadje wel een aantal dingen die het complex maken:
1.
Ik weet zeker dat er heel veel uitgaven zijn waarvan ik totaal geen weet heb, hoe duur ze zijn, wie erover beslist etc. Duidelijkheid op dit vlak en de eis tot volledige openheid, lijstjes op ziekenhuissites etc. is wel een vereiste om goed te kunnen stemmen en mijn mening te kunnen vormen.
Ik denk dat we ons echt niet realiseren hoeveel geld er uitgegeven wordt zonder dat hier maatschappelijk een 'debat' over is.
Dat sluit aan bij
2. het is voor individuen moeilijk om te zeggen dat je niet behandeld of onderzocht wilt worden omdat je het uit principiele overwegingen 'too much' vindt. Want ja, als het puntje bij paaltje komt is pijn en dood niet fijn. Maar als we lichamelijk steeds ouder kunnen worden maar er dus meer demente mensen zijn is dat dan het voorland?
Mijn vader is al jaren echt heel dement maar helaas fysiek erg gezond (met als enige ingreep een maagbloeding toen hij 30 was en een heliobacter infectie die bestreden is toen hij 65 was). Soms denk je, werd hij maar ziek, zachtjesaan, langzaam in z'n slaap overlijden etc. Hij droeg altijd een euthanasieverklaring en een behandelverbod bij zich, werkte in de gezondheidszorg en wist daarom goed waarom hij dit wilde. Voor mijn moeder is dit soms nog het grootste verdriet, dat hij nu doormaakt waar hij juist voor vreesde.
Dus ja, als we zouden besluiten dat we minder levensverlengende zaken zouden moeten willen (boven de 70 jaar alle prijzen verdubbelen 
), dan sla je daar meerdere vliegen in een klap mee. . .
En relatief jonge mensen die ernsitg ziek worden, nu wél genezen kunnen worden en vroeger dood zouden zijn gegaan - die maken ook dat de gemiddelde leeftijd stijgt. Moet je dan zeggen dat dat ook niet meer mag omdat het te duur wordt als ze ouder worden en dement?
Het is wel heel bizar om op die manier over de verworvenheden van onze gezondheid(szorg) te moeten nadenken.
Ik denk dat er drie dingen tegelijk gaan gebeuren: mensen zullen elkaar meer gaan helpen als er minder geld voor voorzieningen is, maar er zal ook betaalzorg onstaan (en particuliere samenwoonconstructies etc) én de gezondheidszorg zal bevolkt gaan worden door mensen die nu studeren en andere opvattingen wellicht gaan meenemen. Wal keert het schip vanzelf.
Wellicht een idee om een one issue partij op te richten die ervoor zorgt dat discussies over en inzicht in gezondheidzorg in alle aspecten op de kaart zet? Dus met als enige doel informatievoorziening en stimuleren van overwogen beslissingen?
Angela
Keuzes
Ik denk dat het ook handiger is als er meer cijfers makkelijk toegankelijk zijn maar verder is de zaak gewoon te complex om met simpele ingrepen te regelen.
Boven de 70 prijzen verdubbelen of niet meer behandelen is een slechte zaak. Een oudere die een nieuwe heup nodig heeft is afhankelijk van zorg zonder die nieuwe heup en hopelijk nog zelfstandig met. Voor gezondheid zouden medische redenen voor behandeling moeten zijn. Er zou slimmer bespaard moeten worden. Schaf bijvoorbeeld die 500 BJZ-medewerkers in de school per direct af. En betaal daarvoor 500 extra gezinsverzorgsters thuis een normaal salarais. Niet alleen voor ouderen. Zorg dat er meer geld gaat naar praktische uitvoering dan naar allerlei management of coordinerende dure functies. Verbeter de logistiek in de interne organisatie. Bijvoorbeeld onderzoeken naar een ziektebeeld die een patient allemaal op 1 dag af kan lopen. Bestelling en bevoorrading door de apotheek op de afdeling en door de logistiek op de afdeling zodat er niet steeds mensen bezig zijn met bestellen en bevoorraden die andere prioriteiten hebben waardoor bestellen en bevoorraden een rommeltje wordt, je misgrijpt en fouten maakt. Een verband leggen tussen de grootte van de organisatie en de gewenste specialisatie. In een kleine organisatie hebben mensen veel verschillende taken in een grote organisatie hebben mensen veel meer afgebakende taken.
Daar valt veel winst te halen.
Defensie en zorg
Net even gegoogeld en qua kosten aan defensie zijn wij erg gemiddeld in Europa. En op defensie wordt óók behoorlijk bezuinigd. De oudenzorg/langdurige zorg daarintegen is het duurste van Europa...en niet zo'n klein beetje, in vergelijking met nummer 2 op de ranglijst zijn wij 3 keer meer geld kwijt! Dat is niet niks....
En dat is buiten ziekenhuiszorg. Die is ongeveer gelijk. Dat is kortdurende zorg.
Eerder was dat nooit een groot probleem, we hadden het ervoor over en waren een rijk land. Nu met de baby-boom aan ouderen gaan die kosten ong. maal 10 vermenigvuldigd worden in de komende jaren. En wij hebben van die toename ook nog's méér last dan de andere Europese landen omdat het hier gewoonweg méér ouderen zijn die ook nog's langer leven. En dan reken je de economische crisis nog niet eens mee.
Die 10 maal hogere kosten kunnen wij met alle werkende mensen gewoonweg niet opbrengen. Dan gaan we falliet als land zijnde. En daarvoor kun je niet kiezen.....
Het is een eenvoudige rekensom. Het is 3 keer de duurste zorg maal 10=30 keer wat andere landen ervoor betalen en kunnen opbrengen.
De cijfers m.b.t. ouderenzorg en hoe dat zit in Europa zijn zo te googelen. Hier vind je een artikel b.v. uit zorgvisie: http://www.zorgvisie.nl/Financien/Nieuws/2011/4/Duitse-ouderenzorg-is-goedkoper-ZVS011032W/
En ik weet het niet, maar persoonlijk wordt ik ook niet blij van al die bezuinigingen, zeker niet omdat het ook mijn werk betreft en ik nu eenmaal een zwak voor ouderen heb....maar als de cijfers soms hoor denk ik ook: "Ja ammehoela...Dáár betaal ík niet aan mee, dat is té extreem."
Ik denk dat als de werkelijkheid doordringt tot een heleboel dat ze dan wel eens héél anders zouden kunnen gaan denken. En helemaal niet meer zo graag mee willen betalen. Dat roepen ze alleen maar omdat ze zich er niet in verdiept hebben en geen idee hebben van de werkelijke kosten die eraan gaan komen.
groeten albana
Werkelijke kosten
"Dat roepen ze alleen maar omdat ze zich er niet in verdiept hebben en geen idee hebben van de werkelijke kosten die eraan gaan komen. "
Maar wat zijn die werkelijke kosten nu? Ik heb al eerder gezegd, dat ik het niet erg vind om qua welvaart terug te vallen naar de jaren 80 als daarmee goede zorg wordt gegarandeerd.
Mensen niet laten doodgaan omdat de behandeling te duur zou zijn, gehandicapten niet totaal afhankelijk laten worden van hun familie, dat is me meer waard dan al die luxe dingen die we de afgelopen 20 jaar erbij hebben gekregen.
30% van het bnp
De werkelijke kosten gaan groeien in 10 jaar tot ongeveer 30% van het Bruto Nationaal Product.Het aantal 65 jarigen die verblijven in instellingen voor langdurige zorg (b.v. verstandelijk gehandicapten) is afgelopen jaar met 46% toegenomen. De komende 10 jaar zet deze trend zich door...dus reken maar uit.
Je gaat dus niet terug naar de luxe van de jaren 80, eerder naar de luxe van vlak na de oorlog. We mogen blij zijn als we de zorg voor alle lich. gehandicapten en verstandelijk gehandicapten en meervoudige gehandicapten die nu 'oud' worden kunnen blijven betalen.
groeten albana
Menselijk
Sja, een maatschappij de op materieel vlak misschien karig is maar in menselijk opzicht rijk (menselijke zorg, en vrije keuze in de manier waarop je je leven inricht) vind ik nog steeds meer waard dan alle I-pods en pads (maar ook skippyballen, vieuwmasters en andere verworvenheden van na de oorlog) bij elkaar.
Of impliceert 'terug tot vlak na de oorlog' ook dat we allemaal weer op ons 14de bij de boer moeten gaan werken?
Fred
Ha, welke boer ?
Je verwacht dan ook dat allerlei landbouwgronden van weleer heringericht worden, zo weinig mogelijk import en van eigen bodem leven. Terug naar de agrarische tijd. Ot Sien en grootmoe. Tja wie weet. Hoeven we niet meer naar de sportschool
Ingewikkeld allemaal. Om te beginnen zullen de verschillende generaties weer gemengd moeten wonen en op een of andere manier communiceren wie wat voor wie kan doen. Uitdaging !
Armoede nu
Fred, armoede nu ziet er anders uit dan toen. Bijvoorbeeld: iemand heeft een master gehaald op een zeer specifiek terrein, krijgt na een jaar solliciteren eindelijk een baan, moet daarvoor reizen, lange dagen maken, veel verantwoordelijkheid. Maar krijgt betaald als 'stagiaire'(zonder dat er sprake is van enige stage of stagebegeleiding of opleiding, want die is al achter de rug). Houdt netto zo'n 400 euro over, waar de reiskosten dan nog van af moeten.
Dan had die jongen van 14 bij de boer het beter, die kreeg in elk geval onderdak en eten. Relatief gezien heel veel meer waard dan 400 euro minus reiskosten.
Albana heeft gelijk, de kosten van de zorg rijzen de pan uit. Iemand heeft ooit berekend dat 25% van de beroepsbevolking straks in de zorg zou moeten werken als we de zorg op dit niveau willen handhaven. Dat gaat niet lukken.
Hoe krijgen we dat gekeerd? Ik denk dat er een paar dingen moeten gebeuren:
- bijstellen van wat mensen aan zorg mogen verwachten, dat zal minder zijn dan nu;
- zorgvuldiger omgaan met middelen, nu worden hulpmiddelen als rolstoelen, trapliften, scootmobiel etc. massaal weggegooid;
- toch kijken naar de financiering, de tweede kamer heeft net uitzonderingen gemaakt voor de hogere bijdrage van de AWBZ. Dat mensen die hun huis niet verkocht krijgen de waarde van het huis niet hoeven op te tellen bij hun vermogen (voor 4 jaar), dat snap ik. Tenzij de overheid deurposten en stenen accepteert als betaling. Maar dat een schadevergoeding daarbuiten blijft snap ik niet. Een schadevergoeding is toch om schade te vergoeden? Hoe kan dat geld dan op de bank blijven staan, terwijl mensen de kosten van hun schade ook nog eens voor rekening van de gemeenschap laten komen? Daar snap ik niks van. En dat PGB-gelden erbuiten blijven snap ik ook, maar ik snap niet hoe PGB-gelden een vermogen van meer dan 20.000 euro (want dat is voor iedereen vrij) kunnen opleveren. Of de 'appeltje voor de dorst-erfenis' voor mensen die hun hele leven lang in een tehuis zullen blijven. Maar die dorst ondertussen op kosten van de samenleving lessen. Let wel, 20.000 is vrij voor iedereen.
Een laatste punt, ik heb ooit gelezen, dat de kosten van de AWBZ niet zozeer stijgen door de kosten van ouderen als wel door de kosten van PGB's etc. voor kinderen. Onze kinderen zijn zieker of hulpbehoevender dan de onze ouderen, zou je dan denken. Misschien kunnen we daar ook een mentaliteitsverandering bewerkstelligen, waardoor de kosten dalen.
Maar de samenleving gaat er echt anders uitzien. Als Albana woont in de streek waarvan ik denk dat ze woont heeft ze te maken met een krimp van 25% van de schoolgaande jeugd. 25% minder jongeren, minder mensen straks op de werkvloer, die veel slechtere arbeidsomstandigheden kennen (pensioen? nooit van gehoord) en tegelijkertijd in een omgeving opgroeien waar veel oudere mensen zijn die nog rechten uit het verleden hebben.
Het is echt een groot vraagstuk, wat je niet zo eenvoudig met een emotionele oproep op het bordje van overbelaste middenmoters kunt leggen.
Tsjor
Kassa afgelopen zaterdag
daar werd ook dat voorstel gedaan voor mensen die vrijwel hun hele leven in een zorginstelling verblijven hun spaargeld na overlijden terug zouden storten.
Mijn zus was zo'n persoon. Mijn vader en ik hadden gelijk de reactie: en terecht, je hebt het van de staat gekregen ook. Wat wij ook vonden is dat kinderen tot 21 voor de normale zaken gewoon door hun ouders moeten worden bijgestaan: kleding, bijdrage voeding en zorg.
De kosten die je voor een 'gewoon' kind ook hebt. Net zoals dat voor ieder ander geld. De extra kosten komen dan tenlaste van de AWBZ en dat is ook logisch want in een instelling wonen heeft meer kosten dan thuis wonen: zorg, therapie etc.
Dat je na je 21e een basis uitkering krijgt om 'zelf' je kleding etc te kopen is ook prima te verdedigen.
Maar wat je dan overhoud kan prima terug naar de overheid.
Groot vraagstuk,
"Het is echt een groot vraagstuk, wat je niet zo eenvoudig met een emotionele oproep op het bordje van overbelaste middenmoters kunt leggen. "
Ik zeg ook niet 'de middenklasse betaalt het maar, die gaat maar lekker minder op vakantie'. Ik zet gewoon vraagtekens bij die eeuwige mantra 'het wordt onbetaalbaar hoor'?
Ik vraag dan: Wat houdt dat onbetaalbaar concreet in? Waarbij ik pas in de laatste posts een echt antwoord op krijg (terug naar de jaren 50, onderbetaald sloven)
Ik denk ook eerlijk gezegd
Dat het soms wel eens te 'gek' wordt hoor. Ik vond het systeem dat we eerder hadden dat je als je intramuraal was opgenomen een gedeelte 'vrij had' qua spaargeld en verder alleen zak/kleedgeld helemaal zo gek nog niet.
De laatste (10?) jaar was dat afgeschaft. Je betaalde een eigen bijdrage en alles wat 'over' was mocht je houden, ook je spaargeld. En dat was ook wel een beétje overdreven. Want je hebt kost en inwoning, mensen met veel spaargeld én een leuk pensioen...hadden écht véél over. Bevalt het eten niet vandaag? Ach dan bestellen we een taxi en gaan 'uit eten' ....zulke mensen hebben we gehád hoor! Dat zijn dan wel extreme voorbeelden, er zijn ook mensen die gewoon alles 'op' hebben. Als ik zie hoeveel 'ouderen' om ons heen op vakantie gaan...dan denk ik ook dat het soms de pan wel uit rijst. Gezien de economische omstandigheden momenteel.
Het is gewoon een beetje té, té geworden en daarom zal het onbetaalbaar worden met de vergrijzing nu. Het systeem is ook té ingewikkeld geworden. Een simpeler systeem zou al veel overhead en dus kosten schelen.
En ik vind het nog helemaal niet zo verkeerd dat je gedeeltelijk dus voor je eigen kosten opdraait. Tenslotte moeten wij (gezonde werkende) dat ook. Dus dat ouderen hun eigen 'woonkosten en verblijfskosten' betalen lijkt me écht niet verkeerd. Dan blijven de 'zorgkosten' tenminste betaaldbaar. En dát lijkt me heel wat belangrijker dan dat ze allemaal alsnog 4 keer per jaar op vakantie kunnen.
En zo blijft er ook geld over om de minder draagkrachtige ouderen óok te ondersteunen in hun woon en verblijfskosten. Lijkt me ook wel zo sociaal.
groeten albana
Bouwen
Net weer een situatie, waarin een jongvolwassenen terugkeert naar het nest, omdat het zelfstandig wonen niet meer te betalen is. Let wel, deze jongvolwassene is zeer zeker geen klaploper! Studeert+werkt+nog een 'hobby-opleiding+politiekaktief, is al jaren niet op vakantie gegaan, want geen tijd. Ouders zijn van mijn leeftijd, maar kunnen door medische omstandigheden niet meer werken. Hebben het goed, eigen huis, auto, regelmatig korte vakanties. Klagen (nou ja, net niet) wel, over de toegenomen zorgkosten: twee maal eigen bijdrage plus extra eigen bijdrage voor psychiatrische problematiek (onvoorstelbaar dat die nog gehandhaafd is), dat scheelt zo duizend euro per jaar. Bezuinigingen zullen dan toch moeten komen van een vakantie minder.
Jongvolwassene past niet meer in de nieuwe woning van ouders, maar er is momenteel geen andere oplossing.
Misschien moeten we wel daar wat meer aandacht aan geven. Nu bedenken we woningen waar ouderen bij kunnen komen (aanbouwtje, woning in de tuin etc.), maar wellicht moeten we woningen bedenken waar jongeren bij kunnen wonen en dan tegen de kosten van het wonen een bepaalde vorm van zorg 'betalen'.
Tsjor
Ja!
Dat vind ik een geweldig idee tsjor!!!
Lijkt me erg goed te doen voor de meeste ouderen en hun kinderen/mantelzorgers. Bied zich aan....: Leuke oudere mét zelfstandige woonruimte. Ik zie het al voor me.
Vind het écht een goed idee. Ik heb een oudste die opgeleid is in de zorg en een vriend die ook in de zorg werkt en die zoeken al een tijdje betaaldbare woonruimte voor vriend en dan misschien later voor hun tweeën. Wat hij nu heeft is nogal aan de prijs. En dat is écht een zorgzame jongen. Verpleegkundige. Die zorgt ook (een stukje) voor z'n opa en oma.
groeten albana
Thuiszorg kan goedkoper
Wat ik heb gezien in de thuiszorg:
Indicaties worden opgeschroefd door meer op te geven dan daadwerkelijk moet gebeuren " dan hebben we lekker veel tijd"
Als de zorgvrager bepaalde zorg niet meer nodig heeft (wond is genezen, douchen lukt zelf weer etc.) moet de verzorgende dit doorgeven. Maar dit gebeurt echt niet direct, pas na een week of wat " is mijn route wat minder lang"
Licht dementerende vrouw krijgt 4x daags controle van de thuiszorg of ze heeft gegeten en medicijnen heeft ingenomen. Vrouw heeft 4 dochters in dezelfde plaats wonen
Oogdruppelen 3x daags, mag niet door verzorgende maar moet door niveau 3 of meer. 20! Minuten Per keer excl. reistijd
Pgb-client: 2 uur betaalde zorg om jonge client in bad te doen. Moeder is beneden krant aan het lezen. Verzorgende zit een uur op badrand
Pgb-budgethouder met gehandicapt kind huurt eigen vriend en zichzelf in om kind te verzorgen. Kind is hele dag en in weekend naar opvang. Gaat om periode tussen 16.00 en 19.00 u, want daarna gaat ze naar bed. Leven met 4 personen van PGB.
Etc etc
Ja, de zorg kan best goedkoper.
Wereld te winnen.
Indicaties worden opgeschroefd door meer op te geven dan daadwerkelijk moet gebeuren " dan hebben we lekker veel tijd"
'Lekker veel tijd' zodat dat niet alles strak getimed binnen een x aantal 'zorgminuten' hoeft. Zodat de verplegende zomaar tijd heeft voor een praatje met de patiënt! Schande!
Dat kunnen we wel wegbezuinigen, daar valt nog een wereld te winnen!
(sarcastisch)
1 uur om te douchen
Kun je aardig wat kletsen hoor en nog een kopje koffie drinken ook.
Waar het mij om gaat dat iedereen maar denkt dat alles maar vergoed moet worden. De bomen reiken niet tot de hemel.
1 uur om te douchen, marry?
Wow, waar is dat, hebben ze er vacatures??
Hier in de regio is standaard 30 minuten. CIZ zegt 20 minuten voor douchen/wassen en 10 voor aankleden. En ja, soms wil je dat graag oprekken. Als iemand niet kant en klaar in de startblokken zit met alle spullen bij de hand is dat namelijk eigenlijk al te weinig, laat staan als iemand niet zo snel is, als er wel eens wat te regelen valt, als je intussen ook een oogje in het zeil wilt houden of iemand nog wel goed voor zichzelf zorgt.
Ik ben het met je eens dat niet alles vergoed moet worden, maar wat extra tijd vragen bovenop wat er MOET gebeuren is niet zo gek. De thuiszorg is er deels ook om problemen voor te zijn. Door indien nodig maaltijdservice voor te stellen kun je ondervoeding voorkomen, een alarmsysteem kan geen kwaad bij mensen die wankel op de benen staan. Door op de minuut te rekenen en geen ruimte te geven voor extraatjes zullen dit soort dinger erbij in schieten (weet nooit wat hier aan elkaar moet...), al was het alleen maar omdat iemand niets extra's ter sprake durft te brengen als 'de zuster' hijgend binnenvliegt om even gauw-gauw haar opdracht uit te voeren. Het kan allemaal vast veel minder, sneller en goedkoper, maar wel ten koste van de kwaliteit van zorg en als je maar geduld hebt vanzelf ook ten koste van de kwaliteit van leven. Maar dan hebben we wel bespaard...
Ik wilde drie vraagtekens in het onderwerp...
maar ze zijn er niet in beland. Autocorrectie? Nu lijkt het net of ik je niet geloof, was niet de bedoeling. Meer: waar, oh waar, is dit iemand gelukt, en wat is het geheim van de indicatie-aanvragers, want soms zou ik dit zelf ook wel willen.
Scheiding wonen - zorg
Ik vind het niet meer dan normaal dat je wonen en zorg scheidt. Iedereen betaalt zijn of haar eigen huisvesting. Waarom zou dat voor een gehandicapt persoon e/o oudere persoon gratis moeten wezen? Zij hebben een eigen inkomen. Als je de bijdrage inkomensafhankelijk maakt dan is dat niet meer dan fair dat je meebetaalt aan je eigen huisvesting. Dan heb je al een substantiele besparing te pakken.
Twintig jaar geleden hadden we nog geen PGB's. Dat was geen mensonterende tijd. Er zijn hier ook al felle reacties losgebarsten over het PGB. Er werd veel mee gesjoemeld maar bovenal was het een nieuwe vorm van zorg waar een ieder recht op had. Het was - met een indicatie op zak - redelijk eenvoudig om aan te vragen. En dus werd er gebruik van gemaakt. En dat heeft er toe geleid dat die kosten explosief zijn gestegen. Hoewel ik ook situaties ken waarin ik denk; ja, met een PGB kun je ervoor zorgen dat dit kind, deze volwassene langer thuis kan wonen.
We zijn een maatschappij geworden waar 'ergens recht op hebben' centraal stond. We worden een maatschappij waarbij er weer meer gekeken wordt wat iemand nog zelf kan. Waarin we er wat meer vanuit gaan dat problemen bij het leven horen en dat niet ieder probleem moet leiden tot zorgconsumptie.
Zo simpel is het niet
En wat moet je dan met iemand die vanwege een ongeluk, psychische of lichamelijke ziekte, na opname, langdurig opgenomen moet revalideren? Dat kan soms wel tot 2 jaar duren.
Dat weet je ook niet vooraf.
En dan zou je dus om je opname te betalen je eigen huis moeten opzeggen, waar ook nog eens de rest van je gezin in woont.
Dat zijn vreemde zaken.
Dat is gewone zorg...
Dat is gewone zorg en geen AWBZ zorg. De gewone zorg wordt uit een heel ander potje betaald. Daarvoor hoef je je huis niet op te eten.
Chantal
Ik denk dat je in grote lijnen geluk hebt. Het is inderdaad een "recht"geworden. Diagnose geeft recht op CIZ indicatie en dus PGB. De laatste jaren zijn de regels al aangescherpt, maar nog wordt het PGB soms gezien als extra subsidie waar iemand recht op heeft. Ik heb in het verleden ook rare situaties gezien daarmee.
Wijkverpleegkundige. ik zie ook regelmatig dat er hogere indicaties aangevraagd worden als waar iemand recht op heeft. Daarvoor moet je de aanvraag aandikken en in sommige gevallen echt liegen, de situatie veel ernstiger voordoen dan dat hij is. Natuurlijk is het prettig dat er meer tijd is en ik snap ook dat dit geen overbodige luxe is, maar het systeem wordt kapot gemaakt op deze manier. En ik zie ook gebeuren dat de mensen met de grootste mond, of die het meest drammen de hoogtse indicatie krijgen. Dat lijkt me ook niet de bedoeling!
