Op kamp en offline
In ons vorige dorp is er elke zomer een kinderkampweek. Vanaf jaar of 8. Op Facebook vermeldt de organisatie dat de bus veilig is aangekomen, dat iedereen nu offline gaat en dat ze samen een mooie week gaan beleven met spelletjes, muziek etc. Ook de leiding gaat niets posten. ‘ Tot volgende week allemaal !’
Natuurlijk is de kampleiding bereikbaar bij calamiteiten.
Twee kleinkinderen waren onlangs ook offline op kamp. ‘ het was de eerste dag wennen, maar daarna erg leuk,’ meldde kleinzoon van 13.
Zullen kinderopvang en basisschool het voorbeeld van groepsleiding op kinderen/jeugdvakanties volgen? Geen fotootjes van (school)activiteiten ?
MMcGonagall schreef op 19-08-2024 om 12:59:
Ik weet niet meer of er bij mijn kinderen regels waren over telefoons, maar ze hebben die altijd mee gehad op kamp/schoolreis. Dat zou ik dus ook gewoon doen in geval van een verbod, gewoon voor het geval dat. Dan wil ik niet dat ze eerst weer voorbij een docent moeten om te bellen en misschien toelichten of beargumenteren waarom ze naar huis willen bellen.
Wat is er erg aan toelichten?
Jorni schreef op 19-08-2024 om 12:15:
[..]
Je hebt tegenwoordig zoveel gekken dat ik mijn kinderen (je hoeft de krant maar open te slaan) niet zomaar aan anderen toevertrouw en ik wil dat als er wat is dat ze me kunnen bereiken zodat ik wat kan doen voor ze mocht dat nodig zijn. Zelf ging ik pas op kamp op de middelbare school. Dat was prima en ik had ook gewoon een mobiel bij me toen. Mijn kinderen zouden alleen mee mogen met een schoolkamp (mits dingen goed geregeld zijn). Met een ander soort kamp echt niet. Je weet nooit of er in de leiding een of andere creep zit. En als kamp niet verplicht is dan gaan ze ook echt niet.
Zelf zat je niet op een club of sport waarbij er op kamp gegaan werd? Mocht jij van je ouders ook niet mee? Ik weet niet of je een niet - Nederlandse achtergrond hebt. Ik werk in het onderwijs en ik merk bij mij op school dat het vaak ouders uit andere culturen zijn die hun kind niet mee willen laten gaan omdat ze allerlei beren op de weg zien maar ook zelf weinig tot geen ervaring met op kamp gaan hebben. Ik snap best je zorg maar vergeet ook niet dat je je kind ook een hoop plezier ontneemt om niet mee te gaan.
Vaak ken je de leiding wel, mijn kinderen zijn nu op scoutingkamp geweest en de leiding zien ze ook elke zaterdag bij de opkomst. Natuurlijk kan een aardig iemand ook ineens een creep blijken maar ja dan zouden kinderen ook geen speelafspraken meer kunnen hebben want de ouder van het vriendje kan ook een creep zijn.
Valeria schreef op 19-08-2024 om 12:51:
[..]
Hoe kun jij helpen als je thuis bent en je kind heeft buikpijn?
En als ze zoek raken? Ik vraag me af hoe je dit soort dingen bedenkt. Het is namelijk veel makkelijker om ze van tevoren te leren hoe ze zichzelf moeten redden (="ga naar de leiding" of "zorg dat als jullie het bos/een onbekende stad in gaan, je nooit alleen bent").
Een zelfredzaam kind met google maps komt er wel. Een kind dat niks geleerd heeft en nergens op let misschien niet, maar zo'n kind leert ook niks als het mama gaat bellen in plaats van op de straatnaambordjes te kijken.
Soms heeft een kind gewoon een luisterend oor nodig. Dat zou ik dan graag doen mocht het nodig zijn. Wil een kind weg dan zou ik in de auto stappen om het kind te gaan halen. En tuurlijk is het van belang een kind ook te leren zichzelf te redden.
Google maps is inderdaad ideaal om te gebruiken, maar je hebt er wel een mobiel voor nodig. Ook voor dat soort dingen vind ik een mobiel ideaal om mee te geven. Zo vinden ze altijd zelf de weg weer terug.
Valeria schreef op 19-08-2024 om 13:08:
[..]
Wat is er erg aan toelichten?
Dat kan soms een enorme drempel opwerpen voor sommige kinderen.
MamaE schreef op 19-08-2024 om 12:55:
[..]
Je kind hoeft niet per se met jou contact te hebben als er 'iets' is. Als een kind een akkefietje heeft met een ander kind, het is verdrietig, heeft zich bezeerd of wil even troost, dan kan het naar de leiding gaan. Kamp is ook even afstand van ouders en thuis, het vertrouwen opbouwen dat je dingen ook zelf op kunt lossen zonder ouders. Wat wil jij op afstand doen dan?
Een luisterend oor zijn en advies geven als kind dat wil en nodig heeft. Een tel is gewoon handig en fijn om bij te hebben. Even een appje of telefoontje. Of google maps gebruiken mocht het nodig zijn.
MMcGonagall schreef op 19-08-2024 om 12:59:
Ik weet niet meer of er bij mijn kinderen regels waren over telefoons, maar ze hebben die altijd mee gehad op kamp/schoolreis. Dat zou ik dus ook gewoon doen in geval van een verbod, gewoon voor het geval dat. Dan wil ik niet dat ze eerst weer voorbij een docent moeten om te bellen en misschien toelichten of beargumenteren waarom ze naar huis willen bellen.
Ik zou die dan ook gewoon stiekem meegeven of de kinderen niet mee laten gaan.
Jorni schreef op 19-08-2024 om 13:31:
[..]
Ik zou die dan ook gewoon stiekem meegeven of de kinderen niet mee laten gaan.
Als het kind het zelf zou aandurven, zou ik dat prima vinden. Ze vinden het echter wel fijn dat ze een hulplijn achter de hand hebben. Ik vind dat eigenlijk heel logisch, zelf houd ik dat soort dingen ook graag in eigen hand.
Valeria schreef op 19-08-2024 om 13:08:
[..]
Wat is er erg aan toelichten?
Geen vertrouwen in de leerkracht en/of dat het ze niets aan gaat.
MMcGonagall schreef op 19-08-2024 om 13:40:
[..]
Als het kind het zelf zou aandurven, zou ik dat prima vinden. Ze vinden het echter wel fijn dat ze een hulplijn achter de hand hebben. Ik vind dat eigenlijk heel logisch, zelf houd ik dat soort dingen ook graag in eigen hand.
Ik ook. Het is ook altijd handig om bij te hebben zo een mobiel. Zeker zo op pad. Dat zou ik mijn kinderen niet willen ontzeggen.
MMcGonagall schreef op 19-08-2024 om 13:41:
[..]
Geen vertrouwen in de leerkracht en/of dat het ze niets aan gaat.
Er zijn altijd meerdere volwassenen mee. Er is er vast 1 betrouwbaar.
Ysenda schreef op 19-08-2024 om 13:54:
[..]
Er zijn altijd meerdere volwassenen mee. Er is er vast 1 betrouwbaar.
inderdaad. Wat doet je kind anders op die school als je zo'n houding hebt? Ik verbaas me echt over de argwaan en het gebrek aan vertrouwen in zowel hun eigen kinderen als de begeleiders.
Zo'n kamp duurt ook geen weken. Een paar dagen je verhaal niet kwijt kunnen is geen ramp. Als het kind het verhaal de vorige ochtend niet alweer vergeten is zelfs.
Jonagold schreef op 19-08-2024 om 12:28:
[..]
Die gekken zitten ook in de directe omgeving. Ooms, buurmannen, de zwemmeester of de meester op school. En vlak de juffen niet uit, daders zijn niet uitsluitend mannen...
Je
Ja, er zijn gekken, maar die ontloop je niet door je kinderen thuis te houden van kamp. Echt niet.
Erger nog. Net zoals de meeste vrouwen verkracht worden door bekenden, zijn de echte creeps voor kinderen vaak de mensen in de omgeving van het kind. Ouders, ooms, opa’s en oma’s. De engerds die je in de kranten leest zijn uitzonderingen, en komen echt niet ‘vaker voor dan vroeger’.
Moeder van een heimwee kind hier. En die hebben we echt geholpen door haar te leren hulp te vragen en te laten benoemen wat ze nodig had bij een ‘vertrouwde volwassene’. Het ene kamp betekende dat een extra keer haar invlechten door een juf. Het andere dat ik gebeld werd door de docent of ik de allergie medicijnen kon brengen. Lief briefje ingedaan, en afgegeven aan een begeleider zonder haar te zien. En dat vond ze fijn.
Het eindigt ermee dat ze op de kampen van de dans vereniging elke keer de tijd van haar leven had en we haar steeds als een vaatdoekje terugkregen. Want weinig geslapen en veel gekloot. Dat was een stuk minder leuk geweest als er telefoons waren, want dan was er vooral TikTok’s gekeken en gemaakt en via social Media gepraat.
Dus geen telefoon op een kamp, net zoals op school en tijdens de sportles; prima. Train je kinderen in hun eigen weerbaarheid, in hun eigen grenzen beschermen- dat kan behulpzamer zijn tegen creeps dan ze aan die telefoon laten vastzitten.
Jorni schreef op 19-08-2024 om 12:15:
[..]
Je hebt tegenwoordig zoveel gekken dat ik mijn kinderen (je hoeft de krant maar open te slaan) niet zomaar aan anderen toevertrouw en ik wil dat als er wat is dat ze me kunnen bereiken zodat ik wat kan doen voor ze mocht dat nodig zijn. Zelf ging ik pas op kamp op de middelbare school. Dat was prima en ik had ook gewoon een mobiel bij me toen. Mijn kinderen zouden alleen mee mogen met een schoolkamp (mits dingen goed geregeld zijn). Met een ander soort kamp echt niet. Je weet nooit of er in de leiding een of andere creep zit. En als kamp niet verplicht is dan gaan ze ook echt niet.
Alle 18plussers bij scouting, ook niet-leiding, moeten elke drie jaar een VOG overleggen.
Ik werk nu 30 jaar bij hetzelfde bedrijf en heb nog nooit een nieuwe VOG hoeven overleggen. Maar hier zijn de enige kinderen stagelopers.
Je zal toch maar net dat arme schaap zijn wat niet mee mag op kamp, omdat je ouders niet zonder dagelijks contact met je kunnen. Angstige ouders die bang zijn de controle te veliezen het zal je maar gebeuren als kind.
Als je een kind opvoed is het belangrijk dat het zelfstandig wordt en juist een kamp in een veilige omgeving is een goede plek om daarmee te starten. Zonder je ouders voor je zelf op komen en vooral heel veel lol maken.
Bij mijn kinderen is het nooit mis gegaan en kwammen ze moe maar enthousiast met mooie verhalen thuis. Er was best wel eens een akkefietje maar dat werd dan met behulp van de leiding opgelost.
Due-scimmie schreef op 18-08-2024 om 21:52:
[..]
Mijn moeder ging toevallig mee op schoolkamp bij mijn klas, dus die zag ik gewoon.
Hier ben ik zelf jaren geleden mee geweest als een van de hulpouders op schoolkamp.
