Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
watertoren schreef op 05-04-2022 om 14:14:
Ik ken ook veel jonge vrouwen zonder kinderen die al vanaf het begin dat ze gingen werken altijd parttime hebben gewerkt. Ik geef ze groot gelijk als ze er goed van rond kunnen komen.
Ja precies, ik haal weer eens een oude slogan van stal: herverdeling van betaalde en onbetaalde arbeid. Als je gestresst bent, ga dan samen kijken waar het uit kan om zuiniger te leven, beiden minder te werken en meer voor kinderen en huishouden te zorgen.
Pejeka1 schreef op 04-04-2022 om 20:39:
[..]
Maar dan is de vraag: waarom regelen al die sinds 40 jaar al zó enorm geëmancipeerde vrouwen in hun eigen relatie dan niet dat het anders is? En kom me nou niet aan met maatschappij of samenleving, want achter je eigen voordeur kun je zelf regelen wat je wilt.
Ben het niet vaak met je eens, maar in deze zeer zeker! Vrouwen mogen wel meer voor zichzelf opkomen anno 2022, financieel onafhankelijk zijn en opvoeding/verzorgen van de kroost is zowel aan vrouwen áls mannen toebedeeld! Veel vrouwen houden deze scheefgroei zelf in de hand helaas.
Lexus schreef op 05-04-2022 om 12:34:
[..]
waarom? Het kan toch ook zijn dat die man weigert minder te werken en meer met de kinderen en in het huishouden te doen?
Ja, dat kán. Maar dat is toch niet per definitie zo? Als die vrouw graag minder wil werken, omdat ze het zélf fijn vindt om een paar dagen met kinderen en in en om het huis te zijn, dan is dat háár eigen wens. Wat is dan het probleem?
En als die man daadwerkelijk 'weigert', dan ben je daar toch ook zelf bij? Je maakt toch van te voren afspraken als je aan kinderen wil beginnen?
Kersje schreef op 05-04-2022 om 15:09:
[..]
Ben het niet vaak met je eens, maar in deze zeer zeker! Vrouwen mogen wel meer voor zichzelf opkomen anno 2022, financieel onafhankelijk zijn en opvoeding/verzorgen van de kroost is zowel aan vrouwen áls mannen toebedeeld! Veel vrouwen houden deze scheefgroei zelf in de hand helaas.
De vraag is of vrouwen het erg vinden, of beter gezegd het prima vinden. Blijkbaar verschillen mannen en vrouwen over de gehele linie genomen nou eenmaal in hun behoeftes. Pas als vrouw iets anders WIL, dan moet ze daar naar streven. Geen enkele reden om dat niet te doen.
bieb1963 schreef op 05-04-2022 om 15:13:
[..]
En als die man daadwerkelijk 'weigert', dan ben je daar toch ook zelf bij? Je maakt toch van te voren afspraken als je aan kinderen wil beginnen?
Ik heb daar afspraken over gemaakt voordat ik een kind kreeg. Man weigerde alsnog de afspraken na te komen toen kind er was. Dus het kwam op mij neer. Scheiding volgde. Vader weigerde alsnog het 50/50 te doen zoals afgesproken dus het kwam op mij neer. Heerlijk kind, zeer gelukkig mee geweest (is nu volwassen en uit huis), maar omdat ik een chronische ziekte had en vader die 50% zorg weigerde, moest ik wel mijn werk opgeven.
er zijn veel andere voorbeelden maar die zijn aan jou in andere draadjes al ampel aan bod gekomen dus ik ga het je niet verder uitleggen. Kijk het daar maar na.
Maar ook hier; de vrouw moet er blijkbaar de afspraken over maken en je noemt niet de man die daar afspraken over maakt met zijn vrouw.
Ik ben door mijn moeder (bijna 80 jaar) altijd al gewaarschuwd dat ik financieel altijd zelfstandig moest blijven, "want je vent kan zomaar dood neervallen en dan moet je zelf je broek kunnen ophouden". Of hij kan er met iemand ander vandoor gaan natuurlijk. Of hij wordt arbeidsongeschikt. Dus parttime werken is prima, echt aan te raden. Maar zorg dat je een inkomen hebt (en dat mag best tijdelijk wat minder zijn) en blijf je pensioen opbouwen, doe desnoods extra stortingen of spaar zelf. Net zoals eerder ook al werd gezegd, eigenlijk.
Kersje schreef op 05-04-2022 om 15:09:
[..]
Ben het niet vaak met je eens, maar in deze zeer zeker! Vrouwen mogen wel meer voor zichzelf opkomen anno 2022, financieel onafhankelijk zijn en opvoeding/verzorgen van de kroost is zowel aan vrouwen áls mannen toebedeeld! Veel vrouwen houden deze scheefgroei zelf in de hand helaas.
Ja ze houden die scheefgroei zelf in de hand omdat ze dat vaak ook zo willen. Als beide partners tevreden zijn met de taakverdeling en het kan financieel dan is er niks aan de hand.
watertoren schreef op 05-04-2022 om 15:34:
[..]
Ja ze houden die scheefgroei zelf in de hand omdat ze dat vaak ook zo willen. Als beide partners tevreden zijn met de taakverdeling en het kan financieel dan is er niks aan de hand.
Omdat tegen de norm ingaan veel lastiger is.
Aan de mannen die vader worden wordt NIET GEVRAAGD of ze hun werktijden willen aanpassen, van vrouwen wordt AANGENOMEN DAT ze minder zullen gaan werken.
Er wordt lovend gesproken over een PAPA-dag, maar een vrouw heeft geen MAMA-dag of dan staan ze je heel vreemd aan te kijken.
Op school wordt aan de kinderen gevraagd of hun MOEDER tijd heeft om te helpen of als ze ziek zijn wordt de MOEDER gebeld, (zelfs als vader als eerste contact persoon vermeld staat, na mij belden ze stiefmoeder, maar niet vader want die heeft zo'n drukke baan, dat ik aan de andere kant van de oceaan zat maakte niet uit, ex zat letterlijk ongeveer naast school thuis te werken)
Bij het consultatiebureau kreeg mijn ex een compliment en lovende woorden dat het zo bijzonder was dat hij met de kinderen kwam, heb ik nooit gehad.
Of de vraag: wat vind je man er van dat je zo veel dienstreizen hebt? Hoe doet hij dat dan met de kinderen? Heeft mijn ex nooit gehad.
Zolang het niet vanzelfsprekend is dat vaders net zo veel en net zo goed kunnen zorgen als moeders moet er nog behoorlijk geëmancipeerd worden.
Nou TO, wat vind je van alle antwoorden?
Waarom moet er geemancipeerd worden als veel mensen dat helemaal niet willen? Niet elk stel wil evenveel zorgen en werken.
watertoren schreef op 05-04-2022 om 16:40:
Waarom moet er geemancipeerd worden als veel mensen dat helemaal niet willen? Niet elk stel wil evenveel zorgen en werken.
Het gaat er niet om dat iedereen even veel zorgt en werkt, maar om het feit dat niet alle keuze opties hetzelfde gewaardeerd worden. De vanzelfsprekendheid dat de moeder minder werkt dan de vader moet er af.
Alle keuzes zijn goed, maar wel op basis van gelijkwaardigheid en die is er nu niet. Een zorgende vader wordt overgewaardeerd want dat is o zo bijzonder en geweldig, een moeder die veel werkt krijgt kritiek want moet meer bij de kinderen zijn en is anders geen goede moeder.
Pas als het niet uitmaakt wat de keuze is, een thuisblijvende vader is net zo geaccepteerd als een thuisblijvende moeder en andersom dan zijn we er.
Ysenda schreef op 05-04-2022 om 16:30:
[..]
Omdat tegen de norm ingaan veel lastiger is.
Aan de mannen die vader worden wordt NIET GEVRAAGD of ze hun werktijden willen aanpassen, van vrouwen wordt AANGENOMEN DAT ze minder zullen gaan werken.
Er wordt lovend gesproken over een PAPA-dag, maar een vrouw heeft geen MAMA-dag of dan staan ze je heel vreemd aan te kijken.
Op school wordt aan de kinderen gevraagd of hun MOEDER tijd heeft om te helpen of als ze ziek zijn wordt de MOEDER gebeld, (zelfs als vader als eerste contact persoon vermeld staat, na mij belden ze stiefmoeder, maar niet vader want die heeft zo'n drukke baan, dat ik aan de andere kant van de oceaan zat maakte niet uit, ex zat letterlijk ongeveer naast school thuis te werken)
Bij het consultatiebureau kreeg mijn ex een compliment en lovende woorden dat het zo bijzonder was dat hij met de kinderen kwam, heb ik nooit gehad.
Of de vraag: wat vind je man er van dat je zo veel dienstreizen hebt? Hoe doet hij dat dan met de kinderen? Heeft mijn ex nooit gehad.
Zolang het niet vanzelfsprekend is dat vaders net zo veel en net zo goed kunnen zorgen als moeders moet er nog behoorlijk geëmancipeerd worden.
Dit herken ik wel. Als hier specifiek naar moeders wordt gevraagd (bijvoorbeeld voor kerstversiering, wat sowieso al bepaald niet mijn hobby en allerminst mijn grote talent is) dan reageer ik uit principe al niet.
Ik zie ook meestal moeders met kinderen bij een consultatiebureau of arts. Tegelijkertijd is dat bij ons ook vaak zo, omdat ik makkelijker thuis en flexibel kan werken dan mijn man. Tuurlijk kan hij vrij krijgen om met dochter naar een arts te gaan als het echt moet, maar wij zijn beiden van mening dat het niet nodig is dat er voor andere leerlingen lessen uitvallen daarvoor terwijl ik makkelijker een paar uur vrij kan nemen, of op een andere dag kan inhalen dan hij.
MamaE schreef op 05-04-2022 om 14:12:
Ik vind alles helemaal prima hoe mensen het onderling regelen, zo lang ze zich maar bewust zijn van de risico's. Ik ken overigens bijna geen vrouwen die meer gaan werken als de kinderen ouder worden. Die zijn gewend aan parttime werken en het is niet nodig. Die roepen dan 'maar ik heb ook nog een huishouden'. Ja, dat had je ook toen je nog geen kinderen had en toen ze nog klein waren, toch?
Ik ken ook mensen die bewust parttime werken omdat ze dan nog toeslagen krijgen en daardoor met fulltime werken netto niet heel veel meer overhouden.
Ik ben destijds van fulltime naar parttime (50%) gegaan na de geboorte van onze zoon. Maar geleidelijk aan ben ik weer meer uren gaan werken, al zit ik niet op fulltime maar inmiddels 75%. Hier ben ik tevreden mee.
Ysenda schreef op 05-04-2022 om 16:53:
[..]
Het gaat er niet om dat iedereen even veel zorgt en werkt, maar om het feit dat niet alle keuze opties hetzelfde gewaardeerd worden. De vanzelfsprekendheid dat de moeder minder werkt dan de vader moet er af.
Alle keuzes zijn goed, maar wel op basis van gelijkwaardigheid en die is er nu niet. Een zorgende vader wordt overgewaardeerd want dat is o zo bijzonder en geweldig, een moeder die veel werkt krijgt kritiek want moet meer bij de kinderen zijn en is anders geen goede moeder.
Pas als het niet uitmaakt wat de keuze is, een thuisblijvende vader is net zo geaccepteerd als een thuisblijvende moeder en andersom dan zijn we er.
dat is nu toch ook al veel meer dan vroeger. Er wordt tegenwoordig toch niet raar meer opgekeken als een man ook minder gaat werken als er kinderen komen. Het is nog wel nog steeds zo dat vrouwen vaak minder werken dan mannen maar dat is vaak vrijwillig en in goed overleg. Zelf ben ik helemaal gestopt met werken vroeger maar dat zou in deze tijd financieel niet meer haalbaar zijn dus ik besef wel dat ik veel geluk gehad heb.
watertoren schreef op 05-04-2022 om 17:00:
[..]
dat is nu toch ook al veel meer dan vroeger. Er wordt tegenwoordig toch niet raar meer opgekeken als een man ook minder gaat werken als er kinderen komen. Het is nog wel nog steeds zo dat vrouwen vaak minder werken dan mannen maar dat is vaak vrijwillig en in goed overleg. Zelf ben ik helemaal gestopt met werken vroeger maar dat zou in deze tijd financieel niet meer haalbaar zijn dus ik besef wel dat ik veel geluk gehad heb.
Het is meer, maar niet veel meer, en zeker nog geen gelijke waardering.
We komen ook van ver, vergeet niet dat vroeger je als vrouw gewoon ontslagen werd als je trouwde, daarvoor ging je handelingsbekwaamheid na je huwelijk gewoon naar je partner, kon je zonder zijn toestemming niet eens een bankrekening openen.
Maar we zijn er nog niet.
