Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
watertoren schreef op 16-04-2022 om 13:24:
[..]
Ik heb wel een kind maar mijn zoon wil absoluut zelf geen kinderen.
aha dat had ik gemist. Dan nog vraag ik me af: als je zoon wel een kind had gehad, had je je dan echt verplicht gevoeld? Dat is toch iets wat afhangt van wat hij zou willen en wat jij zou willen? Ik ontken dus niet de patronen/verwachtingen etc. die een rol spelen maar in hoeverre kun je je daarvan losmaken?
gr Angela
Mevrouw75 schreef op 16-04-2022 om 07:42:
[..]
In tegenstelling tot???
Nooit van Dame Edna gehoord?
Toch wel, hold your horses. Maar ik had destijds Dame Edna niet herkend op dat kleine beeldje.
Veel van mijn collega’s hebben juist een parttime dag (of ouderenregeling) om op te kunnen passen. Mij lijkt dat ook hartstikke leuk, maar ik weet niet hoe zwaar het me zou vallen als ik 60 ben. Voor die tijd zal het waarschijnlijk niet gebeuren.
MMcGonagall schreef op 16-04-2022 om 15:13:
Veel van mijn collega’s hebben juist een parttime dag (of ouderenregeling) om op te kunnen passen. Mij lijkt dat ook hartstikke leuk, maar ik weet niet hoe zwaar het me zou vallen als ik 60 ben. Voor die tijd zal het waarschijnlijk niet gebeuren.
Ik zie aan mijn ouders hoe structureel een dag per week oppassen een sterke band met de kleinkinderen gesmeed heeft. Ik hoop dat ooit ook te kunnen doen maar ... ik heb drie kinderen. Als die alledrie doen zoals ik en tussen de 30 en de 35 drie kinderen krijgen, net op een moment dat mijn ouders (hopelijk) tegen de 90 zullen aanlopen, en op het moment dat wijzelf nog aan het werk zullen zijn ... dan zal dat naar alle waarschijnijkheid niet lukken.
Zal nog maar even van de tijdelijke rust genieten 
Wilgenkatje- schreef op 15-04-2022 om 22:29:
Toch maakte het jarenlang best uit waar je woonde, denkend aan kinderopvang. Toen onze kinderen baby’s /peuters waren (jaren 80) , was er in ons dorp geen kinderdagverblijf. We hadden 1 auto, en ik had niet op de fiets een baby naar de opvang kunnen brengen. Al die megabakfietsen waren er ook nog niet.
Een peuterspeelzaal was er wel, maar die paar uurtjes zetten geen zoden aan de dijk.
Buitenshuis werken lukte alleen als oma of een andere particuliere oppas paraat stond. Onze ene oma woonde 250km verderop en de andere woonde ook niet vlakbij.
In de steden waren er meer mogelijkheden.
Zelfs begin 2000 in ons flinke dorp, grenzend aan grote stad, was geen BSO die 'gekoppeld' was aan onze bs. M.a.w. er waren vast wel BSO's 'ergens' in de regio, maar hoe kind daar zou moeten komen?
Clothilde schreef op 16-04-2022 om 15:51:
[..]
Ik zie aan mijn ouders hoe structureel een dag per week oppassen een sterke band met de kleinkinderen gesmeed heeft. Ik hoop dat ooit ook te kunnen doen maar ... ik heb drie kinderen. Als die alledrie doen zoals ik en tussen de 30 en de 35 drie kinderen krijgen, net op een moment dat mijn ouders (hopelijk) tegen de 90 zullen aanlopen, en op het moment dat wijzelf nog aan het werk zullen zijn ... dan zal dat naar alle waarschijnijkheid niet lukken.
Zal nog maar even van de tijdelijke rust genieten
Ik ga niet aan de negen komen. Met een of twee ben ik al dik tevreden 
Valeria schreef op 16-04-2022 om 06:17:
[..]
Misschien nog steeds niet. Want die vrouw is onbewust gezwicht voor de vermeende maatschappelijke druk of ze heeft gewoon een ouderwetse man. En kiest er eens iemand zelf voor, dan is die situatie uniek en heeft ze de zaken niet scherp, dus dan telt dat niet mee.
Huh?? Sinds wanneer kunnen vrouwen niet zelf nadenken, niet zelf keuzes maken enz?
bieb1963 schreef op 16-04-2022 om 16:18:
[..]
Huh?? Sinds wanneer kunnen vrouwen niet zelf nadenken, niet zelf keuzes maken enz?
Ho even, dit stond er: Aan de andere kant hebben veel mensen ook niet scherp hoe de zaken tot stand zijn gekomen bij een gezin waar een van de partners minder of niet werkt. Vooral op de eerste bladzijden leek niet echt door te dringen dat dat ook wel eens de eigen keuze kon zijn van de vrouw. Misschien nog steeds niet. Want die vrouw is onbewust gezwicht voor de vermeende maatschappelijke druk of ze heeft gewoon een ouderwetse man. En kiest er eens iemand zelf voor, dan is die situatie uniek en heeft ze de zaken niet scherp, dus dan telt dat niet mee.
Oh sorry! Jij bedoelt met je tekst daarna, beginnend met 'want', een argument van iemand anders. Oké, ik snap het.
bieb1963 schreef op 16-04-2022 om 16:26:
Oh sorry! Jij bedoelt met je tekst daarna, beginnend met 'want', een argument van iemand anders. Oké, ik snap het.
Nou ja, ik was het niet, dat zij je vergeven, maar teksten half lezen, foei!
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 21:55:
[..]
Wij hadden destijds een plantsoen, hooguit 5 meter breed, 10 meter lang, beplant met heesters en struiken en er stonden 2 of 3 bomen in, geen woudreuzen, gewoon bomen. Dat was voor ons kinderen een waar oerwoud, in onze fantasie was het een oneindig bos. En ergens in het midden bouwde je dan een "hut", stelde niet veel voor, wat losse takken en wat dunnere takjes er overheen, maar het was dan onze "geheime" plek.
En waarom spelen kinderen niet meer lekker met andere buurtkinderen buiten vóór het avondeten? Is toch veel leuker?
Dat plantsoen hadden wij ook in de buurt en o wee, als de politie je er betrapte. Je mocht niet in de bosjes spelen! Jaren zeventig vorige eeuw
Op het trapveldje voor ons huis spelen wel eens kinderen, maar ze moeten wel om de hondenpoep heen laveren.
Er is een natuur-BSO en een sport-BSO waar ik nu woon en ik had gewild dat die er geweest waren toen mijn kinderen klein waren! Zij gingen naar een gewone BSO die ze een beetje okay vonden als ze hun gang mochten gaan, lezen of voetballen. Maar verplichte activiteiten, daar hadden ze een hekel aan.
MMcGonagall schreef op 16-04-2022 om 15:13:
Veel van mijn collega’s hebben juist een parttime dag (of ouderenregeling) om op te kunnen passen. Mij lijkt dat ook hartstikke leuk, maar ik weet niet hoe zwaar het me zou vallen als ik 60 ben. Voor die tijd zal het waarschijnlijk niet gebeuren.
Die hebben daar dus een vast moment voor waarop ze dit doen en waarvan iedereen dan ook op de hoogte is, neem ik aan. Maar ik doelde op onverwachte situaties (of slechts kort van tevoren bekend) waarbij de collega's dan thuis blijven om de kleinkinderen op te vangen.
