Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
Mevrouw75 schreef op 16-04-2022 om 10:19:
[..]
Hier??
Het was toch nog ongelofelijk mild hier?
het was wel weer de aloude langspeelplaat, maar dat is deel van de fun.
Volgens mij is hier geen bericht verschenen van de moderator, dus het lijkt me sterk dat het gaat om iets hier. Maar we dwalen af...
Ik herken het verhaal dat de opvang maar beperkt leuk is. Eerst zijn de kinderen te jong om aansluiting te hebben en daarna te oud. Ik denk dat al mijn kinderen het er alleen naar hun zin hadden in groep 3, 4 en 5. Vanaf groep 6 gaat de één na de ander van de opvang af.
niet_rechts schreef op 16-04-2022 om 10:31:
[..]
Volgens mij is hier geen bericht verschenen van de moderator, dus het lijkt me sterk dat het gaat om iets hier. Maar we dwalen af...
Ik herken het verhaal dat de opvang maar beperkt leuk is. Eerst zijn de kinderen te jong om aansluiting te hebben en daarna te oud. Ik denk dat al mijn kinderen het er alleen maar hun zin hadden in groep 3, 4 en 5. Vanaf groep 6 gaat de één na de ander van de opvang af.
Oh, mijn kind zit precies in die leeftijd en vindt het niks. Ook het kind van een collega is maar uit wanhoop van de opvang gehaald (ook groep 3 of 4).
Nu is elk kind anders natuurlijk, dus dit zegt ook niks.
Mevrouw75 schreef op 16-04-2022 om 10:42:
[..]
Oh, mijn kind zit precies in die leeftijd en vindt het niks. Ook het kind van een collega is maar uit wanhoop van de opvang gehaald (ook groep 3 of 4).
Nu is elk kind anders natuurlijk, dus dit zegt ook niks.
Ik drukte me positief uit. Ook in die groepen waren ze blij als ze werden opgehaald en wilden ze direct naar huis, maar in elk geval waren er geen tranen vooraf en achteraf. En speelden ze op zich leuk buiten of binnen met anderen. Maar als ze nu worden gevraagd naar nare momenten uit hun jeugd dan komt de bso snel op tafel. Dus ik snap dat je je kinderen daarvan afhaalt als er een alternatief is.
watertoren schreef op 16-04-2022 om 08:49:
[..]
Ik lees hem ook graag en vind het belachelijk dat hij een ban heeft gekregen. Wat was er nou zo erg aan wat hij schreef?
Ik denk dat het komt vanuit het ergenissen topic daar heeft een mod wel ingegrepen.(voor de rest is dit off-topic)
Herfstappeltaart schreef op 16-04-2022 om 08:25:
Wij passen nu wèl 2 dagen per week op een paar (hele jonge, nog niet schoolgaande) kleinkinderen en vinden het behalve leuk ook pittig
Ik vind de vanzelfsprekendheid waarmee grootouders worden ingezet om de boel draaiende te houden ook niet goed. Ik zie om me heen dat dit tot wrijving leidt (geen nee durven zeggen uit angst voor scheve verhoudingen tussen ouders en kinderen).
Ik lees en hoor vaak: "ja maar ze vinden het heel leuk om op te passen"of "mijn ouders mogen lekker oppassen". Alsof het alleen feest is en geen pittige taak.
Ik ben kortom heel benieuwd wanneer dit eens ècht goed geregeld gaat zijn allemaal.
Leuk om jullie verschillende meningen en bijdrages te lezen.
Ik hoor op mijn werk wel eens collega's tegen elkaar bezig die, naast hun baan, op kleinkinderen passen. Soms krijg ik wel de indruk dat ze het ook wel voelen als een verplichting, al zullen ze het vast ook gezellig hebben. Het gebeurt zelfs dat ze vrij nemen om op hun kleinkinderen te passen omdat de ouders zelf omhoog zitten. Persoonlijk vind ik dat te ver gaan.
Mijn ouders hebben destijds 1 ochtend per week voor onze zoon gezorgd maar die waren net met pensioen. En als ze aangaven dat het voor hen niet uitkwam, dan regelde ik wat anders zoals een extra dagdeel naar de kinderopvang of zelf vrij nemen.
Hier nog geen kleinkinderen overigens.
dan schreef op 16-04-2022 om 11:20:
[..]
Ik hoor op mijn werk wel eens collega's tegen elkaar bezig die, naast hun baan, op kleinkinderen passen. Soms krijg ik wel de indruk dat ze het ook wel voelen als een verplichting, al zullen ze het vast ook gezellig hebben. Het gebeurt zelfs dat ze vrij nemen om op hun kleinkinderen te passen omdat de ouders zelf omhoog zitten. Persoonlijk vind ik dat te ver gaan.
Mijn ouders hebben destijds 1 ochtend per week voor onze zoon gezorgd maar die waren net met pensioen. En als ze aangaven dat het voor hen niet uitkwam, dan regelde ik wat anders zoals een extra dagdeel naar de kinderopvang of zelf vrij nemen.
Hier nog geen kleinkinderen overigens.
Een standaard afspraak is altijd een soort moeten natuurlijk. Ook al vind je het leuk en wordt er wat anders geregeld als je op vakantie ofzo gaat.
Daarom vind ik het eigenlijk helemaal niet erg dat ik nooit oma zal worden. Ik zou er geen zin in hebben om me weer helemaal vast te leggen en elke week op moeten passen. Ik zou het wel doen om zoon te helpen. In onze vriendenkring worden er nu ook steeds meer mensen opa en oma. Het komt steeds vaker voor dat je niet kunt afspreken om ergens naar toe te gaan omdat ze op de kleinkinderen moeten passen. sommige van hen vinden dat zelf ook wel vervelend en missen een deel van hun vrijheid maar ze voelen zich min of meer verplicht.
Ja als je zegt iets wekelijks te doen is het niet vrijblijvend. Ik heb dat voor mijn ouders nooit gewild. Toen dochter nog echt klein was werkten ze zelf nog. Moeder alleen in de ochtenden maar oké. Ik wil ook niet dat ze zelf iets niet kunnen gaan doen vanwege dochter.
Incidenteel passen ze wel eens op als wij samen een avond uit gaan. Dan logeert dochter daar. Of als ze ziek is en ik die dag niet thuis kan werken. Maar niet een structurele dag.
Mijn ouders passen niet op mijn dochter. Dat vind mijn moeder wel jammer. Ik vind het vanwege reisafstand te veel gedoe. Incidenteel past ze op als ik eens een dag extra wil werken of andere afspraken heb. Dat vind ze ook echt leuk. Ik voel mij soms wel bezwaard omdat ze dan haar eigen afspraken opzij schuift terwijl ik haar dat wel gun. Voor mijn broer past ze wel een dag per week structureel op en dat vind ze ook echt leuk. Ik heb niet het idee dat ze het als een verplichting ziet al zie ik wel dat ze er soms dingen voor moet laten. Mijn moeder vind het gewoon oprecht heel leuk en ik ben blij dat mijn broer haar dat plezier geeft.
Mijn schoonmoeder daar en tegen eistte dat ze een vaste dag mocht oppassen en dat wij daar vervolgens heel dankbaar voor moesten zijn want het was wel een hele opgave voor haar. Uiteindelijk hebben we daar geen dag gebruik van gemaakt. Ik vind het persoonlijk veel prettiger om gebruik te maken van de opvang. Ja het kost geld, maar het bied ook veel meer zekerheid en structuur. Niet op stel en sprong andere opvang organiseren als de oma's ziek zijn of op vakantie willen.
MamaE schreef op 16-04-2022 om 11:45:
Ja als je zegt iets wekelijks te doen is het niet vrijblijvend. Ik heb dat voor mijn ouders nooit gewild. Toen dochter nog echt klein was werkten ze zelf nog. Moeder alleen in de ochtenden maar oké. Ik wil ook niet dat ze zelf iets niet kunnen gaan doen vanwege dochter.
Incidenteel passen ze wel eens op als wij samen een avond uit gaan. Dan logeert dochter daar. Of als ze ziek is en ik die dag niet thuis kan werken. Maar niet een structurele dag.
Ik heb het zelf nooit gevraagd of mijn ouders wilden oppassen maar mijn moeder bood het zelf aan. Als ze het niet gewild had, dan had ik een dagdeel meer opvang geregeld bij het kinderdagverblijf. Mijn schoonouders waren al te oud hiervoor en woonden ook te ver weg.
De kans dat ons ooit gevraagd wordt om op vaste dagen/dagdelen op eventuele kleinkinderen te passen is nihil, onze zoon is de deur uit en zal waarschijnlijk niet terug keren naar onze regio, behalve dan om bij ons langs te komen. Waar hij nu studeert is meer kans op een baan.
dan schreef op 16-04-2022 om 12:04:
[..]
Ik heb het zelf nooit gevraagd of mijn ouders wilden oppassen maar mijn moeder bood het zelf aan. Als ze het niet gewild had, dan had ik een dagdeel meer opvang geregeld bij het kinderdagverblijf. Mijn schoonouders waren al te oud hiervoor en woonden ook te ver weg.
De kans dat ons ooit gevraagd wordt om op vaste dagen/dagdelen op eventuele kleinkinderen te passen is nihil, onze zoon is de deur uit en zal waarschijnlijk niet terug keren naar onze regio, behalve dan om bij ons langs te komen. Waar hij nu studeert is meer kans op een baan.
Ja mijn schoonouders wonen ook te ver weg. Mijn zus ook. Mijn ouders zien mijn kind al veel vaker dan die van mijn zus. Ze vragen wel vaker uit zichzelf om op een vrijdagmiddag of zo te gaan fietsen en een ijsje te gaan eten met onze dochter. Dat vind ik alleen maar leuk voor iedereen.
Als ze het aan hadden geboden had ik het waarschijnlijk evengoed niet gewild trouwens. Ze zijn nogal van het verwennen en het volstoppen met ongezonde troep. Dat heb ik echt actief af moeten remmen terwijl ik erbij was.
MamaE schreef op 16-04-2022 om 12:24:
[..]
Ja mijn schoonouders wonen ook te ver weg. Mijn zus ook. Mijn ouders zien mijn kind al veel vaker dan die van mijn zus. Ze vragen wel vaker uit zichzelf om op een vrijdagmiddag of zo te gaan fietsen en een ijsje te gaan eten met onze dochter. Dat vind ik alleen maar leuk voor iedereen.
Als ze het aan hadden geboden had ik het waarschijnlijk evengoed niet gewild trouwens. Ze zijn nogal van het verwennen en het volstoppen met ongezonde troep. Dat heb ik echt actief af moeten remmen terwijl ik erbij was.
Dat laatste is ook niet goed. Zeker niet als je structureel oppast. Ik overleg alles met mijn dochter en schoonzoon, van slaaptijden tot voeding en tussendoortjes. Natuurlijk krijgen ze hier vast wel eens een koekje méér, maar ik zorg altijd voor fruit en gezond broodbeleg e.d.
dan schreef op 16-04-2022 om 11:20:
[..]
Ik hoor op mijn werk wel eens collega's tegen elkaar bezig die, naast hun baan, op kleinkinderen passen. Soms krijg ik wel de indruk dat ze het ook wel voelen als een verplichting, al zullen ze het vast ook gezellig hebben. Het gebeurt zelfs dat ze vrij nemen om op hun kleinkinderen te passen omdat de ouders zelf omhoog zitten. Persoonlijk vind ik dat te ver gaan.
Mijn ouders hebben destijds 1 ochtend per week voor onze zoon gezorgd maar die waren net met pensioen. En als ze aangaven dat het voor hen niet uitkwam, dan regelde ik wat anders zoals een extra dagdeel naar de kinderopvang of zelf vrij nemen.
Hier nog geen kleinkinderen overigens.
Wij zijn ook met (vervroegd) pensioen en hebben het zelf aangeboden. Ik ben me ervan bewust dat deze tijd niet terugkomt en vind het erg fijn om zoveel van mijn kleinkinderen mee te maken. Dat is toch anders als alleen kopjes koffie met de ouders erbij.
Maar eerlijk is eerlijk, ik vind het ook pittig. Twee luierkinderen die nog overal opklimmen en afvallen, verschoond moeten worden , huilbuien hebben enz. Lichamelijk ben ik ook uitgeteld als de twee dagen om zijn. Puur van het tillen enzo. Maar ze zijn lief en schattig en ik zou het toch niet willen missen🥰.
Straks zitten ze op school en verandert er veel.
watertoren schreef op 16-04-2022 om 11:30:
Daarom vind ik het eigenlijk helemaal niet erg dat ik nooit oma zal worden. Ik zou er geen zin in hebben om me weer helemaal vast te leggen en elke week op moeten passen. Ik zou het wel doen om zoon te helpen. In onze vriendenkring worden er nu ook steeds meer mensen opa en oma. Het komt steeds vaker voor dat je niet kunt afspreken om ergens naar toe te gaan omdat ze op de kleinkinderen moeten passen. sommige van hen vinden dat zelf ook wel vervelend en missen een deel van hun vrijheid maar ze voelen zich min of meer verplicht.
Dat is jammer dat ze het zo voelen maar dat betekent vast ook dat ze daar een goed midden in zullen vinden als ouders en grootouders met elkaar in gesprek blijven (in plaats van het als vanzelfsprekend te zien). En dat is ook onderdeel van de maatschappelijke ontwikkelingen. Dat je zonder onaaardig gevonden te worden de gewoontes durft te doorbreken. Het is jammer als mensen blij zijn geen kinderen te hebben omdat ze denken dat grootouderschap verplicht ingevuld moet worden. Iets met baby en badwater.
Gr Angela
Angela1967 schreef op 16-04-2022 om 13:16:
[..]
Dat is jammer dat ze het zo voelen maar dat betekent vast ook dat ze daar een goed midden in zullen vinden als ouders en grootouders met elkaar in gesprek blijven (in plaats van het als vanzelfsprekend te zien). En dat is ook onderdeel van de maatschappelijke ontwikkelingen. Dat je zonder onaaardig gevonden te worden de gewoontes durft te doorbreken. Het is jammer als mensen blij zijn geen kinderen te hebben omdat ze denken dat grootouderschap verplicht ingevuld moet worden. Iets met baby en badwater.
Gr Angela
Ik heb wel een kind maar mijn zoon wil absoluut zelf geen kinderen.
