Moederschap versus werk

Mevrouw75 schreef op 05-04-2022 om 08:19:

[..]

O hemel, dat klinkt wel heel hosanna hoor

Ja, zo klonk mij dat ook in de oren. Kinderen die in feeststemming helpen me klusjes zijn vast niet ver boven de kleuterleeftijd. 

Leene schreef op 05-04-2022 om 14:37:

[..]

Dat laatste is de armoede val. Zag ik bij een vriendin ook. Die hield even veel over toen ze een baan had dan toen ze in de bijstand zat. Liep allerlei toeslagen mis. Je zou werken voor die mensen aantrekkelijker moeten maken. Zodat ze meer uren kunnen werken. Ik snap dat je part time blijft werken als je hetzelfde overhoudt.

Vriendin bleef wel werken want was de regels van de gemeente spuugzat.

Klopt. Werken en meer werken zou moeten lonen. De mensen waarover ik het had zaten niet in de bijstand trouwens. Wel is het zo dat je met minder werken ook minder pensioen opbouwt. Niet erg zo lang je samen blijft en je beide blijft leven, maar als je uit elkaar gaat of je partner overlijdt vroegtijdig dan kun je een probleem hebben als je het niet goed geregeld hebt. 

Mijn moeder is opgevoed met het idee dat vrouwen huismoeder worden en dat complete afhankelijkheid van je partner geen enkel probleem is, want dat hoorde zo en scheidingen kwamen ook amper voor. Mijn vaders vader was op zijn dertiende kostwinner voor een gezin met zeven kinderen omdat zijn vader door ziekte invalide was geraakt en kantoorbanen toen amper bestonden, laat staan dat de man de kans had gehad om te leren. Getrouwde vrouwen mochten in die tijd niet werken, want ze waren bij wet handelingsonbekwaam. Dat waren jaren in hele diepe armoede met 'Dit. NOOOIT. Meer.' als levensmotto. Zijn kinderen kregen de kans om een vak te leren en de boodschap nooit afhankelijk te moeten willen zijn van een ander. 
Maar soms dwingen de omstandigheden je er toch toe. Bijvoorbeeld bij ziekte/arbeidsongeschiktheid of een zorgintensief kind.

Ysenda schreef op 05-04-2022 om 16:53:

[..]

Het gaat er niet om dat iedereen even veel zorgt en werkt, maar om het feit dat niet alle keuze opties hetzelfde gewaardeerd worden. De vanzelfsprekendheid dat de moeder minder werkt dan de vader moet er af.

Alle keuzes zijn goed, maar wel op basis van gelijkwaardigheid en die is er nu niet. Een zorgende vader wordt overgewaardeerd want dat is o zo bijzonder en geweldig, een moeder die veel werkt krijgt kritiek want moet meer bij de kinderen zijn en is anders geen goede moeder.

Pas als het niet uitmaakt wat de keuze is, een thuisblijvende vader is net zo geaccepteerd als een thuisblijvende moeder en andersom dan zijn we er.

Nou, dan wordt het voor vele vrouwen tijd om eens gewoon van de normen en vanzelfsprekendheden af te wijken en zaken te regelen met diegenen die er écht toe doen en dat is de partner in kwestie! En ziet de man dit anders, dan spreek je net zo lang met hem dat ook hij het licht gaat zien en dat een papa-dag (wat een 🤮 woord) geen medaille waard is. 

Wat boeit het de wereld om je heen hoe jullie het samen regelen?

Lexus schreef op 05-04-2022 om 15:27:

[..]

Ik heb daar afspraken over gemaakt voordat ik een kind kreeg. Man weigerde alsnog de afspraken na te komen toen kind er was. Dus het kwam op mij neer. Scheiding volgde. Vader weigerde alsnog het 50/50 te doen zoals afgesproken dus het kwam op mij neer. Heerlijk kind, zeer gelukkig mee geweest (is nu volwassen en uit huis), maar omdat ik een chronische ziekte had en vader die 50% zorg weigerde, moest ik wel mijn werk opgeven.

er zijn veel andere voorbeelden maar die zijn aan jou in andere draadjes al ampel aan bod gekomen dus ik ga het je niet verder uitleggen. Kijk het daar maar na.

Maar ook hier; de vrouw moet er blijkbaar de afspraken over maken en je noemt niet de man die daar afspraken over maakt met zijn vrouw.

Nou, dat was dan niet een echt leuke man....... 

'mensen' (man of vrouw) kunnen niet leuk zijn, kunnen zich niet aan afspraken houden enz. Maar hoezo is dan man-eigen? En als jij vindt dat dat man-eigen is, waarom wil je dan een man?

Ysenda schreef op 05-04-2022 om 16:30:

[..]

Omdat tegen de norm ingaan veel lastiger is.

Aan de mannen die vader worden wordt NIET GEVRAAGD of ze hun werktijden willen aanpassen, van vrouwen wordt AANGENOMEN DAT ze minder zullen gaan werken.

Er wordt lovend gesproken over een PAPA-dag, maar een vrouw heeft geen MAMA-dag of dan staan ze je heel vreemd aan te kijken.

Op school wordt aan de kinderen gevraagd of hun MOEDER tijd heeft om te helpen of als ze ziek zijn wordt de MOEDER gebeld, (zelfs als vader als eerste contact persoon vermeld staat, na mij belden ze stiefmoeder, maar niet vader want die heeft zo'n drukke baan, dat ik aan de andere kant van de oceaan zat maakte niet uit, ex zat letterlijk ongeveer naast school thuis te werken)

Bij het consultatiebureau kreeg mijn ex een compliment en lovende woorden dat het zo bijzonder was dat hij met de kinderen kwam, heb ik nooit gehad.

Of de vraag: wat vind je man er van dat je zo veel dienstreizen hebt? Hoe doet hij dat dan met de kinderen? Heeft mijn ex nooit gehad.

Zolang het niet vanzelfsprekend is dat vaders net zo veel en net zo goed kunnen zorgen als moeders moet er nog behoorlijk geëmancipeerd worden.

Door Wie? Door je oudere buurvrouw links? Ja en?? Je jongere buurvrouw rechts vindt wellicht het tegenovergelegen. Dus?

Kersje schreef op 05-04-2022 om 19:21:

[..]

Nou, dan wordt het voor vele vrouwen tijd om eens gewoon van de normen en vanzelfsprekendheden af te wijken en zaken te regelen met diegenen die er écht toe doen en dat is de partner in kwestie! En ziet de man dit anders, dan spreek je net zo lang met hem dat ook hij het licht gaat zien en dat een papa-dag (wat een 🤮 woord) geen medaille waard is.

Wat boeit het de wereld om je heen hoe jullie het samen regelen?

Nou precies dát dus!! Als je vindt dat je geëmancipeerd bent, GEDRAAG je dan ook zo!

Lexus schreef op 05-04-2022 om 15:27:

[..]

Ik heb daar afspraken over gemaakt voordat ik een kind kreeg. Man weigerde alsnog de afspraken na te komen toen kind er was. Dus het kwam op mij neer. Scheiding volgde. Vader weigerde alsnog het 50/50 te doen zoals afgesproken dus het kwam op mij neer. Heerlijk kind, zeer gelukkig mee geweest (is nu volwassen en uit huis), maar omdat ik een chronische ziekte had en vader die 50% zorg weigerde, moest ik wel mijn werk opgeven.

er zijn veel andere voorbeelden maar die zijn aan jou in andere draadjes al ampel aan bod gekomen dus ik ga het je niet verder uitleggen. Kijk het daar maar na.

Maar ook hier; de vrouw moet er blijkbaar de afspraken over maken en je noemt niet de man die daar afspraken over maakt met zijn vrouw.

Gewoon een snert kerel dus. Maar ja om nou met die ene ervaring alle mannen af te schrijven.... 
Wij hebben toch echt samen bepaalde keuzes gemaakt en sommige keuzes ook weer bijgesteld. En wij zijn geen jonkies meer... dus het kan echt wel samen tot overeenstemming komen

Leene schreef op 05-04-2022 om 19:32:

[..]

Gewoon een snert kerel dus. Maar ja om nou met die ene ervaring alle mannen af te schrijven....
Wij hebben toch echt samen bepaalde keuzes gemaakt en sommige keuzes ook weer bijgesteld. En wij zijn geen jonkies meer... dus het kan echt wel samen tot overeenstemming komen

Juist, dit dus! 

Ysenda schreef op 05-04-2022 om 16:30:

[..]

Omdat tegen de norm ingaan veel lastiger is.

Aan de mannen die vader worden wordt NIET GEVRAAGD of ze hun werktijden willen aanpassen, van vrouwen wordt AANGENOMEN DAT ze minder zullen gaan werken.

Er wordt lovend gesproken over een PAPA-dag, maar een vrouw heeft geen MAMA-dag of dan staan ze je heel vreemd aan te kijken.

Op school wordt aan de kinderen gevraagd of hun MOEDER tijd heeft om te helpen of als ze ziek zijn wordt de MOEDER gebeld, (zelfs als vader als eerste contact persoon vermeld staat, na mij belden ze stiefmoeder, maar niet vader want die heeft zo'n drukke baan, dat ik aan de andere kant van de oceaan zat maakte niet uit, ex zat letterlijk ongeveer naast school thuis te werken)

Bij het consultatiebureau kreeg mijn ex een compliment en lovende woorden dat het zo bijzonder was dat hij met de kinderen kwam, heb ik nooit gehad.

Of de vraag: wat vind je man er van dat je zo veel dienstreizen hebt? Hoe doet hij dat dan met de kinderen? Heeft mijn ex nooit gehad.

Zolang het niet vanzelfsprekend is dat vaders net zo veel en net zo goed kunnen zorgen als moeders moet er nog behoorlijk geëmancipeerd worden.

Tja veel vrouwen zijn toch echt overtuigd dat mannen niet voor kinderen kunnen zorgen

Battle-Royale schreef op 05-04-2022 om 19:46:

[..]

Tja veel vrouwen zijn toch echt overtuigd dat mannen niet voor kinderen kunnen zorgen

Dat niet zo zeer, ze kunnen het niet verdragen dat mannen het op een andere manier doen dan zijzelf en denken daardoor dat mannen het niet kunnen, gewoon omdat ze niet kunnen bevatten dat ook de manier waarop een man zorgt, gewoon goed is.

Pejeka1 schreef op 05-04-2022 om 19:49:

[..]

Dat niet zo zeer, ze kunnen het niet verdragen dat mannen het op een andere manier doen dan zijzelf en denken daardoor dat mannen het niet kunnen, gewoon omdat ze niet kunnen bevatten dat ook de manier waarop een man zorgt, gewoon goed is.

Ook dat ja...

Wilgenkatje- schreef op 05-04-2022 om 17:05:

[..]

Jeetje zeg, wat een ongezellige boel bij jullie. De oudste is bij lange na geen kleuter meer. En helpt nog graag mee met klusjes, van verven tot gras leggen. Het is maar hoe je het brengt. Je mag me altijd een pb sturen, dan kan ik meedenken 

Pejeka1 schreef op 05-04-2022 om 19:13:

Heel veel vrouwen, ook als ze werken, zijn in principe nog afhankelijk van hun man/partner voor hun levensstatus. Ik heb ook een collega van eind 40, werkt 2,5 dagen per week, in een niet mega hoog betaalde functie (afdelingssecretaresse), haar man heeft een geweldige baan, en dankzij hem hebben ze een groot vrijstaand huis, allerlei extra's, recentelijk een dure verbouwing, inclusief nieuwe keuken en badkamers, terwijl wat zij per maand binnenhaalt nauwelijks de bijstandsnorm haalt. En van dat geld koopt ze dan een dikke auto voor haarzelf (een écht dikke auto, want ze houdt niet van kleine auto's), koopt elke maand voorraden nieuwe kleding, want tja, daar wérkt ze toch voor? Uhhhh.... OK, maar wat draag jij dan bij aan het gezamenlijke huishouden, want met die zéér dure auto en de tennisclub en die uitjes met je vriendinnen en die rekeningen van de kledingzaak, kan ik me niet voorstellen dat er nog veel overblijft als bijdrage aan het gezin. Dus in feite worden de gemeenschappelijke kosten gewoon door die man gedragen.

Maar méér gaan werken wil ze niet, want dan niet genoeg tijd voor haarzelf. Ik vroeg haar ooit eens: maar hoeveel tijd heeft je mán dan voor zichzelf? Kan die ook 3 dagen in de week freewheelen, met kameraden naar de kroeg, of naar zijn club? Vond ze een héle vreemde vraag...

Als haar man problemen zou hebben met deze verdeling, zou hij vast maatregelen treffen. Hij vindt het kennelijk prima zo. 

Battle-Royale schreef op 05-04-2022 om 19:46:

[..]

Tja veel vrouwen zijn toch echt overtuigd dat mannen niet voor kinderen kunnen zorgen

En er zijn ook nog steeds mannen die vinden dat vrouwen beter dan zij voor kinderen kunnen zorgen. Ze vinden het veel te veel gedoe en dan ook nog huishoudelijke dingetjes erbij... veel vaders gaan op een thuisdag erop uit met de kinders ipv iets huishoudelijks aanpakken wat eigenlijk moet gebeuren ( en niet onder de vaste taken van de betaalde hulp -als die er is- valt)