Kindvrij en kindblij
In dit topic is er plek voor de kindvrijen en de kindblijen, om met elkaar in gesprek te gaan.
Hoe ben je gekomen tot je overtuiging om wel/geen kinderen te krijgen? Wat valt je op aan mensen met/zonder kinderen, of wat heb je altijd willen vragen? Welke vooroordelen heb je over kindvrijen/kindblijen en heb je zelf te maken met vooroordelen door deze grote levenskeuze?
In dit topic mag je los, geen onderwerp is taboe.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:22:
[..]
De realiteit is all anderhalf jaar dat er een pandemie gaande is en dat het dus geen optie is om je kleine kinderen mee te nemen naar het ziekenhuis. Dat is dus mijn dagelijkse realiteit waarmee ik moet dealen.
Rockstar schreef op 22-09-2021 om 16:24:
[..]
Nou nood breekt wet, als ik ze nergens anders kwijt kon zou ik ze gewoon mee slepen.
Dat mag de laatste anderhalf jaar niet. Er gelden nog altijd strenge protocollen in het ziekenhuis. In het ziekenhuis zijn aan de lopende band noodgevallen en ze gaan echt geen uitzondering maken voor jouw kinderen.
Ik vind het ook een beetje gek dat ik per se degene moet zijn die bij nood alles uit de handen laat vallen. Waarom moet ik dat zijn, terwijl het voor een ander veel makkelijker te regelen is? Dat is toch totaal niet logisch? Ik voel die druk gelukkig totaal niet.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:37:
[..]
Dat mag de laatste anderhalf jaar niet. Er gelden nog altijd strenge protocollen in het ziekenhuis. In het ziekenhuis zijn aan de lopende band noodgevallen en ze gaan echt geen uitzondering maken voor jouw kinderen.
Ik vind het ook een beetje gek dat ik per se degene moet zijn die bij nood alles uit de handen laat vallen. Waarom moet ik dat zijn, terwijl het voor een ander veel makkelijker te regelen is? Dat is toch totaal niet logisch? Ik voel die druk gelukkig totaal niet.
Conclusie: je hebt dus minder dan voorheen de handen vrij om acute mantelzorg te bieden. Duidelijk. Zijn we het daar over eens.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:24:
[..]
Wij hebben dit anders geregeld. Mantelzorg kun je op verschillende manieren oplossen, bij echte noodgevallen is er iemand anders aan de beurt die dichtbij woont en niet in de kleine kinderen zit.
Gelukkig komen noodsituaties bijna nooit voor.
Littledragon schreef op 22-09-2021 om 16:30:
[..]
en die persoon gaat ook nooit op vakantie (zoals bij bakblik) of is ook nooit ziek?
en hoe los je dat op als je kinderen ziek zijn of op school van het klimrek zijn gevallen? Kun je dan ook niet alles uit handen laten vallen? Of is je man dan altijd de eerste die gebeld wordt?
Natuurlijk noodsituaties komen bijna nooit voor. Helemaal waar.
Maar als er een noodsituatie is dan blijkt het draaiboek dat je hebt gemaakt toch ineens bij het oud papier te kunnen.
Het eerste aanspreekpunt is op vakantie en dan moet je als 2e aanspreekpunt toch aan de slag. Je had de noodsituatie niet op de kalender staan dus voor de klus waarbij je geen mobiel in je zak mag hebben (stoorstroom) laat je dat ding gewoon op je bureau liggen en vraagt ook niet aan je collega om even op te nemen als je zus/vrouw/vader/moeder belt.
Maar goed op jouw roze wolk komt iedereen zacht terecht en zul je nooit in situaties zoals ik beschreef terecht komen toch? Jij hebt het goed geregeld.
Droom lekker verder in je luchtkasteel.
Bakblik schreef op 22-09-2021 om 16:31:
[..]
Inderdaad wrevel.
Als ik vertel dat ik mantelzorg voor mijn schoonouders komt meteen de korte reactie: Waar is je man in dit verhaal? Alsof ik alleen voor mijn ouders mag mantelen en man voor de zijne.
Een dan zo'n zin als Gelukkig hebben wij het goed geregeld en zijn er meer mensen die....... Dat wekt ook irritatie op. Met thuiszorg, een huishoudelijke hulp een kind met man dichtbij en een kind met vrouw en kinderen op 20 minuten rijden waren wij ook overtuigd dat er een solide netwerk was. Maar zulke dingen gebeuren dan precies tijdens een vakantie van het eerste aanspreekpunt. Noodsituaties heb je niet in de hand helaas.
Dat hoeft niet, maar het verbaasde me dat je niks schreef over je man, aangezien het verhaal over zijn vader ging. Daarom vroeg ik ernaar.
Mijn man en ik hebben het onderling zo geregeld dat zijn familie in principe zijn zorg is en mijn familie mijn zorg. Natuurlijk wil ik best eens iets doen, of overnemen als het zo uitkomt, maar de eerste verantwoordelijkheid ligt bij mijn man.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:33:
[..]
Soms wel, soms niet. Over het algemeen is mijn man flexibeler en hij werkt dichterbij, dus meestal is hij degene die dat soort dingen voor de kinderen opvangt.
Degene aan wie ik mantelzorg verleen heeft een goed netwerk, dus het staat of valt gelukkig niet met 1 persoon die op vakantie is.
En bij Bakblik dus ook niet. Zij en haar man zijn onderdeel van dat netwerk. Waarom voel je dan de behoefte haar daarop aan te vallen en dingen erbij te slepen om dat duidelijk te maken?
je kunt ook zeggen: ‘wat vervelend, hoe gaat het nu? ja dat is overmacht’
Ik wil je wel een compliment geven voor je multitasktalenten: je hebt de gave om enorm slecht lezen te combineren met antwoorden op vragen die niet gesteld zijn, ontwijken van vragen die wel gesteld en en daarnaast nog even iedereen een veeg uit de pan geven. Dat doen niet veel mensen je na.
Doornroosje75 schreef op 22-09-2021 om 16:39:
[..]
Conclusie: je hebt dus minder dan voorheen de handen vrij om acute mantelzorg te bieden. Duidelijk. Zijn we het daar over eens.
Voorheen had ik ook geen acute mantelzorg kunnen verlenen, omdat ik verder weg woon. Het heeft nu eenmaal geen zin om pas een uur later een keer aan te komen kakken. Ik kan mezelf nu eenmaal niet teleporteren, daarom is het handiger als iemand de acute mantelzorg verleent die om de hoek woont.
Littledragon schreef op 22-09-2021 om 16:43:
[..]
En bij Bakblik dus ook niet. Zij en haar man zijn onderdeel van dat netwerk. Waarom voel je dan de behoefte haar daarop aan te vallen en dingen erbij te slepen om dat duidelijk te maken?
Zij is degene die mij aanvalt, dat ik niet degene ben die alles stante pede uit haar handen laat flikkeren.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:44:
[..]
Voorheen had ik ook geen acute mantelzorg kunnen verlenen, omdat ik verder weg woon. Het heeft nu eenmaal geen zin om pas een uur later een keer aan te komen kakken. Ik kan mezelf nu eenmaal niet teleporteren, daarom is het handiger als iemand de acute mantelzorg verleent die om de hoek woont.
Oh. Dus die kinderen die opgevangen moeten worden / niet mee kunnen naar het ziekenhuis zijn toch niet relevant...? 
Doornroosje75 schreef op 22-09-2021 om 16:48:
[..]
Oh. Dus die kinderen die opgevangen moeten worden / niet mee kunnen naar het ziekenhuis zijn toch niet relevant...?
Ik reageerde op de reactie: ik nam mijn kinderen gewoon mee.
Toen zei ik, ok boomer, hartstikke leuk dat jij dat in 1998 deed, maar die tijd is niet meer.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:42:
[..]
Dat hoeft niet, maar het verbaasde me dat je niks schreef over je man, aangezien het verhaal over zijn vader ging. Daarom vroeg ik ernaar.
Mijn man en ik hebben het onderling zo geregeld dat zijn familie in principe zijn zorg is en mijn familie mijn zorg. Natuurlijk wil ik best eens iets doen, of overnemen als het zo uitkomt, maar de eerste verantwoordelijkheid ligt bij mijn man.
Bij ons ook inderdaad, ik mijn ouders, man zijn ouders en toch doen we het soms andersom of samen. Door een noodgeval waar we beiden op moeten treden of iets wat de een beter kan dan de ander.
Echt het valt niet precies te verdelen.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:51:
[..]
Ik reageerde op de reactie: ik nam mijn kinderen gewoon mee.
Toen zei ik, ok boomer, hartstikke leuk dat jij dat in 1998 deed, maar die tijd is niet meer.
Als reactie hierop, toch?
"En dit is wel een heel belangrijk detail in jouw verhaal, want als je kleine kinderen hebt gaat dit natuurlijk niet op. Bij ons zal er toch echt iemand voor de kinderen moeten zorgen.
Dan kun je afgeven op mij dat ik niet direct alles uit mijn handen laat vallen, maar naar het ziekenhuis racen en twee kinderen van onder de 8 alleen laten is toch echt geen optie."
Julali schreef op 22-09-2021 om 15:54:
[..]
Eens hoor, een noodgeval is een noodgeval en dan gaat degene uit het netwerk van de zieke, die weg kan direct weg. Vaak ben ik dat niet, omdat ik verder weg woon, kleine kinderen heb en een baan heb waar mensen afhankelijk van me zijn.
Voor mij is mantelzorg dus wel planbaar, omdat ik de taken doe die planbaar zijn.
Ik snap het ongeloof ook niet zo over mijn schema. Ik vind het allemaal reuze mee vallen. Ik ben fit, gezond en sta stevig in mijn schoenen, dus ik kan aardig wat hebben. Veel activiteiten doen mij juist goed ipv dat ze me energie kosten, dus dat scheelt erg veel.
Het is vooral ongeloof over je ontzettende opschepperij en snoeverij als een ander dat niet allemaal doet en dat weet jij best.
Julali schreef op 22-09-2021 om 16:45:
[..]
Zij is degene die mij aanvalt, dat ik niet degene ben die alles stante pede uit haar handen laat flikkeren.
Euh nee hoor, zij zette de toon met je antwoord gister (om 19.19h) op het acute mantelzorgverhaal van bakblik, die zich nog genoodzaakt voelt hierdoor om uitgebreid tekst en uitleg te geven aan je en iedere keer weet je wat negatiefs te vinden én jij hebt dat stukken beter geregeld.
maar goed, je maakt meteen weer even duidelijk dat mijn analyse in de tweede alinea van mijn vorige post vrij nog jiet zo gek is.
En ik vergis me misschien hoor... maar dit topic ging toch over het wel of niet hebben van kinderen en effect daarvan op je leven?
