Kindvrij en kindblij

Julali schreef op 22-09-2021 om 18:49:

[..]

In onze relatie is dit vanzelfsprekend. Wij gunnen elkaar de wereld en daardoor is er van discussies over dit onderwerp geen sprake.

Dat wij in de eerste plaats voor onze eigen families zorgen voelt ook heel logisch. Uiteraard doe ik vaak genoeg iets liefs voor mijn schoonmoeder, maar als zij plotseling naar het ziekenhuis moet, dan is mijn man de eerste persoon om haar daar te brengen en niet ik. Niet omdat wij alles op een weegschaal leggen, maar omdat het zijn moeder is.

Het is eigenlijk alleen buiten mijn relatie dat wij hier soms verbaasde reacties op krijgen en dat wij merken dat de wereld om ons heen nog erg traditioneel is.

Kennelijk is het nog steeds heel raar als een man voor zijn eigen kinderen en familie zorgt, gewoon omdat hij dat zelf belangrijk vindt en dus niet omdat er een trut van een vrouw tegenover staat die hem dwingt in een patstelling zoals jij het noemt.

Binnen mijn relatie is dit geen issue.

Dat is toch hartstikke mooi dat je dat zo goed geregeld hebt maar wat wil je dan dat anderen daar op zeggen? Wil je daar complimenten voor of erkenning dat je het allemaal zo goed doet en goed voor elkaar hebt? Een stickerboek, een pluim? 

Iedereen is anders,

 niemand is als jij, 

iedereen is anders, 

jij bent jou 

en ik ben mij

3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 19:18:

leuk om te lezen! Oja nog iets wat ik echt mis nu ik kinderen heb: overdag sporten! Tegen de tijd dat ze op bed liggen heb ik geen puf meer haha.

Toen mijn kind nog klein was, was het soms al een topsport om de dag door te komen 

Tover-Feetje schreef op 23-09-2021 om 19:41:

[..]

Toen mijn kind nog klein was, was het soms al een topsport om de dag door te komen

Of dat je net op je paasbest de deur uit wil gaan en er 1 onderuit gaat en je weer kan gaan omkleden of op feest verschijnt met vlekken in kleding.

Of op de snelweg..... Ik moet naar de wc. Nee even wachten nu....nee ik kan het echt niet ophouden.... 

Vialiva schreef op 23-09-2021 om 19:52:

[..]

O gelukkig, je bent er nog! Ik vatte jouw post over een ochtend met drie kleine kinderen helemaal niet op als dat je het loodzwaar zou vinden, eerder realistisch en humoristisch.

Ik begrijp kindvrijen ook prima, ondanks het feit dat ik zelf een kind heb. Wat ik het lastigst vind aan het ouder zijn, is dat het spontane samen weg er niet meer in zit. Je moet het altijd plannen/regelen.

Julali niet hoor. Die plant etentjes gewoon op de dag zelf. Kan, maar dan is het nog altijd in overleg met partner en dat is dus wel degelijk anders dan zonder kinderen. Voordat wij een kind hadden kon ik mijn man bellen en mededelen dat ik niet thuis at. Nu kan ik dat niet zomaar mededelen, maar moet ik wel even overleggen of man die avond thuis is voor dochter of dat dochter eventueel mee kan naar zijn verplichting.
Een afspraak die al eerder staat of zelfs werkgerelateerd is kan  - in ieder geval bij ons - niet zomaar overruled worden door iemand die spontaan uit eten wil. 

3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 19:18:

leuk om te lezen! Oja nog iets wat ik echt mis nu ik kinderen heb: overdag sporten! Tegen de tijd dat ze op bed liggen heb ik geen puf meer haha.

Komt weer, echt. Toen de jongste naar school ging was dat het eerste dat ik ging doen. Overdag sporten. Ik ging al in mijn trainingspak de kinderen naar school brengen. 

3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 17:34:

maar er valt gewoon geen gesprek te voeren als iemand op al mijn berichten reageert met dat haar kinderen perfect zijn / man ideale vent is / baan goedbetaalde en flexibel is etc etc.

Mijn hele doel van mijn bericht is zo weg. Want mijn kinderen zijn helemaal niet extreem lastig. En ik wil helemaal niet zielig doen hoe zwaar mijn ochtenden zijn want het is gewoon een gevolg van 3 kinderen vrij kort op elkaar krijgen en dat is een bewuste keus geweest. Ik wilde gewoon - waar dit topic om draait - aangeven dat ik beide kanten begrijp. Van zowel moeders als bewust kindvrije. Maar nu gaat het al pagina's lang weer over hoe perfect miss Julali het voor elkaar heeft en dat weet ik inmiddels wel na talloze topics en het hele doel van dit topic is weg zo.

Maar goed poging tot on topic:

Bewust kindloze! Ik ben dus blij met mijn kinderen en sta achter deze keus maar ben jaloers op jullie rustige ochtenden (dat was dus mijn punt). Hebben jullie, ondanks jullie bewuste keuze voor geen kinderen situaties waarbij jullie 'jaloers' kunnen zijn op mensen mét kinderen?

leuke vraag. 
jaloers nooit eerlijk gezegd. Maar er zijn zeker dingen die me leuk lijken en ik niet (of niet fulltime) meemaak.

-Wat iemand eerder al in een lieve post aanhaalde: met kind zingen en dansen op straat. (Kan af en toe gelukkig met leenkinderen)

-iets van jezelf terugzien. Daar had ik eerst nooit een idee of gevoel bij. Nu er kinderen in de familie zijn, merk ik dat ik dat toch wel speciaal vind.

-een spontane kleverige pakkerd omdat ik zo lief ben. 

Verder moet ik er echt niet aan denken. Heb veel plezier met de status: wel de lusten en niet de lasten.  

Misspiglet schreef op 23-09-2021 om 20:55:

[..]

Kun je mij dat leren? Vraag ik even heel afgunstig. Ik heb geen kinderen en ook nooit puf voor sport. Nu heb ik me opgegeven voor een klasje, omdat ik dan minder excuses heb om toch maar niet te gaan.

Samen met die hyperactieve vriendin/buurvrouw/zus gaan. De een haalt de ander op, bij voorkeur die vriendin haalt jou op. Nee zeggen als ze al in sportpak voor de deur staat doe je niet zo snel. 

Infobericht: Maatregelen zijn genomen,  vanaf nu graag weer ontopic.