Kindvrij en kindblij
In dit topic is er plek voor de kindvrijen en de kindblijen, om met elkaar in gesprek te gaan.
Hoe ben je gekomen tot je overtuiging om wel/geen kinderen te krijgen? Wat valt je op aan mensen met/zonder kinderen, of wat heb je altijd willen vragen? Welke vooroordelen heb je over kindvrijen/kindblijen en heb je zelf te maken met vooroordelen door deze grote levenskeuze?
In dit topic mag je los, geen onderwerp is taboe.
Oh ja, met avondeten en sowieso eten was ik ook lastig. Als in, ik was lief maar ik at niet.😆 Kon uren naar 1 boterham staren zeg maar. Dat lijkt me ook wel irritant als ouder zijnde.
Rockstar schreef op 23-09-2021 om 17:27:
Oh ja, met avondeten en sowieso eten was ik ook lastig. Als in, ik was lief maar ik at niet.😆 Kon uren naar 1 boterham staren zeg maar. Dat lijkt me ook wel irritant als ouder zijnde.
Ja dat dus. Ik at niet en vond alles vies. Alleen droge macaroni kon je bij mij naar binnen schuiven (dus gekookte macaroni zonder enige vorm van saus / vlees / groenten). Ja en patat en pannenkoeken, maar dat is 7 dagen in de week ook niet handig.
maar er valt gewoon geen gesprek te voeren als iemand op al mijn berichten reageert met dat haar kinderen perfect zijn / man ideale vent is / baan goedbetaalde en flexibel is etc etc.
Mijn hele doel van mijn bericht is zo weg. Want mijn kinderen zijn helemaal niet extreem lastig. En ik wil helemaal niet zielig doen hoe zwaar mijn ochtenden zijn want het is gewoon een gevolg van 3 kinderen vrij kort op elkaar krijgen en dat is een bewuste keus geweest. Ik wilde gewoon - waar dit topic om draait - aangeven dat ik beide kanten begrijp. Van zowel moeders als bewust kindvrije. Maar nu gaat het al pagina's lang weer over hoe perfect miss Julali het voor elkaar heeft en dat weet ik inmiddels wel na talloze topics en het hele doel van dit topic is weg zo.
Maar goed poging tot on topic:
Bewust kindloze! Ik ben dus blij met mijn kinderen en sta achter deze keus maar ben jaloers op jullie rustige ochtenden (dat was dus mijn punt). Hebben jullie, ondanks jullie bewuste keuze voor geen kinderen situaties waarbij jullie 'jaloers' kunnen zijn op mensen mét kinderen?
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 16:56:
Oke sorry maar je bent echt bloed iritant Julali en prima dat ik een ban krijg hiervoor maar je bent zo overduidelijk een trol dat ik me er kapot aan erger dat jij hier nog steeds welkom bent.
Alsof het Viva forum je heeft ingehuurd om dit fora naar de afgrond te helpen.
Dus bij deze: ook in dit topic ben ik weer weg want het is wederom het grote Julali topic geworden.
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 17:34:
Bewust kindloze! Ik ben dus blij met mijn kinderen en sta achter deze keus maar ben jaloers op jullie rustige ochtenden (dat was dus mijn punt). Hebben jullie, ondanks jullie bewuste keuze voor geen kinderen situaties waarbij jullie 'jaloers' kunnen zijn op mensen mét kinderen?
Jaloers is een groot woord, ik noem het geen jaloers. Maar ik vind het wel leuk om te zien dat ouders mijlpalen met hun kids door maken en daarover glunderen van trots. Een hoopje cellen uit je buik wat leert lopen, naar school gaat, afstudeert, en dan en eigen hoopje cellen gaat zitten brouwen in de buik. Lijkt me best bijzonder om mee te maken.
Maar daar tegenover staat wel de eindeloze berg zorgen, ik zou me eeuwig zorgen maken over mijn kids denk ik. Kijk, mijn huisdieren overleef ik (als het goed is dan he) dus ik ben van kop tot kont bij ze tot het bittere eind om alles in goede banen te leiden. Maar bij kinderen is dat niet (althans dat is niet de bedoeling), dat lijkt me heel moeilijk. Toen mijn oma stierf had ze een liedje uitgekozen om op haar begravenis te draaien met deze tekst:
Ik leg de namen van mijn kinderen
in Uw handen
graveer Gij ze daarin
met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand
ze meer ooit daaruit kan branden,
ook niet als satan
ze straks als de tarwe zift
Houdt Gij mijn kinderen vast
als ik ze los moet laten
en laat altijd Uw kracht
boven hun zwakheid staan.
Gij weet hoe mateloos
de wereld hen zal haten
als zij niet in het schema
van de wereld zullen gaan
Ik vraag U niet mijn kinderen
elk verdriet te sparen,
maar wees Gij wel hun troost,
als ze eenzaam zijn en bang
Wil om Uws naams wil hen
in Uw verbond bewaren
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit, hun leven lang
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit, hun leven lang
Moraal van het verhaal: Ik moet mijn kinderen achterlaten, laat ze alsjeblieft niks gebeuren. Dat lijkt me zo moeilijk.
Caramelzeezoutchocola schreef op 23-09-2021 om 17:00:
Off-topic; het lijkt wel een soap hier, ik kom steeds even buurten of er nog nieuwe spannende wendingen zijn. Wat is het plot?☺️ Erg vermakelijk. Zit bijna op het puntje van mijn stoel en mijn kat kijkt mij raar aan als ik ineens in een lachstuip schiet terwijl ik de enige persoon momenteel ben hier.
Verwijderd
Jaloers ben ik eigenlijk nooit. Wel zijn er momenten dat ik gezinnen zie en het mooie erin herken. Vooral de jongvolwassen kinderen van mijn zwager en schoonzus. Die zijn zo leuk geworden. Hun gezinsdynamiek vind ik ook fijn.
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 17:34:
maar er valt gewoon geen gesprek te voeren als iemand op al mijn berichten reageert met dat haar kinderen perfect zijn / man ideale vent is / baan goedbetaalde en flexibel is etc etc.
Mijn hele doel van mijn bericht is zo weg. Want mijn kinderen zijn helemaal niet extreem lastig. En ik wil helemaal niet zielig doen hoe zwaar mijn ochtenden zijn want het is gewoon een gevolg van 3 kinderen vrij kort op elkaar krijgen en dat is een bewuste keus geweest. Ik wilde gewoon - waar dit topic om draait - aangeven dat ik beide kanten begrijp. Van zowel moeders als bewust kindvrije. Maar nu gaat het al pagina's lang weer over hoe perfect miss Julali het voor elkaar heeft en dat weet ik inmiddels wel na talloze topics en het hele doel van dit topic is weg zo.
Maar goed poging tot on topic:
Bewust kindloze! Ik ben dus blij met mijn kinderen en sta achter deze keus maar ben jaloers op jullie rustige ochtenden (dat was dus mijn punt). Hebben jullie, ondanks jullie bewuste keuze voor geen kinderen situaties waarbij jullie 'jaloers' kunnen zijn op mensen mét kinderen?
Ik ben soms ook best een beetje jaloers als ik zie hoeveel dingen kindvrijen voor zichzelf kunnen doen, wat een heerlijkheid zal het zijn als dat weer kan! Laatst was ik bij een oude vriendin op bezoek die ik al meer dan 10 jaar niet gesproken had. We vertelden elkaar over ons leven, ik over m’n kinderen, en toen zei zij ‘wanneer heb je dan tijd voor jezelf?’ En toen zei ik ‘dit is mijn tijd voor mezelf!’ Dat vond ze best schokkend geloof ik. Andersom kon ik me bijna niet voorstellen hoe je de dag door komt met zoveel vrije tijd waarin niemand om jouw aandacht vraagt.
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 17:34:Bewust kindloze! Ik ben dus blij met mijn kinderen en sta achter deze keus maar ben jaloers op jullie rustige ochtenden (dat was dus mijn punt). Hebben jullie, ondanks jullie bewuste keuze voor geen kinderen situaties waarbij jullie 'jaloers' kunnen zijn op mensen mét kinderen?
Ik moet hier flink over nadenken, maar mijn conclusie is dat ik werkelijk niet kan zeggen dat er momenten zijn dat ik jaloers ben of dingen mis. Misschien lees ik andere reacties, dat ik denk: o ja, dat mis ik, maar er wil me nu niets te binnen schieten.
Doornroosje75 schreef op 23-09-2021 om 18:13:
Jaloers ben ik eigenlijk nooit. Wel zijn er momenten dat ik gezinnen zie en het mooie erin herken. Vooral de jongvolwassen kinderen van mijn zwager en schoonzus. Die zijn zo leuk geworden. Hun gezinsdynamiek vind ik ook fijn.
Ik kan jou ook benijden eerlijk gezegd. Mijn kinderen zijn mijn alles maar tot mijn dood mijn verantwoording en zorg. Dat onbezonnen leven wat ik had en alleen rekening met mezelf hield is er niet meer. Niet dat ik ze wil opgeven hoor 😄
Nee ik heb ook niet het idee dat ik wat mis of tekort kom ofzo. Net zoals ik het idee heb dat ik niks mis aan geen hond hebben, of geen instrument kunnen spelen of zo. Soms denk ik weleens oh gaaf als ik iemand gitaar zie spelen maar ik mis nooit het gitaar-kunnen-spelen.
Duiveninhetnieuws schreef op 23-09-2021 om 18:16:
[..]
Ik ben soms ook best een beetje jaloers als ik zie hoeveel dingen kindvrijen voor zichzelf kunnen doen, wat een heerlijkheid zal het zijn als dat weer kan! Laatst was ik bij een oude vriendin op bezoek die ik al meer dan 10 jaar niet gesproken had. We vertelden elkaar over ons leven, ik over m’n kinderen, en toen zei zij ‘wanneer heb je dan tijd voor jezelf?’ En toen zei ik ‘dit is mijn tijd voor mezelf!’ Dat vond ze best schokkend geloof ik. Andersom kon ik me bijna niet voorstellen hoe je de dag door komt met zoveel vrije tijd waarin niemand om jouw aandacht vraagt.
Oh van die uitspraak schrik ik ook wel haha, als tijd voor jezelf in het teken staat van kinderen.😅 Ik weet niet of ik daar tegen zou kunnen, al zal je daar vast ook wel in groeien en aan wennen.
Nou ik als bewust kindloze, waar ik jaloers op kan zijn is dat ik die kinderlijke blijdschap en verwondering, het alles voor de eerste keer meemaken, niet zie. En het lijkt mij ook bijzonder dat je eigenschappen en uiterlijkheden van jezelf terugziet in je kind.
Misspiglet schreef op 23-09-2021 om 18:27:
Nou ik als bewust kindloze, waar ik jaloers op kan zijn is dat ik die kinderlijke blijdschap en verwondering, het alles voor de eerste keer meemaken, niet zie. En het lijkt mij ook bijzonder dat je eigenschappen en uiterlijkheden van jezelf terugziet in je kind.
Dat is zeker leuk. Bij 1 hier zie ik duidelijk mijn moeder in bepaalde trekken en ze exact dezelfde moedervlek op dezelfde plek.
leuk om te lezen! Oja nog iets wat ik echt mis nu ik kinderen heb: overdag sporten! Tegen de tijd dat ze op bed liggen heb ik geen puf meer haha.
3xscheepsrecht schreef op 23-09-2021 om 19:18:
leuk om te lezen! Oja nog iets wat ik echt mis nu ik kinderen heb: overdag sporten! Tegen de tijd dat ze op bed liggen heb ik geen puf meer haha.
Heb ik nooit puf voor 
