Kindvrij en kindblij

Jillz schreef op 19-09-2021 om 22:07:

Ik heb ook het idee dat er zowel door mensen met als zonder kinderen vaak geoordeeld wordt. Vooral tijdens vakanties merk ik het vaak. We hebben deze vakantie een uitstapje gemaakt naar een historische opgraving, uiteraard is dat geen speeltuin voor kinderen. Maar dochter zat lekker in de draagtas en wees ons de weg. Ze had al snel door dat er overal katten verstopt zaten en die was ze aan het zoeken. We hadden geen kind aan haar. En toch werden we aangesproken dat het zo sneu voor dochter was en dat dit geen plek voor kinderen was. Gelukkig ook een paar mensen die wel zagen dat dochter gewoon blij was en dat ze niemand tot last was.

Net als wanneer dochter weigert te slapen en wij haar dan om negen uur op een vakantiepark ver weg van de huisjes/kamers savonds nog even laten uitrazen in een speeltuin. Onverantwoord zo'n klein kind hoort gewoon in bed te liggen. Thuis kan ze haar energie kwijt in de huiskamer zonder de buren daarbij te storen, ik doe dat op vakantie liever niet omdat daar vaak de isolatie een stuk minder is.

Herkenbaar Jillz. Ik zat een jaar of 12 geleden met mijn pukken van 7 en 5 in de kerk te luisteren naar het koor van mijn ouders. Ze gaven een concert van een half uur tijdens een korenmanifestatie.

Werd ik aangesproken dat het geen pas gaf om zilte kleine kinderen mee te nemen dat zou maar storen voor het andere publiek. 

Ik vriendelijk uitgelegd dat we alleen bleven bij dit koor en dat ze zich echt wel een half uur konden gedragen. Ja maar die Gregoriaanse gezangen dat was toch niks voor kinderen, die houden dat toch niet van?

Opa en oma houden ook niet van voetbal in de regen maar als het kleinkind speelt om het kampioenschap van de Fjes dan staan opa en oma langs de lijn.  Dus als opa en oma en concert geven dan ga je kijken. Dat je opa niet hoeft aan te moedigen met een: hup opa als hij aan zijn solo begint valt zelfs aan een 5 jarige uit te leggen. 😉

Bakblik schreef op 20-09-2021 om 08:41:

[..]

Herkenbaar Jillz. Ik zat een jaar of 12 geleden met mijn pukken van 7 en 5 in de kerk te luisteren naar het koor van mijn ouders. Ze gaven een concert van een half uur tijdens een korenmanifestatie.

Werd ik aangesproken dat het geen pas gaf om zilte kleine kinderen mee te nemen dat zou maar storen voor het andere publiek.

Ik vriendelijk uitgelegd dat we alleen bleven bij dit koor en dat ze zich echt wel een half uur konden gedragen. Ja maar die Gregoriaanse gezangen dat was toch niks voor kinderen, die houden dat toch niet van?

Opa en oma houden ook niet van voetbal in de regen maar als het kleinkind speelt om het kampioenschap van de Fjes dan staan opa en oma langs de lijn. Dus als opa en oma en concert geven dan ga je kijken. Dat je opa niet hoeft aan te moedigen met een: hup opa als hij aan zijn solo begint valt zelfs aan een 5 jarige uit te leggen. 😉

Hahaha, lijkt me echt hilarisch als hij het wel zou doen. Ik zou daar als kindvrije hartelijk om kunnen lachen 

Ik werd ook altijd meegesleept overal naartoe. Ik was lief dus dat ging over het algemeen prima, behalve dan die keer dat mijn moeder wel dacht baby ik en baby sibling op de fiets in het fietsenrek te kunnen achterlaten terwijl zij even de apotheek in ging. Ze kon ons zien door het raam dus niks aan de hand dacht ze, maar ik en sibling gingen heel enthousiast zitten rocken in onze fiets stoeltjes en na wat gebarende smeekbedes van mijn moeder dat we dat niet moesten doen vielen we met fiets en al om en was de hele apotheek over de zeik "want dat doe je toch niet".😆

Sinds ik kinderen heb merk ik dat ik veel meer een mening heb over hoe anderen hun kinderen opvoeden. Vroeger was ik daar helemaal niet mee bezig. Natuurlijk vond ik een krijsend kind wel irritant maar ik had daar weinig geen gedachten bij over de opvoeding en over de ouders. Ik ging gewoon weg of deed oordopjes in. 

Sinds ik zelf kinderen heb merk ik aan de ene kant dat ik meer begrip heb voor zich misdragende kinderen want ik weet dat je maar beperkt controle hebt over het gedrag maar aan de andere kant juist ook minder begrip omdat ik nu veel scherper naar de ouders kijk. Deels is dat natuurlijk vanwege het zelf een kind moeten opvoeden en alle onzekerheid die daarbij komt (doe ik het wel goed?) en deels word ik nu natuurlijk ook veel vaker en langdurige met andere kinderen geconfronteerd. Bovendien heeft het gedrag van andere kinderen nu meer invloed op mij want het heeft invloed op mijn kinderen. Als Jantje zich de hele zwemles misdraagt wat ten koste gaat van de aandacht voor de andere kinderen en de ouders alleen af en toe van de kant roepen dat hij lief moet zijn dan vind ik daar wat van. Vroeger was ik sowieso niet in die situatie geweest en had het geen invloed gehad op mijn kinderen dus was ik een buitenstaander geweest zonder enige betrokkenheid. 

Bakblik schreef op 20-09-2021 om 13:00:

[..]

Misschien ben ik erg blond hoor maar ik vraag me dan wel af hoe mensen op het idee komen om met hun laptop te gaan zitten werken in een koffietent. Daar is toch sowieso teveel afleiding en lawaai om je heen om je te kunnen concentreren op je werk?

Nu gaan zeggen dat mensen rekening moeten houden met elkaar in zulke situaties is natuurlijk de wereld op zijn kop. De een komt daar om de verjaardag van oma te vieren en zo'n groepje zal een lang zal ze leven aanheffen. Zeggen dat dat niet mag, omdat er ook mensen zitten te werken, dat botst nogal.

Toevallig heeft onze zoon dat vorige week ook gedaan, moest op gesprek ivm stage en had later in de ochtend een online toets. Dus om daar dan voor naar school te reizen had geen nut, die heeft in de stad waar hij dat gesprek had dan ook maar een plek opgezocht waar hij iets op de laptop kon doen en dat was toevallig een koffiebar. 

Maar daar zet je dan toch je noice cancelling headset op? 

Rockstar schreef op 20-09-2021 om 12:23:

Ik werd ook altijd meegesleept overal naartoe. Ik was lief dus dat ging over het algemeen prima, behalve dan die keer dat mijn moeder wel dacht baby ik en baby sibling op de fiets in het fietsenrek te kunnen achterlaten terwijl zij even de apotheek in ging. Ze kon ons zien door het raam dus niks aan de hand dacht ze, maar ik en sibling gingen heel enthousiast zitten rocken in onze fiets stoeltjes en na wat gebarende smeekbedes van mijn moeder dat we dat niet moesten doen vielen we met fiets en al om en was de hele apotheek over de zeik "want dat doe je toch niet".😆

😂

Doornroosje is de enige die op de vraag in de TO is ingegaan! Ze heeft uitgelegd waarom ze koos voor een leven zonder kinderen. Verder gaan de reacties alleen maar over hoe bijzonder te leven met kinderen en hoe dat ze dat dan wel niet geregeld hebben. De titel klopt niet; het gaat niet om kindvrij of kind blij, maar zie eens hoe ik het prima weet te regelen. Gehalte borstklopperij, wel eentje die nut van draad m.i. dwarsboomt.
——
Wij hebben kinderen en een fijn leven. Als we geen kinderen konden krijgen, zouden we ons leven nog steeds invulling geven op een manier waar wij achter staan en ons eveneens zou verrijken. Angst voor een eventuele eenzame toekomst zonder kinderen, daar geloof ik niet zo in. Dat is aan jezelf. Zo is het sociale leven van mijn moeder veel rijker sinds ze na de dood van mijn vader naar een zorgcentrum verhuisde. Het is dus maar wat je er zelf van maakt.
——
De kritische kindblijen zijn vaak zo kritisch omdat ze vinden dat ze het zelf beter doen, zo veroordelend. 
Zo lees ik ook wel eens reacties over babies en kleuters in vliegtuigen, hoe die ouders het zelf wel voor elkaar krijgen hun kind stil te krijgen. Dan vraag ik mij wel eens af of ze begrijpen hoe pijnlijk de druk op een trommelvlies is, of hoe de eerste vluchten in een jong mensenleven indrukwekkend binnen kan komen. Maar nee, vooral klagen omdat ze er zelf zo last van hebben. Best egoïstisch, naar mijn mening.

Julali schreef op 20-09-2021 om 13:13:

[..]

Ik vind dat geroezemoes zalig, dan kan ik me beter concentreren dan in een stille ruimte. Maar als er een kind begint te krijsen is dat iets anders.

Dat is dan toch echt jouw probleem.