Kindvrij en kindblij
In dit topic is er plek voor de kindvrijen en de kindblijen, om met elkaar in gesprek te gaan.
Hoe ben je gekomen tot je overtuiging om wel/geen kinderen te krijgen? Wat valt je op aan mensen met/zonder kinderen, of wat heb je altijd willen vragen? Welke vooroordelen heb je over kindvrijen/kindblijen en heb je zelf te maken met vooroordelen door deze grote levenskeuze?
In dit topic mag je los, geen onderwerp is taboe.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 19:25:
[..]
Maar spontaan vanaf je werk lekker de hort op gaan is het niet, met kinderen is het leven gewoon anders dan zonder kinderen, overleg is noodzakelijk en spontaan is bijna onmogelijk tenzij je kinderen al groot/volwassen zijn.
Nee, het is niet helemaal spontaan. Toen er nog geen kinderen waren hoefden we natuurlijk niet onderhandelen wie wanneer weg kan en hoefde ik ook niet even te overleggen. Dan stuurde ik gewoon een berichtje dat ik even iets met x ging eten na werk. Dus nee, het is zeker anders. Er is veel minder tijd om dingen te doen en het is allemaal zeker lastiger geworden.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 19:25:
[..]
Maar spontaan vanaf je werk lekker de hort op gaan is het niet, met kinderen is het leven gewoon anders dan zonder kinderen, overleg is noodzakelijk en spontaan is bijna onmogelijk tenzij je kinderen al groot/volwassen zijn.
Ik vind dat toch aardig spontaan hoor. Mijn vrienden zonder kinderen sturen net zo goed een appje naar hun partner waarmee ze samenwonen, dat ze niet thuis komen. Op dezelfde manier stuur ik ook een appje, dat kan zelfs een half uur van tevoren nog wel. Ik vind dat erg spontaan.
Of kan het alleen spontaan zijn als je single bent en alleen woont en met niks of niemand rekening houdt te houden?
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 19:25:
[..]
Maar spontaan vanaf je werk lekker de hort op gaan is het niet, met kinderen is het leven gewoon anders dan zonder kinderen, overleg is noodzakelijk en spontaan is bijna onmogelijk tenzij je kinderen al groot/volwassen zijn.
Ook als kindvrije ben ik even flexibel als een hork, hoor 
.
Ik ben afhankelijk van openbaar vervoer, dus 's avonds afspreken zit er al niet in want dan raak ik niet meer thuis.
En mijn vrienden wonen ook nog eens een pokke-eind van me weg. Plus dat ik ook nog eens elders werk.
Je boekt me dus maar vantevoren in voor een afspraak. En niet 's avonds. En liefst ook nog eens op een dag dat ik niet werk.
Je mag best proberen om om 3 uur te bellen met "heb je zin om straks op een terras te gaan zitten" maar als ik op punt A zit en jij wil 30 km verder op een terras gaan zitten en mijn huis staat ook nog eens 40 km van punt B is dat al mission impossible.
Julali schreef op 16-09-2021 om 19:27:
[..]
Eens. Dat laatste doe ik ook geregeld. Kinderen naar bed brengen rond 8 uur en daarna gelijk de deur uit. Wij wonen midden in de stad, dus binnen vijf minuten zit ik op een gezellige plek op het terras en als ik moe ben, dan ben ik na vijf minuten weer thuis. Zoveel energie heb ik daar niet voor nodig.
Vanaf je werk een hapje gaan eten rijm ik niet met deze uitspraak.
Rockstar schreef op 16-09-2021 om 18:28:
[..]
Nou ja, dat spreek je als relatie af met elkaar dus als pappie het goed vindt (en misschien zelf ook doet) lijkt me dat niet erg, alleen ik weet wel dat ik het niet leuk vond als beeb als mijn vader moest overwerken en laat thuis was (of thuis kwam als jij al lag te slapen), dus dan vind ik het sneu dat Julali d'r beebs zo vaak alleen laat. Maar ja, daar wen je vast aan als kind. Ik weet niet of ik het zou kunnen zonder een knagend gewetenstemmetje in elk geval maar ik ben zo zacht als een ei met dat soort dingen.😆
Ik heb daar geen last van en mijn kinderen ook niet. Ik vind het echt heel normaal dat je niet altijd bij je gezin bent en dat er ook avonden zijn dat je iets anders doet.
Dat is het voorbeeld dat ik mijn kinderen wil geven, een vrouw mag ook plezier maken en haar eigen vrienden hebben ipv alleen maar moeder te zijn en in dienst te staan van haar gezin.
Mijn kinderen vinden het prima om met papa of mama te eten. Ze zijn altijd geïnteresseerd naar mijn vrienden omdat ze die ook kennen en graag mogen, dus ze hebben daar nooit over geklaagd. Het is maar wat je gewend bent denk ik.
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 19:33:
[..]
Vanaf je werk een hapje gaan eten rijm ik niet met deze uitspraak.
Er zijn verschillende avonden, waarop ik verschillende dingen doe. De ene keer is het een hapje eten gelijk na mijn werk. De andere keer is het een drankje op het terras. Het is maar net hoe het uitkomt en welke spontane plannen er worden geopperd in de groepsapp.
Het lijkt nu alsof ik heel veel weg ben, maar zoals ik al eerder zei, het is ongeveer 2x per week. En dan bijvoorbeeld 1x etentje vroeger op de avond + 1x een drankje, of theater later op de avond. De rest van de avonden ben ik dan gewoon thuis, haal ik de kinderen op, kook ik eten en eten we samen en stop ik ze in bed.
Met kinderen zou ik overigens best wel eens 1 keer per 2 à 3 maanden ofzo de avondshift willen missen.
Maar élke week de andere ouder voor de hele avond-shift laten opdraaien ... Nope, dat zou hem niet worden. Dat zou ik én niet verkocht krijgen én niet over mijn hart krijgen.
(Net zoals hij dat gegarandeerd ook niet zou kunnen verkopen aan zichzelf. Als je kinderen en een gezin hebt dan ga je er wel volledig voor en laat je de ander daar niet voortdurend alleen voor opdraaien.)
Marty1984 schreef op 16-09-2021 om 19:30:
[..]
Ook als kindvrije ben ik even flexibel als een hork, hoor
Ik ben afhankelijk van openbaar vervoer, dus 's avonds afspreken zit er al niet in want dan raak ik niet meer thuis.
En mijn vrienden wonen ook nog eens een pokke-eind van me weg. Plus dat ik ook nog eens elders werk.
Je boekt me dus maar vantevoren in voor een afspraak. En niet 's avonds. En liefst ook nog eens op een dag dat ik niet werk.
Je mag best proberen om om 3 uur te bellen met "heb je zin om straks op een terras te gaan zitten" maar als ik op punt A zit en jij wil 30 km verder op een terras gaan zitten en mijn huis staat ook nog eens 40 km van punt B is dat al mission impossible.
Het ligt er maar net aan waar je woont. Dat heeft weinig met het al dan niet hebben van kinderen te maken.
Wij wonen in de stad, dus je bent er zo, dus geen gedoe met reistijd en moeilijke capriolen, daar zou ik na een lange dag op mijn werk geen zin meer in hebben.
Marty1984 schreef op 16-09-2021 om 19:30:
[..]
Ook als kindvrije ben ik even flexibel als een hork, hoor
Ik ben afhankelijk van openbaar vervoer, dus 's avonds afspreken zit er al niet in want dan raak ik niet meer thuis.
En mijn vrienden wonen ook nog eens een pokke-eind van me weg. Plus dat ik ook nog eens elders werk.
Je boekt me dus maar vantevoren in voor een afspraak. En niet 's avonds. En liefst ook nog eens op een dag dat ik niet werk.
Je mag best proberen om om 3 uur te bellen met "heb je zin om straks op een terras te gaan zitten" maar als ik op punt A zit en jij wil 30 km verder op een terras gaan zitten en mijn huis staat ook nog eens 40 km van punt B is dat al mission impossible.
Ik heb dan wel een auto maar in de avond zit ik ook liever op de bank, van thuiswerken ben ik geïrriteerd en chagrijnig, dagen dat mn zoon hier is kosten veel energie omdat ik graag op stap ga met hem. Vrienden die willen afspreken weten ook goed dat ze niet zomaar langs moeten komen maar eerst even appen of bellen of het uitkomt. Ik ben gewoon niet zo outgoing merk ik nu. Ik vind het veel leuker om thuis te zijn en echte qualitytime met zoon te hebben dan die eeuwige dans om vooral leuk en sociaal te zijn en tegelijkertijd te balanceren met het feit dat ik iemands pa ben en die rekent op mij en dat het niet uitmaakt wat de rest van de wereld vind.
Marty1984 schreef op 16-09-2021 om 19:39:
Met kinderen zou ik overigens best wel eens 1 keer per 2 à 3 maanden ofzo de avondshift willen missen.
Maar élke week de andere ouder voor de hele avond-shift laten opdraaien ... Nope, dat zou hem niet worden. Dat zou ik én niet verkocht krijgen én niet over mijn hart krijgen.
(Net zoals hij dat gegarandeerd ook niet zou kunnen verkopen aan zichzelf. Als je kinderen en een gezin hebt dan ga je er wel volledig voor en laat je de ander daar niet voortdurend alleen voor opdraaien.)
Je framet het erg negatief. Ik vind het namelijk niet zo'n grote missie, de avondshift en mijn man draait er ook zijn hand niet voor om.
Wat er zo dramatisch aan is voor de kinderen begrijp ik ook niet. Je doet alsof we maanden op een missie naar Mars gaan, terwijl het gaat om een avondje en de andere ouder gewoon thuis is.
Julali schreef op 16-09-2021 om 19:30:
[..]
Ik vind dat toch aardig spontaan hoor. Mijn vrienden zonder kinderen sturen net zo goed een appje naar hun partner waarmee ze samenwonen, dat ze niet thuis komen. Op dezelfde manier stuur ik ook een appje, dat kan zelfs een half uur van tevoren nog wel. Ik vind dat erg spontaan.
Of kan het alleen spontaan zijn als je single bent en alleen woont en met niks of niemand rekening houdt te houden?
Dan heb je op voorhand toch afspraken gemaakt op welke avonden jij "spontaan" kan doen en welke avonden aan jouw partner zijn voorbehouden om "spontaan" te doen.
Als jij een half uurtje van tevoren een bericht stuurt dat je niet thuis eet en jouw man had spontaan net hetzelfde idee heb je een probleem lijkt mij.
Dan zal er toch iemand zijn afspraken moeten cancelen, tot zover de spontaniteit van diegene.
Julali schreef op 16-09-2021 om 19:44:
[..]
Je framet het erg negatief. Ik vind het namelijk niet zo'n grote missie, de avondshift en mijn man draait er ook zijn hand niet voor om.
Wat er zo dramatisch aan is voor de kinderen begrijp ik ook niet. Je doet alsof we maanden op een missie naar Mars gaan, terwijl het gaat om een avondje en de andere ouder gewoon thuis is.
Maar hoe kan je kind nu het gevoel krijgen dat er "een gezin" is als dat gezin bijvoorbeeld bijna nooit samen eet? Want de helft van de tijd is mam op wandel en de andere helft is pap niet thuis.
Als er nu 1 ding belangrijk is aan mijn relatie is het bijvoorbeeld net dat samen eten 's avonds. En als ik kinderen had gehad zou ik mijn kind dat dus ook graag meegeven. Dat "gezellig samen" echt wel telt.
(Ik ontbijt nooit en we vertrekken elk op een ander uur naar werk, dus samen ontbijten zit er al niet in.)
BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 19:41:
[..]
Ik heb dan wel een auto maar in de avond zit ik ook liever op de bank, van thuiswerken ben ik geïrriteerd en chagrijnig, dagen dat mn zoon hier is kosten veel energie omdat ik graag op stap ga met hem. Vrienden die willen afspreken weten ook goed dat ze niet zomaar langs moeten komen maar eerst even appen of bellen of het uitkomt. Ik ben gewoon niet zo outgoing merk ik nu. Ik vind het veel leuker om thuis te zijn en echte qualitytime met zoon te hebben dan die eeuwige dans om vooral leuk en sociaal te zijn en tegelijkertijd te balanceren met het feit dat ik iemands pa ben en die rekent op mij en dat het niet uitmaakt wat de rest van de wereld vind.
Dit is hoe het voor jou is, maar het is niet ok om dit op anderen te projecteren.
Ik ga niet de deur uit omdat ik zo nodig leuk en sociaal moet zijn, of omdat ik bezig ben met wat anderen van mij vinden. Ik vind het zelf belangrijk om regelmatig mijn vrienden te zien en iets buiten de deur te doen ipv alleen maar thuis te zitten. Daar is iedereen anders in en dat mag.
Daarnaast blijft er genoeg quality time over voor mijn kinderen, die wonen immers bij mij in huis, dus we zien elkaar elke dag.
Julali schreef op 16-09-2021 om 19:39:
[..]
Er zijn verschillende avonden, waarop ik verschillende dingen doe. De ene keer is het een hapje eten gelijk na mijn werk. De andere keer is het een drankje op het terras. Het is maar net hoe het uitkomt en welke spontane plannen er worden geopperd in de groepsapp.
Het lijkt nu alsof ik heel veel weg ben, maar zoals ik al eerder zei, het is ongeveer 2x per week. En dan bijvoorbeeld 1x etentje vroeger op de avond + 1x een drankje, of theater later op de avond. De rest van de avonden ben ik dan gewoon thuis, haal ik de kinderen op, kook ik eten en eten we samen en stop ik ze in bed.
En jouw man vind al die spontane plannen oke? Je kinderen zijn er gewoon altijd ongeacht jouw uitstapjes en je man. 2 avonden per week vind ik vaak, gewoon bij je kerel zijn is niet zo waardevol als op stap gaan met je vriendinnen? En mag hij dan ook twee avonden lekker op stap en dan blijf jij alleen met jullie meerdere kinderen? Dit is zo niet het beeld van een echt functionerend gezin wat ik voor me zag.
Julali schreef op 16-09-2021 om 19:48:
[..]
Dit is hoe het voor jou is, maar het is niet ok om dit op anderen te projecteren.
Ik ga niet de deur uit omdat ik zo nodig leuk en sociaal moet zijn, of omdat ik bezig ben met wat anderen van mij vinden. Ik vind het zelf belangrijk om regelmatig mijn vrienden te zien en iets buiten de deur te doen ipv alleen maar thuis te zitten. Daar is iedereen anders in en dat mag.
Daarnaast blijft er genoeg quality time over voor mijn kinderen, die wonen immers bij mij in huis, dus we zien elkaar elke dag.
Je rent 's ochtends naar werk, van werk naar het café en van café naar huis terwijl die kinderen al slapen.
Hoe zien ze je dan op een doordeweekse werkdag?
