Kindvrij en kindblij

Julali schreef op 16-09-2021 om 18:15:

[..]

Het is maar wat je er zelf van maakt. Ik vind het altijd wel gezellig.

Dan ligt de lat voor qualitytime ook niet echt hoog. En je man kan gedachtenlezen of bel je die wel dat hij de kinderen van de opvang moet halen en zonder jou moet eten en de klein mannen in bed moet leggen omdat jij de hort op gaat? Ik als man zou dat niet waarderen. 

Desire schreef op 16-09-2021 om 18:12:

Ik vraag me vooral af waarom iemand nog op TO reageert eigenlijk?

🤔🤥

Het is een beetje als het kijken van een James Bond film. In theorie kan alles wat er gebeurt, maar het is zo ongeloofwaardig. Dat je ergens balanceert tussen je rot ergeren ('Dat kan toch helemaal niet?!') en het wel vermakelijk vinden. 

Rockstar schreef op 16-09-2021 om 18:19:

[..]

Ja dat vraag ik me ook af. 🤣 Al zou het kunnen dat pappie met kids thuis eet en mamma met vriendinnen ergens anders natuurlijk. Maar dat is wel sneu voor de kids, als mamma vaak niet mee eet vind ik.

Vooral sneu voor paps vind ik eigenlijk, ik zou niet blij worden van een vrouw die spontaan van alles afspreekt zonder overleg en verwacht dat ik wel even alleen voor onze kinderen zorg. 

BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 18:24:

[..]

Vooral sneu voor paps vind ik eigenlijk, ik zou niet blij worden van een vrouw die spontaan van alles afspreekt zonder overleg en verwacht dat ik wel even alleen voor onze kinderen zorg.

Nou ja, dat spreek je als relatie af met elkaar dus als pappie het goed vindt (en misschien zelf ook doet) lijkt me dat niet erg, alleen ik weet wel dat ik het niet leuk vond als beeb als mijn vader moest overwerken en laat thuis was (of thuis kwam als jij al lag te slapen), dus dan vind ik het sneu dat Julali d'r beebs zo vaak alleen laat. Maar ja, daar wen je vast aan als kind. Ik weet niet of ik het zou kunnen zonder een knagend gewetenstemmetje in elk geval maar ik ben zo zacht als een ei met dat soort dingen.😆

BlueHeart schreef op 16-09-2021 om 16:54:

[..]

Ja dat lijkt mij ook een stuk lastiger als je fulltime kinders hebt, je moet je altijd aanpassen aan het ritme van je kind, een hevig huilend kind laat je ook niet bij de oppas achter, dan zit ik zelf ook niet lekker.

Ons kind maakte het leven (tijdelijk tijdens oppassen) van de oppas zo zuur, dat we het begrip oppas maar gewoon geschrapt hebben. 

Rockstar schreef op 16-09-2021 om 18:28:

[..]

Nou ja, dat spreek je als relatie af met elkaar dus als pappie het goed vindt (en misschien zelf ook doet) lijkt me dat niet erg, alleen ik weet wel dat ik het niet leuk vond als beeb als mijn vader moest overwerken en laat thuis was (of thuis kwam als jij al lag te slapen), dus dan vind ik het sneu dat Julali d'r beebs zo vaak alleen laat. Maar ja, daar wen je vast aan als kind. Ik weet niet of ik het zou kunnen zonder een knagend gewetenstemmetje in elk geval maar ik ben zo zacht als een ei met dat soort dingen.😆

Dat is niet spontaan toch. Indien paps en mams afspreken wie wanneer de kindjes ophaalt zodat de ander de hort op kan lijkt me dat die verplichte datenight hard nodig is om op de hoogte te blijven van elkaars leven enzo. Alsof TO om het hardste beweert dat het leven van zij die wel kinderen hebben niet veel verschilt van dat van mensen die ze niet hoeven/kunnen krijgen. Alle gezinnen en vormen daarvan zijn anders met een andere portemonnee en geen werk wat pas begint als de kindjes naar school zijn. Er zijn voor en nadelen aan beide situaties. 

Wat leuk, heb je toch weer je zin en het verloopt weer eens precies zoals verwacht.

Je kan toch met elkaar overleggen? Als een vriendin mij vanmiddag belt en vraagt of ik vanavond wat wil eten samen. Dan bel ik mijn man (als er nog geen andere plannen zijn) en dan overleggen of dat ok is. Als hij geen andere plannen heeft vind hij dat meestal prima. Ik hou wel de balans wat in de gaten omdat ik weet dat ik sowieso vaker wat buitenshuis doe en ik wil natuurlijk niet dat alles altijd op hem neerkomt. En als het niet uitkomt dan stel ik voor dat we het morgen doen of dat ze bij ons komt eten of iets anders. 

Wat ik ook wel eens doe is afspreken als de kinderen al in bed liggen. Dan is het geen hele avond maar gewoon even wat drinken in het plaatselijk cafe rond 20:30-21:00. En dan is het ook niet bezwaarlijk voor mijn partner aangezien de kinderen dan al in bed liggen. 

Asha schreef op 16-09-2021 om 19:21:

Je kan toch met elkaar overleggen? Als een vriendin mij vanmiddag belt en vraagt of ik vanavond wat wil eten samen. Dan bel ik mijn man (als er nog geen andere plannen zijn) en dan overleggen of dat ok is. Als hij geen andere plannen heeft vind hij dat meestal prima. Ik hou wel de balans wat in de gaten omdat ik weet dat ik sowieso vaker wat buitenshuis doe en ik wil natuurlijk niet dat alles altijd op hem neerkomt. En als het niet uitkomt dan stel ik voor dat we het morgen doen of dat ze bij ons komt eten of iets anders.

Wat ik ook wel eens doe is afspreken als de kinderen al in bed liggen. Dan is het geen hele avond maar gewoon even wat drinken in het plaatselijk cafe rond 20:30-21:00. En dan is het ook niet bezwaarlijk voor mijn partner aangezien de kinderen dan al in bed liggen.

Maar spontaan vanaf je werk lekker de hort op gaan is het niet, met kinderen is het leven gewoon anders dan zonder kinderen, overleg is noodzakelijk en spontaan is bijna onmogelijk tenzij je kinderen al groot/volwassen zijn.