Ik ontbrak/ontbreek langs de lijn...

Solecito schreef op 29-05-2022 om 18:13:

[..]

Mijn dochter zit met 3 vriendinnen op zwemles, waarvan van eentje de ouders nog nooit zijn komen kijken (ze zit er al bijna 3 jaar op nu). Ik vind dat dus oprecht sneu voor dat kind, het is toch ook leuk als je ouders zien dat je door het gat kunt zwemmen of ineens kunt duiken. En iedere week kijken zoals ik doe is misschien echt het andere uiterste hoor, dat snap ik goed, maar in 3 jaar nog nooit gekeken hebben, ik kan me echt niet voorstellen dat dat meisje het niet ook leuk zou vinden als haar ouders eens keken. Ze zijn ook nog jong, bij tieners is het wellicht alweer anders (hoewel ook daar incidenteel kijken toch wel leuk is denk ik voor ze).

Voor mijn ouders was zwemles veredelde oppas.

Eigen winkel aan huis die tot 19u én op zaterdag open was.

Echt niet dat mijn moeder tijd had om naast dat zwembad te komen staan. Dat was "haast haast haast" naar 't zwembad 500 meter verder en "haast haast haast" terug. Of we gingen alleen vanaf een bepaalde leeftijd.

Als we in 't zwembad zaten - met lesgevers - wist mijn moeder dat we safe waren en dat ze een uur à 1.5u niet naar ons moest omkijken. (Op zaterdag was er babysit, maar na school niet.)

Ouders hebben soms meer dan 1 kind en nog andere dingen te doen.

Ook naar andere hobby's kwamen mijn ouders dus nooit, tenzij in 't beste geval de jaarlijkse voorstelling. Als die op zondag viel. Doordat de winkel open was kwam er geld binnen en kon ik die hobby's doen. Nooit raar gevonden of iets gemist. Ik vond eerder dat opdringerig gedoe van die klets-ouders die er de helft van de tijd wél stonden maar niets. Alsof ze geen eigen leven hadden. Het was mijn én mijn vriendjes / klasgenoten hun hobby, niet die van hen.

Zwemles kan je hier niet eens kijken. Ze hebben 1x in de zoveel tijd een open les en dan mogen ouders kijken maar de rest van de tijd niet. Er is geen glazen wand of tribune waar je kan kijken, alleen wat banken langs het bad zelf. Niet echt relaxed voor de trainers dus als er constant mensen zouden zitten te kijken want het wordt gewoon te vol. 
Ik zou anders overigens wel kijken want dat zwemuurtje is weer te kort om naar huis te gaan dus dan ga ik meestal in de kantine een boekje lezen, of als ik mijn andere kind bij me heb gaan we soms in het recreatiebad zwemmen samen (dat is niet in dezelfde ruimte als het lesbad)
Mijn oudste kinderen hadden zwemles in een openluchtbad. Daar kon je wel altijd bij kijken. Soms bleef ik maar meestal ging ik boodschappen doen of naar het postkantoor of andere dingen die nog moesten.

Kyana schreef op 29-05-2022 om 19:08:

Zwemles kan je hier niet eens kijken. Ze hebben 1x in de zoveel tijd een open les en dan mogen ouders kijken maar de rest van de tijd niet. Er is geen glazen wand of tribune waar je kan kijken, alleen wat banken langs het bad zelf. Niet echt relaxed voor de trainers dus als er constant mensen zouden zitten te kijken want het wordt gewoon te vol.
Ik zou anders overigens wel kijken want dat zwemuurtje is weer te kort om naar huis te gaan dus dan ga ik meestal in de kantine een boekje lezen, of als ik mijn andere kind bij me heb gaan we soms in het recreatiebad zwemmen samen (dat is niet in dezelfde ruimte als het lesbad)
Mijn oudste kinderen hadden zwemles in een openluchtbad. Daar kon je wel altijd bij kijken. Soms bleef ik maar meestal ging ik boodschappen doen of naar het postkantoor of andere dingen die nog moesten.

Hier wordt dit juist gestimuleerd. Om drukte te voorkomen wel max 4 van de 8 ouders per keer maar eigenlijk zitten die er meestal niet. Ik heb meestal peuter bij me dus kijk vanuit de kantine, anders moet ik er 1 die geen zwemles heeft uitvissen vrees ik. 

Marty1984 schreef op 29-05-2022 om 18:53:

[..]

Voor mijn ouders was zwemles veredelde oppas.

Eigen winkel aan huis die tot 19u én op zaterdag open was.

Echt niet dat mijn moeder tijd had om naast dat zwembad te komen staan. Dat was "haast haast haast" naar 't zwembad 500 meter verder en "haast haast haast" terug. Of we gingen alleen vanaf een bepaalde leeftijd.

Als we in 't zwembad zaten - met lesgevers - wist mijn moeder dat we safe waren en dat ze een uur à 1.5u niet naar ons moest omkijken. (Op zaterdag was er babysit, maar na school niet.)

Ouders hebben soms meer dan 1 kind en nog andere dingen te doen.

Ook naar andere hobby's kwamen mijn ouders dus nooit, tenzij in 't beste geval de jaarlijkse voorstelling. Als die op zondag viel. Doordat de winkel open was kwam er geld binnen en kon ik die hobby's doen. Nooit raar gevonden of iets gemist. Ik vond eerder dat opdringerig gedoe van die klets-ouders die er de helft van de tijd wél stonden maar niets. Alsof ze geen eigen leven hadden. Het was mijn én mijn vriendjes / klasgenoten hun hobby, niet die van hen.

Tsja, ik heb ook genoeg andere dingen te doen maar de zwemles is een kwartier fietsen en duurt een half uur, dus naar huis gaan tussendoor is geen optie, en ze kunnen niet alleen fietsen dus iemand zal ze toch moeten brengen. Dus hetgeen ik op dat moment te doen heb is dan de zwemles. Weet niet hoe jij dat dan zou doen in mijn geval, maar als je nog suggesties hebt dan hoor ik dat natuurlijk graag. 

Gingergirl schreef op 29-05-2022 om 19:16:

[..]

Jij vindt het sneu, maar heeft dat meisje er zelf last van? Veel kinderen raken alleen maar afgeleid als er ouders kijken. Hier mag je bij zwemles 1x per 6 weken kijken, de rest van de tijd niet. De voortgang kun je online volgen. De meeste ouders hier gaan in dat uurtje boodschappen doen of werken op hun laptop.

Bij ons is zwemles maar een half uur dus ook net te kort om echt iets anders te gaan doen, zelfs als dat in de buurt is. In het zwembad waar mijn kinderen zwemmen kun je vanaf de tribune kijken of vanuit de kantine, je zit dus niet echt in het zwembad zelf, dat lijkt me inderdaad teveel afleiden. 

Of dat meisje er zelf last van heeft is natuurlijk zo niet te zeggen. Vast niet direct, al denk ik dat ze het wel leuk zou vinden als er iemand bij haar zou komen kijken. Maar is natuurlijk wel een totaalpakket aan factoren of een kind gelukkig is en dat hangt niet af van alleen wie er kijkt bij de zwemles. 

Solecito schreef op 29-05-2022 om 19:27:

[..]

Tsja, ik heb ook genoeg andere dingen te doen maar de zwemles is een kwartier fietsen en duurt een half uur, dus naar huis gaan tussendoor is geen optie, en ze kunnen niet alleen fietsen dus iemand zal ze toch moeten brengen. Dus hetgeen ik op dat moment te doen heb is dan de zwemles. Weet niet hoe jij dat dan zou doen in mijn geval, maar als je nog suggesties hebt dan hoor ik dat natuurlijk graag.

Als het echt niet anders kan dan moet het maar.

Maar ik zou bijvoorbeeld ook eventueel fietszakken meenemen en boodschappen gaan doen of een koffie gaan drinken bij een vriendin die toevallig thuis is en zowat naast het zwembad woont.

En als ik dan toch verbannen ben tot naast dat zwembad zitten / pal achter glas zitten sleep ik een boek of tijdschrift mee en maak er mijn wekelijks lees-halfuurtje van. Waarbij ik hoop dat die tent (dat zwembad) niet te luidruchtig is. En ze er eventueel Wifi hebben zodat ik desnoods de krant kan lezen.

Solecito schreef op 29-05-2022 om 19:31:

[..]

Bij ons is zwemles maar een half uur dus ook net te kort om echt iets anders te gaan doen, zelfs als dat in de buurt is. In het zwembad waar mijn kinderen zwemmen kun je vanaf de tribune kijken of vanuit de kantine, je zit dus niet echt in het zwembad zelf, dat lijkt me inderdaad teveel afleiden.

Of dat meisje er zelf last van heeft is natuurlijk zo niet te zeggen. Vast niet direct, al denk ik dat ze het wel leuk zou vinden als er iemand bij haar zou komen kijken. Maar is natuurlijk wel een totaalpakket aan factoren of een kind gelukkig is en dat hangt niet af van alleen wie er kijkt bij de zwemles.

Half uur is erg kort om wat anders te doen. Hier kon je vanuit de kantine vanachter zo'n glazen wand naar de kinderen kijken maar daar zijn ze paar jaar geleden mee gestopt omdat het de kinderen te veel afleidde en het de les niet ten goede kwam. Soort juf Ank situatie waarbij ze gek werden van die constant zwaaiende ouders. 

Ik hield dus vroeger echt niet van voetbal, maar ben het gaan waarderen toen zoon het ging doen. Ik heb inmiddels al zo'n 10 jaar bij hem langs de lijn gestaan, bij verschillende clubs. De ene gezelliger dan de andere, maar eigenlijk altijd wel ouders met wie je een leuk praatje kon hebben. In het begin keek ik ook bij de trainingen, de laatste jaren alleen wedstrijden. Tenzij ik ook leidster was, dan was ik vaak ook bij de training. 
Zoon gaat nu stoppen en ik vind dat eigenlijk helemaal niet leuk. Hij is inmiddels ook bijna 18, maar vanwege zijn autisme ging ik nog vaak mee en was ik dus leidster. 

Dochter deed meestal dingen als dansen, zingen etc. Daar kon je vaak niet kijken tijdens de lessen, alleen toen ze klein was. Het zingen deed ze op een gegeven moment in een groepje en daar bracht man haar dan heen. Wat dat betreft zijn we dus heel geëmancipeerd Bij uitvoeringen van dochter kwamen we altijd met het gezin kijken, soms ook opa's en oma's. Laatstgenoemden keken dan weer zelden bij de voetbal van zoon. 

Bij zoon op de club waren ook altijd wel kinderen van wie de ouders zelden tot nooit kwamen. Zelfs toen hij nog 7 of 8 was. Die ouders dropten dan hun kind bij de club en met een beetje geluk kwamen ze het dan ook nog ophalen, maar heb ook weleens een ouder moeten bellen.... Liep zo'n ventje verloren bij de club rond. Ik vond dat op zich wel sneu, maar die kinderen wisten niet beter. Hadden bijvoorbeeld ouders met een restaurant dus waren gewoon aan het werk.

Wilgenkatje, waarom betitel je het zelf als ‘ontbreken’ (bij de lijn)? 
Dat impliceert toch wel dat je er ‘hoort te staan’?
Nou, wmb niet hoor. 
Maar hier geen vraagstukken hieromtrent  want geen sporten die erom vroegen. 
Ik keek bijv wel graag mee bij aikido training toen mijn kinderen klein waren, oa omdat ze nog klein waren. Dat mocht op een bepaald moment niet meer en dat vond ik jammer. Maar ik begreep de trainers ook wel want er waren een aantal bloedfanatieke ouders bij. 

Aiden schreef op 29-05-2022 om 08:31:

Voor de topicstarter: hoe vaak heb je nu per kind per jaar een wedstrijd bekeken want daar blijf je vaag over. En roepen dat je nul spelinzicht hebt staat voor mij gelijk aan een man die roept dat hij niet kan koken. Ik heb altijd interesse gehad in mijn kinderen en hun hobby's en mij erin verdiept. Als ze iets hadden gekozen waar ik nul inzicht in had, bijv muziek, dan was dat geen reden om niet te gaan. Vraag je kinderen eens op een niet sociaal wenselijke manier of ze blij waren dat je niet kwam in ruil voor het niet zeuren over stinkende voetbalschoenen?

Jammer dat je geen antwoord geeft op mijn vragen. 

Wilgenkatje- schreef op 30-05-2022 om 20:45:

[..]

Mijn kinderen zijn allang volwassen, je vraag op het aantal keren langs de lijn staan is verjaard. Maar vaker dan een- tweemaal per jaar niet, denk ik. Tot 12, 14? Hun vader wat vaker.
inderdaad zijn er ouders die erg van voetbal (gaan) houden en daarom veel tijd aan voetbal en alles eromheen besteden. Dan gaat dat supporteren vanzelf en voelt het niet als tijdverspilling.

Al dan niet spelinzicht hebben voelt voor mij totaal niet als een man die niet wil koken. Eten bereiden is van levensbelang. Op diverse manieren.

Naar sport gaan kijken niet. Je kunt als ouder ook op andere manieren laten merken dat je meeleeft en belangstelling hebt. Wekelijks tweemaal drie kwartier plus rust plus reistijd op mn vrije zaterdag - dat vind ik te veel tijd kosten, het is hun hobby, niet de mijne, en socializen langs de lijn ook al niet.

Natuurlijk zou ik ze begeleiden als kinderen nog klein zijn.

Dat begrijp ik niet helemaal. In je voorlaatste post vertel je dat je je afvraagt of je de goede keuze hebt gemaakt, aansluitend dat "alle ouders" dat wel hebben en nu verdedig je diezelfde keuze door te zeggen dat het jouw ding niet is, het hun hobby is, je niet wilt socializen langs de lijn, dat het je teveel tijd kost enz.

Maar wat is het nu, zoek je een verzachtend excuus voor jezelf of eerlijke reflectie naar bepaalde keuzes? Mogen je kinderen het jammer vinden als je er zelden was op dat gebied of wil je liefst van ze horen dat het niet erg was dat je dat stukje niet wilde geven?

Uit nieuwsgierigheid omdat ik iets jonger ben denk ik ( maar wel ouder van 2 volwassen kinderen en een kleinkind) en weleens worstel met dingen uit mijn jeugd met een ouder die wel eens soortgelijke keuzes maakte voor zichzelf of t.b.v. mijn andere gezinsleden : begrijp je nu in jouw levensfase je eigen opvoeders beter dan bv voorheen, of neem je ze soortgelijke dingen kwalijk en heb je dat met je eigen kinderen anders gedaan of hetzelfde? 

Voorbeeld: mijn ouders waren voor ze 50 waren al redelijk uitgeleerd, minder flexibel, vaste gewoontes, geen zin dus doe ik niet. Ik vond dat vreselijk en zet daarom soms een tandje bij. Nu ik ouder word snap ik ze beter, maar vind ik nog steeds dat ik iets harder moet lopen om het beter te doen. Ik kan dus persoonlijk heel weinig met: geen zin, ligt me niet of het vergoelijken ervan en ga liever niet mijn ouders in deze achterna ( prima ouders verder trouwens).