Ik ontbrak/ontbreek langs de lijn...
Onze zonen gingen op voetbal. Ze beginnen met een jaar of acht. Ze gingen met vriendjes mee, samen fietsen naar het terrein. Mn man reed soms het team naar uitwedstrijden en ging ook weleens kijken. Ik vrijwel nooit. Langs de lijn staan trok me niet. (Bij de dochters zat ik altijd bij de jaaruitvoering van gym, dat was langdurig naar te overzien 😎) Ik houd gewoon niet van sport, als ik een gymzaal ruik voel ik al tegenzin kriebelen.
Mijn aandeel was dat ik altijd zonder mopperen zorgde dat de voetbalkleren schoon klaar lagen, en ik heb nooit geklaagd over de fantastische geur van natte voetbalschoenen die op adem lagen te komen tot het volgende evenement. Heb nog een hele tijd royaal contributie betaald toen ze zelf baantjes hadden.
interesseer ik me niet voor de sportprestaties? Hm nou, ik leefde/leef altijd mee met verhalen over winst en verlies, had in de tienerjaren begrip voor de derde helft enzo. Maar langs de lijn staan - nee. Voetbal- en andere sportwedstrijden zonder ‘ondertiteling’ voelen voor mij als volslagen vergooide tijd op de fijne vrije zaterdag.
Ik heb 0 spelinzicht. Bij gym op school al niet.
Hier moeders die ook ontbreken langs de lijn?
Mevrouw75 schreef op 31-05-2022 om 09:15:
[..]
Volgens mij waren er toen best veel ouders die niet naar de sportwedstrijden van hun kinderen gingen kijken, dus wat dat betreft deden ze niks bijzonders. Samen iets doen met je kinderen in de weekenden is ook van na mijn tijd trouwens.
Oh echt? Ik ben van in de jaren 60 en hier was dat wel normaal, grote stad Randstad. Zowel in de kantine zitten bij trainingen, aanwezig bij wedstrijden als ritjes/leuke dingen doen met ouders.
Onze kinderen vonden voetbal of andere balsporten niks aan en daar waren wij erg blij mee. Zij zitten op andere sporten waar je niet 2 x in de week moet trainen en dan op zaterdag een wedstrijd hebt.
Bij de sporten die de kinderen wel hebben kijken we wel nog wel eens maar zeker niet elke week. Ze vinden het fijn als we kijken maar het hoeft niet per se van ze. We horen wel altijd hun enthousiaste verhalen over de lessen.
Renmuis schreef op 29-05-2022 om 14:30:
Ik moest altijd mee komen kijken naar de voetbalwedstrijden van mijn broer, tot ik oud genoeg was om thuis te blijven. Hij was de enige van ons thuis die op een teamsport zat met wekelijkse wedstrijden. Bij mijn eigen sport ging het maar om enkele wedstrijden per jaar, en mijn broer kwam nooit (hij was ouder dus mocht al snel alleen thuisblijven). Ik vond het vreselijk, die verplichte weekenden langs de lijn, en ik heb ook niets met dat soort sporten, dus ik hoop stiekem dat mijn eigen kind voor iets anders kiest.
Beetje off topic, maar herkenbaar. Wij moesten als zussen ook mee, maar wij hebben het anders opgelost, namelijk samen met de andere zussen en wat vriendinnen een meisjesteam opgericht. Bestuur wist niet wat ze met ons aanmoesten. In die tijd stond meisjes/damesvoetbal nog in de kinderschoenen. We speelden 7 tegen 7 op een half veld. Kleedkamers moesten we delen met de tegenstander (geloof me, dat was geen feest...).
Mijn ouders stonden dus wel vaak langs de lijn. Reden veel want wij hadden een auto met grote achterbak waar destijds een half elftal in paste, plus tassen. Was altijd erg gezellig. Tegen de tijd dat mij zus en ik gingen voetballen waren we al wat ouder, 10 - 12 jaar, maar omdat er maar zo weinig teams waren speelden we over een hele grote regio onze competitie. Toen zijn mijn ouders ons gaan rijden en werd het team van broertje een beetje losgelaten. Andere sporten die we later gingen doen zijn ze verder niet bij betrokken geweest, veel liep via school en bovendien waren we oud genoeg om het zelf allemaal te regelen. Wel kwamen ze bij uitvoeringen/optredens.
Met mijn eigen kinderen heb ik ook veel gekeken. Vonden ze leuk, en ik ook omdat ik dan betrokken was bij hun en hun leefwereld. Ik had niet veel met korfbal maar de club was heel gezellig en de ouderclub ook. Verder zat er eentje op turnen, waar ik af en toe bij een training bleef kijken maar meestal bleef het bij de jaarlijkse ouder-kijk-dag. Later zijn ze allebei gaan badmintonnen, vond ik ook heel erg leuk. Ze waren toen oud genoeg om zelf naar trainingen te gaan maar bij wedstrijden ging er altijd wel eentje van ons kijken en hebben wij ook wel gefloten. Heb me nog even flink moeten verdiepen in de spelregels, maar vond ik ook leuk om te doen.
Aiden schreef op 30-05-2022 om 17:39:
[..]
Jammer dat je geen antwoord geeft op mijn vragen.
Aiden schreef op 30-05-2022 om 17:39:
[..]
Jammer dat je geen antwoord geeft op mijn vragen.
Max88 schreef op 30-05-2022 om 21:03:
[..]
Dat begrijp ik niet helemaal. In je voorlaatste post vertel je dat je je afvraagt of je de goede keuze hebt gemaakt, aansluitend dat "alle ouders" dat wel hebben en nu verdedig je diezelfde keuze door te zeggen dat het jouw ding niet is, het hun hobby is, je niet wilt socializen langs de lijn, dat het je teveel tijd kost enz.
Maar wat is het nu, zoek je een verzachtend excuus voor jezelf of eerlijke reflectie naar bepaalde keuzes? Mogen je kinderen het jammer vinden als je er zelden was op dat gebied of wil je liefst van ze horen dat het niet erg was dat je dat stukje niet wilde geven?
Uit nieuwsgierigheid omdat ik iets jonger ben denk ik ( maar wel ouder van 2 volwassen kinderen en een kleinkind) en weleens worstel met dingen uit mijn jeugd met een ouder die wel eens soortgelijke keuzes maakte voor zichzelf of t.b.v. mijn andere gezinsleden : begrijp je nu in jouw levensfase je eigen opvoeders beter dan bv voorheen, of neem je ze soortgelijke dingen kwalijk en heb je dat met je eigen kinderen anders gedaan of hetzelfde?
Voorbeeld: mijn ouders waren voor ze 50 waren al redelijk uitgeleerd, minder flexibel, vaste gewoontes, geen zin dus doe ik niet. Ik vond dat vreselijk en zet daarom soms een tandje bij. Nu ik ouder word snap ik ze beter, maar vind ik nog steeds dat ik iets harder moet lopen om het beter te doen. Ik kan dus persoonlijk heel weinig met: geen zin, ligt me niet of het vergoelijken ervan en ga liever niet mijn ouders in deze achterna ( prima ouders verder trouwens).
Er zit wel een verschil tussen elke week komen kijken of nooit. En ook in het laatste geval kun je best interesse tonen maar dan op een andere manier. Ik hou absoluut niet van voetbal maar stel dat onze zoon destijds op voetbal had gezeten, dan was ik wel heel af en toe eens een kijkje wezen nemen. Maar misschien had ik juist wel mijn best gedaan om voetbalplaatjes voor hem te verzamelen.
