Hoe om te gaan met rijker vriendinnetje.

@maritt

Ik snap je wel, het is een gevoelskwestie. Ben het ook met de anderen eens dat je kind waarschijnlijk dat helemaal niet doorheeft.
Ik lag een keer op mijn knieen de vloer te dweilen toen ik van 6 jarige te horen kreeg: "mijn moeder doet dat niet, daar heeft ze iemand voor want zij gaat liever leuke dingen met ons doen." Au! Die kwam bij mij nogal binnen, maar vooral door de omstandigheden waar ik op dat moment in zat. Maar wist dat arme kind veel.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het wel fijn vind om bij te kunnen brengen dat je keuzes maakt in het leven. Dat die keuzes altijd minnen en plussen kennen en we soms zelfs terugkijkend een ander inzicht hebben. En toch geen spijt. Dat zijn belangrijke lessen, o.a. ter voorkoming van Rupsje Nooitgenoeg Syndroom. En als ik weer eens "nee" zeg denk ik altijd dat tevredenheid het mooiste cadeau is wat ik ze -hopelijk!- mee kan geven.

ps; mijn rijkste vrienden zijn het strengste van allemaal als het komt op zakgeld en uitgeven. Want, zo zeggen ze, kunnen omgaan met geld is heeeel belangrijk. vind ik wel cool.

Je kan niet bij iemand binnen kijken.

Wij hebben het erg goed. Erg fijn, geen geldzorgen, maar de kinderen krijgen hier echt niet alles. Ik ben best streng daarin. Tv op de kamer? Nou echt voorlopig nog niet hoor. Vriendinnetje van mijn dochter die het helemaal niet breed hebben heeft denk ik meer speelgoed. Het zegt dus ook niks.
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je niet bij iemand binnen kan kijken. Ik heb zelf een chronische ziekt en ben blij dat ik niet hoef te werken, maar als ik had kunnen ruilen naar minder inkomen en gezond dan had ik dat heel graag gedaan. Je kan dus niet binnen kijken bij mensen. Iedereen is anders, iedereen doet iets anders en iedereen voedt zijn kinderen op zoals zij denken dat dat goed is. En dat heeft niks met rijk zijn te maken. Soms moet je het doen met wat je hebt, hoe moeilijk soms ook.
Gr. Salie

Ja dat vreselijke programma van mtv

dan geven ze een 'feestje' en krijgen ze hele dure auto's en janken en krijsen inderdaad als niet alles precies zo verloopt als die krengen willen, echt vre-se-lijk !

Geld speelt geen rol

Ik vind het verkeerd dat je het feit dat dat gezin meer geld te besteden heeft erbij haalt. Daarmee maak je jezelf zielig en kweek je jaloezie bij je kind volgens mij. (Ben je misschien een beetje jaloers?).
Ook mama wel of niet thuis is niet echt relevant vind ik.

Mijn kinderen zien ook wel eens dingen die anders gaan dan thuis. Antwoord van mij is NOOIT: dat is omdat zij meer of minder geld hebben dan wij. Hoeveel geld anderen te besteden hebben is niet een zaak van mijn kinderen.

Ik leg gewoon uit dat ieder gezin de dingen op de manier doet die ZIJ het beste vinden en het beste kunnen. En dat de dingen bij ons thuis nou eenmaal anders gaan als bij de buren.

Maar ik proef in je bericht echt een beetje zieligheid en medelijden 'wij hebben maar één kostwinner dus minder te makken en dat is zielig voor mijn kind'. Als JIJ het er niet moeilijk mee hebt, dan straal je dat uit naar je kind en leert je kind het er ook niet moeilijk mee te hebben.

Want al zouden jij en je man allebei twee banen hebben, en al had je een sportbaan, zwembad en sauna in huis, er zijn altijd mensen die het beter hebben. Daar valt niet tegen op te werken.

Dirksmama zegt precies waar het op staat

..ik voelde dat er iets niet klopte maar ik kon er niet zo goed mijn vinger op krijgen.

Zou het die oude les zijn, vergelijk jezelf niet met anderen want je kan altijd iemand vinden die groter of kleiner is dan jij?

Ik denk dat je als moeder in deze situatie inderdaad niets hoeft toe te lichten, behalve dan dat er verschillen zijn en dat die er altijd zullen zijn. En, zoals Salie zo terecht opmerkt, dat verschillen zinloos is omdat je niet het hele plaatje ziet. Maar als het goed is dan kom je aan die overweging niet toe omdat je al voor die tijd het zinloze van vergelijken hebt ingezien.

Sneu

"ik heb er voor gekozen om niet te werken en met het salaris van mijn man moeten we zuinig aan doen, ik ben blij met deze keuze en vind met wat minder leven geen probleem. Beide ouders van vriendinnetje werken 4 dagen en gaan vaak iets met vriendinnetje doen, dingen waar wij niet altijd geld voor hebben (dierentuin, uit eten, schouwburg, zwembad e.d.) ... mijn dochter hoort van het vriendinnetje wat zij allemaal doet, en vraagt (zeurt) vervolgens aan mij waarom wij dat nooit doen. Ik leg haar uit dat wij wat minder geld hebben (zijn niet echt arm maar wel zuinig) en dat wij er voor gekozen hebben dat ik niet werk om voor haar te zorgen, en er altijd voor haar kan zijn. Nu heeft mijn dochter al enkele keren gevraagd waarom ik niet werk zodat zij ook die leuke dingen kan doen, dit antwoord is dus niet erg bevredigend voor haar. Dit kwetst mij eigenlijk best erg, ik vind dat ik de juiste keuze heb gemaakt om thuis te zijn voor mijn dochter."

Anderen hebben hier al wijze dingen gezegd waar ik het heel erg mee eens ben, maar ik ga nu wat botter reageren.

Ik vind je verhaal wat sneu. Vind je dochter het wel zo fijn dat je voor haar thuisblijft? Mijn moeder bleeft thuis "voor de kinderen", maar dat vond ik helemaal niet leuk. Ik vond het niet fijn dat zij altijd thuis zat met thee. Ik had liever een gelukkige moeder met een interessant leven. En dan later het impliciete verwijt voelen dat er weinig van haar carrière is geworden door de kinderen, bah. Ik denk dat het heel belangrijk is dat een moeder haar geluk niet "ophangt" aan haar kinderen. En dan hadden wij nog genoeg geld voor leuke dingen, dat was bij ons niet het probleem. Maar natuurlijk kunnen kinderen niet alles overzien en had ik misschien ook bezwaren gehad als mij moeder werkte, wie weet.

Ik vind het belangrijk om als moeder het goede voorbeeld te geven ("goed werk is belangrijk en het is goed om daar moeite voor te doen") en om mijn geluk niet afhankelijk te maken van mijn kind. Dat is namelijk een te zware en oneigenlijke last voor een kind. (En als moeder snap ik nu wel hoe moeilijk dat laatste is, je investeert zoveel in een kind (of je nu wel of niet werkt), het lijkt "onmenselijk" om daar niet iets voor terug te "verlangen".)

Zelf vind ik de schouwburg en af en toe uit eten gaan wel belangrijk voor de opvoeding van mijn kind en ik vind het zelf erg leuk, prettig en inspirerend. En naar het zwembad gaan is toch niet duur? Ik zou het echt een probleem vinden als ik niet met mijn kind naar theater of concerten zou kunnen vanwege geldgebrek, dat zou ik een grote tekortkoming in de opvoeding vinden. Tja als je werkt en niet genoeg overhoudt, dan is het niet anders en geen ramp natuurlijk. Maar als je de keus hebt om wel te werken en meer leuke dingen te doen? Dat lijkt me beter voor zowel kind als moeder! En dan bedoel ik natuurlijk niet dat je je rot moet werken met rotwerk en nooit meer tijd voor je dochter hebt - er zijn echt wel andere mogelijkheden, zeker in jullie positie als je het werk niet nodig hebt voor de basisbehoeften...

O ja, een tuin hebben we niet, maar we wonen wel op een heel interessante locatie waar heel veel te doen is, veel theater en muziek. Tv op de kamer vind ik niks, computerspelletjes en tv vind ik gevaarlijk vanwege de verslavende en verdovende werking (mijn kind is nu 3, en vanaf 0 merkte ik al de zuigende werking van tv en computer; en we kennen jongetjes die de hele tijd achter tv en computer zitten, dat wil ik zoveel mogelijk voorkomen). Ik werk, heb geen heel hoog inkomen maar wel erg leuk werk. Het zijn allemaal keuzes.

Natuurlijk heeft niet iedereen altijd alle keuzes. Maar jij geeft aan dat je wel een keuze hebt. Wat werken en wat meer geld hebben voor leuke dingen lijkt mij leuker voor jou en je dochter!

Ehm wiebe

Ik heb liever een gelukkige moeder met een interessant leven, schrijf je...er zijn zat al dan niet tijdelijk thuisblijvende ouders die wel gelukkig zijn.

Maritt

Ik denk dat Wiebe vermoedt dat Maritt helemaal niet zo gelukkig is met haar keuze, en daar kan ze weleens gelijk in hebben.

Wiebe, ik snap trouwens totaal niet waarom je de volledige eerste posting van Maritt in je eigen bericht plaatst.

Liora

O liora

Dat vond ik nu juist wel handig, het herciteren van die hele posting, want ik heb geen geheugen op het moment . Ik denk dat zowel dirksmama als Wiebe de spijker op de kop slaan, weinig aan toe te voegen.
Groetjes
Massi

Precies lidwientje

Je eerste alinea is ook wel wat ik wil zeggen inderdaad. En natuurlijk is het niet gezond om je leven volledig in dienst te stellen van je kinderen, maar stellen dat thuisblijven per definitie gelijk te stellen aan ongelukkig zijn en niet ontplooien, gaat mij te ver. Laat staan dat het schadelijk zou zijn.

Bovendien

ik geloof dat Pelle dat ook al zei, werken de ouders allebei 4 dagen, dus zijn de kinderen/kind 3 dagen op de opvang/oppas. Ik kan niet anders zeggen dat ik dat heel normaal vind.

Het thuisstation mama

Ik ben thuis voor de kinderen omdat ik dat belangrijk vind. Ze hoeven zich nooit af te vragen of er vandaag bso is, of oppas, of spelen bij een vriendinnetje... ze kunnen altijd naar huis, en ik ben er (heel mutsig) altijd na schooltijd. Dat brengt hier rust voor iedereen. Ze hoeven niet perse met mij aan de thee en koekjes, soms komen ze uit school en zijn 5 minuten later weer allebei verdwenen, lekker dan, heb ik effe wat meer tijd voor de poets of was, of wat dan ook wat ik nog te doen had.
Maar jou ontwikkeling als moeder hoeft niet compleet stil te staan! zeker niet als de kinderen wat groter worden, dan gaat idd wel gelden; een gelukkige mama die werkt is beter dan een chagrijnige die thuis zit voor de kinderen. (overigens, ik werk wel maar alleen onder schooltijd)
Wij zouden er financieel vast beter voorstaan als ik 3 of 4 volle dagen zou werken, en theoretisch gezien zou dat ook kunnen, maar dat brengt veel meer geregel met zich mee en ik heb nou eenmaal niet van die flexibele kinderen die ik overal kan parkeren
Dussss we komen hier weer op een heel andere discussie uit trouwens... Ik voel me wel rijk, ik ben ook best rijk denk ik, maar ja, dat buurjongetje heeft nog altijd meer tv's spelcomputers en reisjes naar disneyland. Aan mij dus de schone taak om aan mijn kinderen uit te leggen dat DAT geen rijkdom is.
Tess

Oh ja

puur het feit dat ik thuis ben na school noem ik ook niet direct als rijkdom naar mijn kinderen toe dat is gewoon zo, ze vinden het normaal en zo hoort dat ook.

Keuzes

Ik vind het zo vreemd dat soms spullen en dingen die kinderen hebben gezien wordt als rijkdom. En wees eerlijk een kind in een kast van woning met zwembad is echt een uitzondering. Daar kan bijna niemand tegenop. Maar verder zie ik het hebben van dure spullen helemaal niet als rijkdom. Ik ken genoeg gezinnen waarvan de kinderen stuk voor stuk een t.v. in de kamer hebben, een WII een spelletjescomputer etc. terwijl ze echt niet rijk zijn. Zij maken alleen andere keuzes.

En mocht iemand zich afvragen of er wel echt mensen bestaan die van alles kopen zonder dat ze daar eigenlijk geld voor hebben. Kijk maar eens naar Dubbeltje op zijn kant bij RTL4. Ongelooflijk wat mensen daar soms presteren. Alles op afbetalen, enorme doorlopende kredieten. Maar ja, op dat moment kunnen ze wel alles doen en laten.

Wij hebben het nooit met onze kinderen of geld of bestedingsmogelijkheden. Wij geven gewoon aan dat wij een WII niet nodig vinden. En een tweede t.v. ook niet. En een harddisc recorder niet. En een all inclusive vakantie naar Turkije zit er voor onze kinderen ook al niet in. Niet omdat wij dat niet zouden kunnen betalen. Nee, wij vinden dat niet nodig. Wij geven ons geld liever uit aan het aflossen van onze hypotheek.

Wel jammer trouwens dat Maritt helemaal niet meer reageert. Ik ben namelijk wel heel benieuwd of haar beeld over dat rijke meisje en haar uitleg aan haar dochter nu veranderd is.

Prioriteiten

wij zitten ook best ruim in het geld, maar ze hebben hier helemaaaaal niet alles, het is een kwestie van wat je belangrijk vindt en hoe je je kinderen wilt opvoeden. Ik vind dat ze tegenwoordig soms belachelijk veel hebben, worden ze verwend en willen ze dat later ook. Je moet het dus denk ik meer gooien op: ik vind dat niet nodig' en minder op 'wij moeten zuinig doen'. Weet je dat een boswandeling (of zo) ook super leuk kan zijn?

Trouwens

Ik heb hier een buurjongetje, enig kind (voor de ouders helaas niet bij keuze), die ook ontzettend verwend wordt. Zelfs zijn moeder vindt het jammer, want hij is echt heel erg laconiek met spullen. Gaat er iets stuk, dan zegt hij, oh, nou, dan kopen we gewoon een ander.

En dat geef ik liever niet mee aan m'n kind.

Klopt hoor

Het zegt ook niks, kinderen die veel spullen hebben. Ik ken mensen die het zeker weten niet breed hebben, maar juist materieel enorm uitpakken, bijvoorbeeld met sinterklaas. Kwaliteit doet er niet toe, als de dozen maar groot zijn. Mijn kinderen moesten echt wel eens slikken als ze dat zagen.

Volgens mij zien kinderen rijk/arm helemaal niet.

Volgens mij zien kinderen zeker tot ong.12 jaar helemaal niet in wie 'rijk' is of arm. Die 'meten' dat af aan heel andere zaken (vekeerde dus).
Oudste kwam altijd veel bij mijn (echt rijke) vriendin en die had daar helemaal geen idee van hoor. Jaha ze hadden een grote 'zaak' en een vrijstaand huis (net zo'n rommelbende als bij ons,maar wél groot) in sjieke buurt. Maar die heeft dat nooit door gehad hoor.
Jongste is vriendinnen met dochter van 2 artsen (ook villa en rijk genoeg) en die ziet daar ook niets van.
Nee,zei jongste een keer bij die en die dáár zijn ze rijk! die hebben een dúur huis! (gewoon gezin zoals wij, met net zo'n huis en inkomen, ouders doen beiden hetzelfde werk als wij.) Toen ik naar het waarom vroeg bleek de minimalistische inrichting (dus ruimte) vooral die indruk gewekt te hebben. En die minimalistische inrichting hebben ze omdat ze een meervoudig verstandelijk en lichamelijk beperkte zoon hebben die in een electrische rolstoel zit. Er ligt daar nooit rommel (want zoon eet dat op), er is buiten de noodzakelijke inrichting (bank,tafel ec.) gewoon niks, geen tuttelarijtjes, geen aankleding, geen vloerkleden etc.
Verder hebben ze veel lawaaidingen (wii, t.v. etc.) boven staan want zoon kan daar niet tegen. En ze hebben een grote extra slaapkamer beneden+ een aangepaste badkamer.
En oudste trok de rijkdom van mijn vriendin ook ernstig in twijfel. Want dáár moet je altijd je bord leegeten! (wij zijn minder streng, zeker voor logeetjes) En dat zou je toch niet doen als geld genoeg had? Dan was iets anders eten erbij toch makkelijk te betalen? Zodat je kan kiezen?
Ook 1 vriendinnetje van jongste is zelfs jongstes ogen zeer verwend (en rijk misschien denkt ze dat ook wel), haar vader is schilder (in loondienst) en volgens mij beunt hij ook behoorlijk bij. Er is daar altijd een overvloed aan contant geld. Ze wonen in een ienieminie huisje, wel krijgen de kinderen elk jaar zo'n beetje een nieuwe kamerinrichting,een flatscreen, komt er wéér een nieuwe auto en hebben ze als allerleerste weer die nieuwe navigatieapperatuur. Tig spelen voor de Wii en playstation en de dochter heeft een speciale kamer vol barbiespullen.etc.etc. Tsja de vader is wel vaak weg. Werken dus (ook 's avonds en weekend).
Ik houd ze altijd voor dat dat toch geweldig is als anderen zoveel hebben! Kan jij er ook lekker van meegenieten toch?
Helemaal niks uitleggen over werken/niet werken. Kinderen hebben daar helemaal nog geen werkelijk idee van.
groeten albana

Verschilt per kind

Mijn oudste ziet dat heel erg, al verbindt ze er gelukkig geen consequenties aan. Wel vond ze het handig dat je bij slecht weer in een villa binnen kon voetballen! Mijn andere kinderen zien het helemaal niet en hebben er nog nooit iets over gezegd. Die herinneren zich volgens mij niet eens of ze in een villa of in een piepklein galerijflatje waren, alleen maar of het leuk was en of de moeder aardig was.

Rijk vriendje

Ja herkenbaar wat je schrijft Albana. Mijn neefje had ook een vriendje die heel rijk was volgens neefje. Ze woonden in een sociale huurwoning, de vader heb ik nooit gezien, ze hadden ook een gigantische betaalachterstand bij de voetbalvereniging wist ik toevallig, ze hadden geen auto en gingen nooit op vakantie. Vriendje had wel altijd veel contant geld op zak (50 euro ofzo, toen waren ze 10) en nam al zijn vriendjes mee naar de snackbar, hieruit trok neefje de conclusie dat vriendje heel rijk was. Verder had volgens neefje de vader een hele goede baan, want die was naar curacao (zelf dacht ik aan een andere plek waar hij zat). Overigens lag de bureaula van oudere broer vol met wiet, dat vond neefje ook wel apart. In dit geval werkt in ieder geval de moeder niet, wat de vader doet weet niemand, want die is nog nooit gezien, mogelijk verdient de broer wel op lucratieve wijze wat bij. Maar met wel of niet werken heeft dit in ieder geval ook niks te maken en rijk waren ze ook zeker niet.

Mijn dochter heeft ook rijkere vriendinnetjes

Mijn dochtertje zit ook op een school met veel rijke kinderen, dus ze vraagt mij ook wel eens waarom wij geen groter huis hebben, of geen grotere tuin. Dan leg ik gewoon uit dat dat te duur is, en dat dat nou eenmaal zo is, en dat er ook mensen zijn met kleinere huizen. En ik geloof dat ze dat best begrijpt, ook al is ze nog maar vijf. Maar ik merk wel dat de 'rijke' moeders juist erg hun best doen om de verschillen er niet te dik bovenop te leggen voor de kinderen, en dat vindt ik erg lief van ze.

Mijn dochter zag dat wel

wij woonde zelf in een arbeidershuisje (80 m2) zonder stoep en zonder echte tuin in het ruige deel van een simpel wijkje en toen ging ze spelen bij een vriendje in een nog kleiner arbeidershuisje en dat viel haar meteen op "wat een klein huis zeg.."

Ja dus ik direct erover heen, "nou dat vind ik helemaal niet en bovendien is het niet aardig om dat te zeggen". Genant, maar goed ze was toen net 4, eerlijker worden ze niet na die leeftijd

En toen kwamen we hier wonen, in een groter huis, net 5 jaar geworden. En na een paar maanden ging ze spelen bij een kind dat in een appartement woont en toen zei ze thuis "x is niet zo rijk die woont op een flat".

Misschien heb ik tijdens de periode dat we huizen aan het bekijken waren te vaak 'groot' en 'klein', te duur' gezegd ? Ik weet het niet, maar ze zal het dan wel van ons hebben, ik praat met een vriendin ook altijd over huizen en huizenprijzen, echt ons onderwerp tot grote ergernissen van onze mannen die helemaal geen zin hebben om telkens te praten over huizen, dus ze zal het wel van mij hebben dan.

Inmiddels is ze bijna 8 en vang ik geroddel op, dat geklessebes over andere meisjes die dan op dat moment stomme kleren hebben of kinderachtige staartjes, meidenvenijn, ach zucht...

Toen ik in een villabuurt woonde

viel ik achterover van hoe gedetailleerd de waarde van de verschillende huizen door de kinderen in kaart was gebracht.
"Jullie hebben niet drie slaapkamers en een tweede badkamer op de uitgebouwde zolder, en dat kan ook niet bij jullie want je dak is minder steil dus er is minder ruimte."
"Ja maar jullie hebben geen zicht op de vijver"
"Jullie hebben wel een diepe achtertuin maar onze zonligging is gunstiger."
"Jullie hebben geen dubbele garage"

Later ging ik nog eens op bezoek bij mijn ouders en viel me pas op hoe die vrouwen als opgetuigde kerstbomen naast hun SUV's bij het schoolplein stonden te wachten om 600m naar hun huis terug te rijden.

Overigens vielen wij buiten de boot. Kaal ambtenarengezin. Foute meubels, foute auto, foute kleren, foute vakanties.

Ach

Ach, zoals mijn zoon van 8 zegt over iedereen die een forse uitgave heeft gedaan, bv. een tv of een dure auto: "Zo, dat geld staat niet meer op hun bankrekening. Zijn ze weer een stukje armer.".

Guinevere

en dat zal die van jou wel weer van zijn ouders hebben opgevangen.

Natuurlijk manda

Natuurlijk heeft hij dat van ons.
Maar het is zo'n heerlijke manier om het bezit van een ander te relativeren. Geld dat je uitgeeft, héb je tenslotte niet meer op je bankrekening. Dus het gaat hier regelmatig a la: "Zo, da's een mooie dure auto. Zouden die mensen nu nog wel een vakantie kunnen betalen?".

Toe maar

Jongste krijgt a.s. zaterdag een langverwachte DS voor haar verjaardag, plus nog 2 (!) spelletjes. Toe maar En vorige week heeft ze ook nog nieuwe kleren gekregen! Rijk? Nee hoor, kinderbijslag en een prijsje in de staatsloterij (dat overigens alweer op is ook).

Weet je wat ik een leuke vind (beetje o.t.)

.. in dat verband: als je iets weggeeft kun je het zelf niet meer kwijtraken.

Ja, ik weet het, heeft er hoegenaamd niets mee te maken, maar het is een spreuk waarvan ik hoop dat ie bij mijn kinderen blijft hangen.

En deze (verder ot)

"Geef mij dat showroomexemplaar met die kras erop maar, dan hoef ik die er zelf niet meer op te maken.".
Overigens iets dat je een smak geld kan schelen. En die kras krijg je toch wel.