Hoe om te gaan met rijker vriendinnetje.

Uhhh

Ik vind het antwoord eerlijk gezegd ook niet zo handig. Wie zegt dat de ouders er niet zijn voor dat meisje?

Bij ons is het andersom. Wij hebben een groter huis en waarschijnlijk meer te besteden dan ouders van vriendjes van onze kinderen. Ik heb nog nooit gehoord dat ouders daar problemen mee hebben. En ja, ik werk maar ik haal ook zelf de kinderen van school.

Nu weet ik niet hou oud jullie dochter is maar toen mijn zoon er een keer in de auto bij een vriendinnetje over begon dat zij wel een hele kleine auto hadden was de reactie van die moeder niet dat zij er nou eenmaal wou zijn voor haar kinderen en daarom minder geld te besteden had. Haar reactie was. Waarom zou ik een grotere auto kopen? Deze doet het toch goed.

Nu heeft dat meisje een heleboel huisdieren. Dus toen mijn zoon erover begon dat hij ook zoveel huisdieren wou kreeg hij van ons als reactie, tja, wij hebben nou eenmaal een grotere auto. Je kan niet alles hebben.

Erg flauw misschien. Wij hebben hem er trouwens nooit meer over gehoord.

Als mijn kinderen trouwens beginnen over vakanties naar Centerparcs, een pagina of Hyves, een WII, een spelcomputer (hebben wij allemaal niet) of iets dergelijks dan krijgen ze gewoon te horen dat zij dat niet mogen, dat wij dat niet nodig vinden etc. Ik heb nog nooit onze beslissingen aan ze hoeven te verantwoorden. Oja, mijn oudste is bijna 9 jaar.

Nu weet ik natuurlijk niet hoe oud jou dochter is maar misschien moet je er niet zo zwaar aan tillen. Jullie gaan niet naar de schouwburg, jullie wonen niet zo groot maar er zijn misschien nog wel kinderen die nog kleiner wonen, jullie gaan niet op stedenreis.

Kinderen zijn het nou eenmaal niet altijd eens met hun moeder

Ach, dit is maar één van de eerste dingen waarbij je dochter het eigenlijk niet eens is met jouw keuze. Er zullen er wel meer geweest zijn en nog veel meer komen.
Kinderen zien afhankelijk van hun leeftijd de dingen anders. Een baby is het er ook niet eens dat hij niet aan het stopcontact mag komen of interessante knopjes mag uitproberen. Die ziet alleen het leuke ervan op dat moment en niet de eventuele gevolgen.
Naarmate kinderen ouder worden leren ze langzamerhand dat er ook andere consequenties aan bepaalde wensen kunnen zitten, maar ze kunnen die nog steeds niet allemaal overzien. Daar hebben ze ouders voor. Zelfs pubers hebben er vaak nog moeite mee dat huiswerk uitstellen om iets leuks te doen bepaalde gevolgen kan hebben.
Kinderen hoeven de keuzes die hun ouders maken helemaal niet te waarderen. Naarmate ze groter worden begrijpen ze beter de overwegingen van hun ouders en zullen daar vervolgens zelf hun mening over vormen. Met veel dingen zullen ze het eens zijn, zoals bijv. ze als baby bij stopcontacten vandaan houden, ook al protesteerden ze indertijd luidkeels.
En met andere dingen weer niet. Het kan best zijn dat je dochter later zegt dat zij in ieder geval wel gaat werken en bovendien fulltime, omdat ze haar kinderen meer uitstapjes en cadeautjes gunt. En misschien willen vervolgens de kleinkinderen als ze eenmaal volwassen zijn weer thuisblijven of partime werken, omdat ze vinden dat ze liever niet naar een BSO waren gegaan. Er is geen goed of fout in deze. Iedere ouder doet het gewoon op de manier die hem/haar op dat moment het beste lijkt of het beste voelt.
Ik vind dat je niet moet proberen je eigen mening aan je kinderen op te dringen. Je doet je best en meer kun je niet doen. Ik voel het als mijn taak om mijn kinderen tot zelfstandige volwassenen laten op te groeien die hebben geleerd om zelf na te denken en hun eigen oordelen te vormen. Mochten ze daardoor dingen weer helemaal anders willen doen dan ik het gedaan heb of bepaalde keuzes van ons als ouders afwijzen, dan is die missie in ieder geval geslaagd.
Nu moet ik alleen nog zien om dat straks ook zo filosofisch op te nemen als mijn kinderen bepaalde idealen van mij aan de wilgen hangen door bijv. niet geïnteresseerd te zijn in bv aan mijn bloedeigen kleinkinderen, maar van te voren alvast te verklaren dat ze alleen de fles zullen geven Ik heb gelukkig nog flink wat tijd om me mentaal voor te bereiden.
Groeten Primavera

De titel van je vraag klopt niet helemaal

Je wilt niet weten hoe je om moet gaan met een rijker vriendinnetje. Je wilt weten hoe je je dochter kunt uitleggen dat andere kinderen meer luxe hebben dan zij.

Ik zou uitleggen dat alle ouders hun eigen keuzes maken over wel/niet werken, wel/niet geld besteden aan uitjes,vakanties, etc., dit mede afhankelijk van het budget dat beschikbaar is. De keuze die ouders maken zijn niet beter of slechter dan die van een ander, maar soms wel anders. Dat maakt mensen verschillend.

Jij hoeft niet te kiezen voor werk zodat jouw kind(eren) meer krijgen. Het mag wel maar het moet niet. Dat is jouw keuze.
En jouw dochter mag later haar eigen keuzes maken.

Fantaseren

Ach, ik fantaseer wel eens samen met zoonlief (8) over wat we zouden doen als wij rijk zouden zijn. Dat is niet alleen leuk, maar ook heel leerzaam. Want in zijn hoofd realiseert hij zich dan wel wat er allemaal bij komt kijken, bij die rijkdom.
Wij dromen samen dus lekker verder. Nu moet ik wel zeggen dat wij er best aardig bij zitten dus ik krijg niet zoveel klachten van de kinderen.

Dat snapt je dochter toch niet

Voor je dochter heeft deze vraag een heel andere lading dan voor jou! Voor jou is het best een belangrijke keuze in je leven of je wel of niet werkt. Je hebt gekozen voor niet werken en voor het lagere gezinsinkomen dat daar bij hoort. Voor jou is het belangrijk dat niet werken positief uitpakt.

Je dochter snapt die hele emotionele landing niet. Ze kan zich er totaal geen voorstelling van maken hoe het zou zijn als jij niet altijd thuis zou zijn. Niet dat dat slecht zou zijn trouwens. Het is alleen jouw keuze niet. Zij heeft een wens, namelijk meer luxe en jij presenteert een heel simpele oplossing: gaan werken. Nou denkt ze, waarom doe je dat dan niet? NOgmaals de emotionele lading die dit voor jou heeft, heeft het niet voor je dochter. Je verwacht te veel inzicht en inlevingsvermogen van een kind.

Ik ben recent een jaar thuis geweest en toen moesten we het heel zuinig aan doen. Mijn dochter heeft toen regelmatig gezegd: ik wou dat je maar weer ging werken dan konden we dit of dat kopen. Maar nu ik weer een tijd aan het werk ben en het ritme van bso en vroeg opstaan zich doet voelen, vraagt ze of ik niet weer ontslag kan nemen. Een kind leeft in het nu.

Eens met hes@

Jouw keuze om thuis te blijven is jouw keuze. Je hebt het recht om die keuze te maken, maar je kunt niet tegen je dochter zeggen dat je dat voor haar doet. Zij zou namelijk iets anders kiezen.

Ik ben het ook eens met Pelle. Een klein bijbaantje (waarvan je kinderen niets merken) en je kunt zo elke maand een leuk uitstapje maken. Hoeft niet hoor, maar dan moet je tegen je dochter dat dat soort zaken voor jou geen prioriteit hebben (of zoiets); niet dat ze blij moet zijn dat haar moeder niet werkt.

Het is niet anders

Wij waren flink wat jaren vergeleken bij wie dan ook minder rijk en daarnaast was de beste vriendin van mijn oudste dochter behoorlijk verwender in materiële zin dan mijn dochter. Dat leverde hier natuurlijk ook wel eens wat afgunst op. Niet eens dat je zegt dat ze zwaar jaloers was, maar toch 'goh, weet je waar ze naar toe gaan op vakantie?' Nou, dat was dan een behoorlijk verweggistan oord. En dat wilde ze ook wel natuurlijk. Of 'Zus heeft een nieuwe tv gekregen, ze hebben allemaal alles eigenlijk. Eigen computer, eigen tv, eigen stereo-installatie...' Je hoorde het verlangen in haar stem, maar ze was wel zo realistisch om te beseffen dat het niet in ieder gezin normaal is dat alle kinderen het nieuwste van het nieuwste hebben, naar andere werelddelen gaan met hun ouders of een eigen flat krijgen als ze het huis uit moeten. Ook vergeleken bij anderhalf keer Jan Modaal is zo'n gezin geen eerlijk vergelijk. Ik durf te wedden dat er nu lezers zijn die denken 'oh, dat is voor ons ook normaal')
Je kunt daar pedagogisch verantwoord mee aan de slag gaan, maar vertellen dat het niet anders is dan dat het in jullie gezin niet zo royaal toe gaat, omdat jullie nu eenmaal minder geld hebben, volstaat naar mijn idee volkomen. Je hoeft je niet te verdedigen naar je kinderen toe. (En geloof ook dat je dat niet hoeft te doen.) Dit is wat je te bieden hebt en daar moeten ze het mee doen. In andere gezinnen is het anders, maar zo is het nu eenmaal. Bovendien heeft je dochter nog een lang leven voor zich waar ze als ze wil nog veel gemiste zaken in kan oppakken.
Met deze zin 'Dit kwetst mij eigenlijk best erg, ik vind dat ik de juiste keuze heb gemaakt om thuis te zijn voor mijn dochter.' val je in een kuil waar mijn ouders ook in vielen 'we deden het állemaal voor jullie!' Dat is klinkklare onzin. Je doet het omdat jíj je er goed bij voelt, je dochter heeft er niet om gevraagd. Als je achter die keuze staat kun je dat aan je dochter 'verkopen'. Ze heeft het er maar mee te doen. Als je toch twijfelt of je keus voor dit moment nog steeds de beste is, zou je gewoon eens kunnen kijken of je werk kunt vinden voor een uur of 20 per week. Het zal je verbazen hoeveel voldoening je er in kunt vinden (dat was mijn ervaring) en je hebt meer ruimte om je dochter af en toe te verwennen met extraatjes. Mijn dochters vonden het eigenlijk wel stoer dat ik ging werken, daardoor werden we opeens een normaal gezin, want heel veel moeders werkten.

Ook veel wensen

Mijn dochter wil alles wat ze bij een vriendinnetje ziet. Die heeft een WII, die mag op paardrijden...

Wij hebben anderhalf inkomen en zijn dus beter af dan de meeste gezinnen bij ons op school, maar toch heeft ze soms het gevoel dat ze tekort komt. En dan moet ik haar ook af en toe uitleggen dat ze het beter niet teveel kan hebben over haar nieuwe kleren, zakgeld enz., omdat vriendinnen X,Y en Z niet zoveel te besteden hebben en helemaal geen zakgeld krijgen. Het is gewoon lastig voor zo´n kind, ze kan niet in je portemonnee kijken. Maar het kan geen kwaad dat ze leert dat de bomen bij de meeste mensen niet tot in de hemel groeien en dat het rijke vriendinnetje echt een uitzondering is.

Hartewensen

Een kind wil altijd alles (of ze nou rijkere vriendjes hebben of niet). Maar ze alles geven is gewoon niet goed voor ze. Ik zou er dan ook nooit een verhaal bijhalen dat het komt doordat ik niet werk (of wel werk). Elke keer als mijn zoon komt met iets wat hij wil, dan zetten we dat in een boekje voor z'n verjaardag, sinterklaas of kerst. Dan voelt hij dat z'n wensen serieus genomen worden, maar blijft er steeds iets te wensen over!

Later

Hier zijn soms ook dezelfde discussies. Nu werk ik wel maar als alleenstaande houdt het ook niet over en inderdaad de rijkere vriendjes of vriendinnetjes.
Ik zeg altijd dat ik het wel kan doen als ik het heb, maar niet als ik het niet heb. En ik heb ze geleerd om te sparen, zodat ze weten dat de luxe niet vanzelf komt.
Ik moedig ze aan om goed hun best te doen zodat ze later leuk werk kunnen doen dat goed betaalt. En dan steek je dat fijn de eerste tijd in jezelf. Dat heb ik ook gedaan. Dat kan als je geen andere verplichtingen hebt. En ja, de een is rijker dan de ander, de kunst is om tevreden te zijn, er zijn ook altijd kinderen die minder hebben en daar heb ik ook voorbeelden bij. En we dromen ook weleens wat we zouden kunnen doen als we de loterij zouden winnen, helaas is me dat in 30 jaar nog niet gelukt, dus de kans is klein. Iedereen doet het met de eigen mogelijkheden en eigen keuzes. Die kunnen ze later zelf maken.

Keuze

Ik heb een keuze gehad om wel of niet te blijven werken. Ben destijds gestopt en nu weer (enkele uren per week) iets gaan doen. Ook voor de beeldvorming naar de kinderen toe: zij zullen tzt waarschijnlijk niet die keuze kunnen maken ik wil ze wel meegeven dat 'werken' er toch nou eenmaal bij hoort.

Tja wat is rijk?

Wij hebben het niet slecht, met anderhalf inkomen. Ik werk alleen als de kinderen op school zitten en ja, dat is een bewuste keuze. Toch hebben ze een vriendje dat het beter lijkt te hebben... Hij krijgt meer kadootjes, hij heeft een tv op zijn kamer en een spelcomputer, en nee, dat hebben mijn kinderen niet.
Mijn tegenargument als ik weer eens moet aanhoren wat vriendje allemaal "zomaar" krijgt terwijl zij daar hun zakgeld voor moeten sparen: "maar wij hebben een hele lieve hond" Ja, hij mag geen dieren, daar is geen tijd voor, en dieren vinden we hier gelukkig met z'n allen ook heel belangrijk. "Hij heeft wel een tv op zijn kamer en hij mag zoveel tv kijken en computeren als hij wil!" roept mijn dochter dan heel verongelijkt... waarop ik antwoord dat vriendje dan maar geluk heeft dat ik zijn moeder niet ben, want dan mocht ie dat ook niet ik ben zo gemeen. Maar weet ook dat vriendje gewoon voor de tv "geparkeerd" word terwijl moeders werkt, alsof dat zo leuk is.
De discussie over rijk en verwend gaat hier dus ook, maar dan niet alleen in de zin van "hij heeft een playstation" maar vooral ook het "hij mag daar zoveel op spelen als hij wil!" Ieder gezin is nou eenmaal anders, benadruk de goede kanten van jullie situatie.
groetjes, Tess

Hebben jullie niet genoeg dan?

Hier schotel ik ze altijd voor dat we toch een dak boven ons hoofd hebben, een computer, een tv, te eten en te drinken, etc. Dat is toch genoeg? Waarom zou je die tigste tv willen hebben? Voor dat soort dingen sparen ze zelf maar. (Met als gevolg dat ze samen een ps 3 bij elkaar hebben gespaard en gekocht)
Als ik mijn financiële situatie nu naast die van veel klasgenoten van mijn kinderen leg, zijn we ronduit arm. Maar we hebben genoeg!

Gr. Poezie.

Snap het ook niet helemaal

en waarom moet je altijd een bevredigend antwoord geven ? Ik zou zeggen dat zij echt niet te kort komt en dat iedereen andere keuzes maakt en als zij het er niet mee eens is dan doet ze het later toch anders ?

Verder zou ik mij er alleen door gekwetst voelen als ik zelf ook wel vindt dat het niet helemaal zo gaat als ik zelf wil.

Zwembad

ik geloof dat vrij zwemmen hier een paar euro (iets van 2 euro voor kinderen) kost.

Een grote tuin, jemig maak jij zelf je niet een beetje erg te druk hierover ?

Dat is allemaal zo subjectief, ik vind dat ik een grote tuin heb nu want hiervoor hadden we een plaatsje van 5 x 1,8 meter. En dan ben ik bij mensen in een andere provincie en die hebben dan een lap grond rondom en dan is dat inderdaad een stuk groter, maar wat maakt het uit !

Je krijgt altijd te maken met mensen

die het financieel beter hebben en/of andere keuzes maken. Dat hoort bij het leven en daarmee moet een kind al leren omgaan.

Je kunt gerust zeggen 'Dit is de manier waarop wij graag willen leven. Wij als vader en moeder met jou / jullie. Ieder mag zelf een keus maken. Als jij het anders wilt, dan doe jij dat later als je groot bent.'

Heeft ook niet altijd met geld te maken

Mijn kinderen hebben in de kerstvakantie op een Wii gespeeld en zouden die heel graag willen hebben. Ik zou dat op dit moment makkelijk kunnen betalen, maar ik wil er eerst heel goed over nadenken of ik er wel een wil hebben. Niet omdat ik het niet leuk vind, integendeel, lijkt me erg leuk. Maar meer omdat ik ze wel wil voorhouden dat je niet maar alles koopt wat je wilt, ook al kun je je het wel veroorloven.
Maar stiekem denk ik dan: ik kan het me veroorloven, we vinden het allemaal leuk: waarom niet doen? Misschien heb ik die denkpauze wel voor mezelf ingelast. Hmm, tijd voor zelfanalyse.

Joos

Ik ben het helemaal met je eens dat je dit soort grote uitgaves niet "zomaar" koopt, of je er nu het geld voor hebt of niet! Bij alles wachten we even. Voorpret is ook pret. De WII heeft mijn man voor z'n verjaardag gekregen, en de kinderen hebben er maanden naar uitgekeken

(trouwens echt fijn een WII met een stel actieve jongens op regenachtige middagen hoor. Mijn 4 en 2 jarige kunnen al samen heel goed pingpongen!)

Spullen zeggen niks over inkomen

"Toch hebben ze een vriendje dat het beter lijkt te hebben... Hij krijgt meer kadootjes, hij heeft een tv op zijn kamer en een spelcomputer, en nee, dat hebben mijn kinderen niet"
Wij hebben een behoorlijk inkomen, maar onze kinderen hebben geen tv op de kamer, spelcomputer hebben we wel, maar ze krijgen niet vaak cadeau's, alleen als ze jarig zijn of met Sinterklaas. Ze krijgen zelfs niks voor hun rapport omdat ik het vanzelfsprekend vind dat ze hun best doen op school, als ze dat niet doen hebben ze zichzelf daarmee. Het valt mij juist op dat vaak in de "armere" gezinnen kinderen in deze opzichten erg verwend worden.
Verder zijn mijn kinderen wel verwend hoor, elk jaar op wintersport, meivakantie weg, zomervakantie, een hond en ook nog eens een moeder die niet werkt en alle rotzooi achter hun kont opruimt. Maar ik heb gelukkig niet het idee dat ouders van vriendjes ons daarop aankijken. Misschien zou de openingsvraag beter kunnen zijn: "hoe om te gaan met mijn eigen onzekerheid" in plaats van "hoe om te gaan met rijk vriendinnetje", want met dat vriendinnetje is zo te lezen niks mis.

Wat ik me afvraag

Heb jij er moeite mee dat je het minder ruim hebt dan een ander.
Zoonlief heeft een vriendje waarvan de moeder huisarts is en de vader een hoge functie met ditto salaris. Daar mag en kan meer, en ze gaan makkelijker ergens naar toe (duur zwembad etc) Ook gaan ze wel gewoon lekker wandelen in het bos, maar daarna wel een dik ijsje.
Ik heb zoonlief uitgelegd, dat ieder zijn eigen keuzes maakt en dat de een meer geld heeft dan de ander. Het is niet anders, er zijn wel meer verschillen.
Ik maak er zelf niet zo'n punt van, want dan is er altijd wel wat
Muizemeis

Hoi,

DC, je haalt me wederom de woorden uit de mond!

Maritt, ik snap wel dat je in eerste instantie denkt dat je dochter er misschien last van heeft, of denkt te hebben, dat jullie het met minder inkomen moeten doen. Ik herken dat!

Maar ik heb me op een gegeven moment bedacht: wat als ik heel veel geld had, zou ik dan alles kopen, alles doen? En het antwoord is nee. Dus als ik nu een vraag krijg waarom zoon iets niet mag, dan zeg ik inderdaad dat hij ervoor kan sparen of zo.

Overigens is het niet altijd zo dat als een kind iets heel graag wil hebben, hij daarmee bedoelt: jij moet dat voor me kopen.

Ik zou bijvoorbeeld ook een WII willen maar vind dat heel duur om te kopen. Dus toen zoon een keer zei hoe leuk hem dat leek, zei ik uit de grond van mijn hart: mij ook. En dat was voldoende, hij wilde het er gewoon over hebben hoe leuk dat ding was!

Wij krijgen trouwens binnenkort een WII te logeren, can't wait!

En verder vind ik dus met uitstapjes dat het ook echt goedkoop kan en kinderen vinden het vaak gewoon het leuks als je allemaal samen iets doet en als ze veel aandacht krijgen.

Liora

Liora zwaar off topic

Liora, als je die WII te logeren krijgt, vraag dan wel dat dingetje erbij dat normaal gesproken op de tv geplakt zit. Anders doet ie helemaal niets!

Snap het wel

Dochter had ook een veel rijker vriendinnetje. Grote kamer, met TV, merkkleding, enorme tuin. Een huis dat ik zelf ook wel graag zou willen hebben, want wij wonen heel klein. Tja, zelf zou ik ook liever rijk zijn....Gelukkig zei mijn dochter dat ze het niet leuk zou vinden als ik de hele week zou gaan werken, ipv parttime.... ;0)
Bij klagen over het niet hebben van iets, zei ik altijd maar dat zij gelukkig een veel leukere moeder had. (en tot nu toe is ze het daar mee eens ;0)

Ach

als je zo'n vreemde reden geeft waarom je minder geld te besteden hebt, moet je niet raar opkijken dat je dochter dat soort dingen gaat zeggen. Je had er gewoon niet zo'n groot ding van moeten maken. Sommige mensen hebben nu eenmaal meer te besteden dan andere.

Overigens hebben wij het heel goed, maar wij hebben al dat soort dingen ook niet voor de kinderen en ze krijgen het ook niet.

Oh en

Ik heb een vriendin die meer dan wij verdienen maar haar kinderen gaan in Bloemendaal naar school, dus dan zit haar kind wel eens in een kapitale villa te spelen bij een vriend/dinnetje.

Die voelt zich dus regelmatig een zielepoot. Als die vriendin nou haar kinderen gewoon hier in de buurt op school had gedaan dan had ze gezien dat het hier dus normaal is dat de 3e op een klein kamertje zit, je soms niet met vakantie gaat en moet wachten totdat er weer iets afgebouwd/gerenoveerd kan worden.

En dan heb je hier op school ook mensen die in de flats in de wijk wonen, zonder tuin etc. Moeten die zich dan net zo voelen als jij ? Wel nee die voelen zich vast niet zo !

Spullen en inkomen (priscilla)

Ja, je hebt gelijk! dat vriendje waar het over gaat woont gewoon hier in de straat, ouders met zo'n beetje dezelfde achtergrond als wij. In hun portemonnee kan ik natuurlijk niet kijken maar dat zal zich niet zo heel veel ontlopen. Ik kan er best voor zorgen dat op iedere slaapkamer een tv staat, maar dat wil ik gewoon niet!
Verder krijgen ze wel eens een kadootje, voor een goed raport, of als er iets speciaals is, maar dat blijft dan bij een klein kadootje; een leuk tijdschrift, een knuffeltje, een mooie pen, dat soort spul, geen stapel nintendo spellen of zo...
Overigens hebben kinderen vaak een heel andere definitie van rijk / arm. Wij hadden het vroeger helemaal niet breed, mijn ouders hebben de eindjes echt aan elkaar moeten knopen, maar ik heb dat als kind nooit in de gaten gehad ik had een goede jeugd, met alles wat ik nodig had. En ja, ik had ook een vriendinnetje die op afroep steeds de nieuwste barbie kreeg, en de duurste ijsjes. Ze was enigst kind en woonde in een heel groot huis en op een of andere manier vond ik haar altijd een beetje sneu. Moet nu als ik langs dat huis loop nog wel eens denken aan de geweldige speelkamer die ze had... ik denk niet dat ze gelukkiger was dan ik.
Tess

Uit de oude doos

Mijn oma werkte, zoals zoveel meisjes in die tijd, in haar jeugd als dienstmeisje bij een rijke familie. Dochtertje des huizes beklaagde zich een keer in tranen tegenover haar dat ze zo arm waren Daar hoorde mijn oma nogal van op, hoezo dan? Nou, ze kreeg niet eens een pony van haar vader!

Je hebt nou eenmaal altijd baas boven baas

Groeten,

Temet

Spijker op zijn kop (tess)

"Ik kan er best voor zorgen dat op iedere slaapkamer een tv staat, maar dat wil ik gewoon niet!"
Hiermee sla je de spijker op zijn kop. Iedereen heeft andere prioriteiten. Mijn man heeft een nichtje en haar kinderen lopen echt in dure merkkleding, McGregor, Uggs, allemaal een flatscreen op hun kamer, vriendjes die langskomen zouden dus ook zomaar kunnen denken dat ze heel rijk zijn. Maar ze rijden in een oude auto die regelmatig hapert en ze zijn afgelopen jaar niet op vakantie geweest. Mijn ouders moesten ook best wel op de centjes letten vroeger, maar wat Manda aangaf, wij zaten in de wijk op school en iedereen om ons heen had dezelfde levenstijl. Ik wilde graag op paardrijden maar dat kon niet, te duur, dat heb ik voor kennisgeving aangenomen. Pas toen ik op het gymnasium kwam kwam ik erachter dat er mensen met hele andere levensstijlen bestonden. Die deden sporten die ik helemaal niet kende zoals hockey en tennis. Ook gingen ze op wintersport, ik wist tot dan niet eens dat er zoiets bestond.

Hahaha priscilla

"Ook gingen ze op wintersport, ik wist tot dan niet eens dat er zoiets bestond."
Ja, dat bedoel ik ook met kinderen die daar heel anders tegenaan kijken. Mijn man is heel anders opgevoed dan ik, hij wist een goede kreeft wel te waarderen zeg maar... oh wat ging ik af toen ik voor het eerst ging eten met die familie ik was 23 en had geen idee wat ik met dat enge beest op mijn bord aanmoest ))
Maar ik heb me nooit zielig of arm gevoeld, ik hou van stamppot en gehaktballen, nog steeds!
Als ik dan iemand hoor vertellen dat haar kind alles eet; kreeft, sushi, zongedroogde tomaatjes en olijven... dan denk ik jaja, lustte hij maar een gewone boterham met kaas, daar heb je veel meer aan
groetjes, Tess