Hoe dit gesprek aangaan met mijn ouders?
Ik ben bijna 27 jaar en woon nog thuis, maar ga in 2025 het huis uit gaan. Ik ben enig kind en mijn ouders willen me financieel steunen om een huis te kopen.
Ik heb nog nooit een relatie gehad, maar heb altijd een kinderwens gehad. Voor mezelf heb ik zoiets van als ik op mijn 30ste nog geen partner heb ga ik kijken om alleen voor een kindje in mijn leven te gaan. Op welke manier ben ik nog niet 100 % zeker van (BAM, pleegouder fulltime of deeltijd,…).
Voor deze opties heb je natuurlijk wel extra kamers nodig en liefst een huisje met tuin. Ik zou dit in principe wel kunnen betalen, maar mijn ouders zien het nut niet van een groot huis als alleenstaande en kijken eerder naar een klein 1 of 2 slaapkamerappartement, ook voor onderhoud etc.
Niet omwille van financiële redenen.
Het zit zo dat ik enkele jaren geleden door een erfenis een appartement heb gekregen. Dit is gelegen op 30 minuten rijden van mijn ouderlijk huis (snelweg) en 40 minuten rijden van mijn werk. (Nu maar 10 minuten van mijn werk). Momenteel is dit appartement verhuurd. Ik ben enig kind en heb een goede band met mijn ouders.
Met het idee dat ik voor kinderen zou willen gaan zou ik het appartement willen verkopen om hier in onze regio een huis/appartement te kunnen kopen + bijlenen. Toch twijfel ik ergens of het misschien ook een optie is om in het bestaande appartement te trekken. Ik zal dan wel meer budget moeten voorzien voor de wagen/brandstof en ook zal het natuurlijk meer tijd kosten, maar ik kan dan wel gratis wonen.
Hoe zien jullie dit? Het liefst zou ik dichterbij huis iets kopen, maar daar komt toch ook weer heel wat bij kijken (appartement moet verkocht geraken, lening aangaan,…)
Maar dichtbij mijn ouders wonen met het oog op kinderen binnen een tijdje lijkt mij ook een voordeel.
Het grootste probleem is dat zij niets afweten van mijn idee om het alleen te willen doen. Zij denken meer traditioneel en denken dat ik nog wel iemand zal tegenkomen. Mijn ouders hebben het momenteel ook niet zo makkelijk door medische redenen dus durf dit gesprek ook niet goed aan te gaan.
Uiteraard weet je nooit of je gaat worden toegelaten/goedgekeurd (zowel als BAM of als pleegouder) omdat ik bijna geen netwerk heb buiten mijn ouders.
Aangezien ik dit jaar graag iets zou willen kopen is dit wel belangrijk natuurlijk. Zou het jammer vinden als ik binnen 3-5 jaar weer moet verkopen en iets nieuw kopen.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Ga eerst op jezelf wonen en zelfstandig worden
Ik verbaas me er altijd over dat kinderen er maar vanuit gaan dat de grootouders wel even gaan oppassen. Vader is al een jaar of 80, moeders wat jonger, maar chronische ziekte en kan niet werken. Grootouders wordt niets gevraagd.
Dan nog vind ik dat je beter kan proberen een relatie te vinden. Alleen opvoeden vinden de meesten erg zwaar. Onderschat het niet.
Anoniemvoornu schreef op 02-03-2025 om 14:06:
Ga eerst op jezelf wonen en zelfstandig worden
Dit. Ik ben nagenoeg altijd alleenstaande ouder geweest maar dat was een stuk lastiger geweest als ik niet al zelf volwassen en zelfstandig was geworden.
Vrijevlinder schreef op 02-03-2025 om 14:07:
Ik verbaas me er altijd over dat kinderen er maar vanuit gaan dat de grootouders wel even gaan oppassen. Vader is al een jaar of 80, moeders wat jonger, maar chronische ziekte en kan niet werken. Grootouders wordt niets gevraagd.
Dan nog vind ik dat je beter kan proberen een relatie te vinden. Alleen opvoeden vinden de meesten erg zwaar. Onderschat het niet.
Dit to je bent 27 en woont nog thuis en wilt met je 30ste beginnen met kinderen en wilt daarbij ook beroep doen op je ouders terwijl ze het zelf al zwaar hebben zeg je , echt wordt eerst eens zelfstandig
Als TO net zo besluiteloos is over een kind als over op zichzelf gaan wonen, is ze er op haar 60e misschien wel aan toe... Dus ik geloof niet dat iemand zich daar zorgen om hoeft te maken
In je appartement gaan wonen en leren opjezelf te wonen en dan gaan daten. Niet een hand vol maar een land vol mannen. Zorg dat je gezond leeft, verzorg jezelf, gooi die 20 kg eraf. Ga wat oefenen met mannen, gooi er wat wijn in desnoods. Eerst een volwassen vrouw worden voor je moeder gaat worden.
Tijd om naar je eigen appartement te verhuizen! Even goed uitzoeken maar voor eigen gebruik mag je de verhuur dacht ik wel stoppen. Eerst lekker op jezelf gaan wonen en mocht je zwanger worden vroeger of later dan kan je altijd nog verhuizen.
Je zal inmiddels ook een aardige spaarpot hebben van alle huurinkomsten en je werk dus dan kan je alsnog wat groters kopen.
Annemerel11 schreef op 02-03-2025 om 12:43:
Misschien even nog wat meer info bij vermelden. Mijn moeder is al jaren chronisch ziek en werkt daardoor niet. Mijn vader is 15 jaar ouder als mijn moeder en al op pensioen. Zij hebben beiden ook geen broers/zussen of andere familie. Door de ziekte hebben zij eigenlijk ook geen vrienden. Wij hebben enkel elkaar nog van familie. Dan denk ik dat het logisch is dat we het goed met elkaar kunnen vinden. Ik ben er wel aan toe om op mezelf te gaan wonen, vandaar ook dat ik hier raad vraag.
Logisch? Vind het eerlijk gezegt niet echt gezond klinken. Jij bent 26 hebt nog nooit op jezelf gewoond of een relatie gehad. Je hebt buiten je ouders om eigenlijk geen netwerk. En je ouders hebben buiten jou eigenlijk geen netwerk. En je ouders willen mede bepalen in wat voor type woning jij gaat wonen en dat vind jij Oke.
Denk dat stap 1 moet zijn om de navelstreng door te knippen en te gaan ontdekken wie jij nou echt bent. Zonder iedere keer een topic te openen met dezelfde vraag.
Ik reageer even algemeen op de verschillende antwoorden! Bedankt al voor de vele antwoorden. Ik kan begrijpen dat ik onzeker overkom. Kinderen zijn dan ook niet iets waar ik nu aan wil starten maar waar ik bij de eventuele aankoop van een nieuwe woning/appartement nu wel rekening mee wil houden. Als je binnen 5 jaar terug moet verhuizen lijkt mij dit gewoon handig als je hier nu al rekening mee kan houden (zonder het feit rekening te houden of ik al dan niet een partner tegenkom).
Daarnaast de reden dat ik twijfel om in mijn appartement te trekken dat is afbetaald en momenteel verhuurd is vooral omwille van de ligging. Het is 30 minuten enkel van mijn huidige woonplaats/ouderlijk huis via de snelweg en 40 minuten naar mijn werk enkel. Ook en vooral het feit dat ik in die woonplaats niemand ken en deze plaats vreemd is voor mij schrikt me af.
Annemerel11 schreef op 02-03-2025 om 16:08:
Ik reageer even algemeen op de verschillende antwoorden! Bedankt al voor de vele antwoorden. Ik kan begrijpen dat ik onzeker overkom. Kinderen zijn dan ook niet iets waar ik nu aan wil starten maar waar ik bij de eventuele aankoop van een nieuwe woning/appartement nu wel rekening mee wil houden. Als je binnen 5 jaar terug moet verhuizen lijkt mij dit gewoon handig als je hier nu al rekening mee kan houden (zonder het feit rekening te houden of ik al dan niet een partner tegenkom).
Daarnaast de reden dat ik twijfel om in mijn appartement te trekken dat is afbetaald en momenteel verhuurd is vooral omwille van de ligging. Het is 30 minuten enkel van mijn huidige woonplaats/ouderlijk huis via de snelweg en 40 minuten naar mijn werk enkel. Ook en vooral het feit dat ik in die woonplaats niemand ken en deze plaats vreemd is voor mij schrikt me af.
Ga eerst zelfstandig worden... ipv de wat als ...
Je kunt het altijd proberen hè. Bevalt wonen in je appartement na jaar nog niet kun je alsnog iets zoeken in je huidige woonplaats
Dan huur of koop je iets anders. Zorg er gewoon voor dat je zo snel mogelijk aan je zelfstandigheid gaat werken, in plaats van maar steeds te wikken en te wegen.
Ook met het oog op je eigen toekomst. Want met alle respect; een 27-jarige die altijd thuis heeft gewoond, is voor de meeste mensen niet bepaald aantrekkelijk relatiemateriaal.
Je kunt het tij heus nog wel keren, maar dan wordt het nu wel hoog tijd om op eigen pootjes te gaan staan en een eigen leven op te bouwen.
Dweedledee schreef op 02-03-2025 om 18:37:
Ook met het oog op je eigen toekomst. Want met alle respect; een 27-jarige die altijd thuis heeft gewoond, is voor de meeste mensen niet bepaald aantrekkelijk relatiemateriaal.
.
Ik denk tegenwoordig bij die omschrijving meteen aan Mike van Winter vor Liefde
Moederkareltje schreef op 02-03-2025 om 14:31:
In je appartement gaan wonen en leren opjezelf te wonen en dan gaan daten. Niet een hand vol maar een land vol mannen. Zorg dat je gezond leeft, verzorg jezelf, gooi die 20 kg eraf. Ga wat oefenen met mannen, gooi er wat wijn in desnoods. Eerst een volwassen vrouw worden voor je moeder gaat worden.
Wtf waarom moet er 20 kg af waar lees je dat to overgewicht heeft? Of lees ik ergens overheen? En dan nog ?
Leer eerst voor jezelf zorgen voor je een kind overweegt , ga op eigen benen staan. Je hoeft geen gesprek te houden met je ouders want echt leuk de droom van kinderen maar je bent 27 en woont nog thuis bij papa en mama, ga eerst maar eens een paar jaar op jezelf wonen
