Hoe dit gesprek aangaan met mijn ouders?
Ik ben bijna 27 jaar en woon nog thuis, maar ga in 2025 het huis uit gaan. Ik ben enig kind en mijn ouders willen me financieel steunen om een huis te kopen.
Ik heb nog nooit een relatie gehad, maar heb altijd een kinderwens gehad. Voor mezelf heb ik zoiets van als ik op mijn 30ste nog geen partner heb ga ik kijken om alleen voor een kindje in mijn leven te gaan. Op welke manier ben ik nog niet 100 % zeker van (BAM, pleegouder fulltime of deeltijd,…).
Voor deze opties heb je natuurlijk wel extra kamers nodig en liefst een huisje met tuin. Ik zou dit in principe wel kunnen betalen, maar mijn ouders zien het nut niet van een groot huis als alleenstaande en kijken eerder naar een klein 1 of 2 slaapkamerappartement, ook voor onderhoud etc.
Niet omwille van financiële redenen.
Het zit zo dat ik enkele jaren geleden door een erfenis een appartement heb gekregen. Dit is gelegen op 30 minuten rijden van mijn ouderlijk huis (snelweg) en 40 minuten rijden van mijn werk. (Nu maar 10 minuten van mijn werk). Momenteel is dit appartement verhuurd. Ik ben enig kind en heb een goede band met mijn ouders.
Met het idee dat ik voor kinderen zou willen gaan zou ik het appartement willen verkopen om hier in onze regio een huis/appartement te kunnen kopen + bijlenen. Toch twijfel ik ergens of het misschien ook een optie is om in het bestaande appartement te trekken. Ik zal dan wel meer budget moeten voorzien voor de wagen/brandstof en ook zal het natuurlijk meer tijd kosten, maar ik kan dan wel gratis wonen.
Hoe zien jullie dit? Het liefst zou ik dichterbij huis iets kopen, maar daar komt toch ook weer heel wat bij kijken (appartement moet verkocht geraken, lening aangaan,…)
Maar dichtbij mijn ouders wonen met het oog op kinderen binnen een tijdje lijkt mij ook een voordeel.
Het grootste probleem is dat zij niets afweten van mijn idee om het alleen te willen doen. Zij denken meer traditioneel en denken dat ik nog wel iemand zal tegenkomen. Mijn ouders hebben het momenteel ook niet zo makkelijk door medische redenen dus durf dit gesprek ook niet goed aan te gaan.
Uiteraard weet je nooit of je gaat worden toegelaten/goedgekeurd (zowel als BAM of als pleegouder) omdat ik bijna geen netwerk heb buiten mijn ouders.
Aangezien ik dit jaar graag iets zou willen kopen is dit wel belangrijk natuurlijk. Zou het jammer vinden als ik binnen 3-5 jaar weer moet verkopen en iets nieuw kopen.
Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Annemerel11 schreef op 03-03-2025 om 07:17:
Bedankt voor al jullie antwoorden! Ik vind het geen makkelijke belissing.
Anderzijds is er gisteren nog een andere optie bijgekomen die mijn ouders hebben voorgesteld. Zij hebben een appartement met 1 slaapkamer (60m2) gekocht in een nieuwbouwproject om te verhuren. Dit is gelegen in de plaats waar ik werk en dus op 5 minuten van mijn werk en 15 minuten van mijn ouders. Hier ken ik ook meer mensen en voelt het vertrouwder aan, maar verwacht dat ik binnen 3 jaar hier wel uitgroei zeg maar. Ik zou ook gewoon huur betalen aan mijn ouders natuurlijk. En met een kindje/pleegzorg gaat zo 1 slaapkamer ook niet, maar goed dat is voor de toekomst.
Je doet alsof alleen de dingen die je ouders voorstellen een optie zijn. Dat is niet zo. Je bent volwassen! Je kunt helemaal zelf om je heen kijken en ergens iets huren of kopen zonder je ouders.
De vraag die je hier stelt (hoe voer ik dit gesprek met mijn ouders) laat ook zien dat dat nodig is. Je stelt je als een kind op naar je ouders, niet als een volwassene.
Annemerel11 schreef op 02-03-2025 om 12:43:
Misschien even nog wat meer info bij vermelden. Mijn moeder is al jaren chronisch ziek en werkt daardoor niet. Mijn vader is 15 jaar ouder als mijn moeder en al op pensioen. Zij hebben beiden ook geen broers/zussen of andere familie. Door de ziekte hebben zij eigenlijk ook geen vrienden. Wij hebben enkel elkaar nog van familie. Dan denk ik dat het logisch is dat we het goed met elkaar kunnen vinden. Ik ben er wel aan toe om op mezelf te gaan wonen, vandaar ook dat ik hier raad vraag.
Wanneer je vader al zo oud is, denk je dan niet dat hij niet ook graag nog zijn kleinkind zou willen zien? Zien dat zijn dochter op eigen benen gaat staan en dat het goedkomt met zijn dochter?
Zeg gewoon, mam pap, ik zoek eigenlijk iets met een kamertje meer, want ik zou graag kinderen willen.
Ik zou eerst hulp zoeken bij een professional die jou kan helpen om op eigen benen te gaan staan misschien dat de relatie met je ouders daar een rol in spelen, dat kun je allemaal gaan onderzoeken.
De weg die je tot nu toe bewandeld door om de paar maanden de vraag hier of op viva forum te deponeren lijdt nergens heen dus daar zou ik mee stoppen
'En met een kindje/pleegzorg gaat zo 1 slaapkamer ook niet, maar goed dat is voor de toekomst'
Dat gaat prima. Hordes mensen doen niet anders. In het ergste geval ga jij op een slaapbank in de woonkamer als hij over een heleboel jaar zijn eigen kamer nodig gaat hebben. Ik vind je erg optimistisch dat je over 3 jaar al denkt een baby in handen te hebben met deze kaarten. Je moet eerst nog zoeken met wie en dan de baby proberen te maken en zwanger zijn en blijven. Gaat steeds per fase al maanden overheen. Maar hoop doet leven dat doe je goed.
Annemerel11 schreef op 03-03-2025 om 07:17:
Bedankt voor al jullie antwoorden! Ik vind het geen makkelijke belissing.
Anderzijds is er gisteren nog een andere optie bijgekomen die mijn ouders hebben voorgesteld. Zij hebben een appartement met 1 slaapkamer (60m2) gekocht in een nieuwbouwproject om te verhuren. Dit is gelegen in de plaats waar ik werk en dus op 5 minuten van mijn werk en 15 minuten van mijn ouders. Hier ken ik ook meer mensen en voelt het vertrouwder aan, maar verwacht dat ik binnen 3 jaar hier wel uitgroei zeg maar. Ik zou ook gewoon huur betalen aan mijn ouders natuurlijk. En met een kindje/pleegzorg gaat zo 1 slaapkamer ook niet, maar goed dat is voor de toekomst.
als je gaat huren van je ouders, blijf je in je afhankelijkheid hangen, vind ik. Hop, op eigen benen... Zolang je zo weinig zelfstandig bent, zou ik sowieso niet aan kinderen te beginnen.
Er is een uitspraak, die ongeveer op het volgende neer komt: steek geen energie in het maken van de 'goede' keuze, maar maak een keuze en steek er vervolgens energie in om die keuze 'goed' te maken. Daar doet jouw post mij aan denken, TO
Alles wat je omschrijft zijn eigenlijk non-problemen. Het werkelijke probleem is jouw besluiteloosheid en passiviteit. Dat klinkt misschien wat hard, maar ik denk dat je jezelf een schop onder de kont moet geven: ga leven, ga uit huis. Het precieze huis maakt helemaal niet uit namelijk. Dus als je op korte termijn in dat appartement kunt wonen (kun je de huur stoppen?), doe dat! En maak er wat van. Je moet gewoon ergens beginnen.
Saar76 schreef op 03-03-2025 om 09:38:
Er is een uitspraak, die ongeveer op het volgende neer komt: steek geen energie in het maken van de 'goede' keuze, maar maak een keuze en steek er vervolgens energie in om die keuze 'goed' te maken.
Wat een mooie uitspraak! Die ga ik onthouden!
Het voelt of je helemaal vastzit in een 'enerzijds-anderzijds-spel' van je hoofd. Kies gewoon wat en ga het beleven. Nu ben je bijna spoilt for choice. Je hebt de keuze uit twee appartementen nb. Doe wat ipv maar in denken te blijven hangen.
1 woning is er al, je ouders willen nog een huis kopen?
Eerlijk gezegt geloof ik dit verhaal niet zo
Inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat TO voorlopig niet op eigen benen gaat staan. Wat er ook gezegd wordt; het is gericht tegen dovemansoren. Het verhaal over dat appartement met 1 slaapkamer, heeft ze maanden geleden al op Viva gepost (voordat ze een ban kreeg), dus er zit geen enkele beweging in. Dit hele verhaal duurt al een aantal jaar. Er is al meermaals geadviseerd aan TO om hier hulp bij te zoeken, maar daar reageert ze nooit op.
Dweedledee schreef op 03-03-2025 om 17:56:
Inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat TO voorlopig niet op eigen benen gaat staan. Wat er ook gezegd wordt; het is gericht tegen dovemansoren. Het verhaal over dat appartement met 1 slaapkamer, heeft ze maanden geleden al op Viva gepost (voordat ze een ban kreeg), dus er zit geen enkele beweging in. Dit hele verhaal duurt al een aantal jaar. Er is al meermaals geadviseerd aan TO om hier hulp bij te zoeken, maar daar reageert ze nooit op.
Ja en is al zeker 2 jaar 27 , duurde dit keer even voor ik haar herkende
Ach het geeft ons wel wat afleiding zo. En soms komt er in de reacties iets langs dat ik nog niet wist, wel leerzaam.
Ik heb dit topic ook al zo'n 5 keer eerder gelezen. Begin er steeds meer aan te twijfelen of het echt is.
Een woning als erfenis al bezitten op 27ste. Van wie? want er is geen familie zegt to. Dan ook nog ouder die een woning erbik hebben gekocht voor de verkoop. Dat kan natuurlijk altijd maar vind het met erfenis erbij allemaal royaal klinken.
Zeesterretje schreef op 03-03-2025 om 21:48:
Een woning als erfenis al bezitten op 27ste. Van wie? want er is geen familie zegt to.
Vgm is dit juist wel logisch: je krijgt een erfenis na n overlijden. Als ze geërfd heeft van familie, is die er nu dus niet meer.
Maar voor de rest vind ik t allemaal ook wat, bijzonder...?
TO had vandaag ook al weer een nieuw topic geopend. Kan ‘m alleen niet meer terugvinden, dus denk dat de mods ‘m verwijderd hebben.
