Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
MMcGonagall schreef op 19-09-2021 om 14:30:
[..]
Nivellering. Hoe hoger het individuele inkomen, des te zwaarder de belastingdruk. Het is niet zoals vroeger dat je als niet werkende je belastingvrije deel kunt overdragen aan een werkende partner.
Ik weet eigenlijk niet beter denk ik. Sinds wanneer is dit anders?
En betaal je als éénverdiener over die 40.000 dan zoveel meer puur omdat je in een hogere schijf terecht komt? Of wordt het verschil nog door iets anders bepaald?
Topic gelezen. Volgens TO kan mijn man geen kleine kinderen verzorgen omdat hij een piemel heeft en moet ik thuisblijven omdat ik die niet heb. Mijn feministisch hart zit bij deze boven op de kast.
Gezien de keuzevrijheid waarover wij beschikken behelst de discussie in dit draadje over het al dan niet verrichten van betaalde arbeid door vrouwen een absolute non-discussie. Want wat doet een mening er nog toe, als die betrekking heeft op iets waarover je helemaal niet gaat?
Wie hier stigmatiserende praatjes uitstrooit over thuisblijfouders maakt zich simpelweg schuldig aan niets meer (of minder) dan een kwaadaardige narcistische egotrip.
Opmerkelijk wel, hoe personen die zelf hun leven vrij mogen invullen naar eigen believen anderen denken te mogen beknotten in diezelfde vrijheid.
Om me ook eens te verlaten in dit soort van beeldspraak: je "eigen broek kunnen ophouden" geeft je niet het recht een te grote broek aan te trekken.
Courage schreef op 19-09-2021 om 17:18:
[..]
Ik weet eigenlijk niet beter denk ik. Sinds wanneer is dit anders?
V
Ergens begin jaren '90 is het belastingstelsel herzien. Toen was het nog zo, dat je een belastingvrije voet had, dus over de eerste 6.000 gulden ( weet de bedragen niet meer precies) betaalde je geen belasting.
als gehuwden was het mogelijk dat de belastingvrije voet van de vrouw naar de man toe ging, waardoor er over de eerste 12.000 gulden geen belasting betaald hoefde te worden.
Toen het belastingstelsel werd herzien, was de grootste verandering dat je over elke verdiende gulden belasting moest betalen.
In plaats van die belastingvrije voet kwam er de algemene heffingskorting. de hoogte van die algemene heffingskorting was ruwweg de hoogte van de belasting die je moest betalen over de 1e 6.000 gulden.
In een 1 verdiener situatie kwam dit ongunstig uit, omdat de 1 verdiener alleen de algemene heffingskorting kreeg (als vervanging van die belastingvrije voet van 6.000 gulden) ipv een belasingvrije voet van 12.000 gulden.
Toen is er besloten, dat als je als 1 verdiener een fiscaal partner had die niets verdiende (dus geen inkomstenbelasting betaalde over het inkomen, want geen inkomen) dat hij/zijde algemene heffingskorting aan kon vragen. Voorwaarde was wel dat de verdienende partner voldoende inkomstenbelasting moest betalen, zodat die algemene heffingskorting ook uit betaald kon worden.
Domiet schreef op 19-09-2021 om 17:36:
[..]
Ergens begin jaren '90 is het belastingstelsel herzien. Toen was het nog zo, dat je een belastingvrije voet had, dus over de eerste 6.000 gulden ( weet de bedragen niet meer precies) betaalde je geen belasting.
als gehuwden was het mogelijk dat de belastingvrije voet van de vrouw naar de man toe ging, waardoor er over de eerste 12.000 gulden geen belasting betaald hoefde te worden.
Toen het belastingstelsel werd herzien, was de grootste verandering dat je over elke verdiende gulden belasting moest betalen.
In plaats van die belastingvrije voet kwam er de algemene heffingskorting. de hoogte van die algemene heffingskorting was ruwweg de hoogte van de belasting die je moest betalen over de 1e 6.000 gulden.
In een 1 verdiener situatie kwam dit ongunstig uit, omdat de 1 verdiener alleen de algemene heffingskorting kreeg (als vervanging van die belastingvrije voet van 6.000 gulden) ipv een belasingvrije voet van 12.000 gulden.
Toen is er besloten, dat als je als 1 verdiener een fiscaal partner had die niets verdiende (dus geen inkomstenbelasting betaalde over het inkomen, want geen inkomen) dat hij/zijde algemene heffingskorting aan kon vragen. Voorwaarde was wel dat de verdienende partner voldoende inkomstenbelasting moest betalen, zodat die algemene heffingskorting ook uit betaald kon worden.
Het werd ook wel thuisblijfpremie genoemd, aanrechtpremie e.d.
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/geachte-redactie~bf47711a/
uit 1998 
en nee ik ben het niet eens met de ingezonden brief!
Thuisblijfpremie
De laatste tijd gaan er steeds meer stemmen op om de voetoverheveling af te schaffen, omdat deze een thuisblijfpremie voor de vrouw zou vormen. Zij wordt daardoor belemmerd in de door haar gewenste (?) deelname aan het arbeidsproces. Het asociale karakter van afschaffing van de voetoverheveling wordt duidelijk als je de gevolgen bekijkt welke deze maatregel heeft voor het netto inkomen van de laagbetaalde alleenverdiener, wiens vrouw/partner vanwege haar opleiding helemaal geen kansen heeft op de reguliere arbeidsmarkt of er gewoon de voorkeur aan geeft om voor de kinderen te zorgen. Als dank voor het feit dat zij geen gebruik maken van de gesubsidieerde kinderopvang zullen zij op jaarbasis drieduizend gulden netto (= 36,5 procent van de belastingvrije som) minder te besteden krijgen.
Deze extra belastingopbrengsten kunnen vervolgens aangewend worden om het aantal kinderopvangplaatsen en de daarbijbehorende subsidieregelingen uit te breiden, welke in de regel ten goede zullen komen aan goed opgeleide tweeverdieners met een gezamenlijk netto inkomen dat vele malen hoger ligt dan dat van de hiervoor bedoelde alleenverdiener.
Lang leve onze paarse broeders en rooie zusters.
ZEDDAM C.Koenders
Ik heb na de geboorte van 3e kind mijn baan opgezegd. Kind 2 was chronisch ziek en kind 3 kon niet wennen aan de opvang (later ook niet aan school, maar dit is uiteindelijk allemaal goed gekomen). Mijn man werkte 4 dagen. Er kwam nog een kind 4 met adhd... Uiteindelijk ben ik bijna 8 jaar TBM gebleven.
Daarna gestart met vrijwilligerswerk en vanuit daar stap voor stap naar een prima baan gegroeid. Man en ik werken nu beide 4 dagen.
Over scheiden etc heb ik mij nooit druk gemaakt omdat we daar goede afspraken over hadden (ook op papier). Dat ik thuis bleef was namelijk een gezamenlijke keuze. Mijn man vond veel voldoening in zijn werk, maar was ook 3 van de 7 dagen thuis.
Nergens spijt van. Hele fijne jaren thuis met de kinderen gehad (die daar ook heel positief op terug kijken) en een hele fijne baan nu.
Elke situatie is anders. Laat iedereen vooral doen wat goed voelt!
Dat werkt, als de man werkt, voldoende inkomen heeft en je bij elkaar blijft. Lukt dat niet? Dan wordt het lastig.
A12345 schreef op 19-09-2021 om 18:34:
Dat werkt, als de man werkt, voldoende inkomen heeft en je bij elkaar blijft. Lukt dat niet? Dan wordt het lastig.
...en als je het als vrouw oké vindt om primair verantwoordelijk te zijn voor zorg en huishouden.
Doornroosje75 schreef op 19-09-2021 om 18:40:
[..]
...en als je het als vrouw oké vindt om primair verantwoordelijk te zijn voor zorg en huishouden.
Klopt.
Julali schreef op 19-09-2021 om 16:24:
[..]
Maar als zij 0,6 werkt en hij ft, dan wil je dus dat die man 8 dagen per week gaat werken? 8x8 = 64 uur? En dan moet die man ook maar net evenveel of meer verdienen dan zijn vrouw. Veel vrouwen hebben tegenwoordig een hoger uurloon dan hun man, dus dat wordt dan ook een probleem, of hij moet nóg meer gaan werken om aan hetzelfde bedrag te komen.
Het gaat om de vergelijking tussen gezinnen met eenverdieners en tweeverdieners met hetzelfde gezinsinkomen. Laat ik het nog 1x proberen.
De familie Jansen: 1 ouder werkt en verdient 3500 bruto (2650 netto) per maand, 1 ouder is thuis bij de kinderen en ze maken geen gebruik van kinderopvang.
De familie Van Dijk: Beide ouders werken (part time) en verdienen ieder 1750 bruto (1650 netto) per maand, zij maken gebruik van kinderopvang. Zoon Sam gaat twee dagen per week naar het kdv, dochter Roos twee dagen per week naar de bso, de kinderopvangtoeslag bedraagt 694 euro.
De bewering dat het beter is voor de belastingdienst dat beide ouders werken omdat ze dan allebei belasting betalen gaat bij bescheiden inkomens niet op. Wel bij de familie De Vries, waar beide ouders 4 dagen werken en daar ieder 4000 bruto (2900 netto) per maand verdienen en die ook een kind op het kdv en een kind op de bso hebben en daar 449 euro kinderopvangtoeslag voor krijgen. De leveren belastingtechnisch meer op dan ze kosten. Maar dan nog: de familie Pietersen waarbij de ene ouder 8000 bruto (4800 netto) verdient en die geen gebruik maken van kinderopvang levert belastingtechnisch nog meer op.
De familie Pietersen draagt 3200 euro bij aan de belastingpot, de familie De Vries 1750. Verschil: 1450 per maand. Mocht niet-werkende ouder van de familie Pietersen na een scheiding moeten terugvallen op bijstand dan heeft de wel werkende ouder Pietersen daar al een mooie bijdrage aan de belastingpot aan geleverd.
Ik zou dat nooit doen. Op termijn krijg je echt financiele problemen (geen recht op WIA, lager pensioen etc.)
Leuk voorbeeld, alleen lukt het de meeste alleenverdieners nooit om in hun eentje net zoveel te verdienen als de tweeverdieners samen, dus dan gaat je verhaaltje al niet meer op.
Courage schreef op 19-09-2021 om 17:18:
[..]
Ik weet eigenlijk niet beter denk ik. Sinds wanneer is dit anders?
En betaal je als éénverdiener over die 40.000 dan zoveel meer puur omdat je in een hogere schijf terecht komt? Of wordt het verschil nog door iets anders bepaald?
Mijn man, kostwinnaar klaagt steen een been over het verschil in totale bedrag wat overblijft in vergelijking met tweeverdieners. De aanrecht korting is ook al afgeschaft, de hypotheek voor huizenbezitters wordt ook afgeroomd. Het wordt er niet gezelliger op.
Gelukkig hebben we het samen goed en behoren we wrs tot die 2/3 deel die wel bij elkaar blijven. Want die gedachtegoed stoort mij in dit draadje wel een beetje; je bent naïef want kans is groot dat je beroep gaat doen op de sociale voorzieningen.
Wat een onzin toch. Wij hebben onze situatie zo voor elkaar dat bij scheiding ik als tbm niet in de put belandt. We zullen wel wat moeten passen en meten, maar dat zal iedereen moeten doen. Want ook tweeverdieners gaan een bepaalde leefstijl aan die bij hun budget past. Scheiden is een shitzaak; voor tweeverdieners net zo goed als voor mensen met een klein inkomen die dan wel genoodzaakt zijn een beroep te doen op huurtoeslag etc.
Maar een traditioneel huwelijk kan prima voortbestaan. Ookal kom je hobbels tegen, huwelijk betekent werken, met of zonder loon.
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:15:
[..]
Mijn man, kostwinnaar klaagt steen een been over het verschil in totale bedrag wat overblijft in vergelijking met tweeverdieners. De aanrecht korting is ook al afgeschaft, de hypotheek voor huizenbezitters wordt ook afgeroomd. Het wordt er niet gezelliger op.
Bedoelt hij niet te zeggen dat je beter weer kunt gaan werken?
Julali schreef op 19-09-2021 om 20:57:
Leuk voorbeeld, alleen lukt het de meeste alleenverdieners nooit om in hun eentje net zoveel te verdienen als de tweeverdieners samen, dus dan gaat je verhaaltje al niet meer op.
Waarom zulke minne reactie? Skik heeft het helder uitgelegd alleen bevalt het je niet omdat ze gelijk heeft.
