Het traditionele gezin
In mijn familie is het heel gewoon dat de man werkt en de vrouw (vrijwillig) thuis blijft voor de kinderen. Wat ik zo jammer vind is dat daar tegenwoordig zo laatdunkend over gedaan wordt.
De vrouw zou geen enkele ontwikkeling meer doormaken, wordt dan vaak gezegd. Maar je ontwikkeling als vrouw stopt niet als je stopt met werken. Mijn schoonzus heeft een blog waar ze veel plezier aan beleefd en veel over leert. Ze heeft het blog zelf opgezet en doet zelf de SEO enzo.
Wat vinden jullie van het traditionele gezin.
Zou je dit zelf ook willen?
Domiet schreef op 19-09-2021 om 17:36:
[..]
Ergens begin jaren '90 is het belastingstelsel herzien. Toen was het nog zo, dat je een belastingvrije voet had, dus over de eerste 6.000 gulden ( weet de bedragen niet meer precies) betaalde je geen belasting.
(...)
Dank voor je uitgebreide antwoord!
Nu beschouw ik mezelf echt niet meer als de jongste, maar ik begrijp nu waarom ik niet anders gewend ben. 
Voor mij is dit hetzelfde als mensen die nu nog blijven terugrekenen naar guldens...
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:15:
[..]
Gelukkig hebben we het samen goed en behoren we wrs tot die 2/3 deel die wel bij elkaar blijven. Want die gedachtegoed stoort mij in dit draadje wel een beetje; je bent naïef want kans is groot dat je beroep gaat doen op de sociale voorzieningen.
Oftewel, de kans is groter dat je wel bij elkaar blijft.
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:28:
[..]
Waarom zulke minne reactie? Skik heeft het helder uitgelegd alleen bevalt het je niet omdat ze gelijk heeft.
Ze heeft geen gelijk. Voor mensen met een minimumloon is het wellicht anders in de jaren dat er kot wordt toegekend (bij hogere inkomens ook dan niet), maar er wordt geen rekening gehouden met de kosten die de overheid maakt wanneer zo'n thuisblijver vervolgens jarenlang in de bijstand terechtkomt na een scheiding. Dan ben je onder de streep toch echt veel beter af met die ouder die heeft doorgewerkt en zijn eigen geld heeft verdiend.
De kot is ten opzichte daarvan een schijntje en dat heeft de overheid natuurlijk ook berekend, anders zouden ze die toeslagen echt niet toekennen. Ze willen niet voor niks dat beide ouders blijven werken.
Julali schreef op 19-09-2021 om 21:24:
[..]
Bedoelt hij niet te zeggen dat je beter weer kunt gaan werken?
Nee, dat bedoelt hij niet. En waarom zou hij; hij is blij dat ik thuis het gezin etc run, omdat hij te pas en te onpas naar het buitenland moet. Ik ben thuis de stabiele factor waar het hele gezin goed bij gedijd. Ik gedij er ook goed onder want als man onverwachts 1,5 week van huis is, en ik zou naast het gezin ook een 4-daagde baan hebben, dan wordt er wel veel flexibiliteit van mij gevraagd. Dan hoeft er ook maar niet één ziek te worden want geen back-up. Ik fungeer dus als een soort van laatste man en centrale spil tegelijk. Die rust is belangrijker dan geld. Tegelijkertijd kan man door mijn inzet carrière maken, maar daar profiteer ik indirect ook weer van.
mut schreef op 19-09-2021 om 21:31:
[..]
Oftewel, de kans is groter dat je wel bij elkaar blijft.
Ik denk dat als je samen zorg draagt voor kinderen, de aanwezigheid van kinderen zwaarder weegt dan luxe. Maar dat is mijn mening.
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:42:
[..]
Ik denk dat als je samen zorg draagt voor kinderen, de aanwezigheid van kinderen zwaarder weegt dan luxe. Maar dat is mijn mening.
Ik denk dat het al dan niet hebben van kinderen daar helemaal niks mee te maken heeft.
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:42:
[..]
Ik denk dat als je samen zorg draagt voor kinderen, de aanwezigheid van kinderen zwaarder weegt dan luxe. Maar dat is mijn mening.
Welke luxe heb je het nu over? Je bericht is nogal vaag. En aanwezigheid van kinderen? Bedoel je dat ze altijd thuis moeten zijn, dat dit beter is dan leren spelen in een groep? En hoe zit het met de aanwezigheid van kinderen voor de vader? Is de luxe die het geld van zijn werk meebrengt belangrijker dan zijn aanwezigheid?
Julali schreef op 19-09-2021 om 21:36:
[..]
Ze heeft geen gelijk. Voor mensen met een minimumloon is het wellicht anders in de jaren dat er kot wordt toegekend (bij hogere inkomens ook dan niet), maar er wordt geen rekening gehouden met de kosten die de overheid maakt wanneer zo'n thuisblijver vervolgens jarenlang in de bijstand terechtkomt na een scheiding. Dan ben je onder de streep toch echt veel beter af met die ouder die heeft doorgewerkt en zijn eigen geld heeft verdiend.
De kot is ten opzichte daarvan een schijntje en dat heeft de overheid natuurlijk ook berekend, anders zouden ze die toeslagen echt niet toekennen. Ze willen niet voor niks dat beide ouders blijven werken.
Want iedereen gaat uiteindelijk scheiden of wat? En na een scheiding zijn vrouwen verplicht om de bijstand in te gaan?
BlueHeart schreef op 19-09-2021 om 21:48:
[..]
Want iedereen gaat uiteindelijk scheiden of wat? En na een scheiding zijn vrouwen verplicht om de bijstand in te gaan?
Nee natuurlijk niet, maar vanuit de overheid is het een risicoafweging en die slaat door naar kot toekennen op basis van inkomen, zodat werk voor beide ouders gestimuleerd wordt.
Het gaat niet alleen om geld, onze maatschappij heeft ouders hard nodig in allerlei sectoren om onze samenleving en economie draaiende te houden.
Julali schreef op 19-09-2021 om 21:52:
[..]
Nee natuurlijk niet, maar vanuit de overheid is het een risicoafweging en die slaat door naar kot toekennen op basis van inkomen, zodat werk voor beide ouders gestimuleerd wordt.
Het gaat niet alleen om geld, onze maatschappij heeft ouders hard nodig in allerlei sectoren om onze samenleving en economie draaiende te houden.
Is daar ook een bron van?
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 21:38:
[..]
Nee, dat bedoelt hij niet. En waarom zou hij; hij is blij dat ik thuis het gezin etc run, omdat hij te pas en te onpas naar het buitenland moet. Ik ben thuis de stabiele factor waar het hele gezin goed bij gedijd. Ik gedij er ook goed onder want als man onverwachts 1,5 week van huis is, en ik zou naast het gezin ook een 4-daagde baan hebben, dan wordt er wel veel flexibiliteit van mij gevraagd. Dan hoeft er ook maar niet één ziek te worden want geen back-up. Ik fungeer dus als een soort van laatste man en centrale spil tegelijk. Die rust is belangrijker dan geld. Tegelijkertijd kan man door mijn inzet carrière maken, maar daar profiteer ik indirect ook weer van.
Zo gaat dat bij ons ook. We zien het alsof we beiden werken, maar ik heb geen inkomen. En omdat we het zo doen, heeft mijn man op zijn werk meer kansen. Zoals voor klussen naar het buitenland gaan. Alleen, of met het hele gezin. Dat laatste is voor ons persoonlijk wel een van de voordelen. Als ik zou hebben gewerkt, zouden we die expat-ervaring hoogstwaarschijnlijk niet hebben gehad.
Julali schreef op 19-09-2021 om 21:47:
[..]
Welke luxe heb je het nu over? Je bericht is nogal vaag. En aanwezigheid van kinderen? Bedoel je dat ze altijd thuis moeten zijn, dat dit beter is dan leren spelen in een groep? En hoe zit het met de aanwezigheid van kinderen voor de vader? Is de luxe die het geld van zijn werk meebrengt belangrijker dan zijn aanwezigheid?
Je legt mij woorden ik de mond die ik niet gebruik. Je spiegelt mij naar jouw situatie, want je gaat uit van kleine kinderen daar die van jou naar kdv of bso gaan en je man paar dagen per week thuis voor de kinderen. Kan je je voorstellen dat er ook traditionele gezinnen zijn waarbij taken anders verdeeld zijn, anders dan jullie leven, maar wel werkbaar?
Luxe is een gegeven dat je zelf steeds aanhaalt; want door 32 uren te week te werken, komt er ook meer loon binnen. Jullie werken allebei 32 uur, je hebt een schoonmaakster etc. Ik hoe je niet uit te te leggen wat luxe is. Luxe is niet een dubbeltje om te draaien of een terrasje voorbij te rennen of een bootje te huren terwijl je pinpas niet toereikend is.
Als ik zou scheiden, zouden we beiden een flatje kopen. Ik zou zuinig moeten leven, maar dat doe ik eigenlijk standaard want ik ga nooit naar een concert of doe nooit een terras aan, niet mijn ding. Ik wandel graag.
Flanagan schreef op 19-09-2021 om 22:13:
[..]
Je legt mij woorden ik de mond die ik niet gebruik. Je spiegelt mij naar jouw situatie, want je gaat uit van kleine kinderen daar die van jou naar kdv of bso gaan en je man paar dagen per week thuis voor de kinderen. Kan je je voorstellen dat er ook traditionele gezinnen zijn waarbij taken anders verdeeld zijn, anders dan jullie leven, maar wel werkbaar?
Luxe is een gegeven dat je zelf steeds aanhaalt; want door 32 uren te week te werken, komt er ook meer loon binnen. Jullie werken allebei 32 uur, je hebt een schoonmaakster etc. Ik hoe je niet uit te te leggen wat luxe is. Luxe is niet een dubbeltje om te draaien of een terrasje voorbij te rennen of een bootje te huren terwijl je pinpas niet toereikend is.
Als ik zou scheiden, zouden we beiden een flatje kopen. Ik zou zuinig moeten leven, maar dat doe ik eigenlijk standaard want ik ga nooit naar een concert of doe nooit een terras aan, niet mijn ding. Ik wandel graag.
Ik snap er steeds minder van.
Bij ons ben ik degene met de tripjes naar het buitenland. Toch heeft dat mijn man nooit weerhouden om zijn eigen werk te behouden.
We hebben een sterk netwerk om ons heen en mijn man is minder gaan werken, maar helemaal stoppen is nooit een optie voor hem geweest. Ik zou dat trouwens ook niet aantrekkelijk vinden, dat afhankelijke.
Voor de luxe doen we het overigens niet. Wel om een leuker, makkelijker en vrijer leven te hebben. Ik vind het huishouden oersaai en doe echt veel liever mijn eigen werk, dan dat ik mezelf ga tergen elke dag met schoonmaakwerk waar ik een hekel aan heb. Mijn man vindt het ook niet boeiend, dus ik zou niet weten waarom je dat per se zelf zou moeten doen?
Het is wel duidelijk dat sommigen hier het oude, vertrouwde “Ieder voor zich, God voor ons allen” graag zouden inruilen voor een “Ieder voor zich, het Kapitaal voor ons allen” – met een hoofdletter ‘k’ uiteraard.
Men zou bijna gaan denken dat het hier om een principiële discussie gaat, maar het ligt meer voor de hand om te vermoeden dat in de eerste plaats een mengeling van afgunst en haat het leidmotief vormt om thuisblijfouders gedurig in diskrediet te brengen. Waarom dan wel? Uit onvrede over de eigen leefsituatie, natuurlijk!
Was er sprake van algemene tevredenheid over het arbeidzame bestaan, dan piepte men immers wel anders. Sterker nog: dan piepte men niet. En greep men ook niet naar het middel van de pseudo principiële discussie om anderen te kleineren.
Wie zich de vervolgvraag stelt waar deze onvrede dan (vermoedelijk) uit voortspruit, komt al snel op de kwetsbaarheden die het kapitalisme met zich meebrengt voor menigeen. Maar dat is weer een ander verhaal.
