Herdenken op 4 mei hoort dat bij de opvoeding?

Monique

Precies. Wij, of misschien ik, zijn heel erg uitleggerig, dus ik heb wat uitgelegd aan de kinderen. Maar wel in begrijpelijke brokken. Op een gegeven moment, oudste was toen 5, lag de buurman dood in huis en ik ben daarbij gehaald door zijn vriendin. Oudste heb ik snel aan anderen meegegeven, jongste moest met mij mee. Gelúkkig was ze te klein om echt te begrijpen wat daar plaats had gevonden, maar de herdenking erna, deed de buurman ook mee in het begrip 'dood'.

bedtijd

4 mei valt al jaren in de vakantie dus daar hoefden we geen rekening mee te houden.

Verder zullen ze heus wel eens naar bed zijn geweest maar ik zou dus óók nooit overwegen om maar stil met mijn kinderen boven te gaan zitten zodat mijn man alleen kon herdenken. Ook hier verschillen we van mening met het gezin van Kaaskopje (maar blijkbaar mag dat niet?). Wij vieren en herdenken samen en daar mag best een jong kind iets doorheen zeggen. Natuurlijk vertel je dat je kind stil moet zijn nu en mijn kinderen zagen echt wel dat het even niet de bedoeling is om te kletsen. Ze zullen vast wel eens iets gezegd hebben maar dat is toch helemaal geen probleem als ze jong zijn?

Trein

LiesK, de treinen blijven gewoon rijden hoor. Althans dat was vorig jaar het geval toen ik om die tijd in de trein zat.

Voor de tv

De allereerste keer dat mijn jongste (toen 5) meekeek was in 2010 met de damschreeuwer. Ik heb toen vrij snel de tv uit gezet en volgens mij zijn onze 2 minuten stilte ook een beetje in het water gevallen dat jaar. Normaal gesproken kijken we elk jaar en zijn we ook twee minuten stil.
Ik ben ook wel eens naar een kranslegging geweest, zonder kinderen, maar dat vond ik niet voor herhaling vatbaar. Te druk en de langdradig, en het regende.

Trein

Ik heb wel eens op 4 mei in de trein gezeten en die stopte toen even voor achten. Om één of andere reden ging een wandelaar buiten daartegen enorm tekeer.

skik

LiesK

Ik ben het helemaal met je eens. Je zorgt óf dat je al op je bestemming bent, óf je gaat na kwart over 8 weg, óf je zet je auto stil indien mogelijk.

Ik denk ook dat treinen wel gewoon rijden overigens. Ik was ooit met een vriendin en kinderen met de trein op pad. Dat kwam zo bij uitzondering een keer voor en het was echt totaal niet te merken dat mensen rekening hielden met die 2 minuten. Rond het station was het gewoon luidruchtige drukte. Het zit er bij mij zo ingebakken, dat ik echt versteld sta als andere mensen het stukje fatsoen niet op kunnen brengen om om 8 uur even de mond dicht te houden. Door die drukte kostte het mij moeite om het gezelschap waarin ik verkeerde 'op te voeden' naar 'het is bijna 8 uur, denken we er even om?'. Dat klinkt vreselijk misschien, maar als de andere volwassene in mijn gezelschap er niets van zegt, dan doe ik dat toch echt wél.

Oh..

haha, ik dien als spuit 11 merk ik. De treinen stoppen wel dus. Nou dat is mooi.

nee

Ik heb helemaal niets met collectief herdenken op een verplicht moment. Ik vind dat persoonlijk echt een zin- en nutteloze bezigheid. Dus wij doen er helemaal niets mee. Als ik er aan denk zorg ik wel dat de kinderen niet op straat rond stuiteren, maar meestal vergeet ik het ook gewoon helemaal.
Sorry.

Muziekvereniging

Hoe het was toen de kindertjes heel klein waren weet ik echt niet meer. Ik herinner me niet dat ik peuters/ kleuters iets uitlegde, die waren rond dat tijdstip naar bed.
Als kind ben ik nooit bij een herdenking geweest, wel haalden onze ouders ons tegen achten binnen. Uitgebreide oorlogsherinneringen waren destijds niet aan de orde, onze ouders vertelden er niet graag over, hoewel wij als kinderen het juist spannend vonden. Eind jaren 60 begin jaren 70 was vijf mei geen vrije schooldag.

Toen onze eigen kinderen wat ouder werden ( vanaf tweede helft basisschool) zaten er op gegeven moment een of meer op de muziekvereniging die tijdens de herdenking speelt bij het monument in onze toenmalige woonplaats. Daar zijn we heel vaak bij geweest.

Waar ik nu woon, is ter plaatse een bombardement geweest, met veel slachtoffers, ook kinderen. In dit dorp is er eerder meer dan minder belangstelling voor het herdenkingsmoment. De afgelopen jaren was ik er steeds bij, ook omdat mijn wederhelft deel uitmaakte van het gemeentebestuur.

Al met al heb ik de tv-herdenking al jaaaren niet meer gezien.

Jippox

Heel eerlijk om te zeggen dat je er niets mee hebt. Je kan niemand opleggen daar iets mee te hebben. Maar dat je vergeet de kinderen binnen te halen vind ik dan weer wel storend. Op mensen die echt alle aandacht hebben voor de plechtigheid komt het respectloos over.

kaaskopje

Het is zeker niet rottig bedoeld, maar omdat wij er helemaal niet mee bezig zijn vergeet ik het gewoon echt.
Overigens denk ik dat mijn kinderen beter op de hoogte zijn dan de meesten op gebied van geschiedenis en huidige ellende in de wereld enzo. Ze hebben uit zichzelf al grote interesse in van alles en nog wat (oudste 2 lezen ook vrijwel dagelijks de krant) en we praten veel met ze. Dat vind ik dan van meer waarde dan verplicht 1x per jaar ergens bij stilstaan. Ik herinner mij ook als kind dat ik aan alle mogelijke dingen dacht behalve aan dat waar je aan 'hoorde' te denken, en dat ik me daar dan weer vervelend over voelde. Dus ook vanuit die herinnering zie ik het als zinloos om verplicht op een vast moment te 'gedenken'. En, als je iets over wilt brengen geloof ik denk ik meer in er over praten dan in zwijgen.
Dat anderen zich wel prettig voelen bij een collectief gedenkmoment, prima. Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. En als er ergens zo'n herdenking is dan ga ik daar natuurlijk niet doorheen tetteren of de kinderen het laten verstoren. Maar als je het thuis voor de buis -eh- 'uitvoert' en je er dan aan stoort als een ander bijvoorbeeld in zijn eigen tuin geluid produceert, dan vind ik dat eigenlijk ook wel weer een tikje onverdraagzaam overkomen...

Ik vergeet het ook vaak

Het is niet dat ik het niet belangrijk vind. Maar ik vergeet het vaak. En ja, daar vind ik dan wel weer vervelend. We hebben nooit standaard om 8 uur de tv aan staan dus ineens is het dan alweer 8.10 of zo en denk ik: oei.... Niet mooi maar ook niet rot bedoeld! Gelukkig zijn wij een heel rustig gezin met een binnenkind (1) dus we hebben nooit overlast veroorzaakt. Dat zou ik wel echt heel naar vinden.

Jippox

Het is zeker niet mijn bedoeling om hier onverdraagzaam mee om te gaan. Ik stond als kind al bekend dat ik altijd het positieve van de tegenpartij probeerde te ontdekken, wat mij de titel 'advocaat van de duivel' opleverde van mijn vader. Niet dat ik je als 'tegenpartij' zie overigens. Dus ook met dit kan ik me voorstellen dat het lastig is om je kinderen exact om 8 uur binnen te krijgen als het je niet interesseert. "Waarom dan?" "Tja, waarom...?" En toch is mijn antwoord daarop simpelweg "Daarom, omdat anderen het wél belangrijk vinden."

Ik vind het echt heel mooi dat je kinderen zo goed op de hoogte zijn van wat er in de wereld gebeurt en daar interesse in hebben. Ik merk aan mijn eigen kinderen dat dat een karaktertrekje kan zijn. De jongste is inmiddels wel meer geïnteresseerd, maar de oudste was vooral altijd meer op de hoogte. Ik vind die eigenschap zeker te prijzen en belangrijk. Toch vind ik dat je ook op 4 mei, ondanks totale desinteresse, rekening 'moet' houden met de rest van Nederland. Dan voelt dat maar even ongemakkelijk. Voor mij voelt het ook een beetje onbehaaglijk, ondanks dat ik er volledig achtersta. We zijn tenslotte niet voor niets stil. Er leven nog steeds mensen die WOII bewust hebben meegemaakt. Ik ben een kind van ouders die het bewust hebben meegemaakt (bombardement van Rotterdam bijvoorbeeld, broer die te werk werd gesteld in Duitsland) en ik vind misschien daardoor net even meer dat je daardoor dan maar even het respect moet opbrengen voor de mensen die die twee minuten stilzijn ook echt in stilte door willen brengen. Wat is het nou op een heel jaar?

Dus ondanks dat ik niet onverdraagzaam probeer te zijn, is lawaai rond ons huis door spelende kinderen voor mij reden om daar echt boos over te worden. Ook sorry...

'de rest van Nederland'

Ik denk dat het wat overtrokken is om te stellen dat 'de rest van Nederland' stil is om 8 uur. En nogmaals: ik zal zeker nooit expres 'storen', maar aan de andere kant zie ik ook niet zo goed dat herdenken alleen lukt als de hele wereld met je meezwijgt.
Ik kan me wel voorstellen dat je boos wordt als je 'respect hebben voor' en 'absoluut stil zijn' aan elkaar koppelt. Maar dat hóef je niet aan elkaar te koppelen. Bovendien lijkt die emotie (boosheid) me meer verstorend voor je herdenk-beleving dan wat geluid op straat.

Maar Jippox

Vind je het dan niet belangrijk om je kinderen mee te geven dat dit soort momenten voor anderen belangrijk kunnen zijn?

Ik heb er verder ook weinig mee hoor. Ik begrijp je wel. Maar voor mij is het meer dat ik een voorbeeld wil zijn voor mijn kinderen. En omdat mijn man zich erg ongemakkelijk voelt bij verplicht stil zijn gaat hij dan naar de wc

Dendy

Ik vind het zeker belangrijk dat mijn kinderen rekening houden met anderen, op alle mogelijke momenten trouwens. Dus geluidsoverlast veroorzaken is sowieso al iets wat wij zo veel mogelijk beperken. Als er ergens een herdenking is waar wij op zouden stuitten, of als we -ander voorbeeld- een kerk bezoeken o.i.d. dan gedragen ze zich zoals je mag verwachten. Maar omdat wij niet zo bezig zijn met die hele 4 mei, denken we er ook niet zo aan om stipt om 8 uur stil te zijn. Tv kijken we zelden, dus ook die zal ons er niet aan herinneren.

Ik vind het zelf wel een verschil of je een herdenking op een locatie bezoekt en daar stilte verlangt of dat je thuis voor de buis zit en dan verwacht dat de hele wereld om je heen zwijgt. Het eerste vind ik volkomen terecht, het laatste vind ik wat overdreven.

Vroeger

Bij mij zit het idee dat 4 mei vroeger veel meer 'leefde' bij de mensen dan nu. Ik herinner me dat het verkeer in de stad echt stil stond om 20.00 uur, dat de autoradio's uit waren. Wandelaars stonden stil. Mijn grootouders woonden hartje Den Haag aan Het Spui en die complete stilstand en de stilte maakten diepe indruk op het kind dat ik in de jaren '60 en '70 was.
Toen waren er ook veel meer mensen in leven die de oorlog nog vers in het geheugen hadden. Buiten het feit dat het er steeds minder worden, zijn er ook meer die niet van Nederlandse afkomst zijn en voor wie 4 mei niet dezelfde lading heeft.
Ik heb geprobeerd mijn kinderen 4 mei in de opvoeding mee te geven, maar hun vader presteerde het om doodleuk naar een cd te blijven luisteren. Met koptelefoon op, dat wel...

Buitenlandse mensen

Ik snap best dat niet iedereen dezelfde lading voelt bij de dodenherdenking, zeker bij de mensen waarvan de ouders na de oorlog geboren zijn en mensen uit landen waar WOII niet speelde. Maar niet om pietluttig te doen... als ik in een land zou gaan wonen en ik zou in de smiezen krijgen dat een bepaalde traditie betekent dat ik stil moet zijn op straat, dan zou ik dat doen. Net als ik in een Italiaanse kerk mijn armen zou bedekken. Dat wordt op prijs gesteld. Mag ik datzelfde beleefde gedrag omgekeerd dan niet verwachten? Maar los van of je buitenlands bent of niet. Ik vind wel dat je op 4 mei om 8 uur rekening moet houden met de mensen die die minuten in acht nemen, als dat mogelijk is.

LiesK

Ja, zo kan het ook

Herdenken en respect zijn twee aparte dingen

Ik ga er hetzelfde mee om als met geloof. Ik vertel kinderen wat het inhoudt en dan moeten ze zelf weten wat ze er mee doen. Maar ik wil wel graag dat ze respect opbrengen voor de gevoelens van anderen. Ook al heb je er zelf niks mee, voor anderen kan het wel heel belangrijk zijn, dus is het een kleine moeite daarmee rekening te houden. Net zoals je even stil bent als mensen willen bidden voor het eten bijvoorbeeld.

skik

De kracht van de stilte

Misschien omdat mijn vader de oorlog had meegemaakt maar ik ben heel bewust opgevoed met de vier mei traditie. Geef m ook aan de kinderen door. Grappige is dat ik me nooit had gerealiseerd dat er mensen zijn die bewust kiezen 'er niet mee bezig te zijn' of 'het zielig vinden voor de kinderen'. Voor mij is het iets wat er gewoon bijhoort en blijkbaar heb ik daarin best wel oogkleppen op gehad
Ik vind het een traditie met een eerbaar doel en nut, herdenken dat wat ik gebeurd niet weer mag gebeuren, herdenken dat mensen zijn gestorven in een gevecht voor de vrijheid waar wij nu van profiteren. Ik vind stilte een hele mooie manier om hier bij stil te staan. Het lullige is alleen dat stilte heel kwetsbaar is. Als iemand besluit dat hij het niet de moeite waard vindt om die wijze van herdenken in acht te herdenken en de stilte verstoort gebeurt er in mijn beleving meer dan alleen 'zelf niet herdenken'.
Maar het blijkt dat dat persoonlijk is.
Ik vind het fijn om dat we in Nederland herdenken, om er met de kinderen over te praten over het waarom. Voor of na de stilte dan hahaha. En ook toen de kinderen klein waren ging ik de uitdaging aan ze stil te houden .

WOII

Ik ben wel zo realistisch om te begrijpen dat WOII op zich naar de achtergrond zal raken. Maar is het niet mooi dat een land één keer per jaar stilstaat bij álle slachtoffers van oorlogsgeweld? Ook voor de ouders van soldaten die nú in het buitenland sterven voor een oorlog die niet eens de onze is, is zo'n moment van herdenken waardevol. Lijkt mij tenminste. Vanuit die denkwijze kan ik me dan net als Ely ook echt niet voorstellen dat er mensen zijn die die dag, of laat ik het beperken tot de paar minuten stilte niet op kunnen brengen en hun kinderen er niet in opvoeden. Maar... ik herhaal mezelf in andere bewoordingen

ee, ik vind het wel prima. Ze gedenken maar een eind weg.

ik merk dat naarmate ik ouder wordt, ik steeds "dubbeler" kom te zitten in deze dodenherdenkingen.
Er was een tijd dat ik idd 1 minuut stil was, en dat ook de kinderen 1 minuut stil waren.

Nadat het veranderd is in 2 minuten stilte, en dat we de oorlogsslachtoffers van de afgelopen decennia erbij zijn gedenken, en alle mensen die actief voor de vrijheid gestreden en gesneuveld zijn is mijn wrevel gekomen. En die wrevel is langzamerhand omgeslagen naar irritatie.

Mijn man is een Veteraan. Hij heeft dus ons land gediend en voor onze veiligheid gezorgd. En dus staan we collectief stil bij deze "helden" en hun "heldendaden". Wel 1 hele minuut lang. (de minuut die erbij is gekomen)

Nou nou nou wat fijn. Wat een respect wordt er weer getoond. Tegelijkertijd zijn wij nu in een fase beland dat buiten die ene hele minuut om, wij niet meer benoemen dat hij nu niet meer in actieve dienst is, maar dat hij een "free lance sofware engineer" is, die thuis werkt. (hij is nu 53 en hoeft al 2 jaar niet meer te werken) Gewoon om van het "gezeur" af te zijn.

En de mensen die vooraan staan bij de herdenkingen, dat zijn tegeijkertijd degenen die het hardste weten te klagen over het grote "onrecht" wat hun wordt aangedaan doordat zij door moeten werken tot 67, en dat hij "lekker" thuis mag blijven.

Het irriteerd mij wezenloos dat wij gezien worden als "opvreters" die nog nog 14 jaar uit de staatsruif mogen vreten, en wij daarna een "vet" pensioen krijgen.

Het is toch van de zotte dat je die ene minuut in het jaar "trots" mag zijn op je vak en wat dat voor nederland betekend (heeft) en dat je je daarna maar stilhoudt over je werkzaamheden bij defensie, omdat je niet weet wat voor reactie je gaat krijgen?

Nee, ik vind het wel prima. Ze gedenken maar een eind weg. Ik ben er niet bij, en mijn wederhelft ook niet.

Tegen de tijd dat we dat respect ook buiten die ene minuut op 4 mei krijgen, dan wil ik er nog eens over nadenken. Eerder niet. .

Ik snap dat niet Defen Sientje

Het is blijkbaar goed geregeld voor veteranen. Nou prima, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die vinden dat werken tot 67, of in ieder geval tot 65, voor iedereen zou moeten gelden. Iig wanneer de maatschappij dat prepensioen bekostigd.
Maar waarom koppel jij dat aan respect? En maak je de vergelijking tussen de herdenking en het gebrek aan respect dat jullie ervaren?