Eenzaamheid

Anna

maar even met de deur in huis vallen, want ik leef met je mee...

je schreef: en nu zit ik dus achter de pc, me schuldig te voelen en met het idee een sms te sturen met een sorry voor het omlaaghalen van haar zonnige ochtensd.

Weet je, als je zelf degene bent die altijd mensen helpt, en zelf nooit hulp nodig hebt, dan kan dat eenzaamheid in de hand werken.

je hebt een lieve vriendin die jij vaak geholpen hebt, en waarschijnlijk is zij heel blij met het feit dat zij jou nu een keer kan helpen, en die het heel erg fijn vindt dat jij haar zo vertrouwd dat jij je hart bij haar uitstort.

Je hebt haar niet belast... je hebt haar een kado'tje gegeven...

Liefs JO123

Toch gedaan..

Voelde me zo schuldig. krijg ent sms terug dat ze zich juist vereerd voelt en dat ze hoopt dat ik juist haar amateuristische psychologische praatjes niet erg vermoeiend vindt. Veel kletsen en zeuren en wandelen vind ze heel gezellig
Pffieuw, ze haakt niet af.
x

Anna

Dat is een fijn en waardevol cadeau van die vriendin! Ik had je net willen schrijven: stuur dan gewoon een sms dat je haar steun van vanmorgen je ontroerd heeft en dat je je dankbaar voelt voor de warmte die ze je geeft.
Herinner dit moment. Houd het in gedachten als je weer het aapje op je schouder hoort.
En hier is nog een gedachte voor je: nu je vriendin zo lief gereageerd heeft, durf je misschien ook wel je man deze draad te laten lezen? Hij houdt ook van je!

Weet je...

je hebt je vriendin helemaal geen akelige ochtend bezorgd, maar een hele fijne. Want nu heeft ze iets heel belangrijks voor je kunnen doen: jou helpen. En dat voelt hartstikke goed voor haar!
Jouw aap/monster maakt deel uit van jou, hij heeft voor jou een wezenlijke functie. Zo lang je die aap nodig hebt, blijft hij daar muurvast zitten. De therapie dient ervoor om dat wat ONDER de aap verborgen zit, aan het licht te brengen en daarmee op een andere manier te leren omgaan, zodanig dat je jezelf er niet mee te gronde richt (te hard werken, te weinig eten, te veel drinken, te veel voor anderen doen etc etc). Begrijp je wat ik bedoel? Als je een zwaar trauma hebt, kan het heel legitiem zijn om dat trauma achter slot en grendel te zetten zodat je er in je verdere leven geen last van ondervindt. Aan de borreltafel noemen ze dat met een giga understatement 'het een plekje geven'. Van sommige dingen kom je niet meer af, die kun je alleen isoleren. Maar dan moet je wel zelf de sleutel in handen hebben. Nu heeft jouw aap die sleutel. Het is net als in dat sprookje van Blauwbaard, waarin jij de prinses bent, Blauwbaard jouw aap en je onderbewuste als kelder waar je niet mag gaan kijken. Drie keer raden wie zuster Anna is... Bel je therapeut! Maak een afspraak met je huisarts!
Alle tijd is JOUW tijd!

Anna

"Fladder, ik heb bewondering voor je energetische woorden en je wilskracht. Ook het feit dat je zelf steeds beter je grenzen weet te bewaken doet me deugd, er is dus nog hoop voor mij. Zo lief om te lezen dat er dus mensne zijn die zich zorgen om jou maken, terwijl jij mij van goede raad voorziet en een hart onder de riem steekt. Je voelt je vast gedragen..."

Ja, nu wel. Nog maar kort geleden voelde ik me net zo ellendig als jij. Een aansteller, schuldig, zwak, een trut van hier tot gunder. En ik dacht: "Ja, ze helpen me nu, maar wacht maar, straks leren ze mijn ware aard kennen en haken ze alsnog af."
Herken je 'm...? Leve de aap!
Geef toe aan wat je nu voelt, wees maar "zwak". Durf te voelen, heb ik geleerd. "Wat voel je, wat doet het met je?" En vooral, als een mantra: "Het mag er zijn."
En gun jezelf die tijd. Ik heb er bijna 2 maanden herstellingsoord voor nodig gehad eer die woorden binnenkwamen. Ik snap nog steeds niet HOE het opeens 180 graden om ging in mijn hoofd, maar die continue herhaling van "wat voel je, wat doet het met je?" en "het mag er zijn" zijn hier eindelijk aangekomen
En guess what... Bijna niemand is tijdens de afgelopen maanden afgehaakt! En wie dat wel deed: geen probleem, je kan niet met de hele wereld vriendjes zijn en die persoon zal zijn/haar reden er voor hebben gehad.
Maar ik weet dat dat voor jou klinkt als een boodschap van een andere planeet Nu nog wel tenminste...!

Jolanda123 (off topic)

Ik kon het niet laten toch nog even erin te springen maar ik had wat tijd over, morgen ben ik echter de hele dag weg!

Fladder (ot)

LOL.
Prettige dag morgen!

En weer gewandeld..

Wat een weer! Ik heb dreumes in de wagen gedaan en heb weer een flink stuk gewandeld, kindje sliep snel...In de natuur, zonnetje op mijn hoofd en heerlijk alleen met mijn gedachten. Doet me goed...Vriendin van vanochtend heeft Annadochter lekker voor de tv gezet, zodat ik haar niet mee hoefde te nemen (dat is haast ondoenlijk).

Ik kan niet naar de beelden kijken van Japan, dat vind ik zoooo erg, voel de pijn van al die moeders, zoekend naar hun kroost. Ik kan daar niet van slapen, te erg.

Ik denk aan de zon die schijnt, en dat ik heel veel heb om voor te leven, maar dat ik inderdaad een beurse plek heb. Dat geeft niets, maar de manier waarop ik ermee omga is ziekmakend, en daar moet ik wat mee. Voor nu ben ik gewoon even lui en ik kijk ik niet naar de vuile ruiten waar de zon door schijnt, oeff.

Afspraak..

Mag ik weer eens een beroep op jullie doen lieverds?
Vanaaf met vriendin afgsproken samen te koken en te ten, met 2 gezinnen dus. Afspraak staat al een tijdje maar ik zie er nu zo tegenop. Ze is de hele dag weg en we beginnen dus pas om 17.30. Mijn speciale kind is dan al total loss, en dreumes is helemaal niet fit, verkouden, koorts. Annavriendin is superlief, heeft zelf 4 kids en haar huis is altijd heeeeel druk. Ik merk dat ik er vreselijk tegenaan hik. Het is too much nu, zo voelt het. Plan was om te eten, kids thuis in bed te doen en 'savonds lekker te borrelen.
Annaman vindt het altijd supergezellig, en dat is het ook. Annavriendin sprak ik gister kort vanuit de werksituatie en ze zei me vdaag verder te praten over wat loos was, ze kon natuurlijk op dat moment niet praten.
Maarja, voordat we vanavond met zn 4en zijn ben ik echt overreden...
Ik wil het eigenlijk afzeggen, mede doordat dreumes ook niet fit is, het wordt wel heel veel voor haar en vooral ook heel laat. Wat vinden jullie? Ik doe zoiets nooit, ik ga altijd, al ben ik doodziek. Maar ik ben zoooo verschrikkelijk moemoemoe.
Wat zeg ik tegen vriendin?
Annaman meent dat het goed is er eventjes uit te zijn...dat is het ook wel, maar niet aan tafel met 7 kids, waarvoor om half 6 pas begonnen kan worden met koken.

Voel me schuldig, aap, rot op, ik verziek het nu al voor mijn gezin en t is nog zo vroeg. Annaman had de eerste snauw om 6 uur al te pakken, toen ik opstond om dreumes mee naar beneden te nemen...wat een nacht. Hij snurkt zo ongelooflijk dat ik er gewoon agressief van wordt en dan een hoestende dreumes erbij. Mijn nacht wat *** en ik wil t liefs heel vroeg naar bed. Merk dat slapen me wel frisser in het hoofd maakt.
Hoop zo op een mening van jullie. Zouden jullie je afgewezen voelen als ik jullie vriendin zou zijn?
x

Dat dacht ik ook

Je man lekker laten gaan, jij een rustige avond alleen!
Dan kan hij aan tafel ook dealen met de kinderen. Dus zeker ook dreumes niet thuis houden!

Liora

Ik zou

Me als vriendin niet afgewezen voelen. Ik zou er ook niet boos om zijn.

Als puntje bij paaltje komt ben je domweg oververmoeid en ziek.

Blijf lekker thuis, installeer je op de bank, en overleg met annaman of hij alleen gaat met de kinderen of dat het uitgesteld wordt naar een andere keer.

Liefs

Anna,

ik lees al een tijdje mee, maar heb nog niet gereageerd. In sommige dingen herken ik mezelf, dus durfde ik niet te schrijven.....ook die kl*teaap zit soms teveel op mijn schouder (*BAM* daar gaat ie nu....hij komt terug, dat weet ik, maar voor nu wegwezen

Als zij een echte vriendin van je is dan zou ze begrijpen dat je thuis zou blijven. Ik denk dat ze, mocht je toch gaan, later zou zeggen: "Waarom ben je dan niet thuis gebleven"?. In ieder geval zou ik me niet afgewezen voelen. Ik zou het jammer vinden, maar het zeker begrijpen (en dat ik het jammer zou vinden betekent alleen maar dat ik mijn vriendin erg graag zie)

Het is zeker goed er even uit te zijn, maar niet in een druk scenario. Als je man gaat laat hem dan de kinderen meenemen. In ieder geval ga het met haar (en hem) bespreken.

Als je vriendin wil praten over wat er loos is is het beter dat met z´n 2-en te doen.

Sterkte!

Als ik die vriendin was...

...zou ik helemaal niet blij zijn als ik achteraf merkte dat jij op je tandvlees liep en (weer) over je grenzen ging om vooral maar gezellig bij mij te zijn, uit angst mij te kwetsen.

Hou het gevoel bij jezelf: jij bent moe (understatement) dus jij gaat haar bellen, de situatie uitleggen en de afspraak afzeggen. Mocht zij gekwetst zijn of anderszins geen begrip tonen, dan is dat haar probleem en bewijst zij geen vriendin, maar een kennis te zijn.

Zo simpel is het
En zo moeilijk, als je zo'n rot-aap op je schouder hebt...

(en nou ben ik echt weg...! Tot vanavond of morgen! )

je stuurt man en kinderen er vanmiddag op uit en gaat de hele middag slapen zodat je er weer even tegenaan kunt.

En waarom staat je man 's morgens niet om zes uur op als jij oververmoeid bent?

Of andersom?

Misschien kan je een deel van de afspraak door laten gaan? Laat je vriendin bijvoorbeeld pas na het eten naar jou komen en ga lekker borrelen samen (je kinderen liggen dan al in bed, de jongsten in ieder geval) of jullie gaan wel samen wat eten (de volwassenen) en de kinderen die geef je eerder te eten? Of je zegt het gewoon af, of vraagt je vriendin even mee te denken aan een oplossing. Er zijn genoeg mogelijkheden en een echte vriendin gaat echt niet moeilijk doen lijkt me hoor.

Afgezegd

Annaman zag het zelf ook niet zo zitten met een vermoeide vrouw en jengelige dreumes. Vriendin vond het geen punt, we doen t gewoon een andere keer. Ik moet er niet aan denken zeg, dat zij met 4 drukke kids hierheen komen. Pff, das pas stress als je zelf zuinig bent op je spullen en een schoon huis waardeert terwijl kindjes van vriendin, die overigens heel lief zijn, totaal geen idee hebben van troep of vies, omdat ze domweg anders leven...

Ik sta elke dag om 6 uur op, dan zijn de kindjes ook wakker en dan ontbijten we samen. Annaman heeft soms dagen van 7 tot 23.30 werken, dus ik vind het fijn als hij in het weekend wat bij kan slapen. Over het algemeen staat hij dan toch om 8 uur op hoor. Hij vraagt altijd of hij op moet staan en hoe ik me voel. Jullie raden vast wat ik dan zeg....(aap)
Net een dutje op de bank gedaan toen dreumes sliep. Best even lekker.
Kusjes
Enne Fladder, je blijft wel hardnekkig "niet" komen he, haha.

Anna

Ik hoop dat je fijn hebt gerust voor zover je dat jezelf gegund hebt vandaag. Weer een vriendin die je kwetsbare opstelling niet heeft beschaamd door onbegrip te tonen!

Man al laten lezen?

"Annaman meent dat het goed is er eventjes uit te zijn..."

Zei hij dat nadat je hem deze hele draad had laten lezen?

Annakarenina

"Enne Fladder, je blijft wel hardnekkig "niet" komen he, haha."

Guilty as sin

Vandaag...

De hele dag, vanaf 11.00 uur alleen thuis!! Ga heerlijk naaien. Stof geknipt en rustig aan het werk. Mooi klassiek deuntje op de achtergrond.

Gisteren van een vriendin het boek PIL gekregen van Mike Bodde, ik heb het in een keer uitgelezen en dat zegt wat. Ik kan me nauwelijks concentreren maar dit was zooooooooo herkenbaar dat ik moest blijven lezen, hopend op een goede afloop. Ook zijn gevoel voor humor, heerlijk, ik was namelijk ook zo, zeer adrem en een niet aflatend gevoel voor humor. Maargoed, de tijd genomen om te lezen dus, ondertussen bijna stikkend in de tranen die maar niet komen.
Annaman is nu het ontbijt aant verzorgen en daarmee ook mij. Hij is vroeg opgestaan. Peuter dreint nog steeds, en ook hij raakt nu wat geirriteerd, Annadochter vervalt in stereotiep gedrag en rigiditeit en ik...ik aanschouw het van een afstandje achter de labtop en denk: goedzo, regel het maar, voel de frustratie maar en leid het zonder een wil te breken in goede banen. Ben benieuwd!
Dus er is al wel veel gewonnen, ik ben er echt nog niet maar in mijn omgeving zijn er wel wat kwartjes gevallen. Anna kan het niet meer opbrengen.
Toen Zoon gister tijdens het avondeten zijn beklag deed over wat ie op zijn bord had ben ik afgetaaid, lekker in bad..ik ben niet gek! Annaman en kindjes achterlatend in de zooi van het eten en koken...succes ermee.
Misschien tot straks lieve OOL vriendinnen..ik ben op dreef!

Ze zijn weg..

en ik verzand in het poetsen, er komt geen einde aan!
Ben even rustig gaan zitten met een bak koffie en me afgevraagd wat ik nu voel, waardoor ik als een gek dor het huis moet.
Het is ANGST! Ik ben bang dat er iets met ze gebeurt, en dat ik alleen over blijf. Dat ze een ongeluk krijgen, of dat Annazoon iets overkomt tijdens de wedstrijd, en ik ben er niet om hem te troosten enz....
SCHULDGEVOEL dat ik weer ergens op plak, godsamme, nu zijn ze er niet en kom ik niet tot wat ik eigenlijk wilde doen.
Pfff.

Annakarenina

Drink jij nu maar rustig je koppie koffie op, en bedenk nu maar eens hoe reëel die angst is die je voelt.

Wees ook reëel naar de verwachtingen die je van jezelf hebt. Je hebt de afgelopen jaren alleen maar voor anderen gezorgd, en dat is voor vandaag weggevallen.

Het is dus ook niet gek dat je je onrustig voelt, en dat je verzand in het schoonmaken.

Schoonmaken is in mijn ogen een manier om te ordenen, om orde in de chaos te brengen, hetzij letterlijk, hetzij figuurlijk.

Drink dus nog maar een kopje koffie, en bedenk dan maar wat je nog wil doen, en waar je zin in hebt om te doen.

Liefs Jolanda

Angst

Als je rust neemt krijg je de tijd om te voelen wat er écht is. Angst, dus.
Ik voelde hoe sterk ik de behoefte had de boel onder controle te houden. Dat leverde paniek op. Pas na weken (!) verdween die angst geleidelijk.
Is jouw drang om te poetsen niet ook iets om de controle vast te houden? Ik herken het: ze zijn nu buiten jouw controle en als er wat gebeurt zou het jouw schuld zijn... Dus ga je als een gek poetsen, dan heb je daar tenminste nog controle over?

Fladder

dat is het dus precies!

Ik heb een enorme angst voor het verlies van controle, dus maak ik me gek met het voortdurend alles zelf doen en niets uit handen kunnen geven, want dan heb ik overzicht. En ook een opgeruimd huis hoort daarbij.
Omdat ik nu dus geen controle heb ervaar ik angst en daar moet ik nu mee dealen. Dat is goed, en dat wordt ook minder, dat weet ik, maar ik moet het voelen, en proberen om de secundaire dwang (poetsen) achterwege te laten.
Ben erg geniegd om een oxazepam te pakken, zo verlamt het me, maar ik doe het niet want dan kom ik nergens meer toe en ik had een doel voor vandaag! t liefst zou ik slapen, maar dat doe ik al zoveel, ik word er niet veel kwieker van. Er moet gewoon even iets uit mijn handen ontstaan (mooi setje voor peuter), waardoor ik de rust kan ervaren.
Ik ga weer aan de koffie, pauze
NB: zou wel willen weten in welk oord jij verkeert, dan zorg ik dat ik bij jou kom....kom ik gillend binnen en roep: flaaaaadddeeeeeeer. Kom je me dan geruststellen?
X

Anna

Dan moet je opschieten want ik hoef nog maar een paar weken!
Maar serieus, ik denk dat het heel gezond voor je kan zijn. Ontieglijk confronterend, maar wel heel goed. Mail me maar op [email protected], dan geef ik je de gegevens. Ik ga straks er weer heen, dus uitgebreid mailen zit er niet in, maar dat moet wel lukken
Je hebt wel een verwijzing nodig, maar als jij open kaart gaat spelen met je huisarts of therapeut, lukt dat waarschijnlijk wel.
Wat de oxazepam betreft: het kan juist goed zijn er eentje te nemen om de paniek wat te dempen. Ik heb het ook gekregen (samen met lorazepam), en hoewel ik het doodeng vond om te nemen vanwege verslavingsgevaar (weer die angst...) ben ik er wel blij mee (er gaan inmiddels dagen voorbij dat ik het niet gebruik, dus die verslaving blijkt wel mee te vallen ).
Verder schrijf je: "Er moet gewoon even iets uit mijn handen ontstaan (mooi setje voor peuter), waardoor ik de rust kan ervaren." Vraagje: wat is er mis met iets moois voor jezelf maken? Of iets totaal nutteloos doen? Ik heb vorige week een kleedje gehaakt van het soort dat ze zelfs bij kringloopwinkels niet meer aannemen wegens te oubollig Ik moest echt over een drempel om dat te doen, want de drang alleen Nuttige Dingen te doen is er nog steeds (al is het zwak). En op dit moment ben ik bezig met een minstens zo nutteloos borduurwerk. Ik moet echt leren nutteloze dingen te doen zonder schuldgevoel en weet je... Het blijkt héérlijk rustgevend te zijn! En tegelijkertijd leer ik dat het niet perfect hoeft te zijn (ik kon me vroeger altijd enorm druk maken over een fout steekje, want daar zou ik dan op afgerekend kunnen worden). Heel therapeutisch, om volslagen nutteloze dingen te maken!

Fladder

Ik ben van dezomer met the Artist way aan de slag geweest en nu ik jou berichtje eens lees is het misschien in de toekomst ook wel iets voor jou. Boek gaat vooral over hoe je je creatieve bronnen weer aanvult en blokkades weer aanpakt... http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/the-artist-s-way/666862968/index.html

Mijk

Vertellen

Heb je je man dit nu al laten lezen?

Je kunt wel dromen over een opname die je gaat helpen, maar dan zal je man eerst moeten weten hoe erg het met je is. En dat vertel je hem niet. Je licht alleen kleine tipjes van de sluier op, maar hij heeft nog steeds geen idee van hoe enorm diep jij zit.

Hoelang duurt het voor je het aandurft om hem echt te laten zien hoe slecht het met je gaat? Ja, hier ben je open. Lekker veilig bij vreemden. Maar dit is zachte heelmeesters. Je aait wat over de rauwe plekken en je denkt dat je goed bezig bent. NOT. Het is symptoombestrijding, rommelen in de marge, zachte heelmeesters. Je bent lichtjaren verwijderd van de kern van jouw probleem. Dat schuldgevoel is jouw leitmotiv. Alles wat je doet is bedoeld om schuldgevoel te vermijden. En dat schuldgevoel is zo verdomd sterk dat het zelfdestructief is. Je denkt dat je nu diep zit, maar geloof me: je kunt nog veel dieper en jezelf nog veel meer kapot maken.

Dus ik roep het nog een keer heel hard: LAAT JE MAN DIT LEZEN.

Kort maar krachtig

Ik ben het helemaal met Rade eens.

Mijk!

Ik heb net even je URL bekeken en dat lijkt me helemaal "mijn ding"! Helaas ben ik momenteel een beetje blut (niks ernstigs, komt wel weer goed), anders had ik het meteen al besteld Maar ik wacht geduldig (?) tot de kinderbijslag binnen is...!
Bedankt!