Demonstratie tegen jeugdzorgonrecht op 31 maart

Stemmingmakerij, kaaskopje?

Lieve schat, dream on! Of liever, wake up!!! Dit gebeurt echt zo.
Een vriend van ons heeft een goede vriendin, een alleenstaande moeder. Zij had drie kinderen en was gescheiden van de vader, en bleek later zwanger, wat ze niet wist toen ze ging scheiden. Ze is/was een rommelige moeder, gezellig maar rommelig huishouden met ook nog twee honden, en dus vier kinderen. De drie oudsten scheelden al behoorlijk met de jongste.
Daar is men ineens, vriend was op bezoek daar, zonder vooraankondiging met drie politiewagens en jeugdzorgmedewerkers binnen komen vallen en heeft met geweld die kinderen uit huis gehaald. Ex had namelijk melding gedaan bij AMK van verwaarlozing (rommel) en mishandeling...
Krijsende kinderen die zich werkelijk met man en macht verzetten, gillende, hysterische moeder, krijsende baby, politiemedewerkers, honden door het lint, vriend die helemaal in shock daarbij zat (helaas niet gefilmd, door de schrik, hij maakt beroepshalve film- en videoopnames voor lokale krantjes en de kabelkrant/internetkrant). Echt verschrikkelijk. Zo gaat het echt. En deze moeder, een gewone Nederlandse moeder, die trouwens ook voedde op verzoek en de baby bij zich in bed liet slapen (deden wij ook...) wist van niets, werd puur overvallen.
Echt, dit is geen stemmingmakerij, dit is hoe het gaat. En dat moet gewoon duidelijk gemaakt worden, want als er iets traumatiserend is, dan is dat het natuurlijk wel. Daarom zijn voor mij jeugdzorgers ook kindermishandelaars, want anders kun je dit zo niet plannen en goedkeuren, en zelf niet uitvoeren. Tenzij je verblind bent, bedrijfsblind, ziende blind, en harteloos, en volkomen overtuigd van je eigen gelijk. Of is dat ook stemmingmakerij.
Van mij mag dat juist vaker op tv. Het gaat echt zo!

Ooit zat er bij mijn dochter in de klas een meisje dat in een pleeggezin woonde. Op een gegeven moment kregen de pleegouders gedonder met jeugdzorg (dat kan ook nog) en toen is door de politie en jeugdzorg het meisje (groep zeven, een paar dagen voor de zomervakantie) met veel tamtam op school uit de groep geplukt. Heel de groep overstuur. Ook expres gedaan, zodat de pleegouders het niet konden tegenhouden. Fijn begin van de vakantie voor iedereen.

Heftig

Maar als je er van overtuigd bent dat de kinderen 'mishandeld' worden dan doe je dat blijkbaar zo. Je wilt toch niet wachten tot er Savannah's gebeuren? We hebben dit met zijn allen gewoon gewild dan moet je ook niet gek kijken dat dat dan ook gewoon gebeurt.
Ik ben 2 jaar lang van begin tot einde bang geweest vor zo'n scene. Het was mij direct duidelijk gemaakt bij het zorgmeldingsgesprek dat mijn kinderen UHP moesten vanwege sexueel misbruik en geweld. Ik was niet van plan dat te accepteren, meewerken was geen optie.
Omdat ik niet meewerkte was ik tot het laatste moment bang dat dat wel zou gebeuren vanwege het onbegrip en de opstelling van de Kinderbeschermers. Ik ben nog in een laat stadium naar school geweest om ze te waarschuwen dat ze zo'n circus nooit binnen moesten laten. Dan moesten ze die naar mij verwijzen.

Terecht mirjam

Ik kende wel oudersonline maar was nog nooit echt op het forum geweest, dat was handig geweest.

Volgende generatie

Zoon is er overigens optimistisch over. Hij denkt dat door de kennisdeling en het verzet van ouders tegen onrechtmatig handelen door de hulpverlening nu, dat zijn generatie het makkelijker gaat krijgen.

Rechtsbijstand

Voor de zekerheid dan maar een goede rechtsbijstand verzekering nemen. En hopelijk ben ik er dan nog bij om ze bij te staan. Net als familie en vrienden.

Jullie pakken dit verkeerd aan!

Ja, er gaat heel veel mis in de Jeugdzorg en ze komen er te vaak mee weg!

Maar op deze manier gaat het ook niet lukken. Ik ken de site van Dark Horse en als ik alle verhalen lees, overheerst het gevoel van "waar rook is...". En dat ligt vooral aan de toon waarop de berichten worden geschreven: hetzerig, stokerig. Net zoals hier, wanneer men BJZ op dezelfde hetzerige, stokerige manier "kinderrovers" noemt.

Of de manier van reageren zoals bijvoorbeeld AnneJ doet: een reeks van berichtjes die als een machinegeweersalvo op je af worden gevuurd, waardoor je op den duur geneigd bent haar berichten niet eens meer te openen. Zet je punt in één bericht en niet in een spervuur van berichtjes, raad ik je aan!

Op Facebook is de demonstratie inmiddels ook een hot topic geworden en eerlijk gezegd word ik daar nog somberder van. De schrijfstijl verraadt bij sommigen een niveau waar ik van schrik (hoofdletters, een overkill aan uitroeptekens), hetzelfde mitrailleurvuur-postinggedrag als AnneJ (echt, dat roept eerder irritatie dan begrip voor!), schrijffouten die grenzen aan analfabetisme (door mensen met een Nederlandse naam), de inmiddels bekende opruiende ongenuanceerde uitroepen ("De Derde Wereldoorlog Van de Jeugdzorg in Europa is nu hedendaags aan de gang", toe maar!), en tot overmaat van ramp een plaatje met de tekst "Jeugdzorg Deugd Niet". Deugd...?

Lieve mensen, ik begrijp jullie kruistocht en jullie hebben een punt, zeker weten!!! Maar de manier waarop dit gebeurt kan echt niet serieus genomen worden. Veel ongenuanceerde kreten, waarbij al snel de indruk wordt gewekt dat er toch vast wel een andere kant aan het verhaal zit, en het werkt allemaal in jullie nadeel op deze manier. Jullie bedoelen het goed, maar pakken het echt helemaal verkeerd aan en worden niet serieus genomen zolang er nog staccato verhalen en reacties worden verspreid (wekt irritatie op), zolang Dark Horse zijn toon niet verandert (je vangt nou eenmaal meer vliegen met stroop dan met azijn), en zolang de fanatiekste reageerders ongenuanceerd, scheldend en/of in erbarmelijk Nederlands (hoofdletters, uitroeptekens) vooraan staan met hun mening. Dyslexie is een ramp als je het hebt, maar werkt óók in jullie nadeel, want juist een instantie als Jeugdzorg staat bol van de vooroordelen. Die lezen Dark Horse, die lezen Facebook, die lachen vervolgens een schamper lachje, schudden hun hoofd en gaan verder met hun werk.

Ik wens jullie oprecht een heel goede coördinator toe die jullie kan overtuigen dat een andere toon beter kan werken. Liefst een hoog opgeleide, Nederlandse, slanke, goed geklede vrouw met een minstens modaal inkomen, iemand met uitstekende communicatieve en leidende eigenschappen, kortom, iemand die de minste vooroordelen oproept bij Jeugdzorg en alle mensen die menen dat het allemaal wel meevalt en alle problemen gewoon eigen schuld zijn ("kijk maar, ze kunnen niet eens normaal schrijven"). Want ondanks mijn verhaal ben ik het met jullie eens: er gebeuren gruwelijke dingen bij Jeugdzorg, hele gezinnen worden kapot gemaakt, ook (vooral!) gezinnen die zelf bij Jeugdzorg zijn gekomen met een op zich simpele opvoedingsvraag of aanvraag voor een indicatie voor een persoonsgebonden budget

Ik ben zelf een moeder die jaren geleden bijna haar kind kwijt was door BJZ-dwalingen, dus ik weet heel goed waar ik het over heb, ik weet heel goed hoe diep dat er in hakt, ik weet heel goed wat voor psychische schade dat veroorzaakt (na al die jaren nog steeds een angststoornis ondanks therapie), ik weet hoe bevooroordeeld Jeugdzorg is, en ik sta vooraan als er geroepen wordt dat dit anders moet.
Maar ik neem afstand van de demonstratie. Omdat ik wéét dat juist een instantie als jeugdzorg hard lacht om het geschreeuw, de ongenuanceerdheid, de schrijnende schrijffouten in oproepen en reacties, en de wollige Dark Horse-columns in een stijl waarmee Geert Wilders ook allerlei onderbuikgevoelens losmaakt ook al gauw niet serieus genomen wordt bij zowel de mensen in de jeugdzorg als de beleidsmakers.

Het moet anders!!! Er gaat nog veel teveel mis! Maar wees in godsnaam voorzichtig met de manier waarop jullie de boodschap brengen. Want op dit moment wekken jullie al gauw eerder afkeer op dan sympathie.

Nog een tip: dit gebeurt niet alleen bij allochtone of sociaal zwakkere gezinnen. Zet die gezinnen ook eens in de spotlights. Ook al vanwege die vooroordelen die er toch al heersen t.o.v. slachtoffers van jeugdzorg. Het zijn niet alleen slecht Nederlands sprekende allochtonen, sociaal zwakkere mensen en andere gezinnen die door hun uiterlijk of problemen als dyslexie de indruk wekken dat er misschien toch meer aan de hand is.

Reactie

Ik zal mijn 'congresmantelpak' aantrekken a.s. zondag. En verder geloof ik het wel. Ik vind het geweldig als iemand anders de juiste toon kan vinden zelf zing ik gewoon zoals ik gebekt ben. Als je me niet gelooft dan maar niet, er zijn honderdduizend redenen om me niet te geloven, te aanvallend kan er ook nog wel bij. Dit is wat het is.

De anderen

En dat geldt ook voor de anderen. Ik ben niet van plan me te ergeren aan dyslexie of wat ook. Dat gebeurt te vaak dat ouderinitiatieven uit elkaar vallen doordat men elkaar gaat aanvallen. Dat doe ik niet. Ik weet langzamerhand hoe dat zit en dat je van alles van mensen kunt zeggen maar dat die verhalen waar zijn weet ik, daar hoeft iemand niet ABN voor te spreken.
Maar als er mensen zijn die zo'n verhaal wel ABN over het voetlicht weten te brengen: des te beter, een aanwinst voor de goede zaak, zullen we maar zeggen!

Eens met even anno

AnneJ je kunt wel zeggen dat je nou eenmaal bent wie je bent en je manier van communiceren niet hoeft aan te passen aan degene aan wie je boodschap richt maar daarmee laat je dus je doel los. Prima maar ik vind het zonde; er is een punt, een verhaal te vertellen en ik denk ook dat dat op deze manier verloren gaat.

Het effect wat je bereikt met je communicatie wordt bepaald door de boodschap zelf én de acceptatie van de toehoorder(s). Het eerste kan helemaal waar zijn maar als je niets doet om het tweede te bewerkstelligen bereik je niet wat je zou kunnen bereiken.

Tenzij je doel vooral is om herrie te maken en niet om veranderingen te bewerkstelligen. Als je doel is herrie te maken gaat t prima zo.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herrie

Ik ben geen herriemaker maar ik moet me wel dwingen om me rustig te houden en dat kan ik meestal wel. Soms niet, het emotioneert me nog steeds. Dat is een gevolg van de manier waarop ik als hulpvragende ouder behandeld ben, dat is niet anders.

Annej, het forum van ouders online

heeft mij destijds erg geholpen en mij gezond argwanend gemaakt. Daarom juich ik onder andere jouw bijdragen erg toe, hoe overgeëngageerd ze soms ook zijn (af en toe ben je wel erg enthousiast .
Mensen moeten op de hoogte worden gebracht en op hun qui vive zijn.

Dit is dus het erge van de aanpak van jeugdzorg

Wat er gebeurt is zo ongeloofwaardig dat niemand het gelooft. Als het je overkomt geloof je het ook niet. Schrijf je het op, met alle feiten en gebeurtenissen, dan ben je hetzerig. Dat gebeurt vanzelf, want wat je beschrijft is zo ongeloofwaardig, dat niemand het gelooft.
Als je dan de feiten droog (via bv. de advocaat) op het internet wilt publiceren, schermt men weer met de privacy.
Het blijft lastig. Ik geloof ook wel dat je 'koel zakelijk' moet blijven, maar als je eenmaal door die mallemolen bent gegaan lukt dat eigenlijk niet meer...

Koel zakelijke organisatie en site: stichting kog

http://www.stichtingkog.info
Dit is geen hetzerige site. Door de nuchtere vanzelfsprekendheid waarmee informatie wordt aangeboden is het misschien nog wel afgrijselijker.
Vooral de pagina: nuttig om te weten is eh, nuttig om te weten.

Verder een iets hetzerige (volgens jullie definitie): http://jeugdzorg.info/kinderroof/

Bedenk dan maar de achtergrond: dit zijn allemaal ervaringsverhalen. Dit zijn allemaal mensen met posttraumatisch stresssyndroom. Ik merk het zelf ook: in mijn geval ging het om mijn stiefdochter, zijn mijn eigen kinderen altijd buiten schot gebleven, en hebben wij na een anvankelijk onderzoek door de kInderbescherming nooit te maken gehad met OTS of gedwongen UHP. Wij kregen zelfs een officiële bevestiging van de kinderbescherming dat er met ons als ouders niets mis was.
Maar toch: de bodem slaat onder je bestaan vandaan, en je wantrouwt eigenlijk alles en iedereen. Je blijft daarna altijd, altijd, in deze wantrouwende modus, want het is je overleving. Je innerlijke drang is het beschermen van je kinderen.

Ptss

Ik heb overwogen om me te melden. Ik ben welkom bij de psychiater van mijn kinderen. Maar ik weet dat zolang je nog steeds in de gevarenzone bent het eigenlijk niet lukt om van de angst en stress af te komen. Daarvoor moet je eerst veilig zijn en dat zijn wij niet. Ik relativeer het wel, de kans is groot dat we nooit meer iets met dit soort wangedrag te maken krijgen, hoewel de zaak weer vreselijk aangejaagd werd rond de jaarwisseling door een onhandigheidje van de school die, ondanks het overduidelijke verhaal van dochter, toch op grond van regeltjes een melding bij de leerplichtambtenaar 'moest' doen. De leerplichtambtenaar die, door mij op de hoogte gehouden, precies wist hoe het zat met dochter en hoe de hulp en de dossiers liepen, toch verplicht was om mij op te roepen voor een proces verbaal. Dat weten we nu wel, zo werkt het, dus intellectueel kan ik dat wel beredeneneren, de onbeschoftheid van de overheid zit hier gewoon ingebakken als je een kind hebt waar je wat mee hebt, maar de emotie krijg ik er gewoon niet onder. Omdat we nog steeds belaagd kunnen worden en ik weet niet of ik dat nog een keer trek. Gewoon, zo zit dat.

Argumenten

Ik werk al heel lang bij de overheid en semi-overheid. Ik denk dat het klopt dat men voor Savannah vooral mensen aanpakte die zich toch niet konden verweren, ook ernstig. Daarna ging men ook mensen aanpakken die dit gedrag niet accepteren en zich verzetten tegen het machtsmisbruik.

Ook eens met even anno!

Ik sta achter de argumenten en het verhaal van AnneJ, Richard en Emine. Het lijkt me verschrikkelijk wat zij hebben meegemaakt en JZ moet in deze praktijken gestopt worden. Alleen de manier van communiceren doet de strijd geen goed. Je kan gewoon stikgelijk hebben en het verkeerd brengen, AnneJ. Even Anoniem heeft prima aangegeven waar dat hem in zit, communicatief gezien. Doe er alsjeblieft je voordeel mee, voor de goede zaak. Nu haken mensen af om de verkeerde redenen.

Marije

Ik zal mijn best doen om mij rustig te houden a.s. zondag. Vooral veel luisteren naar mensen hun verhaal en mensen steunen en tips uitwisselen. Meer dan mijn best kan ik niet doen.
Ik zie niet zo goed hoe je anders dan inderdaad de stichting KOG meer kan doen dan vertellen hoe het is. De bal ligt nu echt bij de overheid. En anders blijf je gewoon vijanden, een gedwongen relatie als je hulp nodig hebt waarin je voortdurend op je tellen moet passen en je schrap zetten om te zorgen dat je kinderen nog een beetje onbekommerde jeugd kunnen hebben.

Troost

Krijg ik van collega's en vrienden die weten hoe dit drama zich afspeelt en die wel geloven wat wij hebben meegemaakt. Zo hoop ik ook andere mensen te steunen. De overheid heeft hier een eigen verantwoordelijkheid waar ik vanuit mijn positie niet veel invloed op heb. Tenzij mensen gaan beseffen dat niemand gebaat is met die heksenprocessen. Voorlopig is er alleen maar een opleving van de kindermishandelingshysterie, hopelijk maken die zichzelf wel onmogelijk. Ik heb zelf smakelijk gelachen en met mij andere ouders toen een aantal jaren geleden alweer een BJZ figuur zich presenteerde op de ouderavond van de basisschool. Daar hoop ik op. Dat er steeds meer ouders, vaak door eigen ervaring of in hun omgeving, de vreemdheid van deze opgedrongen hulp gaan beseffen.

Afhaken

Waarom denk je dat je in dit en in het andere ellenlange draadje alleen maar dezelfde namen ziet en niet al die andere bekenden namen van OOL? Heel veel mensen reageren niet. Ik kan alleen voor mezelf spreken. Omdat ik de berichtjes niet eens meer open omdat de toon mij zo tegen staat, wat een fanatisme, haat, het lijkt wel een kruistocht. Al heb je misschien gelijk zo breng je dat niet over. Misschien eerst je eigen gevoelens verwerken AnneJ voor je op kruistocht gaat.

Zucht...

Huismus ik ga me zelf hier niet herhalen.

Annej

"Ik ga me zelf hier niet herhalen" schrijf je.

Lieve schat, je doet niets anders!

En hoewel het voor een heel goede zaak is, waar ik zelf ook slachtoffer van ben geworden (incl. psychische problemen door de enorme klap die je hierdoor oploopt), blijf ik er op hameren: op deze manier wordt het niks en word je, net als de Dwaze Vaders destijds die het op met zo'n manier aanpakten, nooit serieus genomen door de mensen die de touwtjes in handen hebben en genegeerd door de mensen die je juist kan winnen voor je zaak.

Iets met toon, die de muziek maakt, en zo...

Ook al heb je honderd keer gelijk, de manier waaróp je je gelijk haalt (en dat geldt niet voor jou persoonlijk maar voor een grote groep betrokkenen) is bepalend voor het succes.

En ik begrijp het best, want ook ik heb overal mijn verhaal verteld, tot mensen me zelfs gingen mijden want daar had je háár weer met haar trauma en me de ene na de andere sneer gaven als ik weer met mijn neus op een forum verscheen. Dat gaat 'm dus niet worden, realiseerde ik me.

Het doet pijn, het is een trauma dat maar blijft hangen en je leven is kapot, zelfs als het met een sisser af is gelopen. Maar ik geloof meer in de zakelijke aanpak dan in "ik zing gewoon zoals ik gebekt ben".

Nog iets: ik heb zelf geleerd dat bepaald gedrag, al sta je nog zo in je recht, ook door de jeugdzorg kan worden gebruikt als stok om de hond mee te slaan. Vergeet niet dat zij de macht hebben en dat alles wat je doet en zegt tegen je kan worden gebruikt als ze daar zin in hebben. Ook dat is misschien wel iets om aan te denken: een subtielere, zakelijker aanpak in plaats van zingen zoals je gebekt bent, en je emoties de vrije loop laten omdat je vindt dat je daar recht op hebt na wat je hebt meegemaakt.

Tussen gelijk hebben en gelijk krijgen is een wereld van verschil, en op deze manier gaan jullie dat echt niet winnen, integendeel.

En dat zou ik heel erg vinden, want dat betekent dat ouders nog steeds volkomen vogelvrij zijn en schuldig tot het tegendeel bewezen is (en of dat ooit gebeurt is ook nog maar afwachten).

Aardige link

Voor degenen die door de manier van brengen van sommigen, twijfelen over de vraag of er bij Jeugdzorg echt ernstige misstanden zijn, heb ik hier nog een link. Aardig om naar te kijken en precies het hele probleem in een notedop.

Annej, dat is dan nieuw....

wat een rust....
Luister naar even ano.

Klant

"Voor degenen die door de manier van brengen van sommigen, twijfelen over de vraag of er bij Jeugdzorg echt ernstige misstanden zijn(...)"

Mocht je mij daarmee bedoelen: ik twijfel inderdaad over de manier van brengen van sommigen en spreek die twijfel ook luid uit omdat ik twijfel aan het effect op die misstanden.

Ik twijfel niet aan de misstanden want ik heb het zelf mee mogen maken.

Of wordt er dan van mij verwacht dat ik dezelfde toon aansla omdat ik het ook heb meegemaakt? Geloof me, dat werkt niet!

Even anno

1. Ik bedoelde jou helemaal niet. 2. Je hebt de draad niet gelezen.

En dus even anno

herhaal ik voor jouw gemak even een deel van mijn posting van eerder uit dit draadje. Ik schreef daar:
"Richard en Anne J.: schelden en draadjes volplempen met tientallen berichten doet de zaak geen goed. Waardigheid en volhardend protesteren en volhardend blijven uitleggen wat er nu mis gaat, zal op lange termijn meer effect sorteren denk ik. Ik begrijp de woede heel goed, ik word zelf ook razend als ik zie wat deze machinerie aanricht, maar het helpt niet. Het maakt je kwetsbaar. Dus Richard: kinderrooforganisatie zeggen versterkt je zaak niet, ook al is het waar. En Anne J. mensen zullen je berichtjes over slaan onder het motto: "Ja nou weten we het wel". Schiet allemaal niet op. Ik juich die demonstratie toe en hoop dat de NRC doorgaat met regelmatig het verhaal van de slachtoffers voor het voetlicht te brengen op een feitelijke manier." Einde citaat. Daarop heeft Richard gereageerd met dat hij zich kon voorstellen dat nog rustiger brengen misschien best een goed idee was.
Nu kom jij aantetteren en roepen dat we niet geloven dat jij gelooft enzovoort enzovoort. Eerst lezen, dan conclusies trekken.

Klant

En zo zie je maar dat in het vuur van de emoties niet altijd alles goed wordt gelezen.

Mijn excuses daarvoor!