De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 20:31:
[..]
En toen zei jij tegen het kind dat ze heel rap normaal moest doen? En waarom bijt ze dan in haar tetten? Dat lijkt mij geen voor de hand liggende plaats.
Mwah, als die op mondhoogte liggen...
noemmijmaarsuus schreef op 11-09-2021 om 20:31:
Wat heerlijk dat er een oplossing is: Piet, het is uit!!!
Ja en wat het nog beter maakt is dat je ze na die zin nooit meer hoeft te zien en het achter je kan laten. In tegenstelling tot de ouders.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:31:
[..]
Ik denk dat jij je bezoek moet gaan opvoeden. Die vertonen ook ongewenst gedrag: je gaat niet lachen om een kind die zich misdraagt.
Dat heb ik tegen een aantal mensen ook wel gezegd. Dat het al lastig genoeg is om deze kinderen enigzins te laten luisteren en dat dingen als erom lachen of "laat ze maar zeggen" als de vader er iets van zegt, niet bepaald helpt. De kinderen zitten namelijk ook wel zo in de wedstrijd dat als bijvoorbeeld 3 mensen zeggen dat iets niet ok is, maar eentje zegt van "laat ze maar" of laat blijken het grappig te vinden, dat ze dan uitgaan van die laatste.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:29:
[..]
Ik weet inderdaad niet waarom deze kinderen dit gedrag vertonen. Hun gedrag is ook zo extreem, dat ik me er werkelijk waar geen raad mee weet. En voor iemand anders dan de vader waren ze hier ook amper bij te sturen.
Maar je lijkt je er niet in te willen verdiepen of het niet te kunnen…
Er worden hier zoveel suggesties gegeven, zoals verdiep je in autisme Spectrum stoornissen, uitleg over wat de situatie mogelijk met de kinderen doet, en dat negeer je.
As deze kinderen inderdaad ASS kenmerken hebben dan zij grote veranderingen waarschijnlijk juist lastig voor hen.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 20:31:
[..]
En toen zei jij tegen het kind dat ze heel rap normaal moest doen? En waarom bijt ze dan in haar tetten? Dat lijkt mij geen voor de hand liggende plaats.
Een klein kind komt daar makkelijker bij als ze ergens op schoot zit of naast iemand zit dan bij de tenen. Wel gevraagd waarom ze dat deed en dan kreeg ik als antwoord dat ze dat leuk vindt.
Het waren een paar leuke maanden....................(voor jou dan)
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 20:34:
[..]
Maar je lijkt je er niet in te willen verdiepen of het niet te kunnen…
Er worden hier zoveel suggesties gegeven, zoals verdiep je in autisme Spectrum stoornissen, uitleg over wat de situatie mogelijk met de kinderen doet, en dat negeer je.
As deze kinderen inderdaad ASS kenmerken hebben dan zij grote veranderingen waarschijnlijk juist lastig voor hen.
Ze hebben kenmerken, maar niet die diagnose. De laatste specialist heeft expliciet gezegd dat die diagnose niet past.
Had ook wel het idee dat ze zich hier thuis voelden. Mijn vriend gaf ook aan dat ze het leuk vonden. Met kinderen in de buurt maakten ze ook makkelijk contact. En ook op bezoek springen ze meteen af.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:37:
[..]
Ze hebben kenmerken, maar niet die diagnose. De laatste specialist heeft expliciet gezegd dat die diagnose niet past.
Hoe weet je dat?
Poezel_en_Wip schreef op 11-09-2021 om 20:30:
Wat wil je eigenlijk nog met dit topic, TO?
Op 1 augustus opende je dit met de vraag om tips. Je hebt een heleboel adviezen gekregen, maar er is er niet één waar je iets mee gedaan hebt.
Je hebt er vast overheen gelezen 
, maar ben echt benieuwd.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:39:
[..]
Hoe weet je dat?
Van mijn vriend. Heb het verslag ook wel gezien, maar da's in een taal die ik niet begrijp.
maar ook met kenmerken maar zonder diagnose kun je wel proberen of die handvatten wel leiden tot gedragsverbetering.
A12345 schreef op 11-9-2021 om 20:19:
[..]
Extreem gedrag was daarvoor ook al een probleem.
Had het er over met mijn dochter. Die zei dat als zij met hem en zijn kinderen op pad was, dat ze zich dan wel redelijk gedragen. Als hij ingrijpt, dan is het daarna ook wel klaar. Dat dan weer wel.
Aha. Dus het lag wel degelijk aan jouw aanwezigheid.
Poezel_en_Wip schreef op 11-09-2021 om 20:40:
[..]
Je hebt er vast overheen gelezen
N.a.v de postings zijn er veel dingen die ik achteraf anders aangepakt zou hebben. Maar goed, ik denk dat als ze volgende zomer hier een maand zouden komen, het onderliggende probleem nog steeds niet is opgelost.
Zoals ik al zei, ga ik serieus met hem praten als hij terug is. Dat bereid ik nu voor mezelf voor.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:37:
[..]
Ze hebben kenmerken, maar niet die diagnose. De laatste specialist heeft expliciet gezegd dat die diagnose niet past.
Had ook wel het idee dat ze zich hier thuis voelden. Mijn vriend gaf ook aan dat ze het leuk vonden. Met kinderen in de buurt maakten ze ook makkelijk contact. En ook op bezoek springen ze meteen af.
Bij ASS kan het ook zijn dat kinderen wat ongeremd lijken in het contact. En een diagnose is alleen mogelijk als er aan een minimum aantal criteria wordt voldaan, dat betekent niet dat geen diagnose betekent dat kinderen bepaalde vaardigheden minder hebben. Het is eerder een continuüm waarvan in de DSM is afgesproken wanneer we zeggen: nu is het ASS.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:41:
[..]
Van mijn vriend. Heb het verslag ook wel gezien, maar da's in een taal die ik niet begrijp.
En dan ben je nog verbaasd dat deze kinderen dit gedrag vertonen? Dat wist je dan toch al? En hoezo heeft je vriend het verslag hier in Nederland, ze zijn getest in dat andere land dus dat is toch onlogisch?
