De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:43:
[..]
En dan ben je nog verbaasd dat deze kinderen dit gedrag vertonen? Dat wist je dan toch al? En hoezo heeft je vriend het verslag hier in Nederland, ze zijn getest in dat andere land dus dat is toch onlogisch?
Ja dat viel mij 10 pagina’s geleden al op
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:42:
[..]
N.a.v de postings zijn er veel dingen die ik achteraf anders aangepakt zou hebben. Maar goed, ik denk dat als ze volgende zomer hier een maand zouden komen, het onderliggende probleem nog steeds niet is opgelost.
Zoals ik al zei, ga ik serieus met hem praten als hij terug is. Dat bereid ik nu voor mezelf voor.
Het onderliggende probleem als in een stoornis wordt ook niet opgelost, die blijft, alleen de manier waarop er mee omgegaan wordt kan veranderen.
Get is geen botbreuk, dat geneest, dit is een persoonlijkheidskenmerk die blijft.
Imi schreef op 11-09-2021 om 20:42:
[..]
Aha. Dus het lag wel degelijk aan jouw aanwezigheid.
Ook als er bezoek is, gedragen ze zich niet. Als ik helemaal alleen met ze was, dan ging het vaak wel.
Mijn indruk is soms dat als er één kapitein op het schip is, dat het dan wel gaat. Als er meerdere volwassenen zijn, dan niet.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:43:
[..]
En dan ben je nog verbaasd dat deze kinderen dit gedrag vertonen? Dat wist je dan toch al? En hoezo heeft je vriend het verslag hier in Nederland, ze zijn getest in dat andere land dus dat is toch onlogisch?
Hij heeft zijn hele administratie meegenomen naar hier. Daar zat vanalles bij. Van de financiële administratie tot dingen van het ziekenhuis, de psycholoog, een heel dossier met communicatie met zijn ex, echtscheidingspapieren, bonnen van dingen die hij voor de kinderen heeft gekocht, etc. Wat dat betreft bewaart hij wel echt alles.
Waarom zou je dat daar laten liggen?
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 20:42:
[..]
Bij ASS kan het ook zijn dat kinderen wat ongeremd lijken in het contact. En een diagnose is alleen mogelijk als er aan een minimum aantal criteria wordt voldaan, dat betekent niet dat geen diagnose betekent dat kinderen bepaalde vaardigheden minder hebben. Het is eerder een continuüm waarvan in de DSM is afgesproken wanneer we zeggen: nu is het ASS.
Kenmerken zijn er zeker, maar die diagnose is niet gesteld. Heel veel mensen zullen wel één of meerdere kenmerken hebben, maar niet al die mensen krijgen die diagnose.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 20:45:
[..]
Ja dat viel mij 10 pagina’s geleden al op
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:47:
[..]
Hij heeft zijn hele administratie meegenomen naar hier. Daar zat vanalles bij. Van de financiële administratie tot dingen van het ziekenhuis, de psycholoog, een heel dossier met communicatie met zijn ex, echtscheidingspapieren, bonnen van dingen die hij voor de kinderen heeft gekocht, etc. Wat dat betreft bewaart hij wel echt alles.
Waarom zou je dat daar laten liggen?
Omdat dat rapport over die kinderen gaat en die kinderen daar wonen. Het is niet logisch dat het rapport ergens anders ligt dan waar de kinderen wonen.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:53:
[..]
Omdat dat rapport over die kinderen gaat en die kinderen daar wonen. Het is niet logisch dat het rapport ergens anders ligt dan waar de kinderen wonen.
Beide ouders hebben een kopie gekregen en hij bewaart wat dat betreft echt alles. Hij heeft hier hele dossiermappen liggen met van alles en nog wat.
Het rapport gaat ook over zijn kinderen. Ik zou het ook wel bewaren.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:54:
[..]
Beide ouders hebben een kopie gekregen en hij bewaart wat dat betreft echt alles. Hij heeft hier hele mappen liggen met van alles en nog wat. Het rapport gaat ook over zijn kinderen. Ik zou het ook wel bewaren.
Waar liet hij eigenlijk die hele administratie toen hij nog in hotelkamers woonde?
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:48:
[..]
Kenmerken zijn er zeker, maar die diagnose is niet gesteld. Heel veel mensen zullen wel één of meerdere kenmerken hebben, maar niet al die mensen krijgen die diagnose.
Oké de diagnose is niet gesteld maar ze hebben wel kenmerken. Dus wat betekent dat, voor waar zij meer moeite mee hebben, wat zij wel of niet (aan)kunnen, welk gedrag ze laten zien en dus ook welke begeleiding ze nodig hebben?
En is het dus zinvol om je toch te verdiepen in ASS?
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:55:
[..]
Waar liet hij eigenlijk die hele administratie toen hij nog in hotelkamers woonde?
Deels daar, deels sleepte hij dat met zich mee.
ASS is een spectrum, dat betekent dat er veel variëteiten zijn in symptomen en de mate daarvan.
Een diagnose kan ook nog niet gegeven worden als kinderen te jong zijn, enkele jaren kunnen dan verschil maken. Onderzoek dus nog eens herhalen.
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 20:57:
[..]
Oké de diagnose is niet gesteld maar ze hebben wel kenmerken. Dus wat betekent dat, voor waar zij meer moeite mee hebben, wat zij wel of niet (aan)kunnen, welk gedrag ze laten zien en dus ook welke begeleiding ze nodig hebben?
En is het dus zinvol om je toch te verdiepen in ASS?
Of dat zinvol voor mij is, dat weet ik niet. Eerst maar eens zien wat er uit het gesprek komt. Wat dat betreft een grote kans dat hij zegt dat hij terug gaat naar daar of dat ik de conclusie trek dat dat het beste is.
En zo niet, dan ga ik toch voor een andere invulling van de vakantie dan een maand (of langer) hier in huis te zitten.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 21:01:
[..]
En zo niet, dan ga ik toch voor een andere invulling van de vakantie dan een maand (of langer) hier in huis te zitten.
Dus eindconclusie: de kinderen van je vriend zijn niet welkom in het huis waar hun vader woont.
Ok zou mijn partner verlaten als MIJN kinderen niet welkom zijn in MIJN huis. Mijn huis als het huis waar ik woon, dan hoef ik niet de hypotheek of het huurcontract te hebben, gewoon de plek die ik opgeef als iemand zou vragen: 'waar woon je?'
Ysenda schreef op 11-09-2021 om 21:06:
[..]
Dus eindconclusie: de kinderen van je vriend zijn niet welkom in het huis waar hun vader woont.
Ok zou mijn partner verlaten als MIJN kinderen niet welkom zijn in MIJN huis. Mijn huis als het huis waar ik woon, dan hoef ik niet de hypotheek of het huurcontract te hebben, gewoon de plek die ik opgeef als iemand zou vragen: 'waar woon je?'
Met dit gedrag zo'n lange periode, niet inderdaad. Met dit gedrag een maand of wie weet de volgende keer nog langer, dat is me echt teveel van het goede.
