De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:20:
[..]
Kun je nagaan als dat niet één keer gebeurt, maar de hele tijd door. Wat mij betreft absoluut niet meer grappig gedrag of onschuldig kattenkwaad.
Naja, dat is precies wat ze bedoelt. Dan laat je het kind toch niet opnieuw op schoot? De gelegenheid maakt de dief.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:20:
[..]
Kun je nagaan als dat niet één keer gebeurt, maar de hele tijd door. Wat mij betreft absoluut niet meer grappig gedrag of onschuldig kattenkwaad.
Ik lees niet dat er zelfs maar 1 volwassene was die ingreep. Hoe kun je dan verwachten dat die kinderen opgevoed gedrag vertonen?!
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:20:
[..]
Kun je nagaan als dat niet één keer gebeurt, maar de hele tijd door. Wat mij betreft absoluut niet meer grappig gedrag of onschuldig kattenkwaad.
En zij bleef gewoon rustig zitten, ik was allang vertrokken dan hoor. Ik vind dit verhaal trouwens wel steeds raarder worden.
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 19:54:
[..]
Nee, het zal in dit geval geen vervelend gedrag zijn maar een schreeuw om hulp.
Ik mis denk ik bezorgdheid en compassie in jouw berichten.
In alle berichten over de kinderen gaat het alleen maar over hun gedrag en hoe je dat met ‘opvoeding’ (lees consequenties, lees straf) kunt bijschaven.
Dat is een nogal Black box benadering, die mij denken aan oude gedragsexperimenten met ratten: die kregen beloningen om bepaald gedrag te stimuleren of straf om gedrag uit te laten doven.
Wat je dan mist is inzicht in waarom iemand bepaald gedrag vertoont. Is het onmacht onvermogen, is het stress, is het angst. Kennelijk is het voor jou moeilijk om je daarin in te leven, net als dat het moeilijk is je in te leven in je vriend of hypothestische situaties (want daarbij wordt je afgeleid door irrelevante details: de situatie is namelijk nooit identiek aan die van jou).
Dat lijkt mij de moeite om te onderzoeken in het hulptraject dat je wil gaan inzetten.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:20:
[..]
Wat een onduidelijk gedrag naar zo'n kind toe.
Eerste keer is het hihihaha grappig, daarna ineens minder, maar die vriendin liet het maar gewoon gebeuren.
Vooral dat laatste snap ik niet: natuurlijk kun je een kind wel van je schoot afzetten als het ongewenst gedrag vertoont. Nu ging het signaal uit dat het ok was dat dit kind die vrouw in haar borsten beet en zelfs grappig.
Kan me ook wel voorstellen dat je als vriendin van de broer niet meteen keihard optreedt als het kind van de vriend van de zus van je vriend bijt. Hoewel het onacceptabel gedrag is.
Goed, heb me ook wel gestoord aan sommige mensen op bezoek die lachten met totaal onacceptabel gedrag of tegen de vader zei van "laat ze maar". Het kind bleef ook maar steeds terug komen.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 20:23:
[..]
En zij bleef gewoon rustig zitten, ik was allang vertrokken dan hoor. Ik vind dit verhaal trouwens wel steeds raarder worden.
Op een gegeven moment is ze ergens anders gaan zitten. Maar natuurlijk wel vervelend als het een soort van stoelendans wordt omdat 'n kind zich niet kan gedragen.
Vandaar ook mijn mening dat dit gedrag erg extreem is. Ik heb heel wat kinderen gezien, maar dit gedrag in deze mate nog nooit.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:23:
[..]
Kan me ook wel voorstellen dat je als vriendin van de broer niet meteen keihard optreedt als het kind van de vriend van de zus van je vriend bijt. Hoewel het onacceptabel gedrag is.
Goed, heb me ook wel gestoord aan sommige mensen op bezoek die lachten met totaal onacceptabel gedrag of tegen de vader zei van "laat ze maar". Het kind bleef ook maar steeds terug komen.
Optreden als een kind iets bij je doet wat je niet wil is volkomen normaal. Wat niet normaal is, is als volwassene lachen om het ongewenste gedrag en het feit dat alleen hun vader zei " dat ze op moest houden" en jij verder niets hebt gedaan.
Coreopsis schreef op 11-09-2021 om 20:22:
[..]
Naja, dat is precies wat ze bedoelt. Dan laat je het kind toch niet opnieuw op schoot? De gelegenheid maakt de dief.
In dit geval kwam het kind zelf steeds weer op haar schoot zitten of naast haar zitten. Dan kom je dus in een situatie dat je het kind daar steeds weg moet zetten, maar steeds weer terug komt zitten. Mja, wat moet je doen als bezoeker? Met dat kind gaan stoeien? Ik had zelf de afgelopen maand ook al snel het gevoel dat de vader chagrijnig naar mij toe wordt als ik me er mee bemoei.
Uiteindelijk ging de vader dan maar binnen met het kind spelen.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:25:
[..]
Op een gegeven moment is ze ergens anders gaan zitten. Maar natuurlijk wel vervelend als het een soort van stoelendans wordt omdat 'n kind zich niet kan gedragen.
Vandaar ook mijn mening dat dit gedrag erg extreem is. Ik heb heel wat kinderen gezien, maar dit gedrag in deze mate nog nooit.
Jij vind dit gedrag extreem, maar doet er niets aan?
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 20:23:
[..]
In alle berichten over de kinderen gaat het alleen maar over hun gedrag en hoe je dat met ‘opvoeding’ (lees consequenties, lees straf) kunt bijschaven.
Dat is een nogal Black box benadering, die mij denken aan oude gedragsexperimenten met ratten: die kregen beloningen om bepaald gedrag te stimuleren of straf om gedrag uit te laten doven.
Wat je dan mist is inzicht in waarom iemand bepaald gedrag vertoont. Is het onmacht onvermogen, is het stress, is het angst. Kennelijk is het voor jou moeilijk om je daarin in te leven, net als dat het moeilijk is je in te leven in je vriend of hypothestische situaties (want daarbij wordt je afgeleid door irrelevante details: de situatie is namelijk nooit identiek aan die van jou).
Dat lijkt mij de moeite om te onderzoeken in het hulptraject dat je wil gaan inzetten.
Ik weet inderdaad niet waarom deze kinderen dit gedrag vertonen. Hun gedrag is ook zo extreem, dat ik me er werkelijk waar geen raad mee weet. En voor iemand anders dan de vader waren ze hier ook amper bij te sturen.
Wat wil je eigenlijk nog met dit topic, TO?
Op 1 augustus opende je dit met de vraag om tips. Je hebt een heleboel adviezen gekregen, maar er is er niet één waar je iets mee gedaan hebt.
Wat heerlijk dat er een oplossing is: Piet, het is uit!!!
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:25:
[..]
Op een gegeven moment is ze ergens anders gaan zitten. Maar natuurlijk wel vervelend als het een soort van stoelendans wordt omdat 'n kind zich niet kan gedragen.
Vandaar ook mijn mening dat dit gedrag erg extreem is. Ik heb heel wat kinderen gezien, maar dit gedrag in deze mate nog nooit.
En toen zei jij tegen het kind dat ze heel rap normaal moest doen? En waarom bijt ze dan in haar tetten? Dat lijkt mij geen voor de hand liggende plaats.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 20:29:
[..]
Ik weet inderdaad niet waarom deze kinderen dit gedrag vertonen. Hun gedrag is ook zo extreem, dat ik me er werkelijk waar geen raad mee weet. En voor iemand anders dan de vader waren ze hier ook amper bij te sturen.
Ik denk dat jij je bezoek moet gaan opvoeden. Die vertonen ook ongewenst gedrag: je gaat niet lachen om een kind die zich misdraagt.
Poezie schreef op 11-09-2021 om 20:28:
[..]
Jij vind dit gedrag extreem, maar doet er niets aan?
Ik heb weinig geduld met dit soort gedrag. Als mijn kinderen zoiets zouden doen, zouden ze meteen richting hun kamer gaan en daar blijven zitten. En de volgende paar keren dat er bezoek is, idem dito. Net zolang tot ze normaal kunnen doen tegen bezoek. Misschien dat ik op zo'n momenten me ook te weinig geroepen voelde om "de kwaaie" te zijn.
