De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:00:
[..]
Nee. Ik ging er vanuit dat een volwassen iemand wel kan bedenken dat als hij aan de andere kant van Europa gaat wonen, dat hij zijn kinderen dan een stuk minder ziet. Hij kent zijn kinderen ook, dus hij kan als geen ander inschatten hoe ze hierop reageren. Dat is voor mij allemaal een stuk lastiger, dan wel onmogelijk.
Ik zou er zelf ook met anderen over gepraat hebben. En niet alleen met mensen die een beetje ja knikken. Met mensen die kritisch zijn, je uitdagen, etc. Daar heb je veel meer aan dan iemand die je uit laat ratelen en ja knikt.
Waarom heb jij dat dan niet gedaan?
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:04:
[..]
Denk wel dat deze kinderen behoefte hebben aan een consequente aanpak. Vooral de oudste is er vrij bedreven in om een gebrek daar aan uit te spelen.
Tja, dan toch beter 50% van de tijd een consequente aanpak dan helemaal niet.
Jouw vriend heeft zijn plichten als vader verzaakt, zo simpel is het.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 18:05:
[..]
Waarom heb jij dat dan niet gedaan?
Ik heb toen gezegd dat verhuizen betekent dat hij zijn kinderen veel minder vaak ziet. Dat hun gedrag zo extreem was, wist ik toen niet.
Maar goed, misschien was ik ook niet de juiste persoon om het mee te bespreken, omdat ik mijn kinderen alleen heb opgevoed en er toch anders over denk dan velen hier.
Ik had bijvoorbeeld mijn probleem ook aan iemand voor kunnen leggen van wie ik weet dat ze een beetje ja knikt i.p.v. het hier te posten.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:08:
[..]
Ik heb toen gezegd dat verhuizen betekent dat hij zijn kinderen veel minder vaak ziet. Dat hun gedrag zo extreem was, wist ik toen niet.
Maar goed, misschien was ik ook niet de juiste persoon om het mee te bespreken, omdat ik mijn kinderen alleen heb opgevoed en er toch anders over denk dan velen hier.
Ik had bijvoorbeeld mijn probleem ook aan iemand voor kunnen leggen van wie ik weet dat ze een beetje ja knikt i.p.v. het hier te posten.
Ja dat klinkt ook erg kritisch hoor..
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 18:07:
[..]
Tja, dan toch beter 50% van de tijd een consequente aanpak dan helemaal niet.
Jouw vriend heeft zijn plichten als vader verzaakt, zo simpel is het.
En daar is dit drama nu het resultaat van.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:05:
[..]
Nee. Ik vind het lastig omdat het een geweldige relatie was. Totdat het onderwerp "zijn kinderen" begon te overheersen.
Het was geen "geweldige relatie".
De relatie beantwoordde in eerste instantie precies aan jouw egoistische en egocentrische behoeften. Voor zijn persoonlijke belangen (die verder reikten dan jouw ego) had je totaal geen oog of belangstelling.
Waarom maak je het niet gewoon uit?
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 18:12:
[..]
Ja dat klinkt ook erg kritisch hoor..
Dat is wel het gevolg van zijn keuze en dat had hij zich moeten beseffen. Hij kent zichzelf en zijn kinderen ook het beste.
Maak het toch gewoon uit joh.
noemmijmaarsuus schreef op 11-09-2021 om 18:13:
[..]
Het was geen "geweldige relatie".
De relatie beantwoordde in eerste instantie precies aan jouw egoistische en egocentrische behoeften. Voor zijn persoonlijke belangen (die verder reikten dan jouw ego) had je totaal geen oog of belangstelling.
Waarom maak je het niet gewoon uit?
Het was wel een prima relatie. Het enige punt is ook zijn kinderen. Verder is er nergens discussie of ruzie over.
Hij is nu onderweg naar daar. Als hij terugkomt, dan praat ik wel met hem. Ben dat voor mezelf aan het voorbereiden. En de optie dat het niet veel zin heeft om op grote afstand te gaan zitten lijden, is er zeker eentje. Op deze manier is blijkbaar niemand gelukkig: hij niet, zijn kinderen niet en ik ook niet.
noemmijmaarsuus schreef op 11-09-2021 om 18:13:
[..]
Het was geen "geweldige relatie".
De relatie beantwoordde in eerste instantie precies aan jouw egoistische en egocentrische behoeften. Voor zijn persoonlijke belangen (die verder reikten dan jouw ego) had je totaal geen oog of belangstelling.
Dit is precies mijn indruk, alles draait om de behoefte van 1 persoon. Ik wil dit, dat werkt voor mij niet.
En die arme kinderen zijn slachtoffer aan alle kanten.
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 18:17:
[..]
Dit is precies mijn indruk, alles draait om de behoefte van 1 persoon. Ik wil dit, dat werkt voor mij niet.
En die arme kinderen zijn slachtoffer aan alle kanten.
Daar overdrijf je wel. Voor hem was het in het begin ook leuk. Nieuwe relatie, weg van een plek waar hij het enorm vervelend vond, etc. Alleen heeft hij enorm onderschat hoe hij en zijn kinderen ermee om zouden gaan. Daar had hij beter over na moeten denken. Daar hoeft 'ie niet voor in de gevangenis te vliegen en dat hij zijn plichten als vader verzaakt gaat me ook wel wat ver, maar hij had dit wel vooraf kunnen bedenken.
Denk dat de meeste mensen hier ook wel zoiets hebben van "had hij dat vooraf niet kunnen bedenken?".
Hij kent zichzelf het beste. Had bijvoorbeeld eerst eens geprobeerd hoe zoiets een maand gaat. Waarbij vooraf duidelijk is dat het om een maand gaat en niet maar doorgaan tot het echt niet meer lukt. En dat pas laten merken als je het echt niet meer trekt.
Hij kent zijn kinderen ook het beste natuurlijk. Eerlijk is eerlijk, ze hangen heel erg aan hun vader.
Als je eerlijk bent, kun je zelf vaak een situatie toch het beste inschatten. Ik denk dat als hij de kinderen daar af zet, hij tot de conclusie komt dat hij een hele grote fout heeft gemaakt. Als ik zie hoe ze hier al reageerden als hij even naar de winkel ging of zo. Dat wordt een drama daar.
Maar daar moet hij dan wel eerlijk over zijn. En ook weer over de consequenties nadenken. Nu kiezen voor de kinderen, betekent ook weer meer tijd doorbrengen op die plek waar hij het niks vond.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:23:
[..]
Daar overdrijf je wel. Voor hem was het in het begin ook leuk. Nieuwe relatie, weg van een plek waar hij het enorm vervelend vond, etc. Alleen heeft hij enorm onderschat hoe hij en zijn kinderen ermee om zouden gaan. Daar had hij beter over na moeten denken. Daar hoeft 'ie niet voor in de gevangenis te vliegen en dat hij zijn plichten als vader verzaakt gaat me ook wel wat ver, maar hij had dit wel vooraf kunnen bedenken.
Hij heeft zijn kinderen daar voor lange tijd daar achter gelaten. Dan verzuim je je plichten als vader.
Denk dat de meeste mensen hier ook wel zoiets hebben van "had hij dat vooraf niet kunnen bedenken?".
Hij kent zichzelf het beste. Had bijvoorbeeld eerst eens geprobeerd hoe zoiets een maand gaat. Waarbij vooraf duidelijk is dat het om een maand gaat en niet maar doorgaan tot het echt niet meer lukt. En dat pas laten merken als je het echt niet meer trekt.
En jij had niet bedacht om hem dit meteen te melden?
Hij kent zijn kinderen ook het beste natuurlijk. Eerlijk is eerlijk, ze hangen heel erg aan hun vader.
Als je eerlijk bent, kun je zelf vaak een situatie toch het beste inschatten.
Nee, daar is vaak de blik van een buitenstaander voor nodig.
Ach ja, er zijn wel meer vaders die om wat voor reden dan ook niet dicht bij hun kinderen kunnen zijn. Nu was het voor een relatie, maar het had even goed voor werk kunnen zijn bijvoorbeeld.
Als ik het eerder had gemerkt, had ik dat zeker voorgesteld. Maar hij heeft eerst vooral veel in z'n eentje zitten te piekeren totdat hij er de hele dag mee bezig was en het op begon te vallen.
Dat weet ik niet. Praten met mensen die kritisch zijn, dat heeft zeker nut. Praten met ja-knikkers, niet. En je kent jezelf het beste en je kinderen ook.
Fouten maken kan, maar je moet er wel van leren.
Hij lijkt er nu in ieder geval van te leren.
Jij ook?
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:32:
Ach ja, er zijn wel meer vaders die om wat voor reden dan ook niet dicht bij hun kinderen kunnen zijn. Nu was het voor een relatie, maar het had even goed voor werk kunnen zijn bijvoorbeeld.
Als ik het eerder had gemerkt, had ik dat zeker voorgesteld. Maar hij heeft eerst vooral veel in z'n eentje zitten te piekeren totdat hij er de hele dag mee bezig was en het op begon te vallen.
Dat weet ik niet. Praten met mensen die kritisch zijn, dat heeft zeker nut. Praten met ja-knikkers, niet. En je kent jezelf het beste en je kinderen ook.Fouten maken kan, maar je moet er wel van leren.
Zelf ben je blijkbaar ook een jaknikker.
