De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:51:
[..]
Ach ja, de nickname van die het post is niet zo heel relevant. Gaat om de inhoud.
Verwijs dan wat normaler naar die persoon in plaats van met die idiote overdrijving. Daarmee ben jij echt zelf degene die de boel op scherp zet, hoor.
Poezie schreef op 25-08-2021 om 17:57:
[..]
Hij wil helemaal geen vakantiehuisje huren.
En wat denk je eigenlijk wat hem stoort? Hij heeft al laten merken dat jouw houding tov zijn kinderen hem stoort.
Het is eigenlijk nooit goed. Als ik ergens iets van zeg tegen hem, dan downplayed hij het vaak. Als ik niks zeg, dan vindt hij me onverschillig en dat ik het erom doe. Het gedrag van zijn kinderen stoort hem soms ook zeker. Of beter gezegd: daar baalt hij soms van. En verder stoort het hem dat ik dit niet elke vakantie zie zitten en zeker niet voor een langere periode. En soms flap ik er in een verhitte discussies dingen uit waar hij dan steeds over door blijft gaan. Hij lijkt ook per se zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen hier door te willen brengen i.p.v. daar. Dus dat hij helemaal geen vakantiehuisje wil huren, dat lijkt me niet. Denk dat het meer is wat ik heb gezegd, dat dat hem dwars zit.
Op dat punt zijn we ook anders. Ik flap er tijdens verhitte discussies vaak dingen uit waar ik achteraf spijt van heb of die ik anders had moeten zeggen. Hij wikt en weegt ook dan zijn woorden. Zegt eigenlijk nooit iets waar hij achteraf spijt van heeft.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 18:02:
[..]
Het is eigenlijk nooit goed. Als ik ergens iets van zeg tegen hem, dan downplayed hij het vaak. Als ik niks zeg, dan vindt hij me onverschillig en dat ik het erom doe. Het gedrag van zijn kinderen stoort hem soms ook zeker. Of beter gezegd: daar baalt hij soms van. En verder stoort het hem dat ik dit niet elke vakantie zie zitten en zeker niet voor een langere periode. En soms flap ik er in een verhitte discussies dingen uit waar hij dan steeds over door blijft gaan. Hij lijkt ook per se zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen hier door te willen brengen i.p.v. daar. Dus dat hij helemaal geen vakantiehuisje wil huren, dat lijkt me niet. Denk dat het meer is wat ik heb gezegd, dat dat hem dwars zit.
Op dat punt zijn we ook anders. Ik flap er tijdens verhitte discussies vaak dingen uit waar ik achteraf spijt van heb of die ik anders had moeten zeggen. Hij wikt en weegt ook dan zijn woorden. Zegt eigenlijk nooit iets waar hij achteraf spijt van heeft.
Je vriend is wel klaar met het "eruitflappen" van jou. Ik ben bang dat je dat te vaak hebt gedaan.
Verder wil hij alleen maar zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen in het huis waar hij nu woont doorbrengen omdat dat nu zijn "thuis" is. Jij wil die kinderen niet in zijn "thuis" hebben, dus zal hij een ander "thuis" moeten gaan zoeken. Hij heeft er het geld voor, dus ik denk dat de beste oplossing is dat hij een huis gaat kopen waar jij niet bij in komt wonen, en wat zijn nieuwe "thuis" gaat worden.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 18:02:
[..]
Hij lijkt ook per se zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen hier door te willen brengen i.p.v. daar.
Dat lijkt me sowieso slim van hem. Als de kinderen vaker in Nederland zijn leren ze de taal ook beter, is het gemakkelijker voor hun om terug te komen uit het land waar ze nu wonen.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 18:02:
[..]
Het is eigenlijk nooit goed. Als ik ergens iets van zeg tegen hem, dan downplayed hij het vaak. Als ik niks zeg, dan vindt hij me onverschillig en dat ik het erom doe. Het gedrag van zijn kinderen stoort hem soms ook zeker. Of beter gezegd: daar baalt hij soms van. En verder stoort het hem dat ik dit niet elke vakantie zie zitten en zeker niet voor een langere periode. En soms flap ik er in een verhitte discussies dingen uit waar hij dan steeds over door blijft gaan. Hij lijkt ook per se zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen hier door te willen brengen i.p.v. daar. Dus dat hij helemaal geen vakantiehuisje wil huren, dat lijkt me niet. Denk dat het meer is wat ik heb gezegd, dat dat hem dwars zit.
Op dat punt zijn we ook anders. Ik flap er tijdens verhitte discussies vaak dingen uit waar ik achteraf spijt van heb of die ik anders had moeten zeggen. Hij wikt en weegt ook dan zijn woorden. Zegt eigenlijk nooit iets waar hij achteraf spijt van heeft.
Volgens mij wil hij dat zijn kinderen ook voor langere tijd welkom zijn in het huis waar jullie wonen. Natuurlijk stoort hij zich ook wel eens aan het gedrag van zijn kinderen, dat heeft elke ouder toch wel eens? Maar bovenal wil hij tijd met ze doorbrengen en niet af en toe een weekje maar liefst langere tijd achtereen. Dan is het van belang dat zijn kinderen en hij zich fijn voelen gedurende die periode en dat zal lastig worden als jij daar moeite mee hebt omdat je de kinderen te druk vindt.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:57:
[..]
Dat huis is dan alleen voor de vakanties. Dan kan hij even goed iets huren. Of met zijn kinderen tijdens die perioden ergens op vakantie gaan.
Kinderen kunnen alleen tijdens schoolvakanties weg daar en dan waarschijnlijk alleen tijdens de zomervakantie voor een langere aaneengesloten periode.
Zomervakantie daar is 3 maanden dus het eerlijkste zou zijn als ze zomers dan 1 1/2 maanden bij hun vader zijn.
Andere vakanties zijn 2 weken dus dan kunnen ze prima 1 week per vakantie naar hun vader.
Granny71 schreef op 25-08-2021 om 18:14:
[..]
Zomervakantie daar is 3 maanden dus het eerlijkste zou zijn als ze zomers dan 1 1/2 maanden bij hun vader zijn.
Andere vakanties zijn 2 weken dus dan kunnen ze prima 1 week per vakantie naar hun vader.
Dat kan. Nu zijn ze er ook bijna 1,5 maand. Als hij eerder wat had gevraagd misschien zelfs helemaal.
En week vakantie met twee reis dagen, dan wordt het wel kort maar snap je punt. Kerstvakantie is drie weken, maar zitten wel twee feestdagen in en een verjaardag, dus dat wordt praktisch lastig te verdelen.
Maar goed, nu was het ook allemaal geen enkel probleem, dus wie weet kan dat ook wel.
Mijn mening is wel duidelijke afspraken. Niet elke vakantie dit last minute gedoe.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 18:21:
[..]
Mijn mening is wel duidelijke afspraken. Niet elke vakantie dit last minute gedoe.
De afspraken zijn tussen je vriend en de moeder. Je kan hooguit aangeven wat voor jou zou werken maar verder heb je er niets over te zeggen.
Dat jouw naam op het huurcontract staat wil niet zeggen dat je voor je vriend alles maar mag bepalen. Hij woont er net zo goed en heeft net zoveel recht om zijn kinderen in zijn huis te ontvangen als jij.
Hij heeft daar ook nog een huis, dus voor die korte vakanties ligt het meer voor de hand dat hij die kant op gaat.
Of hij gaat 50/50 daar en hier wonen, dat lijkt me nog logischer, zodat hij ook zijn zorgrol op zich kan nemen ipv alleen de vakanties. Dat is niet echt een eerlijke verdeling. Dan heeft de moeder alle echte zorgtaken en hij alleen de leuke, ontspannen vakantiemomenten.
In elk geval denk ik dat jullie elkaar los moeten laten, want het werkt duidelijk niet tussen jullie.
Poezie schreef op 25-08-2021 om 17:37:
[..]
@doornroosje: kom er maar in!
Hoe heb jij je opmerking bedoelt?
Ik was ff een dagje op pad. Vakantie enzo 
Ik heb zeker nooit bedoeld: samen een huis kopen. Wel bedoelde ik dat ik - als ik A12345's partner was geweest - niet graag op haar voorwaarden in haar huis had willen wonen. Dat vind ik niet gelijkwaardig. (Mijn hang naar gelijkwaardigheid is iets waar ik soms wat rigide in ben....mocht je dat woord nog eens willen gebruiken)
In mijn beleving is in jullie geval een latrelatie de beste optie. Zo kan hij een eigen thuis creëren waar zijn kinderen welkom zijn.
A12345, verder valt mij op dat je de kinderen van je geliefde alleen accepteert als ze zich gedragen. Maar of het nu draken zijn of engeltjes...het zijn en blijven zijn kinderen waar hij van houdt en verantwoordelijk voor is. Onlosmakelijk verbonden en onderdeel van een totaalpakket.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:30:
[..]
Zo stond het er wel. Diegene vond het maar niks dat we wonen in een huis dat op mijn naam staat. Of beter gezegd: het huurcontract staat op mijn naam.
En het zou mij om geld te doen zijn, maar hij moet wel even een gezamenlijk huis kopen aldus sommigen hier.
Nee, ik had het over een thuis hebben waarbij het huis zelf niet perse van diegene is. Als je beide de kosten draagt, dan hoort het gewoon je thuis te zijn en niet alleen jouw huis.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:34:
[..]
Ik ben daar zeker niet de enige in. Heb er weinig geduld mee, zie weinig mogelijkheden tot "opvoeden" als de opvoeding grotendeels voor rekening van iemand anders komt. Wat dat betreft heb ik graag dingen zoveel mogelijk in eigen hand.
Oppassen voor een paar dagen of een weekend vind ik altijd prima. Maar meer dan een maand, vind ik wel wat anders. Zeker als je zelf weinig kunt/mag.
Maar de opvoeding is helemaal niet aan jou maar aan de vader en moeder. Je kunt dingen van ze verwachten, in afstemming met de ouders/vader, maar de opvoeding is niet aan jou.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:38:
[..]
Dat komt dan neer op een huis kopen voor de zomervakantie in feite. Dat is de enige vakantie waarbij echt sprake is van 'n langere, aaneengesloten periode. Neem in elk geval aan dat de moeder niet elk jaar de kinderen met kerst weg laat gaan, dus dan zit je aan een kortere periode al.
Dan kan hij beter gewoon ergens wat huren, een vakantiehuisje of zo.
Natuurlijk is dat het niet. Als hij een huis koopt, dan gaan jullie latten. Dat is toch logisch? En waarschijnlijk beter voor jullie beiden.
En dat vakantiehuisje, dan schop je eigenlijk je vriend uit huis omdat jij die kinderen niet langdurig om je heen kunt verdragen. Hoe moet het dan een "thuis" zijn voor hem onder deze voorwaarden?
A12345 schreef op 25-08-2021 om 18:21:
[..]
Dat kan. Nu zijn ze er ook bijna 1,5 maand. Als hij eerder wat had gevraagd misschien zelfs helemaal.
En week vakantie met twee reis dagen, dan wordt het wel kort maar snap je punt. Kerstvakantie is drie weken, maar zitten wel twee feestdagen in en een verjaardag, dus dat wordt praktisch lastig te verdelen.
Maar goed, nu was het ook allemaal geen enkel probleem, dus wie weet kan dat ook wel.
Mijn mening is wel duidelijke afspraken. Niet elke vakantie dit last minute gedoe.
En dan komen ze iedere vakantie naar Nederland en mag je vriend ergens anders verblijven met zijn kinderen.
Ergens vind ik het onbegrijpelijk dat je jouw relatie met hem vóór de relatie tussen hem en zijn kinderen zet. Je hebt zelf nota bene kinderen, je bent zelf ouder. Hoe kun je dan niet je ego opzij zetten en in het belang van die kinderen denken. En dan zonder steeds te wijzen naar hun moeder.
Doornroosje75 schreef op 25-08-2021 om 20:04:
[..]
Ik was ff een dagje op pad. Vakantie enzo
Ik heb zeker nooit bedoeld: samen een huis kopen. Wel bedoelde ik dat ik - als ik A12345's partner was geweest - niet graag op haar voorwaarden in haar huis had willen wonen. Dat vind ik niet gelijkwaardig. (Mijn hang naar gelijkwaardigheid is iets waar ik soms wat rigide in ben....mocht je dat woord nog eens willen gebruiken)
In mijn beleving is in jullie geval een latrelatie de beste optie. Zo kan hij een eigen thuis creëren waar zijn kinderen welkom zijn.
A12345, verder valt mij op dat je de kinderen van je geliefde alleen accepteert als ze zich gedragen. Maar of het nu draken zijn of engeltjes...het zijn en blijven zijn kinderen waar hij van houdt en verantwoordelijk voor is. Onlosmakelijk verbonden en onderdeel van een totaalpakket.
Hij heeft daar geen punt van gemaakt. Ook daarvoor heeft hij niet zelfs iets gekocht of gehuurd, maar in hotels gezeten. Da's in elk geval niet goedkoper dan particulier iets huren en hij had ook bij familie kunnen overnachten als hij dat had gewild. Maar dat heeft hij allemaal niet gedaan.
Ik denk dat hij dat niet gaat doen en dan weer teruggaat naar zijn "oude" leven, d.w.z. daar met de kinderen zijn en de tijd dat hij daar niet is, elders naar toe. Heb wel zoiets voorgesteld, desnoods een huis heel vlakbij, maar het lijkt voor hem een soort principe geworden te zijn.
Als ze zich enigszins gedragen ja. Ik snap dat kinderen niet de hele dag rechtop zitten en rustig zijn. Heb zelf ook kinderen en die zijn ook klein geweest. Maar er zijn wel grenzen. Voor mijn gevoel staat nu echt alles meer dan 'n maand op z'n kop.
Tickel schreef op 25-08-2021 om 20:33:
[..]
Nee, ik had het over een thuis hebben waarbij het huis zelf niet perse van diegene is. Als je beide de kosten draagt, dan hoort het gewoon je thuis te zijn en niet alleen jouw huis.
[..]
Maar de opvoeding is helemaal niet aan jou maar aan de vader en moeder. Je kunt dingen van ze verwachten, in afstemming met de ouders/vader, maar de opvoeding is niet aan jou.
[..]
Natuurlijk is dat het niet. Als hij een huis koopt, dan gaan jullie latten. Dat is toch logisch? En waarschijnlijk beter voor jullie beiden.
En dat vakantiehuisje, dan schop je eigenlijk je vriend uit huis omdat jij die kinderen niet langdurig om je heen kunt verdragen. Hoe moet het dan een "thuis" zijn voor hem onder deze voorwaarden?
[..]
En dan komen ze iedere vakantie naar Nederland en mag je vriend ergens anders verblijven met zijn kinderen.
Ergens vind ik het onbegrijpelijk dat je jouw relatie met hem vóór de relatie tussen hem en zijn kinderen zet. Je hebt zelf nota bene kinderen, je bent zelf ouder. Hoe kun je dan niet je ego opzij zetten en in het belang van die kinderen denken. En dan zonder steeds te wijzen naar hun moeder.
Dat is bij ons eigenlijk helemaal geen punt. Ooit zouden we ook wel iets gaan kopen. Maar dat doe je niet meteen in het begin. Je kunt er 'n heel punt van maken van wie de huur betaalt, wiens huis het is, van wie de meubels zijn, etc, maar dat hebben we nooit gedaan. Ook nu niet overigens.
Nee en precies dat maakt het lastig voor me. Ik krijg met iets te maken, maar heb er zelf amper invloed op. En dat misschien elke vakantie weer.
Ik denk niet dat hij dat gaat doen. Ook toen hij in hotels zat weleens gevraagd of het niet handiger was om iets te huren, maar dat vond hij niet.
Omgekeerd is het voor mij nu ook geen thuis. Thuis voel je je thuis, kom je tot rust, etc. Dat lukt me nu allemaal niet.
Het belang van kinderen is uiteindelijk ook dat ze opgevoed worden en zich gaan gedragen. Waarom voeden we anders kinderen op? Dan zou je net zo goed opvoeding achterwege kunnen laten en je alleen maar richten op ze het op korte termijn naar de zin te maken.
Julali schreef op 25-08-2021 om 18:34:
Hij heeft daar ook nog een huis, dus voor die korte vakanties ligt het meer voor de hand dat hij die kant op gaat.
Of hij gaat 50/50 daar en hier wonen, dat lijkt me nog logischer, zodat hij ook zijn zorgrol op zich kan nemen ipv alleen de vakanties. Dat is niet echt een eerlijke verdeling. Dan heeft de moeder alle echte zorgtaken en hij alleen de leuke, ontspannen vakantiemomenten.
In elk geval denk ik dat jullie elkaar los moeten laten, want het werkt duidelijk niet tussen jullie.
Ja, als een vakantie twee weken is en die wordt gedeeld, dan heb je het over één week. Ga je er daar twee van reizen (plus de vermoeidheid van de reis), dan blijft er voor de kinderen weinig van de vakantie over.
Ach ja, er is zoveel niet eerlijk. Eerst afspreken dat het verblijf daar tijdelijk is en dan toch daar blijven, dat is ook niet eerlijk. Ouders die uit elkaar gaan, daar vragen kinderen ook niet om.
Ik denk dat dat uiteindelijk ook gaat gebeuren. Het werkt overigens prima, behalve als het over zijn kinderen gaat.
Poezie schreef op 25-08-2021 om 18:07:
[..]
Je vriend is wel klaar met het "eruitflappen" van jou. Ik ben bang dat je dat te vaak hebt gedaan.
Verder wil hij alleen maar zoveel mogelijk tijd met zijn kinderen in het huis waar hij nu woont doorbrengen omdat dat nu zijn "thuis" is. Jij wil die kinderen niet in zijn "thuis" hebben, dus zal hij een ander "thuis" moeten gaan zoeken. Hij heeft er het geld voor, dus ik denk dat de beste oplossing is dat hij een huis gaat kopen waar jij niet bij in komt wonen, en wat zijn nieuwe "thuis" gaat worden.
Dat eerste denk ik ook. Hij neemt alles in elk geval heel letterlijk en blijft er lang over doorgaan.
Dat denk ik niet. Hij vindt dat ik zijn kinderen moet accepteren zoals ze nu zijn en me "constructief op moet stellen" (zijn woorden). En eigenlijk dat ik me niet aan moet stellen ("het is maar een klein deel van het jaar, ze zijn er veel vaker niet dan wel"). Denk dat hij helemaal niet in z'n eentje ergens in 'n huis vast op een plek wil zitten.
Al met al lijkt de discussie tussen ons aardig vastgelopen te zijn, ondanks dat er amper nog over gepraat is.
