Corrigeren andermans kinderen

Mja

Hier op het plein liep eens zo'n jochie rond, werkelijk stierlijk vervelend. Kluiten met aarde gooiend, spel van ander kinderen verstieren, noem maar op. Toen ik hem een paar keer normaal verzocht had hiermee op te houden, en dan doel ik met name op het gooien van die harde bonken aarde, heb ik hem gedreigd met zijn kop door de heg te trekken. Dat hielp. Zijn moeder voed hem namelijk ook zo op, en het is het enige waar hij naar luistert...

Als opvoeder

In dit draadje werden eerst voorbeelden gegeven van kinderen die zich niet zo goed gedagen en daarom een correctie nodig hebben. Nu gaat het over twee voorbeelden van volwassenen die zich niet zo netjes hebben gedragen, zeker gezien de rol van opvoeder die ze op zich genomen hebben. Voor ongepast gedrag heb ik alle begrip, ik maak me er regelmatig schuldig aan, maar het blijft, ook als een ander begonnen is, ongepast gedrag. Ik snap het goedpraten dus echt niet. En natuurlijk vind ik het niet zo erg een keer uit je slof te schieten, het laat alleen zien dat wij ouders ook maar mensen zijn die zo nu en dan correctie behoeven.

Het ligt gewoon moeilijk

je moet kinderen corrigeren om ze te laten leren, maar aan de andere kant is het nooit leuk als een andere ouder dat bij jouw kinderen doet; tenminste zo voelt dat bij mij(ook).
Ik kan me showbezoeker goed voorstellen, maar als een kind iets doet uit onkunde (zoals misschien bij rafelkap het geval is) kan ik me ook goed voorstellen dat dat niet prettig is omdat het kind er niets aan kan doen, alhoewel je dat niet altijd aan de buitenkant kunt zien.

Ik herinner me nog dat mijn dochter van toen 3 jaar eens aan het buitenspelen was, in mijn zicht. Een buurmeisje kwam op haar af en trapte haar tegen de schenen. Net toen ik naar buiten wilde gaan deed ze dat nog een keer. Haar moeder was in huis. Ik heb haar bij de arm gepakt en gezegd dat ik dat nooit meer wilde zien.
Ging ze gillend naar huis en kwam haar moeder bij mij aan de deur. Mijn dochter had een schaafwond en een blauwe plek op haar scheen. Ze tierde dat haar dochter een rode plek op haar arm had, waarop ik zei dan staat ze nog steeds voor want die van mij heeft 2 plekken dankzij jouw dochter. Ze dreigde haar man te zullen sturen, wurmde zich tussen de deur en wilde mijn man spreken en dreigde mij te zullen slaan. Tja, dan denk ik zo moeder zo dochter?? Evenals kvk die dreigt het vel van iemands gezicht te krabben in bijzijn van het kind. Heel apart, eerst je eigen kind en jezelf maar opvoeden denk ik dan. En toch begrijp ik ook die reactie wel. Zo werkt het nu eenmaal, je komt op voor wat je lief is. Aan de andere kant moeten we ze niet als prinsjes en prinsesjes behandelen en dat is wat ik hier wel vaak lees. Het maken van een excuus is prima, maar het hoort niet de correctie an sich onderuit te halen.

Rafelkap

Zij kan zelf ook niet tegen kritiek, als ze zegt dat ze krabneigingen zou hebben als iemand haar had aangesproken.

Nee, ik vind het prima als iemand mijn kind corrigeert en/of mij aanspreekt over wangedrag van mijn kind. Ik krijg krabneigingen als volwassenen mijn kinderen zeggen hun bek te houden of zouden bedreigen zoals bv Vic in de supermarkt. Showganger zwakt het nu wel af maar het eerste bericht was heel anders.

Kaaskopje

Mensen die corrigeren, willen dat ook nog wel eens agressief doen. En ook dat roept een agressieve tegenreactie op.

Dat dus...

Rafelkap

Ik weet niet hoeveel je kunt zien bij je zoon aan de buitenkant? Als een kind wat duidelijk niet helemaal is zoals zou 'moeten', dan lijkt mij toch dat er eerder begrip is, of zit ik er dan helemaal naast?

Kzk

Vandaar dat ik altijd beleefd corrigeer, maar daar zijn sommige mensen ongevoelig voor.
Ik heb echt moeten leren om mij wat steviger uit te drukken als ik hier een kind of jongere aanspreek. Op 'Wil je...?' krijg je alleen maar uitdagende blikken en het gedrag gaat gewoon door. Dus wordt het al snel "hé hou daar is mee op!!" En als je niet uitkijkt meent het schatje daarvoor aan te mogen bellen en er over in discussie te gaan, met als enige doel om te kunnen zeggen dat ik niks in te brengen heb omdat ik zijn moeder niet ben. Tja, dan zakt mijn broek af (zo op de mat). Dat is maar goed ook, zeg ik dan. Maar ik meen het echt, van mij hoeven we écht niet terug naar de jaren '50, maar ik zou het best prettig vinden als kinderen toch nog een beetje respect zouden hebben voor wat volwassenen in het algemeen zeggen, zonder meteen te verwijzen naar 'dat mag jij helemaal niet!' En de tendens is dat ouders (sommige ouders) dat aanmoedigen door verhaal te gaan halen omdat Jantje pottedikkie zomaar van een ánder (juf, meester, buurman, agent, ambulancebroeder, trainer, etc.) op zijn falie kreeg.

Bah,

Echt ongelooflijk hoe sommige mensen hier op kinderen reageren en vinden dat ze meteen grof taalgebruik mogen gebruiken ,omdat het anders niet begrepen wordt door een kind??Te gek voor woorden. En dan vooral als er geen volwassene in de buurt is om dat kind te verdedigen.Stoer ,knap flink.....wat een lef,wat dapper om zo tegen een kind te doen!
Vooral als het om een kind gaat wat je niet kent.
Het valt mij ook op dat volwassene blijkbaar vinden dat ze alles tegen een kind,puber mogen zeggen.Het is mezelf ook al een paar keer overkomen,dat ik er getuige van ben hoe mijn puberdochter aangesproken wordt,terwijl ik erbij ben.Ik reageer als volwassen dan op dezelfde toon ,zoals de volwassen mijn dochter aangesproken heeft.Grappig hoe snel men dan terug krabbelt en excuses aanbied.Maar wat als ik er dan niet was geweest,denk ik dan.Ik doe dit trouwens ook bij een puber of kind wat alleen is.Ik kan er niet tegen als een volwassene zich misdraagt tegenover een kind.

Kzk

Ik snap jou reaktie,maar vind hem ook wel erg overdreven.

Echter met deze opmerking ben ik het helemaal met je eens:Mensen die corrigeren, willen dat ook nog wel eens agressief doen. En ook dat roept een agressieve tegenreactie op.

Zo werkt het,wie de bal kaatst kan hem terug verwachten,ga dan niet piepen!

Maar.....

Wat doe je dan, als je het een paar keer gewoon gevraagd hebt, maar het maakt geen indruk, zoals de keer die ik beschreef? Hem lekker kluiten laten gooien, zodat anderen zich bezeren?

Precies fio

kinderen zijn geen heiligen en hoeven ook niet zo behandeld te worden. Als ze die rottigheid niet uithalen is er nergens een correctie nodig. De aantallen ouders die hun kinderen verliefd: "ach boefje toch, je mag pietje geen schedelbasisfractuur slaan hoor, dan heeft ie auwie" toe kirren wordt alleen maar meer. Niks geen duidelijke correcties en dat is wat een kind nodig heeft.
Bij mij was een jongetje kiezels aan het gooien en wilde ook niet stoppen na 3 keer normaal vragen. "je benmemoedernie!" (waar is het "u" gebleven?). Gevolg: 4 deuken in mijn auto waarbij de lak door was. Voor hetzelfde geld hadden de kiezels (formaat 10 cm) het hoofd van iemand geraakt. Ach, kinderen spelen nu eenmaal zei de vader toen ik zijn zoontje aan de hand thuisbracht en vond het belachelijk dat ik langskwam "kom je me daarvoor wakker maken!" (waar is het "u" gebleven?). Als wij ouders ons al niet kunnen inleven in de overlast die onze kinderen soms kunnen veroorzaken, dan mist er toch iets in de opvoeding; van onszelf en de generaties ervoor.

Fiorucci

Ieder verhaal is een verhaal opzich natuurlijk.Jij had al een paar keer geprobeerd om het kind op een normale manier duidelijk te maken dat zijn gedrag niet wenselijk was.Jij kende het kind,wist hoe hij opgevoed werd en dat het jongetje waarschijnlijk niet heel erg onder de indruk zou zijn.Alhoewel ikzelf een andere woordkeuze genomen zou hebben.
Ik heb ook eens een dergelijke situatie meegemaakt.Mijn zoontje was in een speeltuintje met zijn vriendje.Ze krijgen ruzie,vriendje schopt mijn zoon.Een man in het speeltuintje wil het voor mijn zoon opnemen en roept tegen vriendje dat als hij hem nog een keer ziet schoppen ,hij hem wel eens lam zou schoppen.Mijn zoon die dit taalgebruik niet gewend is en niet doorhad dat het maar woorden waren, is naar huis komen rennen, volgens buren in blinde paniek rennend de straat over gestoken en hij was echt ontdaan. Ik ben toen ook verhaal gaan halen bij die man. De jongens waren toen ongeveer 5 jaar oud. Man kende de jongens niet ,maar ging er maar van uit dat het rotjochies waren? Ik bleef wel beleefd, heb hem verteld dat ik het normaal vond dat kinderen van 5 ruzie maken, maar dat ik het jammer vond dat ze niet zonder toezicht in het speeltuintje konden spelen door het taalgebruik van sommige mensen.
Mensen kunnen volgens mij best wat aardiger met elkaar omgaan, daar zou de maatschappij niet slechter van worden. Wij zijn wel het voorbeeld voor onze kinderen.
Sommige gezinnen zijn anders,daar worden kinderen vrij en met grof taalgebruik opgevoed.Tegen die kinderen moet je inderdaad duidelijker zijn.

Kaaskopje

Bij mijn zoontje is aan de buitenkant niets te zien, behalve dat hij een luier draagt en vaak een kauwketting om heeft of een babytelefoontje in de hand (als zoethouder). Maar het is denk ik wel snel te merken dat er wat mee 'mis' is en ik kan me best voorstellen dat dat soms wat hinderlijk is.
We doen in ieder geval nooit meer een rondleiding met alleen maar volwassenen nadat we een keer zowat weggestuurd werden door een man, maar vooral iets waar ook jonge kinderen komen, dat geeft meer begrip.

Joly

Ik was nog buitengewoon keurig in mijn woordkeuze vergeleken met zijn eigen moeder..)"Mensen kunnen volgens mij best wat aardiger met elkaar omgaan, daar zou de maatschappij niet slechter van worden. Wij zijn wel het voorbeeld voor onze kinderen." Helemaal mee eens.

Want

Een jochie dat al iedere dag op nare manier uitgekafferd wordt, verdient echt niet beter! Het is toch wat dat er volk rondloopt dat anderen dwingt van grote hoogte tot hun niveau af te dalen en een kind grof te bejegenen. Nogmaals, dat het een keer gebeurd is tot daar aan toe, maar dat vergoelijken snap ik niet.

Vandaag

Ik zie vanmiddag een kind (jaar of 10 schat ik) een hond uitlaten, hond doet zijn behoefte midden op de stoep vlak bij de uitgang van de supermarkt, daar waar flink wat karretjes voorbij komen van supermarkt naar karretjesparkeerplek. Supermarktmedewerker (jaar of 16 schat ik) spreekt het kind aan als het gewoon weg wil lopen "hee, ruim die shit even op", kind draait zich om:"doe het zelf" en loopt bijna tegen oudere dame met een karretje vol boodschappen aan "jongen, je weet best dat dat moet, ruim het even op, er kunnen mensen door lopen en dat is vies". Kind:"ruim het zelf op teringwijf, en ik hoop dat je er over uitglijdt". Kind loopt weg en niemand legt het een strobreed in de weg.
Even later, ik zag het vanaf de kassa, komt moeder verhaal halen, kind was hier belaagd door een stel hondenhaters en was helemaal overstuur thuisgekomen, hoe haalden ze het hier in hun hoofd etc etc. Moeder was niet voor rede vatbaar, geloofde niet dat de vork toch iets anders in de steel zat en heeft de manager voor rotte vis uitgemaakt. Het was puur kinderpesten en als ze te weten kwam wie de medewerker was die haar zoon zo belaagd en bedreigd had, ze zou hem z'n kop inslaan en aan de hond voeren.
Ik heb geen idee wat er in het hoofd van dat kind omgaat of in dat van z'n moeder. Het gezin veroorzaakt wel vaker overlast, heeft wat egocentrisch gedrag zo nu en dan (als hun kinderen niet slapen, hoeft het niet stil te zijn omdat er andere kinderen al wel slapen, en in het weekend moet alles kunnen). Ik denk niet dat het kind de hond bewust op zo'n onhandige plek liet poepen, ik denk dat hij er niet bij nadacht. Maar ik heb geen idee hoe je zo'n kind op een effectieve manier zou kunnen corrigeren en eigenlijk denk ik dat ik het bij dit kind niet eens meer zou proberen. Ik heb geen zin in die moeder of vader op mijn dak en ik denk niet dat bijsturen door een buitenstaander bij dit kind effectief zou zijn. Feitelijk geef ik dus doordat ik geen zin heb om het kind te corrigeren het kind op, bestaat de kans dat dit kind niet opgroeit met een besef van hoe het in de maatschappij op een goede en prettige manier kan functioneren. Eigenlijk een erg enge gedachte. En het ergste is nog dat ik het niet doe vanwege de agressieve ouders, die impact wil ik niet op mijzelf en mijn gezin.
Om maar eens een boude stelling als knuppel in dit hoenderhok te gooien: geven we een kind niet op als stads/dorpsgenoten als we het niet corrigeren op ongewenst gedrag?

Nils

Tja, dat kun je vinden. Ik was die harde bonken aarde in het gezicht van mijn dochter erg zat. Mijn dochter ging even voor.

Ik heb er nog eens over nagedacht

Ik heb er nog eens over nagedacht en ben het nog steeds eens met hoe ik het heb aangepakt, de keren dat ik 'streng' ben opgetreden tegen een klierend vreemd kind. Bij normale gillende, rennende, whatever kinderen zal ik hooguit vragen of het iets minder kan ('Zeg, mijn oren gaan piepen van jouw geschreeuw. Wil je daar even mee ophouden?'), en in die gevallen wordt daar ook eigenlijk altijd naar geluisterd door het betreffende kind. Maar als kinderen bewust en aanhoudend mijn kinderen lopen te zieken en niet luisteren als ik vriendelijk vraag of ze ermee op willen houden, dan voeg ik daar wat straffere taal aan toe (iets als je linkeroor rechts op je hoofd zetten, of drie weken door een rietje drinken).

Nils

Ik weet niet waarom jij in dat vergoeilijken blijft hangen. Showbezoeker heeft toch al aangegeven dat het een 'slip of the tongue' was dat ze 'bek' had gezegd? Het was eruit voor ze het door had. Dat kan een keer gebeuren. Het is niet mijn stijl om 'hou je bek' te zeggen, maar jeetje kinderen van 10 zijn toch niet dusdanig van suiker dat ze dáár een trauma van overhouden? Tere kinderzieltjes schrikken er misschien even van, maar na geruststelling door mam of pap gaat het leven weer door. En buiten dat 'bek' zie ik werkelijk niet in wat ze verkeerd gedaan heeft. Jochie misdroeg zich, jammer dat Showbezoeker degene was die moest ingrijpen en niet de ouder of begeleider. Je gunt iets grotere kinderen hun vrijheid in zo'n pretpark, maar blijkbaar kunnen sommige kinderen dat nog niet aan.

Nieuwsgierig

Voor de mensen die dreigen met geweld een prima correctiemethode vinden:
- pas je deze methode ook toe bij eigen kinderen? Zo ja, hoe vaak? En werkt het nog? Zo nee, waarom niet? Want laten we wel wezen, jullie zullen vaker te maken hebben met een eigen kind dat niet luistert dan met een vreemd kind.
- vind je het ook prima als je eigen kind op die manier door een andere volwassene gecorrigeerd wordt?

Ik ben oprecht nieuwsgierig. Dreigen met geweld heb ik nog nooit gedaan, maar wel met andere dingen die ik nooit in de praktijk zou brengen en ik ben tot de conclusie gekomen dat dreigen met zaken die je toch niet waarmaakt (en ik ga er maar vanuit dat jullie andere kinderen niet met het hoofd door een heg duwen / zo beschadigen dat ze door een rietje moeten drinken) een weinig effectieve methode is. Maar zelfs al was het wel zo, erg goed opgevoed kom je toch zelf ook niet over? En jullie pleiten toch juist voor het netjes en beleefd met elkaar omgaan? Ik hoop dat jullie geen onderscheid maken tussen de manier waarop je andere kinderen en eigen kinderen behandelt / laat behandelen, zeker niet op grond van sociale afkomst, dat zou ik pijnlijk vinden.

Kaaskopje

Ik reageerde helemaal niet meer op showbezoeker. Waar het me om gaat is dat we allemaal wel eens fouten maken. Een kind uitschelden of dreigen vind ik fout, in de aangehaalde voorbeelden wel begrijpelijk en niet heel ernstig, maar toch fout. Dat kan je dan later toch gewoon erkennen zonder het goed te praten? Dan pak je het een volgende keer misschien wel beter aan. Ik wil geen moraalridder zijn, want ik gedraag mezelf soms niet al te best. Maar ik vind wel dat je daar dan later voor uit kunt komen, juist om dergelijk gedrag in de toekomst te voorkomen / te verbeteren.

Tja

en ik doe ook wel overdreven, die kinderen zullen er inderdaad niets aan overgehouden hebben...

Dat weet je niet

Nils. Ik ben juist voor je pleidooi om naar jezelf te kijken. Hoe kunnen we van kinderen verwachten dat ze zich beleefd en voorkomend gedragen als we zelf uithalen.
En het ene kind kan dat makkelijk van de schouders laten glijden, anderen bekken terug, maar er zijn ook kinderen die echt snel angstig zijn en geintimideerd. Het kan lonend zijn om daar zelf over na te denken.

Vroegah?

Hoi
Waar is de tijd gebleven dat kinderen gewoon luisterden naar volwassenen? "Vroegah" luisterde je gewoon naar de buurman/buurman als je ongewenst gedrag vertoonde en was je onder de indruk (ik wel ten minste). En denk maar niet dat je eigen ouders "verhaal gingen halen" bij de buren - je zou het wel verdiend hebben! Datzelfde gold ook voor leerkrachten. Het leven was toen veel duidelijker voor kinderen denk ik, wat thuis niet mocht, mocht bij een ander ook niet.
Ik ben dus blijkbaar heel ouderwets en corrigeer andere kinderen ook wel eens, met bovenstaande gedachte in het hoofd. Ik vind het dus ook geen probleem als anderen mijn kinderen corrigeren als ze iets gedaan hebben wat hinderlijk was of niet mocht. Zelf corrigeer ik andermans kinderen ook wel eens, alhoewel ik niet zo'n "natuurlijk overwicht" heb. Mijn man is daar veel beter in, die kan zonder fysiek te worden kinderen naar hem laten luisteren en onder de indruk laten zijn.
Maar ja alles moet maar kunnen tegenwoordig. Bijna alle kinderen/pubers hebben een moeilijke jeugd gehad, dus mogen zij best de boel vernielen en anderen last bezorgen. En corigeren? Ben je gek, daar moet dan weer een of andere "oog" op losgelaten worden.

Nils

Nee, bij mijn eigen kinderen is dit niet nodig, ze worden ook niet op die manier opgevoed. Ik hoopte dat dat bij dit jongetje ook niet nodig zou zijn, zoals je kon lezen heb ik het meerdere keren gewoon gevraagd aan hem. Maar dat maakte geen indruk op meneer. Ik werd uitgelachen namelijk, letterlijk. Overigens: kom nou niet aan met sociale klasse he, zijn ouders hebben een drie-keer-modaal salaris....
Verder was mijn dochter niet aanwezig bij het moment dat ik die opmerking naar hem maakte. Want ik denk heus wel na, geen zorgen.

Ps nils

Ik vind het geen prima methode, en dat schrijf ik ook nergens! Maar op dat moment was het kiezen of delen, zoals ik al schreef.

Waar de tijd gebleven is?

Waar is de tijd gebleven dat kinderen gewoon naar volwassenen luisterden? Nergens vrees ik, die tijd heeft niet bestaan. Er werd natuurlijk wel anders opgetreden tegen ongehoorzame kindertjes en de regels waren vaak wat strenger. Ik persoonlijk moet er niet aan denken dat mijn kinderen met straffe hand gecorrigeerd en opgevoed worden, dus ik voel geen enkele nostalgie. De kinderen die niet goed luisterden werden regelmatig, ook door leraren, fysiek gecorrigeerd. Daar gingen ze zich natuurlijk niet beter van gedragen, de opvoeders waren wel even hun frustratie kwijt...

Ik ben het nog steeds niet eens met de manier waarop gevonden wordt dat vreemde kinderen gecorrigeerd mogen worden, zeker als je een dergelijke benadering van eigen kinderen niet ziet zitten, want nodig is het voor eigen kinderen natuurlijk nooit... Maar volgens mij zijn alle argumenten al wel uitgewisseld en ik snap wel dat als je iets met spoed op wil lossen, je ook wel eens te hard uit de hoek kunt komen.

Inderdaad nils

Ik ben echt een zacht ei, dus áls ik uit mijn slof schiet, dan is daar echt reden toe.
Ik moet ook wel een beetje een zacht ei zijn naar de kinderen naast het huis toe. Wat heb ik er aan om bekend te staan als die nare mevrouw als ik van plan ben om hier nog jaren te wonen? Dus als er iets aan de hand is ga ik naar buiten en ga als een ware pedagoog in gesprek, bespreek voor de 100ste keer dat die katten echt van mij zijn, dat ik ook kindjes heb en dat die meneer niet zomaar binnen is gewandeld maar dat dat mijn meneer is. Vervolgens leg ik uit waarom ze niet door het hek mogen kruipen of met bierdoppen moeten spelen en naar ons huis moeten gooien die daar 's nachts blijkbaar zijn achtergelaten. Maar bij het gooien van zand naar onze voordeur, waardoor van boven tot onder zand geplakt zit, dan word ik toch wat ongeduldiger en als ze in de winter ijsballen tegen het glas gooien, dan is mijn geduld op en trek ik de deur open met 'he, doe je dat thuis ook? Ophouden!' Misschien is er op school eindelijk aandacht aan besteed, na een paar keer klagen, want nog geen zand gezien, maar misschien zijn ze nog te bedeesd.

Waar is die tijd gebleven (marie)

Daar zeg je zoiets, Marie. Ik denk dat ook wel eens. Ik vind, net als Nils aangeeft, dat vroeger echt niet alles ideaal was. Ik werd ook voorzien van een pak voor mijn broek als ik stout geweest was. Keurig door mijn vader, die uit zijn werk gekomen de straf mocht uitdelen. Ik heb dat zelf niet de manier gevonden. Als ik boos ben op de kinderen los ik dat ook zelf op.
Ik weet niet of het erg is dat kinderen vroeger een beetje bezorgd waren voor de reactie van volwassen mensen en daardoor toch wat meer ontzag hadden voor wat grote mensen zeiden. Als de buurman vroeger naar buiten kwam, bij kattenkwaad, dan stond je als kind toch wel een beetje zenuwachtig te giebelen over wat die buurman zou doen na belletjetrek bijvoorbeeld. Natuurlijk ging je dat vanaf een veilige afstand bekijken, zodat je een voorsprong had als buurman achter je aan wilde sprinten. Dat hij boos zou zijn, vonden we normaal. Tegenwoordig zijn ze in staat om voor je deur te wachten om de reactie op je gezicht te zien. Heel wonderlijk.
De kinderen van nu, niet allemaal maar even generaliserend, zijn amper nog bezorgd over de reactie van volwassen mensen. Zelfs als die volwassen mensen beroepshalve iets te zeggen hebben over wat ze doen. Als je bij voorbaat al weet dat je je gang kan gaan en dat je ouders wel even korte metten zullen maken met mensen die boos geworden zijn of je gecorrigeerd hebben, wat houd je dan tegen?